Note: Please, don't be confused if I mentioned unfamiliar places to you in this chapter. I used my provinces constituents because I'm not familiar with the places in Luzon and Visayas so I'll use the places here in Mindanao. By the way, I'm from Mindanao.
Ps. It's just a short update. Babawi ako. 🥺
_____________________________
09
MALAKAS AKONG NAPATILI dahil nakita ko ang pangalan ko sa list sa na-perfect sa quiz ni Ms. Sa sobrang saya ko ay wala sa sariling napayakap ako kay Sir Wrath.
"Told you... I'm so proud of you, baby." Sabi n'ya at ginulo ang buhok ko.
Pansin ko na palagi n'yang ginagawa sakin iyon. Ano ako aso?! Pero gusto ko naman. Di bale na, magandang aso ganon!
"Thank you!"
Nandon din ang pangalan ni Clifford, Jeff, Richel at Sandra. Siyam kaming exempted sa exam kasi kami lang din Ang na perfect. Sobrang saya ko tuloy. Panigurado aasarin ako ni Papa mamaya dahil ipagmamayabang ko talaga ito!
Napapansin ko rin na halos nang estudyante ay matatalino. Hindi sila tumatanggap ng estudyante na may 90 below na average. Ang high standard! Kahit pa ikaw ang pinaka-mayaman sa buong mundo kung bobo ka, hindi ka talaga magkapag-aral sa Grandeur University.
"Wanna come with me and see your present?" Napalingon ako sakanya at tinago ang phone ko sa bag.
"Ano ba kasing gift mo sakin?"
Pinagtiklop ko pa ang kamay ko na tila batang nag-hihintay sa candy n'ya.
"Let's go, we'll go there." He said in a plain voice saka pinaandar ang sasakyan.
Kahit nag-tataka ay hindi nalang ako nag-tanong. Saan naman kaya ako nito dadalhin? Sinabi ko kay Sir Wrath na mag chat muna sa parents ko baka mag-tagal kami sa pupuntahan namin. At dahil lowbat ako, phone ni Sir Wrath ang ginamit ko.
Hinanap ko ang gc namin mag-pamilya.
Alzera Hendoza: Maaaa, Paaa! Baka mag-tagal ako makauwi may pupuntahan pa kami nang kaklase ko.
Alona Hendoza: Okay anak, huwag mag-papabuntis. Loveyou 😘
Alzera Hendoza: mang naman, may gagawin lang kasama ang kaklase eh. buntis ka dyan, bigyan kita apo dalawa, tamo 😭😭😭
Vezenco Hendoza: Sus, anak HAHHAHA kunwari kapa, dumaan din kami sa ganyan. May jowa kana pala, bakit di ka nag tell?
Alzera Hendoza: pinagsasabi mo, papa? HAHAHAHAHAHAH
Vezenco Hendoza: Buti nalang may nagkamaling pumatol sayo 'nak HAHAHAHAH eme lang
Alzera Hendoza: pang😭😭😭
Alzera Hendoza: LF bagong tatay, bakit ganyan kayo sakin? hindi nyo ba ako mahal?😭😭😭
Alona Hendoza: By the way, may dumating na flowers at tatlong malalaking teddy bear dito para sayo daw 'nak. Sanaol HAHAHAHAH dalaga kana talaga
Vezenco Hendoza: Dati uhugin pa 'yan HAHAHA
Napairap ako sa sinabi ni Papa. Saka, anong teddy bear at flowers? Sino naman kaya nag-bigay non? May secret admirer ako?! Marami akong tanong sakanilang dalawa pero inasar lang nila ako. Mamaya ko nalang siguro sila tatanungin.
"Who are you texting?" Tanong n'ya sakin.
"Future parents-in-law mo po– este parents ko!" Ehe.
"Okay." Natatawa sabi n'ya at hindi na sya nag-salitang muli.
Wala sa sariling napatingin ako kay Sir Wrath. Kong magiging jowa ko 'to, nako naman baka mamatay ako kaka-overthink kasi madami akong kaagaw. Lahat nang babaeng titingnan sakanya ay tutusukin ko talaga sa mata. Charot.
"What's wrong with your face?" Malambing nitong sabi pero inirapan ko lang sya. "Period?" Saka nya ngumisi.
"Wala." Pagsusungit na ikinataka n'ya.
Pag ba tinotopak ang babae, may period agad? Hindi pwedeng nag-iinarte lang, ganon. Ewan ko ba bakit ako naiinis pag iniisip kong may ibang tumitingin sakanya tapos nagugustuhan nila si Sir Wrath. Wala pala akong karapatan. Okay, fine!
Hindi na sya nag-tanong at mukhang nakiramdam din sya.
Inaliw ko nalang ang sarili ko sa tanawin sa labas. Lumiko kami at agad kong natanaw ang tatak na Ferwell Subdivision na ikinataka ko. Sa pagkakaalam ko ay puro mayayaman lang ang nakatira dito, artista, politicians, at kung anu-ano pa. Pansin ko rin na mag-kasing apelyido ni Ravis Ferwell ang subdivision na ito.
Mangha na mangha ako sa mga bawat na nadaanan namin. Puro mansyon ang nakikita ko! Nagpapalakihan ata sila nang bahay eh. Kong may hindi man mansyon ay may kalakihan naman at modern style. Sanaol daks. Si Sir kaya? Joke.
"Anong ginagawa natin dito?" Hindi ko na mapigilang mag-tanong.
"I'll give you the present."
"Bakit dito pa? Ano bang ibibigay mo?"
"It's just a small thing though, but I hope you'll accept it."
Mas lalo akong nakuryuso sa ibibigay n'ya sakin. Syempre naman tatanggapin ko iyan, ems.
"Dito ba kayo nakatira?" Tumango naman sya kaya napa-sanaol ako.
"Actually, it's just me. My parents and siblings rarely came here. I want to build a house here since it's near in the university and company..."
"Sabagay para madali lang pag may mga emergency."
"Exactly." Pag sang-ayon nito.
Umayos ako nang upo at tumagilid para kitang-kita ko ang ka-pugian n'ya. "Doon ba ang punta natin sa b-bahay mo dito?"
Baka itanan n'ya ako! Aba, gusto ko 'yon. Gagi, kong anu-ano nalang talaga pinag-iisip kong mga katarantaduhan. Pero mga biro ko lang talaga ang mga iyon. Ipinilig ko ang ulo ko at ibinalik ang atensyon kay Sir Wrath.
Walang hiya akong pinag-mamasdan sya. Kulang nalang mag-laway ako sa harapan n'ya. Nag-mumukha na siguro akong aso... Magandang aso, oo, tatanggapin ko iyon.
Bahagya syang lumingon sakin kaya napaigtad ako nang kaunti. Nakakahiya. Iniwas ko ang tingin.
"You're blushing."
Napahawak tuloy ako sa pisngi ko. Nag-iinit nga ang mga pisngi ko. Agad kong pinaypayan ang sarili at nag-isip nang idahilan.
"M-mainit kasi, kaya... ano... kaya namumula, hindi ako nag-blush no. Etchosero ka." I heard his chuckled. Ang sarap pakinggan nang boses n'ya.
Grabe na talaga! Pati pag tawa n'ya pinupuri ko parin! Hindi naman ako ganito kalandi noon ah. Mas nagiging worst nga lang ngayon na nakilala ko si Sir Wrath.
Dati kasi hanggang edit lang ako sa capcut with matching picture namin nang crush ko. Tapos may naiwan pang watermark. Jusko, ang jeje. Pero naniniwala ako sa kasabihang, ang tao ay nag-babago. Yes, people change.
"You're not good at lying."
"Sino ba kasing nag-sinungaling ako ha?!" Sigaw ko sakanya pero ningisihan n'ya lang ako.
Minsan talaga walang preno ang bibig na 'to, principal ko parin ang kaharap ko tapos ito sinisigawan ko lang sya. Hindi ko na talaga uulitin ko parin. Hehe.
"You don't have to shout, you don't know..." sabi n'ya pero hindi ko narinig ang huli n'yang sinabi dahil naagaw ang atensyon ko dahil huminto na ang sasakyan n'ya at tumingin sa labas. "...how turned on I am whenever you get mad in every little things."
"Ha?"
"I said let's go, you're spacing out again... So adorable," pinisil n'ya ang pisngi ko kaya napa-aray ako. Tinawanan lang ako ni gurang. "By the way, you don't have to be shy. Kumandong kana nga sa akin kaya hindi ako makahanap ng rason para mahiya kapa. You can even stare at me for a day if you want to."
Parang nilagyan nang tape ang bibig ko walang lumabas na salita galing doon. Parang elementary days lang, nilalagyan ni teacher ng tape kung sino ang maingay.
Mas lalo tuloy akong nahiya sa sinabi nya. Oo nga naman no, kumandong na ako lahat-lahat. Nag-iinarte lang pala ako. Sorry naman.
"KANINONG BAHAY nga ito?" Tumingala ako kay Sir Wrath dahil sobrang tangkad nito.
"This is yours, I bought this house for you. Don't you like it?"
Halos mawalan ako ng ulirat sa narinig kahit pa narinig ko na iyon kanina. Pang-limang beses ko na ata s'ya tinanong kong kaninong bahay 'to. Binilhan n'ya ako ng house and lot! House ba tawag nito? E, sobrang laki nito. Gago.
"Ako? Binilhan mo ng bahay?"
Na-perfect ko lang ang long quiz kanina nagka-instant house and lot na ako. Parang ayaw tanggapin nang utak ko ang sinabi n'ya.
"I already took care of the papers, it's legally yours now. It's up to you what do you want to do with your house or sell it." Nagkibat-balikat pa ang gago.
Parang ang dali lang sakanya sabihin iyon. Sabagay marami syang pera pero tangina, ganon sya ka waldas. Sinampal na naman ako nang kahirapan. Maraming tao ang nagugutom tapos sya ito nag-sasayang nang pera. Aanhin ko ang bahay na ito? Nag-iisip ba sya?
"Nakakaloka ka! Anong nakain mo at bahay napili mong iregalo sakin? Sana mga libro nalang 'yan o di kaya school supplies o ano pa 'yan... pero bahay?" Hindi makapaniwalang tanong ko.
"You said you wanted a house in your own, so I bought one and gave it to you."
Balewalang sabi nya at nagawa pang ngitian ako. Naiinis na ako sa poging ito, pigilan n'yo ako!
"Pero sabi ko pag-nakapagtapos na ako ng pag-aaral. Hindi ko sinabing–"
"It doesn't matter now, besides I can't think what to give you."
Sinapo ko ang noo ko.
"Are you okay?" Puno nang pag-aalala ang boses n'ya. OA ah.
Hinawakan nya ako sa braso at hinila palapit sakanya. Syempre humuwak narin ako sa braso nyang sobrang tigas. May agwat parin sakin kahit papano. Napapansin ko rin iyon pagka-magkasama kami o di kaya nalalandian ganon. Tila nirerespeto n'ya ako. Palaging may agwat sa katawan namin.
"Okay lang ako. Medyo hindi parin naka-get over sa regalo mo." Diniin ko talaga ang salitang regalo.
Agad kong kinurot ang giliran n'ya. Agad naman syang napadaing.
"Hindi mo nagustuhan?"
"Hindi sa hindi ko nagustuhan. Pero kasi grabi naman yata ito no. Kanina binigyan mo ako noong paper bags, e mga mamahaling brands mo pa binili. Iyon palang, sobra na."
Hindi sya nagsalita at nakatitig lang sakin. Tila ba nasa meeting ito at sobrang atentebo nya sa pakikinig sa susunod kong sasabihin.
"Alam ko namang mayaman ka, barya lang sayo ang mga bagay na iyon. Minsan kasi kailangan nating maging responsable sa mga bagay na meron tayo dahil hindi natin hawak ang panahon. Paano kong mamaya, mawala ang lahat ng meron ka–"
"That won't happen," putol nya sa sasabihin ko.
"What if lang kasi no."
"But, baby, sayo lang ako ganito... I have told you before, I want to give you everything."
Napailing ako. Sobrang daming nangyari sa araw na ito. Sinandal ko ang ulo ko sa dibdib nya, agad ko namang naramdaman ang kamay nyang humahaplos sa ulo ko.
"Pero... Than you... na-appreciate ko lahat nang mga ginagawa at binigay mo."
Sabi ko at hinarap syang muli.
"I haven't started spoiling you yet, you better ready yourself."
Napairap ako dahil sa sinabi nya at the same time kinakabahan kasi talagang tutuhanin n'ya iyon dahil may isang salita si Sir Wrath.
"Ano ka ba, wag ka nga. Hindi naman lahat ng babae, material things ang happiness. Baka ma-offend ako n'yan, kasi feeling ko dinadaan mo ako sa pera. Hindi ako ganoon–"
"It's not like that, baby. Maybe it's my love language is to give... And, I'm sorry for the inconvenience. I'll try my best to be responsible with my money. Do whatever you want to the house, it's under on your name. Sell it or what, it's okay with me."
Sayang naman kong ibebenta ko tapos galing pa kay Sir Wrath. No. Pero anong gagawin ko sa bahay? Dito ako titira? At talagang dito pa sa Ferwell Subdivision.
Tiningnan kong muli ang bahay, sobrang laki nito. Akin ba talaga ito? Sanaol. Hindi ko na appreciate iyon kanina dahil sa gulat. Feeling ko kahit mag-trabaho ako buong buhay ko ay hindi ako makakapagpatayo ng ganito kalaking bahay.
Ang ganda ng pagkakagawa sa bahay, saludo ako sa architect at engineer. Parang gusto ko na naman mag-engineer. Pwede rin. Pero baka mahilo ako sa math.
Pumasok kami sa loob ng bahay. Napanganga ako sa sobrang lawak ng espayo. There's a big chandelier around the living room. May malaking hagdanan papuntang second floor.
Nag-tour kami sa kabahayan, dito palang muna sa unang palapag. Pero pagod na ako! Sobrang laki ba naman nang bahay nato. Akin ba talaga to? Baka naman ineme-eme lang ako ni Sir. Panay naman ang sunod n'ya sakin.
Kompleto narin ang appliances sa kusina, puno rin ng pagkain ang refrigerator.
"Sinong kakain ng mga pagkain dito?"
"Ikaw."
"As if naman dito ako titira, 'no," sabi ko sakanya.
He did just shrugged his shoulder. Nakita kong umupo sya sa isang upuan sa dining table at nakatingin lang sakin. Sinusundan n'ya nang tingin ang bawat galaw ko. Naiilang ako sa mga titig n'ya.
Bumalik kami sa living room pag-katapos namin sa kusina. Napadpad ang tingin ko sa labas ng bahay. At dahil glass house ito, kitang-kita ko ang swimming pool na sobrang lawak. Omg!
Tinakbo ko iyon at idinikit ang palad ko. Gusto kong maligo. Naramdaman ko ang presensya n'ya sa likuran ko.
"Parang gusto ko maligo!" Hinarap ko sya at hinawakan ang laylayan ng polo n'ya. "Pero wala akong dalang extra t-shirt."
"I'll buy one for you, there's a store nearby."
"Wag na, nakakahiya naman sayo."
"Malapit lang yon dito," sabi n'ya.
"Sige sasama ako!" Ako na ang nag-hila sakanya palabas ng bahay.
Nakakahiya naman kong mag-papaiwan ako, tas baka may multo dito dahil sobrang laki ng bahay.
"Ito nalang oh, color black."
Ako ang pinapili n'ya kaya pinili ko ang color black kasi simple lang iyon. Tiningnan ko ang presyo, agad ko namang binitawan dahil libo iyon. Jusko.
"Ay wag ba pala..."
Tumingin ako sa iba pang pag-pipilian. Nasa likuran ko lang si Sir Wrath tulak ang cart. Nakakainis nga ang mga babaeng nakatingin kay Sir Wrath. Hirap maging gwapo.
Pinili ko ang color yellow dahil yon lang medyo cheap ang presyo. Nilagay ko sa cart ang pinamili ko nang nakatalikod dahil binilhan ko narin si Sir Wrath. Sasamahan n'ya raw ako maligo.
Agad ko na syang hinila papunta sa cashier. Napasimangot ako dahil naiinis ako sa uri ng tingin ng dalawang babae sa cashier. Para bang si Sir Wrath lang nakikita nila. Nagsiagik-ikan silang dalawa at naghahampasan.
Tahimik n'yang nilagay ang mga nabilin namin. Napatingin ako sa maugat n'yang kamay. Palagi ba syang nag aano? Sabi nila pagka-maugat daw ang kamay ng isang lalaki.
Nanlaki ang mata ko dahil nakita ko ang black na rush guard doon.
"Bakit nandyan iyan?"
"I put them back," sabi nya.
"Huwag 'yan, masyadong mahal."
"I'll pay them."
"Ay huwag! Ako na, may pera naman ako–"
Wala na akong nagawa dahil tinapat na nya sa machine ang black card n'ya. Nagulat ako doon, ang yaman pala talaga ni pareng Wrath. Pati rin ang mga cashier ay halatang nagulat at mas lalong kinikilig.
Nandito rin naman po ako! Gusto kong isigaw iyon dahil tila ba si Sir Wrath lang nakikita nila.
Mukha napansin ni Sir Wrath iyon kaya bahagya itong natawa.
"Ito lang ba binili ng kapatid mo, Sir?" Tanong ni ate cashier.
Bakit ba palagi nalang kaming mapag-kamalang mag-kapatid?
"Mag-kamukha kami teh?" Hindi ko mapigilang mag-tanong sa cashier.
Gusto ko syang irapan pero baka ma offend si Sir Wrath kaya pinigilan ko talaga ang sarili ko.
"Ah, h-hindi po." Sagot nito sa tanong.
"Hindi kami mag-kapatid."
"Ahh ganon po ba? Baka mag-pinsan, hehe." Napapikit ako para ikalma ang sarili.
Tangina, ang kulit ni ateng cashier.
"She's not my sister nor cousin." Sabi ni Sir at hinawakan ako sa balikat. "I'm her sugar daddy." Seryosong sabi nito sa dalawang cashier.
Gusto ko matawa sa sinabi niya. Halatang nagulat ang dalawang cashier sa sinabi ni Sir. Hindi ko na mapigilan ang tawa ko at lumakas na talaga iyon.
Agad na nya akong hinila dahil siguro nahihiya sya tapos ay pinag-titinginan narin kami ng mga tao.
___________________
Note: Hi, it's been a while? HAHAHA I've been very busy these days since I had a lot of activities to do so I'm so sorry for not updating. Actually, I wrote this in school.😭 HAHAHAHAH