"ငယ်..."
"အွန်း.....အင် ဦးနိုးနေပီလ့"
အိပ်ရာဘေးအစွန်းမှာ ထိုင်ပီးကြည့်နေတဲ့ ဦးကို ငယ်မေးလိုက်သည်။ဦးက ငယ့်ရွှေရောင် ဆံပင်လေးများကို တယုတယ သပ်ပေးနေသည်။
"အွန်း မနက်စာစားရအောင်လို့ ငယ့်ကို နိူးတာ"
"ဘယ်အချိန်လဲ ခု"
"မနက် ၁၀နာရီ ထိုးပီ"
"နောက်ကျေနပီပဲ ထမယ် ထမယ် အား.."
"ငယ်လေး နာနေတုန်းလား"
ညက ဟိုတယ် ပြန်ရောက်ရောက်ချင်း ဦးက ခွင့်ပြုပေးပါဆိုလို့ ငယ်ခွင့်ပြုလိုက်တာ ညေတာ်ေတာ်နက်မှ အိပ်ရတော့သည်။
"နာတာပေါ့ မနာဘဲနေမလား"
"ဆောရီးပါကွာနော် ကိုယ် မနေ့ညက စိတ်လွတ်သွားလို့ပါ.."
"မသိပါဘူး သွား လုပ်တုန်းက လုပ်ထားပီး"
"နောက်ခါ မဖြစ်စေရဘူး ကတိပေးတယ်နော်"
"ယုံရမှာလား"
"ကိုယ်က လူလိမ်မဟုတ်ပါဘူး"
"ယုံစေချင်ရင် morning kiss ပေး"
"ဒီကလေးကွာ...ဘယ်က တတ်လာလဲ ဟင်"
"ဦးဆီက တတ်တာ"
"အဟားဟား"
ငယ်နှင့် ဦး မနက်ခင်းကို အနမ်းများနှင့်သာ မွေ့လျော်ပျော်ရွှင်စွာ ဖြတ်သန်းခဲ့ကြသည်။မနက်စာ စားပီးအခန်းကို ပြန်ရောက်တော့ ငယ် ရေကူးဖို့ ဦးကို ပူစာတော့သည်။
"ဦး လုပ်ပါလို့ ခုသွားရအောင်"
"မနက်စာစား ပီးပီးချင်း ရေမကစားရဘူး ငယ်"
"စားပီး အခန်းထိ လမ်းလျှောက်ခဲ့ပီးပီပဲဟာကို နော်"
"မရဘူး နေကလဲ အရမ်းပူနေတယ်လေ ကူးချင်ရင် ရေကူးကန်မှာပဲ ကူး"
"ဟာ ဦးကလဲ ကမ်းခြေရောက်မှတော့ ဘာလို့ ရေကူးကန်မှာ ကူးမှာလဲလို့ အိမ်မှာလဲ ကူးလို့ရတာပဲကို နော် နော်လို့ ပင်လယ်မှာ သွားကူးချင်တယ်လို့"
"မရဘူး မကူးရဘူးဆို မကူးရဘူးပဲ"
"ဦးက လူယုတ်မာကြီး ဦးကို စိတ်ဆိုးတယ် ညကျ ငယ်နဲ့ လာမအိပ်နဲ့ ငယ့်ကိုလဲ လာမထိနဲ့တော့"
"ဟာ...ငယ်ကလဲကွာ ငယ်အတွက်ပြောနေတာကို"
"ဟွန့် ဘာနေနေ မထိနဲ့"
"ကဲ သွား သွား ကူးချင်တယ်ဆိုလဲ သွားကူး"
"တကယ်ပြောတာလား"
"အွန်း ဒါမယ့်ကိုယ် လာခဲ့ဆို လာခဲ့ရမယ်နော် စကားနားထောင်ရမယ်"
"ဟုတ် ကဲ့ ယေး ဒါမှ တို့ဦးကွ ဟီး"
|မင်းကိုယ့်ကို အရမ်း စိုးမိုးလွန်းနေပီ ငယ်...ငယ်မရှိရင် ကိုယ်နေနိုင်မယ် မထင်ဘူးကွာ|
ခန့်မင်းထည် ငယ့်ကို ချစ်ပါသည်။ပြောမပြတတ်အောင် ချစ်မိတာ အမှန်ပင်။အရင်က အချစ်နဲ့ တစ်ခါကြုံခဲ့ဖူးပေမယ့် အချစ်စစ် မဟုတ်ခဲ့ဘူး ထင်ပါရဲ့။ခန့်မင်းထည်ဆီ အချစ်စစ်ကို သယ်ဆောင်လာထဲ ငယ်ရဲ့လက်ခုတ်ထဲက ရေဖြစ်နေပီ။
"ငယ်ငယ်..."
"ဟင် ဟာ မင်းမင်း"
"မင်းပြန်ပီ ထင်နေတာ"
"မနေ့ကမှ ရောက်တာလေ ညနေမှ ပြန်မှာ နင်ကရော"
"နေ့လည် ပြန်မှာ"
"အ့ကို ရေလာကစားနေသေးတယ်နော်"
"ရောက်တုန်း ကစားရတာကို ဒါနဲ့ ငယ်ငယ့်ဦးလေးရော"
"အလုပ်က ဖုန်းဆက်လို့ ဖုန်းသွားကိုင်တယ်"
"သိလ့ သူနဲ့ ငါ့မိဘတွေနဲ့က စီးပွားရေးမိတ်ဆွေတွေတဲ့"
"ဟုတ်လား ဦးက ငယ့်ကို မပြောဖူးဘူး"
"ငါလဲ နာမည်ရင်းနှီးနေတာနဲ့ ဒယ်ဒီမေးကြည့်တော့ ပြောပြလို့ သိတာ"
"မင်းမင်းနဲ့ ငယ်ကလဲ ရေစက်ပါတယ် ထင်တယ်နော် ဟီးဟီး"
"ယုံတယ်ပေါ့ အ့လိုတွေ"
"အွန်း ယုံတယ်"
ဦး ဖုန်းဆက်ပီး ပြန်လာတော့ ငယ် ကောင်လေးတစ်ယောက်နဲ့ စကားပြောနေတာကို မြင်တာကြောင့် သဝန်တိုသွားသည်မို့ရေထဲသို့ အပြေးဆင်းပီး ငယ့်ဆီကို သွားကာ ငယ့်ပုခုံးကို လှမ်းဆွဲဖက်လိုက်ပီး ကောင်လေးကိုသေချာကြည့်လိုက်တော့မှ
"အော် လမင်းမောင်ပါလား"
"ဟုတ်ကဲ့"
"အဝေးကကြည့်တော့ ဘသူမှန်းမသိလိုက်ဘူး"
ငယ်က ပုခုံးပေါ်မှာ တင်ထားတဲ့ ဦးရဲ့ လက်ကို ရိုက်ကာ ဖယ်နေသည်။ဦးက ပိုပီးတော့တောင် ကျပ်နေအောင် ဖက်လိုက်သည်။
"ငါပြန်တော့မယ်နော် ငယ်ငယ်"
"အွန်းအွန်း ကျောင်းမှ တွေ့မယ်နော်"
မင်းမင်း ရေထဲက ကမ်းခြေပေါ်ပြန်တက်သွားမှ ငယ့်ပုခုံးပေါ်တင်ထားတဲ့ ဦးရဲ့ လက်ကို ဆွဲဆိတ်လိုက်သည်။အဲ့အခါမှ ဦးက ငယ့်ကို လွှတ်ေပးေတာ့သည်။
"ဟွန့် ပြောတော့ ရေထဲမဆင်းချင်ဘူးတဲ့"
"ငယ်က အခြားကောင်လေးနဲ့ ပြုံးပျော်နေတာကို"
"အခြား ကောင်းလေးမဟုတ်ပါဘူး ငယ့်သူငယ်ချင်းလေ"
"သူငယ်ချင်းလဲ ကိုယ့်အတွက်တော့ အခြားသူပဲ ငယ် ရေထဲနေတာကြာနေပီ လာတော့"
"ခနနေအုံးမယ်"
"ရေထဲမဆင်းခင် ကိုယ့်ကို ဘယ်လိုပြောထားလဲ"
"အွန်းအွန်း သွားမယ်"
ဦးနဲ့ ငယ် ရေထဲကနေ တက်လာပီး အခန်းသို့ ပြန်လာခဲ့ကြသည်။အခန်းရောက်တော့ ငယ် ရေချိုးသန့်စင်ပီး ပြန်ထွက်လာတော့ ဦးရဲ့ အပေါ်ပိုင်းဗလာနဲ့ ပုံစံကို မြင်လိုက်ရပြန်သည်။ငယ်က ချက်ချင်း နောက်လှည့်လိုက်ပီး ဦးကို ကျောပေးလိုက်သည်။
"ဘာလို့ အကျီချွတ်ထားတာလဲ"
"ငယ့်ကို ရေထဲဆင်းခေါ်ထားတာ စိုကုန်ပီလေ"
"ဪ...ဟုတ်သား"
"ဘာလို့ နောက်လှည့်နေလဲ မမြင်ဖူးတာကျလို့"
"ဘယ်လိုနေနေလေ မိန်းကလေးပဲ အချိန်မရွေး ရှက်တတ်တယ် သိလား"
"ဟုတ်ပါပီဗျာ ကဲ ခုလှည့်လို့ရပီ"
"အကျီကြယ်သီးကို အဆုံးထိတပ်လေ ဘာလဲ ကောင်မလေးတွေကို မြူဆွယ်မလို့လ့ ပြောပြော"
ဦးကအကျီ အောက်ကြယ်သီးနှစ်လုံးသာ တပ်ထားသည်မို့ ကျယ်ပြန့်ပီး ဆွဲဆောင်မူရှိသည့် ဦးရဲ့ ရင်ပြင်မှာ ပေါ်နေသည်။ငယ်က ကျန်တဲ့ ကြယ်သီးများကို ရင်ဘတ်အုပ်သည်ထိ တပ်ပေးနေသည်ကို ဦးက တိတ်ဆိတ်စွာ စိုက်ကြည့်နေသည်။
"အွန်း..ရပီ ဒီလို ဝတ်ရမှာကို နောက်လဲ ဒီလိုပဲ ဝတ်တော့"
"ဒီလို ဝတ်ရမှာပေါ့"
"ဟုတ်တယ်လေ ဘာလဲ မဝတ်ချင်တာလား"
"ဝတ်ပါမယ်ဗျာ ဟောဒီက ကလေးလေး ဖြစ်စေချင်တာ ဖြစ်ရမယ် ဟုတ်ပီလား"
"ဟွန်း ပိုပီ"
"မပိုပါဘူးဗျာ..မယုံဘူးလား သက်သေပြရမလ့ ပြွတ်စ် ဟင် ပြွတ်စ့်"
"အဟီးဟီး ဟိ မနမ်းနဲ့တော့ လမ်းထွက်လျှောက်စို့ "
"သက်သေပြတာလေ ပြွတ်စ့် မကြိုက်ဘူးလား ပြွတ်စ့် ဟင် ပြွတ်စ့်ပြွတ်စ့်"
"အဟီးဟီး ဟီး ဟီး အဟား"
ဦးက ငယ့် ခါးကို ကလိထိုးရင်း ပါးနှစ်ဖက် နေရာလွတ်မရှိ အနမ်းတွေ ဆက်တိုက်ပေးနေသည်။
အဲ့နေ့က ငယ်နဲ့ဦး ကမ်းခြေဘေး လမ်းထွက်လျှောက်တယ်။ ဓာတ်ပုံတွေလဲ အများရီး ရိုက်ခဲ့တယ်။ပထမဆုံး နှစ်ယောက်တွဲပုံလေးရိုက်ခဲ့ရတာကို ငယ်တော်တော် ပျော်ခဲ့တယ်။စကားတွေလဲ အများရီးပြောပီး အမှတ်တရ ခရုခွံတွေလဲ ကောက်ပီး ငယ်အိမ်ထိ ယူခဲ့တယ်။
ငယ့်အတွက် အပျော်ဆုံး ခရီးထွက်ခဲ့ရခြင်းပါပဲ ဦး...အဲ့ အတွက်လဲ ငယ် ဦးကို အမြဲကျေးဇူးတင်နေမှာပါ...
မျှော်နေကြတဲ့ ဒါဒါလေးတို့ အရမ်းကျေးဇူးတင်ပါတယ် ဟီး
အဆင်ပြေရင် ဝေဖန်ပေးသွားပါအုံးနော်..🥺🤍
[ZawGyi] "ငယ္..."
"အြန္း.....အင္ ဦးႏိုးေနပီလ့"
အိပ္ရာေဘးအစြန္းမွာ ထိုင္ပီးၾကၫ့္ေနတဲ့ ဦးကို ငယ္ေမးလိုက္သည္။ဦးက ငယ့္ေရႊေရာင္ ဆံပင္ေလးမ်ားကို တယုတယ သပ္ေပးေနသည္။
"အြန္း မနက္စာစားရေအာင္လို႔ ငယ့္ကို ႏိူးတာ"
"ဘယ္အခ်ိန္လဲ ခု"
"မနက္ ၁၀နာရီ ထိုးပီ"
"ေနာက္က်ေနပီပဲ ထမယ္ ထမယ္ အား.."
"ငယ္ေလး နာေနတုန္းလား"
ညက ဟိုတယ္ ျပန္ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ဦးက ခြင့္ျပဳေပးပါဆိုလို႔ ငယ္ခြင့္ျပဳလိုက္တာ ညေတာ္ေတာ္နက္မွ အိပ္ရေတာ့သည္။
"နာတာေပါ့ မနာဘဲေနမလား"
"ေဆာရီးပါကြာေနာ္ ကိုယ္ မေန့ညက စိတ္လြတ္သြားလို႔ပါ.."
"မသိပါဘူး သြား လုပ္တုန္းက လုပ္ထားပီး"
"ေနာက္ခါ မျဖစ္ေစရဘူး ကတိေပးတယ္ေနာ္"
"ယံုရမွာလား"
"ကိုယ္က လူလိမ္မဟုတ္ပါဘူး"
"ယံုေစခ်င္ရင္ morning kiss ေပး"
"ဒီကေလးကြာ...ဘယ္က တတ္လာလဲ ဟင္"
"ဦးဆီက တတ္တာ"
"အဟားဟား"
ငယ္ႏွင့္ ဦး မနက္ခင္းကို အနမ္းမ်ားႏွင့္သာ ေမြ့ေလ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ျဖတ္သန္းခဲ့ၾကသည္။မနက္စာ စားပီးအခန္းကို ျပန္ေရာက္ေတာ့ ငယ္ ေရကူးဖို႔ ဦးကို ပူစာေတာ့သည္။
"ဦး လုပ္ပါလို႔ ခုသြားရေအာင္"
"မနက္စာစား ပီးပီးခ်င္း ေရမကစားရဘူး ငယ္"
"စားပီး အခန္းထိ လမ္းေလ်ွာက္ခဲ့ပီးပီပဲဟာကို ေနာ္"
"မရဘူး ေနကလဲ အရမ္းပူေနတယ္ေလ ကူးခ်င္ရင္ ေရကူးကန္မွာပဲ ကူး"
"ဟာ ဦးကလဲ ကမ္းေျခေရာက္မွေတာ့ ဘာလို႔ ေရကူးကန္မွာ ကူးမွာလဲလို႔ အိမ္မွာလဲ ကူးလို႔ရတာပဲကို ေနာ္ ေနာ္လို႔ ပင္လယ္မွာ သြားကူးခ်င္တယ္လို႔"
"မရဘူး မကူးရဘူးဆို မကူးရဘူးပဲ"
"ဦးက လူယုတ္မာႀကီး ဦးကို စိတ္ဆိုးတယ္ ညက် ငယ္နဲ႔ လာမအိပ္နဲ႔ ငယ့္ကိုလဲ လာမထိနဲ႔ေတာ့"
"ဟာ...ငယ္ကလဲကြာ ငယ္အတြက္ေျပာေနတာကို"
"ဟြန႔္ ဘာေနေန မထိနဲ႔"
"ကဲ သြား သြား ကူးခ်င္တယ္ဆိုလဲ သြားကူး"
"တကယ္ေျပာတာလား"
"အြန္း ဒါမယ့္ကိုယ္ လာခဲ့ဆို လာခဲ့ရမယ္ေနာ္ စကားနားေထာင္ရမယ္"
"ဟုတ္ ကဲ့ ေယး ဒါမွ တို႔ဦးကြ ဟီး"
|မင္းကိုယ့္ကို အရမ္း စိုးမိုးလြန္းေနပီ ငယ္...ငယ္မရိွရင္ ကိုယ္ေနႏိုင္မယ္ မထင္ဘူးကြာ|
ခန႔္မင္းထည္ ငယ့္ကို ခ်စ္ပါသည္။ေျပာမျပတတ္ေအာင္ ခ်စ္မိတာ အမွန္ပင္။အရင္က အခ်စ္နဲ႔ တစ္ခါႄကံုခဲ့ဖူးေပမယ့္ အခ်စ္စစ္ မဟုတ္ခဲ့ဘူး ထင္ပါရဲ့။ခန႔္မင္းထည္ဆီ အခ်စ္စစ္ကို သယ္ေဆာင္လာထဲ ငယ္ရဲ့လက္ခုတ္ထဲက ေရျဖစ္ေနပီ။
"ငယ္ငယ္..."
"ဟင္ ဟာ မင္းမင္း"
"မင္းျပန္ပီ ထင္ေနတာ"
"မေန့ကမွ ေရာက္တာေလ ညေနမွ ျပန္မွာ နင္ကေရာ"
"ေန့လည္ ျပန္မွာ"
"အ့ကို ေရလာကစားေနေသးတယ္ေနာ္"
"ေရာက္တုန္း ကစားရတာကို ဒါနဲ႔ ငယ္ငယ့္ဦးေလးေရာ"
"အလုပ္က ဖုန္းဆက္လို႔ ဖုန္းသြားကိုင္တယ္"
"သိလ့ သူနဲ႔ ငါ့မိဘေတြနဲ႔က စီးပြားေရးမိတ္ေဆြေတြတဲ့"
"ဟုတ္လား ဦးက ငယ့္ကို မေျပာဖူးဘူး"
"ငါလဲ နာမည္ရင္းႏွီးေနတာနဲ႔ ဒယ္ဒီေမးၾကၫ့္ေတာ့ ေျပာျပလို႔ သိတာ"
"မင္းမင္းနဲ႔ ငယ္ကလဲ ေရစက္ပါတယ္ ထင္တယ္ေနာ္ ဟီးဟီး"
"ယံုတယ္ေပါ့ အ့လိုေတြ"
"အြန္း ယံုတယ္"
ဦး ဖုန္းဆက္ပီး ျပန္လာေတာ့ ငယ္ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ စကားေျပာေနတာကို ျမင္တာေၾကာင့္ သဝန္တိုသြားသည္မို႔ေရထဲသို႔ အေျပးဆင္းပီး ငယ့္ဆီကို သြားကာ ငယ့္ပုခံုးကို လွမ္းဆဲြဖက္လိုက္ပီး ေကာင္ေလးကိုေသခ်ာၾကၫ့္လိုက္ေတာ့မွ
"ေအာ္ လမင္းေမာင္ပါလား"
"ဟုတ္ကဲ့"
"အေဝးကၾကၫ့္ေတာ့ ဘသူမွန္းမသိလိုက္ဘူး"
ငယ္က ပုခံုးေပၚမွာ တင္ထားတဲ့ ဦးရဲ့ လက္ကို ရိုက္ကာ ဖယ္ေနသည္။ဦးက ပိုပီးေတာ့ေတာင္ က်ပ္ေနေအာင္ ဖက္လိုက္သည္။
"ငါျပန္ေတာ့မယ္ေနာ္ ငယ္ငယ္"
"အြန္းအြန္း ေက်ာင္းမွ ေတြ့မယ္ေနာ္"
မင္းမင္း ေရထဲက ကမ္းေျခေပၚျပန္တက္သြားမွ ငယ့္ပုခံုးေပၚတင္ထားတဲ့ ဦးရဲ့ လက္ကို ဆဲြဆိတ္လိုက္သည္။အဲ့အခါမွ ဦးက ငယ့္ကို လႊတ္ေပးေတာ့သည္။
"ဟြန႔္ ေျပာေတာ့ ေရထဲမဆင္းခ်င္ဘူးတဲ့"
"ငယ္က အျခားေကာင္ေလးနဲ႔ ႃပံုးေပ်ာ္ေနတာကို"
"အျခား ေကာင္းေလးမဟုတ္ပါဘူး ငယ့္သူငယ္ခ်င္းေလ"
"သူငယ္ခ်င္းလဲ ကိုယ့္အတြက္ေတာ့ အျခားသူပဲ ငယ္ ေရထဲေနတာၾကာေနပီ လာေတာ့"
"ခနေနအံုးမယ္"
"ေရထဲမဆင္းခင္ ကိုယ့္ကို ဘယ္လိုေျပာထားလဲ"
"အြန္းအြန္း သြားမယ္"
ဦးနဲ႔ ငယ္ ေရထဲကေန တက္လာပီး အခန္းသို႔ ျပန္လာခဲ့ၾကသည္။အခန္းေရာက္ေတာ့ ငယ္ ေရခ်ိဳးသန႔္စင္ပီး ျပန္ထြက္လာေတာ့ ဦးရဲ့ အေပၚပိုင္းဗလာနဲ႔ ပံုစံကို ျမင္လိုက္ရျပန္သည္။ငယ္က ခ်က္ခ်င္း ေနာက္လွၫ့္လိုက္ပီး ဦးကို ေက်ာေပးလိုက္သည္။
"ဘာလို႔ အက်ီခၽြတ္ထားတာလဲ"
"ငယ့္ကို ေရထဲဆင္းေခၚထားတာ စိုကုန္ပီေလ"
"ဪ...ဟုတ္သား"
"ဘာလို႔ ေနာက္လွၫ့္ေနလဲ မျမင္ဖူးတာက်လို႔"
"ဘယ္လိုေနေနေလ မိန္းကေလးပဲ အခ်ိန္မေရြး ရွက္တတ္တယ္ သိလား"
"ဟုတ္ပါပီဗ်ာ ကဲ ခုလွၫ့္လို႔ရပီ"
"အက်ီၾကယ္သီးကို အဆံုးထိတပ္ေလ ဘာလဲ ေကာင္မေလးေတြကို ျမဴဆြယ္မလို႔လ့ ေျပာေျပာ"
ဦးကအက်ီ ေအာက္ၾကယ္သီးႏွစ္လံုးသာ တပ္ထားသည္မို႔ က်ယ္ျပန႔္ပီး ဆဲြေဆာင္မူရိွသၫ့္ ဦးရဲ့ ရင္ျပင္မွာ ေပၚေနသည္။ငယ္က က်န္တဲ့ ၾကယ္သီးမ်ားကို ရင္ဘတ္အုပ္သည္ထိ တပ္ေပးေနသည္ကို ဦးက တိတ္ဆိတ္စြာ စိုက္ၾကၫ့္ေနသည္။
"အြန္း..ရပီ ဒီလို ဝတ္ရမွာကို ေနာက္လဲ ဒီလိုပဲ ဝတ္ေတာ့"
"ဒီလို ဝတ္ရမွာေပါ့"
"ဟုတ္တယ္ေလ ဘာလဲ မဝတ္ခ်င္တာလား"
"ဝတ္ပါမယ္ဗ်ာ ေဟာဒီက ကေလးေလး ျဖစ္ေစခ်င္တာ ျဖစ္ရမယ္ ဟုတ္ပီလား"
"ဟြန္း ပိုပီ"
"မပိုပါဘူးဗ်ာ..မယံုဘူးလား သက္ေသျပရမလ့ ႁပြတ္စ္ ဟင္ ႁပြတ္စ့္"
"အဟီးဟီး ဟိ မနမ္းနဲ႔ေတာ့ လမ္းထြက္ေလ်ွာက္စို႔ "
"သက္ေသျပတာေလ ႁပြတ္စ့္ မႀကိဳက္ဘူးလား ႁပြတ္စ့္ ဟင္ ႁပြတ္စ့္ႁပြတ္စ့္"
"အဟီးဟီး ဟီး ဟီး အဟား"
ဦးက ငယ့္ ခါးကို ကလိထိုးရင္း ပါးႏွစ္ဖက္ ေနရာလြတ္မရိွ အနမ္းေတြ ဆက္တိုက္ေပးေနသည္။
အဲ့ေန့က ငယ္နဲ႔ဦး ကမ္းေျခေဘး လမ္းထြက္ေလ်ွာက္တယ္။ ဓာတ္ပံုေတြလဲ အမ်ားရီး ရိုက္ခဲ့တယ္။ပထမဆံုး ႏွစ္ေယာက္တဲြပံုေလးရိုက္ခဲ့ရတာကို ငယ္ေတာ္ေတာ္ ေပ်ာ္ခဲ့တယ္။စကားေတြလဲ အမ်ားရီးေျပာပီး အမွတ္တရ ခရုခြံေတြလဲ ေကာက္ပီး ငယ္အိမ္ထိ ယူခဲ့တယ္။
ငယ့္အတြက္ အေပ်ာ္ဆံုး ခရီးထြက္ခဲ့ရျခင္းပါပဲ ဦး...အဲ့ အတြက္လဲ ငယ္ ဦးကို အၿမဲေက်းဇူးတင္ေနမွာပါ...
ေမ်ွာ္ေနၾကတဲ့ ဒါဒါေလးတို႔ အရမ္းေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ဟီး
အဆင္ေျပရင္ ေဝဖန္ေပးသြားပါအံုးေနာ္..🥺🤍