WILL EVERYTHING BE DIFFERENT?
"ANO, AYOS KA LANG DYAN?" Tanong ni Amie sa'kin habang nasa byahe pa rin kami pauwi. Tumango nalang ako sakanya kahit sa buong byahe namin eh naka-tulala lang ako sa window. "Gusto mo mag drive thru muna tayo? Or convenience store?" Ang caring talaga ni Amie just like her step brother. Kung hindi ko nga lang alam storya ng buhay nila ni Alex eh matagal ko nang inakalang tunay talaga silang mag-kapatid.
What i mean is, matagal ko na silang inakalang mag-kapatid by blood.
Anyways, after naming mag drive thru, dumiretso na kami sa bahay ko and i found Zoe there, sleeping sa couch.
Hindi ko na sya binother na gisingin since gabi na rin naman and wala rin naman akong pasalubong sakanilang dalawa ni Amie at baka mag vent lang ako sakanya.
Kinabukasan, i woke up with an empty feeling in my heart.
Parang bumalik lang ako sa phase 1 nung pagiging heart broken ko five years ago.
Every morning, sinusubukan ko rin tumayo, to practice kung nakaka-lakad na ba ako if ever na gigising ako.
Pero ngayon, feeling ko hindi ko kaya since wala akong gana sa lahat.
I feel like i lost the other half of me.
Pero syempre, ginawa ko pa rin.
But...
"AMIE!" Sigaw kong tawag sakanila sa labas, kahit na hindi ko naman alam kung nasa labas talaga sila ng kwarto ko, nasa sala or kung nasaan man.
Pumasok naman agad si Zoe at sumunod si Amie.
"What?! What happened?!" And there they are, witnessing this.
"You're... Standing." Saad ni Amie.
I smiled while crying dahil sa tears of joy.
I didn't know na ngayon pa pala posibleng mangyari 'yung ganitong pangyayari.
"I can finally stand!" Bumibilis 'yung heartbeat ko kaya pina-kalma ko muna ang sarili ko tapos nanghingi ako ng water kay Zoe.
Pero nag offer si Amie na sya na ang kukuha since nagluluto rin daw sya ng breakfast namin at baka masunog 'yung niluluto nya.
Naglakad naman si Zoe dahan-dahan papa-lapit sa'kin since kanina nasa harapan lang sya ng pintuan ko.
Tapos hinawakan nya 'yung kamay ko parehas.
"Grabe, i didn't expect na mabilis kang makaka-recover after ng coma."
Mas maganda sana if si Jea nagsasabi nito sa harap ko.
I wonder kung nasa'n na sya ngayon?
Did she eat?
Is she doing a great job?
Since medyo nangalay kaagad ako dahil sa matagal na nga akong hindi nakaka-tayo ng ganon ka-diretso at katagal, inaya ko si Zoe na umupo sa kama ko.
"Oo nga pala, antagal ko nang hindi nakikita si Joshua. Have you seen him?" Umiling lang si Zoe sa'kin at sinabing, "Hindi pa nga eh. Baka may other projects sya sa other directors or may mga brand endorsements sya? Or baka nakila Janella? Ewan ko? Bakit?"
"Wala naman, i'm just wondering kasi matagal ko na syang hindi nakikita." Sagot ko naman sakanya.
"Oo nga pala, diba dapat bukas ka pa uuwi? Ba't napa-aga ka?"
"Tinapos ko na 'yung sa'min ni Jea." Sagot ko ulit kay Zoe.
"Bakit?!" Why is she acting so shocked? Hindi ba nya gusto 'yun? Wala na syang kaagaw?
"I mean... What happened?"
"Basta, ayoko nang i-kwento. Ayoko nang alalahanin 'yung nangyari kagabi. Can we just open another topic other than this?" She nodded naman agad.
"About sa kasal nga pala..."
"Bakit, you don't wanna do it anymore?" Biro nya pa and then she chuckled.
"Ayoko talaga, sino bang may sabing gusto ko, Zoe?" I said pero with a serious tone of my voice.
"Joke lang." I added with a giggle.
"Pwede bang patagalin muna natin 'yung process ng kasal?"
"Why?" Zoe asked.
"Basta, i have some important things to do other than that marriage. Malay mo, habang ina-ayos palang natin eh bumilis 'yung recovery ni mama, edi we don't have to marry each other and makakahanap ka pa ng mas better sa'kin!" Saad ko sakanya habang nakangiti.
"Haha, yeah. Better than you. Nice joke, Jane ah?" She giggled.
"Bakit, totoo naman ah? Marami pang better than me dyan 'noh. 'Di kagaya ko na feeling ko na nga super duper red flag na 'ko."
"Wow, feeling mo lang 'yan ah? Tignan mo nga ginagawa mo sa pinsan ko. EME!" Aray ah?
Pero yeah, masakit talaga ma-sampal ng reyalidad.
Nung na-notice ko nang parang antagal ni Amie dumating at sasabihin ko na sana kay Zoe, biglang dumating si Amie dala-dala 'yung tubig ko.
"Thank you." I said, thanking Amie sa dala nyang tubig for me kahit na antagal bago makarating.
Baka sa bundok nya pa kinuha? Eme.
"Teka, Ja-neh, mag r-ready muna 'ko kasi may shoot ako ngayon sa isang endorsement."
"Ah, ikaw mag d-direc dun?" Zoe nodded.
"Ikaw ba Amie, wala ka bang gagawin?"
"Wala, nandito ako for vacation, remember?" Oo nga palaz sa US ang business nila and nandun si Alex para palitan sya and para ayusin 'yung business nila dun ni Papa.
Nang maka-alis na si Zoe ng kwarto ko and nung sinarado nya na rin 'yung pintuan, tumabi sa'kin si Amie.
"Hoy ikaw ha, wala pa nga kayong 24 hours na magka-hiwalay ni Jea, inaano mo na agad pinsan nya ah."
"Inaano? Inaano ko ba si Zoe? Mag-kaibigan lang naman kami."
"Mag-kaibigan o magka-ibigan? And hello??? Friends kayo tapos ika-kasal? Ang tanga lang."
"Basta, Amie. Napaka hirap i-explain. Tsaka nalang."
"I-explain ang ano?"
"Bastaaa."
"Teka, alam mo ba kung nasa'n si Joshua?"
"Ba't ko naman aalamin kung nasa'n 'yun?"
"Ay, hindi pa ba kayo close? Sabagay, si Zoe naman gusto mo tapos ako pinu-push mo sakanya. Sabihin mo, nagse-selos ka lang kasi kami pinu-pursue ni mama mag-pakasal at hindi kayo." Biro ko sakanya.
"Talagang nagbi-biro ka pa sa sitwasyon mo ah?" We both laughed.
"Eh ikaw rin naman eh!"
"Pero wait, ayos ka na ba? Do you want me to call your doctor for you?" Hindi na ako nagpa-tawag kay Doc since pupunta naman ako dun sa ospital next week.
Infairness, kahit sa ganitong kwentuhan namin ni Amie nalilimutan ko na broken hearted nga pala ako.
Teka, pwede na ba akong uminom? Nakaka-tayo naman na ako.
Also, i won't be needing this wheelchair anymore.
Mam-miss ko lang umupo 24/7.
"So ano, edi parang Personal Assistant na kita nyan?" I chuckled.
"Oo, hayaan mo na 'yun si Felly papalitan ko na 'yun." Pagbibiro nya pa.
Teka, pa'no nya pala nakilala si Felly?
"Wait, kilala mo si Felly?"
"Oo, pumunta sya dito nung nakaraan para may ihatid na documents sa'yo. Offers yata 'yun ng mga drama and shits eh. Infairness kahit nasa ganong state ka andami pa ring job offers sa'yo ah! I envy you so much!" Hinampas ko sya sa may braso nya ng mahina sabay sabing, "Sira! Baka maganda lang talaga akong umacting at na-alagaan ko pa rin sarili ko even though nasa ganong state ako. Pero okay naman na ako, baka bukas pwede na 'ko bumalik sa shoot namin."
"Eh pa'no pala si Jea? Diba ka-loveteam mo sya sa ginagawa nyong film?" Oo nga pala, i forgot na magkikita pa rin kami to do some scenes together.
Dibale na, ako na gagawa ng diskarte ko dun.
Atsaka, i need to be professional at all times.
Nakaya nga namin 'yung ganun sa mga first weeks ng shoot eh.
Siguro rin na sasabihin na ni Zoe sa staffs na kaya ko na bumalik sa shoot pero sasabihan ko pa rin si Zoe na kaya ko na talaga, para sure na babalik na kami sa taping.
And mabuti na rin siguro 'yun para hindi mangulit si mama sa'ming dalawa, alam nya naman na mag-kasama rin kami ni Zoe sa taping kaya hindi rin talaga mangungulit 'yun.
Pagka-alis ni Amie ng kwarto, si Joshua naman tinawagan ko.
"Oh, Jane? Napa-tawag ka? May emergency ba?" Tanong nya.
"Alam mo ikaw, nagbago ka na."
"Ha? Inaano kita dyan?" Tanong nya sa sinabi ko sakanya.
"Grabe, dati one call away ka lang, ngayon halos abutin ka pa ng tatlong miscalls bago mo sagutin ah!" I heard him laughing sa kabilang linya ng telepono.
"Baliw ka, busy lang talaga ako. Nasa shooting nga ako ngayon eh. Ano, ikaw? Kamusta ka na?"
"Ayun nga eh kaya ako tumawag sa'yo..." Papa-kabahin ko muna.
Kulit ka ah, tagal mo pa sumagot ah.
As expected, kinabahan nga sya at halatang-halata naman sa boses nya.
"Hoy! Ano nangyari sa'yo? Gusto mo ba puntahan kita sainyo? Nasa'n ka ba? Susugod na ba kita sa ospital?"
"Tanga! Naka-kalakad na ako!" Nagsisi-sigaw si Joshua sa kabilabg linya ng telepono at umabot pa sa part na i had to turn off the speaker para hindi ako ma-bingi sa sigaw nya.
"So babalik na ba tayo sa tapings natin?!" Masaya nyang tanong sa'kin.
"Sasabihan ko pa si Zoe na kaya ko na rin mag shoot after this and kung possible, bukas na agad. Tapos ka na ba dyan sa taping mo?"
"Oo, actually kata-tapos lang and pauwi na rin ako sa bahay nila mommy para dumalaw. Bakit?"
"Wala nagtatanong lang."
"Miss mo 'ko 'noh?" Pang-asar nyang tanong sa'kin.
"Ba't naman kita mam-miss, eh maasim ka?" Biro ko sakanya.
"Ikaw lagi mo 'kong inaasar, crush mo ba ako?" Tanong ko sakanya na parang normal nalang sa'min 'yung tanungan na ganito.
"Ang energetic at hyper mo ngayon, dahil ba magaling ka na?"
"I guess so."
"Kamusta pala kayo ni Janella?"
"Alam mo Josh, bye na. Marami pa akong gustong gawin maliban sa tawagan ka." I ended the call after that.
Chatting with "+639*********".
"Did it work?"
Seen.
"Not sure, will update
you if it did. Please be careful.",
Seen.
"JA-NEH! BREAKFAST IS ready!" Rinig kong sigaw ni Amie kaya i had to put my phone down para pumunta sa kitchen at sumabay kumain sakanya. Infairness, masarap rin talaga mag-luto si Amie. Sabagay, she lives alone sa US kaya siguro ganito. Natuto sya maging independent i guess? Ganon rin naman si Alex.
"Oo nga pala, i need to make a call sa manager ko para maayos na 'yung mga contracts." Saad ko.
"Agad-agad? Mag w-work ka na agad eh kaka-recover mo pa lang? Alam mo, Ja-neh, chill ka lang. Hindi ka naman mau-ubusan ng pera eh." Biro nya pa sa'kin pero alam ko naman sa sarili ko na once na gumaling agad ako, babalik na agad ako sa trabaho ko kasi that's what makes me happy.
"Hindi naman sa ganon, gusto ko lang talaga 'yung ginagawa ko and committed na ako sa career ko."
"Alam ko naman 'yun Ja-neh pero mag-pahinga ka muna kahit one day lang." Tama naman sya, pero i really can't.
Meron akong mga bagay na kailangan alamin at tapusin.
"Oo pala, si Kim? Nakita mo na?"
"My gosh, Ja-neh, 'wag ka nga hanap nang hanap ng wala. Kanina hinahanap mo 'yung Joshua, ngayon 'yung Kim naman? Teka, what if tawagan mo sila?"
"Natawagan ko na si Josh and okay naman. Si Kim... Hmmm, baka after nalang natin mag breakfast. Maaga pa naman." Sambit ko kay Amie habang sumusubo sya ng pagkain na niluto nya for the both of us.
"Ja-neh, alis na ako!" Paalam sa'kin ni Zoe.
"Kay Amie ba hindi ka magpa-paalam?" Asar ko pa sa dalawa.
"Tangina mo talaga siraulo ka!" Pagalit na bulong ni Amie sa'kin kaya tinawanan ko sya.
"Bye Amie." Malamig na sambit ni Zoe sakanya.
Akala ko ba close na sila? Hindi pa ba? Baka nag-kamali lang ako.
Ay wait! Oo nga pala!
I tried to run pero hindi pa talaga ganon ka-strong 'yung bones ko sa legs ko kaya tinawag ko nalang si Zoe nang malakas habang naglalakad ako papalabas.
"Ja-neh ingat sa pag-takbo!" Sigaw ni Amie dahil siguro nakita nyang nanghina ako nung tumakbo ako palabas.
"Zoe!" I shouted. "Zoe teka lang!" I said, yelling Zoe's name.
Agad naman syang bumalik para alamin kung bakit ko sya tinatawag.
"Yes? What's up?"
"I have a favor sana." Saad ko sakanya.
"Hmm? What is it?"
"Pwede ba tayong mag shoot na by tomorrow?"
"Ha? Bakit? Kaya mo na ba?"
"Kaya ko naman na, and binabasa ko naman palagi 'yung script ko paulit-ulit. Parang kabisado ko na nga lahat kahit hindi ko i-revise eh. So ano?"
"Mag a-announce pa ako sa mga staffs and other artists. Hindi ko sure kung magiging ayos bukas 'yung taping since agaran lang 'tong magiging announcement ko ng continuation nitong film natin." Sagot nya sa'kin.
"Ayos lang naman, basta hindi sana umabot ng one week?" Ang kapal ng mukha ko mag request pero alam ko naman na kaya ni Zoe 'yan.
Si Zoe pa ba?
Besides, Zoe will make an adjustments sa schedules nya for me.
"Saglit, may tatawagan lang ako and i'll be right back."
"Hindi ka ba nagmamadali? Ayos lang naman kahit mamaya na--"
"I'll be quick." She said then she formed a soft smile towards me.
Sampung minuto lang akong nag-hintay sakanya tapos bumalik na sya kaagad kung saan nya 'ko hinintay.
"IT'S A YES!"
---