ნიკოლის POV:
უკვე ერთი თვეა რაც დავქორწინდი, გამოცდები ახლოვდება, სულ რამდენიმე კვირა დარჩა სკოლის დასრულებამდე
გამოსაშვებზე ჯერ კიდევ ვფიქრობ, ჯერ არ გადამიწყვეტია წავიდე თუ არა, არავინ არ მყავს ვისთან ერთადაც იქ წავალ, ჯიმინთამ ერთად ვერ წავალ რადგან ალბათ ჩემთან ურთიერთობა აღარ სურს, თეჰიონთამ ერთად წასვლას კი ნამდვილად არ ვაპირებ
მაინტერესებს რომელ საათზე მოვა თეჰიონი სახლში ვახშამი მოვამზადე, მარტო ჭამა კი არ მიყვარს
უცებ ტელეფონი რეკავს, ტელეფონს დავხედე და დავინახე ქალბატონი კიმის სახელი, ამ დროს რატომ მირეკავს? იმედი მაქვს ყველაფერი კარგადაა, მაშინვე ვპასუხობ ზარს
ნიკოლი: გამარჯობა
ქალბატონი კიმი: ოჰ... გამარჯობა საყვარელო კარგად ხარ?
ნიკოლი: დიახ კარგად ვარ ქალბატონო, თქვენ როგორ ხართ?
ქალბატონი კიმი: მშვენივრად ვარ გმადლობ, უბრალოდ იმისთვის დაგირეკე რომ მეთქვა 15 წუთში მოვალ, მხოლოდ მე ვიქნები ასე რომ არ ინერვიულო
ნიკოლი: ძალიან კარგია მობრძანდით
ქალბატონი კიმი: გმადლობ საყვარელო, ძალიან მინდა ორივეს ნახვა, 15 წუთში გნახავ ნახვამდის ნიკოლ
თეჰიონს ვურეკავ რადგან ვუთხრა რომ სახლში დაბრუნდეს
იმის მაგივრად რომ გამარჯობა მითხრად ცივი ტონით მელაპარაკება
თეჰიონი: რა?
ნიკოლი: ახლავე სახლში უნდა მოხვიდე
თეჰიონი: მაიძულებ?
ნიკოლი: დედაშენი 15 წუთში აქ მოვა, მისთვის არ მითქვამს რომ შენ სახლში არ ხარ
თეჰიონი: რა...
სანამ რამეს იტყოდა ტელეფონი გავთიშე
მესმის კარის გაღების და დაკეტვის ხმა, ვხედავ თეჰიონს რომელიც სახლში გაბრაზებული გამომეტყველებით შემოდის, ამჯერად რა დავაშავე?
თეჰიონი: არ მატყუებ არა?
ნიკოლი: რატომ უნდა მოგატყუო? და ასე ნუ მიყურებ
სანამ რამეს იტყოდა კარზე ზარის ხმა გაისმა, კარისკენ მივდივარ და კარს ვაღებ სადაც ქალბატონი კიმი მხვდება, ვანიშნრბ შიგნით შემოვიდეს, კარს ვხურავ და მეც შიგნით შევდივარ
თეჰიონს მიესალმა და დივანზე დაჯდა
ნიკოლი: რამეს ხომ არ მიირთმევთ?
ქალბატონი კიმი: არა საყვარელო უბრალოდ ორივესთვუს რაღაც მაქვს სათქმელი
მე ვიღიმი და დივანზე ვჯდები, ველოდები როდის იტყვის თავის სათქმელს ქალბატონი კიმი, თეჰიონი ჩემს გვერდით ჯდება
ქალბატონი კიმი გვაძლევს კონვერტს, თეჰიონი იღებს და კონვერტს ხსნის, თეჰიონს თვალები გაუფართოვდა და დედამისს შეხედა
თეჰიონი: დედა ეს რა არის?
ქალბატონი კიმი: ეს ბილეთებია
თეჰიონი: ბილეთები? რისთვის?
ქალბატონი კიმი: თაფლობის თვისთვის!!!
თეჰიონი: დედა რატომ დაჯავშნე ბილეთები ჩვენი თაფლობის თვისთვის?
ქალბატონი კიმი: მინდა რომ როცა სკოლა დამთავრდება ორივე თაფლობის თვეში წახვიდეთ
თეჰიონი: ბოდიში დედა თაფლობის თვე არ იქნება მე მასთან ერთად არ წავალ
ბილეთებს ისევ უკან უბრუნებს, რატომღაც გული დამწყდა რატომ?
ქალბატონი კიმი: რატომ არა?
თეჰიონი: პირველი ნიკოლი ჯერ კიდევ არ მიმიღია ჩემს ცოლად და არც არასდროს მივიღებ მეორე თუ ასეთ ადგილას წავალ ჩემს შეყვარებულს წავიყვან
ქალბატონი კიმი: თეჰიონ შენ ახლა დაქორწინებული ხარ ამიტომ შენი პირველი პრიორიტეტი შენი ცოლი უნდა იყოს და არა შენი შეყვარებული
თეჰიონი: დედა ლექციის ხასიათზე არ ვარ კარგი?
თეჰიონი დგება და მაღლა ადის
ნიკოლი: მისი გამოხტომისთვის ბოდიშს ვიხდი
ქალბატონი კიმი: არა უშავს საყვარელო ერთ დღესაც მიხვდება შენი და ამ ქორწინების მნიშვნელობას
მეეჭვება ეს დღე ოდესმე დადგეს
ფეხზე დგება და კონვერტს ჩანთაში იდებს
ქალბატონი კიმი: სახლში უნდა წავიდე გვიანია
ნიკოლი: რა თქმა უნდა ქალბატონო...
ქალბატონი კიმი: ნიკოლ შენ ჩემთვის ქალიშვილი ხარ, მე შენ ჩემს ქალიშვილად მიგიჩნევ შეგიძლია დედა დამიძახო, ვიცი რომ შეგიძლია ის შეცვალ
ნიკოლი: ყველაფერს ვეცდები დედა
ქალბატონი კიმი: მე მჯერა შენი
ქალბატონი კიმი შუბლზე მკოცნის, თავის ნივთებს აგროვებს და მიდის
ოთახში ავდივარ და ვხედავ თეჰიონს რომელიც ბომის სურათებს უყურებს
ერთმანეთს ვუყურებთ და ტელეფონს მაშინვე თიშავს
უცებ ხელი ხელზე მომიჭირა და კედელს ამაკრო
თეჰიონი: ახლა მომისმიმე ჰან ნიკოლ, თაფლობის თვეზე უარი ვთქვი რადგან მე მისი ერთგული ვრჩები, გაფრთხილებ არ შემიყვარო თუ ასე მოიქცევი ინანებ გასაგებია?
თავს ვუქნევ და ვცდილობ ხელი გავითავისუფლო
ხელს მიშვებს და ოთახიდან გადის, რატომ მაყენებს ამდენ ტკივილს? რატომ აქვს ამდენი სიძულვილი ჩემს მიმართ? რა დავუშავე?
ცრემლებს ვიწმენდ და ძილისთვის ვემზადები
თეჰიონის POV:
შემდეგი დღე
დერეფანში გავდივარ, ნიკოლს მის კარადასთან ვამჩნევ, მოულოდნელად ბომი მას უბიძგებს ნიკოლი კი თავს სათავსოს არტყავს
ბომი იცინის, შემდეგ კი ვხედავ ნიკოლს როგორ ჩამოსდის ცრემლი
რატომღაც გული მტკიოდა მას ასე რომ ვხედავდი
მე და ბომიმ ის სუსტი და დაუცველი გავხადეთ, ნიკოლი აღარ არის ისეთი მხიარული როგორიც ადრე იყო, ისე აღარ იღიმება
ბომი: პატარავ უკან რატომ იყურები?
თეჰიონი: არაფერი
ბომისთან ერთად სასადილო ოთახში შევდივარ, დარბაზს ვათვალიერებ და ვხედავ გოგოებს და ბიჭებს, როდესაც ისინი ბომისთან ერთად მხედავენ ზიზღით მიყურებენ, მივდივარ და ნამჯუნის გვერდით ვჯდები
რეივი: ნიკოლი სად არის?
ბომი: ის ნაგავი სად არის არ ვიცით
თეჰიონი: ბომი უბრალოდ ჭამე
ბომი უცნაურ მზერას მიგზავნის
როცა ვჭამდით შევამჩნიე რომ ნიკოლუ ჯერ კიდევ არ მოსულა, მას როგორც წესი დიდი დრო არ სჭირდება
ნიკოლი კარგადაა?
მესამე პირის POV:
ბიჭი წვეულებიდან უყურებს როგოე ტირის ნიკოლი, მას სურს რომ ნიკოლს ჩაეხუტოს და ტკივილი შეუმსუბუქოს, მან იცის რომ ნიკოლი ამ ტკივილს არ იმსახურებს
გული ტკიოდა როცა ნიკოლს ასე ხედავდა, უნდოდა ის ადამიანი გაენადგურებინა ვინც ნიკოლი ასეთ დღეში ჩააგდო, მაგრამ მან იცის რომ ნიკოლი მას არასდროს შეიყვარებს
მას მხოლოდ ის სურს რომ ნიკოლი მისი იყოს