Lorelei Larissa's P.O.V.
Nang makarating na kami sa harapan ng hospital ay nadatnan namin doon ang pinsan ko.
"Thank you again, Travis," I said and waved to him.
After that, I get in on Brent's car.
Brent looks so concern at me now.
"What really happened? And why are you with that guy?" he asked, eager to know the answers.
I leaned on the chair and just close my eyes.
"I'm still tired, Brent. I will just say it to you kapag handa na ako," I muttered.
Tumahimik siya kaya naman binuksan ko ang mga mata ko para tignan siya. Nakakunot ang kanyang noo habang nakatitig sa akin.
I know that some conclusions have formed already on his mind. But he just can't say it because he is afraid that I outburst.
"Fine. Anyway, kumain ka na ba?" tanong niya habang busy sa pagmamaneho.
"Hindi pa. Pero wala akong gana. Isa pa, gagawin ko pa iyong thesis namin," utas ko.
"No, Lei. Kaya ka nangangayayat dahil nalilipasan ka ng gutom. We should eat first before going home," he said with finality.
I quickly held his arm. "Ah... can I sleep on your condo? I don't want to go home."
Kumunot na naman ang noo niya dahil doon. I know that he wants to ask me why, but he kept his mouth shut and just nodded at me.
Thankfully, he is like that. Kasi wala naman akong maisasagot sa kanya kung magtatanong man siya.
Kumain muna kami bago tumuloy sa kanyang condo.
Pagkarating doon ay inasikaso ko na ang dapat kong asikasuhin.
Pero madalas ay lumipad pa rin ang utak ko, lalo na at may pasok na naman bukas.
Panibagong araw na naman ng pag-iwas sa kanila. Ngayon ay nadagdagan na ang mga iniiwasan ko.
I never thought that I will avoid Sophie. She is my bestfriend... I guess.
It is not really sinking on me what she and Joziah talked about.
He sees me as a dirty woman?
He thinks that I cheated on him.
No. I will never do that.
The reason why he thought of that... I don't want to talk about it. I thought that I forget about that, but the trauma came back. I am afraid again from that. It haunts me again.
Then it hits me... I miss my parents. I miss how my mother ask me about my problems, my dad ask me how I am doing.
If I don't feel good, I will hug them. It made me release my stress. They are my comfort. My real comfort.
At the end, I need my parents. I want to go back in their arms. I want them to tell me that everything is going to be alright.
I didn't notice that my tears fell as me and Shine finalize our thesis here at the library.
She notices my tears.
"Lorelei," she said with concern.
I chuckled. "Sorry. Naalala ko lang 'yung sad ending ng dramang pinanood ko," I lied.
Until when will I lie about what I really feel?
I wiped my tears and continue what we are doing.
Finally, a real smile formed on my lips when I saw our finish product. Tila nawalan ako ng isang tinik sa dibdib. Nabawasan na ang mga iniisip ko.
Pagkauwi ko ay agad akong nagkulong sa aking kwarto. Manang even called me because someone is finding me. Maybe Joziah or Sophie.
But I just locked my door. Hindi ko pa sila kayang kausapin. Sariwa pa rin ang lahat sa akin.
I stared at my phone where my family picture is there. I am really longing for my parents now.
Gusto ko man silang sabihan na nasasaktan ako rito, hindi ko magawa. I don't want them to worry about me while I am away with them.
Lalo na ang ama ko. He treasures me the most. Kapag nalaman niya ay agad-agad niya akong papabalikin sa Germany.
Lumipas pa ang mga araw at palaging sinusubukan ng dalawang Jimenez na kausapin ako.
And in school si Marcus at Enzo naman ang gustong kumausap sa akin.
Pero winasiwas ko iyon dahil naging busy ako sa mga requirements para sa graduation. At least one good thing happened to me here, I am graduating.
"Talk to me please," Joziah messaged me.
Actually, he didn't failed to send me message. Every day.
Si Sophie ay ganoon din noong una, pero nang lumipas ang mga araw ay tila ba sumuko na siya.
I didn't reply again to Joziah.
Ngayon ay nasa isang cafe ako. I am waiting for Travis and to his cousin, Spence.
Ngayon lang kami nagkaroon nangkaroon ng pagkakataon na magkita-kita. Busy rin kasi kami sa kanya-kanyang buhay namin.
I look at the door when the bell chime ring. I saw Travis there with... Cairo guy?
Is he Spence?
Lumapit sila sa akin. Doon ko nakumpirma na siya nga si Spence. Tignan mo nga naman.
Travis greeted and asked me how am I doing. Ganoon din si Spence.
Noong una ay naging tahimik pa ako, hindi ko kasi inaasahan na si Cairo guy ang sumagip sa akin.
But as time goes by, naging panatag na ang loob ko at nakipagkwentuhan na sa kanilang dalawa.
"We will not see each other often again," Travis said. "We'll graduate and leave the school soon," he continue.
I nod my head on him, he is right.
"We can still in contact pa rin naman through social media," I said.
Kinuha ko na rin ang social media ni Spence. Maganda siyang kasama, actually. Mas madaldal pa nga siya sa amin ni Travis. Ang dami niyang rant tungkol sa school works niya.
Kaya naman kahit papaano ay sumaya ako. Masaya sila kasing kasama. Lalo na kapag nagbabangayan silang dalawa.
Pagkatapos doon ay nagkanya-kanya na kami.
Kinabukasan naman ay sina Yuri at Jaz ang kinita ko.
"The plan moved out. Pagkatapos ng graduation ay roon na ang swimming," Jaz said.
Yuri looked at me. "Pumunta ka ha. So that the girls will be completed. Ang tagal mo na kayang hindi sumasama sa amin," pagtatampo niya.
Napakamot ako sa aking batok. "To tell you honestly, I am not sure. Pag-iisipan ko muna. May panahon pa naman ako," utas ko.
Nagkatinginan silang dalawa at napanganga.
"Ahm... may nangyari ba? Napansin ko kasi na kakaiba rin ang galaw ng iba sa Serpent Ravens," utas ni Jaz.
Bukod sa akin, isa ring mapagmasid si Jaz.
Napalunok ako at napaiwas ng tingin. Mukhang nakuha naman nila ang gusto kong iparating.
"Alright. Basta i-update mo kami kung sasama ka ha?" Yuri said.
After that day ay naging busy ulit ako. My graduation is tomorrow! Omg! I am so excited about it.
Sa totoo lang ay may kaunti akong pagtatampo dahil hindi raw makakauwi ang mga magulang ko. Kaya naman si Manang ang magiging guardian ko sa graduation.
Kaya naman nang tinawag na ang pangalan ko sa stage ay muntikan na akong mapaiyak, paano ba naman kasi ay bigla na lang nagpakita ang mga magulang ko.
Mabuti ay napigilan ako agad ng aking ina, kung hindi ay sira ang make up ko. Eh 'di magmumukha akong pangit sa picture ko. Ayaw ko naman iyon ano.
Habang nakangiti ako nang malawak ay natanaw ko si Sophie. Malungkot ang mga mata niyang nakatingin sa akin.
Napaiwas ako ng tingin sa kanya at bumaling sa iba.
Si Joziah naman ang aking nakita. Mataman siyang nakatitig sa akin. Walang ekspresyon ang mukha.
Napalunok ako at bumaba na.
I decided to go to the outing they are saying.
Plano kong ayusin ang lahat bago ako umalis.
Yeah, I will go. Isasama na ako pabalik ng mga magulang ko. Actually, that's a good opportunity kasi roon ko kukunin ang degree ko. Desedido na akong magtayo ng sarili kong business.
I will talk to Marcus and Enzo first. Then to Sophie. Lastly, to Joziah.
I feel like mali na umuwi pa ako sa Pinas.
Pero naisip ko rin na kung hindi ako umuwi ay hindi ko makikilala mga naging kaibigan ko.
At least there is something good to the bad.
Bago makaalis sa school ay niyaya ako nina Jaz na magpapicture kasama ang buong barkada.
Pumayag ako. That will be a good memory for me.
Ang katabi ko ay si Brent. Nakaakbay ito sa akin na para bang pinoprotektahan niya ako sa iba.
I know that my cousin is really sweet. I am so touched.
After that, I also saw Travis and Spence. They gave me gift and took picture with me too.
Before I go, I look at the Jimenez. Sophie also graduated, she looks like she want to approach me.
Kaya naman nang magkausap ang mga magulang namin ay nilapitan ko na siya.
"Let's take picture," I said.
Lumiwanag ang mga mata niya at tila ba gusto nang maiyak nang pindutin ko na ang camera button.
Sa totoo lang, pangarap naming magkaroon ng picture ng nakatago kaming dalawa.
Kaya naman kahit alam kong bumpy ang relasyon namin ngayon, hindi ko ito papalagpasin. This is a important event for the two of us.
After that ay tumingin naman ako kay Joziah. I just gave him a smile before waving at him.
Saka na kami umalis ng mga magulang ko.
We celebrated my graduation in a private restaurant.
Now, I am busy packing my things. No, not for us going back in Germany. It is for our outing.
Yuri and Jaz are so happy when they learned that I will go.
Yuri even suggested that they will fetch me here.
Iisang van kasi ang gagamitin namin. Kasya naman kami roon.
I wonder too if Tania will be there.
Napangiti na lang ako nang mapait. Hindi ko pa tanggap ng buo, pero alam ko, matatanggap ko rin. Hindi man ngayon, pero marahil ay sa susunod.
I heard the horn. Nagpaalam na ako at lumabas na.
Pagkabukas ng pintuan ng van ay nakita ko ang vacant seat.
Sa tabi ni Joz. At sa likod naman ay sa tabi ni Enzo at Marcus.
Napatingin ako sa aking pinsan. Mukhang napansin niya iyon kaya naman lumipat siya.
Bali pinalipat niya si Jaxon sa tabi ni Joz. Ako na ang katabi niya ngayon. Ang talino talaga ng pinsan ko. Nice one.
I roamed my eyes around the van. I noticed that the girls are only four. Where is Tania?
I badly want to ask about it, but I just shut up my mouth.
Baka naman gumamit siya ng sarili niyang sasakyan at kikitain na lang kami roon.
Sa totoo lang, I am thinking if I will talk to her too or not.
Parehas kaming may kasalanan sa tutuusin. Pero siguro ay kakausapin ko na lang siya pagkatapos ng kay Joz.
I will just remind her about somethings.
Mabilis lang ang biyane dahil malapit lang naman ang resort na pupuntahan namin.
Nalaman ko na pag-mamay ari pala iyon nina Hiro.
Pagkababa ay agad akong hinaklit ni Yuri.
"Swimming tayo mamaya. You made sure that you bring your bikini with you, huh," she said.
"Of course," I said and winked.
We will spent three days here. I think three days will be enough for me to talk to four people.
Mamayang gabi ko balak kausapin ang duo. I just want to make things clear.
Ayaw kong umalis na magulo pa ang lahat.
May mga kwartong nakatoka sa amin. Malaki ang ibinigay pa ra sa aming mga babae. Sama-sama kami roon.
"Hindi ba kulang ang mga kama?" I asked to Jaz.
Kumunot ang noo niya. "We are four. Beds are just enough."
Napatango ako. Baka naman kasama ni Joziah si Tania sa iisang kwarto.
Speaking of her, hindi ko pa siya nakikitang dumating.
Napatingin ako kay Sophie. Tila hinihintay niyang tumingin ako sa kanya.
Napaiwas na lamang siya nang wala naman akong itanong sa kanya.
Yuri invited me to change. Mag-siswimming na kami.
Si Sophie naman ay kanina pa lumabas. While Jaz is ranting, rash guard kasi ang pinadala ni Jiro sa kanya. Kaya naman napatawa na lang kami ni Yuri.
Mukhang seloso rin pala si Jiro. Hindi halata, huh.
When we arrived at the pool, we saw some members there.
I roam my eyes around again, finding Tania.
Tila nasanay na kasi ako na kung saan si Joziah ay naroon din si Tania.
I removed my sarong and heard Brent ranted.
"Focus on swimming, guys!" he shouted.
Napangiti ako dahil doon.
At least I have a cousin like him.
After dipping, I decided to rest.
Umupo ako sa may lanai at kinuha ang phone kong nakapatong sa la mesa.
Napakunot ang noo ko nang makita ko ang notification ko sa social media.
Binuksan ko iyon at muntikan ko nang mabitawan ang phone ko.
That guy followed me. I even saw him messaged me.
"You are still beautiful," he said.
Nabitawan ko ang phone ko at tumama iyon sa legs ko. Napapikit ako nang mariin.
"Long time no see." It is also one of his messages.
Pagkabukas ng mga mata ko ay nagtama ang pangingin namin ni Joziah.
Tila kanina pa niya ako pinagmamasdan.
***
Hiii. You can read Devirginized by my ex english version on istor y. Just download it and search for my username there. Thank you.
If you want to read my other stories, completed, you can follow me on dream e, just search for my username there too. I have many completed stories there.