"ငယ်ငယ် dinner သွားစားပါမယ်ဆို…အကျီမလဲဘူးလား"
ဦးကို လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ အခါတိုင်းလို waist coatဝတ်မထားဘူး။ရှပ်အကျီအနက်ကို ဦးရဲ့သွေးကြောတွေပေါ်နေတဲ့လက် ပေါ်အောင်ထိ ခေါက်ထားတယ်။အကျီမှာလဲ ရင်ဘတ်နဲနဲပေါ်အောင် ကြယ်သီးနှစ်လုံး ဖြုတ်ဝတ်ထားတယ်။ style pantအနက်နဲ့ပါ တွဲဝတ်ထားတာမို့ တော်တော်လေး ဆွဲဆောင်မူရှိသည်။
ငယ်ငယ်က ဦးကို မျက်လုံးပြူးလေးနဲ့ ကြည့်နေတာကြောင့် ဦးက ပြုံးပီး ငယ်ငယ့်နားကို ကပ်သွားကာ နဖူးလေးကို ဖော့ဖော့လေး တောက်လိုက်တယ်။
"အ့ ဘာလုပ်တာလဲ"
"ငယ်လေး ခေါင်းထဲက အတွေးတွေကို ဖျောက်ပေးတာ"
"အ့လို တောက်ရင် ပျောက်တယ်ပေါ့"
"အွန်း ပျောက်တယ်"
"အံ့ဩစရာရီး…"
ဦး ငယ်ငယ်ရဲ့ စကားကို သဘောကျကာ တဟားဟားနဲ့ ရီနေလေရဲ့
"ရီမနေနဲ့ ထွက်တော့ ငယ်အဝတ်လဲတော့မယ်"
ဦး ထွက်သွားတော့မှ ငယ်အကျီလဲတော့သည်။
လှေကားကနေ ဆင်းလာတဲ့ ငယ့်ကို ဦးမော့ကြည့်မိသည်။ဂါဝန်ပန်းရောင် ဝဲဝဲလေးကို ဝတ်ဆင်ထားတဲ့ ငယ်က အဝါရောင်ဆံပင်လေးကို ဖဲပြားပန်းရောင် နုနုလေးတွေနဲ့ နှစ်ဖက်ခွဲစည်းထားသည်မို့ တကယ့်ကို ကလေးလေးလိုပင်။ပန်းရောင်နဲ့ လိုက်လွန်းတဲ့ ငယ်ရဲ့ ဖြူဖွေးနေတဲ့ အသားအရည်လေးက ပေါင်လည်လောက်ထိ တိုတဲ့ ဂါဝန်ကြောင့် သိသာလှသည်။
"ဟိတ် လူရီး ဘာကြည့်တာလဲ"
ငယ်ငယ်က ဦးနားကို ကပ်ကာ မေးလိုက်မှ ကြောင်ကြည့်နေတဲ့ ဦး ပြန်သတိဝင်လာသည်။
"ငယ်လေးက အရမ်းလှပီး……ဆွဲဆောင်နေလို့"
ငယ့်ကို ခါးက ဖက်ဆွဲလိုက်ပီး နား နားကို တိုးတိုးလေးကပ်ပြောလိုက်သည်။ ငယ်ငယ် လက်ထဲကနေ ရုန်းလိုက်ပီး ဦးနဖူးကို ခြေဖဝါးလေးထောက်ကာ နာအောင် လှမ်းတောက်လိုက်သည်။
ဦးက နည်းနည်း နာသွားတာမို့
"ငယ်က ကလေးသာ ဖြစ်တာ အားရှိသားပဲ"
"ကလေး မဟုတ်ပါဘူးဆို"
"ကိုယ့်ကို ကလဲ့စား ပြန်ချေတာလား"
"မဟုတ်ပါဘူး…ဦး အတွေးတွေကို ဖျောက်ပေးတာ ခ်ခ်"
ဦးနားကို ကပ်ပြောကာ ရီပီး ထွက်သွားတဲ့ ကလေးကို ဦး နောက်ကနေကြည့်ရင်း အသည်းယားလာတာမို့ ငယ့် လက်ကို လှမ်းဆွဲလိုက်ပီး ရုတ်တရက်အနမ်းတေ ဆက်တိုက်ခြွေနေသည်။
"အွတ်…အွန်း…"
ငယ် အသက်ရှုကျပ်လာတာမို့ ဦး လက်ကို ပုတ်နေတာကြောင့် ဦးလွှတ်ပေးလိုက်ပီး ငယ့် ပါးလေးကို ဖွဖွလေး ကိုင်လိုက်ပီး…
"ငယ် အရမ်းချစ်တယ်"
နူးညံ့တဲ့ အသံလေးနဲ့ ပြောလိုက်တာကြောင့် ငယ် ရှက်သွားတာပီး ခေါင်းလေး ငုံ့သွားသည်။
"ပြွတ်စ် လာ သွားရအောင်"
ငယ်ရဲ့ နဖူးလေးကို တစ်ချက် နမ်းလိုက်ပီး လက်ကနေ ဆွဲခေါ်သွားတော့သည်။
ဦး ဘိုကင်လုပ်ထားပီးသား စားပွဲမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်ကြတယ်။
"ငယ် ဘာစားချင်လဲ…"
"ရေခဲမုန့်"
"ညစာ စားပီးမှ သရေစာ စားရမယ်…ခု ဗိုက်ပြည့်အောင် ဘာစားမလဲ"
"မသိဘူး ကြိုက်တာမှာတော့"
"အ့ဆို ................. အ့ပေး ငရုတ်ကောင်းနဲ့ ကြက်သွန်အနီ မထည့်ဘူး ဒါပဲ"
"ဟုတ်ကဲ့ sir"
ဟုတ်တာပေါ့ ငယ်က ကြက်သွန်နီမစားဘူး။ငရုတ်ကောင်းနဲ့လဲ မတည့်ဘူးကို။ဦး ဒါတွေမှတ်မိနေတာ မဆန်းတော့ပါဘူးလေ။
"ဦး ငယ် toilet သွားအုံးမယ်"
"သွားလေ လိုက်ခဲ့ပေးရမလ့ သွားတတ်လား ငယ်"
"သွားတတ်တာပေါ့ ငယ်အ့လောက် မငယ်တော့ဘူး"
"ဟုတ်ပါပီဗျာ သွားပါ"
ငယ် သန့်စင်ခန်း ဝင်သွားတာမို့ ဦးတစ်ယောက်ထဲ ကျန်ခဲ့ချိန်…
"ခန့်မင်း…"
"ဟင် မြူပါလား ရှားရှားပါးပါး မြူနှင်းခက်ကို restaurant မှာ တွေ့ရတယ်လို့"
"ကုမ္ပဏီ မှာ dinnerပွဲ ရှိလို့ပါကွာ မြူ့ကို မပြောပါနဲ့အုံး ခန့်မင်းကရော ဘာလာလုပ်လဲ"
"dinner လာစားတာပေါ့"
ဦးနဲ့ မြူစကားပြောနေတာကို ငယ်မြင်လိုက်သည်။တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် ကြည့်ပီးပြုံးကာ ပြောနေကြတဲ့ ဦးတို့ နှစ်ယောက်။
"ဪ...ဘယ်သူလဲလို့ ခုနကတည်းက ကြည့်နေတာ…ဟိုနေ့က ဦးကို လိုက်ပို့တဲ့ အန်တီပဲ"
"ဟုတ်ပါတယ်…မြူနှင်းခက်ပါ ခန့်မင်းထည်ကတော့ မြူလို့ ခေါ်တာပဲ။မင်း ကြိုက်သလို ခေါ်နိုင်ပါတယ်"
"ငယ်သွေးသျှန်ပါ…ဦးက အရမ်းချစ်တတ်တော့ ချစ်စနိုးနဲ့ ငယ်လို့ ခေါ်တယ်…ခန့်မင်းထည်ရဲ့ တရားဝင် ဇနီးလို့ ပြောလဲ ရတာပေါ့..နော် ဦး"
မခံဘဲ ပြန်ပြောနေတဲ့ငယ့်ကို သဘောကျနေတဲ့ ဦးက ပြုံးရင်း ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်သည်။
"ကိုယ်ချစ်တာ ဒီတစ်ပဲရှိတာကို ငယ့်ကိုဇနီးလို့ မပြောရင် ဘသူ့သွားပြောရမလဲ…"
မြူကိုယ့်နားကို မယုံနိုင်လောက်အောင် ဖြစ်သွားသည်။ရင်ထဲ တစ်စစီကျေမွသွားသလို နာပေမယ့် ပြုံးနေဆဲ မြူ…
"ဪ…မြူသွားရတော့မယ် ခနဆိုပီး ထွက်လာတာ မျှော်နေလောက်ပီ"
"ဟုတ်ပီ နောက်မှ တွေ့မယ်"
"အန်တီ…နောက်နေ့ အိမ်အလည်လာအုံးနော် သိလ့"
"အွန်း"
မြူ ရင်ထဲတွင် အဆင်မပြေပေမယ့် အပြုံးနဲပဲ နှုတ်ဆက်ပီး ပြန်ထွက်လာခဲ့တယ်။ထို နေ့ညက မြူတော်တော် မူးလာခဲ့သည်။
"ဘာရီတာလဲ ရီစရာပါလို့လ့"
ငယ်က ထုံးစံအတိုင်း နှုတ်ခမ်းလေးဆူပီး မေးလိုက်တယ်။
"ငယ်ကရော ဘာစိတ်တိုစရာပါလို့ စိတ်တိုနေလဲ"
"မသိပါဘူး ဘာလို့မှန်း"
"ကိုယ့်ကို ပြောမပြချင်ဘူးလ့"
"ကိုယ့်မှာ ပိုင်ရှင် ရှိပီးသားကိုတောင် အခြားမိန်းကလေးနဲ့ အကြည့်တွေစိုက်ပီး ပြုံးပျော်နေတဲ့ လူရီးက သိချင်မယ် မထင်ပါဘူး"
"ဟားဟားဟား ငယ် သဝန်တိုနေတာပဲ"
"ဟန့် ဘသူပြောလဲ"
"ကိုယ့်စိတ်က ပြောပြတာ"
"အံ့ဩစရာရီးနော်…မှတ်ထားလိုက်မယ်"
"စိတ်မဆိုးပါနဲ့ကွာ ကိုယ်နဲ့သူနဲ့က ငယ်သူငယ်ချင်းတွေပါ ခုတော့ လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်ပေါ့"
"ဦးက အ့လို ထင်တယ်ပေါ့"
"ထင်တာ မဟုတ်ဘူး အမှန်ကို ပြောနေတာ"
"သူ့ဘက်ကတော့ အ့လိုထင်မှာ မဟုတ်ဘူးဆိုတာ ငယ်သိနေတယ်"
"ဘယ်လိုသိလဲ ပြောပါအုံး"
"ငယ့်စိတ်က ပြောပြလို့သိတာ"
"ဟားဟားဟား"
နှစ်ယောက်လုံး စကားတွေ ပြော စားသောက်ရင်း ရီမောနေကြသည်။ဦးက နည်းနည်းသောက်လာတာမို့ ကိုသီဟကို အိမ်ပြန်ဖို့ရာ ခေါ်ရသည်။ကိုသီဟ ရောက်တော့ ငယ်တို့ အိမ်ပြန်လာကြသည်။
"ငယ် ဒီည ကိုယ့်အခန်းမှာ အိပ်မလ့"
"အိပ်မယ်လေ"
"အိုခေ ကိုယ်စောင့်နေမယ်"
"အိပ်ချင်ရင် အိပ်နော် ငယ် ရေချိုးပီးမှ လာခဲ့မယ်"
ဦး ခေါင်းညိမ့်ပြလိုက်ရသည်။ငယ့်ကို အတူတူ ရေချိုးဖို့ ခေါ်ချင်ပေမယ့် ငယ်မကြိုက်မှာ စိုးတာမို့ ဦး စိတ်လျှော့လိုက်ရသည်။
ငယ်ဝင်လာတော့ ဦးက အပေါ်ပိုင်း ဗလာနှင့် အကျီေရွးေနသည်။တော်တော် ဆွဲဆောင်မှုရှိတဲ့ ဦးကြောင့် ငယ် တံတွေးတစ်ချက် မြိုချလိုက်သည်။
"ငယ် လာပီလား…"
ဦး ငယ့်ကို လှည့်လိုက်တော့ အကျီရှပ်အပွကြောင့် အောက်မှာ ဝတ်ထားတဲ့ ဘောင်းဘီတိုလေးမှာ အကျီအောက်မှာ ပျောက်သွားသည်။အကျီစကို လက်သေးသေးလေးနဲ့ ချေနေတဲ့ ငယ့်ကို ဦးစိုက်ကြည့်နေမိသည်။
ဦး စိတ်မထိန်းနိုင်တဲ့ အဆုံး ငယ့်ကို လက်ကနေ ဆွဲပီး မွေ့ယာပေါ် ပစ်လှဲလိုက်ကာ ဦးကလဲ ငယ့်အပေါ်ကနေ အုပ်မိုးလိုက်သည်။ငယ့်နဖူးမှာကျနေတဲ့ ဆံပင်စလေးကို နားညှပ်ပေးလိုက်ပီးစိုက်ကြည့်နေသည့် ဦးရဲ့ အကြည့်က ငယ်ရဲ့ ရင်ခုန်နှုန်းကို မြန်လာစေသည်။
ဦးနဲ့ ငယ် အရမ်းကပ်တာကြောင့် တစ်ယောက်ရဲ့ အသက်ရှုသံကိုပင် တစ်ယောက်က ကြားနေရသည်။ငယ် အသက်ရှုသံတွေ ပြင်းလာသည်ကို ဦး သတိထားမိသည်။တိုးညင်းတဲ့လေသံက ငယ့်နားထဲကို ဝင်လာသည်။
"ငယ် ကိုယ့်ကို ခွင့်ပြုမလား"
"အွန်း"
[ZawGyi] "ငယ္ငယ္ dinner သြားစားပါမယ္ဆို…အက်ီမလဲဘူးလား"
ဦးကို လွၫ့္ၾကၫ့္လိုက္ေတာ့ အခါတိုင္းလို waist coatဝတ္မထားဘူး။ရွပ္အက်ီအနက္ကို ဦးရဲ့ေသြးေၾကာေတြေပၚေနတဲ့လက္ ေပၚေအာင္ထိ ေခါက္ထားတယ္။အက်ီမွာလဲ ရင္ဘတ္နဲနဲေပၚေအာင္ ၾကယ္သီးႏွစ္လံုး ျဖဳတ္ဝတ္ထားတယ္။ style pantအနက္နဲ႔ပါ တဲြဝတ္ထားတာမို႔ ေတာ္ေတာ္ေလး ဆဲြေဆာင္မူရိွသည္။
ငယ္ငယ္က ဦးကို မ်က္လံုးျပဴးေလးနဲ႔ ၾကၫ့္ေနတာေၾကာင့္ ဦးက ႃပံုးပီး ငယ္ငယ့္နားကို ကပ္သြားကာ နဖူးေလးကို ေဖာ့ေဖာ့ေလး ေတာက္လိုက္တယ္။
"အ့ ဘာလုပ္တာလဲ"
"ငယ္ေလး ေခါင္းထဲက အေတြးေတြကို ေဖ်ာက္ေပးတာ"
"အ့လို ေတာက္ရင္ ေပ်ာက္တယ္ေပါ့"
"အြန္း ေပ်ာက္တယ္"
"အံ့ဩစရာရီး…"
ဦး ငယ္ငယ္ရဲ့ စကားကို သေဘာက်ကာ တဟားဟားနဲ႔ ရီေနေလရဲ့
"ရီမေနနဲ႔ ထြက္ေတာ့ ငယ္အဝတ္လဲေတာ့မယ္"
ဦး ထြက္သြားေတာ့မွ ငယ္အက်ီလဲေတာ့သည္။
ေလွကားကေန ဆင္းလာတဲ့ ငယ့္ကို ဦးေမာ့ၾကၫ့္မိသည္။ဂါဝန္ပန္းေရာင္ ဝဲဝဲေလးကို ဝတ္ဆင္ထားတဲ့ ငယ္က အဝါေရာင္ဆံပင္ေလးကို ဖဲျပားပန္းေရာင္ ႏုႏုေလးေတြနဲ႔ ႏွစ္ဖက္ခဲြစည္းထားသည္မို႔ တကယ့္ကို ကေလးေလးလိုပင္။ပန္းေရာင္နဲ႔ လိုက္လြန္းတဲ့ ငယ္ရဲ့ ျဖဴေဖြးေနတဲ့ အသားအရည္ေလးက ေပါင္လည္ေလာက္ထိ တိုတဲ့ ဂါဝန္ေၾကာင့္ သိသာလွသည္။
"ဟိတ္ လူရီး ဘာၾကၫ့္တာလဲ"
ငယ္ငယ္က ဦးနားကို ကပ္ကာ ေမးလိုက္မွ ေၾကာင္ၾကၫ့္ေနတဲ့ ဦး ျပန္သတိဝင္လာသည္။
"ငယ္ေလးက အရမ္းလွပီး……ဆဲြေဆာင္ေနလို႔"
ငယ့္ကို ခါးက ဖက္ဆဲြလိုက္ပီး နား နားကို တိုးတိုးေလးကပ္ေျပာလိုက္သည္။ ငယ္ငယ္ လက္ထဲကေန ရုန္းလိုက္ပီး ဦးနဖူးကို ေျခဖဝါးေလးေထာက္ကာ နာေအာင္ လွမ္းေတာက္လိုက္သည္။
ဦးက နည္းနည္း နာသြားတာမို႔
"ငယ္က ကေလးသာ ျဖစ္တာ အားရိွသားပဲ"
"ကေလး မဟုတ္ပါဘူးဆို"
"ကိုယ့္ကို ကလဲ့စား ျပန္ေခ်တာလား"
"မဟုတ္ပါဘူး…ဦး အေတြးေတြကို ေဖ်ာက္ေပးတာ ခ္ခ္"
ဦးနားကို ကပ္ေျပာကာ ရီပီး ထြက္သြားတဲ့ ကေလးကို ဦး ေနာက္ကေနၾကၫ့္ရင္း အသည္းယားလာတာမို႔ ငယ့္ လက္ကို လွမ္းဆဲြလိုက္ပီး ရုတ္တရက္အနမ္းေတ ဆက္တိုက္ႁခြေနသည္။
"အြတ္…အြန္း…"
ငယ္ အသက္ရႈက်ပ္လာတာမို႔ ဦး လက္ကို ပုတ္ေနတာေၾကာင့္ ဦးလႊတ္ေပးလိုက္ပီး ငယ့္ ပါးေလးကို ဖြဖြေလး ကိုင္လိုက္ပီး…
"ငယ္ အရမ္းခ်စ္တယ္"
ႏူးညံ့တဲ့ အသံေလးနဲ႔ ေျပာလိုက္တာေၾကာင့္ ငယ္ ရွက္သြားတာပီး ေခါင္းေလး ငံု႔သြားသည္။
"ႁပြတ္စ္ လာ သြားရေအာင္"
ငယ္ရဲ့ နဖူးေလးကို တစ္ခ်က္ နမ္းလိုက္ပီး လက္ကေန ဆဲြေခၚသြားေတာ့သည္။
ဦး ဘိုကင္လုပ္ထားပီးသား စားပဲြမွာ ဝင္ထိုင္လိုက္ၾကတယ္။
"ငယ္ ဘာစားခ်င္လဲ…"
"ေရခဲမုန႔္"
"ညစာ စားပီးမွ သေရစာ စားရမယ္…ခု ဗိုက္ျပၫ့္ေအာင္ ဘာစားမလဲ"
"မသိဘူး ႀကိဳက္တာမွာေတာ့"
"အ့ဆို ................. အ့ေပး ငရုတ္ေကာင္းနဲ႔ ၾကက္သြန္အနီ မထၫ့္ဘူး ဒါပဲ"
"ဟုတ္ကဲ့ sir"
ဟုတ္တာေပါ့ ငယ္က ၾကက္သြန္နီမစားဘူး။ငရုတ္ေကာင္းနဲ႔လဲ မတၫ့္ဘူးကို။ဦး ဒါေတြမွတ္မိေနတာ မဆန္းေတာ့ပါဘူးေလ။
"ဦး ငယ္ toilet သြားအံုးမယ္"
"သြားေလ လိုက္ခဲ့ေပးရမလ့ သြားတတ္လား ငယ္"
"သြားတတ္တာေပါ့ ငယ္အ့ေလာက္ မငယ္ေတာ့ဘူး"
"ဟုတ္ပါပီဗ်ာ သြားပါ"
ငယ္ သန႔္စင္ခန္း ဝင္သြားတာမို႔ ဦးတစ္ေယာက္ထဲ က်န္ခဲ့ခ်ိန္…
"ခန႔္မင္း…"
"ဟင္ ျမဴပါလား ရွားရွားပါးပါး ျမဴႏွင္းခက္ကို restaurant မွာ ေတြ့ရတယ္လို႔"
"ကုမၸဏီ မွာ dinnerပဲြ ရိွလို႔ပါကြာ ျမဴ႔ကို မေျပာပါနဲ႔အံုး ခန႔္မင္းကေရာ ဘာလာလုပ္လဲ"
"dinner လာစားတာေပါ့"
ဦးနဲ႔ ျမဴစကားေျပာေနတာကို ငယ္ျမင္လိုက္သည္။တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ ၾကၫ့္ပီးႃပံုးကာ ေျပာေနၾကတဲ့ ဦးတို႔ ႏွစ္ေယာက္။
"ဪ...ဘယ္သူလဲလို႔ ခုနကတည္းက ၾကၫ့္ေနတာ…ဟိုေန့က ဦးကို လိုက္ပို႔တဲ့ အန္တီပဲ"
"ဟုတ္ပါတယ္…ျမဴႏွင္းခက္ပါ ခန႔္မင္းထည္ကေတာ့ ျမဴလို႔ ေခၚတာပဲ။မင္း ႀကိဳက္သလို ေခၚႏိုင္ပါတယ္"
"ငယ္ေသြးသ်ွန္ပါ…ဦးက အရမ္းခ်စ္တတ္ေတာ့ ခ်စ္စႏိုးနဲ႔ ငယ္လို႔ ေခၚတယ္…ခန႔္မင္းထည္ရဲ့ တရားဝင္ ဇနီးလို႔ ေျပာလဲ ရတာေပါ့..ေနာ္ ဦး"
မခံဘဲ ျပန္ေျပာေနတဲ့ငယ့္ကို သေဘာက်ေနတဲ့ ဦးက ႃပံုးရင္း ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္သည္။
"ကိုယ္ခ်စ္တာ ဒီတစ္ပဲရိွတာကို ငယ့္ကိုဇနီးလို႔ မေျပာရင္ ဘသူ႔သြားေျပာရမလဲ…"
ျမဴကိုယ့္နားကို မယံုႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ျဖစ္သြားသည္။ရင္ထဲ တစ္စစီေက်မြသြားသလို နာေပမယ့္ ႃပံုးေနဆဲ ျမဴ…
"ဪ…ျမဴသြားရေတာ့မယ္ ခနဆိုပီး ထြက္လာတာ ေမ်ွာ္ေနေလာက္ပီ"
"ဟုတ္ပီ ေနာက္မွ ေတြ့မယ္"
"အန္တီ…ေနာက္ေန့ အိမ္အလည္လာအံုးေနာ္ သိလ့"
"အြန္း"
ျမဴ ရင္ထဲတြင္ အဆင္မေျပေပမယ့္ အႃပံုးနဲပဲ ႏႈတ္ဆက္ပီး ျပန္ထြက္လာခဲ့တယ္။ထို ေန့ညက ျမဴေတာ္ေတာ္ မူးလာခဲ့သည္။
"ဘာရီတာလဲ ရီစရာပါလို႔လ့"
ငယ္က ထံုးစံအတိုင္း ႏႈတ္ခမ္းေလးဆူပီး ေမးလိုက္တယ္။
"ငယ္ကေရာ ဘာစိတ္တိုစရာပါလို႔ စိတ္တိုေနလဲ"
"မသိပါဘူး ဘာလို႔မွန္း"
"ကိုယ့္ကို ေျပာမျပခ်င္ဘူးလ့"
"ကိုယ့္မွာ ပိုင္ရွင္ ရိွပီးသားကိုေတာင္ အျခားမိန္းကေလးနဲ႔ အၾကၫ့္ေတြစိုက္ပီး ႃပံုးေပ်ာ္ေနတဲ့ လူရီးက သိခ်င္မယ္ မထင္ပါဘူး"
"ဟားဟားဟား ငယ္ သဝန္တိုေနတာပဲ"
"ဟန႔္ ဘသူေျပာလဲ"
"ကိုယ့္စိတ္က ေျပာျပတာ"
"အံ့ဩစရာရီးေနာ္…မွတ္ထားလိုက္မယ္"
"စိတ္မဆိုးပါနဲ႔ကြာ ကိုယ္နဲ႔သူနဲ႔က ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြပါ ခုေတာ့ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေပါ့"
"ဦးက အ့လို ထင္တယ္ေပါ့"
"ထင္တာ မဟုတ္ဘူး အမွန္ကို ေျပာေနတာ"
"သူ႔ဘက္ကေတာ့ အ့လိုထင္မွာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ ငယ္သိေနတယ္"
"ဘယ္လိုသိလဲ ေျပာပါအံုး"
"ငယ့္စိတ္က ေျပာျပလို႔သိတာ"
"ဟားဟားဟား"
ႏွစ္ေယာက္လံုး စကားေတြ ေျပာ စားေသာက္ရင္း ရီေမာေနၾကသည္။ဦးက နည္းနည္းေသာက္လာတာမို႔ ကိုသီဟကို အိမ္ျပန္ဖို႔ရာ ေခၚရသည္။ကိုသီဟ ေရာက္ေတာ့ ငယ္တို႔ အိမ္ျပန္လာၾကသည္။
"ငယ္ ဒီည ကိုယ့္အခန္းမွာ အိပ္မလ့"
"အိပ္မယ္ေလ"
"အိုေခ ကိုယ္ေစာင့္ေနမယ္"
"အိပ္ခ်င္ရင္ အိပ္ေနာ္ ငယ္ ေရခ်ိဳးပီးမွ လာခဲ့မယ္"
ဦး ေခါင္းညိမ့္ျပလိုက္ရသည္။ငယ့္ကို အတူတူ ေရခ်ိဳးဖို႔ ေခၚခ်င္ေပမယ့္ ငယ္မႀကိဳက္မွာ စိုးတာမို႔ ဦး စိတ္ေလ်ွာ့လိုက္ရသည္။
ငယ္ဝင္လာေတာ့ ဦးက အေပၚပိုင္း ဗလာႏွင့္ အက်ီေရြးေနသည္။ေတာ္ေတာ္ ဆဲြေဆာင္မႈရိွတဲ့ ဦးေၾကာင့္ ငယ္ တံေတြးတစ္ခ်က္ ၿမိဳခ်လိုက္သည္။
"ငယ္ လာပီလား…"
ဦး ငယ့္ကို လွၫ့္လိုက္ေတာ့ အက်ီရွပ္အပြေၾကာင့္ ေအာက္မွာ ဝတ္ထားတဲ့ ေဘာင္းဘီတိုေလးမွာ အက်ီေအာက္မွာ ေပ်ာက္သြားသည္။အက်ီစကို လက္ေသးေသးေလးနဲ႔ ေခ်ေနတဲ့ ငယ့္ကို ဦးစိုက္ၾကၫ့္ေနမိသည္။
ဦး စိတ္မထိန္းႏိုင္တဲ့ အဆံုး ငယ့္ကို လက္ကေန ဆဲြပီး ေမြ့ယာေပၚ ပစ္လွဲလိုက္ကာ ဦးကလဲ ငယ့္အေပၚကေန အုပ္မိုးလိုက္သည္။ငယ့္နဖူးမွာက်ေနတဲ့ ဆံပင္စေလးကို နားၫွပ္ေပးလိုက္ပီးစိုက္ၾကၫ့္ေနသၫ့္ ဦးရဲ့ အၾကၫ့္က ငယ္ရဲ့ ရင္ခုန္ႏႈန္းကို ျမန္လာေစသည္။
ဦးနဲ႔ ငယ္ အရမ္းကပ္တာေၾကာင့္ တစ္ေယာက္ရဲ့ အသက္ရႈသံကိုပင္ တစ္ေယာက္က ၾကားေနရသည္။ငယ္ အသက္ရႈသံေတြ ျပင္းလာသည္ကို ဦး သတိထားမိသည္။တိုးညင္းတဲ့ေလသံက ငယ့္နားထဲကို ဝင္လာသည္။
"ငယ္ ကိုယ့္ကို ခြင့္ျပဳမလား"
"အြန္း"