Jaryl
After accidentally magkrus yung landas namin sa kanto kanina ay sinama ni Tita Yana rito sa bahay sila Tita Jinri at si Tito Rui.
Matagal na pala silang hindi nakakabalik sa Normsantandia lalo na si Tita Jinri kasi alam niyang ligtas ang pamilya niya sa Normsantandia at wala ng gulo.
At ng ikwento ni Tita Yana lahat sakanya para siyang pinagbagsakan ng langit at lupa at parang gustong bumalik sa Normsantandia ngayon din.
"Wait what? May unknown enemy ngayon sa Normsantandia?" gulat na saad ni Tita Jinri.
"Yes, at hawak nila lahat ng mga kaibigan natin. Maging ang asawa ko ay hawak nila." malungkot na saad ni Tita Yana.
Ramdam na ramdam ko ang lungkot ni Tita Yana, bukod kasi sa yung asawa niya hawak ng kalaban. Kinailangan niyang iwan yung anak niya sa Normsantandia to find Kyline, Francine and Brylle.
"Kung hawak nila ang mga kapatid ko, at mga kaibigan natin? Nasaan si Francine, nasaan ang pamangkin ko?" saad ni Tita Jinri, na wari mo'y inaantay na sabihing oo ni Tita Yana. ".. sabihin mong ligtas siya Ate Yana." dagdag pang sambit ni Tita Jinri.
"Sa kasamaang palad, narito ang pamangkin mo. At hinahanap namin sila ni Jaryl.." malungkot na sagot ni Tita Yana kay Tita Jinri.
"Bakit nandito yung pamangkin ni Jinri?" sabat na tanong ni Tito Rui.
"May tulay kasi kaming tinawidan para nakarating sa Alcania to ask help kaso yung tulay na yun may dalawang door. Yung isang tulay patawid papunta sa Alcania while yung isa patawid dito sa mundo ng mga tao at once na sa pintong yun sila tumawid bukod sa mapupunta sila, mabubura alaala nila. At tatlo silang napunta dito, yung tatlong pinakaimportanteng parte ng Prophecy." paliwang ni Tita Yana.
"What do you mean prophecy? Yun ba yung trio prophecy?" tanong ni Tita Jinri.
"Yes kaya kailangan namin sila mahanap."
"Did you mean, yung pamangkin part ng prophecy na yan. Why do I feel na it's part of prophecy ang mapunta sila dito. Anyway kung tatlo sila at yung pamangkin ko yung isa at alam kong si Kyline yung isa. Sino yung isa?" sabi ni Tita Jinri at tanong niya.
"Si Brylle, ang anak ni Diana." sagot ni Tita Yana, dahilan para matigilan sila Tita Jinri at Tito Rui.
Oh right, why do I forgot that Tito Rui is Tito Justine friend at silang dalawa yung dinala noon sa Normsantandia at si Tito Justine ang nakatuluyan nung Diana based sa mga kwento ni Ina sakin.
Ibig sabihin ba nito, that Justine in the television kanina is Tatay ni Brylle? Nagkita na sila without knowing that connection between the two of them.
What a destiny?
"Brylle? May anak si Justine at Diana. As far as I know, bigla nalang umalis si Diana noon. At iniwan si Justine, paanong nagkaanak sila?" gulat na tanong ni Tito Rui.
"It's a long story. Kailan ko lang din nalaman when I cross path with that young man. Malaki ang pagkakahawig niya kay Diana at Justine. But that young man is pinalaki ni Serena. And because of my recent discover power, nalaman ko ang lahat. Yung pusa na inaalagaan ni Kyline, yun ang anak ni Serena at Brisk he's a cursed child while si Brylle ay anak ni Diana at Justine." kwento ni Tita Yana sa kanilang dalawa.
"Ibig sabihin nandito rin si Brylle?"
"Yes. At kaya kami nasa labas kanina para hanapin si Justine." sagot ni Tita Yana.
"Ha? Bat si Justine hahanapin mo?" nagtatakang tanong ni Tito Rui.
"Dahil nasakanya si Brylle, napanood namin sa TV kanina." Tita Yana said dahilan para magulantang si Tito Rui at Tita Jinri.
"What?" sabay na sigaw nila.
"Alam niyo ba kung nasaan si Justine ngayon?" tanong ni Tita Yana sakanila.
Kaya napatango nalang silang dalawa. At tsaka nagdecide na din sila na tumulong na. Nag-aalala rin daw kasi si Tita Jinri kay Francine. So tutulong silang mahanap ang pinsan ko, si Francine at Brylle.
Finally mahahanap na namin si Brylle.
Francine
"Freya, mag-iingat ka dun ah." sabi ni Mommy habang tinutulungan ako mag-impake ng gamit ko.
"Kayo din ni Daddy dito, mag-iingat kayo. Thank you sa pagkupkop sakin at pangakong hindi ko po kayo bibiguin." nakangiting sambit ko sakanila.
Yes after several days and weeks. Nagdecide ako na mag-aral abroad to train at matuto maging CEO. Plano na kasi nila Mommy na ipahawak sakin ang Alvarez Corporation.
Kahit wala pa din akong naalala kung sino ako noon at kung saan ako galing. Tinanggap ko nalang kung ano yung fate ko, wala din naman akong magagawa kung pipilitin ko ang sarili kong makaalala. Sobrang thankful ako kina Mommy at Daddy for adopting me and they really treat me as their real daughter.
Kaya bilang sukli sa pagmamahal na yun, I will do everything to make them proud at isa itong pag-alis ko to. To be fully trained and best CEO for Alvarez Corporation.
Paninidigan ko na ang pagiging Freya Rylie Alvarez — the future CEO of Alvarez Corporation.
Matapos ko mag-impake ay kinuha ng mga katulong ang mga malate ko at sinakay sa sasakyan at tsaka kami umalis papuntang airport.
You can do this, Freya!
Kyline
After ng meet namin ni Jayden. Umuwi na ko samin to rest.
At dahil sa sobrang pagod ay nakatulog agad ako at bagsak agad ako sa kama.
"Sienna, darling wake up."
Kaya napamulat ako ng mata. At bumungad sakin ang mukha ni Mommy, I still sad thinking that I can't remember them.
I can't remember my past, kung paano ako si Sienna. At nakakalungkot din na wala akong magawa to remember everything.
"Yes, Mommy?"
"Dinner na. Bumaba ka na ah. We will wait for you." she said at tsaka ngumiti sakin. Hinawakan niya ang pisngi ko at tsaka tumayo.
Bumangon ako at ngumiti din sakanya.
"Yes po, susunod na ko. Magbabanyo lang po ako and change my clothes nakalimutan ko po kasi magpalit kanina." I answered. Kaya tumango siya at tsaka lumabas na ng kwarto ko.
Tumayo ako sa kama, at ng itatapak ko na ang paa ko sa floor bigla akong nakaramdam ng kung anong kislot sa body ko. At halos mapapikit ako ng kusang umangat ang kamay ko at may liwanag na lumabas dito.
"W-what the hell is this?" I cursed. At ng mawala ang liwanag ay nagulat ako biglang may pumalibot na kung ano sa paligid ko. Ano tong mga ito?
"How are you, Sandiwa?"
"W-who a-are you?" nauutal na tanong ko sa paligid pero walang sumasagot.
Anong nangyayari sakin? May sakit ba ko? What's wrong with me? Ano to?
"Let me comeback to you, Sandiwa."
"No, leave me alone. Hindi kita kilala. Just f*ckin leave me alone." I shouted. At pilit tinatanggal ang liwanag sa kamay ko.
Kamalas-malasan pang soundproof tong kwarto ko, so even if I shouted no one can hear me.
Naiiyak na ko at ayaw talaga mawala ng liwanag sa kamay ko at yung mga umiikot sakin.
"One day you will remember us again, because we are part of you. Please do remember immediately Sandiwa. Kailangan ka ng Normsantandia."
After ko marinig yun ay nawala ang liwanag sa kamay ko at yung mga umiikot sakin at natulala nalang ako at napahawak sa sarili ko.
Now, I'm scared to myself.