"Κρήτη;;" ρώτησε ενθουσιασμένη η Εύα, μη μπορώντας να συνειδητοποιήσει αυτό που μόλις άκουσε.
"Ναι" απάντησα μαζεμένη. Χτύπησε τα χέρια της μεταξύ τους χαρούμενα. Ύψωσε το βλέμμα της στον γαλάζιο ουρανό και άρχισε να ονειροπολεί.
"Αχχ, τι υπέροχα" δήλωσε χαλαρά. Τόσο πολύ της αρέσει η Κρήτη; Για να σας δώσω να καταλάβετε, μετά από το μπάνιο μετακινηθήκαμε στο προαύλιο. Βολέψαμε τους γοφούς μας σε ένα άδειο παγκάκι και αυτή την στιγμή προσπαθούμε να γνωριστούμε καλύτερα. Ξεκίνησα εγώ πρώτη, δίχως καμία αντίρρηση από την Εύα. Το μόνο που πρόλαβα να της εξιστορήσω πριν ξεκινήσει την ονειροπόληση της είναι πως μετακόμισα Αθήνα πριν λίγες μέρες και πως πριν κατοικούσα Κρήτη.
"Τόσο πολύ σου αρέσει;" ρώτησα παιχνιδιάρικα διασκεδάζοντας την κατάσταση της και έριξα ένα μικρό γελάκι.
"Πλάκα κάνεις;;" δήλωσε ξαφνικά βγαίνοντας από τον κόσμο της και προσγειώθηκε στον πραγματικό.
"Άκουσα ότι εκεί έχει μούναρους ισχύει;;" ρώτησε ξανά χυδαία και βολεύτηκα παραπάνω στην θέση μου μαζεμένη.
Η πραγματικότητα είναι πως ένιωσα λιγάκι άβολα που ξεστόμισε κάτι τέτοιο.
"Εε..να σου πω την αλήθεια, έχει ωραίους ναι" ανταποκρίθηκα με σεμνό τρόπο. Η Εύα άγγιξε με τις παλάμες της την καρδιά της και ακούμπησε την πλάτη της στο παγκάκι γοητευμένη. Επιθυμώ να γελάσω με την συμπεριφορά της αλλά δεν θέλω να το πάρει στραβά. Προτίμησα να την κοιτάζω μόνο παρά να ανοίξω το ξερό μου και να γελάσω.
"Μαλάκα, θα με πάρεις μαζί σου Κρήτη οπωσδήποτε! Δεν θέλω αντιρρήσεις!" ύψωσε τον τόνο της φωνής της και πραγματικά δεν άντεξα. Γέλασα με την ψυχή μου καθώς εκείνη με κοιτούσε με ένα και καλά θιγμένο βλέμμα.
"Δεν κάνω πλάκα" δήλωσε απόλυτη. Σταμάτησα απότομα σκουπίζοντας τα λιγοστά δάκρυα που είχαν στάξει στα μάγουλα μου.
"Με συγχωρείς, απλά έχεις πολύ πλάκα έτσι όπως τα λες" παραδέχτηκα. Έριξε ένα γελάκι και ύστερα σοβάρεψε.
"Θα με πάρεις θες δεν θες" δήλωσε με απόλυτο τόνο. Έγνεψα θετικά δίχως πολλά πολλά.
"Και για πες Ροζάκι, πως από τα μέρη μας;" ρώτησε με ενδιαφέρον καθώς βόλεψε το κορμί της στο σκληρό παγκάκι. Ξεροκατάπια αμήχανα. Τα μάτια της με κοιτούσαν με απίστευτη συγκέντρωση.
"Η δουλειά της μαμάς μου μας ανάγκασε να μετακομίσουμε εδώ" δήλωσα απλά. Ένα χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπο μου και η Εύα έδειξε να καταλαβαίνει.
"Δεν ήταν δύσκολο για σένα να αφήσεις σπίτι, φίλους;"
Το ύφος μου σκοτείνιασε απευθείας. Όσο και να επιθυμούσα να της εξηγήσω πως βρέθηκα εδώ πέρα άλλο τόσο δεν θέλω να απαντήσω στην συγκεκριμένη ερώτηση.
Φίλους; Δεν άφησα φίλους. Άφησα πίσω μου μια κατοικία. Μια κατοικία στην οποία γεννήθηκα και μεγάλωσα, μόνο αυτό..
"Ήταν..ήταν αρκετά δύσκολο τολμώ να πω" αποκρίθηκα με σταθερή φωνή. Δεν ήθελα να υποψιαστεί πως κάτι συμβαίνει. Πως κάτι με απασχολεί. Δεν έπρεπε να γνωρίζει, δεν το θέλω και εγώ η ίδια.
"Καταλαβαίνω" απάντησε με ένα θλιμμένο ύφος και το χέρι της άγγιξε στοργικά το δικό μου. Το βλέμμα μου στράφηκε στο δικό της, το οποίο με αντίκρισε με συμπόνια. Χαμογέλασα αυθόρμητα. Δύσκολα να μην βάλω τα κλάματα.
•
"Ρόζα Ρόζα" η φωνή της Εμμέλειας με διέκοψε από την έκθεση που με δυσκόλευε. Γύρισα στιγμιαία το κεφάλι μου, αντικρίζοντας τον μικρό μπόμπιρα που στεκόταν μπροστά μου με ένα γλυκό ύφος. Θα την φάω.
"Τι είναι μπομπιράκο;" ρώτησα παιχνιδιάρικα, χτυπώντας το δάχτυλο μου στην μυτούλα της.
"Έχω μια άσκηση στα μαθηματικά. Δεν μπορώ να την λύσω, δεν καταλαβαίνω τίποτα..θα έρθεις να με βοηθήσεις σε παρακαλώ;;" ανακοίνωσε με γρήγορο τόνο. Αυτά τα μαθηματικά με κυνηγάνε κάθε μέρα. Πήρα μια βαθιά ανάσα εφόσον ήμουν κουρασμένη από την πίεση των μαθημάτων.
"Ναι φέρε μου το βιβλίο σου και το τετράδιο" απάντησα αμέσως. Μου χάρισε ένα ζεστό χαμόγελο και έτρεξε να φέρει τα πράγματα της. Άφησα μια ακόμη ανάσα μου να δραπετεύσει καθώς έκανα στην άκρη το τετράδιο μου και προσπάθησα να καθαρίσω το μυαλό μου. Το κεφάλι μου γύρισε γοργά προς το παράθυρο που βρισκόταν ακριβώς δίπλα μου. Χάζευα λιγάκι το απέναντι σπίτι. Είναι αρκετά μοντέρνο και λίγο πιο όμορφο από το δικό μας. Δεν με πτοεί όμως, είναι και πάλι υπέροχο. Πρέπει να αποδεχτώ επιτέλους την νέα μου ζωή.
Ξάφνου, στο οπτικό μου πεδίο εμφανίστηκε μια φιγούρα. Μια φιγούρα αγοριού. Έχει πλάτη όμως και δεν μπορώ να διακρίνω καθαρά το πρόσωπο του. Θεέ μου δεν καλύπτει το σώμα του κανένα ρούχο στο πάνω μέρος. Τολμώ να πω ότι είναι αρκετά γυμνασμένος, πολύ γυμνασμένος. Έμεινα σαν ξερολούκωμο να κοιτάω την γραμμωμένη πλάτη του δίχως να κουνηθώ από την θέση μου.
"Ρόζα!" φώναξε η Εμμέλεια ξυπνώντας με από τον λήθαργο μου. Κούνησα δεξιά και αριστερά το κεφάλι μου προκειμένου να βγει η εικόνα του από το μυαλό μου και αντίκρισα την μικρή μου αδερφή. Με κοιτούσε με περίεργο βλέμμα καθώς ακούμπησε το τετράδιο της και το βιβλίο της στην επιφάνεια του γραφείου μου.
"Σου φώναξα τρεις φορές που χάθηκες;" ρώτησε με περιέργεια. Τι να της έλεγα; Χαμογέλασα άχνα. Στάθηκα στο ύψος μου και δίχως να κοιτάξω από το παράθυρο και τα μάτια μου να καρφωθούν ξανά σε εκείνο το άγνωστο αγόρι έκλεισα τις κουρτίνες χαμογελώντας αμήχανα.
"Τίποτα μικρό μου, απλά αφαιρέθηκα" απάντησα με μια δικαιολογία που φώτισε το μυαλό μου και επέστρεψα στην θέση μου.
•
"Θες να μου πεις ότι δεν είχες ποτέ σου αγόρι;;" ρώτησε σοκαρισμένη η Εύα καθώς έτρωγε το σάντουιτς που είχε μόλις αγοράσει από το κυλικείο. Που είναι το τόσο παράξενο; Ποτέ μου δεν είχα αγόρι. Προσωπικά δεν έχω πρόβλημα με την εμφάνιση μου και ούτε έχω κάποιο κόμπλεξ απλά δεν πιστεύω πως είμαι αρκετά όμορφη για να προσελκύσω κάποιο αγόρι. Στο μυαλό μου κυριαρχεί η φράση πως υπάρχουν και ομορφότερες.
"Που είναι το περίεργο;" έκανα αντιερώτηση και την αντίκρισα με εξίσου περίεργο ύφος.
"Μαλάκα είσαι κούκλα με δουλεύεις; Πως είναι δυνατόν να μην είχες ποτέ σου αγόρι;" ρώτησε ξανά με δυσπιστία. Ένιωσα τα μάγουλα μου να φλέγονται και το χαρακτηριστικό παίξιμο των δαχτύλων μου έκανε την εμφάνιση του.
"Σιγά την ομορφιά Εύα. Η όμορφη εδώ πέρα είσαι εσύ" δήλωσα δυσαρεστημένη. Η κοπέλα είναι κουκλάρα. Έχει θαυμάσιο σώμα. Μαύρα μαλλιά, υπέροχα πράσινα μεγάλα μάτια και άψογες γωνίες.
"Κρατήστε με γιατί θα την σφάξω" ύψωσε τον τόνο της και χτύπησε το μέτωπο της με την παλάμη του χεριού της δυνατά. Είπα κάτι κακό πάλι;
"Παιδί μου είσαι με τα καλά σου;; Είσαι κουκλάρα! Έχεις ένα υπέροχο σώμα, έχεις μακριά καστανό ξανθά μαλλιά που είναι θαυμάσια, έχεις σχιστά κάστανα μάτια το σχήμα τους είναι φοβερό. Δηλαδή τι άλλο θέλεις για να σου αποδείξω πως είσαι μια κούκλα;;" φώναξε παραπάνω από ότι θα έπρεπε και είχε ένα μόνιμο χαμόγελο στα χείλη της κοιτάζοντας με από πάνω μέχρι κάτω γεμάτη θαυμασμό. Δεν μπορώ να διανοηθώ πως μιλάει έτσι κάποιος για μένα. Πως με θεωρεί πολύ όμορφη. Δεν έχω ακούσει ποτέ αυτό το σχόλιο. Τα δάκρυα μου απειλούσαν να βγουν. Ο κόμπος στον λαιμό μου εμφανίστηκε και αυτός. Δεν θέλω να κλάψω μπροστά της, δεν θέλω να με δει να κλαίω. Κρατήσου Ρόζα..
"Σε..σε ευχαριστώ τόσο πολύ" ανταποκρίθηκα σχεδόν τραυλίζοντας. Ένιωθα πως δεν μπορώ να κρατήσω τα δάκρυα μου πλέον αλλά δεν το άφησα να συμβεί.
"Ειι, τι συμβαίνει; Τι έπαθες;" ρώτησε αναστατωμένη. Το χέρι της ακούμπησε στον ώμο μου στοργικά.
"Όλα εντάξει" είπα καθηστυχαστικά θέλοντας να την ηρεμήσω και πιθανόν το κατάφερα. Έγνεψε θετικά και μου χάρισε ένα φωτεινό χαμόγελο.
•
"Δεν μου είπες κυρία Ρόζα, πως πάει το σχολείο;" άκουσα την φωνή της μαμάς μου καθώς τρώγαμε. Πάντα πρέπει να πετάξει κάτι αυτή η γυναίκα για να σπάσει αυτή η ωραία ησυχία που επικρατεί. Ύψωσα το βλέμμα μου κοιτώντας τα μελί μάτια της.
"Αρκετά καλά θα έλεγα" δήλωσα απλά. Παρατήρησα το φρύδι της που στεκόταν όρθιος αντικρίζοντας το πρόσωπο μου με δυσπιστία.
"Τι συμβαίνει μαμά;" συμπλήρωσα με μια ερώτηση, μη μπορώντας να καταλάβω την αντίδραση της.
"Νόμιζα πως θα σου ήταν αρκετά δύσκολο να το διαχειριστείς όλο αυτό και ότι θα προσαρμοστείς δύσκολα. Σαν παιδί έτσι είσαι" ανακοίνωσε απορημένη. Δεν έχει και άδικο. Η αλήθεια είναι πως είμαι αρκετά μαζεμένη και δεν έχω προσαρμοστεί ακόμη. Προσπαθώ όμως, διότι επιθυμώ να δημιουργήσω επιτέλους χαρούμενα συναισθήματα στον εαυτό μου. Με κοιτάνε κάπως παράξενα είναι η αλήθεια αλλά προσπαθώ να αγνοήσω. Είναι δύσκολο όμως.
"Απλά προσπαθώ να κάνω μια νέα αρχή, αυτό είναι όλο" απάντησα στο ερώτημα που την βασάνιζε και φάνηκε πως λύθηκε η απορία της. Έσκυψε το κεφάλι της και συνέχισε να τρώει ατάραχη. Έπραξα το ίδιο δίχως να αρθρώσω παραπάνω λέξη.
----------------------------------------------------------------------------------
Άλλο ένα μικρό κεφάλαιο! Τα έχω γραμμένα και τα κάνω αντιγραφή επικόλληση οπότε δεν μπορώ να υπολογίσω καλά πόσο μεγάλα είναι 🥴
Τα επόμενα θα είναι πιο μεγάλα <3