ក្រោយពីចេញពីក្រុមហ៊ុនថេហ្យុងក៏មកជួបដ្រាហ្វៃពិតមែនគេមកតែជាមួយវេស្គីជំនិតរបស់គេប៉ុណ្ណោះ ដោយសារតែម្សិលមិញគេចៃដន្យជួបដ្រាហ្វៃនៅផ្សាទំនើបទើបនាយសុំណាត់ថេហ្យុងតែម្ដង
"ថេយ៍...បងនៅខាងនេះ"ដ្រាហ្វៃថ្ងៃនេះតែងខ្លួនសង្ហារនិងមកអង្គុយរងចាំថេហ្យុង
"បងមកដល់យូហើយមែនទេ?"ថេហ្យុងមកក្បែរតុដ្រាហ្វៃនឹងចូលអង្គុយ
"ទើបតែអម្បិញមិញតែថាថេយ៍ថ្ងៃនេះស្អាតណាស់"ដ្រាហ្វៃញញឹមពេញមុខហាកដូចជារីករាយណាស់ក្រោយពីបានជួបមុខថេហ្យុង
"ខ្ញុំធម្មតាទេ..ហឹសៗ! ត្រូវហើយជីវិតបងឥឡូវនេះយ៉ាងមិចហើយ?"ថេហ្យុងសួរសុខទុក្ខតាមធម្មតាមិនមានអ្វីលើសលុះទេសារភាពថាកាលមុនគេធ្លាប់មានចិត្តលើដ្រាហ្វៃជិតនិងព្រមធ្វើសង្សារនាយទៀតតែគេគ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៍មុនថ្ងៃណាត់ជួបដ្រាហ្វៃទើបរឿងរវាងគេនិងនាយត្រូវបានបញ្ចប់ហើយ
"ក៏ល្អបងមានក្រុមហ៊ុនជាច្រើនកន្លែងដែរ"ដ្រាហ្វៃ
"ហឹសៗល្អណាស់បងជោគជ័យបែបនេះខ្ញុំក៏ចូលរួមត្រេកអ"ថេហ្យុងញញឹមដាក់នាយស្នាមញញឹមគេធ្វើអោយដ្រាហ្វៃញញឹមតាមហើយដ្រាហ្វៃនៅតែសោកស្ដាយថេហ្យុងដែលគេបម្រុងនិងជិតក្លាយជារបស់នាយពេញសិទ្ធហើយប៉ុន្តែស្រាប់តែគេគ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៍នឹងបានទៅលើជុងហ្គុកភ្លាមៗគេពិបាកក្នុងការទទួលយកណាស់បើថាជុងហ្គុកជាមនុស្សល្អទៅមិនថាទេតែកាលពីមុនជុងហ្គុកជាមនុស្សយល់តែចិត្តខ្លួនឯង
"ខ្ញុំមួយនេះទៅធ្វើអោយសម្រស់កាន់តែស្អាត"ដ្រាហ្វៃក៏ចាប់អាហារអោយរាងតូច
"បងចង់ថាខ្ញុំបាក់សម្រស់ជាងមុន?"ថេហ្យុង
"ថេយ៍នៅតែគួរអោយស្រលាញ់ដូចដើម"ដ្រាហ្វៃ
"ទោះបីមានកូនហើយអញ្ចឹងហ្ហេ?បងកុហកតាមពិតខ្ញុំក៏ចាស់ដែរហើយ"ថេហ្យុង
"បងមានទៅកុហកអីត្រូវហើយនិយាយរឿងកូនចុះនាងតូចជេលីនោះឥឡូវធំហើយមែនទេ?បងមិនដែលបានជួបសោះតាំងពីថេយ៍ចេញកូរ៉េទៅព្រោះមិនចូលចិត្តមុខប៉ារបស់គេ"ដ្រាហ្វៃ
"គេក្រមុំហើយ..តែបងនឹងជុងហ្គុកនៅតែមិនត្រូវគ្នារហូតបែបនេះមែនទេ?"ថេហ្យុងសើចបន្តិចព្រោះនាយនឹងរាងក្រាសឈ្លោះគ្នាតាំងពីនៅរៀនមកម្លេះ
"មើលចរឹកគេទៅអោយបងចូលចិត្តត្រង់ណា"ដ្រាហ្វៃ
"ហឹសៗ...ឥឡូវនេះគេដូចរឹកច្រើនដែរហើយ"ថេហ្យុងសើចបន្តិច
"បងមិនជឿទេ"ដ្រាហ្វៃកំពុងតែនិយាយជាមួយថេហ្យុងសារមួយក៏លោតមកក្នុងទូរស័ព្ទនាយ
គ្រឺង!!
"ត្រូវសាកថាទៅមើលខ្សែរដៃគុជខ្យងអស់នេះមួយណាស្អាតជាងគេ"ដ្រាហ្វៃក៏ហុចទូរស័ព្ទទៅអោយថេហ្យុងពេលដែលហាងគ្រឿងអលង្ការsendរូបម៉ូឌគុជខ្យងមកអោយមើល
"បងរើសអោយអ្នកណា?"ថេហ្យុង
"រើសអោយមនុស្សស្អាតសីុវិល័យកាចឆ្នាស់ម្នាក់ជួយបងបន្តិចណា"ដ្រាហ្វៃមើលមុខរាងតូចទាំងញញឹមតាមពិតនាយចង់រើសអោយើថេហ្យុងនឹងហើយតែចង់supriseគេតាមក្រោយ
"ok.."ថេហ្យុងក៏ចាប់ផ្ដើមមើលរូបនោះម្ដងមួយៗទាំងយកចិត្តទុកដាក់ព្រោអគិតថាដ្រាហ្វៃប្រហែលជារើសអោយមនុស្សសំខាន់ហើយតែរំពេចនោះសារមួយទៀតក៏លោតមក
គ្រឺង!
¶ចេញពីធ្វើការមកជួបអូនបន្តិច¶
¶នឹកបងណាស់ដ្រាហ្វៃអូននៅរងចាំកំដរបង¶នោះគឺជាសាររបស់មនុស្សស្រីម្នាក់
"ខេឡា?"ថេហ្យុងភ្ញាក់ផ្អើលបន្តិចនេះខេឡាទាក់ទងនិងដ្រាហ្វៃមែនទេ?ថេហ្យុងមិនបានចូលមើលសារអ្វីនោះទេគេរើសប្រាប់ដ្រាហ្វៃហើយនឹងបន្តនិយាយលេងញាុំបាយជាមួយគ្នាបន្តដោយមិនដឹងនោះទេថាសកម្មភាពពួកគេស្ថិតក្នុងកែវភកនែកមនុស្សស្រីម្នាក់
"គឺ..ឯងគីមថេហ្យុងហេតុអីក៏ហ៊ានមកណាត់គ្នាបែបនេះ?"
#វិមានចន
ជុងហ្គុកបាននាំជេយ៍ហាមកវិមានចនមុនដោយថមមីគឺទៅទទួលជេលីមកពីរៀនហ្គីតាពេលនេះគឺជុំគ្នាអស់ហើយនៅខ្វះតែវត្តមានថេហ្យុងប៉ុណ្ណោះ
"អាប់ប៉ាទៅណាលោកដឹងទេ?"ជេយ៍ហា
"អាប់កូនរវល់ណា មោះ! ធ្វើសក់ត្រូវតែមានវែកភ្លីអោយសង្ហារបែបនោះទើបសមជាកូនប្រុស"ជុងហ្គុកឈវែកសក់អោយកូនប្រុសតែមួយជាត្រួយស្នេហារវាងនាយនឹងអតីតប្រពន្ធ
"មើស! ខ្ញុំមិនចូលចិត្តវែកសក់ទេ"ជេយ៍ហាធ្វើជាក្រវាស់ក្បាលអោយខ្ទិចម៉ូឌសក់
"នៅអោយស្ងៀមប៉ាវៃឥឡូវហើយជេយ៍ហា"ជុងហ្គុកនៅតែចចេសចង់រៀបចំសក់អោយព្រោះនាយជាមនុស្សស្រលាញ់សក់ជាងអ្វីទាំងអស់បែបនោះកូនប្រុសនាយក៏ត្រូវតែមានសក់រៀបរយដូចគ្នា
"លោកហ៊ាន?"អាល្អិតលើកចិញ្ចើមសួរ
"ហេតុអីមិនហ៊ាននោះក្មេងតែឌឺគឺវៃហើយ"ជុងហ្គុកនិយាយតែមាត់តែដៃរៀបសក់អោយកូន ជេយ៍ហាជ្រួញចិញ្ចើមមិនសុខចិត្តតែរំពេចនោះក៏ក្រលាស់ទៅឃើញថេហ្យុងដើរចូលមកទើបគេញញឹមចុងមាត់
"អាប់ប៉ា..មើលទៅប្ដីអាប់ប៉ាគាត់គម្រាមរកវៃកូន"ជេយ៍ហារត់ទៅថេហ្យុងនិងអោបចង្កេះប្ដឹងយកតែម្ដង
"លោកហ៊ានរកវៃកូនផងហ្ហេស?"ថេហ្យុងធ្វើមុខកាចដាក់រាងក្រាស
"មកពី.."ជុងហ្គុក
"មកពីអីក៏ដោយហាមតវ៉ា..អូ...តើឈឺទេកូនប្រុសប៉ា"ថេហ្យុងក៏បែរមកអោបជេយ៍ហា
"ឈឺណាស់អាប់ប៉ាអួយជាំសាច់អស់ហើយ"ជេយ៍ហា
"អេ..ប៉ាមិនទាន់បានវៃផងហេតុអីក៏ជាំអូនកាន់ជើងកូនចាំមើលខូច"ជុងហ្គុក
"ទោះយ៉ាងណាលោកមិនអាចគម្រាមកូនបានទេ!.."ថេហ្យុងសម្លក់មុខនាយដោយជេយ៍ហាពេបមាត់ឌឺដាក់ជុងហ្គុកនៅមិននៅគម្រាមរកវៃគេហ្ហេស?ប្ដឹងអាប់ប៉ាអោយស្ដីអោយមួយពីអ្នកប៉ាកូនគឺធ្វើមុខធ្វើមាត់ដាក់គ្នា ជេយ៍ហាគេតាំងចិត្តហើយបើថាថេហ្យុងព្រមត្រូវគ្នានឹងជុងហ្គុកទើបគេព្រមហៅប៉ាតែបើរឿងឈប់ឌឺដាក់នាយគឺមិនចង់ទេ។
ការញាុំអាហារជួបជុំគ្រួសារដ៍រីករាយក៏ប្រព្រិត្តិដោយរាងក្រាសញញឹមសប្បាយចិត្តជាទីបំផុតដែលគ្រួសារដែលបែកបាក់ទៅយូឆ្នាំហើយមកជួបជុំគ្នាម្ដងទៀត
បើទោះបីនាយនិងថេហ្យុងមិនទាន់ដូចដើមតែការ
ដែលកូនៗនាយនិងថេហ្យុងជុំគ្នានោះហើយហៅថាការជួបជុំគ្រួសារនោះ
"លោកប៉ាមិនដែលថើបអាប់ប៉ាអោយពួកយើងឃើញទេតើថើបម្ដងបានទេប៉ា?"ពេលនេះកំពុងតែញាុំបង្អែមជុំគ្នាជេលីក៏ស្នើរសុំ
"ជេលីហេតុអីក៏បែបនេះ"ថេហ្យុងធ្វើជានិយាយតាមពិតក្នុងចិត្តគឺអៀនទេ
"ណាប៉ាណា..ថើបអាប់ប៉ាអោយពួកយើងឃើញម្ដងទៅក្នុងនាមជាមិត្តក៏បាន"ជេលីក៏ទទួចសុំដដែលៗ
"ក្នុងនាមជាមិត្តតើអូនយល់ទេ?"ជុងហ្គុកបែរមកមើលមុខរាងតូចទាំងញញឹម
"មិត្តគេមិនថើបគ្នាទេជេលី"ថមមីធ្វើជានិយាយដើម្បីកុំអោយជុងហ្គុកមានលិឌដោយរាងក្រាសក៏បែរមកសម្លក់ឥតព្រិច
"បងស្រី!"ជេយ៍ហាហៅជេលីនិងខ្សិបខ្សាវអ្វីមិនដឹងទើបពួកគេទាំងពីអ្នក្រោកពីឈនៅពីក្រោយរវាង
ជុងហ្គុកនិងថេហ្យុង
"កូនៗធ្វើអីនឹង"ថេហ្យុង
"ជុប!.."ជេយ៍ចាប់ថ្ពាល់រាងតូចបង្វែរមករករាងក្រាសឯជេលីចាប់ថ្ពាល់ជុងហ្គុកនិងរុញមកអោយពួកគេថើបគ្នាធ្វើអោយជុងហ្គុកនិងថេហ្យុងភ្ញាក់ព្រឺត
ក្រឹប! ថមមីក៏យកកាមេរ៉ាមកថតរូបជុំគ្រួសាររបស់គេ
"អុស! យ៉ា..ហេតុអីក៏ខូចយ៉ាងនេះ!"ថេហ្យុងអៀនជាខ្លាំងគេបែរមកសម្លឹងមើលមុខជេលីដែលកំពុងតែសើចឯជុងហ្គុកក៏លូកទៅចាប់ដៃកូនប្រុសដែលផ្តល់គំនិតដ៍ល្អបែបនេះដល់ជេលី ក្មេងៗនាំគ្នាសប្បាយចិត្ត
ជេយ៍ហាក៏ដូចគ្នាបើទោះគេមិនសូវចូលចិត្តញញឹមឬសើចតែគេបញ្ហាញចេញនៅចិត្តដែលរីករាយតែម្ដងវាកាន់តែធ្វើអោយជុងហ្គុកចង់ត្រូវគ្នាជាមួយនឹងថេហ្យុងព្រោះចង់ឃើញកូនរីករាយ
ប៉ុន្តែទោះគិតយ៉ាងណាក៏នាយនៅតែមិនយល់បើ
ជេយ៍ហានិងជេលីឬថមមីសប្បាយចិត្តពេលពួកគេត្រូវគ្នាចុះកាលដែលថេហ្យុងនិងហ្វៃសឺជាគូដណ្ដឹងគ្នាហេតុអីក៏ពួកគេគាំទ្រមិនជំទាស់? កាន់តែគិតកាន់តែមិនយល់ឬមានហេតផលអ្វីមួយនៅពីក្រោយខ្នងដែលនាយមិនបានដឹង?
(ពូឯងសេរីតែមួយជាមួយអ្នកអានខ្ញុំ...)
#Skip
នៅល្ងាចថ្ងៃថ្មីថេហ្យុងក៏ដើរចេញក្រុមហ៊ុននៅឈចាំនៅខាងមុខក្រុមហ៊ុនដើម្បីចាំវេស្គីមកទទួល ថ្ងៃនេះល្ហិតល្ហៃណាស់ព្រោះគេក្អួតច្រើនពេកទើបចង់ទៅសម្រាក ពេលកំពុងឈក៏មានសម្លេងមនុស្សស្រីម្នាក់ក៏ហៅគេ
"គីមថេហ្យុង!.."នារីម្នាក់នោះក៏ដើរមករករាងតូច
"នាងគឺ..."ថេហ្យុងព្យាយាមរកនឹក
"យូសាន់ណា"សាន់ណា
"អ..ចាំហើយអតីតសម្លាញ់ក្នុងសមរភូមិ"ថេហ្យុងញញឹមចុងមាត់បន្តិច
"ឯងនឹងយើងគឺនៅតែមានចរឹកដូចដើម សម្រស់ឯងក៏នៅតែស្អាតដូចដើមសង្ឃឹមថាឯងមិនមានគំនិតយកប្ដីគេទេហ្ន?"សាន់ណា
"អ្នកណាប្ដីឯង?"ថេហ្យុងលើកចិញ្ចើមសួរ
"យើងមកនិយាយគ្នាបែបត្រង់ៗព្រោះកន្លងមកពួកយើងទាំងពីអ្នកមិនមែនជាប្រភេទមនុស្សលាក់ពុទ្ធសំងំចាក់ពីក្រោយខ្នងទេ"សាន់ណា
"ត្រូវហើយនិយាយមកឯងមានមន្ទិលអ្វី? "ថេហ្យុង
"ដ្រាហ្វៃជាប្ដីរបស់យើង យើងឃើញឯងណាត់ជាមួយគាត់ថ្ងៃមុន"សាន់ណា
"អុស! ឯងរៀបការជាមួយសិស្សច្បងដ្រាហ្វៃ?"ថេហ្យុងភ្ញាក់ផ្អើល
"ត្រូវហើយយើងរៀបការ5ឆ្នាំហើយ"សាន់ណា
"ហេតុអីបានស្រលាញ់គ្នា?"ថេហ្យុង
"ព្រោះអតីតប្ដីឯងប្ដឹងគាត់ឡើងតុលាការតែយើងជាមេធាវីទើបយើងដោះស្រាយក្ដីអោយហើយក៏លង់ស្នេហ៍"សាន់ណានាងជាមនុស្សសម្ដីម៉ាត់តែនាងចិត្តល្អនោះទេ
"កាត់ក្ដីនៅតុលារឈ្នះបានបេះដូង"ថេហ្យុងញញឹមបន្តិច
"ត្រូវហើយ..ប៉ុន្តែឯងណាត់ប្ដីយើងធ្វើអី?បើចង់ដូចដើមជាមួយគាត់យើងrecommentអោយឯងដកថយអោយហើយ ទុកផ្លូវអោយដឹងមុននឹង20ម៉ូតូទៅដល់ផ្ទះឯង"សាន់ណា
"wow ឯងនៅតែកាចដូចដើម ហឹស! យើងបានជួបគាត់ដោយចៃដន្យក៏ញាុំបាយជាមួយគ្នាទៅយើងមានម្ចាស់ចិត្តហើយមិនបេតីប្ដីឯងទេ...ប៉ុន្តែឯងគួរតែ
ប្រយ័តន្នជាមួយអ្នកផ្សេងវិញ"ថេហ្យុងញញឹមចុងមាត់បន្តិចនឹងនឹកឃើញគំនិតមួយ
"អ្នកណា?"សាន់ណា
"អ្នកដែលធ្លាប់ដណ្ដើមប្ដីយើងនោះអី ធម្មតាមនុស្សដែលមានសណ្ដានដណ្ដើមប្ដីគេឯងគួរតែប្រយ័តន្នបំផុត"
ថេហ្យុងនិយាយបញ្ឆិតបញ្ឆៀង
"ឯងសំដៅលើអ្នកណា? "សាន់ណាជ្រួញចិញ្ចើម
"រឿងស្រីមុខក្រាស់ដណ្ដើមប្ដីយើងល្បីសឹងអីមិនដែលឯងមិនដឹងទេ..យើងទៅហើយសាន់ណាថ្ងៃក្រោយជួបគ្នា.."ថេហ្យុងលើកដៃលានាងស្របពេលវេស្គីបើកមកទទួល
"ត្រូវហើយ! លើកក្រោយសើុបអោយច្បាស់មុននឹងមកចង់ចោតយើងថាមានគំនិតយកប្ដីឯងយើងប្រាប់អោយដឹងមុនពេល40ម៉ូតូទៅដល់ផ្ទះឯងfreeថែមឡាន5ទៀត"ថេហ្យុងចូលទៅក្នុងឡានដោយមិនភ្លេចបើកកញ្ចក់មកឌឺមួយឃ្លាហើយឡានក៏បើកចេញទៅ
"ឆឺស! អើ...ប៉ុន្តែនាងគឺ...សូខេឡា? "សាន់ណាទម្លាក់ទឹកមុខចុះក្តុក!ត្រូវហើយនាងប្រហែសទុកស្រីដែលយកប្ដីគេនៅក្បែរប្ដីនាង? តែហេតុអីថេហ្យុងដឹងធម្មតាមនុស្សថេហ្យុងបើមិនច្បាស់គេមិននិយាយទេ
"ហឹស! កុំអោយយើងចាប់បានអោយសោះណា "សាន់ណាក្តាប់ដៃញ័រតត្រឺត!!
To be continued......
write by steemeeraa❤️️