De zwakke winterzon schijnt door de ramen van de Kamer, en de rijen hangmatten brengen lange schaduwen in de drukke ruimte. Op de bovenste rij, weggestopt in een hoekje, is mijn hangmat. Het is een plekje van privacy, een rust aan m'n hoofd.
Ontspannen rol ik op mijn zijde, voor een keer de mensen en de activiteiten onder mij vergetend. In mijn handen heb ik een opgevouwen stuk perkament waarvan de randen haastig zijn afgescheurd. Op de buitenkant staat mijn naam geschreven. Hoe het in de Kamer is gekomen weet niemand precies te vertellen, maar nadat we er zeker van waren dat het niet vervloekt was, heb ik het direct gelezen. Het was een bericht van Harry, Ron en Hermelien.
Lieve Kate, begon het. We hopen dat dit je goed bereikt, en mocht dit een van Voldy's slaafjes zijn: fuck you.
Met ons is alles naar omstandigheden goed. We hebben je nieuws over het laatste voorwerp gehoord dat je hebt verteld tijdens kerst. Ook weten we van het huisdier. Heb je enig idee hoe we dit kunnen aanpakken? Hoe bereiken we de drinkfles zonder de nodige voorwerpen? Gebruik de spiegel om zo snel mogelijk contact met ons te zoeken.
Liefs, je weet wel wie
Cryptisch, dat is het zeker. Ondanks dat ben ik blij dat het niet in de verkeerde handen is gevallen, want een beetje intelligent persoon zou toch een aantal dingen kunnen ontcijferen als ze de juiste informatie hebben. Gelukkig lijkt Voldemort nog steeds niet te weten waar het Trio nou naar op zoek is, en dat geeft ons de enige voorsprong. Het helpt alleen niet dat maar een handvol mensen zich daarvan bewust zijn, en de strijd begint voor de rest langzaam als een bodemloze put te lijken.
"KATE!"
Bijna tuimel ik uit de handdoek, zo haastig schiet ik omhoog. Ik schenk de eigenaar van de kreet, een vierdejaars Griffoendor en vriend van Elise, een geïrriteerde blik, terwijl ik naar beneden klim.
Pas van dichtbij zie ik de paniek in zijn ogen en om hem heen hebben zich al meerdere leden bezorgd geschaard, waaronder Draco, Marcel, Theo, Benno en Loena.
'Wat is er, Lucas?' vraagt Mas fronsend, een van de zwadderaar uit dezelfde vriendengroep. Zijn lessen waren eerder klaar dan die van Lucas, dus hij was hier alvast heen gegaan om te werken aan een project voor Zwarte Kunsten.
'Ze hebben Ginny,' brengt Lucas hijgend uit. 'Ze vonden haar toen ze de muren aan het graffitiën was en ze hebben d'r meegenomen naar Vilder z'n martelkamer.'
De stilte die volgt is verslagen en geschokt. Ieder van ons heeft de verhalen gehoord over het bestaan van de martelkamer, maar nog nooit is er een lid van de SVP meegenomen erheen.
'Altijd de Wemels die zich in de nesten werken,' hoor ik Draco mompelen, waarna hij luider spreekt. 'Wat is je plan, Kat?'
Ik laat mijn ogen door de Kamer glijden. De laatste lessen voor die dag waren net afgelopen en er zijn verrassend veel mensen in de ruimte. En toch is het voor me moeilijk om in te schatten wie ik het beste mee kan nemen op deze acute reddingsmissie. Marcel, Theo en Draco zijn ondergedoken en kunnen het risico niet echt meer lopen om gezien te worden. Vele van de jongere studenten zijn niet sterk genoeg.
Bovendien hebben we nog een probleem.
'Wie weet de locatie van deze martelkamer?'
Meteen zie ik de meesten leerlingen hun hoofd schudden. Uiteindelijk zijn het altijd maar geruchten geweest, en niemand was gek genoeg om er echt naar op zoek te gaan. Ook op Harry's Sluipwegwijzer staat de kamer niet aangegeven, en ikzelf heb nooit meer dan een vermoeden gehad. Mijn ogen dwalen naar de Zwadderaars. De kans is het grootste dat de martelkamer zich in de kelders van het kasteel bevindt, en dan zullen zij het als eerste weten.
'Ik weet waar hij is,' zegt een stem van verderop in de ruimte.
Tracey Davis maant zich een weg naar voren, en scherpe ogen kijken me aan. Lange tijd heeft Tracey undercover meegeholpen binnen de organisatie, en ze is een van de weinigen die echt nog zonder verdenkingen naar buiten kan.
'Trace? Hoe weet jij dat dan?' vraagt Theo, zijn bewondering nauwelijks verborgen, en bijna moet ik grinniken om hoe openlijk hij naar haar staart.
'Mijn moeder is de kamer ooit tegen gekomen in haar tijd op Zweinstein,' zegt Tracey zacht, en ze loopt richting de kaart van Zweinstein op de muur. Heel even kijkt ze zoeken, maar dan wijst ze naar een lege ruimte aan het einde van een gang in de kelders.
'Dat is het.'
'Ik was er altijd vanuit gegaan dat het gewoon een verlaten klaslokaal was,' zeg ik verbaasd.
Tracey schudt haar hoofd. 'Dat denken de meesten en van buiten is niks op te merken. Je hebt alleen een wachtwoord nodig om binnen te komen en het zou me niet verbazen als er een alarm op zit.'
'Dat wordt dus hardhandig inbreken als ik het zo hoor,' denk ik hardop. Mijn blik vindt die van Tracey en ik kijk de Zwadderaar indringend aan. In de tijd dat ze zich bij ons heeft aangesloten is ze een goede vriendin geworden, en ik weet hoe risicovol het voor haar zou zijn om nu haar cover te breken.
'Ik moet je om een gunst gaan vragen, Trace,' zeg ik zacht, en ik hoor verschillende mensen even scherp ademhalen. Lange tijd blijft Tracey stil, maar in haar ogen zie ik de vlammen dansen, al wetende wat ze gaat zeggen.
'Ik ben er klaar voor, Kate.'
'Simon,' roep ik naar mijn mede-Griffoendor, die zich tot nu toe in de hangmatten had bevonden, 'neem een handvol van je explosieven mee en zoek Goldstein. Wij ontmoeten elkaar over een halfuur bij het Toverdranken lokaal.'
'Ai ai Captain!'
Al struikelend springt hij uit zijn hangmat, wordt opgevangen door Marcel die er onder stond, en hij duikt een hoek van de ruimte in die wordt afschermd door gordijnen gegoten in magie. Niet veel later komt hij weer tevoorschijn, met dit keer en klein tas om zijn schouders, en hij verdwijnt door de deuren heen.
Tracey en ik draaien ons weer naar de kaart en met mijn vinger traceer ik de route die we zouden moeten lopen om bij de geheimzinnige ruimte te komen. De anderen luisteren stilletjes met ons mee.
'Ik weet niet hoe de ingang eruit ziet, Kat. Het kan vanalles zijn waardoor we er zo voorbij lopen. Bovendien zullen de Kragges of Vilder, of misschien wel Korzel en Kwast er zeker rondlopen.'
'Daar was ik ook al bang voor,' mompel ik. 'Het wordt geen makkelijke, en afleiding gaat hier onze grootste factor zijn.'
'Ik zie je hersenen overuren draaien, Katelynn,' zegt Theodore wetende. 'Wat is je plan en hoe kunnen wij je helpen?'
Ik haal eenmaal diep adem, wetende dat ik hiermee wederom mijn vrienden in gevaar ga brengen. Toch is dat de enige manier om Ginny hier terug heen te brengen. Mijn ogen dwalen over het gezicht van iedere leerling die zich rond de tafel heeft verzameld, over alle vastberaden en woedende blikken die ik zie, en ik weet dat voor elke leerling die ik in gevaar breng, er nog tientallen zullen zijn die alles op alles zetten om diegene te beschermen.
'Luister goed,' begin ik, wijzende naar drie gangen op de tweede, derde en vierde verdieping, op de plattegrond van het kasteel. 'Ik wil dat er hier drie bommen afgaan, beginnend op de tweede verdieping, elk met exact 4 minuten apart. Die bommen moeten op zijn minst de Kragges naar die gangen leiden, dus zorg voor schade aan het kasteel, voor stof en chaos, maar zorg ervoor dat er niemand gewond raakt als het niet nodig is.
'We gaan radicaliseren in onze tactieken.
'Ik heb iedereen uit Zwadderich nodig die ervoor zorgen dat deze gangen in de kelders zo leeg mogelijk blijven. Ik heb mensen nodig die de leraren zo ver mogelijk weg houden van waar wij ons gaan bevinden. Ik heb iemand nodig die Professor Anderling een brief stuurt met daarin dat de martelkamer weer in gebruik is genomen, en dat wij feller zullen zijn dan ooit tevoren, gesigneerd door de SVP.
Tracey, wij gaan elk zometeen een andere weg en wij gaan elkaar toevallig tegen het lijf lopen in de kelders, waar ik zal zijn met Filister en Goldstein om aan een Toverdranken project te werken. Vervolgens zullen wij drieën, onzichtbaar, achter jou aan lopen richting het aangegeven lokaal. Daarna kijken we verder. Mochten we iemand tegenkomen doe je alsof er niks aan de hand is en desnoods loop je een rondje. Vanaf daar is het improvisatie.
Ik wil dat de rest allemaal zijn of haar munten dichtbij zich houdt, en zorg ervoor dat ook iedereen buiten deze ruimte hierover geïnformeerd is. Degene die dat kunnen, verspreid jezelf door het kasteel. In het ergste geval activeren wij een noodsignaal via de munten, en dan is het alle hens aan dek. De tijd van infiltreren is voorbij, ben ik bang. Er staan prijzen op onze hoofden: laten we die alleen maar verhogen.'
Nog niet eerder heb ik zoveel vastbesloten, genadeloze, woedende en dappere gezichten gezien als in dit moment. De Strijder van Perkamentus knikken als een geheel. Ik richt me weer op in volle lengte van waar ik voorover gebogen over de tafel stond. Mijn blik is gericht op Marcel en Benno.
'Marcel, Benno, jullie hebben de leiding zodra ik voet buiten de deuren zet. Verdeel de taken en zorg voor een plan B voor iedereen.'
Ik knik naar Tracey, die meteen de Kamer uit snelt om voor zichzelf een alibi te kweken.
'Samen staan we sterk.'
...........................................
Zoals beloofd, het nieuwe hoofdstuk :). Ik zal proberen het regelmatig updaten vanaf nu weer vol te houden!!