Yorum yapmayı ve vote vermeyi unutmayın iyi okumalar ✨️
Önceki bölümdeki yorumlar çok azdı ya 😭
Kaya
"Ne kadar inat birisin ya. Bir iki gün daha hastanede kalsan ne olacaktı sanki?"
"Sıkıldım. Evde de yatak var. Burada yatarım birazda."
Mert bana inanmaz bakışlar atarken koltuğa oturmuştum.
"Ha yani sen inandın bu dediğine?"
"Evde ne yapabilirim Allah aşkına başka?"
"Konu sen olunca bu sorunun çok fazla cevabı oluyor."
O da benim yanıma oturduğunda derin bir iç çekmişti.
Uyandığımda Mert'in yüzünü gördüğüm ilk an yaşadığım için sevinmiştim. Yaralıyken dağılmıştı, bir de bir şey olsa ne hale gelirdi. Onun o hali onunda benden hoşlandığını düşünmeme sebep olmuştu ama bir şey diyemiyordum da. İlk başta aramızda duygusal bir şey olmayacağını söyleyen bendim. Şimdi durup da çocuğa 'Ben senden hoşlanıyormuşum. Bunu anlamam içinde ölümle burun buruna gelmem gerekiyormuş,' diyemezdim ki.
"Ağrınız var mı komutanım?"
"Yok iyiyim de komutan nasıl geçtin? Az önce inat adam diyordun."
"Belki rahatsız olursun, kızarsın diye.."
Yaralarım el verdiği kadar ona uzanıp elimi yanağına koyduğumda susmuş öylece yüzüme bakıyordu.
"Bunu konuşmuştuk sanki, ha?"
"Evet. Konuşmuştuk."
Yaklaşıp dudaklarına küçük bir öpücük kondurup geri çekildim.
"Özlemişim."
Dudakları yukarıya kıvrıldığında ben de gülümsedim. Bir elini yanağıma koyarak yavaşça okşadı. Dudaklarımız tekrar birleştirip benim aksime daha derin ir öpücük kondurduktan sonra geri çekilerek alınlarımızı birleştirmişti.
"Çok korktum sana bir şey olacak diye."
"Olmadı sonuçta."
Koluma yavaşça vurunca yalandan acımış gibi yaparak elimi kolumun üzerine koydum ve "Ah!" dedim. Telaşla elini yanağımdan çekip koluma koydu.
"Acıttım mı özür dilerim."
Sesli bir şekilde güldüğümde bakışları sertleşmişti.
"Bak ya. Bir daha acısa da bakmayacağım görürsün."
"Tabi. Kesin bakmazsın."
""Bakmayacağım tabi."
Hızla yanımdan kalktığında "Nereye?" diye sordum.
"Küstüm gidiyorum."
"Ciddi misin?"
Mert salondan çıkarken arkasından seslendim ."Ya Mert, cidden küstün mü?" Ondan ses gelmeyince yavaşça koltuktan kalkmaya çalıştım. Ama sadece çalışmıştım. Dikişlerimin olduğu yere keskin bir ağrı girince yüzümü buruşturup geri oturdum.
"Mert!"
Mert salona geldiğinde öylece bana bakıyordu.
"Cidden küstün mü, güzelim ya?"
Son dediğimle yüzü şekilden şekle girerken gülümsememek için kendimi zor tutuyordum. Bilerek demiştim, gönlünü almak için. Umarım işe yarardı.
"Hayır tabi ki. Burada çocuk olan sensin ben değilim. İlaç içmen gerektiği için yemek yapacağım."
"Söz verdiğin yemeği yerine getiriyorsun yani."
"Evet, onu yapacağım. Uslu uslu dur burada."
Benim bir şey dememi beklemeden mutfağa geçmişti. O mutfağa gittiğinde ben de koltukta biraz yayılmış ve gözlerimi kapatmışım. Biraz uyusam sorun olmazdı bence.
Saçımda gezen elle gözlerimi araladığımda bakmayı çok sevdiğim maviler beni karşılamıştı.
"Yemekler hazır. Hadi yiyelim daha ilacını içeceksin."
Yavaşça doğrulmaya kalktığımda bana yardım etmişti. Önümüzdeki sehpadaki yemekleri görünce gülümsedim. Sevdiğimin elinden yemek yiyecektim be.
Allah'ım canımı almadığın için çok teşekkür ederim..
"Umarım beğenirsin."
"Beğenmeme gibi bir ihtimalim yok. Sen yaptın çünkü."
Ben yemekten bir kaşık alırken pür dikkat beni izliyordu. Abartmıyorum yediğim en iyi yemek olabilirdi. Çocukluğum gibi hissettirmişti.
"Bayıldım."
"Yalan söyleme bak."
"Ya niye yalan söyleyeyim güzel? Yediğim en güzel yemlerden biri olmuş."
Dizinde duran elini tuttum arka arkaya birkaç tane öpücük kondurdum.
"Ellerine sağlık."
"Teşekkür ederim. Şimdi güzelce ye hadi."
Onu kafamı sallayarak onayladıktan sonra yemeğe devam ettim.
Yemeğimiz bittikten sonra Mert ilaçlarımı içirmiş sonrada ortalığı toplamıştı. Tam uzanacağım sırada beni durdurdu.
"Yatacaksan odanda yat. Daha rahat edersin."
"Seninle oturup film falan izleriz demiştim."
"Tamam odanda izleriz."
Koluma girerek koltuktan kalkmama yardım etti. Odama geldiğimizde yatağın üzerindeki örtüleri kaldırıp oturmama yardım etti.
"Sen uzan ben bilgisayarı falan getireyim."
Mert hızla odadan gittiğinde bende yatağa yerleşmiştim. Allah'ım ya sonunda kendi rahat yatağım.
Mert geri odaya geldiğinde bilgisayarı yatağa bıraktı. Tam uzanacağı sırada onu durdurdum.
"Ne oldu?"
"Pantolonunla yatamayacaksın herhalde."
"Yanımda bir şey yok ki."
"Oğlum koskoca dolap var orada. Git giy bir şey."
Bana kalsa bir şey giymesine de gerek yoktu da neyse...
Mert dolabın önüne geçip kapısını açtı. Eline bir eşofman aldıktan sonra geri kapattı. Eşofmanı yatağa bırakıp pantolonunu çıkardı. Evet ben bütün bunlar yaşanırken gözlerimi bir saniye bile ayırmamıştım. Eşofmanı giyip pantolonunu dolaba koyduktan sonra yanıma uzanmıştı.
"Yedin beni gözlerinle fark etmedim sanma."
"İnkar etmem. Gözlerimle yemenin dışında diğer türlüde yemek isterim."
Ben yarım ağız gülerken Mert uzanıp dudaklarımızı birleştirmişti. Alt dudağını dudaklarımın arasına alıp emdim. O da aynı şeyi üst dudağıma yaptığında dudaklarımdan bir inleme dökülmüştü.
Mert kendini geri çekerken yüzüme bakıyordu. Ama biraz değişik bakıyordu. Gözleri dolu gibiydi ama gülümsüyordu da. Bir elini yüzüme koyduktan sonra "Şimdi sana bir şey söyleyeceğim ve sende benim lafımı kesmeden dinleyeceksin," dedi.
"Tamam dinleyeceğim."
"Seni o gün kanlar içinde gördüğümde kendime o kadar kızdım ki. Bu zamana kadar sustuğum için. Sana bir şey olabilirdi ve ben sustuğum için sen bunları hiç bilemeyecek olabilirdin."
Yanağımdan elini çektikten sonra derin bir nefes aldı ve devam etti.
"Artık susmayacağım. Her gün gözlerine bakıp sana hissettiklerimi söyleyememek çok zordu. Beni öptüğünde orada öleceğimi sandım. Sonradan söylediklerini canımı yakmıştı başta. Sonra seninle yakın olabilme ihtimalim aklıma geldiğinde sonunu düşünmeden kabul ettim. "
Duyduklarımı idrak etmeye çalışırken Mert devam etti.
"Ben seni seviyorum Kaya. Sen başkasını severken de seviyordum, beni öptüğünde de seviyordum."
Çenesinden tutup dudaklarına bir öpücük kondurdum.
"Vurulduğumda bir şey fark ettim. Ben senden hoşlanıyormuşum. Bunu başka fark etmek istemedim ama ölümle burun buruna gelince seni kaybetme düşüncesi aklımı kaçırtacaktı."
"Yani.."
"Yanisi bence sevgilim olursun. Olursun değil mi?"
Kocaman gülümseyerek "Olurum," dedi.
Allah'ım canımı almadığın için tekrar çok teşekkür ederim.
Kavuşturdum..
Umarım bölümğ beğenmişainizdir minik kaplumbağalarım 🤍🐢