"အမိန္႔"
အိမ္အေပၚထပ္ ဝရန္တာမွာ ေဘာင္းဘီအိတ္ထဲဟန္ပါပါ
လက္တစ္ဖက္ထည့္ထားၿပီး သြားစြယ္ေလးေတြေပၚတဲ့ထိ
ရယ္ေမာရင္း ဖုန္းေျပာေနတဲ့အမိန္႔က တကယ့္ကိုလူေခ်ာ
ေလး။
ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္ေလးပဲ႐ွိေသးေပမဲ့ ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္အ
ရြယ္ဖြံၿဖိဳးတဲ့ေျဖာင့္ေတာင့္တဲ့ခႏၶာကိုယ္ကိုပိုင္ဆိုင္ထားတဲ့အ
မိန္႔ရဲ႕ လက္ဖမိုးမွာထင္းေနတဲ့ေသြးေၾကာစိမ္းႀကီးေတြျဖင့္
လူႀကီးလူေကာင္းလို႔ထင္ရသလို ဝတ္စားပံုနဲ႔အမူအက်င့္ေလး
က ေထာင့္မက်ိဳးတဲ့ခပ္ဆိုးဆိုးပံုစံေလးမို႔ နာမည္ႏွင့္လူႏွင့္
လိုက္ဖက္လြန္းေလ၏။
ဘယ္သူစကားမွနားမေထာင္တတ္ စကားအေျပာအဆိုညစ္
က်ယ္က်ယ္ေလးေျပာတတ္တဲ့စ႐ိုက္ေလးေၾကာင့္ အမိန္႔ကို
ေတာ္တန္ရံုစကားေျပာဖို႔ မေျပာဝံ့ရဲၾက။
အမိန္႔ကလည္း မိဘနဲ႔အဘြားျဖစ္သူကလြဲရင္ မည္သူကိုမ်ွ
စကားစၿပီးေျပာေလ့႐ွိတာမဟုတ္။ ဟို အညစ္ပတ္ေလးကလြဲ
ရင္ေပါ့။
"မနက္ျဖန္ညက်ရင္ ပန္းရဂံုမွာပါတီပြဲ႐ွိတယ္ဟုတ္"
"ဘာကိစၥ႐ွိလို႔လဲ"
အမိန္႔က မေျဖခ်င္တဲ့ စိတ္႐ႈပ္လြန္းတဲ့မ်က္ဝန္းေတြျဖင့္ၾကည့္
ကာ လာရင္းကိစၥကိုသာ တိမ္လႊာျမင့္မိုရ္ကို ေမးလိုက္၏။
အမိန္႔က သူ႔ကို ဒါပထမဆံုး ပန္းရဂံုကိုေရာက္ၿပီးတည္းက
အေရးတယူျပန္ေျပာေပးျခင္းမို႔ တိမ္လႊာအားတတ္သြားရ
သည္မွာအမွန္ပါ။
အမိန္႔စည္း ကို ကေလးမဘဝတည္းက လူခ်င္းမေတြ႔ဖူးခဲ့ေပ
မဲ့ နာမည္ေလးၾကားရံုနဲ႔တင္ သူ႔ရင္ထဲေနရာတေနရာစာမွာ
သိမ္းထားမိတဲ့အထိ ေနရာေပးထားခဲ့မိသည့္အတြက္ေၾကာင့္
ပဲလားမသိ...ပန္းရဂံုကို အမိန္႔စည္းေရာက္လာမယ္ဆိုတဲ့သ
တင္းသဲ့သဲ့ေလးၾကားရရံုနဲ႔တင္ စိတ္ကူးေတြျဖင့္အိမ္မက္ထဲမွာ
ေမာဟိုက္ေနခဲ့ရင္းေပ်ာ္ခဲ့ရသည္မဟုတ္လား။
တနည္းေျပာရရင္ သူအေနနဲ႔ အမိန္႔စည္းကိုစိတ္ဝင္စားေနမိ
သည့္အေျဖကမွားဖြယ္ရာပင္မ႐ွိ။
"အ႐ွင္ကို အမိန္႔ကလူပံုအလယ္မွာ ပြဲထြက္ခိုင္းဖို႔တမ်ိဳးျဖစ္
ေနမယ္ဆိုတာ တို႔ရိပ္မိပါတယ္"
ဟု ေျပာၿပီးၿပီးခ်င္း အမိန္႔ရဲ႕တြန္႔ခ်ိဳးတဲ့မ်က္ခံုးေတြေၾကာင့္အ
ျမန္ပင္စကားကိုဖာေတးလိုက္ေလ၏။
"ဒါေၾကာင့္မို႔ အမိန္႔ရဲ႕ပါတနာအေနနဲ႔ တိမ္လႊာပြဲအတူတတ္
ေပးလို႔ရေၾကာင္း ေျပာခ်င္လို႔ပါ"
"လိုအပ္တဲ့အခါ ေျပာတာေပါ့"
ထိုမ်ွသာ ေျပာၿပီး အမိန္႔က အာရံုထဲတြင္ေတာင္ မထည့္သည့္
ဟန္ျဖင့္ တစ္ဖက္သို႔မ်က္ႏွာျပန္လႊဲကာ ႐ွိျမဲအတိုင္းဖုန္းေျပာ
ေနေလ၏။
တိမ္လႊာအေနနဲ႔ မိန္းကေလးတန္မဲ့ အ႐ွက္ကိုေဘးဖယ္ၿပီး
ဖြင့္ေျပာခဲ့ေပမဲ့ အမိန္႔ကေတာ့ သာမာန္မ်ွသာသတ္မွတ္လိုက္
တာေၾကာင့္ မ်က္ႏွာေလးနီရဲကာ အနီးအနား၌ အိမ္ေစအ
လုပ္သမားေတြမ်ားေတြ႔ျမင္ၾကားသြားသလားဟု ဂနာမၿငိမ္
ေလတဲ့မ်က္ဝန္းျဖင့္ ၾကည့္ကာ မည္သူမ်ွမ႐ွိပဲ ခပ္ေဝးေဝး၌
အလုပ္သမားေတြ႐ွိေပမဲ့ သူတို႔အလုပ္နဲ႔အာရံုမို႔ အမိန္႔ရဲ႕ခပ္
ေပါ့ေပါ့တုန္႔ျပန္တဲ့စကားကိုမၾကားသြားတာေတာ္ေသး၏။
အဓိက တိမ္လႊာရဲ႕တခ်ိန္မွာ ေယာကၡမျဖစ္လာမည့္ အမိန္႔ရဲ႕
မိဘေတြႏွင့္ သခင္မႀကီးပင္။ ပန္းရဂံုရဲ႕ က်ိန္စာလိုျဖစ္ေန
သည့္ သမီးဦးေလးေမြးပါက မိခင္ သို႔မဟုတ္ ကေလးေသဆံုး
တတ္သည့္ ထံုးစံတစ္ခုကို တိမ္လႊာက အမိန္႔ရဲ႕ရင္ေသြး သား
ဦးေလးေမြးရင္း ေခ်ဖ်တ္ေပးမွာမို႔ပင္။
ထိုအခ်ိန္ေကာင္းကို တိမ္လႊာအေနနဲ႔ မုန္းေလာက္ေအာင္ရက္
ေတြေရတြက္ရင္းေစာင့္လာခဲ့ရတာ လက္တကမ္းအလိုမွာ
႐ွိေနၿပီမို႔ တိမ္လႊာအေနနဲ႔မည္သို႔မ်ွအပ်က္စီးမခံနိင္။
တိမ္လႊာ အမိန္႔ကိုခ်စ္တယ္..ပိုင္ဆိုင္ခ်င္တယ္..အို..ကုန္
ကုန္ေျပာရရင္ အမိန္႔စည္းကို ရယူခ်င္မိေလ၏။
ထိုေနရာမွာ ခပ္သုတ္သုတ္ေလးဆုတ္ခြာခဲ့ရေပမဲ့ တိမ္လႊာလို
မိန္းမေခ်ာတေယာက္ကို အမိန္႔အေနနဲ႔ပြဲမွာမ်က္ႏွာျပဖို႔ျငင္း
ရက္လိမ့္မည္မဟုတ္။
မိန္းမေတြကိုပဲ ႀကိဳက္ႏွစ္သက္တဲ့အမိန္႔က ေယာက်္ားတစ္
ေယာက္ကိုေတာ့ စြဲလမ္းမည္မဟုတ္ေခ်။ တိမ္လႊာက ထိုေနရာမွာေတာ့ တပမ္းသာတယ္မဟုတ္လား။
တစ္ကိုယ္တည္းအေပ်ာ္စိတ္ကူးေလးနဲ႔ ေက်နပ္မဲ့ျပံဳးေလးကို
ျပံဳးေနခဲ့တဲ့ တိမ္လႊာျမင့္မိုရ္ရယ္ပါေလ။
..................
အိပ္ခန္းတေနရာမွာေတာ့ သခြပ္႐ိုးအတြက္ ပြဲတတ္ရင္ဝတ္ဖို႔
အဝတ္အစားမ်ားကို စိတ္တိုင္းက်ေရြးခ်ယ္ရင္း ျပံဳးေနေလတဲ့
ျမတ္ပန္းေတာ္ဝင္ ဆိုတဲ့ အမိန္႔စည္းရဲ႕ေမေမကေတာ့အက်ီ
ေတြကိုလွန္ေလွာၾကည့္ရင္း ေက်နပ္ျပံဳးေလးနဲ႔ေပါ့။
"တခ်ိန္က်ရင္ ထြက္ခြာသြားရမဲ့လူတေယာက္အတြက္နဲ႔သမီး
ႀကီး ဒီေလာက္ေတာင္ေက်နပ္ေနတာလား"
အေမ်ွာ္အျမင္သိပ္႐ွိၿပီး အကြက္က်က်စီစစ္တတ္တဲ့ ပန္းရဂံု
စံအိမ္ရဲ႕သခင္မႀကီးက သမီးႀကီးကိုၾကည့္ရင္း ေမးခြန္းထုတ္
လိုက္၏။
"ေမေမရယ္...သူေလးအတြက္ ဒီေလာက္ေတာ့ သမီးတို႔အ
ေနနဲ႔လုပ္ေပးသင့္တယ္မဟုတ္လား၊ သူေလးလည္းေပ်ာ္ဖို႔
ထိုက္တန္ပါတယ္"
"ေမေမေျပာတဲ့စကားမွာ ကန္႔ကြက္ျခင္း၊ပိတ္ပင္ျခင္း၊တားဆီး
ျခင္းလံုးဝအလ်ဥ္းမ႐ွိဘူး...ေမေမတို႔မ်ိဳး႐ိုးက ထံုးစံတစ္ခုလို
ျဖစ္ေနတဲ့အရာေၾကာင့္ အခုလိုစီစဥ္ခဲ့ရေပမဲ့ ေ႐ွ႕ဆက္ဘာ
လုပ္မယ္ဆိုတာလည္း ႀကိဳတင္စီစဥ္ၿပီးသားပဲမဟုတ္လား...
ေမေမကေတာ့ ျဖစ္မလာနိင္တဲ့အရာအတြက္သံေယာဇဥ္မ
တြယ္ခ်င္ဘူး"
"ေမေမဆိုလိုတဲ့သေဘာက"
သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ကို အ႐ွည္ႀကီးခ်ကာ ေမေမက ျပတင္း
ေပါက္မွတဆင့္ အေဝးကိုၾကည့္ရင္းမွ တဖန္ သူ႔ကိုျပန္ငဲ့
ၾကည့္လာရင္းမွ....။
"ေဒါင္းမ်ိဳးမွာ က်ီးကန္းတေကာင္ကိုခိုနားခိုင္းဖို႔မွမျဖစ္နိင္တာ
လူမူပတ္ဝန္းက်င္အသိုင္းအဝိုင္းဆိုတာ႐ွိတယ္...ပန္းရဂံုစံအိမ္က ဘိုးဘြားစဥ္ဆက္နာမည္ေကာင္းနဲ႔ပဲ ရပ္တည္လာခဲ့တာ
မလႊဲသာလိုသာ ခဏဟန္ေဆာင္ခိုင္းရေပမဲ့ သမီးအေနနဲ႔က
ေကာ ေယာက်္ားတေယာက္နဲ႔အမိန္႔ကို အိမ္ေထာင္ခ်ေပးဖို႔
ေတြးထားလား...ေမေမတို႔မွာ မ်ိဳးဆက္လိုတယ္..ပန္းရဂံုစံ
အိမ္ကို အေမြဆက္ခံေပးမဲ့ ေယာက်္ားေလးမ်ိဳးဆက္လိုတယ္
အမိန္႔တေယာက္တည္းနဲ႔ ဘယ္လိုလုပ္ျဖစ္နိင္မွာလဲ"
"ဒါေပမဲ့ေမေမရယ္...အဲ့ကေလးက ၾကားထဲကေျမစာပင္ျဖစ္
ရတယ္လို႔ေတြးမိတိုင္းသမီးစိတ္မေကာင္းဘူးေမေမ"
"ဟင္းးးးးေယာက်္ားတေယာက္ကဘယ္လိုလုပ္ အမိန္႔အ
တြက္ကေလးေမြးနိင္မွာလဲသမီးႀကီး...ၿပီးေတာ့အမိန္႔ကလည္းအဲ့ကေလးကို သေဘာမက်ဘူးဆိုေတာ့ ေအးေဆးကြာ
႐ွင္းရင္းၿပီးသြားမွာပါ...အမိန္႔အတြက္သင့္ေတာ္မဲ့မိန္းကေလး
ကို ႐ွာၾကတာေပါ့"
"တကယ္လိုမ်ား အမိန္႔က သူေလးကိုခ်စ္ႀကိဳက္သြားရင္ေကာ
အဲ့က်ရင္ေတာ့ သမီးကအမိန္႔သေဘာအတိုင္းပဲလက္ခံရလိမ့္
မယ္"
"အမိန္႔က အဲ့ကေလးကိုခ်စ္မိမွာ မဟုတ္တာေတြကြယ္"
ပန္းရဂံုရဲ႕သခင္မႀကီးကေတာ့ ေခါင္းတခါခါရယ္သံေႏွာ၍
မျဖစ္နိင္ဟု ျငင္းဆိုေနပါေတာ့ေလသည္။ သူမကေတာ့
ဘာျဖစ္လာမွန္းမသိတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြကို အမိန္႔ရဲ႕သ
ေဘာအတိုင္းသာပံုအပ္ထားလိုက္ပါေတာ့၏။
................
"ခင္ဗ်ား....ဘာေစာက္႐ူးလာထေနတာလဲ"
"ဘာ...ဘာလို႔လဲဟင္"
"ခုနအတိုင္း ျပန္ေခၚၾကည့္စမ္း"
"ဘယ္လိုမ်ိဳး"
"ေခၚေလ!"
"ေယာက်္ား....မဟုတ္ေသးဘူး...ေမာင္"
"ေနာက္ဆံုးေတာ့ ခင္ဗ်ားက႐ူးသြားၿပီပဲ"
ညအိပ္ခါနီး ၾကားလိုက္ရတဲ့ နာမ္စားေၾကာင့္ အမိန္႔မွာေသြး
ပင္ေဆာင့္တတ္မိခ်င္၏။ ဘယ္သူသေဘာနဲ႔ အဲ့နာမ္စားေတြ
သံုးႏႈန္းရေအာင့္ သူအေနနဲ႔ၾကည္ျဖဴတယ္ဆိုထားဦး..အခု
ေတာ့ ဒီခ်ဥ္ဖတ္ကို လံုးဝပင္ ေခၚခိုင္းမည္မဟုတ္။
"ဟင့္...ေမေမက အဲ့လိုေခၚတဲ့..မဟုတ္ရင္အဆူခံရမယ္တဲ့
အခုေခၚေတာ့လည္း ဒီမွာအေငါက္ခံရျပန္ၿပီ...အ႐ွင္ကဘယ္
လိုေနေပးရမွာလဲလို႔ ဟင့္"
"ဟာ...ခင္ဗ်ားကအားေနငိုေနရံုပဲတတ္တဲ့သူပဲ..အခန္းထဲက
ထြက္သြား!...ကိုယ့္ကိုယ္ကိုလည္းၾကည့္ဦး...ဒီေလာက္ညစ္
ပတ္နံေစာ္ေနတာ...ဒီကေနေတာင္အနံရတယ္"
႐ိုးမွာ မ်က္ရည္ေလးဝိုင္းလ်က္ငိုမဲ့မဲ့ေလးႏွင့္ပင္ အမိန္႔စည္းရဲ႕
စကားေၾကာင့္ အက်ီေအာက္နားစေလးကိုကိုင္၍ နမ္း႐ႈပ္ကာ
အနံ႔ခံလိုက္မိၿပီး မအူမလည္ေလးျဖင့္ ျပန္ေမာ့ၾကည့္႐ွာ၏။
"အ႐ွင္...ေရခ်ိဳးပါတယ္ေနာ္"
ေနာ္* ဆိုတဲ့စကားေလးက ညင္သာေနတာမ်ိဳးေလးမဟုတ္ပဲ
ေျပာတဲ့အတိုင္းမဟုတ္ပါဘူးလို႔ေျပာခ်င္တဲ့စကားအဆံုးသတ္
ေလးတစ္ခုလို ခပ္ေဆာင့္ေဆာင့္ေအာင့္ေအာင့္ေလးထြက္လာ
ေလသည္။
"ထြက္သြား!"
ဒါကိုပဲ အမိန္႔စည္းက သူ႔ကိုျပန္ခံေျပာရပါ့မလားဆိုၿပီးေအာ္
ထုတ္လို႔ ႐ိုးမွာ အခန္းထဲက တစ္ခ်ိဳးတည္းလစ္ျပန္ေျပးခဲ့ရ
ျပန္ေပါ့။
လူကလက္ေတာက္ေလာက္နဲ႔ ႐ိုးကိုနိင္စားလိုက္တာမ်ား
ေျပာလို႔ပင္ဆံုးနိင္မည္မဟုတ္။
အခုလည္းၾကည့္ မနံပါဘူးဆိုမွ ဇြတ္။
သမီးေလးရဲ႕အခန္းထဲကိုဝင္ၿပီး ႏို႔ဘူးတိုက္ရင္း သမီးေလး
ေတာ့မသိ သူကေတာ့ငိုက္ေနေလၿပီ။ အခုခ်ိန္အမိန္႔စည္းက
အိပ္ၿပီလားပင္မသိ...႐ိုးအေပၚ ခ်ိဳခ်ိဳသာသာတစ္ခါေလာက္
မ်ားေျပာရင္ဘယ္ေလာက္မ်ားေကာင္းလိုက္မလဲ။
သမီးေလးကိုေသခ်ာေခ်ာ့သိပ္ၿပီး အခန္းထဲမွ ေျခသံလံုစြာ
ထြက္ကာ တံခါးကိုျငင္သာစြာလွည့္ပိတ္ၿပီး တစ္ဖက္သို႔မ်က္
ႏွာအလွည့္....
"အမေလး!"
"အဲ့ဒါဘာျဖစ္တာလဲ...ငါ့မ်က္ႏွာကသရဲထက္ပိုၿပီးလန္႔စရာ
ေကာင္းေနလို႔လား"
"ဟုတ္ပါတယ္"
"မင္းဘာေျပာတာ!"
"မဟုတ္...မဟုတ္ပါဘူး...႐ုတ္တရက္မို႔ အ႐ွင္ လန္႔သြားမိ
လို႔ပါ"
"မင္း ၾကပ္ၾကပ္သတိထားေန၊ ငါ့ေနာက္လိုက္ခဲ့"
သူေခၚေဆာင္ရာေနာက္သို႔ ႐ိုး ကုတ္ကုတ္႐ို႔က်ိဳးတိတ္ဆိတ္
စြာလိုက္ပါသြားရင္း ႏႈတ္ခမ္းဝမွာလည္းဘာမ်ွပင္စကားလံုး
တစ္လံုးမ်ွမထြက္ရဲ...မေတာ္ကာ ႐ိုးကို စိတ္တိုလို႔ထ႐ိုက္ရင္
ေတာင္ ႐ိုးမွာ ျပန္ေျပာစရာအင္အားပင္မ႐ွိ။
႐ိုးကအခုခ်ိန္မွာ သူ႔ရဲ႕ဇနီးမယားအျဖစ္ဟန္ေဆာင္ရေနသည္
မဟုတ္လား...ဘယ္ေလာက္ပဲ ေယာက်္ားတေယာက္ကမိန္း
မအျဖစ္ဟန္ေဆာင္ေခ်ဦးေတာ့...အမွန္မေပၚေစေရးကိုသာ
႐ိုးအေနျဖင့္ေတြးသင့္ၿပီး ႀကိတ္မွိတ္ခံရံုသာ။
"မနက္ျဖန္ ပါတီမွာ ခင္ဗ်ားကိုမေတြ႔ခ်င္ဘူး"
"ဘာလို႔လဲဟင္"
"ခင္ဗ်ား မွန္ေကာၾကည့္ရဲလား...ပံုတံုးပန္းတံုးနဲ႔ ဝတ္စားပံုက
ေတာဆန္လိုက္တာ...ခင္ဗ်ားနဲ႔ အဲ့လိုေနရာမ်ိဳးက လိုက္ဖက္
မွာမဟုတ္ဘူး...ၿပီးေတာ့ ခင္ဗ်ားကိုပါတီမွာမျမင္ခ်င္ဘူး...
မင္းအမိန္႔စည္းရဲ႕မိန္းမက ပံုတံုးတဲ့ေတာသူမဆန္ဆန္မ်ိဳးဆို
တဲ့ မ်က္ဝန္းေတြရဲ႕အၾကည့္ကို မခံခ်င္ဘူး"
ေျသာ္ ဟုသာ ႐ိုးရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားကလႈတ္ခတ္ရံုမ်ွသာ ထြက္
လာမိေခ်ၿပီး မ်က္ဝန္းမွ မ်က္ရည္ေတြဝိုင္းစက္လာေပမဲ့ သူ
ေျပာေလတဲ့ စကားကအမွန္တရားမို႔ ႐ိုးအေနနဲ႔အေထြအထူး
ျပန္မတုန္႔ျပန္ခ်င္ေတာ့...႐ိုးေျပာခဲ့သားပဲ ႐ိုးမွမလွတာလို႔။
လူငယ္ဆန္ဆန္ ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္ေလးမို႔ sexyက်
လြန္းတဲ့ခ်စ္စရာေကာင္မေလးေတြကို တြဲလာခဲ့တဲ့သူမို႔ ႐ိုးရဲ႕
ေနရာက သဲမႈန္မႊားေလးပမာ ဆိုတာလက္ခံပါ၏။
အမိန္႔စည္းက ဆိုးသြမ္းလြန္းသလို သိပ္ကိုေပြ႐ႈပ္လြန္းသည္
ဟုနာမည္ႀကီးတယ္လို႔ ေဒၚေလးႏြယ္ေျပာျပထားသလို အလန္းစားမိန္းကေလးအလွပေဂးေလးေတြကို ႀကိဳက္တတ္
တာလို႔သိထားျပန္ေတာ့ ႐ိုးမဆီမဆိုင္ရင္ကြဲရျပန္တယ္။
ရပ္ေနရသည့္ေနရာက ဟန္ေဆာင္ရာရပ္ဝန္းေပမဲ့ အမိန္႔စည္း
ရဲ႕ ပိုင္သူလိုလိုေနရာေလးမွာ ရပ္ေနရသည္မို႔ ဝမ္းနည္းသလို
လိုႏွင့္ ရင္ထဲဆို႔တတ္လာေလ၏။
႐ိုး အဲ့ရပ္ဝန္းေလးကို ေလာဘတတ္၍မည္သို႔မ်ွမျဖစ္နိင္ဘူး
မလား။
"ေမာင္ သေဘာပါပဲ...မျမင္ခ်င္ရင္ အ႐ွင္ ပြဲထဲမလာေတာ့ပါ
ဘူး"
အမိန္႔စည္းဆီက အလိုမက်ဟန္ျဖင့္သက္ျပင္းခ်သံၾကားလိုက္
ရ၏။ သိတာေပါ့...ေမာင္လို႔ေခၚလိုက္တာမႀကိဳက္မွန္း။
"အိပ္ေတာ့...ခင္ဗ်ားရာ"
အိပ္ယာေပၚေကြးေကြးေလးသာ တဖက္သို႔လွည့္ရင္းမ်က္လံုး
မွိတ္ထားရေပမဲ့ တဖက္ကအမိန္႔စည္းရဲ႕ ေယာက်္ားဆန္ဆန္
ဝင္သက္ထြက္သက္ကို အတိုင္းသားၾကားေနရ၏။
"ခင္ဗ်ား မွာ ခ်စ္သူ႐ွိလား"
မဆီမဆိုင္ တိတ္ဆိတ္ေနရာမွ ေမးလိုက္တာမို႔ ႐ိုးအံ့ျသျခင္း
နဲ႔ ေျဖးညႇင္းစြာ လွည့္ၾကည့္မိေတာ့ အမိန္႔စည္းကသူ႔ဘက္သို႔
ဘယ္တုန္းကလွည့္ေနသည့္မသိ စူး႐ွတဲ့မ်က္ဝန္းေတြျဖင့္
ႀကိဳၿပီးမၾကည့္ခံရေလတာမို႔ ရင္ဖိုသြားရေလသည္။
"မ႐ွိပါဘူး"
"က်ဳပ္ကေတာ့ က်ဳပ္အသက္ထက္ပိုၿပီးေတာ့ေတာင္ရည္းစား
ေတြတြဲဖူးတယ္"
"....."
ဟုေျပာေတာ့ ႐ိုးဘာမ်ွပင္မေျပာေပမဲ့ ေခါင္းေလးၿငိမ့္၍သာ
မ်က္လႊာေလးခ်ထားေလ၏။
"ခင္ဗ်ားမွာခ်စ္သူမ႐ွိေတာ့ေကာင္းတာေပါ့"
"ဘာလို႔လဲဟင္"
"ခ်စ္သူ႐ွိခဲ့ရင္ေလ်ာ္ေၾကးအေနနဲ႔ က်ဳပ္ကိုကေလးႏွစ္ေယာက္
ျပန္ေမြးေပးရမွာမို႔လို႔ပဲ"
ေဟာဗ်ာ ဟုသာ ေျပာမိေခ်ေတာ့မိလားမသိ။အမိန္႔စည္းက
ဆယ္ေက်ာ္သက္ လူဆိုးေလးမို႔ သူကိုစုန္ေခ်ဆန္ေခ်ကစား
ေနသလားမသိ။
"မ႐ွိရင္ေကာ"
"ဒါဆိုသံုးေယာက္ေပါ့"
"ဘာကြာလို႔လဲဟင္"
"ဘာမွေတာ့မကြာဘူး...တေယာက္ပိုတာပဲကြာတာ"
အမိန္႔စည္းရဲ႕ ကေလးဆန္ဆန္စကားေလးေၾကာင့္ သူ႔မွာ
ျပံဳးမိကာ ၾကားကခံေနတဲ့ဖက္ေခါင္းအံုးေလးကို လက္ျဖင့္
ဆုတ္ေခ်မိျပန္၏။
မ်က္ေတာင္ေကာ့ႀကီးေတြျဖင့္ သူဒါေလးမ်ွေျပာတာေလးကို
ျပံဳးေနၿပီးေပ်ာ္ေနသူေလးကို အမိန္႔စည္း အသဲယားမိေလ
သည္။
သူဘာေျပာေျပာ အျပစ္မေျပာပဲအျမဲၿငိမ္ခံေနေလတဲ့ ထိုပံုတံုး
တံုးေလးက မ်က္ရည္ရြဲ႔ႀကီးေတြနဲ႔သာေမာ့ၾကည့္စျမဲမို႔ ယခုလို
ပါးခ်ိဳင့္ေတြေပၚေအာင္ထိ ျပံဳးေနျပန္ေတာ့ သူပါလိုက္ျပံဳးမိ
ျပန္၏။
သူေလးကို ကစားမိသလားလို႔ေတာင္ေတြးမိေပမဲ့ ၾကားထဲက
ဖက္ေခါင္းအံုးႀကီးကို ကုတင္ေအာက္သို႔ ပစ္ခ်လိုက္ၿပီး သူ
ေလးအနားသို႔တိုးကာ ရင္ခြင္ထဲဝင္ခိုင္းၿပီး ခါးသိမ့္ေလးကို
ေပြ႔ဖင္လိုက္ျပန္ေတာ့ ၿငိမ္ေန႐ွာေလတဲ့ သူေလး။
စေတြ႔မိခ်င္းမွာပင္ သူ႔အေပၚစိတ္ဝင္စားမူမျပပဲအနားကပ္တာ
နဲ႔ စကားထစ္ၿပီးငိုသံေလးနဲ႔အျမဲေျပာေနတတ္တာေၾကာင့္
အားမရျဖစ္ရသလို သူ႔ကိုမသိစိတ္ကႀကိဳက္ေနတာလားဟု
အရမ္းသိခ်င္မိေလသည္။
မိန္းမပ်ိဳေလးေတြရဲ႕ ႏွင္းဆီခိုင္ကို သူေလးက စိတ္မဝင္စား
တာမျဖစ္သင့္ဘူးမလား။
ကိုယ္လံုးေလးကို ပြတ္သပ္ၿပီး ပါးခ်ိဳင့္ေနရာေလးကို နမ္း႐ိုက္
လိုက္ေလျပန္ေတာ့ သူ႔ရဲ႕လည္ပင္းအက်ီစကိုဆုပ္ကိုင္ရင္း
ေမာ့ၾကည့္ေန႐ွာေလသည္။
ဘာလို႔မွန္းပင္မသိ ေ႐ွ႕ဆက္ဖို႔စိတ္ထက္သန္လာတာမို႔ လက္
ေတြကနယ္ကြၽံဖို႔အလုပ္မွာပင္ ရပ္တန္႔သြားေလ၏။
သမီးမိန္းကေလးေမြးရင္ မိခင္ မဟုတ္ပါက ကေလးေသ
တတ္သည့္ က်ိန္စာဆိုးႀကီး။
ဒီတေခါက္က ကံေကာင္းခဲ့ေပမဲ့ ေနာက္တေခါက္ကေတာ့ ကံ
ေကာင္းဖို႔ကမ႐ွိနိင္။
ေနာက္တြန္႔သြားသည့္သူကို မ်က္လံုးအျပဴးသားေလးျဖင့္
ၾကည့္ရင္းမ်က္ဝန္းမွ ေမးခြန္းထုတ္ေနသည့္သူေလးကိုသာ
ဖက္လိုက္ၿပီး မ်က္လံုးတို႔မွိတ္လိုက္ေလသည္။
အျမဲသည္းခံၿပီး ေဗြမယူတတ္သလို ၿငိမ္ခံေနတတ္တဲ့ခင္ဗ်ား
နဲ႔ေတာ့ ထပ္ေပါင္းစပ္ဖို႔ စိတ္မကူးသင့္ဘူးမဟုတ္လား။
✨✨✨✨✨✨
ေနာက္က်သြားလို႔ေတာင္းပန္ပါတယ္မအားလို႔ပါေနာ္..
Uni.....
"အမိန့်"
အိမ်အပေါ်ထပ် ဝရန္တာမွာ ဘောင်းဘီအိတ်ထဲဟန်ပါပါ
လက်တစ်ဖက်ထည့်ထားပြီး သွားစွယ်လေးတွေပေါ်တဲ့ထိ
ရယ်မောရင်း ဖုန်းပြောနေတဲ့အမိန့်က တကယ့်ကိုလူချော
လေး။
ဆယ်ကျော်သက်အရွယ်လေးပဲရှိသေးပေမဲ့ နှစ်ဆယ်ကျော်အ
ရွယ်ဖွံဖြိုးတဲ့ဖြောင့်တောင့်တဲ့ခန္ဓာကိုယ်ကိုပိုင်ဆိုင်ထားတဲ့အ
မိန့်ရဲ့ လက်ဖမိုးမှာထင်းနေတဲ့သွေးကြောစိမ်းကြီးတွေဖြင့်
လူကြီးလူကောင်းလို့ထင်ရသလို ဝတ်စားပုံနဲ့အမူအကျင့်လေး
က ထောင့်မကျိုးတဲ့ခပ်ဆိုးဆိုးပုံစံလေးမို့ နာမည်နှင့်လူနှင့်
လိုက်ဖက်လွန်းလေ၏။
ဘယ်သူစကားမှနားမထောင်တတ် စကားအပြောအဆိုညစ်
ကျယ်ကျယ်လေးပြောတတ်တဲ့စရိုက်လေးကြောင့် အမိန့်ကို
တော်တန်ရုံစကားပြောဖို့ မပြောဝံ့ရဲကြ။
အမိန့်ကလည်း မိဘနဲ့အဘွားဖြစ်သူကလွဲရင် မည်သူကိုမျှ
စကားစပြီးပြောလေ့ရှိတာမဟုတ်။ ဟို အညစ်ပတ်လေးကလွဲ
ရင်ပေါ့။
"မနက်ဖြန်ညကျရင် ပန်းရဂုံမှာပါတီပွဲရှိတယ်ဟုတ်"
"ဘာကိစ္စရှိလို့လဲ"
အမိန့်က မဖြေချင်တဲ့ စိတ်ရှုပ်လွန်းတဲ့မျက်ဝန်းတွေဖြင့်ကြည့်
ကာ လာရင်းကိစ္စကိုသာ တိမ်လွှာမြင့်မိုရ်ကို မေးလိုက်၏။
အမိန့်က သူ့ကို ဒါပထမဆုံး ပန်းရဂုံကိုရောက်ပြီးတည်းက
အရေးတယူပြန်ပြောပေးခြင်းမို့ တိမ်လွှာအားတတ်သွားရ
သည်မှာအမှန်ပါ။
အမိန့်စည်း ကို ကလေးမဘဝတည်းက လူချင်းမတွေ့ဖူးခဲ့ပေ
မဲ့ နာမည်လေးကြားရုံနဲ့တင် သူ့ရင်ထဲနေရာတနေရာစာမှာ
သိမ်းထားမိတဲ့အထိ နေရာပေးထားခဲ့မိသည့်အတွက်ကြောင့်
ပဲလားမသိ...ပန်းရဂုံကို အမိန့်စည်းရောက်လာမယ်ဆိုတဲ့သ
တင်းသဲ့သဲ့လေးကြားရရုံနဲ့တင် စိတ်ကူးတွေဖြင့်အိမ်မက်ထဲမှာ
မောဟိုက်နေခဲ့ရင်းပျော်ခဲ့ရသည်မဟုတ်လား။
တနည်းပြောရရင် သူအနေနဲ့ အမိန့်စည်းကိုစိတ်ဝင်စားနေမိ
သည့်အဖြေကမှားဖွယ်ရာပင်မရှိ။
"အရှင်ကို အမိန့်ကလူပုံအလယ်မှာ ပွဲထွက်ခိုင်းဖို့တမျိုးဖြစ်
နေမယ်ဆိုတာ တို့ရိပ်မိပါတယ်"
ဟု ပြောပြီးပြီးချင်း အမိန့်ရဲ့တွန့်ချိုးတဲ့မျက်ခုံးတွေကြောင့်အ
မြန်ပင်စကားကိုဖာတေးလိုက်လေ၏။
"ဒါကြောင့်မို့ အမိန့်ရဲ့ပါတနာအနေနဲ့ တိမ်လွှာပွဲအတူတတ်
ပေးလို့ရကြောင်း ပြောချင်လို့ပါ"
"လိုအပ်တဲ့အခါ ပြောတာပေါ့"
ထိုမ်ွသာ ပြောပြီး အမိန့်က အာရုံထဲတွင်တောင် မထည့်သည့်
ဟန်ဖြင့် တစ်ဖက်သို့မျက်နှာပြန်လွှဲကာ ရှိမြဲအတိုင်းဖုန်းပြော
နေလေ၏။
တိမ်လွှာအနေနဲ့ မိန်းကလေးတန်မဲ့ အရှက်ကိုဘေးဖယ်ပြီး
ဖွင့်ပြောခဲ့ပေမဲ့ အမိန့်ကတော့ သာမာန်မျှသာသတ်မှတ်လိုက်
တာကြောင့် မျက်နှာလေးနီရဲကာ အနီးအနား၌ အိမ်စေအ
လုပ်သမားတွေများတွေ့မြင်ကြားသွားသလားဟု ဂနာမငြိမ်
လေတဲ့မျက်ဝန်းဖြင့် ကြည့်ကာ မည်သူမျှမရှိပဲ ခပ်ဝေးဝေး၌
အလုပ်သမားတွေရှိပေမဲ့ သူတို့အလုပ်နဲ့အာရုံမို့ အမိန့်ရဲ့ခပ်
ပေါ့ပေါ့တုန့်ပြန်တဲ့စကားကိုမကြားသွားတာတော်သေး၏။
အဓိက တိမ်လွှာရဲ့တချိန်မှာ ယောက္ခမဖြစ်လာမည့် အမိန့်ရဲ့
မိဘတွေနှင့် သခင်မကြီးပင်။ ပန်းရဂုံရဲ့ ကျိန်စာလိုဖြစ်နေ
သည့် သမီးဦးလေးမွေးပါက မိခင် သို့မဟုတ် ကလေးသေဆုံး
တတ်သည့် ထုံးစံတစ်ခုကို တိမ်လွှာက အမိန့်ရဲ့ရင်သွေး သား
ဦးလေးမွေးရင်း ချေဖျတ်ပေးမှာမို့ပင်။
ထိုအချိန်ကောင်းကို တိမ်လွှာအနေနဲ့ မုန်းလောက်အောင်ရက်
တွေရေတွက်ရင်းစောင့်လာခဲ့ရတာ လက်တကမ်းအလိုမှာ
ရှိနေပြီမို့ တိမ်လွှာအနေနဲ့မည်သို့မျှအပျက်စီးမခံနိင်။
တိမ်လွှာ အမိန့်ကိုချစ်တယ်..ပိုင်ဆိုင်ချင်တယ်..အို..ကုန်
ကုန်ပြောရရင် အမိန့်စည်းကို ရယူချင်မိလေ၏။
ထိုနေရာမှာ ခပ်သုတ်သုတ်လေးဆုတ်ခွာခဲ့ရပေမဲ့ တိမ်လွှာလို
မိန်းမချောတယောက်ကို အမိန့်အနေနဲ့ပွဲမှာမျက်နှာပြဖို့ငြင်း
ရက်လိမ့်မည်မဟုတ်။
မိန်းမတွေကိုပဲ ကြိုက်နှစ်သက်တဲ့အမိန့်က ယောကျ်ားတစ်
ယောက်ကိုတော့ စွဲလမ်းမည်မဟုတ်ချေ။ တိမ်လွှာက ထိုနေရာမှာတော့ တပမ်းသာတယ်မဟုတ်လား။
တစ်ကိုယ်တည်းအပျော်စိတ်ကူးလေးနဲ့ ကျေနပ်မဲ့ပြုံးလေးကို
ပြုံးနေခဲ့တဲ့ တိမ်လွှာမြင့်မိုရ်ရယ်ပါလေ။
..................
အိပ်ခန်းတနေရာမှာတော့ သခွပ်ရိုးအတွက် ပွဲတတ်ရင်ဝတ်ဖို့
အဝတ်အစားများကို စိတ်တိုင်းကျရွေးချယ်ရင်း ပြုံးနေလေတဲ့
မြတ်ပန်းတော်ဝင် ဆိုတဲ့ အမိန့်စည်းရဲ့မေမေကတော့အကျီ
တွေကိုလှန်လှောကြည့်ရင်း ကျေနပ်ပြုံးလေးနဲ့ပေါ့။
"တချိန်ကျရင် ထွက်ခွာသွားရမဲ့လူတယောက်အတွက်နဲ့သမီး
ကြီး ဒီလောက်တောင်ကျေနပ်နေတာလား"
အမျှော်အမြင်သိပ်ရှိပြီး အကွက်ကျကျစီစစ်တတ်တဲ့ ပန်းရဂုံ
စံအိမ်ရဲ့သခင်မကြီးက သမီးကြီးကိုကြည့်ရင်း မေးခွန်းထုတ်
လိုက်၏။
"မေမေရယ်...သူလေးအတွက် ဒီလောက်တော့ သမီးတို့အ
နေနဲ့လုပ်ပေးသင့်တယ်မဟုတ်လား၊ သူလေးလည်းပျော်ဖို့
ထိုက်တန်ပါတယ်"
"မေမေပြောတဲ့စကားမှာ ကန့်ကွက်ခြင်း၊ပိတ်ပင်ခြင်း၊တားဆီး
ခြင်းလုံးဝအလျဉ်းမရှိဘူး...မေမေတို့မျိုးရိုးက ထုံးစံတစ်ခုလို
ဖြစ်နေတဲ့အရာကြောင့် အခုလိုစီစဉ်ခဲ့ရပေမဲ့ ရှေ့ဆက်ဘာ
လုပ်မယ်ဆိုတာလည်း ကြိုတင်စီစဉ်ပြီးသားပဲမဟုတ်လား...
မေမေကတော့ ဖြစ်မလာနိင်တဲ့အရာအတွက်သံယောဇဉ်မ
တွယ်ချင်ဘူး"
"မေမေဆိုလိုတဲ့သဘောက"
သက်ပြင်းတစ်ချက်ကို အရှည်ကြီးချကာ မေမေက ပြတင်း
ပေါက်မှတဆင့် အဝေးကိုကြည့်ရင်းမှ တဖန် သူ့ကိုပြန်ငဲ့
ကြည့်လာရင်းမှ....။
"ဒေါင်းမျိုးမှာ ကျီးကန်းတကောင်ကိုခိုနားခိုင်းဖို့မှမဖြစ်နိင်တာ
လူမူပတ်ဝန်းကျင်အသိုင်းအဝိုင်းဆိုတာရှိတယ်...ပန်းရဂုံစံအိမ်က ဘိုးဘွားစဉ်ဆက်နာမည်ကောင်းနဲ့ပဲ ရပ်တည်လာခဲ့တာ
မလွှဲသာလိုသာ ခဏဟန်ဆောင်ခိုင်းရပေမဲ့ သမီးအနေနဲ့က
ကော ယောကျ်ားတယောက်နဲ့အမိန့်ကို အိမ်ထောင်ချပေးဖို့
တွေးထားလား...မေမေတို့မှာ မျိုးဆက်လိုတယ်..ပန်းရဂုံစံ
အိမ္ကို အမွေဆက်ခံပေးမဲ့ ယောကျ်ားလေးမျိုးဆက်လိုတယ်
အမိန့်တယောက်တည်းနဲ့ ဘယ်လိုလုပ်ဖြစ်နိင်မှာလဲ"
"ဒါပေမဲ့မေမေရယ်...အဲ့ကေလးက ကြားထဲကမြေစာပင်ဖြစ်
ရတယ်လို့တွေးမိတိုင်းသမီးစိတ်မကောင်းဘူးမေမေ"
"ဟင်းးးးးယောကျ်ားတယောက်ကဘယ်လိုလုပ် အမိန့်အ
တွက်ကလေးမွေးနိင်မှာလဲသမီးကြီး...ပြီးတော့အမိန့်ကလည်းအဲ့ကလေးကို သဘောမကျဘူးဆိုတော့ အေးဆေးကွာ
ရှင်းရင်းပြီးသွားမှာပါ...အမိန့်အတွက်သင့်တော်မဲ့မိန်းကလေး
ကို ရှာကြတာပေါ့"
"တကယ္လိုမ်ား အမိန့်က သူလေးကိုချစ်ကြိုက်သွားရင်ကော
အဲ့ကျရင်တော့ သမီးကအမိန့်သဘောအတိုင်းပဲလက်ခံရလိမ့်
မယ်"
"အမိန့်က အဲ့ကေလးကိုခ်စ္မိမွာ မဟုတ်တာတွေကွယ်"
ပန်းရဂုံရဲ့သခင်မကြီးကတော့ ခေါင်းတခါခါရယ်သံနှော၍
မဖြစ်နိင်ဟု ငြင်းဆိုနေပါတော့လေသည်။ သူမကေတာ့
ဘာဖြစ်လာမှန်းမသိတဲ့ အကြောင်းအရာတွေကို အမိန့်ရဲ့သ
ဘောအတိုင်းသာပုံအပ်ထားလိုက်ပါတော့၏။
................
"ခင်ဗျား....ဘာစောက်ရူးလာထနေတာလဲ"
"ဘာ...ဘာလို့လဲဟင်"
"ခုနအတိုင်း ပြန်ခေါ်ကြည့်စမ်း"
"ဘယ်လိုမျိုး"
"ခေါ်လေ!"
"ယောကျ်ား....မဟုတ်သေးဘူး...မောင်"
"နောက်ဆုံးတော့ ခင်ဗျားကရူးသွားပြီပဲ"
ညအိပ်ခါနီး ကြားလိုက်ရတဲ့ နာမ်စားကြောင့် အမိန့်မှာသွေး
ပင်ဆောင့်တတ်မိချင်၏။ ဘယ်သူသဘောနဲ့ အဲ့နာမ်စားတွေ
သုံးနှုန်းရအောင့် သူအနေနဲ့ကြည်ဖြူတယ်ဆိုထားဦး..အခု
တော့ ဒီချဉ်ဖတ်ကို လုံးဝပင် ခေါ်ခိုင်းမည်မဟုတ်။
"ဟင့်...မေမေက အဲ့လိုခေါ်တဲ့..မဟုတ်ရင်အဆူခံရမယ်တဲ့
အခုခေါ်တော့လည်း ဒီမှာအငေါက်ခံရပြန်ပြီ...အရှင်ကဘယ်
လိုနေပေးရမှာလဲလို့ ဟင့်"
"ဟာ...ခင်ဗျားကအားနေငိုနေရုံပဲတတ်တဲ့သူပဲ..အခန်းထဲက
ထြက္သြား!...ကိုယ့်ကိုယ်ကိုလည်းကြည့်ဦး...ဒီလောက်ညစ်
ပတ်နံစော်နေတာ...ဒီကနေတောင်အနံရတယ်"
ရိုးမှာ မျက်ရည်လေးဝိုင်းလျက်ငိုမဲ့မဲ့လေးနှင့်ပင် အမိန့်စည်းရဲ့
စကားကြောင့် အကျီအောက်နားစလေးကိုကိုင်၍ နမ်းရှုပ်ကာ
အနံ့ခံလိုက်မိပြီး မအူမလည်လေးဖြင့် ပြန်မော့ကြည့်ရှာ၏။
"အရှင်...ရေချိုးပါတယ်နော်"
နော်* ဆိုတဲ့စကားလေးက ညင်သာနေတာမျိုးလေးမဟုတ်ပဲ
ပြောတဲ့အတိုင်းမဟုတ်ပါဘူးလို့ပြောချင်တဲ့စကားအဆုံးသတ်
လေးတစ်ခုလို ခပ်ဆောင့်ဆောင့်အောင့်အောင့်လေးထွက်လာ
လေသည်။
"ထြက္သြား!"
ဒါကိုပဲ အမိန့်စည်းက သူ့ကိုပြန်ခံပြောရပါ့မလားဆိုပြီးအော်
ထုတ်လို့ ရိုးမှာ အခန်းထဲက တစ်ချိုးတည်းလစ်ပြန်ပြေးခဲ့ရ
ပြန်ပေါ့။
လူကလက်တောက်လောက်နဲ့ ရိုးကိုနိင်စားလိုက်တာများ
ပြောလို့ပင်ဆုံးနိင်မည်မဟုတ်။
အခုလည်းကြည့် မနံပါဘူးဆိုမွ ဇွတ်။
သမီးလေးရဲ့အခန်းထဲကိုဝင်ပြီး နို့ဘူးတိုက်ရင်း သမီးလေး
တော့မသိ သူကတော့ငိုက်နေလေပြီ။ အခုချိန်အမိန့်စည်းက
အိပ်ပြီလားပင်မသိ...ရိုးအပေါ် ချိုချိုသာသာတစ်ခါလောက်
များပြောရင်ဘယ်လောက်များကောင်းလိုက်မလဲ။
သမီးလေးကိုသေချာချော့သိပ်ပြီး အခန်းထဲမှ ခြေသံလုံစွာ
ထြက္ကာ တံခါးကိုငြင်သာစွာလှည့်ပိတ်ပြီး တစ်ဖက်သို့မျက်
နှာအလှည့်....
"အမေလး!"
"အဲ့ဒါဘာဖြစ်တာလဲ...ငါ့မျက်နှာကသရဲထက်ပိုပြီးလန့်စရာ
ကောင်းနေလို့လား"
"ဟုတ်ပါတယ်"
"မင်းဘာပြောတာ!"
"မဟုတ်...မဟုတ်ပါဘူး...ရုတ်တရက်မို့ အရှင် လန့်သွားမိ
လို့ပါ"
"မင်း ကြပ်ကြပ်သတိထားနေ၊ ငါ့နောက်လိုက်ခဲ့"
သူခေါ်ဆောင်ရာနောက်သို့ ရိုး ကုတ်ကုတ်ရို့ကျိုးတိတ်ဆိတ်
စွာလိုက်ပါသွားရင်း နှုတ်ခမ်းဝမှာလည်းဘာမျှပင်စကားလုံး
တစ်လုံးမျှမထွက်ရဲ...မတော်ကာ ရိုးကို စိတ်တိုလို့ထရိုက်ရင်
တောင် ရိုးမှာ ပြန်ပြောစရာအင်အားပင်မရှိ။
ရိုးကအခုချိန်မှာ သူ့ရဲ့ဇနီးမယားအဖြစ်ဟန်ဆောင်ရနေသည်
မဟုတ္လား...ဘယ်လောက်ပဲ ယောကျ်ားတယောက်ကမိန်း
မအဖြစ်ဟန်ဆောင်ချေဦးတော့...အမှန်မပေါ်စေရေးကိုသာ
ရိုးအနေဖြင့်တွေးသင့်ပြီး ကြိတ်မှိတ်ခံရုံသာ။
"မနက်ဖြန် ပါတီမွာ ခင်ဗျားကိုမတွေ့ချင်ဘူး"
"ဘာလို့လဲဟင်"
"ခင်ဗျား မှန်ကောကြည့်ရဲလား...ပုံတုံးပန်းတုံးနဲ့ ဝတ်စားပုံက
တောဆန်လိုက်တာ...ခင်ဗျားနဲ့ အဲ့လိုနေရာမျိုးက လိုက်ဖက်
မွာမဟုတ္ဘူး...ပြီးတော့ ခင်ဗျားကိုပါတီမှာမမြင်ချင်ဘူး...
မင်းအမိန့်စည်းရဲ့မိန်းမက ပုံတုံးတဲ့တောသူမဆန်ဆန်မျိုးဆို
တဲ့ မျက်ဝန်းတွေရဲ့အကြည့်ကို မခံချင်ဘူး"
သြော် ဟုသာ ရိုးရဲ့ နှုတ်ခမ်းဖျားကလှုတ်ခတ်ရုံမျှသာ ထွက်
လာမိချေပြီး မျက်ဝန်းမှ မျက်ရည်တွေဝိုင်းစက်လာပေမဲ့ သူ
ပြောလေတဲ့ စကားကအမှန်တရားမို့ ရိုးအနေနဲ့အထွေအထူး
ပြန်မတုန့်ပြန်ချင်တော့...ရိုးပြောခဲ့သားပဲ ရိုးမှမလှတာလို့။
လူငယ်ဆန်ဆန် ဆယ်ကျော်သက်အရွယ်လေးမို့ sexyက်
လွန်းတဲ့ချစ်စရာကောင်မလေးတွေကို တွဲလာခဲ့တဲ့သူမို့ ရိုးရဲ့
နေရာက သဲမှုန်မွှားလေးပမာ ဆိုတာလက်ခံပါ၏။
အမိန့်စည်းက ဆိုးသွမ်းလွန်းသလို သိပ်ကိုပွေရှုပ်လွန်းသည်
ဟုနာမည်ကြီးတယ်လို့ ဒေါ်လေးနွယ်ပြောပြထားသလို အလန်းစားမိန်းကလေးအလှပဂေးလေးတွေကို ကြိုက်တတ်
တာလို့သိထားပြန်တော့ ရိုးမဆီမဆိုင်ရင်ကွဲရပြန်တယ်။
ရပ်နေရသည့်နေရာက ဟန်ဆောင်ရာရပ်ဝန်းပေမဲ့ အမိန့်စည်း
ရဲ့ ပိုင်သူလိုလိုနေရာလေးမှာ ရပ်နေရသည်မို့ ဝမ်းနည်းသလို
လိုနှင့် ရင်ထဲဆို့တတ်လာလေ၏။
ရိုး အဲ့ရပ်ဝန်းလေးကို လောဘတတ်၍မည်သို့မျှမဖြစ်နိင်ဘူး
မလား။
"မောင် သေဘာပါပဲ...မမြင်ချင်ရင် အရှင် ပွဲထဲမလာတော့ပါ
ဘူး"
အမိန့်စည်းဆီက အလိုမကျဟန်ဖြင့်သက်ပြင်းချသံကြားလိုက်
ရ၏။ သိတာပေါ့...မောင်လို့ခေါ်လိုက်တာမကြိုက်မှန်း။
"အိပ်တော့...ခင်ဗျားရာ"
အိပ်ယာပေါ်ကွေးကွေးလေးသာ တဖက်သို့လှည့်ရင်းမျက်လုံး
မွိတ္ထားရေပမဲ့ တဖက်ကအမိန့်စည်းရဲ့ ယောကျ်ားဆန်ဆန်
ဝင်သက်ထွက်သက်ကို အတိုင်းသားကြားနေရ၏။
"ခင်ဗျား မွာ ချစ်သူရှိလား"
မဆီမဆိုင် တိတ်ဆိတ်နေရာမှ မေးလိုက်တာမို့ ရိုးအံ့သြခြင်း
နဲ့ ဖြေးညှင်းစွာ လှည့်ကြည့်မိတော့ အမိန့်စည်းကသူ့ဘက်သို့
ဘယ်တုန်းကလှည့်နေသည့်မသိ စူးရှတဲ့မျက်ဝန်းတွေဖြင့်
ကြိုပြီးမကြည့်ခံရလေတာမို့ ရင်ဖိုသွားရလေသည်။
"မရှိပါဘူး"
"ကျုပ်ကတော့ ကျုပ်အသက်ထက်ပိုပြီးတော့တောင်ရည်းစား
တွေတွဲဖူးတယ်"
"....."
ဟုပြောတော့ ရိုးဘာမျှပင်မပြောပေမဲ့ ခေါင်းလေးငြိမ့်၍သာ
မျက်လွှာလေးချထားလေ၏။
"ခင်ဗျားမှာချစ်သူမရှိတော့ကောင်းတာပေါ့"
"ဘာလို့လဲဟင်"
"ချစ်သူရှိခဲ့ရင်လျော်ကြေးအနေနဲ့ ကျုပ်ကိုကလေးနှစ်ယောက်
ပြန်မွေးပေးရမှာမို့လို့ပဲ"
ဟောဗျာ ဟုသာ ပြောမိချေတော့မိလားမသိ။အမိန့်စည်းက
ဆယ်ကျော်သက် လူဆိုးလေးမို့ သူကိုစုန်ချေဆန်ချေကစား
နေသလားမသိ။
"မရှိရင်ကော"
"ဒါဆိုသုံးယောက်ပေါ့"
"ဘာကွာလို့လဲဟင်"
"ဘာမွေတာ့မကြာဘူး...တေယာက္ပိုတာပဲကြာတာ"
အမိန့်စည်းရဲ့ ကလေးဆန်ဆန်စကားလေးကြောင့် သူ့မှာ
ပြုံးမိကာ ကြားကခံနေတဲ့ဖက်ခေါင်းအုံးလေးကို လက်ဖြင့်
ဆုတ်ချေမိပြန်၏။
မျက်တောင်ကော့ကြီးတွေဖြင့် သူဒါလေးမျှပြောတာလေးကို
ပြုံးနေပြီးပျော်နေသူလေးကို အမိန့်စည်း အသဲယားမိလေ
သည်။
သူဘာပြောပြော အပြစ်မပြောပဲအမြဲငြိမ်ခံနေလေတဲ့ ထိုပုံတုံး
တုံးလေးက မျက်ရည်ရွဲ့ကြီးတွေနဲ့သာမော့ကြည့်စမြဲမို့ ယခုလို
ပါးချိုင့်တွေပေါ်အောင်ထိ ပြုံးနေပြန်တော့ သူပါလိုက်ပြုံးမိ
ပြန်၏။
သူလေးကို ကစားမိသလားလို့တောင်တွေးမိပေမဲ့ ကြားထဲက
ဖက်ခေါင်းအုံးကြီးကို ကုတင်အောက်သို့ ပစ်ချလိုက်ပြီး သူ
လေးအနားသို့တိုးကာ ရင်ခွင်ထဲဝင်ခိုင်းပြီး ခါးသိမ့်လေးကို
ပွေ့ဖင်လိုက်ပြန်တော့ ငြိမ်နေရှာလေတဲ့ သူလေး။
စတွေ့မိချင်းမှာပင် သူ့အပေါ်စိတ်ဝင်စားမူမပြပဲအနားကပ်တာ
နဲ့ စကားထစ်ပြီးငိုသံလေးနဲ့အမြဲပြောနေတတ်တာကြောင့်
အားမရဖြစ်ရသလို သူ့ကိုမသိစိတ်ကကြိုက်နေတာလားဟု
အရမ်းသိချင်မိလေသည်။
မိန်းမပျိုလေးတွေရဲ့ နှင်းဆီခိုင်ကို သူလေးက စိတ်မဝင်စား
တာမဖြစ်သင့်ဘူးမလား။
ကိုယ်လုံးလေးကို ပွတ်သပ်ပြီး ပါးချိုင့်နေရာလေးကို နမ်းရိုက်
လိုက်လေပြန်တော့ သူ့ရဲ့လည်ပင်းအကျီစကိုဆုပ်ကိုင်ရင်း
မော့ကြည့်နေရှာလေသည်။
ဘာလို့မှန်းပင်မသိ ရှေ့ဆက်ဖို့စိတ်ထက်သန်လာတာမို့ လက်
တွေကနယ်ကျွံဖို့အလုပ်မှာပင် ရပ်တန့်သွားလေ၏။
သမီးမိန်းကလေးမွေးရင် မိခင် မဟုတ်ပါက ကလေးသေ
တတ်သည့် ကျိန်စာဆိုးကြီး။
ဒီတေခါက္က ကံကောင်းခဲ့ပေမဲ့ နောက်တခေါက်ကတော့ ကံ
ကောင်းဖို့ကမရှိနိင်။
နောက်တွန့်သွားသည့်သူကို မျက်လုံးအပြူးသားလေးဖြင့်
ကြည့်ရင်းမျက်ဝန်းမှ မေးခွန်းထုတ်နေသည့်သူလေးကိုသာ
ဖက်လိုက်ပြီး မျက်လုံးတို့မှိတ်လိုက်လေသည်။
အမြဲသည်းခံပြီး ဗွေမယူတတ်သလို ငြိမ်ခံနေတတ်တဲ့ခင်ဗျား
နဲ့တော့ ထပ်ပေါင်းစပ်ဖို့ စိတ်မကူးသင့်ဘူးမဟုတ်လား။
✨✨✨✨✨✨✨✨
နောက်ကျသွားလို့တောင်းပန်ပါတယ်မအားလို့ပါနော်..