Buong linggo akong binulabog ng walanghiya at talagang hindi na nahiya ang ibang kababaihan at napaghahalataan namang may gusto sila sa asawa ko.
Hmmppp....
At ang walanghiya naman ay mukhang natutuwa pa sa mga atensyong nakukuha nya sa mga kababaihan sa bayan.
Nakasimangot ako habang nagluluto ng makakain namin.
Pinadala ko sakanya sa bayan sa pwesto nila lola ang mga dinikdik kong halamang gamot para maibenta.
Samantalang ako naman ay minsan kong maghanap ng trabaho na pweding pagkakitaan at minsan naman ay nasa kabundukan para maghanap ng gamot.
Ito yong sinasabi ko, ang hirap talagang magkaroon ng asawa sa murang edad.
"Si Lola kasi e...."
Inayos kona ang mga pagkaing niluto ko sa isang maliit na baunan para maihatid sakanya.
Alam kong nasa isang konstraksyon site sya sa bayan at doon pansamantalang nagtratrabaho para makaipon kami sa pagpapagawa sa bahay.
Napabuntong hininga ako saka nagmadaling bumaba.
Mataas na ang sikat ng araw, ganon paman ay hindi naman iyon masakit sa balat dahil sa banayad na simoy ng hangin.
Tinatangay noon ang alon kong buhok.
Buong paglalakad ko ay nakasimangot ako at tinataasan ng kikay ang mga taong napapatingin saakin pag dumadaan ako agad naman ang pangingilag nila kapag napapatingin ako sakanila.
Napairap nalang ako sa hangin.
"Maganda sana, pangit lang ang ugali."
"Wala naman ng bago."
"Hindi naman masama ang ugali nya e... Palibhasa kasi ay iniwan ng nanay nya."
Agad akong natigilan at matalim na tinitigan ang isang babae na nagpapaypay habang kausap ang mga amiga nya.
Agad naman syang natigilan at natahimik ng makitang nakatingin ako sakanila ng matalim, tumikhim ito saka bahagyang tumalikod.
Maski ang mga kaibigan nya ay napaiwas nalang din ng tingin.
Tumuloy na ako sa paglalakad habang masama ang loob.
Sino ba ang hindi may alam ng bagay nayon?
Na kaya ako nagkakaganito dahil bukod sa wala akong kinagisnang mga magulang ay iniwan naman talaga ako ng tunay kong ina.
Adella Fererra, ang aking ina na nang maipanganak ako ay iniwan nalang si Tatay pati narin ako.
Sanggol palang ako at kailangan ng aruga kaya naman kinailangan ni Tatay na mag asawa ulit para maging maayos amg kalagayan ko.
At yon ang kinilala kong in a mula ng mamukat ako sa mundo kaya kinalimutan kona ang mga sinasabi ng iba na hindi sya ang nanay ko dahil sya lang ang nanay ko na nagmahal saamin ng lubos ni Tatay.
Sya ay ang kaibigan ni Nanay na dito narin lumaki sa bayan pero sa ibang nayon lang nakatira noon bago maging maybahay ni Tatay.
Ayon sa sabi sabi ay hindi naman malapit si Tatay at si Mama ko noon nagulat nalang daw sila at nagpunta ito sa nayon nila mama habang dala ako at nagmakaawang pakasalan sya.
Mabait ang mama ko pati narin ang buong pamilya dahil naawa sila at inunawa ang sitwasyon ni Tatay.
Alinman sa lahat ng yon ay nagsama sila at hindi naglaon ay minahal ang isa't-isa hanggang sa sabay na nagwakas ang mga buhay nila.
Kahit na ganon ay minahal naman ako ng sobra ni Lola para hindi ko maramdamang maykulang saakin.
Minsan ay gusto kong sisihin ang sarili ko sa mga bagay bagay na kong hindi ako dumating sa buhay ni Tatay ay malamang masaya sya at hindi nahirapan, alam kong masakit din sakanya na wala akong makagisnang ina at habang nakikita ako ay naaalala nya ang malungkot nilag tadhana ng tunay kong ina.
Hindi na ako nag abalang alamin pa ang buhay ng aking ina, nagawa nyang kalimutan ako kaya siguadong magagawa ko din yon.
Parang pinasan ko ang langit habang naglalakad papuntang konstraksyon site dahil sa sama ng loob ko at hindi kona pinansin pa ang mga taong tumitingin saakin at halatang natitigilan pag nakikita ako.
Nang makarating sa konstaksyon site ay saka ako sandaling tumigil at tinanaw sya sa malayo.
Masaya syang nakikipagtawan sa mga katrabaho at minsan ay sinasagi nila sya na para bang inaasar kaya natatawa nalang sya at bumabanat din kaya mas nagkakasiyahan sila.
Lumalabas ang mapuputi nitong ngipin at ang malalim nitong biloy, maputi sya at talaga namang napakagandang lalaki kaya naman hindi na nakapagtatakang mapatingin ang karamihan sakanya lalo na ang mga kababaihan.
At ang halakhak nya ay umaalingawngaw sa lugar habang napapailing.
Parang may kong anong humaplos sa puso ko ng makita sya.
Ross Grayson... Ano kaya ang gagampanan mo sa buhay ko para magtagpo ang mga landas natin?
Kahit papaano ay naibsan ang sama ng loob ko habang nakatingin sa masayang mukha nya, hindi man halata pero kahit palagi kaming nagbabangayan ay masaya akong nasa paligid sya, napakapilyo nya pero napakabait namang tao, palagi akong inuunawa at inaasar kaya naghahalo ang inis at tuwa ko sakanya.
Ilang sandali pa ay napakunit ang noo ko ng makitang may babaeng lumapit sakanya, agad kong narinig ang mga pang aasar ng mga kasama nya.
"Kakaiba... Ang daming nagkakagusto sayo pare."
"Sa gwapong lalaki ba naman nya sino ang babaeng hindi magkaka gusto sakanya?"
"Nasungkit din nya ang puso ng mailap nyang asawa kaya panigurado nayan."
"Balita ko nga ay may gusto sakanya si Lydia."
"Yong anak ng may kaya dito sa bayan natin?"
"Oo pare."
"Ang tindi!"
Nakita kong nagtatawanan sila ng babae habang nag uusap at may pahamoas hampas pa ang babae sa matikas nyang braso kaya napaismid ako.
Ang landi nila!
Ang bwesit na lalaking yon... Pagkatapos akong landiin ay maghahanap naman ng lalandiin ang sarap nyang tagain ng itak.
Napapatingin sya sa paligid at nadaanan pa ako ng tingin nya, nakita kong natigilan sya at napatitig saakin mukhang napansin yon ng mga kasama nya kaya napatingin din sila saakin at agad na natigilan.
Nakita kong napatingin din ang babae saakin at nawala ang ngiti sa labi nya saka napatingin kay Ross na nakatitig saakin.
Sa isang iglap ay nawala ang tuwa sa mga mukha nila at nag iwas ng tingin.
Nahihiya akong napatungo dahil don.
Walang masayang makita ako... Walang natutuwa pag nasa paligid ako... Gulo lang ang dala ko.
Ilang saglit pa ay nakita ko ang pag ngiti nya saka binitawan ang hawak na baso at sandaling nagpaalam sa mga kasama nya.
Inayos ko ang postura ko at nagtaas ng kilay habang naglalakad sya palapit saakin.
"Bakit hindi ka nagdala ng ipangtatabon mo sa ulo mo... Mainit.. Baka sumakit ang ulo mo." mahinang sabi nya saka kinuha ang dala ko.
Pinagpag ko ang saya ko.
"Wala kang paki." masungit na usal ko sakanya saka inirapan ang babaeng kausap nya kanina na nakatingin saamin.
Narinig ko ang bahgyang pagtawa nya.
"Mainit nga.... Mainit ang ulo." natatawang usal nya saka ako hinawakan sa kamay na kinabigla ko pero mukhang wala lang yon sakanya dahil tinaasan nya lang ako ng kilay.
Pinagsalikop nya ang mga kamay namin saka ako bahagyang hinila.
Dinala nya ako sa maliit na table sa ibaba ng puno saka kami umupo sa upuan.
Kinuha ko ang dala ko sa kamay nya saka ko nilabas ang baunan na niluto ko sakanya.
"Kumain kana." mahinang sabi ko sakanya saka ko yon nilapag sa harap nya.
Hindi ko alam pero malungkot na malungkot ako.
"Baby dragon??.. Wife.." nag iwas ako ng tingin sa magaang tawag nya saakin.
"What's bothering you?... I can see it on your eyes..." mahinang tanong nya kaya umiling ako saka nagbuntong hininga.
"Ayos lang ako.." simpling usal ko saka sya tinitigan.
Mukang nag aalala sya kaya bahagya akong ngumisi.
"Ang landi mo...sino ang babaeng yon?" taas kilay kong tanong saka isininyas ang babae kanina na nakaupo na ngayon kasama ang ibang trabahante.
Bahagya nya lang itong nilingon saka ako nginitian.
"Sya ang nagdadala ng pagkain para sa mga trabahante dito... Nagulat nga ako na pumunta ka."
"Nagulat??? Bakit ayaw mo bang pumunta ako dito?" takang tanong ko sakanya saka sya sinamaan ng tingin.
"Porke may nagdadala na ng kakanin sayo? At may pahampas hampas pa talagang nalalaman? At nakikipag ngitian kapa?" inis na sabi ko saka napakamot sa kilay.
Ang tingin nyang nakangiti ay nahaluan ng pagtataka.
"O - ookkayy...? Hindi sa ganon... Ang layo kasi ng bahay dito at alam ko namang pagod kana sa bahay?" parang hindi pa siguradong paliwanang nya kaya inismiran ko sya saka inirapan.
"Alam ba ng babaeng yon na may asawa kana?"
"Ah? Hindi ko alam... Hindi naman importante yon.." napamaang ako sa sinabi nya kaya natahimik ako.
Hindi importante? Ang alin? Hindi importante na mag asawa kami?
Ramdam ko ang pagbara ng kong ano sa lalamunan ko at parang hindi ako makalunok.
"Hindi importanteng malaman ng iba dahil wala naman akong pakialam kong malaman nila o hindi.. Ang importante ay alam nating dalawa na mag asawa tayo kasi tayo lang naman ang importante." agad akong napatingin sakanya at nakita kong pinag aaralan nya ang ekspresyon ng mukha ko habang may munting ngiti sa labi nya.
Napaiwas ako agad ng tingin at agad na napangiti dahil sa sinabi nya.
"Ano ba naman kasi yan iniisip mo?" sinulyapan ko sya at nakitang ngingisi ngisi nyang tinatapik tapik ng daliti ang ibabaw ng mesa.
"W-wala no.." nahihiyang usal ko saka bahagyang tumalikod sakanya.
Taka akong napatingin sa isang kotse na pumasok sa loob ng konstaksyon site.
Hindi naman malaki ang konstraksyon site sa bayan.
Magkapanabay naming sinundan ng tingin ang kotse ng bumaba doon ang Mayor ng bayan.
Napakunot ang noo ko ng makitang may mataas na bulto ng lalaki ang lumabas sa likod at agad na pinagbuksan ng pinto ang isang tao sa kabilang bahagi ng kotse ang asawa ng Mayor iyon.
"Si Senyorito Lawrence ba yon?"
Sya si Lawrence Sanchez ang anak ng Mayor ng bayan na ito, may mga negosyo ito sa ibang bayan at ang usap usapan ay madalas daw ito sa syudad pero wala namang business doon.
Matanda sya ng 8 taon saakin, at nakapagtapos syang engeener sa tanyag na bayan ng Sta. Laura.
May pagtingin ako sakanya noong bata pa ako dahil madalas ito sa bahay para magpahilot at magpagamot kay lola noong mga panahong malakas pa ito, sobrang bait naman kasi nya sa mga mamamayan nila pero hanggang doon lang yon dahil hindi naman ito madalas sa bayan kaya naglaho din agad ang nararamdaman ng pihikan kong puso.
"Who's that guy?" nakita kong nagpapatuloy na sa pagkain si Ross kaya hindi kona nilingon pa si Lawrence.
"Anak ng mayor sa bayan.." simpling usal ko saka nagkibit balikat.
Dinagdagan ko ang pagkain sa plato nya ng mapansin maliit na iyon.
"Kumain ka ng marami dyan dahil mahirap ang trabaho mo." usal ko sakanya, tiningala ko sya dahil hindi sya sumasagot.
Matalim ang mga mata nyang nakatingin sa direksyon nila Lawrence.
Akmang lilingon ako ng hawakan nya ang kamay ko.
"Ano ba?" takang usal ko sakanya.
"Masakit ang katawan ko." natigilan ako sa sinabi nya at bahagyang nag alala.
"Ikaw naman kasi! Diba sabi ko wag kang magbubuhat ng masyadong mabigat? Ang tigas ng ulo mo." inis na asik ko sakanya kaya nakita ko ang agad na pag simangot ng mukha nya.
"Bwisit na to! Imbis na mag alala at lambingin ako ay sya pa talaga ang galit?" bubulong bulong na usal nya.
"Hihilutin kita mamaya sa bahay..." inismiran ko sya habang iniirapan naman nya ako.
"Mag ha-half day nalang ako." tinaasan ko sya ng kilay dahil doon, nakita kong napapahimas sya sa batok nya.
Mukha ngang masakit ang katawan nya kahit naman madalas syang buwesit ay nakokonsensya parin ako, gusto ko rin magtrabaho para kumita ng pera para sa pag iipon naming maayos ang bahay namin.
"Segi na.. Sabihin mo sa namamahala na mag ha-half day ka... Sabay na tayong umuwi." mahinang sabi ko sakanya.
"Hmmm..." simpling usal nya saka ako nginitian.
Sandali nya akong iniwan ng makatapos syang kumain nakita kong pumasok sya sa konstraksyon site at may kinakausap.
Napamaang ako dahil ang walanghiya ay walang habas na nakikipag usap sa namamahala habang nakikipag usap doon si Mayor kasama ang nito at maybahay si Lawrence.
Pati ang ibang nagtratrabaho doon aynapapalingon sakanya, hindi naman mukhang galit di Mayor at kahit ansa malayo ako ay nakikita ko ang pag ngiti ng Mayora at ni Mayor sa kong ano mang sinasabi ni Ross habang nanatiling nakapamulsa si Lawrence.
Nakita kong sinulyapan ako ni Ross kaya napatingin din saakin ang pamilya ni Mayor nahihiya akong ngumiti sakanila.
Nakita ko ang pag kunot ng noo ni Lawrence at mukhang kinikilala ako pagkaraay napatingin kay Ross at saakin.
Hindi nagtagal ay lumapit na saakin si Ross habang malawak na nakangiti.
"Let's go home baby dragon.." aya nya saakin saka hinawak ang kamay ko.
"Ano na namang pambubula ang sinabi mo sa asawa ni Mayor.. Ikaw ah." paghihinala ko kaya natawa sya.
"Sinabi kong maganda sya at parang hindi tumatanda... Pambubula ba yon? Totoo naman diba?" napaisip ako at pagkaraay napaismid.
Oo nga naman.
Magkahawak kami ng kamay na naglalakad sa bayan ng may madaan kaming tatlong babae na mukhang pinag chechesmesan na naman kami dahil nakikita kong nagbubulungan sila habang pasulyap sulyap saamin.
Pagak akong natawa kaya napalingon saakin si Ross na nagtataka.
🎶May tatlong bruha ako nakita,
Mataba, mapayat mga BRUHA..🎶
Diniinan ko ang pagbanggit ng mga bruha habang nakatingin sakanila kaya nakuta kong natigilan sila.
🎶Ngunit may isang magandang nag iisa,
Sya ang dyosang nagsabi ng ng Bruha, bruha.. 🎶
Nang kantahin ko yon ay bumitaw ako kay Ross saka nilagay ang kamay sa baba ko at nagpapaikot ikot habang sinasabi ang katagang dyosa.
Nakita ko ang inis sa mga mukha nila kaya nakakainis ko silang nginisihan saka inirapan, anong akala nila uurungan ko sila.
"Hay nako.. Ang mga tao talaga ngayong panahon ginagawa nang almusal, tanghalian at hapunan ang chesmesan... Bakit kasi hindi nalang atupagin ang sarili nilang buhay? Sobrang ganda ko naman kasi kaya hindi mapigil ng ibang malaki ang INGGIT sa katawan ang palaging pangungutya." pagpaparinig ko habang palagpas na kami sakanila.
Nang medyo makalayo na kami ay narinig ko ang bahagyang pagtawa ni Ross.
"Just don't mind them baby dragon."
"At bakit? Hindi ko hahayaang kutyain ako ng mga taong wla namang naiambag sa buhay ko... Nag abala pa kunong magtakip ng bibig e sa laki ng bunganga nila ay mas malaki pa sa kamay nila."
Sandali syang tumigil ng nasa gitna na kami ng kagubatan.
"You can have a peace of mind of you let peoole think and do whatever they want and.... It's part of maturity baby dragon." marahang usal nya kaya nginishan ko sya saka ko inilapit ang mukha sakanya.
"Pasensyahan tayo..kahit pa na ikaw mismo na sarili konga sawa ang magsabing immature ako ay wala akong pakialam... Ang totoo nyan wala akong pakialam sa iisipin o sasabihin ng iba.. Mas gusto ko lang na na vo voice out ang gusto kong sabihin ng prangkahan at hindi dinadaan sa chesmesan.. Hindi mo yon maiintindihan dahil teknik yon ng mga magagandang kagaya ko."
Ilang sandali syang napatitig saakin at nakita ko ang unti unting pagkurba ng labi nya ng isang kakatwang ngisi.
"D*mn... What a very fearless baby Dragon."
°°°
Enjoy Reading Guys ❤️
Thank you for the support i really do appreciate it.. If you have suggestions you can message me and I will reply righg away... I accept correction of grammatical error, and i really appreciate those people who help me to make my story even more colorful❤️💞
-Shadow_Lady04