"SO, I WORE THAT RING TO YOU MYSELF."
"ZOE..." SHE SHUSHED me. "Shh, you don't have to answer me right away naman. I can wait." How do i reject her? Natatakot akong i-reject sya, dahil isa na rin sya sa nag-bantay at nag-sacrifice for me for the past six months. Pero siguro, hindi ko muna iintindihin 'yun ngayon. Marami pa rin kasi akong questions na tumatakbo sa isip ko. Kung ano nang nangyari sa mundo for the past six months, kung sikat pa rin ako, or kung ano pang ibang pwedeng itanong.
"Apart from that, ano pa bang nangyayari sa outside world?" Tanong ko ulit sakanya, para ma-iba rin ang topic namin.
I don't want the both of us to feel awkward ngayon.
Sya lang rin naman kasi ang kasama ko at the moment.
"Marami nang nakaka-miss sa'yo Jane. Also, the press wants to interview you, documentary rin kumbaga. Maraming nags-send ng prayers sa social media, maraming nags-send ng gifts sa'yo." Also, kinuwento nya rin 'yung nangyari na sinugod raw ako dito ng mga press at nag-pumilit pumasok dito sa loob ng kwarto ko.
It's scary how the press can be wilder as much as lions.
"Jusko, they're so scary." Saad ko. "Uhuh, sinabi mo pa."
"Kwentuhan mo pa ako." Saad ko.
"Well, 12am na. You need to rest."
"Makaka-tulog naman ako habang nagk-kwento ka kung antok na ako. I wanna know kung ano nang nangyayari sa outside world."
"Out of curiosity na rin. Ikaw ba namang unconscious ng anim na buwan, sige nga i-try mo." Dagdag ko pa na may halong biro sakanya.
"Haha, ito na nga, k-kwentuhan ka na nga."
"So ayun 'yung mga nangyari." After her story, mas naramdaman ko lang na mas naging close talaga sila Janella at Joshua.
I mean, kanina kasi hindi ako naniniwala.
Janella's not the type na nakikipag-"close" sa tao.
Wala syang other friends than me or Zoe.
Pero siguro nga nag bond talaga sila ni Joshua habang naka coma ako.
Hindi ako nagpapa-salamat kay Joshua na nandyan sya for Janella. I hate him for being there for Janella.
Kasi...
Dapat nags-suffer rin si Janella kagaya ko.
Hindi ko deserve 'tong nangyari sa'kin, at alam ko 'yan sa sarili ko.
"Sabi mo matutulog ka na after the kwento---"
"Oops, mali ka. Sabi ko makaka-tulog ako in the middle of the story kung inaantok ako."
"Andaya mo!" She said then giggled, so i giggled too.
"I'm glad na unti-unting bumabalik lakas mo, Jane. Ambilis mo maka-recover. I'm so proud of you." Zoe said.
Hindi ko alam kung naka-ngiti ba sya or what, but she sounds like she's crying.
"Umiiyak ka ba?" Tanong ko, habang natatawa. "H-hindi ah! Bakit ako iiyak? Haler." Kahit hindi ko sya makita ngayon, feeling ko ini-ikutan nya na ako ng mata nya.
Okay na naka-recover ako ng ganito kabilis ngayon.
Pero mas maganda kung nakaka-kita sana ako.
Actually, hindi pa nga mabilis 'yung anim na buwan eh.
Pero merong iba dyan, inaabot pa ng taon. Kaya either ways, i should be thankful.
"Should i stay up all night with you?" I quickly refused to what she just said.
"Ofcourse not! Matulog ka, ako ang naka-pikit rito for six whole months, ikaw hindi." I heard her giggle.
"Pero gusto pa kitang maka-usap." Her voice sounds so soft and sweet nang sabihin nya ito sa'kin.
Huh?
Soft and sweet?
What am i even thinking?
Halos baby sister ko na nga 'to si Zoe.
Well, she's two years younger than me lang naman, pero syempre ganon pa rin naf-feel ko.
"Pero sige... Kung ayaw mong may malaman pang other things na nangyari sa anim na buwan..." Aba, alam na alam kung paano ako uutuin at kukunin ngayon?
"Oo na! You can stay up with me! Basta wala kang palalampasin na kwento, ha?" Am i allowed to roll my eyes even though wala akong makita?
Huwag nalang. Baka mas maging malala pa.
"What else do you want to know ba?" Hmmm, ano nga ba?
"Kahit ano, basta mga nangyari during those six whole months na coma ako." Well, sinabi nya naman lahat.
Pero something's really bothering me talaga.
Parang si Janella 'yung narinig ko na nagk-kwento sa'kin na parang umiiyak sya habang sinusuot nya 'yung "singsing" raw sa'kin.
Pero baka hallucinations ko lang 'yun.
Baka naririnig ko lang 'yung boses nya that time, kasi...
Kasi...
Nam-miss ko sya?
Gosh! Oo na! Inaamin ko na nam-miss ko rin sya nung mga oras na 'yun.
I remember myself na gustong-gusto kong magsalita nung naging aware ako na coma ako.
Akala ko nga isang gabi lang lahat eh, tapos nagulat ako, six months na?
Kaya nga siguro ang unang lumabas sa labi ko, pangalan nya eh.
"Jane? Are you still listening?"
"Oo naman, naka-pikit lang ako." Sagot ko kay Zoe.
"Gaga, anong naka-pikit? Naka-dilat ka nga." Shuta, i forgot na blind nga pala ako ngayon.
Antanga ko for a moment.
"Alam mo, halatang antok ka na. Matulog ka na kasi. Kuda ako nang kuda dito tapos 'di ka naman pala nakikinig."
"Hoy nakikinig ako ah." Sagot ko ulit sakanya. "Oh sige nga, anong sinasabi ko?" Ah magtatanong ka pa ah.
"Aray aray aray!!!" Saad ko para magmukhang may masakit sa'kin.
"Hoy gago! Ano masakit sa'yo?!" Nagp-panic na boses nyang tanong sa'kin.
I laughed at her.
"What's so funny?!" Wala pa rin ba syang clue sa nangyayari?
Oh well.
"I'm pranking you! Relax!" I said.
"Girl, i'm right here." Hinawakan nya ang magkabilaang braso ko at hinarap nya ako sakanya.
"Wow, mukhang you both are having fun ah!" That's the voice of my papa.
"Pa?" I said, calling him. "You're right anak, it's papa." Kanina, naputol 'yung usapan namin ni papa kasi si Janella dahil narinig ko 'yung boses nya kanina.
"Kumain ka na ba Ja-neh?" I nodded. "Asan si mama, pa?" Tanong ko.
"Nasa bahay. Hinatid ko na muna sya dun at sinabihan ko na bukas ka na puntahan."
"Nagpu-pumilit nga kanina eh, pero sabi ko baka tulog ka na rin." Mama really loves me.
Sabagay, nag-iisang anak ako at babae pa.
Pero bading.
"Arturo! Akala ko ba sabi mo tulog na si Jane?!" Teka, boses ni mama 'yun ah?
"Ma? Mama ikaw ba 'yan?" Tanong ko, tapos hinahanap ko sya gamit ang kamay ko.
"Yes Ja-neh, it's me." She answered.
"Sabi ni papa tulog na raw po ka--"
"Anong tulog? Andito ako oh, gising na gising!" Haynako talaga 'tong dalawang 'to.
"Since nandito na po kayo tita and tito, uuwi na po muna ako sa unit ko. I need to take a shower and may mga kailangan rin po kasi akong ayusin." I heard Zoe said. "Ganon ba iha? Sige, mag-iingat ka ha?" I heard smooches.
I think nag b-beso sila.
"I will po. Bye Jane." Zoe kissed me on my cheek.
I wiped it.
That's so random.
Nang marinig kong sinarado ni Zoe ang pintuan, nag decide akong magtanong kina mama at papa.
There's something off talaga at hindi ko alam kung bakit hindi ko pinagka-katiwalaan si Zoe sa sinabi nya about sa singsing.
"Ma, pa, singsing 'to diba?" Tanong ko sa dalawa habang hinahawakan ko ang ring finger ko, kung saan nakalagay ang "singsing".
"Yes anak, bakit?" Tanong ni mama.
"Alam nyo po ba kung sino ang naglagay nito sa'kin? Sabi po kasi ni Zoe sya ang naglagay." Mabilis namang sumagot si papa.
"Ah, bakit naman sinabi ni Zoe 'yun? Ang naglagay nyan si---"
"Si Zoe anak." Mama said, interfering papa.
"Anong bakit sinabi ni Zoe pa? Ano 'yun?" Tanong ko ulit. Gosh, para akong batang sobrang clueless sa lahat ngayon.
Bwisit na vision 'to.
"Kasi anak, sabi nya sa'min kanina na tsaka na lang raw nya sasabihin, kaya nabigla ang papa mo." Is that so? Akala ko nagsisinungaling na si mama at Zoe sa'kin eh.
Muntik na akong atakihin dun.
---
IT'S BEEN ONE WEEK. Hindi pa rin bumabalik 'yung vision ko. Balita ko, palaging nasa labas ng room ko si Janella. Pero kahit anong gawin nya, kahit maglumpasay o lumuhod pa sya sa harapan ko as long as hindi ko sya nakikita, wala. Ayoko. Hindi ko sya patatawarin. "Jane." Kim said, calling me. "I'll guess. She's outside again?" A moment of silent field the room.
I sighed.
"Pwede bang paki-sabi na hangga't wala pa akong nakikita, huwag muna syang magpapakita? Kung ayos lang." Mataray kong saad sakanya.
"Oh, anong katarayan 'yan Jane Florence?" Teka...
"Alex?" I heard him laugh.
"Alex! Ikaw nga!" Agad akong naglabas ng ngiti sa mouth ko.
"Jusko bakla ka, tumawa lang ako, nakilala mo na agad ako?" He said then hugged me.
I hugged him back.
"Kailan ka pa nakarating?" Tanong ko habang nakangiti ako sakanya.
"Ngayon-ngayon lang actually."
"Saya mo ah!" Saad nya, sabay hampas sa braso ko ng hindi naman ganon kalakas.
"Aray ko!" Kinunutan ko sya ng kilay. "Ay sorry, mahina ka pa nga pala."
"Mas masaya sana kung nakikita kita ngayon." Nagkaroon uli kami ng moment of silence.
"Ang mahalaga, andito ako. Nasa labas nga pala si J---"
"Just in time na dumating ka, Alex! Ipapasyal namin si Jane around the hospital para mas bumilis 'yung recovery nya at mahanginan sya." Kim said, interfering Alex.
"Ahh! Oo nga, buti nga." I guess nagsesenyasan na sila ngayon, pero siguro magp-play dumb nalang ako para kunwari hindi ko alam at hindi na namin mai-topic pa 'yung taong 'yun.
"Kim 'noh?" Alex asked. "Uhuh, the one and only." Kayabangan talaga, kahit sa boses nya lang nayayabangan na ako sakanya.
"Right, ikaw pala 'yung nira-rant sa'kin ni Jane araw-araw, six months ago."
"Alex!"
"What?" Grabe, binantayan na nga ako nung tao for six whole months at binabantayan pa rin ako hanggang ngayon tapos ibubuking nya ako ng ganon-ganon lang?
"Don't worry Jane, alam ko naman na pina-plastic mo lang ako. So ano, tara na? Bago pa ako mapikon." Pikon ka na nga eh.
Sa boses mo pa lang, i can tell.
Para na tuloy akong manghuhula ng emotions ng tao nito eh.
"Ay teka lang, may c-check lang pala ako outside." Kim said.
I bet ic-check nya kung nasa labas si Janella.
Sana wala.
"That's weird..." Sambit ni Kim, pagkatapos kong marinig ang pagbukas muli ng pintuan.
"Anong weird?" Tanong ko.
"Do you really wanna know?" I nodded.
She sighed before answering.
"Okay, sabi mo eh."
"Janella's not outside. Ngayon lang naging absent ang presence nya." Hindi na ako sumagot.
Sabi na nga ba magsa-sawa rin sya eh.
Ambilis nya naman sumuko, parang isang linggo lang?
Anyways, bakit ba nagr-react ako? Wala akong pake kahit hindi na sya magpakita sa'kin forever, ayos lang.
Magkalimutan na kami.
Inalalayan nila akong dalawa na umupo sa wheelchair, para nga lumabas at maglibot-libot around the hospital.
Paglabas namin ng pintuan, totoo nga.
She's nowhere to be found. Kahit hindi ko makita ang paligid, alam ko at nararamdaman ko kung nandyan lang sya sa tabi.
Hays, bakit ko ba kasi sya iniisip?
Bakit ba kasi ako nagtanong pa kay Kim kung alam ko naman kung ano 'yung weird na sinasabi nya?
Gosh.
"Wow! Lumalabas-labas ka na ah! Next time nyan nakaka-kita at nakaka-lakad ka na ulit." Saad ni Zoe na siguro kararating lang at nakita kami.
"Hindi naman ako baldado." Sagot ko sakanya.
"Hindi ko naman sinabing baldado ka. What i mean is, you're still weak para makalakad." That's true pero... Argh.
"Kumain ka na?" Tumango ako.
"Oh, what's up with you today? Bakit hindi ka jolly unlike the last time i visited you?" The last time she visited me was last week.
Nung nagising ako at nung nagpa-kwento ako sakanya.
Sabi nya babalik rin sya after nya ayusin, akala ko naman isang araw lang.
"Nagtatampo ka ba sa'kin?"
"Yuck! Bakit naman ako magtatampo sa'yo?" Gusto ko syang tarayan ngayon, pero hindi ko sya makita eh.
"Nang-aasar lang ako! Grabe ka naman maka-yuck." I'm guessing that she's rolling her eyes on me, kasi i'm hearing Kim and Alex's giggles.
"Kumain na ba 'to si sungit?" Tanong ni Zoe kina Kim. "wala akong vision pero nakakapag-salita ako. Oo, kumain na ako."
"Kung hindi ka nagtatampo sa'kin, bakit ang init ng ulo mo?"
"Akala ko ba nang-aasar ka lang kaya tinanong mo 'yun?"
"Sagutin mo nalang ako, bakit ang init ng ulo mo?" I stayed quiet.
Hindi ko kayang sabihin ang reason dahil hindi ko rin alam sa sarili ko kung anong dahilan ng pagkawala ng mood ko.
"Well sige, kung ayaw mong sagutin okay lang." Wala ka rin namang magagawa kung ayaw ko talagang sagutin eh, malamang okay lang masasagot mo ngayon.
Naramdaman kong tumigil 'yung wheelchair, kaya nagtanong ako.
"Bakit tayo huminto?"
"Jane..." I heard Zoe calling me and 'yung boses nya naririnig ko sa harapan ko, kaya kinapa ko.
She placed my both hands onto her cheeks.
"Hoy, anong ginagawa mo?" Mataray kong tanong sakanya.
"Promise me na bibilisan mo pag galing mo ha?" Ano meron? Bakit biglang naging matamis?
"Miss na kita kainuman at kakulitan ng walang nagbabantay sa'yo."
"Ay wow, talaga Zoe? So ano kami sainyo, sagabal?" I heard Zoe chuckled.
"Tanga hindi. I'm asking her out on a date kapag gumaling na sya."
Akala ko ba hindi nya ako pinipilit para sumagot agad-agad? Ano 'to?
Syempre, hindi ako sumagot sakanya kasi wala naman akong dapat sagutin sa sinabi nya.
Naramdaman ko nalang ulit na umandar na uli 'yung wheelchair.
The whole strolling around is quiet.
Naging tahimik nung nagsabi ng ganon si Zoe, out of nowhere.
"Guys, oo nga pala matanong ko lang. Hindi ko na kasi nababalitaan si Joshua na dumalaw dito. Asan ba 'yun?" Alex said, asking them both or the three of us pagka-pasok namin ng hospital room ko.
Binuhat muna ako ni Zoe dahil nagpresenta sya at inilagay nya ako sa bed.
"Nakila Janella 'yun palagi. Huwag mo na intindihin." Zoe answered.
"Paano mo alam?" Tanong ulit ni Alex.
"Kasi pinsan ko si Janella?" May point.
Baka kasi dahil sa pagtaboy ko kay Janella, kaya laging kasama nya si Janella.
"Teka, nasa bahay lagi ni Janella si Joshua?" Tanong ko. "Uhuh." Sagot ni Zoe.
"At bakit?" I asked again.
"Kasi nga kino-comfort nya si Janella." Sagot ulit ni Zoe na may buntong hininga na, habang inaayos nya 'yung kumot ko at inilalagay sa'kin.
"Kino-comfort? Baka nilalandi." I chuckled.
"Hoy! Joshua won't do that 'noh." Kim said, interfering us again.
Well, she's part of our conversation so...
"Nasasabi mo lang 'yan kasi crush mo si Joshua." Zoe said, then chuckled.
"Hindi ah, hindi ako biased kahit gusto ko 'yung tao. Masama lang talaga ugali ko." Biro nya pa, na may halong katotohanan.
"Tsaka isa pa, hindi ko na kaya crush si Joshua. #real." We all laughed at her.
"Talaga? Kasi mukhang nagsisinungaling ka." Alex said, kaya mas lalo kaming natawa.
"Anyways, dumadalaw pa rin ba si Christian dito?"
"At bakit ka interesado kay Manager?" Uy uy, may bading na curious sa ex nya oh!
"Wala! Masama ba magtanong?" Kung nakikita ko lang si Alex ngayon, for sure namumula na 'to.
Grabe rin karupukan nitong taong 'to eh. Pinag cheatan na, loko-loko pa rin?
Well, hindi naman kasi talaga actually cheat 'yung ginawa ni manager sakanya.
Ikakasal na kasi dapat sila nun sa ibang bansa, tapos nag party sila then may lumapit na babae kay manager and then ayun, nagselos si accla.
Kinabukasan, hindi na nila tinuloy 'yung kasal.
Ayun, tatlong taon na silang nagtatampuhan.
Pero si manager, isang taon nyang sinuyo si Alex 'noh. 'Di lang talaga maintindihan ni Alex kasi nga natatakot rin sya.
Baka hindi rin ready sa ganon kasi nga na-trauma rin 'to sa mga magulang nya.
May kabit kasi papa nya tapos iniwan sila ng mama nya.
Pero ngayon, in good terms na silang tatlo.
Sumuko nalang rin si manager nung pangalawa at pangatlong taon na dahil sa katigasan ng puso nitong accling na 'to.
Pero syempre, as a good friend, tinutulungan ko pa rin silang magka-lapit ngayon.
And feel ko, nagw-work naman.
Alam ko na rin naman kasing miss na miss na nila ang isa't-isa.
Takot lang silang ma-reject nang isa't-isa.
Hindi ko masisisi si manager, isang taon ba naman syang pag-suyuin ni Alex eh.
Lakas rin kasi ng amats nitong bestfriend ko.
Buti nalang kaibigan ko si Alex at mahal ko eh. Kung hindi ko lang mahal si Alex as a friend, matagal ko na 'tong nilibing at sinumpa sa lahat ng santo.
"Nagb-blush si Alex, Jane oh!" Zoe said, laughing. Naririnig ko rin 'yung tawa ni Kim eh.
Diba, sabi na nga nagb-blush eh.
"Pero seriously, hindi ba dumadalaw 'yun sa'yo dito kahit minsan?" Tanong nya. "Dumadalaw naman daw sya sabi nila mama at nung ibang mga nagba-bantay sa'kin dito. And actually, kapu-punta palang nya kahapon. Dapat kahapon ka nagpunta rito."
"Eh bakit hindi mo sinabi?! Alam mo namang pupunta ako agad." What are you willing to do? ~
"Hala sya? As if makakarating ka agad dito? US 'yun, Pilipinas 'to. At isa pa, akala ko ba wala ka nang feelings kay manager? Napaka sinungaling mo talagang accla ka."
"Pero kung may chance, babalikan mo ba?" Dagdag kong sambit at tanong na rin sakanya.
"Hoy ano ba kasi mga tanungan mo!" Naneto ni Alex, anlandi pa rin talaga oh.
May asim pa!
"Oo nga Alex, answer Jane's question." I heard Kim's voice said.
I bet hindi nya alam na may relasyon dati si Alex at manager ko.
Ngayon lang.
I hope nalang na hindi 'to kumalat dahil bukod sa magiging issue, baka magalit si manager sa'kin at lalong-lalo na 'to si Alex.
He was about to answer nang may biglang kumatok.
"I'll get it." Saad ni Kim.
"Delivery for Ms. Jane De Leon?"
---