KYLEIGH HAVEN
Hindi ko na mabilang kung ilang beses ko ng sinugatan ang sarili ko para makakuha lang ng sapat na dugo para sa mga biktima. I am also wondering bakit umaapekto ang dugo ko sakanila. Kaya naman mukhang mauubusan na ata ako ng dugo nito dahil nahihilo na ako.
It's been three days since I got here, pinakiusapan ko rin ang warriors na huwag ipaalam sa mga magulang ko na nandito ako dahil tiyak na papauwiin nila ako. Mabuti naman at pumayag sila 'yun ngalang may laging nakabantay saakin.
Tatlong araw na rin si Rhett na laging sunod ng sunod saakin. Gustohin ko mang mainis pero inisinawalang bahala ko nalang ang presensiya niya. Dahil si Rhett ang kasalukuyang pinuno ng warriors, kampante naman din ang ibang kasamahan niya na si Rhett ang magbantay saakin.
I don't know why they are protecting me though like I'm a precious gem to them. Hindi naman sila ganito nung nasa Blue pa ako.
At isa pa napapansin ko na alagang-alaga ako ni Rhett kaya naninibago na naman ako. Napahilot nalang ako sa sintido ko.
"You rest first." saad ng isang seryosong boses saakin.
Nakaupo ako sa isang parang hospital bed dito sa loob ng tent dahil nga nahilo ako. Tiningala ko ang nagsalita dahil may inilahad siyang orange sa harapan ko.
Kuminang ang mga mata ko sa nakita at napangiti. "Thank you." kinuha ko mula sakanya ang orange at binalatan iyun.
Hindi ko alam kung saan ko ilalagay ang mga balat kaya naman inilagay ko nalang ito sa lap ko pero may naglahad na naman ng kanyang kamay sa harapan ko kaya nakangiti kong inilagay sa palad niya ang mga balat ng orange.
Napapikit ako ng malasahan ko ang orange. Hindi ko na mabilang kung ilang orange na ang nalamon ko nitong mga nakaraang araw. Hindi ko rin alam kung saan kumuha ng orange si Rhett para ipakain saakin.
"How are they?" tanong ko sakanya habang busy sa pagkain.
"They are now stable. They are slowly gaining their energy. But you just can't exhaust yourself these past few days Kyleigh. You know that it's dangerous for you." pagpapaalala na naman nito muli saakin. Tinanguan ko nalang siya.
Wala naman akong sinasabing mga bagay-bagay sakanya pero andami niyang mga pinapaalala.
"I also ask Breeze so test their blood with one of the victims but unlike yours, wala man lang pagbabago sa kondisyon nila." dagdag niya pa.
I burped. "It's okay. They have my blood run through their veins anyways. We need to make sure that the healers are making the right supplements to nourish their bodies so that I don't have to feed them with my blood again." sagot ko sa kanya.
Pagkatapos kong kumain ng orange ay agad akong tumayo at tiningnan siya. "I'll rest first. I'll leave all this matter to you for a while." hindi ko na siya hinintay na sumagot siya at naglakad na ako palabas ng tent.
Nagpunta ako sa tent na designated for warriors. Dalawa ang tent ng warriors. Ang isa ay para sa mga babae at ang isa naman ay para sa mga lalaki kaya ang kasama ko lang sa tent ay si Autumn. At dahil wala siya rito ay tahimik akong makakapagpahinga.
Halos lahat kami walang tulog dahil binabantayan namin ang kondisyon ng mga biktima kapag gabi kasi napapansin namin iilan sakanila lumalala ang kondisyon kapag gabi. I sighed ng makahiga ako. Ipinatong ko ang braso ko sa mata ko at inantay kung kailan ako lamunin ng antok.
.
.
"Happy birthday to you! Happy birthday to you! Happy birthday, happy birthday Dear Luci, happy birthday to you!" kumunot ang noo ko ng nakita ko ang sarili ko na kumakanta habang hawak ang isang maliit na cake.
The man in front of me broke a smile and watched me with his loving eyes. "Don't just stare at me, love. Make a wish!" a fifteen-year-old me said na nagtatampo kunwari.
The man who looked like Lucifer chuckled. He closed his eyes then he slowly blow the candle kaya naman tuwang-tuwa ang batang ako at kaagad na sinunggaban ng yakap at halik ang lalaki. Napalunok ako. Am I this aggressive?
Nang maghiwalay ang mga labi nila ay nagtanong ang batang ako. "What's your wish?"
Nginisihan siya ng batang lalaki. "Secret. It won't come true if i'll tell you."
Sumimangot ako. Kaya napahalakhak ang batang Lucifer sa harap ko. Ganito lang pala siya kadaling patawananin noon? Sisimangot lang ako at natatawa na siya?
His warm hands cupped both of my cheeks and planted a soft kiss on my lips. "My wish is to marry you when you turn 18." I smiled.
Hindi ko alam pero ramdam ko ang kasayahan ng batang ako dahil sa sinabi ni Lucifer. The fact that I am just watching them pero ramdam ko ang nararamdaman ng batang ako nuon.
"Don't worry, love. I'll surely grant your wish when I turn 18." nakangiti kong sagot rito.
Hinalikan muli ako ng batang Lucifer at bumulong. "I love you."
.
.
The scenario changed again, this time I was already 17 years old girl. Lucifer and I were roaming around the elemental kingdom ng hindi sinasadyang napahiwalay ako sakanya.
I didn't know where I went to basta ang alam ko lang ay napadpad ako sa isang hindi mataong lugar. Malapit akong masubsob sa lupa ng may malakas na bumangga saakin. I hissed.
Ngunit kaagad rin kumunot ang noo ko ng may nahulog mula sa kanya na isang papel. Kaagad ko itong pinulot at akmang ibabalik na sana ng wala na ang taong bumangga saakin kanina.
Binuksan ko ang papel at hindi ko alam pero bigla akong nanlamig sa nabasa ko. Ang nakapalagay sa papel ang ang litrato ng Hari at Reyna ng Enchanted Kingdom sa pagkakaalam ko. They are looking for their son at may kapalit na malaking halaga kung sino man ang makakapagdala sakanila ng isang elemental na may hawig sa dalawang tao na nasa larawan.
Sobrang bilis ng tibok ng puso ko habang tinititigan ko ang mata ng Reyna at ng mukha ng Hari. Holyshit. Holyshit. Shit. Shit.
Why do both of them resemble Lucifer?
Saglit kong natulala hanggang sa naramdam kongmay yumakap sakin. "Shit. I thought I lost you." mabilis kong tinago ang papel sa bulsa ko at yinakap pabalik si Lucifer.
"I'm g-glad you found me, loveee!" I faked the energy that I was giving to Lucifer kaya tinitigan ako nito ng mabuti bago ngumiti saakin.
The surroundings changed again hanggang sa nakita ko naman ang sarili na nakahiga sa kama habang nakaunan ako sa braso ni Lucifer. I traced my finger on his nose before looking at his mesmerizing ocean blue eyes.
"Love, you mentioned before that you are from your father's flesh and was born in hell. But why do you have elemental powers?" kuryoso kong tanong sakanya.
Napatingin siya saakin at yinakap ako. "Father told me that when I was young I fell sick. I have gone through a bunch of elemental healers because my Father couldn't figure out what's wrong with me."
"So that's how you got your elemental powers?" tanong ko muli sakanya.
He chuckled at yinapos ako ng mahigpit. "I guess so. Why are you curious?"
Umiling ako sakanya at sinubsob ang mukha ko sa leeg niya. Ipinikit ko ang mga mata ko dahil paulit-ulit akong binabagabag kapag naalala ko ang mukha ng Hari at Reyna.
I let out a sigh. Right. I need to investigate more.
.
.
" Ate Kyleigh!"
"Atee!!"
"Kuyaaa! Ate Kyleigh's not responding."
"Kyleigh!"
"Kyleigh!!"
Napabalikwas ako ng bangon dahil mukhang nalagutan ako ng hininga. I looked at my surroundings at nakita ko na umiiyak si Autumn while the others looked panicked.
"Are you okay?!" sabay nilang tanong kaya napailing ako.
"What happened?"
Autumn sobbed. "You were not breathing for 2 minutes already Ate Ky! You were trembling then you lose your breathing after."
Huminga ako ng malalim dahil sa narinig. Mukhang tama si Aleng Carmen recalling those buried memories will be the death of me and my baby.
"I-i'm fine Aut. Stop crying." I assured her because she kept on crying.
Rhett squat infront of me at seryoso akong tiningnan. "I got a letter from His Majesty. He is asking us to return to the kingdom right now."
Tinanguan ko siya. "Alright." tiningnan ko ang iba.
"You guys should get ready. We'll be departing later." nagsilabasan na sila pero hindi parin umaalis si Rhett sa tabi ko.
"I'm fine. Just prepare your things Prince Rhett." pabirong sambit ko sakanya.
"I'm done with mine so I'm staying here for a while."
IT was already afternoon when we arrived at the kingdom. We were welcomed and assisted to the throne room. Nang makarating ay kaagad na nagbigay galang kami sa mga magulang ko.
"Greetings Your Majesties!" kaagad na nag bow kami sa harapan nila.
"Rise."
Kaagad na nagtama ang paningin namin ng ina ko ng tumingala ako. I immediately divert my eyes because I feel guilty because once again, sinuway ko na naman sila.
"I bet you're hungry, so let's eat first before going into business."
We were silent during the whole meal, father and mother though ask questions pero magalang itong sinasagot ng warriors. Hindi katulad kapag ang elemental kings and queens ang kaharap nila ay para lang silang magbabarkada. Maybe because of the fact that their parents were bestfriends and all of them grew up together.
"I'm thankful for your help in solving the strange plague in our kingdom warriors. I was deeply bothered by it that is why I unintentionally rejected the invitation of your Queen." It was Father's voice.
So I was right. The warriors came to help with an intention after all.
"Dear, do you want to explore the castle?" napatingin ako kung sino ang kausap ng ina ko.
"Pwede po ba Your Majesty?" tumawa ang ina ko at tumango. She raised her hand and ask for a person to assist Autumn pero nagulat ako ng sumunod din Tanner, Skyler at Breeze leaving me Rhett and I alone with my parents.
"It is our pleasure to help your kingdom, Your Majesty." pahuling sagot ni Rhett.
Bumaling sakin ang ama ko. "But what are you doing there Kyleigh Haven? I thought you were just in your room." matigas na saad ng ama ko.
"Your Majesty, Princess Kyleigh made a great contribution during the days that we are assisting the plague. Please do not punish her as it is dangerous for her health." tinitigan lang ako ng ama ko habang pinakinggan ang sinabi ni Rhett.
Alam kong nasa isip na niya na alam na ni Rhett na buntis ako kaya siguro sinadya ng ina ko na aliwin sina Autumn para makakapag-usap sila ng maayos ni Rhett.
"Prince Rhett. Does the Queen still want to invite us for dinner?" tanong ng ina ko.
Tumango si Rhett. "Yes, Your Majesty."
"Then we'll talk about it over dinner then." pagdidismiss saamin ng ama ko.
Yumukod kami muli para magbigay galang ulit ng mahilo ako. Mabuti nalang at mabilis ang reflexes ni Rhett at nasalo ako kaagad.
"Are you okay?" mahina niyang tanong. I smiled faintly at tinanguan siya.
"Prince Rhett." tawag ng ama ko kay Rhett.
"Can you escort Kyleigh back to her room?" I was about to protest to tell them I was fine pero mabilis na sumagot din si Rhett.
"Yes, Your Majesty."
Nakaalalay lang si Rhett saakin habang may maid namang nasa unahan namin para i-guide si Rhett kung nasaan ang kwarto ko.
When we reached my room ay dahan-dahan niya akong pinaupo sa kama. His eyes roamed around my room before looking back at me.
Kami nalang dalawa ang naiwan sa kwarto dahil umalis na ang maid kanina.
Rhett squats infront of me. "Kyleigh if you don't mind me asking, he's the father right?" tinutukoy niya si Lucifer.
Hindi ko siya sinagot. He sighed. "Is he going to take responsibility for you? Does he know?"
"He doesn't need to know." mabilis kong sagot sakanya.
Naisip ko na rin ito. If I tell Lucifer that I'm pregnant baka isipin niya na naghahanap ako ng dahilan para bumalik siya saakin. He might even hate my child.
Ilang segundo kaming nagkatitigan ni Rhett until he dropped a bomb.
"Then can I be the father of your child?"