Kyline
“Sige na Jayden, mauuna na ko. I need 24 hours rest, dahil there's a rumor na bumalik na galing abroad ang heir ng Alvarez. So if I'm not mistaking, that heir will taking over the company. At kailangan ko paghandaan yun.” sabi ko kay Jayden after ng mahaba-habang discussion namin about sa company. Katatapos lang din kasi halos ng board meeting namin.
“Mas mabuti pa ngang magpahinga ka na, halata na yung pagod sa Mukha mo oh. Kami na bahala muna sa company. Uuwi na rin ako maya-maya. Ingat ka pauwi ah.” he said at nagulat pa ko ng lagyan niya ko ng coat. Kanina pa kasi ako nilalamig talaga. At tinatamad ako magjacket kahit may dala naman talaga ako.
“Thank you, Jayden. See you tomorrow, I guess.” sagot ko sakanya at tsaka sumakay na ng kotse ko. Yes ako na nagdadrive ng own car ko, madali naman akong natuto nung trinain ako nila Dad.
Nagwave pa ko sakanya ng goodbye bago ako tuluyang umalis. Kasalukuyan akong nagdadrive when my phone rang, kaya sinagot ko ito.
“Pauwi ka na ba anak?” bungad ni Mommy sakin. Yes si Mommy yung tumawag.
“Yes po, I'm currently driving home na po.” sagot ko sakanya.
“Sige sige anak, ingat ka ah. Intayin ka namin ng Daddy mo. I love you sweetheart.”
“I love you too, Mommy. Ibaba ko na pong tawag. I need to focus sa pagdadrive.” I answered at tsaka binaba ang tawag.
Pagkababa ko ng tawag kay Mommy ay nagdrive na ko. Sobrang tahimik na rin ng kalsada dahil mag aala una na. So wala na talagang katao-tao sa kalsada. Tagal din kasi talaga natapos ng mga Gawain namin sa Company kaya inabot kami ng ganitong oras. May mga naiwan pa nga dun eh.
Hindi ko na kasi talaga kaya, kaya nagpaalam na ko na uuwi muna ako to rest.
Kasalukuyan akong nagdadrive ng biglang may tumambad na white van sa harap ng kotse ko. Kaya napapreno ako. At sobrang bilis ng pangyayari, at nakatutok na yung baril nila sakin, binasag din pala nila yung window ng kotse ko kaya mabilis nilang nabuksan.
“A-anong kailangan niyo sakin?” nauutal at natatakot na tanong ko sakanila.
“Bakit buhay ka pa? May lahing pusa ka ata, patay ka na dapat eh.” sigaw sakin ng isang lalaki na may takip sa mukha niya.
“S-sino kayo? A-anong kailangan niyo sakin?” nauutal at takot na takot na tanong ko sakanila.
“Hindi mo na kami kailangang makilala, dahil we will make sure that mamatay ka ngayon. And the Sullivans finally lost their heir.” seryosong sagot sakin nung lalaking nakatakip ang mukha na mukhang leader nila ito.
Akmang hahampasin ako ng baseball bat ng lalaking nasa likod ko, yes wala na kong takas dahil lahat sila nakapasok na sa kotse ko. Ng biglang di ko namalayan ang mabilis ko reflexes at naagaw ko Ito sakanya at sinipa ko yung lalaking nakatakip ang mukha at tsaka ko hinampas ng baseball bat yung nasa tabi ko.
Kaya nakatalon ako palabas ng kotse at palihim na tinawagan sila mommy, at binulsa ang phone ko. At ng makita kong bumabangon sila ay inihanda ko yung baseball bat, hindi ko alam kung saan ko nakukuha tong tapang na to, dahil wala akong natatandaang nagtrain ako ng martial arts.
Isa-isa nalang silang lumapit sakin kaya naghanda ako.
“Lumalaban ka na ah, tingnan natin yung tapang mo ngayon sa gagawin namin sayo.” di makapaniwalang sigaw nung lalaking nakatakip ang mukha.
“Kung nakidnap niyo ko noon at nagawa niyo kong patayin, hindi na yung ngayon. Hindi na ko papayag pa na gawin niyo ulit yun.” sigaw ko sakanila kaya isa-isa silang lumapit sakin, kaya sinipa, tinadyakan at sinuntok ko sakanila pero nagagawa pa rin nila bumangon. Hanggang sa lumapit na rin yung nakatakip ang mukha na nanonood lang kanina.
Dahil doon ay parang may kung ano sa katawan ko na gustong kumawala at napasigaw nalang ako sa liwanag na lumalabas sakin. At wala sa sariling naitaas ko ang palad ko at pinatama ang liwanag na lumalabas dito sa mga kidnappers.
Nagulat sila at sabay-sabay natumba. Di ko na nakontrol pa ang sarili ko at isang spell ang nabanggit ko na nagpatapos sa mga kidnappers.
“Ves Hades.” I said at tsaka sila sabay-sabay na bumagsak at wala ng miski isang nakabangon pa.
Gusto kong matuwa dahil natalo ko sila, pero paano ko nagawa yun. Saan nanggaling ang lakas ko? At anong ibig sabihin ng parang spell na binanggit ko kanina.
Sa sobrang pagtataka ko dahil patuloy pa din akong nagliliwanag ay dahil na rin sa pagod at pagkatuliro ay naramdaman ko ang panlalabo ng mata ko.
Hanggang sa marinig ko ang tunog ng mga wang wang at tanging nagbiblink nalang na pula at asul ang naaninag ko. At tsaka ako dahan-dahang bumagsak sa lupa.
“Sienna.” huling boses na narinig ko before everything went black.
Jaryl
After na malaman nila Tita Jinri na nakita ko at nakausap ko si Francine ay umuwi kami sa bahay para pagplanuhan kung paano makakausap at malalapitan si Francine.
Based kay Tita Jinri, malaking pamilya raw ang Alvarez, kaya mahihiraman din talaga kami malapitan si Francine.
“So anong plano natin? Mahirap ba talaga lumapit sa mga Alvarez?” Tita Yana asked.
“Yes dahil di sila basta-basta. Kalaban sila ng Sullivan, isa rin sa kilala at tanyag na pamilya dito sa Pilipinas. Hindi sila makakalaban ng Sullivan kung hindi sila ganun katanyag at kakilala din.” sagot ni Tita Jinri.
“Kaya mas kailangan natin pagplanuhan ng mabuti kung paano natin makakausap ang pamangkin mo Jinri. Dahil hindi iyon magiging madali, kung wala tayong sapat na plano.” sambit naman ni Tito Rui.
Bakit ba kasi sa lahat ng makakaadopt kay Francine, bakit mga Alvarez pa? Ganun din kay Brylle, na sobrang hirap din kontakin ni Tito Justine.
Kung si Francine ay nasa mga Alvarez, habang si Brylle ay na kay Tito Justine. So nasaan si Kyline? Nasaan ang pinsan ko?
“Kailangan kasama sa plano natin kung paano natin maipapaalala kay Francine ang totoo niyang identity, we need to execute that plan sa oras na makaharap natin siya.” sambit naman ni Tita Yana.
Nakikinig lang talaga ako sakanila, dahil di ko din alam kung paano namin malalapitan si Francine.
Kasalukuyan kaming nagpaplano ng biglang..
“Magandang umaga, Pilipinas. Isang balitang kapapasok lamang. Isang anak at bagong CEO ng sikat na company dito sa ating Bansa ay nagawang makatakas sa mga nagtangkang kumidnap sakanya. Nitong bandang 1am ay bigla na lamang raw tumambad ang mga armadong lalaki sa harap ng kotse niya. Ang nasabing CEO ay pauwi na raw sakanila para magpahinga..”
“Wala na talaga pinapalagpas mga masasamang tao ngayon. Delikado talaga maging parte ng mayamang pamilya, laging nasa peligro ang buhay mo tsk.” sambit ni Tito Rui ay umiling pa.
“..ang nasabing CEO ay nagngangalang Sienna Kaia Sullivan. Minsan na ring napabalita na nakidnap ngunit nakaligtas. Siya ang kasalukuyang may hawak ng kanilang kumpanya na pinasa sakanya ng kanyang mga magulang..”
At halos mapakurap ako ng ilang ulit ng i-flash ang mukha ng sinasabing nakidnap. Totoo ba tong nakikita ko?
“K-kyline?” I almost whispered. Di ko alam kung anong mararamdaman ko, dahil finally alam ko na kung nasaan ang pinsan ko at ligtas siya.
“.. kasalukuyang nasa isang ospital ang dalaga at nagpapagaling dahil naabutan itong walang malay na tila napagod labanan ang mga kidnappers na naabutang wala ng mga buhay at hininga. Sa ngayon ay nasa funenaria na ang mga sinasabing kidnappers na hindi malaman kung paano binawian ng buhay. Tila isang mahika raw ang ginamit at parang paagnas na daw agad ang mga katawan nito.”
“Totoo nga si Kyline nga? Malakas ang kutob ko na tulad ng kanyang Ina ay nagamit niya din ang Ves Hades spell.” biglang sambit ni Tita Yana. Kaya napalingon ako kay Tita Yana. Naalala ko nga iyang Ves Hades spell na yan, ni si Ina ay hindi iyang gumagana sakanya. Dahil tanging si Tita Criszette at Lola Jasmine lamang ang nakakagamit nan.
“Hindi na nakakapagtaka iyon, Yana. Batid mo ang lakas ng kapangyarihan ni Criszette na mukhang namana ni Kyline.” sabi naman ni Tita Jinri.
“Minsan ko lang nakasama si Criszette ngunit batid ko rin ang kalakasan niya, walang duda na ang Sienna na yan ay si Kyline.” pagsang-ayon ni Tito Rui.
“Tita Yana, ngayong alam na natin kung nasaan silang tatlo. Ano ng plano natin?” I asked at singit ko sa usapan nila.
“We need to see Kyline first and meet her. Magiging madali yun dahil sa company ng mga Sullivan nagtatrabaho ang anak namin ni Rui.” sabat ni Tita Jinri.
Finally, we finally found them. All we need to do right now is to plan kung paano namin sila malalapitan at makakausap to make them remember their real identity.
To be continued..