And he say..
As long as i'm here no one can hurt you..
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Όσο οι υπόλοιποι κατέβαζαν τις μπύρες λες και ήταν νερά, εγώ παρακολουθούσα την θέα προσηλωμένη. Συμμετείχα σε μερικές συζητήσεις αλλά δεν είχα και ιδιαίτερη όρεξη από ένα σημείο και μετά.
Αισθανόμουν ένα τόσο περίεργο συναίσθημα..
Είναι αρκετά περίεργο.
Βασικά, δεν ξέρω ακριβώς τι αισθάνομαι. Είναι σαν να πρόκειται να συμβεί κάτι άσχημο, ένα κακό προαίσθημα με λίγα λόγια..
"Ροζάκι!" αναφώνησε η Ηλέκτρα και στρογγυλοκάθησε δίπλα μου στον βράχο. Από τα μάτια της κατάλαβα πως έχει πιεί αρκετά, είχε κάνει κεφάλι.
"Τι σκέφτεσαι καλέ; Γιατί είσαι έτσι;" ρώτησε χαρούμενη και χασκογέλασε κουνώντας το σώμα της μπρος και πίσω κοιτώντας την πανέμορφη θέα.
Τι να σου πω και εσένα τώρα;
Είσαι μεθυσμένη κοπέλα μου, ότι και να σου πω δεν θα το ακούσεις..
Τίποτα Ηλέκτρα" απάντησα στις ερωτήσεις της χαλαρά, προσπαθώντας να δείχνω καλά.
Ο κόμπος στο στομάχι μου μεγάλωνε όσο περνούσαν τα δευτερόλεπτα και το συναίσθημα πως κάτι άσχημο θα συμβεί μεγάλωνε.
"Πόσο ήπιες παρεπιπτόντως;" ρώτησα εφόσον την παρακολουθούσα να μην κρατάει καλή ισορροπία ακόμα και καθιστή.
"Αρκετά, αλλά δεν έχει σημασία μωρέ. Αυτό κάνω πάντα, θα το συνηθίσεις και εσύ!" αύξησε λιγάκι την φωνή της και γούρλωσα τα μάτια μου. Νομίζω πως πρέπει να την κάνουμε από εδώ. Αρκετά έχουμε καθίσει.
Αφήνοντας την Ηλέκτρα να τραγουδάει και να κοιτάζει μπροστά της, έβγαλα το κινητό από την τσέπη και άνοιξα την οθόνη του κινητού μου. Η ώρα κοντεύει, δώδεκα..
Καθόμαστε είδη δύο ώρες εδώ. Όχι, ότι δεν μου αρέσει..το λατρεύω το μέρος, μου εμπνέει τόσα πολλά πράγματα..θα μπορούσα να μείνω εδώ για πάντα αλλά δεν μπορούμε να μείνουμε για πολύ. Το κρύο κυριαρχούσε.
"Έλα μωρό μου, πάμε να φύγουμε" ακούστηκε η φωνή του Άρη. Την τοποθέτησε στον ώμο του προσεκτικά όσο εκείνη χασκογελούσε λέγοντας ασυναρτησίες.
Το θέαμα είναι πραγματικά διασκεδαστικό, οπότε προφανώς θα έβαζα τα γέλια χωρίς να μπορέσω να σταματήσω.
"Γελάει ρε! Την βλέπεις Άρη! Γελάει με το πώς είμαι! Θα πίνω πιο συχνά Άρη!!" φώναξε, ενώ ο Άρης σχημάτισε έναν μορφασμό θυμού. Καταλαβαίνω πως εκνευρίζεται λόγω του ότι ήπιε..είναι απολύτως λογικό.
Πραγματικά όμως μου έφτιαξε την διάθεση όλη αυτή η συμπεριφορά της.
"Πρέπει να φύγουμε" γύρισα το σώμα μου αντικρίζοντας τον Άγγελο και έπεσα στην αγκαλιά του φουργιόζα.
Δεν θέλω να κλάψω..αλλά δεν μπορώ να νιώθω αυτό το άσχημο συναίσθημα. Βγήκα για να περάσω καλά και όχι για να με διαλύσει αυτό παραπάνω..
"Ει..τι συμβαίνει;" ρώτησε με ενδιαφέρον και προσπάθησε να με τραβήξει μακριά του, αλλά κλασικά δεν του το επέτρεψα.
"Φοβάμαι.." εξέφρασα την αλήθεια. Τα παιδιά ξεκίνησαν να κατεβαίνουν τα σκαλιά θέλοντας να κατέβουν κάτω, και εμείς με τον Άγγελο στεκόμασταν ακόμα εκεί, αγκαλιά.
Φυσικά η έκφραση του μετατράπηκε σε περίεργη και αγγίζοντας μου τα μπράτσα με απώθεσε μακριά από την αγκαλιά του, προσπαθώντας να εξετάσει το πρόσωπο μου.
Το ενδιαφέρον και το στήριγμα που ήθελε να μου προσφέρει φαινόταν στο βλέμμα του τόσο έντονα..
Γαμώτο, ώρες ώρες αναρωτιέμαι ειλικρινά πως ανατράπηκαν έτσι τα πράγματα μεταξύ μας..
"Τι ακριβώς φοβάσαι Ρόζα;" ρώτησε καθώς προσπαθούσε να καταλάβει τι ακριβώς έχω και εγκλώβισε με τις παλάμες του το πρόσωπο μου.
"Νιώθω κάπως περίεργα..δεν ξέρω τι ακριβώς απλά.." παραδέχτηκα με την μισή αλήθεια διότι όπως πάντα με διέκοψε μιλώντας πάνω στα λόγια μου..
Μου την σπάει υπερβολικά όταν το κάνει αυτό..
"Θες να πεις δηλαδή πως νιώθεις ότι κάτι κακό θα συμβεί;" ρώτησε διαβάζοντας την σκέψη μου και έμεινα μαλάκας να τον κοιτάζω..
Αυτό το αγόρι είναι τόσο έξυπνο και πιστεύω στα αλήθεια πως έχει την ικανότητα να μπορεί να διαβάζει μυαλά.
Χρειάζομαι και εγώ κάτι τέτοιο.
"Ναι.." απάντησα σιγανά και έσκυψα το κεφάλι μου και το βλέμμα μου άγγιξε το πάτωμα δίχως να έχω καμία οπτική επαφή μαζί του. Τα δάχτυλα του τοποθετήθηκαν στο πηγούνι μου και ύψωσαν το κεφάλι μου προκειμένου να έρθω αντιμέτωπη με το πανέμορφο πρόσωπο του.
"Όσο είμαι εγώ εδώ, δεν έχεις να φοβάσαι τίποτα. Το κατάλαβες;" ρώτησε αυστηρά και το μαύρο σαν την πίσσα και καστανό σαν το ξύλο ενώθηκαν και πάλευαν μεταξύ τους μέσα στο πάθος και στο δέος..
Τρελαίνομαι..
Μπορώ να ακούω για πάντα αυτά τα λόγια. Αυτά τα λόγια που τα πιστεύεις και θα πονάει τόσο πολύ άμα ξαφνικά σε προδώσουν. Δεν μπορώ να το σκέφτομαι αυτό όμως..δεν πρόκειται να κάνει κάτι τέτοιο..
"Το κατάλαβες Ρόζα;" ρώτησε έντονα και αναπήδησα από την θέση μου καθώς ξύπνησα από τον μόνιμο λήθαργο που έπεσα για λίγα δευτερόλεπτα.
"Ναι.." απάντησα αποφασιστικά και απόλυτα.
Χαμογελώντας αφήνοντας τα λευκά του δόντια να κάνουν την εμφάνιση τους, το πρόσωπο του έφτασε στο δικό μου έχοντας τα χείλη του σε απόσταση αναπνοής..
Ναι μωρό μου..φίλησε με. Άγγιξε τα χειλάκια σου με τα δικά μου και άσε με να χαθώ στο φιλί σου..
Η ανάσα του αγκάλιαζε τόσο απαλά το δέρμα του και τα χέρια μου αυτόματα πέρασαν μέσα από το μπουφάν του και από την φούτερ του, αφήνοντας απαλά χάδια στους καλοσχηματισμένους και γραμμωμένους κοιλιακούς του..
Η αναπνοή του βάρυνε αυτόματα μόλις τα κρύα μου δάχτυλα ήρθαν σε επαφή με το απαλό και ταυτόχρονα σκληρό του δέρμα. Μόλις τα χείλη μου πήγαν να ακουμπήσουν αυτά τα ζουμερά χειλάκια για να μου δώσουν την ηρεμία που χρειαζόμουν, ΜΠΟΥΜ.. η φωνή του Φίλλιπου έσκασε σαν χειροβομβίδα.
"Εε ερωτευμένα πλασματάκια, τι θα γίνει με την πάρτη σας;" φώναξε δυνατά λίγα μέτρα μακριά από το σημείο και ο Άγγελος στριφογύρισε τα μαύρα του μάτια γυρίζοντας το κεφάλι του για να κοιτάξει προς το μέρος της φωνής του κολλητού του.
Μηχανικά απομάκρυνα με διστακτικότητα τα χέρια μου από το γεροδεμένο σώμα του και του έφτιαξα τα ρούχα προσεκτικά.
"Μαϊμουδάκι, σου υπόσχομαι..όταν θα μείνουμε μόνοι" δήλωσε ενθουσιασμένος και το μάτι του έκλεισε αστραπιαία και δίνοντας μου ένα πεταχτό με άρπαξε από το χέρι για να κατέβουμε κάτω, όπου περίμεναν τα παιδιά.
Δεν ήθελα να χαλάσει η στιγμή..
Είχα εγώ τον έλεγχο γαμώτο! Είχα τον έλεγχο για μια και μοναδική φορά και ο μαλάκας ο Φίλλιπος τα γκρέμισε όλα.
Μαλάκας..
Γαμώτο, πως έγινα έτσι που να πάρει;;
•••
Διασχίζαμε τα στενά δρομάκια τραγουδώντας σαν μεθυσμένοι που για την ακρίβεια αυτό δεν ισχύει για την Ηλέκτρα, η οποία είχε γραπωθεί σαν το γεράκι πάνω στις μεγάλες πλάτες του Άρη και εκείνος περπατούσε σχετικά με ευκολία.
Λογικό το βρίσκω. Όλοι σε αυτή την παρέα είναι θηρία.
"Baby baby, baby ohhhh!!" φώναζε απροσδιόριστα και κουνούσε τα χέρια της στον αέρα ρυθμικά.
Έπνιξα το γέλιο μου και όχι με το γεγονός που τραγουδούσε Justin Bieber, για το θέαμα που αντίκρισα λίγα δευτερόλεπτα αργότερα.
Δηλαδή τι ακριβώς περίμενε με το να αφήσει τα χέρια της από το στέρνο του Άρη και να τα υψώσει ψηλά;; Λογικό είναι να είναι προετοιμασμένη η μούρη της να αγγίξει την άσφαλτο.
Για καλή της τύχη όμως, το αγόρι της έχει γρήγορα αντανακλαστικά και την πρόλαβε στο τσακ.
Έδειχνε εκνευρισμένος όσο εμείς είχαμε λιώσει στα γέλια.
"Ρε Ηλέκτρα θα πέσεις" δήλωσε έξαλλος με την κοπέλα του και στριφογύρισε τα μάτια του όταν ένιωσε το φιλί της στον σβέρκο του.
"Άρη, τραβάτε σπίτι. Η τύπισσα δεν είναι καθόλου καλά" συμβούλεψε ο Άγγελος και χαμογέλασα αχνά.
"Όχι όχι! Δεν θέλω να γυρίσω σπίτι!" ούριαξε η Ηλέκτρα καθώς γελούσε με όλη της την ψυχή. Η Αρετή χάιδευε το χέρι του Θωμά παρακολουθώντας την κολλητή της φίλη μεθυσμένη και πραγματικά δεν έδινε και τόσο σημασία, μιας που από ότι μου είπε πριν που κατεβήκαμε και τα τελευταία σκαλιά με τον Άγγελο ότι το έχει συνηθίσει και δεν είναι η πρώτη φορά που την βλέπει έτσι.
Είναι κακό από την μια, αλλά από την άλλη είναι ένας τρόπος να ξεδώσεις. Ξεχνιέσαι..
Την μοναδική φορά που ήπια το κατάλαβα. Πέρα από το ότι έχεις ένα θάρρος παραπάνω και κάνεις πράγματα που ούτε εσύ πίστευες ποτέ πως τα τολμάς.
Ωω ναι..
Επισήμως κοκκίνησα, μόλις θυμήθηκα τι ακριβώς είχε συμβεί εκείνη την μέρα. Μια φορά είχα πιει και εγώ και θα βρισκόμουν βιασμένη σε καμία τουαλέτα.
Όχι όχι δεν θέλω να θυμάμαι αυτό το περιστατικό.
"Μμ..Άρη θα κάνω εμετό" προειδοποίησε η Ηλέκτρα ξυπνώντας με και έστρεψα όλη μου την προσοχή σε εκείνη.
Αχχ θεέ μου..
"Πω ρε πούστη μου" διαμαρτυρήθηκε ο Άρης και μας κοίταξε έναν προς έναν εκνευρισμένος.
"Εμείς την κάνουμε. Καλά να περάσατε ότι και αν κάνετε μετά"
Έδειχνε κουρασμένος με την κατάσταση της κοπέλας του. Πραγματικά εξαντλημένος.
Χαιρέτησαμε το μελαχρινό αγόρι που προσπαθούσε να βάλει μια τάξη στην μεθυσμένη Ηλέκτρα και τους παρακολουθήσαμε για λίγο που απομακρυνόταν σχετικά γρήγορα.
"Τι θα κάνουμε ρε παιδιά;" ρώτησε η Αρετή ενώ γελούσε λιγάκι εφόσον ο Θωμάς την φίλησε στον λαιμό και ύστερα άφησε μια ρουφιξιά πάνω στο δέρμα της.
"Εγώ λέω να πάμε σπίτι" πετάχτηκε με ένα πονηρό ύφος το βουνό και αντίκρισε την Αρετή με ένα ερωτευσιμό βλέμμα.
Κάποιος έχει ορεξούλες απόψε.
Χαμογέλασα λιγάκι και τοποθέτησα το χέρι μου στα χείλη μου. Άφησα ένα πνιχτό γελάκι να βγει προς τα έξω, ενώ κοκκίνησα ολόκληρη.
"Μου αρέσει τόσο όταν κοκκινίζεις" άκουσα να μου λέει στο αυτί ο Άγγελος και προσπάθησα με το ζόρι να μην δαγκώσω το κάτω μου χείλος με τα λόγια του που έσταζαν πάθος.
Χαχάνισα κλασικά με τον αυθορμητισμό του. Ένιωσα το χάδι του στο πρόσωπο μου και ΕΝΝΟΕΊΤΑΙ χάθηκα τελείως, κλείνοντας τα μάτια μου.
"Ρόζα;" μια φωνή αρκετά γνωστή μπορώ να πω μας έκανε όλους να στραφούμε προς εκείνο το σημείο όπου ακούγονταν η αγορίστικη φωνή.
Ποιος στο καλό θα μπορούσε να φωνάζει το όνομα μου;
Μέσα στο σκοτάδι προσπάθησα να διακρίνω καθαρά το πρόσωπο του, ενώ ο Άγγελος σφίχτηκε ολόκληρος καθώς το αγόρι πλησίαζε όλο και περισσότερο προς το μέρος μας. Παράλληλα, το βουνό και ο Φίλλιπος ύψωσαν τα φρύδια τους παρακολουθώντας το θέαμα προσεκτικά και φαίνονταν προετοιμασμένη για όλα.
Το γέρο χέρι του Άγγελου με άγγιξε δυνατά στην παλάμη και το έσφιξε γερά.
Διέκρινα και μια δεύτερη φιγούρα να στέκεται ακριβώς δίπλα στην πρώτη και μίκραινα τα μάτια μου προκειμένου να αναγνωρίσω αυτά τα δύο άτομα.
Μόλις το φως μιας λάμπας που στεκόταν ακριβώς από πάνω έπεσε πάνω στα πρόσωπα των αγοριών, μετατράπηκα σε παγάκι.
"Ωω, Ροζάκι βλέπω πως είσαι ακόμα μαζί με αυτόν"
Το σώμα μου ξεκίνησε να τρέμει τόσο γρήγορα που το μόνο πράγμα που μπόρεσα να κάνω ήταν να χωθώ στην αγκαλιά του Άγγελου και να ξεκινήσω το κατάβρεγμα. Γαμώτο, νόμιζα πως δεν θα με ξανά ενοχλήσει..
Ο Άγγελος είπε πως δεν θα τολμήσει να σταθεί εμπόδιο στην ζωή μου ξανά..
Το χειρότερο όμως είναι πως το δεύτερο άτομο που στεκόταν δίπλα στον Λεωνίδα ήταν..
Αχχ θεέ μου, γιατί σε εμένα;
"Εμένα τον Γιώργο, το φιλαράκι σου δεν με θυμάσαι;" είπε με ειρωνεία και ένα σατανικό και περίεργο χαμόγελο χαράχτηκε στο πρόσωπο του, όσο εγώ είχα γραπωθεί από τον πλέον έξαλλο, εκνευρισμένο και τσιτωμένο Άγγελο..
"Σε προειδοποίησα να μην βρεθείς ξανά στον δρόμο μου και πόσο μάλλον στον δικό της παλιό αρχίδι" γρύλισε με απίστευτο νεύρο ο Άγγελος και μόλις έκανε ένα βήμα να πάει προς τα εκεί, το βουνό και ο Φίλλιπος επιχείρησαν να πράξουν και εκείνοι το ίδιο.
Η Αρετή, με άρπαξε απευθείας και σταθήκαμε πίσω από τα αγόρια..
Γαμώτο, δεν μπορεί να συμβαίνει σε εμένα αυτό.
Δεν θέλω να πάθει κάτι ο Άγγελος εξαιτίας μου, ούτε οι άλλοι δύο.
Το επόμενο πράγμα που με σοκάρει είναι πως ο Λεωνίδας γνωρίζεται με τον Γιώργο.
Πως στο διάολο αυτοί οι δύο άρχισαν να κάνουν και παρέα; Το στομάχι μου γύριζε τόσο πολύ που από το άγχος μου επιθυμούσα να βγάλω ότι είχα φάει κατά την διάρκεια της μέρας..
Το προαίσθημα που είχα..βγήκε πραγματικότητα.
"Νόμιζες αγόρι μου πως δεν θα μπορώ να σας βρω;" χλεύασε ο Λεωνίδας γελώντας σατανικά και πραγματικά εκείνη την στιγμή μαζεύτηκα στην αγκαλιά της Αρετής εξαιτίας του φόβου που διαπερνούσε τα σωθικά μου γοργά..
Θεούλη μου..
"Το καλό που σου λέω γαμημένε εξαφανίσου, γιατί είμαι ικανός για τα πάντα" απείλησε άγρια ο Άγγελος και πηγαίνοντας να κάνει ένα βήμα μπροστά προκειμένου να του ορμήσει, ένα μαχαίρι βρέθηκε ακριβώς μπροστά του γεγονός που τον έκανε να σταματήσει και να παραμείνει ακίνητος.
Ο Λεωνίδας μαζί με το φιλαράκι του..το ανώμαλο βόδι που δεν με είχε αφήσει σε ησυχία τότε στο σπίτι της Κλειώς και έφαγα ξύλο εξαιτίας του γέλασαν τόσο δυνατά που έμοιαζαν να βγαίνουν από δαίμονες..
"Τι έγινε μεγάλο αγόρι; Σου κόπηκε ξαφνικά η αγριάδα;"
Θέλω υπερβολικά πολύ να τον σκοτώσω, και ύστερα να κόβω το μόριο του Γιώργου και να το δώσω στους λύκους.
Ναι..
Δεν είχα ιδέα πως είχα δολοφονικές τάσεις.
Ρόζα χαλάρωσε..
Χαλάρωσε έχεις τρία αγόρια τα οποία είναι μεγαλόσωμα, άσσος στις πολεμικές τέχνες. Θα είμαστε ασφαλείς..θα είμαστε ασφαλείς.
Αυτό πρέπει να σκέφτομαι..
Μωρό μου, πρόσεχε..
"Πάρε το παιχνίδι σου από την μούρη μου γαμώ την πουτάνα μου" είπε με θάρρος και χωρίς κανένα ίχνος φόβου το μωρό μου και πραγματικά η ασφάλεια διαπέρασε την ψυχή μου..
Φοβάμαι..
Πραγματικά φοβάμαι. Το κλάμα μου προσπάθησα να το εμποδίσω όμως ήταν αδύνατον..
Ο λαιμός μου καίει και επιμένει να ελευθερώσω κι άλλα δάκρυα που έχουν μαζευτεί στο κάτω μέρος των ματιών μου. Έσφιξα το χέρι της Αρετής, καθώς ήταν προετοιμασμένη και εκείνη να αρχίσει το κλάμα.
Ο Λεωνίδας δεν υπάκουσε στην προειδοποίηση του Άγγελου, αντιθέτως..γελούσε όλο και περισσότερο. Σαν ψυχοπαθής..
"Αρετή..πάρε την Ρόζα και φύγετε. Θα έρθουμε να σας βρούμε μετά" πρόσταξε το βουνό και κούνησα αρνητικά το κεφάλι μου αμέσως δίχως να το σκεφτώ καλύτερα.
Δεν θέλω να φύγω και να τον αφήσω μόνο του..
Φοβάμαι..
Δεν θέλω να τον χάσω.
Με αυτές τις σκέψεις τα δάκρυα μου έτρεχαν ανεξέλεγκτα στα μάγουλα μου και τοποθέτησα τις παλάμες μου στο πρόσωπο μου καλύπτοντας το.
Αισθάνθηκα πίεση στο χέρι μου και υποψιάστηκα μέσα στο χάος που επικρατούσε στο μυαλό μου ότι η Αρετή με τραβολογούσε υπερβολικά δυνατά για να φύγουμε από το σημείο. Ασυναίσθητα έβγαλα μια απόκοσμη κραυγή και το βλέμμα μου έπεσε πάνω στο αγόρι που ερωτεύτηκα.
Μωρό μου, αν σε χάσω θα πεθάνω..
Το μαύρο και γοητευτικό βλέμμα του έπεσε πάνω μου και κατάλαβα από το ύφος του πως καθρέπτιζε την συμπόνια..
Το καλό που σου θέλω..
Πραγματικά το καλό που σου θέλω να γυρίσεις..
"Θα έρθουν να μας βρουν αργότερα, να είσαι σίγουρη" προσπάθησε να με καθησυχάσει η Αρετή εφόσον είχαμε απομακρυνθεί από το σημείο και η οπτική μας επαφή είχε χαθεί τελείως..
Η καρδιά μου είχε μετατραπεί σε χιλιάδες κομμάτια που σκόρπισαν στο έδαφος και έπρεπε να βρεθεί κάποιος για να τα ξανά κολλήσει..
Γνωρίζετε για ποιον λέω..
Στην θύμηση του έσπασα ξανά..
Έπεσα στην αγκαλιά της και έκλαιγα τόσο πολύ που νόμιζα πως η αναπνοή μου θα κοπεί.
"Ηρέμησε κοριτσάκι μου, θα μείνουμε εδώ μέχρι να έρθουν. Νομίζω πως είναι ασφαλές εδώ" είπε γλυκά καθώς μου χάιδευε τα μαλλιά και κοιτούσε γύρω της προκειμένου να τεστάρει αν υπάρχει κάποιος τριγύρω.
Δεν υπήρχε ψυχή..
Έπαιρνα μικρές και κόφτες αναπνοές. Ήθελα να ηρεμήσω και να βγάλω από το μυαλό μου τα χειρότερα όμως..ήταν αδύνατον.
Αν πάθει κάτι θα τρελαθώ.
Γιατί δεν με άφησαν να μείνω εκεί;; ΓΙΑΤΊ ΓΑΜΩΤΟ;
"Αρετή, δεν ήθελα να τον αφήσω..γιατί με πήρες; Γιατί άκουσες τον Θωμά;" ξεκίνησα να λέω απανωτά με τρεμάμενη φωνή και εφόσον γλίστρησα από την αγκαλιά της κοίταξα το πρόσωπο της.
Μπορούσα να καταλάβω από το ύφος της πως ήταν το ίδιο ταραγμένη και τρομαγμένη με εμένα. Προφανώς όμως δεν το δείχνει για να αισθανθώ καλύτερα εγώ..
Έτσι νομίζω δηλαδή.
Μην εμπιστεύεσαι εύκολα Ρόζα..
"Θα γυρίσουν..αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Το πιστεύω" αποκρίθηκε σχεδόν με σιγουριά και εφόσον πήρα μια βαθιά ανάσα, προσπάθησα τουλάχιστον άγγιξα την πλάτη μου στον τοίχο και έκλεισα τα μάτια μου αναστατωμένη.
Πραγματικά το καλό που σου θέλω..να γυρίσεις.
•••
Τα μάτια μου κλειστά. Επικοινωνία με το γύρω περιβάλλον δεν υπήρχε. Αισθανόμουν δύο χέρια να με κρατάνε σφιχτά και να μου χαϊδεύουν τα μαλλιά τόσο απαλά που είχα ηρεμήσει λιγάκι από την ταραχή. Είχε περάσει μισή ώρα..
Μέσα σε αυτή την μισή ώρα δεν υπήρξε κανένα τηλεφώνημα..κανένα σημείο ζωής από κανέναν.
Κάπου εκεί ένιωθα πως θα χάσω το μυαλό μου..
Λες να έπαθε κάτι;
Χριστέ μου, πες μου ότι δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Άμα ισχύει κάτι τέτοιο στο υπόσχομαι πως θα αφαιρέσω την ζωή μου.
Η ώρα περνούσε. Κυλούσε σαν το νερό και παρόλο που είχα κλειστά τα μάτια μου και φαινόταν πως δεν είχα επικοινωνία γύρω μου, η καρδιά μου ξεκίνησε να λειτουργεί σαν τον καλπασμό του αλόγου και έσφιξα τα μάτια μου αφήνοντας λιγοστά δάκρυα ελεύθερα.
"Δεν είναι καλά.." άκουσα θολά την φωνή της Αρετής..
Προσπάθησα να ανοίξω τα μάτια μου αλλά ήταν αδύνατον. Τα νιώθω βαριά..
"Έλα.." ξανά η φωνή της και χωρίς να το περιμένω βρέθηκα στον αέρα και στην αγκαλιά κάποιου. Αυτομάτως άνοιξα με το ζόρι τα μάτια μου και αυτό το εθιστικό άρωμα εισέβαλε βίαια στα ρουθούνια μου και χαμογέλασα στραβά καθώς έσφιξα περισσότερο τα χέρια μου γύρω από τον λαιμό του.
"Πως..πως είσαι;" ρώτησα με αδυναμία και απώθεσα ένα γλυκό φιλί στον λαιμό του και τοποθέτησα το κεφάλι μου πάνω στον ώμο του κλείνοντας ξανά τα μάτια μου.
"Μην μιλάς" δήλωσε κάπως περίεργα αλλά δεν έδωσα σημασία. Άλλωστε, η ευτυχία που αισθανόμουν διότι τον έχω κοντά μου και δεν μου έπαθε τίποτα ήταν απερίγραπτη..
"Πονάς;" ρώτησα με ενδιαφέρον και τον χάιδεψα στα μαλλιά του τα οποία ξεκίνησαν να μεγαλώνουν αρκετά.
"Σκάσε γαμώτο και ξάπλωσε" απαίτησε με νεύρο ενώ η φωνή του βγήκε ψιθυριστή.
Τι έγινε τώρα;
Τι στον πούτσο έπαθε τέλος πάντων;
Είχα πεθάνει από την αγωνία μου μέχρι να επιστρέψει, έγινα χάλια για πάρτη του και μου μιλάει έτσι; Με αυτόν τον τρόπο;
Τι διάολο;
"Τι έπαθες;" ρώτησα και πήγα να τον κοιτάξω κατάματα στο πρόσωπο, όμως με μια κίνηση μου έσπρωξε το κεφάλι ξανά στον ώμο του.
"Δεν θα με κοιτάξεις ακόμα" γρύλισε κάθετος και από το μυαλό μου πέρασαν εκατοντάδες διαφορετικά πράγματα για την αλλαγή της συμπεριφοράς του..