គូរស្នេហ៍រាជវង្ស

ភាគ៥ (គូរដណ្តឹង)

<<នេះ!ក្រុមហ៊ុនរបស់បងជាក្រុមហ៊ុនអី្វដែរ?>> នាងក៏សួរឡើងព្រោះនាងចង់ដឹងថាគេបើកក្រុមហ៊ុនអ្វី?
<<គឺក្រុមហ៊ុនបង្កើតនិងផលិតម្ហូប គ្រឿងទេសមួយចំនួន!>> ជីនក៏ប្រាប់នាងតាមសំណួរដែលនាងសួរមកកាន់គេ។
<<នៅមានទៀតទេ?>> នាងក៏សួរគេបន្តទៀតព្រោះតាមមើលភូមិគ្រឹះគេធំយ៉ាងនេះច្បាស់ណាស់គេមិនមែនមានតែក្រុមហ៊ុនប៉ុណ្ណឹងទេ។
<<ត្រូវហើយ នៅមានភោជនីយដ្ឋានមួយទៀតដែលមានសាខាចិតសិបប្រទេស!>> គេក៏ប្រាប់នាងបន្តទៀត តែតាមមើលទៅគឺគេកំពុងតែអួតប្រាប់នាងថាគេជាអ្នកមានច្បាស់ណាស់។
<<ចិតសិបប្រទេស អស្ចារ្យណាស់>> នាងក៏លាន់មាត់សរសើរគេ។
<<ដល់ក្រុមហ៊ុនហើយ>> កំពុងសន្ទនាគ្នាយ៉ាងជក់មាត់ក៏ស្រាប់តែមកដល់ក្រុមហ៊ុនបាត់។
<<បងជីន តើខ្ញុំត្រូវធ្វើអី្វ?>> នាងក៏សួរគេពីកាងារដែលនាងត្រូវធ្វើ។
<<គ្មានអីច្រើនទេ ឯងគ្រាន់តែជួយរកមុខម្ហូបថ្មីឱ្យបងមកបានហើយ>>
<<បាន! ខ្ញុំនឹងជួយបងរក>> និយាយរួចក៏ដើរតាមពីក្រោយជីនទៅបន្ទប់ធ្វើការរបស់គេបាត់ទៅ។
<<បន្ទប់ធ្វើការរបស់បង ស្អាតណាស់>> នាងក៏សរសើរពីសោភណ្ឌភាពដ៏ស្រស់ស្អាតក្នុងបន្ទប់ធ្វើការរបស់គេ។
<<ឯងចូលចិត្តទេ?>>
<<ខ្ញុំចូលចិត្តណាស់>>
<<បើឯងចូលចិត្ត ឯងអាចមកបានគ្រប់ពេល>> គេក៏សប្បាយចិត្តដែលនាងចូលចិត្តហើយថែមទាំងអនុញ្ញាតិឱ្យនាងចេញចូលបានតាមចិត្តទៀតផង។
<<អរគុណ បងច្រើនណាស់>> នាងក៏អរគុណគេ ព្រោះគេល្អនឹងនាងណាស់ អាចថាល្អលើសពីបងប្រុសនាងទៅទៀត។ ពួកគេក៏ចាប់ផ្ដើមធ្វើការជាមួយគ្នាយ៉ាងសប្បាយចិត្តទៅ ។
+++
<<ក្រាបថ្វាយបង្គំ ព្រះអង្គម្វាស់និងម្ចាស់ក្សត្រី>> អ្នកបម្រើក៏បានមកគោរពស្ដេចនិងម្ចាស់ក្សត្រីដែលទើបត្រឡប់មកពីប្រទេសចិនវិញ។
<<បុត្រាយើងគេនៅឯណា?>> យាងមកដល់ភ្លាមទ្រង់ក៏សួរពីបុត្រាភ្លាម។
<<ក្រាបទូលព្រះអង្គ ព្រះរាជទាយាទយាងទៅហុីរ៉ូសុីម៉ាក្រាបទូល!>>
<<តើបុត្ររបស់យើងមានការអ្វីនៅហុីរ៉ូសុីម៉ាបានជាគេត្រូវទៅបែបនេះ?>> ម្ចាស់ក្សត្រីក៏សួរឡើង។
<<ក្រាបទូលម្ចាស់ក្សត្រីខ្ញុំម្ចាស់មិនច្បាស់ទេ ក្រាបទូល>>
<<មិនអីទេ ទៅធ្វើការវិញចុះ>> និយាយរួចទ្រង់ក៏ងាកមកស្ដាប់ព្រះស្វាមីមានសុវណ្ណី។
<<គេច្បាស់ជាលួចរត់ហើយ>> ទ្រង់ខ្ញាល់យ៉ាងខ្លាំងព្រោះទ្រង់ដឹងថាច្បាស់ថាបុត្ររបស់ខ្លួនបែបណា។
<<ព្រះអង្គកុំខ្ញាល់អី ឱ្យគេទៅៗព្រោះដល់ពេលគ្រងរាជ្យគេប្រាកដជាត្រឡប់មកវិញ គេអាចនឹងចង់មានសេរីភាពពេញលេញមុនពេលក្លាយជាស្ដេចក៏ថាបាន>> ទ្រង់ក៏បានមានសុវណ្ណីបញ្ចុះបញ្ចូលព្រះអង្គដោយលើកយកហេតុផលយ៉ាងសមស្រប ធ្វើឱ្យទ្រង់គិតបន្តិចដែរ។
<<ម្ចាស់អូន និយាយក៏ត្រូវបានបងទុកពេលឱ្យគេសិនចុះ!>> មានសុវណ្ណីរួចទ្រង់ក៏យាងចេញទៅបំពេញរាជកិច្ចបាត់ទៅ។
+++
<<ព្រះរាជទាយាទ ក្រាបទូលបានទៅស៉ើបសួរពីព្រលានយន្តហោះទាំងអស់ក្នុងរាជធានីហើយតែគ្មានដំណឹងពីព្រះនាងនោះទេក្រាបទូល>>
<<ម៉េចនឹងអាចទៅ ឬមួយក៏នាងនៅក្នុងប្រទេសនៅឡើយ ឆាប់បញ្ជូនមនុស្សតាមរកព្រះនាងឱ្យសព្វនៅក្នុងប្រទេសតែមិនត្រូវបើកជំហទេ ឮទេ?>> ទ្រង់ក៏គិតថាព្រះនាងអាចនឹងនៅក្នុងប្រទេសចិននៅឡើយទើបបង្គាប់ឱ្យជំនិតទៅតាមរកតែមិនត្រូវបើជំហប្រាប់អ្នកណាផ្ដេសផ្ដាសទេព្រោះអាចនឹងប៉ះពាល់ដល់គ្រួសារនិងប្រទេស។
<<ក្រាបទូល ព្រះអង្គ!>> ស្ដាប់ឮហើយ គេក៏ចេញទៅតាមរកព្រះនាងតាមបញ្ជា។
+++
<<ឈប់សិនទៅ ឆាប់មក!ទៅញុាំអាហារ>> គេក៏ប្រាប់នាងឱ្យឈប់ធ្វើសិន ព្រោះនាងធ្វើការមិនចង់ឈប់តែម្ដង ហើយក៏ទាញដៃរបស់នាងចេញពីបន្ទប់ធ្វើការសម្ដៅទៅរកឡានដើម្បីទៅញុាំអាហារពេលល្ងាច។
<<តែបន្តិចទៀតហើយៗ បងជីន!>> ពេលគេកំពុងទាញដៃនាង នាងក៏និយាយឡើងទាំងមិនដាច់អាល័យពីការងារ។
<<មិនបានទេ ឯងមិនទាន់ហូបអីតាំងពីថ្ងៃត្រង់ នេះឯងចង់ខ្យល់គរស្លាប់មែនទេ?>> គេក៏ស្ដីបន្ទោសនាងតែការស្ដីបន្ទោសនេះគឺបង្កប់ដោយការព្រួយបារម្ភ។
<<មិនអីទេបងជីន ខ្ញុំគឺជាមនុស្សរឹងមាំខ្ញុំអាចធ្វើបាន>> នាងនៅតែតវ៉ាចង់បង្ហើយការងារដែលនៅសល់។
<<បាន! បើឯងចង់បញ្ចប់វាឯងត្រូវយកវាទៅធ្វើនៅផ្ទះ>> គេក៏ដាក់លក្ខខណ្ឌឱ្យនាងយកការងារទៅបង្ហើយនៅផ្ទះព្រោះបើមិនចឹងទេ នាងច្បាស់ជាមិនបានបាយចូលពោះទេដោយសារតែការងារនឹងឯង។
<<ក៏បានដែរ យើងទៅញុាំបាយ!>> នាងក៏យល់ស្របទៅតាមលក្ខខណ្ឌរបស់គេហើយក៏រត់ឡើងឡានដើម្បីទៅញុាំអាហារពេលល្ងាច។ ហើយក៏ឆ្លៀតសន្ទនាគ្នាពេលកំពុងបើកឡានផងដែរ ។
<<ជីស៊ូតើឯងចង់ញុាំអ្វីដែរ?>> គេក៏សួរនាងមុនថានាងចង់ញុាំអ្វី។
<<ខ្ញុំចង់ញុាំស៊ុបសុីឈាន់>> នាងក៏ឆ្លើយតបទៅគេវិញ។
<<ម្ហូបចិនមែនទេ?>>
<<ត្រូវហើយ ព្រោះខ្ញុំចូលចិត្តស៊ុបនេះណាស់>> នាងក៏ឆ្លើយនឹងគេថែមទាំងបញ្ជាក់ប្រាប់គេទៀតផងថានាងចូលចិត្ត។
<<មិនអីទេ បងជូនឯងទៅ ដេជុនឆាប់ទៅភោជនីយដ្ឋានចិនទៅ!>> មិននិយាយច្រើនគេក៏បានប្រើជំនិតឱ្យបើកឡានទៅភោជនីយដ្ឋានចិនមួយកន្លែងនៅក្នុងក្រុង។
<<បាទ ចៅហ្វាយ!>> ឮបទបញ្ជាហើយក៏បានធ្វើតាម។
<<នេះបងមិនឆ្ងល់ទេឬ ហេតុអីបានជាខ្ញុំអាចញុាំម្ហូបចិនបាននុ៎ះ?>>នាងក៏សួរគេដោយសារឃើញគេមិនឆ្ងល់។
<<បងមិនឆ្ងល់ទេ ព្រោះបងដឹងហើយ ថាឯងគឺជាកូនកាត់ចិន!>> គេក៏និយាយខ្សឹបដាក់ត្រចៀករបស់នាងនៅពេលនិយាយពាក្យចុងក្រោយដោយមិនឱ្យជំនិតរបស់គេឮទេ។
<<នេះ! បងដឹងអី្វខ្លះ?>> នាងក៏និយាយខ្សឹបៗដាក់គេវិញតែក៏បង្កប់នៅភាពភ័យខ្លាចខ្លះដែរខ្លាចគេដឹងពីសាវតាពិតរបស់ខ្លួនឯង។
<<បងដឹងច្រើនខ្លាំងណាស់!>> គេក៏ខ្សឹបប្រាប់នាងថាគេបានដឹងពីនាងច្រើនតែគេមិនបញ្ជាក់នោះទេថាគេដឹងថានាងជាព្រះនាងឬមួយក៏អត់នោះទេ។
<<អរ នោះដល់ហើយឆាប់ចុះមក!>> នាងក៏បង្វែងដានដោយការប្រាប់ទៅគេថាមកដល់កន្លែងញុាំអាហារហើយណាមួយក៏ធ្វើឱ្យខ្លួនឯងមិនសូវភ័យផងដែរ។
<<ឆាប់ចូលទៅ ដេជុនឯងក៏មកញុាំដែរមក!>> គេក៏មិនភ្លេចហៅជំនិតរបស់គេនោះទេ។
<<មិនកើតទេដឹងចៅហ្វាយ?>> គេរៀងក្រែងចិត្តចៅហ្វាយរបស់គេ។
<<បើយើងហៅហើយ ឆាប់មក!>> គេក៏ធ្វើជាសម្លុតដេជុនឱ្យមកអង្គុយញុាំជាមួយគ្នា។ នៅក្នុងហាងពួកគេទាំងបីកំពុងញុាំយ៉ាងឆ្ងាញ់ក៏មានការចុះផ្សាយព័ត៌មានមួយតាមរយៈទូរទស្សន៍ទាក់ទងនឹងព្រះរាជទាយាទនៃប្រទេសកូរ៉េខាងត្បូង ។
(ព្រះរាជទាយាទនៃប្រទេសកូរ៉េព្រះអង្គម្ចាស់លី ស៊ូងជីនបានប្រកាសពីដំណឹងអភិសេករបស់ទ្រង់ជាមួយព្រះនាងនៃប្រទេសជិតខាងនៅឆ្នាំក្រោយនេះហើយ តាមការប៉ាន់ស្មាន ពួកយើង ឮគិតថាព្រះនាងដែលត្រូវរៀបអភិសេកជាមួយព្រះអង្គប្រាកដជាព្រះនាងនៃប្រទេសចិនហើយព្រោះប្រទេសទាំងពីរគឺជិតស្និទ្ធនឹងគ្នាណាស់ អាចនឹងមានការផ្សារភ្ជាប់ខ្សែស្រឡាយជាមួយគ្នាក៏ថាបាន!) ពិធិករបាននិយាយរៀបរាប់ពីព័ត៌មានរបស់ខ្លួនទាក់ទងនឹងព្រះរាជទាយាទនៃប្រទេសកូរ៉េនឹងកូនក្រមុំរបស់ទ្រង់រួចហើយបាននិយាយពីមតិផ្ទាល់ខ្លួនតាមក្រោយ។
~ប្រូង~
<<ជីស៊ូនេះឯងកើតអី្វឬអត់?>> គេភ្ញាក់ផ្អើលយ៉ាងខ្លាំងដែលសុខៗនាងក៏ធ្វើឱ្យកែវបែកបន្លឺសំឡេងឡើងយ៉ាងខ្លាំង។
<<ខ្ញុំសុំទោសផង គឺ...អត់មានអីទេ សុំទោសផងបងជីន>> នាងហាក់ភាំងនឹងព័ត៌មានមុននេះបន្តិច ទើបធ្វើឱ្យកែវបែកហើយក៏ប្រញាប់សុំទោសយ៉ាងលឿន។
<<នេះ! មិនអីទេមែនទេ មានត្រូវត្រង់ណាទេ?>> គេសួរនាងហើយក៏ទាញដៃរបស់នាងមកមើលចង់ដឹងថាមានរបួសកន្លែងណាឬមួយក៏អត់។
<<អត់ទេ បងកុំបារម្ភអី ខ្ញុំឆ្អែតហើយ!>> នាងក៏ប្រាប់គេថានាងមិនអីទេដើម្បីកុំឱ្យគេបារម្ភរួចក៏ចង់ទៅផ្ទះវិញដោយការប្រាប់ថាឆ្អែត។
<<ល្អ តោះទៅអ្នកបម្រើគិតលុយ>> គេក៏យល់ព្រមតាមនាងរួចក៏គិតលុយមុននឹងចេញទៅ គេក៏ដកកាតមួយដែលមានបញ្ជាក់ពីឈ្មោះថាលី សុ៊កជីនមកដើម្បីគិតលុយ។
+++
<<នៅហាងមុននេះ ឯងមិនអីទេមែនទេ?>> មកដល់ផ្ទះភ្លាមមិនទាន់ចុះពីឡានស្រួលបួលផងគេក៏សួរនាងបន្តិចពីរឿងនៅហាងមុននេះ។
<<ខ្ញុំមិនមានកើតអីឯណា បងជីន!>> នាងក៏ឆ្លើយទៅគេដោយបង្ហាញពីដៃទាំងពីររបស់នាងទៅឱ្យគេមើលព្រោះនាងគិតថាគេសួរចង់ដឹងថានាងមានរបួសដោយសារកែវនោះឬក៏អត់។
<<មិនមែនទេ បងចង់ដឹងថាឯងកើតអីឬអត់ពេលមើលព័ត៌មាននោះ?>> គេក៏សួរនាងឱ្យចំតែម្ដងចៀសវាងយល់ច្រឡំទៀត។
<<ខ្ញុំ...ខ្ញុំមិនអីទេ ហេតុអីខ្ញុំត្រូវកើតអីនោះ ព័ត៌មាននោះមិនមានអីទាក់ទងនឹងខ្ញុំផងនឹង!>> នាងក៏គិតបន្តិចមុននឹងឆ្លើយចៀសវាងភ្លាត់មាត់ប្រាប់ការពិតទៅគេ។
<<ល្អហើយ ឆាប់ចូលគេងទៅ>> សួរនាងអស់ចិត្តហើយក៏លានាងទៅសម្រាកមុន។
+++
មកដល់ក្នុងបន្ទប់ភ្លាមជីស៊ូអង្គុយចុះនៅនឹងតុគ្រឿងសម្អាងរបស់នាងគិតពីរឿងមុននេះភ្លាម ។
<<តើគាត់ជាព្រះរាជទាយាទដែលខ្ញុំត្រូវរៀបអភិសេកជាមួយមែនទេ?>> នាងក៏គិតតែម្នាក់ឯងនៅក្នុងបន្ទប់ទាំងមុខស្រពោនពេលឮពាក្យរៀបអភិសេកនាងពិបាកចិត្តបន្តិចហើយតែពេលឮថាអ្នកណាជាកូនកំលោះនាងរឹតតែមិនសប្បាយចិត្ត។