"ဒေါက်ဒေါက် ငယ်လေးရေ…ငယ်ငယ်"
တံခါးခေါက်ရင်း ခေါ်နေသံကြားလို့ ငယ်ငယ် နိုးလာတယ်…ဒေါ်ဒေါ်အသံ ဖြစ်မယ်…
"ဟုတ် ဒေါ်ဒေါ် "
"ငယ်ေလး ကျောင်းသွားရမယ်မလ့"
|ဟုတ်သားပဲ ကျောင်းသွားရမာ မေ့နေတယ်…ညက ဝသုန်တို့နဲ့ ဖုန်းပြောတာကြာသွားတာနဲ့ မနက်မနိုးဘူးဖြစ်သွားတယ်|
"သွားရမာ ဟုတ်တယ်"
"ရေချိုးသန့်စင်ပီး ဆင်းခဲ့တော့ ဒေါ်ဒေါ် ပြင်ပေးထားမယ်"
"ဟုတ်""
ရှပ်အကျီအဖြူ၊ ဒူး အထက်ပဲရှိတဲ့ စကပ်တိုအနက်၊ ခြေအိတ်နဲ့ မနေ့ကဝယ်ပေးထားတဲ့shoeအသစ်ကို စီးထားတဲ့ ငယ်ငယ် လွယ်အိတ်နဲ့ နက်ခ်တိုင် ကို ကိုင်ရင်း အပြေးဆင်းလာသည်…ပြေးရင်း ဆင်းလာတာကြောင့် ခြေချော်မလိုဖြစ်သွားတာမို့…
"ဖြေးဖြေး ဆင်းလေကွာ…ပြုတ်ကျရင် ကြည့်မကောင်း ဖြစ်အုံးမယ်"
လှေကားရင်းနားက ဦးက လှမ်းအော်ပြောနေသည်…
"အချိန်မမှီမှာ စိုးလို့"
"မိနစ်၃၀ လိုသေးတယ် မှီပါတယ်"
"လာလာ ဆရာရော ငယ်လေးရော မနက်စာ လာစားကြ မနက်စောစောစီးစီးကတည်းက ငြင်းခုန်နေကြတယ်…"
ဟုတ်တယ်…ငယ်ငယ်နဲ့ ဦး တွေ့လိုက်ပီဆိုတာနဲ့ အမြဲ ငြင်းခုန်နေရတယ်…ဒါကို နှစ်ယောက်လုံး သတိထားမိတယ်
"ငယ် မစားတော့ဘူး ဒေါ်ဒေါ် "
"စားမှပေါ့ ငယ့်လို ကျောင်းသူအရွယ်တွေက မနက်စာ စားသင့်တယ်ကွဲ့"
"နောက်နေ့မှ စားမယ်လေနော် ဒေါ်ဒေါ် " ငယ်ငယ်ပြောပီး ထွက်သွားဖို့ လုပ်တုန်း
"သီဟ တံခါးပိတ်ထားလိုက် အပြင်မထွက်စေနဲ့"
ဘေးနားက သီဟကို ဦးက လှမ်းခိုင်းလိုက်တယ်…သီဟလဲ အရှေ့တံခါးမကြီးကို ငယ်ငယ် ထွက်မရအောင် ပိတ်လိုက်သည်…ပီးမှ ဦးက ငယ်ငယ့်ကို…
"ငယ်ငယ် breakfast လာစား"
"မစားဘူး"
"ငယ်ငယ့်အတွက်ပြောနေတာနော်…ခုလာစား"
"မစားပါဘူးဆို ကိုသီဟ ငယ်ငယ့်ကို ဖွင့်ပေး"
"ကျစ် ဒီကလေးကွာ…"
"ဘာလဲ နာတယ် လွှတ် မစားဘူးလို့"
ငယ်ငယ့်ကို ဦးကိုယ်တိုင် လာဆွဲခေါ်တာမို့ ငယ်ရုန်းနေသည်…
"ငယ်သွေးသျှန်! လူကြီးက ပြောနေရင် နားထောင်ရမယ်လေ…"
ငယ်ငယ်ရုန်းနေလဲ မရတာမို့ ဦးခေါ်ရာကိုပဲ ပါသွားတော့သည်…
"စား ပီးမှ ကိုယ်officeသွားရင်း ကျောင်းပို့ပေးမယ်"
ငယ်ငယ် ဘာမှ မပြောပဲ ပေါင်မုန့်ကိုသာ ခေါင်းငုံရင်း စားနေသည်…ကြည့်ကြည့်လိုက်တော့ ငယ့်လက်က အရာတေကို ဦးမြင်လိုက်တယ်…ခုနက သူဆွဲခေါ်လာတာ အားပါသွားတာမို့ ငယ့်လက်မှာ အရာထင်သွားသည်…ငယ့်လက်ကို သာသာလေး ကိုင်ရင်း သူ့ဘက်ကို လှမ်းယူလိုက်တယ်…
"မထိနဲ့"
ငယ်ငယ်က ဦးလက်ကို လွှတ်ချလိုက်တယ်…ဦးကလဲ ပြန်ယူလိုက်တယ်…
"မထိနဲ့လို့…"
"ငယ်ငယ်!!"
ရုတ်တရက် အသံမာမာနဲ့ အော်လိုက်တာမို့ ငယ်ငယ် မျက်လုံးပြူးလေးနှင့် သူ့ကို ကြည့်နေသည်…ဒေါ်ဒေါ်နဲ့ သီဟလဲ လန့်သွားသည်။
"ကျစ် အ့မို့ ငြိမ်ငြိမ်မနေဘဲနဲ့…အော်မိလို့sorryနော်"
သူ့လက်လေးကို ပွတ်ပေးရင်း ပြောနေတဲ့ ဦးကို ငယ်ငယ် ဘာမှမပြောဘဲ ငြိမ်ကာ ကြည့်နေသည်…ပီးမှ…
"အင့် နက်ခ်တိုင် ဝတ်ပေး…လုပ်တတ်တယ်မလ့ ဦးမှာလဲ တပ်ထားတာပဲ"
"ဟုတ်ပ့ပီဗျာ…လာ"
ကလေးစိတ်ဆိုးနေပီ ထင်လို့ လန့်နေတာ ခုမှ စိတ်ပေါ့သွားတော့တယ်…
ငယ်ငယ် ဦးနားကို မက်တပ်သွားရပ်လိုက်သည်…ဦးကတော့ ထိုင်လျက်ပင်…ဦးနဲ့ ငယ်ငယ်က မက်တပ်ယှဉ်ရင် တော်တော်ကွာတာမို့ ခုဦးက ထိုင်နေတော့ အတူတူလို ဖြစ်နေတယ်…
"ကဲ…ရပီ ပြွတ်စ်"
"ဘာလုပ်တာလဲ"
"မောနီး kissပေးတာလေ"
ဒေါ်ဒေါ်နဲ့ ကိုသီဟ ကြည့်နေတဲ့ကြားက နမ်းလိုက်တာမို့ ငယ်ငယ် တော်တော်လေး ရှက်သွားသည်။ဒေါ်ဒေါ်နဲ့ သီဟကတော့ ပြုံးစိစိနှင့်…
"နွားနို့ကုန်အောင် သောက်ပီးမှ ထွက်ခဲ့… ကားပေါ်က စောင့်မယ်နော်"
ခေါင်းလေးကို ပုတ်ကာ ထွက်သွားသည်…ငယ်ငယ်ကတော့ ခေါင်းငုံ့ကာ ကျန်နေခဲ့သည်…ခနကြာတော့
"ဆရာ ငယ်လေးလာပီ"
သီဟနဲ့ ငယ်ငယ်နဲ့ မနေ့က လိုတာထွက်ဝယ်ရင်း ခင်သွားခဲ့ကြသည်…
"ကုန်အောင် သောက်ခဲ့လား"
"သောက်ခဲ့တယ်"
"သီဟ ငယ့်ကို ကျောင်းအရင်ပို့ပေးလိုက်"
"ဟုတ်"
..................
"ငယ်လေး ရောက်ပီ"
"ကျေးဇူးနော် ကိုသီဟ"
ကိုသီဟကို ပြောပီး ဆင်းမယ်အလုပ် ဦးက လှမ်းဆွဲထားသည်…
"သီဟကျ ကျေးဇူးတင်ပီး ကိုယ့်ကျ ကျေးဇူးမတင်ဘူးပေါ့"
ငယ်ငယ် မပြုံးချင်ဘဲ ပြုံးရသည့် ပုံစံနှင့်
"ဟင်း…ဟုတ်ကဲ့ ကျေးဇူးပါရှင့် ဦးခန့်မင်းထည်…အွတ်"
ဦးက ရုတ်တရက် ဆွဲနမ်းလိုက်သည်…သီဟကလဲ အလိုက်တသိ ဘေးလှည့်နေလိုက်တယ်…
"အွင်း…………"
ငယ်ငယ့်ရဲ့ ပန်းနုရောင်နှုတ်ခမ်းလေးကို အပေါ်တစ်ချက် အောက်တစ်ချက် စုတ်ကာနမ်းလိုက်တယ်…အရင်က ပေးခဲ့ဖူးတဲ့ အနမ်းနဲ့ တော်တော်ကွာတာမို့ ငယ်ငယ့် ခံစားချက် တစ်မျိုး ဖြစ်နေသည်…မျက်လုံးကိုလဲ စုံမှိတ်ထားရင်း ဦးရဲ့ လက်က အကျီစကိုလဲ ဆုပ်ကိုင်ထားသည်…အောက်နှုတ်ခမ်းကို နောက်တစ်ချက် စုတ်နမ်းပီးမှ…
"ဆင်းရင် သီဟလာကြိုလိမ့်မယ်နော် ဒီနေ့ ကိုယ် dinner ပွဲ ရှိလို့ နောက်ကျမယ်…ဘယ်မှလျှောက်မသွားနဲ့… ပြွတ်စ် စာကောင်းကောင်းသင်ခဲ့"
ပြောရင်းနဲ့ကို တစ်ချက်နမ်းလိုက်သေးသည်…ငယ်ငယ် ဘာမှပြန်မပြောနိုင်ဘဲ ခေါင်းငြိမ့်ရင်း ကားပေါ်က ခပ်သွက်သွက် ဆင်းလိုက်ကာ နီရဲနေတဲ့ ပါးလေးကို လက်ချောင်းသွယ်သွယ်လေးနဲ့ အုပ်ရင်း ကျောင်းဝန်းထဲ ဝင်သွားတော့တယ်…ဦးက ကားထဲမှ ပြုံးရင်း ငေးကြည့်ရင်းပင်…
"ဆ..ဆရာ မောင်းရတော့မလား"
သီဟ ပြောလိုက်မှ သတိပြန်ဝင်ကာ…
"အဟင်း…မောင်းရမာပေါ့…မမောင်းပဲ ရုံးရောက်ပါ့မလား မောင်း""
"ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့"
ရှက်ရှက်နဲ့ ဦးက သီဟကို အော်မိအော်ရာ အော်နေလေရဲ့…
"တီ တောင် တောင် တန်!" (အတန်းချိန်ပြောင်း ဘဲလ်သံ ဘလိုရေးရမှန်းမသိလို့ ဟီး😁)
"ဟဲ့ ငယ်သွေး"
"အမေ့! လန့်တာဟယ် ဘာတုန်း"
"အချိန်ပြောင်းတာတောင် သိရက်လား"
"ဟုတ်လား မြန်လိုက်တာ"
"အမလေး အမရယ်… အချိန်ပြောင်းတာတောင် မသိရအောင် ဘာတွေစိတ်ကူးယဉ်နေလဲ…"
ဝသုန်နဲ့ ငယ်ငယ် ပြောနေတဲ့ထဲ မီသာကပါ ဝင်ပြောလိုက်သည်…
"စိတ်ကူးမယဉ်ပါဘူး တကယ့်လက်တွေ့ကို တွေးနေတာ…ဟီး"
"ယောင်္ကျားရသွားတဲ့ သူတိုင်း ဒီလို ပြောင်းလဲ သွားတာလား…ဟင် ဝသုန်"
ငယ်ငယ် ဦးနဲ့ လက်ထပ်ထားသည်ကို သူငယ်ချင်း နှစ်ယောက်ကလွဲပီး ဘသူ့မှ အသိမပေးပါ…အတန်းထဲက လူတွေဝိုင်းကြည့်မယ့် အကြည့်တွေကို ငယ်ငယ် မခံချင်တာမို့…မီသာက ငယ်ငယ့်ကို ရွဲ့သလိုနှင့် ဝသုန့်ကို မေးတော့…ဝသုန်ကလဲ…
"အ့လိုသာ သာယာမယ်ဆို ငါလဲ ခုချက်ချင်းယောင်္ကျားပြေးယူတော့မယ်…"
"နင်တို့ကို ယူမယ့် ယောင်္ကျားရော ရှိရဲ့လား"
ငယ်ငယ်ကလဲ မခံပဲပြန်ပြောတော့ ဝသုန်က…
"နင့်လို မြင်တဲ့ ကျားတိုင်း ခုတ်ချင်နေတဲ့ သမင်မလေး မဟုတ်တော့လဲ…ဟူး…"
အမှန်ပင်…ငယ့်ငယ့်က အတန်းထဲမှာ ရေပန်းစားသည်…ဆံသားမှာ မွေးကတည်းက ကောက်ပီး ကောက်သားများမှာ လိုင်းများလို…ငယ်ငယ့် ဖေဖေက နိုင်ငံခြားသားမို့ ဆိုးစရာမလိုပဲ ရွှေအိုရောင် ဖြစ်နေသည်မှာ ဆန်းသည်…မျက်လုံးလေးကလဲ ဝိုင်းပီး မျက်တောင်များမှာ ကော့ညွတ်ပီး ရှည်နေတာမို့ ပြင်စရာမလိုအောင် ငယ်ငယ့်မျက်နှာလေးမှာ ပြေပြစ်ပီး ချောမောလွန်းတာကြောင့် မိန်းကလေးများကပင် မနာလိုရသည်…
"ငါကတော့ မရတဲ့ ယောင်္ကျားမယူဘူး…မိန်းမပဲ ကောက်ယူလိုက်မယ်…"
မီသာကလဲ မခံပဲ ပြန်ပြောသည်…
တစ်ယောက်တစ်ပေါက် စနောက် ပြောကြ ရီကြရင်း ဆရာမ ဝင်လာတာမို့ စကားဖြတ်လိုက်ရတော့သည်…
နောက်အပိုင်းမှာ ပြန်တွေ့မယ်နော်…မွချိမွချိ😘
[ZawGyi]"ေဒါက္ေဒါက္ ငယ္ေလးေရ…ငယ္ငယ္"
တံခါးေခါက္ရင္း ေခၚေနသံၾကားလို႔ ငယ္ငယ္ ႏိုးလာတယ္…ေဒၚေဒၚအသံ ျဖစ္မယ္…
"ဟုတ္ ေဒၚေဒၚ "
"ငယ္ေလး ေက်ာင္းသြားရမယ္မလ့"
|ဟုတ္သားပဲ ေက်ာင္းသြားရမာ ေမ့ေနတယ္…ညက ဝသုန္တို႔နဲ႔ ဖုန္းေျပာတာၾကာသြားတာနဲ႔ မနက္မႏိုးဘူးျဖစ္သြားတယ္|
"သြားရမာ ဟုတ္တယ္"
"ေရခ်ိဳးသန႔္စင္ပီး ဆင္းခဲ့ေတာ့ ေဒၚေဒၚ ျပင္ေပးထားမယ္"
"ဟုတ္""
ရွပ္အက်ီအျဖဴ၊ ဒူး အထက္ပဲရိွတဲ့ စကပ္တိုအနက္၊ ေျခအိတ္နဲ႔ မေန့ကဝယ္ေပးထားတဲ့shoeအသစ္ကို စီးထားတဲ့ ငယ္ငယ္ လြယ္အိတ္နဲ႔ နက္ခ္တိုင္ ကို ကိုင္ရင္း အေျပးဆင္းလာသည္…ေျပးရင္း ဆင္းလာတာေၾကာင့္ ေျခေခ်ာ္မလိုျဖစ္သြားတာမို႔…
"ေျဖးေျဖး ဆင္းေလကြာ…ျပဳတ္က်ရင္ ၾကၫ့္မေကာင္း ျဖစ္အံုးမယ္"
ေလွကားရင္းနားက ဦးက လွမ္းေအာ္ေျပာေနသည္…
"အခ်ိန္မမွီမွာ စိုးလို႔"
"မိနစ္၃၀ လိုေသးတယ္ မွီပါတယ္"
"လာလာ ဆရာေရာ ငယ္ေလးေရာ မနက္စာ လာစားၾက မနက္ေစာေစာစီးစီးကတည္းက ျငင္းခုန္ေနၾကတယ္…"
ဟုတ္တယ္…ငယ္ငယ္နဲ႔ ဦး ေတြ့လိုက္ပီဆိုတာနဲ႔ အၿမဲ ျငင္းခုန္ေနရတယ္…ဒါကို ႏွစ္ေယာက္လံုး သတိထားမိတယ္
"ငယ္ မစားေတာ့ဘူး ေဒၚေဒၚ "
"စားမွေပါ့ ငယ့္လို ေက်ာင္းသူအရြယ္ေတြက မနက္စာ စားသင့္တယ္ကဲြ႔"
"ေနာက္ေန့မွ စားမယ္ေလေနာ္ ေဒၚေဒၚ " ငယ္ငယ္ေျပာပီး ထြက္သြားဖို႔ လုပ္တုန္း
"သီဟ တံခါးပိတ္ထားလိုက္ အျပင္မထြက္ေစနဲ႔"
ေဘးနားက သီဟကို ဦးက လွမ္းခိုင္းလိုက္တယ္…သီဟလဲ အေရ႔ွတံခါးမႀကီးကို ငယ္ငယ္ ထြက္မရေအာင္ ပိတ္လိုက္သည္…ပီးမွ ဦးက ငယ္ငယ့္ကို…
"ငယ္ငယ္ breakfast လာစား"
"မစားဘူး"
"ငယ္ငယ့္အတြက္ေျပာေနတာေနာ္…ခုလာစား"
"မစားပါဘူးဆို ကိုသီဟ ငယ္ငယ့္ကို ဖြင့္ေပး"
"က်စ္ ဒီကေလးကြာ…"
"ဘာလဲ နာတယ္ လႊတ္ မစားဘူးလို႔"
ငယ္ငယ့္ကို ဦးကိုယ္တိုင္ လာဆဲြေခၚတာမို႔ ငယ္ရုန္းေနသည္…
"ငယ္ေသြးသ်ွန္! လူႀကီးက ေျပာေနရင္ နားေထာင္ရမယ္ေလ…"
ငယ္ငယ္ရုန္းေနလဲ မရတာမို႔ ဦးေခၚရာကိုပဲ ပါသြားေတာ့သည္…
"စား ပီးမွ ကိုယ္officeသြားရင္း ေက်ာင္းပို႔ေပးမယ္"
ငယ္ငယ္ ဘာမွ မေျပာပဲ ေပါင္မုန႔္ကိုသာ ေခါင္းငံုရင္း စားေနသည္…ၾကၫ့္ၾကၫ့္လိုက္ေတာ့ ငယ့္လက္က အရာေတကို ဦးျမင္လိုက္တယ္…ခုနက သူဆဲြေခၚလာတာ အားပါသြားတာမို႔ ငယ့္လက္မွာ အရာထင္သြားသည္…ငယ့္လက္ကို သာသာေလး ကိုင္ရင္း သူ႔ဘက္ကို လွမ္းယူလိုက္တယ္…
"မထိနဲ႔"
ငယ္ငယ္က ဦးလက္ကို လႊတ္ခ်လိုက္တယ္…ဦးကလဲ ျပန္ယူလိုက္တယ္…
"မထိနဲ႔လို႔…"
"ငယ္ငယ္!!"
ရုတ္တရက္ အသံမာမာနဲ႔ ေအာ္လိုက္တာမို႔ ငယ္ငယ္ မ်က္လံုးျပဴးေလးႏွင့္ သူ႔ကို ၾကၫ့္ေနသည္…ေဒၚေဒၚနဲ႔ သီဟလဲ လန႔္သြားသည္။
"က်စ္ အ့မို႔ ၿငိမ္ၿငိမ္မေနဘဲနဲ႔…ေအာ္မိလို႔sorryေနာ္"
သူ႔လက္ေလးကို ပြတ္ေပးရင္း ေျပာေနတဲ့ ဦးကို ငယ္ငယ္ ဘာမွမေျပာဘဲ ၿငိမ္ကာ ၾကၫ့္ေနသည္…ပီးမွ…
"အင့္ နက္ခ္တိုင္ ဝတ္ေပး…လုပ္တတ္တယ္မလ့ ဦးမွာလဲ တပ္ထားတာပဲ"
"ဟုတ္ပ့ပီဗ်ာ…လာ"
ကေလးစိတ္ဆိုးေနပီ ထင္လို႔ လန႔္ေနတာ ခုမွ စိတ္ေပါ့သြားေတာ့တယ္…
ငယ္ငယ္ ဦးနားကို မက္တပ္သြားရပ္လိုက္သည္…ဦးကေတာ့ ထိုင္လ်က္ပင္…ဦးနဲ႔ ငယ္ငယ္က မက္တပ္ယွဉ္ရင္ ေတာ္ေတာ္ကြာတာမို႔ ခုဦးက ထိုင္ေနေတာ့ အတူတူလို ျဖစ္ေနတယ္…
"ကဲ…ရပီ ႁပြတ္စ္"
"ဘာလုပ္တာလဲ"
"ေမာနီး kissေပးတာေလ"
ေဒၚေဒၚနဲ႔ ကိုသီဟ ၾကၫ့္ေနတဲ့ၾကားက နမ္းလိုက္တာမို႔ ငယ္ငယ္ ေတာ္ေတာ္ေလး ရွက္သြားသည္။ေဒၚေဒၚနဲ႔ သီဟကေတာ့ ႃပံုးစိစိႏွင့္…
"ႏြားႏို႔ကုန္ေအာင္ ေသာက္ပီးမွ ထြက္ခဲ့… ကားေပၚက ေစာင့္မယ္ေနာ္"
ေခါင္းေလးကို ပုတ္ကာ ထြက္သြားသည္…ငယ္ငယ္ကေတာ့ ေခါင္းငံု႔ကာ က်န္ေနခဲ့သည္…ခနၾကာေတာ့
"ဆရာ ငယ္ေလးလာပီ"
သီဟနဲ႔ ငယ္ငယ္နဲ႔ မေန့က လိုတာထြက္ဝယ္ရင္း ခင္သြားခဲ့ၾကသည္…
"ကုန္ေအာင္ ေသာက္ခဲ့လား"
"ေသာက္ခဲ့တယ္"
"သီဟ ငယ့္ကို ေက်ာင္းအရင္ပို႔ေပးလိုက္"
"ဟုတ္"
..................
"ငယ္ေလး ေရာက္ပီ"
"ေက်းဇူးေနာ္ ကိုသီဟ"
ကိုသီဟကို ေျပာပီး ဆင္းမယ္အလုပ္ ဦးက လွမ္းဆဲြထားသည္…
"သီဟက် ေက်းဇူးတင္ပီး ကိုယ့္က် ေက်းဇူးမတင္ဘူးေပါ့"
ငယ္ငယ္ မႃပံုးခ်င္ဘဲ ႃပံုးရသၫ့္ ပံုစံႏွင့္
"ဟင္း…ဟုတ္ကဲ့ ေက်းဇူးပါရွင့္ ဦးခန႔္မင္းထည္…အြတ္"
ဦးက ရုတ္တရက္ ဆဲြနမ္းလိုက္သည္…သီဟကလဲ အလိုက္တသိ ေဘးလွၫ့္ေနလိုက္တယ္…
"အြင္း…………"
ငယ္ငယ့္ရဲ့ ပန္းႏုေရာင္ႏႈတ္ခမ္းေလးကို အေပၚတစ္ခ်က္ ေအာက္တစ္ခ်က္ စုတ္ကာနမ္းလိုက္တယ္…အရင္က ေပးခဲ့ဖူးတဲ့ အနမ္းနဲ႔ ေတာ္ေတာ္ကြာတာမို႔ ငယ္ငယ့္ ခံစားခ်က္ တစ္မ်ိဳး ျဖစ္ေနသည္…မ်က္လံုးကိုလဲ စံုမိွတ္ထားရင္း ဦးရဲ့ လက္က အက်ီစကိုလဲ ဆုပ္ကိုင္ထားသည္…ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကို ေနာက္တစ္ခ်က္ စုတ္နမ္းပီးမွ…
"ဆင္းရင္ သီဟလာႀကိဳလိမ့္မယ္ေနာ္ ဒီေန့ ကိုယ္ dinner ပဲြ ရိွလို႔ ေနာက္က်မယ္…ဘယ္မွေလ်ွာက္မသြားနဲ႔… ႁပြတ္စ္ စာေကာင္းေကာင္းသင္ခဲ့"
ေျပာရင္းနဲ႔ကို တစ္ခ်က္နမ္းလိုက္ေသးသည္…ငယ္ငယ္ ဘာမျွပန္မေျပာႏိုင္ဘဲ ေခါင္းၿငိမ့္ရင္း ကားေပၚက ခပ္သြက္သြက္ ဆင္းလိုက္ကာ နီရဲေနတဲ့ ပါးေလးကို လက္ေခ်ာင္းသြယ္သြယ္ေလးနဲ႔ အုပ္ရင္း ေက်ာင္းဝန္းထဲ ဝင္သြားေတာ့တယ္…ဦးက ကားထဲမွ ႃပံုးရင္း ေငးၾကၫ့္ရင္းပင္…
"ဆ..ဆရာ ေမာင္းရေတာ့မလား"
သီဟ ေျပာလိုက္မွ သတိျပန္ဝင္ကာ…
"အဟင္း…ေမာင္းရမာေပါ့…မေမာင္းပဲ ရံုးေရာက္ပါ့မလား ေမာင္း""
"ဟုတ္ ဟုတ္ကဲ့"
ရွက္ရွက္နဲ႔ ဦးက သီဟကို ေအာ္မိေအာ္ရာ ေအာ္ေနေလရဲ့…
"တီ ေတာင္ ေတာင္ တန္!" (အတန္းခ်ိန္ေျပာင္း ဘဲလ္သံ ဘလိုေရးရမွန္းမသိလို႔ ဟီး😁)
"ဟဲ့ ငယ္ေသြး"
"အေမ့! လန႔္တာဟယ္ ဘာတုန္း"
"အခ်ိန္ေျပာင္းတာေတာင္ သိရက္လား"
"ဟုတ္လား ျမန္လိုက္တာ"
"အမေလး အမရယ္… အခ်ိန္ေျပာင္းတာေတာင္ မသိရေအာင္ ဘာေတြစိတ္ကူးယဉ္ေနလဲ…"
ဝသုန္နဲ႔ ငယ္ငယ္ ေျပာေနတဲ့ထဲ မီသာကပါ ဝင္ေျပာလိုက္သည္…
"စိတ္ကူးမယဉ္ပါဘူး တကယ့္လက္ေတြ့ကို ေတြးေနတာ…ဟီး"
"ေယာက်ၤားရသြားတဲ့ သူတိုင္း ဒီလို ေျပာင္းလဲ သြားတာလား…ဟင္ ဝသုန္"
ငယ္ငယ္ ဦးနဲ႔ လက္ထပ္ထားသည္ကို သူငယ္ခ်င္း ႏွစ္ေယာက္ကလဲြပီး ဘသူ႔မွ အသိမေပးပါ…အတန္းထဲက လူေတြဝိုင္းၾကၫ့္မယ့္ အၾကၫ့္ေတြကို ငယ္ငယ္ မခံခ်င္တာမို႔…မီသာက ငယ္ငယ့္ကို ရဲြ႔သလိုႏွင့္ ဝသုန႔္ကို ေမးေတာ့…ဝသုန္ကလဲ…
"အ့လိုသာ သာယာမယ္ဆို ငါလဲ ခုခ်က္ခ်င္းေယာက်ၤားေျပးယူေတာ့မယ္…"
"နင္တို႔ကို ယူမယ့္ ေယာက်ၤားေရာ ရိွရဲ့လား"
ငယ္ငယ္ကလဲ မခံပဲျပန္ေျပာေတာ့ ဝသုန္က…
"နင့္လို ျမင္တဲ့ က်ားတိုင္း ခုတ္ခ်င္ေနတဲ့ သမင္မေလး မဟုတ္ေတာ့လဲ…ဟူး…"
အမွန္ပင္…ငယ့္ငယ့္က အတန္းထဲမွာ ေရပန္းစားသည္…ဆံသားမွာ ေမြးကတည္းက ေကာက္ပီး ေကာက္သားမ်ားမွာ လိုင္းမ်ားလို…ငယ္ငယ့္ ေဖေဖက ႏိုင္ငံျခားသားမို႔ ဆိုးစရာမလိုပဲ ေရႊအိုေရာင္ ျဖစ္ေနသည္မွာ ဆန္းသည္…မ်က္လံုးေလးကလဲ ဝိုင္းပီး မ်က္ေတာင္မ်ားမွာ ေကာ့ၫြတ္ပီး ရွည္ေနတာမို႔ ျပင္စရာမလိုေအာင္ ငယ္ငယ့္မ်က္ႏွာေလးမွာ ေျပျပစ္ပီး ေခ်ာေမာလြန္းတာေၾကာင့္ မိန္းကေလးမ်ားကပင္ မနာလိုရသည္…
"ငါကေတာ့ မရတဲ့ ေယာက်ၤားမယူဘူး…မိန္းမပဲ ေကာက္ယူလိုက္မယ္…"
မီသာကလဲ မခံပဲ ျပန္ေျပာသည္…
တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ စေနာက္ ေျပာၾက ရီၾကရင္း ဆရာမ ဝင္လာတာမို႔ စကားျဖတ္လိုက္ရေတာ့သည္…
ေနာက္အပိုင္းမွာ ျပန္ေတြ့မယ္ေနာ္…မြခ်ိမြခ်ိ😘