Fire Burning

Chapter 50

This is the last chapter of Fire Burning and next will be the epilogue. Enjoy reading, everyone! Happy 32.9k reads! :)

Warning: R-18

______________

50

Nangingig ang labi ko at nanlalabo ang mga mata dahil sa luhang hindi ko mapigilan sa pag agos. Natatakot akong pumikit baka mawala s'ya sa paningin ko!

"H-hala, totoo ka?"

"Do I look like I ghost to you?"

"Oo, kasi ginhost mo akong gago ka!"

"Baby, that's bad. But, I didn't ghost you though. And, I don't know what ghost does mean." Napakamot s'ya sa ulo n'ya.

Nilapitan ko s'ya at hinawakan sa mag-kabilang braso. Sinusuri ko s'ya ng maigi kung totoo nga ba s'ya! Hinawakan ko rin ang mukha n'ya, mata, ilong, pisngi, labi, at leeg! Totoo nga! Hindi ba ako nag ha-hallucinate dahil lang sa nangungulila ako sakanya?! O nahahawa na ako ni Amanda sa kabaliwan n'ya?

Napalayo ako sakanya dahil narinig ko ang tawa n'ya. Totoo nga. Napasimangot ako at sunod-sunod ang pagtulo ng luha. Tanginang mata 'to, tanggalin ko 'to eh! Traydor. Bakit ako naiiyak?! Hindi naman ako iyakin dati, amputa talaga. Kay Sir Wrath lang talaga ako ganito!

Tumalikod ako sakanya dahil nahihiya ako.

"Alzera. Hey, look at me." Puno ng pagsusumamo ang boses n'ya. "A-are you m-mad at me?"

Malamang! Ilang buwan kabang hindi nagpakita, huh?! Malapit na mag isang taon! Pero dapat chill lang. Pasko na pasko hindi pwedeng galit tayo. Pero sa totoo lang gustong-gusto ko na s'yang sampalin sa inis. Pero huwag baka takasan na naman ulit ako.

Nang kumalma na ako kahit kunti ay hinarap ko na s'ya. I saw  love and longing in his eyes. Mas lalo s'yang nag matured at halatang naaalagaan na n'ya ng mabuti ang sarili n'ya. I'm happy knowing that he took good care of himself. New shaved and new clean cut. 

"B-bakit hindi ka nagpakita sa akin matapos ang gabing iyon? N-nakainis ka!" Pilit kung kung tinatagan ang boses ko. "When I said I don't want you anymore, I want you so bad to stay by my side. When I said, I'm tired, I want to rest on you. To rest with you. . . Hinanap kita. Pero, kasalanan ko din naman kasi tinulak kita palayo–"

"Shhh. Let's get inside first, it's getting cold."

Umiling ako. "N-no. Mag-usap muna tayo."

"Wala kang kasalanan. Malamig dito, sa loob na tayo mag-usap. Let's talk inside I'll tell you everything. Then, you need to decide. W-whatever your decision is, I'll r-respect that."

"Alam mo bang sobrang pinagsisihan ko noong araw na pinalayas kita? Saka ko napagtanto na sobrang makasarili ko. I was so selfish. You are also hurt. N-nawalan ka din. S-sarili ko lang ang iniisip ko. . ."

Mas lalo akong napaiyak nang tumulo ang isang butil ng luha n'ya hanggang sa naging dalawa iyon at dumami pa. He looked away and wipes his tears.

"Shhh. D-don't fucking cry, please. . . I'm begging you. I understand your hatred, baby. You are not selfish, okay?" Sobrang lambing ng boses n'ya. "Naiintidihan ko kung bakit nagawa mo iyon. I am not invalidating your feelings. Yes, I was hurt, but seeing you mourn and devastated because of the baby, makes me want to kill myself because I can't do anything to lessen your pain. The crying Alzera is my weakness. I don't like seeing you that way. I want my baby happy. I only want what's the best for you because you deserves the best everything in this fucking world."

". . . I felt like you don't need me and you want me. . . g-gone. You pushed me away. N-nahihiya na akong magpakita sayo." Mahinang sabi n'ya.

Iyon ang mali ko. Aminado ako sa mali ko. At talagang pinagsisihan ko iyon. Hindi ko naman alam na masunurin din pala s'ya at sinunod ang sinabi kung huwag na s'yang bumalik.

"I'm sorry. I'm so sorry."

"I should be the one who will ask for forgiveness. Not you, baby. You suffered a lot."

"May mali din ako. I pushed you away instead of comforting you kasi n-nawala baby natin. You suffered a lot din kaya. Please, forgive me–"

Napakagat s'ya sa labi at mariing napapikit. He is hurt. I can still see it now. 

"You are forgiven. Even if you didn't ask for it, I already forgave you. Wala kang kasalanan. We are all victims. Stop blaming yourself okay? You're not selfish as what you think you are. You are lovely."

Lumapit s'ya sakin at hinigit ako palapit sakanya. Ako na ang unang yumakap dahil pakiramdam ko mababaliw na ako pag hindi ko s'ya mahawakan ngayon din! I hugged him so tight. Hindi ko alam kung nakakahinga pa ba s'ya. I closed my eyes to feel the moment.

He hugged be back. I can his heartbeats, beating so fast and wildly so I do as mine. I thank God for reuniting our paths again. Sabi ko sa sarili pag umabot nang bagong taon tapos hindi pa s'ya nagpakita, mag momove-on na ako!

I thank God for bringing him again to me. . . I can see my future with him. Together with our future children. Sakanya lang. Hinagod n'ya ang likuran ko tila pinapakalma ako. I am calmed simula noong nakita ko s'ya. Ngayon lang ata ako natuwa sa desisyon kung pumunta dito kahit gabi na.

Bakit ngayon ko lang naisipan na baka nandito nga s'ya? Busy din kasi ako sa school. Wala akong time para pumunta here.

"Stop crying, Alzera." Pagalit ngunit may pag-aalala parin ang boses n'ya. "Shhh."

Hinampas ko s'ya ng very light. "Masaya ako kaya manahimik ka d'yan." Maldita kong sabi pero kahit na ganoon rinig na rinig parin ang hikbi ko.

"Tears of joy? Come on, face me, marami pa akong tanong sayo."

Akmang ilalayo n'ya ako sakanya pero mas lalo akong sumiksik. Baka mawala s'ya pag binitawan ko siya! Nako. Hindi ko alam bakit nagkakaganito ako. Parang tanga lang. Wala s'yang magawa kundi ang yumakap nalang pabalik sakin. I'm so clingy! Nahawa na ata ako sa lalaking ito. For sure tuwang-tuwa ang siya dahil kanina pa ako nakayapos sakanya.

"Let's go to our bedroom, hmm?"

"A-anong gagawin natin doon?" Kinakabahang tanong ko.

"Let's just talk. I know you still have a lot of questions, and me either. So, let's go?" Malambing na sabi niya. "Alzera?" Untag n'ya sakin ng hindi parin ako lumayo.

I shook my head as an answer. Ayokong lumayo sakanya. Alam kong sobrang laki na ng ngisi n'ya ngayon. Napasimangot ako. I felt his lips in my forehead. Napapikit ako ng mariin. I missed his. . . kisses.

"Hold tightly."

Walang pasabing binuhat n'ya ako nang pa bridal style. Naalala ko tuloy ang sinabi ko kay Amanda noong huli kaming nagkita. Kumusta na kaya s'ya at ang Tatay n'ya?

Nang mahuli isa-isa ang mga naglalakihang drug dealers ay lumabas din ang mga ibang baho nila. At 'yong nangyari sa amin, kay Papa at Mama ay hindi isinapubliko. Ayaw nila Papa ng gulo kaya piling huwag sabihin sa media, sang-ayon naman ako. Ngayon pa na wala nang mang gugulo. Siguro kung clout chaser ako, matagal na akong sikat, charot. Marami ang mga nag-salita laban sa mga Veron.

Dinala n'ya ako sa master bedroom. Jusko, anong gagawin namin dito? Bigla akong nag blush sa iniisip ko. Hoy, mali kayo ng iniisip! Mga minors nga naman.

Nilapag n'ya ako sa kama kaya napasimangot ako. Hindi ko alam bakit gustong-gusto kong malapit sakin si Sir Wrath. E hindi naman na kami mag boyfriend o girlfriend. Ay wala na nga ba? Hindi ko maalala na may sinabi s'yang maghiwalay na kami, o pumayag sa s'ya sa gusto ko.

Napatitig ako sakanya. Kanina pa seryoso ang mukha n'ya. Titig na titig din s'ya sakin. Ang sarap n'ya naman. I mean ang sarap n'ya tingnan kasi sobrang bango at fresh!

Mukhang walang balak magsalita saming dalawa. Medyo may kalayuan s'ya ng kaunti sakin. Nasa headboard ako banda tapos nasa dulo naman s'ya ng kama. Wala naman akong virus ah! Makalayo s'ya sakin amp! Napairap ako. Hindi din naman ako mabaho! Baka ayaw n'ya lang talaga sakin?! Napahikbi ako.

"M-may ibang babae ka ba?" Masungit kong tanong.

I saw amusement in his eyes and he bit his lower lip to refrain from smiling. "Damn, are you really asking me that?"

"Sagutin mo nalang kasi!"

"Of course, I don't have. I'm faithful as fuck." Namamaos n'yang sabi.

Napanatag naman ako. Mukha namang nagsasabi s'ya ng totoo! "Gripuhin ko talaga tagiliran mo pag may malaman akong may naging babae ka!"

He did just laughed at me. "Seryoso nga, tss!"

I love hearing his laughter. Kumikinang ang mga mata n'ya sa tuwa. Is he happy because of me? Ayoko mag assume! Nakakapanghina mag assume mga mhiema.

I let out a deep sighed and stared at him. "Wala kang balak magpakita sa akin, ano?"

"It's not like that. I'm just waiting for the right time–"

Sinamaan ko s'ya ng tingin. "At kailan naman ang right time na pinagsasabi mo na yan, ha?"

"Let me finish first. That night. . . Umalis ako dahil kailangan kong asikasuhin ang kaso ni Veron para mas mapadali ang paghuli sakanya at sa mga krimin n'ya. Nevertheless, there's one reason why I chose to leave you that night, it is because I can't bear seeing you in pain. . . Mas lalo lang akong masasaktan kapag nanatili ako doon habang nakatingin sayo na tulala at palaging lumuluha. Na wala akong magawa para matigil ang sakit na nararamdaman mo. Pero babalik din ako. At bumalik ako kasi gusto ko na. . . s-sabay nating haharapin ang pagsubok. I want us to be together amidst the chaotic situation. I want to be with you not only in our happiest, but in our lowest, Alzera. I was hurt and devasted as you are that time, kaya hindi ko maintindihan kung bakit kailangan mo akong itulak palayo sayo." His voice is shaking. I can feel the sorrow and agony from his voice.

Nag-iwas ako ng tingin dahil talagang natamaan ako ng very very much. Pinahid ko ang luha ko. Tanga. Ako pa talaga ang may ganang umiyak ha.

Oo na, mali na ako, at tama parin ako. Babae ako eh, dapat palagi akong tama!

"After the settlement of Amanda's father case, bumalik ako sa hospital. . . Then your father happened. He told me, that I should stay away from you."

Napasinghap ako sa sinabi n'ya. Huh?! Ano daw? Si Papa?! Sinabihan si Sir Wrath na layuan ako? Tiningnan ko s'ya at nag-hintay na bawiin ang sinabi na hindi naman talaga sinabi ni Papa iyon.

Naalala ko. Oo nga pala, hindi sila good terms noong mga panahong iyon dahil sa nangyari kay Mama pero grabe naman si Papa. Hindi ko s'ya masisisi dahil iniisip n'ya lang din ang kaligtasan namin.

"Sinabi ni Papa iyon?"

Hindi parin ako makapaniwala. "Yeah. I must stay away from you to keep you safe, since under investigation pa ang kaso ni Veron. Hindi natin alam baka may binabalak pa sila ng anak n'ya. Let you heal first at para bumalik kana sa dati. I am hesitant to follow what your father told me, but then, I realized that he is right. If I was there, I'll worsen the situation more. Maalala at maalala mo ang pagkawala ng anak natin kasi makikita mo ako. You hate me. I can feel it even if you didn't said it right into my face. I accepted your hate, because I love you. Nawalan na ako ng anak, huwag naman sana pati ikaw. . ."

"S-sir Wrath, I'm s-sorry. . ."

I sobbed really really hard. Gusto ko s'yang lapitan pero nahihiya ako. Wala akong magawa kundi ang yumuko nalang.

"Pero naiintidihan ko. Hindi mo kontrolado ang nararamdaman ko noong mga panahong iyon. You are mad, sad, and helpless. I really tried to understand you kahit na sobrang sakit. Maging okay ka lang, kahit itulak mo pa ako palagi wala akong reklamo. That's how much I love you that I will do whatever you say. You did a great job. You healed fast. I'm so proud of you, you always makes me proud. . ."

"H-how about you?"

"Don't mind me. . . The only matter is you, healed and safe now. I couldn't ask for more." He managed to smile. I wipe my own tears. "I am fine knowing that you are doing great."

Nakakainis naman 'to eh. "K-kahit na. M-masakit parin ba?"

Tumagal s'ya bago sumagot. He nodded slowly. Mag-isa lang n'yang nilabanan ang sakit. Wala s'yang kasama lumaban. Habang ako, kasama ko ang mga magulang ko, kaibigan, ang pamilya ni Sir Wrath.

"I'm planning to show up on your birthday, but I guess, we meet a little bit early. Loving you from afar is more than enough for me. Halos hindi na ako makahinga pag may nakikita akong kasama kang mga lalaki. Fuck, I wanna dragged you out from them and kill those bastards. I know you'll be scared of me so I tried really hard to stop myself from creating a scene just because I am fucking jealous. I'm scared that you'll hate me even more. I remember the way you beg that fucking night to me just to stay away from you and never comeback. . . My world collapsed. Para akong hihimatayin sa kaba."

"I am always outside at your room in the hospital. Hanggang doon lang ako sabi ni Tito." Bakit hindi ko alam ang mga ito? Hindi kailanman nabanggit ni Papa sakin 'to!

"Nandon din ako noong nagpumilit kang lalabas na. I was there. . . watching you from afar. Wala ka parin sa sarili at mukhang kagagaling lang umiyak. Hindi kita kayang tingnan ng ganoon. Tito was right. I must stay away from you. If I'll keep you by my side, you are not safe. Veron's men are everywhere. Sobrang dami n'yang tauhan. Hindi malabong balikan niya kayo. He is targeting my love ones. It takes three months before I finally got to proved it to the court and take down his big drug houses. I didn't ask my father for help, I want to take him down by my own bare hands. He will pay for tolerating his daughter's sick ideas. Gusto ko maayos na ang lahat. . . kung sakaling bumalik ka man. . . uhm so you don't have to be afraid. I won't let that happen again anymore."

Tumayo ako at naglakad papalapit sakanya. Umayos s'ya ng upo at hinawakan ang kamay ko. Pumagitna ako sa pagitan ng binti n'ya. Even if he is sitting in the bed, he is way more taller than me. Oo na, sobrang liit ko na.

"Hush. . . Don't cry hmm."

"N-nahihiya ako sayo."

He chuckled. "Nahihiya parin pala ang baby ko."

Pang-aasar n'ya sakin. "Oo naman! Anong akala mo sakin sobrang kapal na talaga ng mukha?"

"I'm just asking. You don't have to shout."

Napakagat ako sa labi. "Ay sorry naman. Ikaw kasi eh. Nabasa mo ba text ko like months ago?"

"Yeah. I was there. Nasa kabilang kuwarto katabi ng room ko. I am grinning like an idiot because the thought of, you still remember me. That you didn't forget about my existence. You don't know how much I want to shown myself up and make love with you. Sinundan ko rin kayo ni Wrena. My baby is a little bit aggressive, huh?"

Nanlaki ang mata ko. "Bakit hindi ko nahalata na nakasunod ka pala sa amin?! Saka may ano, narinig ka bang l-like. . . kasal?"

He smirked at me. Oh no! Dali-dali akong sumiksik sa dibdib niya. Wala na, ubos na dignidad ko! Tanga! Bakit tanga ang beshy ko na 'yan? Kung alam ko lang na nandon din pala s'ya"J-joke lang naman iyon eh. I just want to tease her. Inaangkin ka kasi niya, naiinis ako!"

"Why? Who owns me hmm?"

Hinampas ko siya. Aba. Dapat alam mo na 'yon! Tss.  "A-ako."

Doon na siya tumawa ng malakas. Lumayo ako sakaniya at tinalukuran siya. Nagtatampo.

"Yeah, yeah, sayo lang ako." Namamaos ng sobra ang boses niya. "Damn, I'm already thirty pero heto ako kinikilig na parang teenager." He said shamelessly.

"Tse! Buti alam mo. Mamaya mo na ako asarin, may tanong pa ako."

"Go on."

"T-tayo parin ba? H-hindi ka naman pumayag noong nakipaghiwalay ako sayo–"

"Of course! Kahit wala tayong komunikasyon sa mahigit isang taon ay tayo parin. We're still in a relationship," nakahinga ako ng maluwag. "You can't stay out of this relationship. Don't you dare. I'm telling you." He said it in a dangerous voice.

"Sabi ko nga."

"Ask more questions for clarifications."

"Oy taray, guro na guro ang datingan. Wala naman tayo sa school! Pero ito pa, may question pa ako." Tinaasan ko siya ng kilay. Nahihiya ako na ano, basta lubusin na nato! Wala nang patumpik-tumpik dito. Bira na agad.

"Do you love me, still?"

Mataman akong nakatitig sakanya. I'm so nervous as hell! Pinaglalaruan ko ang mga daliri ko habang nag-hihintay sa sagot n'ya. Gago. Kinabahan na ako ha! I felt so awkward. The way he stares at me makes me want vanished. Why is she staring at me like that?!

Mukhang wala s'yang balak sagutin ang tanong ko. I looked away but he caught my right cheek to face him again. There is a calmness in his eyes, looking at me with adoration and full of affection. I close my eyes, feeling the warmth from his hand.

Warmth. Warmth Amorous Hendoza Aguas. If I didn't had miscarriage, I'll name him Warmth Amorous, if only he is a baby boy. Warmth dahil ginawa namin s'ya dahil sa init ng pagmamahal, char. Pero seryoso nga. Amorous, pumasok lang sa isip ko bigla. Feeling, showing, or relating to a sexual desires. Kung hindi dahil sa liboy ay hindi mabubuo si Warmth. But unfortunately, kinuha siya agad sa amin. Masakit, parin, oo, there's part of me na sobrang nanghinayang, pero hindi na naman umabot sa time na sobrang depressed ko.

What father have said was indeed a big solution. In the help of God, I was able to survived. Forgiveness is the key. Everything. Lahat kung walang kapatawaran, hindi payapa ang looban mo.

Napaigtad ako ng may humawak sa bewang ko at nag-salita na sa wakas si tanda.

"I should be one asking you that question. Do you still love me?"

"Ako ang unang nag-tanong. S-sagutin mo muna."

"I can move mountains and swim thousands of seas just to be with you. Damn. Isn't it obvious? I can literally kill anyone who hurts you. I'm fucking whipped. You got me really hard. Hindi na ako makauhon. Linunod mo ako ng sobra-sobra. Mahal kita. Higit pa sa inaakala mo. I cannot imagine my future with anyone, but you. Just only you. I love you so damn fucking much, my love. Starting today I'll court you again kahit na akin ka. I love you since the day one, amidst the chaotic situation, at our lowest, and happiest. Babawi ako. . ."

I was staring at my phone while waiting for his reply. Simula noong gabing iyon na inamin n'ya sakin mahal niya pa ako ay talagang bonggang-bongga siya sa pag bawi. Everyday, there tulip bouquet, tulip bulbs, at mga flowers na kung anu-ano. May binigay pa siya sa akin na totoong tulip galing sa Amsterdam! Lahat ng colors! Gosh.

I was just joking! Alam niyo naman ang lolo n'yo. Hindi alam ang salitang joke!

Ako:

i want real tulips from Amsterdam. kahit one lang. :( hindi ako nagpaparinig ha hehe

May tulips naman dito sa Pilipinas pero iba parin ang sa Amsterdam na nakikita ko sa internet! I don't know why I'm so obsessed with tulips.

Ang pretty kasi! Just like me. I love roses and lilies, but I love tulips more!

Ghoster:

Do you want it now?

Ako:

eme 🤸🏻 lang 🤸🏻 baka 🤸🏻 seryosohin 🤸🏻 ng 🤸🏻 beshy 🤸🏻 ko 🤸🏻 na 🤸🏻 'yan 🤸🏻

Ghoster:

On my way to Amsterdam. See you this afternoon. Take care and I love you a lot.

Ako:

hoy hala, i'm just kidding :)) you're not busy ba?

Kakabalik pa kasi niya sa work. Sa GU. Ayan kasi. Tago-tago pa. Sakin lang pala. Kasi alam ng lahat na nandon siya sa bahay ko sa Ferwell Subdivision! I felt so betrayed. Ilang araw kung hindi pinansin sila Mama, Wrena, mga tirador ng bata na beshies ni Sir Wrath, si Tito Renren and Tita Glends. Nag-tatampo talaga ko! Maging si Clifford! Alam kung nasaan si Sir Wrath per hindi sinabi sa akin..

Alam nilang lahat tapos hindi man lang nila sinabi sa akin! Halos araw-araw akong nagtatanong kung alam ba nila kung nasaan siya!

Ayaw daw kasi nilang pangunahan ang desisyon ni Sir Wrath at para din daw sakin. Baka ma triggered ang mental health ko pag nakita ko siya. So far hindi naman. I am totally fine.

Ghoster:

Have tons of work but those can wait. You're my priority. Anyway, I saw your post. Matagal mo na gusto ng tulips from Amsterdam. Whatever makes you happy, I'll happily obliged and give it to you.

Ako:

ako 🤸🏻 ikaw 🤸🏻 lang 🤸🏻 ang 🤸🏻 happiness 🤸🏻 ko 🤸🏻 kiligin 🤸🏻 ka 🤸🏻 beshy 🤸🏻 ko 🤸🏻

Ghoster:

What's with your emojis, Alzera?

Ako:

hindi 🤸🏻 mo 🤸🏻 na 🤸🏻 ako 🤸🏻 love 🤸🏻? bakit 🤸🏻 alzera 🤸🏻 na 🤸🏻 tawag 🤸🏻 mo🤸🏻 sakin ?!

Ghoster:

Oh no. Galit ka na naman po.

Ako:

magagalit 🤸🏻 talaga🤸🏻 ako🤸🏻 isang 🤸🏻tawag 🤸🏻mo🤸🏻 pa 🤸🏻sa 🤸🏻pangalan🤸🏻 ko 🤸🏻wala 🤸🏻ka🤸🏻 ng🤸🏻 Alzera🤸🏻

Ghoster:

*Sent photo.*

I click and view a photo he send. It's a picture of him, pouting. As if he is sad! Natunaw ang galit ko sa sobrang cute niya. Ang sarap niya, I mean kurutin!

Tanginang 'yan. Hindi ako pinalaki ni Papa na marupok. Baka itakwil ako non pag nalaman niyang bibigay agad ako isang send lang ng cute picture. Yari talaga ako.

Napatingin ako sa IG account ni Sir Wrath. Puno na ng mukha ko ang feed niya. He posted two pictures of him holding the tulips he just got and captioned:

"You're so pretty, but my @ hendOzera is the prettiest. On my way to give these to her. See yah. 🏡❤️”

Iba talaga nagagawa pag inlove! Ang corny niya, sa bawat post niya ay palaging naka comment si Mommy Glends. Palaging first commenter iyon.

Gusto ko sanang e low-key si Sir Wrath para sumabay sa uso pero ang timang pinost agad ako sa gc noong gabing iyon! Ayan tuloy nalaman ng families namin, friends, and relatives. They're happy for us so do I. Hindi mapaglalagyan ang saya ko. No more dramas. Let's be happy. Because we deserves to be happy. Find a reason to be happy. And that happy is my Sir Wrath.

He posted a picture of me while sleeping in the bed. Wala akong kamalay-kamalay, buti nalang maganda ako sa pictures! Kundi, gigripuhin ko tagiliran niya!

Natawa pa nga ako sa comments sa facebook eh. Marami talagang tarantado sa Facebook.

“Bakit 🤸🏻 tulog 🤸🏻 ang 🤸🏻 beshy 🤸🏻 ko 🤸🏻 na 🤸🏻yan🤸🏻. Pagod 🤸🏻 yarn. 🤸🏻”

“Kaya pala hanggang ngayon hindi ako makatulog kasi kailangan pala may taga picture.”

“Natulog din naman ako bakit wala akong ganito?”

“Hindi pala ako sa COVID-19 mamamatay, sa inggit pala.”

“Natulog din naman ako pero hindi ganyan ka ganda.”

“Hindi 🤸🏻ako 🤸🏻maniniwalang 🤸🏻tulog🤸🏻 lang 🤸🏻yan!🤸🏻.”

Hay nako. Hindi ko isa-isahin pa. Baka madaling araw na ako matapos kakatawa.

My life goes on like that. New year came and Sir Wrath with his family are in our house to celebrate the New Year. Nasa labas kami habang tinatanaw ang kalangitan. Ang ganda! Isa talaga ito sa pinakagusto ko pag New Year dahil may fireworks! Bumabalik ako sa pagkabata. Pake niyo ba.

"Happy New Year, love," Sir Wrath whispered in my ears with a sensual tone in it.

Nang-aakit ba siya? Gusto niya kami naman ang mag paputok? Ay charot!

Our age didn't stop us from loving each other.

"Happy New Year din," I greeted him back. "I love you. Kiss mo ko dali."

"Are you sure? Our family are here."

"Ako naman ang hahalikan mo, hindi sila."

"Tito Vezenco will eat me alive."

"Dali na," I gave him a death glare.

He bend his head and find my lips. Kumapit ako sakanya at hinalikan siya pabalik. Sus, hahalik din naman pala. Napasimangot ako dahil lumayo siya agad sa akin. Ano ba 'yan. Bitin! Magrereklamo na sana ako ng hilain niya ako papasok sa loob ng buhay.

Rinig ko ang nakakalokang sipol ni Wreck at kinindatan kami. Saka bumalik sa phone ang tingin. Bebe time siguro with Kaia. Miss ko na si Kaia, minsan ay nagkikita kami sa school tapos sabay mag lunch with Clifford.

"Anong ginagawa natin dito–"

Dinala niya lang naman ako sa likuran ng bahay! Akala ko sa kuwarto kami! Gagi ang dilim. Pero kahit na madilim, naanig ko parin ang kabuuan ng mukha niya dahil sa ilaw na galing sa front yard.

Ang pogi. Sarap halikan everyday and every night.

"Shhh, minimize your voice."

Nakaramdam ako ng excitement ng bumaba ang kamay niya sa pang-upo ko.

"Bakit dito may kuwarto naman."

"They will only disturbed us, madidisturbo lang tayo. Hahanapin nila tayo. I know you, you don't like not being satisfied." He said in a husky voice.

Napakagat ako sa labi ko. Tangina. Ang landi. Akala ko ba manliligaw palang siya? Pero kami na naman! Walang breakup na nangyari.

"Ahhh." I moaned when he slowly entered his big bulged on me.

I can still feel the pain. Mukhang kailangan akong diligan everyday para masanay.

"Shhh." Suyaw niya sakin.

I hardly bit my lower to stop from moaning. The feeling he is giving me is not a joke. He started thrusting behind my back while holding my waist. Napakapit ako ng mahigpit sa pader nang unti-unti na n'yang bilisan.

"Ahhh!"

"Baby, lower your voice." Suyaw niya ulit sakin.

"H-huwag mo kasing galingan para hindi malakas ang ungol ko." Paninisi ko sakanya. He only laughed and pounded his big cucumber again and again on my tight entrance.

"D-damn ahh. . . I miss you so much, baby," nalalasing niyang sabi.

Pumapatak na ang pawis ko pababa sa dibdib ko. I missed making love with him also kaya medyo nadilayo ako ng kaunti dahil dito pa talaga sa likuran ng bahay ang first namin after a year!

"Wrath?! Alzera?! Kakain na!"

Napamura si Sir Wrath ng biglang sumigaw si Mama. Bigla akong na konsyensa. Sorry po nauna na akong kinain ni Sir Wrath dito!

Sir Wrath cupped my boobies from behind kahit may dress pa akong soot. Pinisil-pisil niya iyon at pinaglalaruan. Nice decision pala ang mag dress pag New Year. Devil smile.

"Hmmm. . . Ahhh."

"Fuck. Why are you still so tight?" Hinihingal niyang sabi sa gitna ng mabilis na pag ulos niya.

Binilisan niya lalo ang galaw galing sa likuran kaya pa lakas ng palakas din ang ungol ko. Napapikit ako dahil baka bigla nilang marinig iyon! Tangina.

I closed my eyes dahil sa sarap. "Oh God. . . Ahhh. Ahhm. . ." I whimpered.

Ramdam ko ang gigil ni Sir Wrath dahil sobrang higpit ng hawak niya sa bewang ko. Nanghihina na ang tuhod ko kaya napakapit ako sa braso ni Sir Wrath. Rinig na rinig ko ang tunog ng pag-iisa ng mga balat namin.

"Alzera?! Nasaan kayo?! Kakain na!"

"Ay oo nga pala Tita Alona. Kuya Wrath said that they will go for a walk for a minute. May hindi kasi sila napagkaintindihan kanina. Baka inaayos. Babalik narin agad iyon."

"Ay ganon ba, sige sige. Hintayin muna natin sila."

"Baka busog na po iyon pagbalik nila."

"Huh?"

"Wala po. Mauna na tayong kumain dahil nagugutom na ang iba. I promise you, nandito na sila mga around. . . 12: 35!"

"Bite my arm. Keep quite, I'm going to fuck you real hard."

Mas lalo akong na turn on sa dirty talk niya.

"A-are you near? Ahhh. I'm a-almost there na. Hmm! Don't stop. Please, ahhh."

"Holy shit. I'm cumming also. . . Ahh. Fuck."

Gaya ng sinabi niya, kinagat ko ang braso niya. He is fucking me from behind aggressively! Lumalabas parin ang kakaunti daing ko.

I felt so sticky when he explode all the juices. Bumama iyon papunta sa binti ko. Ito ba ang tinatawag nilang quickie? Gosh. Wala pa atang ten minutes eh! Hinarap ako ni Sir Wrath sakanya. He kissed my lips passionately.

"Is my baby alright?"

"Mamaya mo na ako tanungin niyan, itago mo muna ang galit na galit mong cucumber. Parang gusto na naman ata akong tuklawin eh."

Pareho kaming natawa. Inuna muna niya ang kaniyang sarili bago ako. Nakangiti lang ako habang inaayusan niya ako. Nagnanakaw pa siya minsan ng halik sa labi at pisngi ko.

"Oy ready na ready ah." I teased him when I saw what is he holding.

A tissues. Pinahid niya iyon sa hita ko hanggang sa binti. Kahit paano ay nawala ang lagkit. Inayos niya rin ang buhok ko bago tuluyang pumasok sa kusina.

Nanatili muna kami doon ng five minutes. Bago kami tuluyang pumunta sa garden ay dinala ko muna ang fruits. Para naman may pang alibi.

Kabang-kaba ako dahil sa mga tingin nila. Alam kong normal na titig lang iyon pero pakiramdam ko alam nila na may ginawa kaming kababalaghan sa likod ng bahay.

"What happened to you arm, Kuya?" Nanlamig ako sa tanong ni Wreck.

Mukhang alam niya ata talaga. Tangina, nakakahiya! Lupa kainin mo na ako! Namula ako ng todo. Nag-iinit ang pisngi ko sa sobrang kahihiyan. Nag-iwas ako ng tingin. Ako na sana ang sasagot pero dumating na si Wrena na may dalang mango float!

"Let's eat na!"

"Kainin na!"

Nakahinga ako ng maluwag. Hindi nakaligtas sakin ang mapang-asar na ngisi at titig ni Wreck.

Muntikan na 'yon. Kiniss ko tuloy si Wrena sa tuwa! She saved us! Sumenyas si Wrena na lumapit ako sakanya. Maingay kasi ang background music kaya kailangang lakasan ang boses.

"Akala mo ata hindi ko alam kung saan kayo galing."

"H-huh?"

"Galing kayo sa kusina ano?! Bakit hindi mo nalang kinuha pati itong mango float. Napaka-selfish talaga."

"A-ayy haha, sorry naman."

"Sa wakas sis, nadiligan din." May alam nga siya! Sinamaan ko siya ng tingin para matahimik. "Tingnan mo nga naman, pareho na kayo ni Kuya ng amoy! Sinadya ko talaga na pumasok pagkatapos ng tanong ni Kuya Wreck kundi bisto kayo."

I swear to God, jusko, nakakapanghina naman ito, hindi na mauulit 'yong ganitong may family gatherings. Halos sumabog na ako sa kaba.

Our birthday came, I'm 19 and Sir Wrath is in his 31 existence in this world. Jusko. Hindi biro ang age gap namin. Kami ang nagpapatunay na age doesn't matter! Kaya sa iba na malaki din ang agwat, paglaban niyo 'yan. Numbers does not matter if you are truly in love with each other.

Maraming beses na may nangyari ulit samin matapos ang gabing iyon. And I'm taking contraceptives control. Scammer iyong si Sir Wrath eh, sinabihan ko dati na huwag muna akong buntisin, pero anong nangyari nabuntis ako. Nakunan nga lang.

"Pag fourth year na ako, pwede mo na akong buntisin."

Iyon ang sabi ko sakanya. Sa office niya, kung hindi away, lambingan ang magaganap. Sa away namin, ako palagi ang tama. Babae ako eh. Ewan ko nalang talaga pag nag sawa sa akin ito. Edi, ouch. Only love can hurt like this.

"Sino 'yon?"

"She is my client. She has an abusive husband. I am the one who is incharge of her case, kakagaling lang po namin sa meeting." He explained before I conclude anything else na ikakalaki ng away namin.

"Kayong mga lalaki talaga eh ano. Pag maging mag-asawa tapos sasaktan mo ako. Nako, ha! Tanggal talaga lahat ng lisensya mo."

"I cannot do that to you, baby!"

Natiklop ako bigla. "S-sinisigawan mo ba ako?"

"Fuck."

"Sinisigawan mo ako eh."

Tumulo ang luha ko. Nataranta naman siya at lumapit sakin. He embrace me with patience and understanding.

"Shh, fuck it, don't cry. I didn't mean to raised my voice. Hindi kita sasaktan okay? Ni hindi nga kita pinapadapuan ng lamok, kamay ko pa kaya. Stop overthinking things. I'll be a very good husband to you. I love you, my softhearted baby."

"OA ba ako?"

"No. It's not overreacting. You have the rights to be offended nor hurt. What a precious baby. I love you a lot. I'm sorry, it's not my intention to raised a voice on you. Hushh." He kissed my forehead and hug me again. "Palagi ka talagang tama. Wala akong masabi."

"At ikaw?"

"Palaging mali po."

Napangiti ako. "I love you."

"I love you more, honey."

To have an understanding and matured partner like him. He really knows how to handle me. Ano kaya ang takbo ng buhay ko kung hindi ko siya nakilala? Baka pinagloloko na ako ng mga gagong lalaki ngayon.

I always thank God for giving Sir Wrath in my life.

From the moment I saw him. I can feel the deep burning between Sir Wrath and I that will be happened. The fire tension is too much to avoid and I couldn't do anything but to let him in my life.

If second life exist. Siya parin ang hahanapin ko at mamahalin. Walang hihigit sa mga mata niyang puno ng pagmamahal pag nakatingin sa akin. The gentleness he can be when it comes to me. The way he understands me. The way he maturely handled my immature side. He loved my imperfections and flaws.

I can say we are meant to be. Meant for each other. Walang hihigit. Si Sir Wrath. Palagi.

Above all, my young true love.