Luhan gece gelen misafirinden habersiz sabaha gözlerini açmıştı. Sehun en ufak bir ses bile çıkarmadan kraliçesini görüp gizlice hastahaneden ayrılmıştı.
Ayrıca Luhan bugün sonunda hastahaneden çıkıyordu. Sehun her ne kadar onu karşılamak istese de yaptığından pişmanlık duyduğu için kendini ona yasaklamıştı. Bu yasağın habersizce yapılan gece ziyaretlerini içermediği kesindi.
Sehun nefesini tutmuş Luhan'ı ve bebeğini beklerken şu an için uzaktan da olsa onu görmeyi istiyordu.
***
Luhan Sehun'u hastahaneden odasında olan karşılaşmaları dan beri hiç görmemişti. Sarayda karşılaşacak olmaları düşüncesi gerilmesine neden olmuştu.
Karnına dokunup bebeğini hissetmeye çalıştı. Bu alışkanlık haline gelmeye başlamıştı.
Kapı çalınıp doktor içeri son kontroller için girdiğinde toparlanıp doktorun işini yapmasına izin verdi.
"Majesteleri durumunuz gayet iyi. Bir sıkıntı görünmüyor. Tehlike geçene kadar istirahat etmeli ve kendinize dikkat etmelisiniz. Şimdiye kadar tek kişilik yaşadınız. Ama bu saatten sonra bebeğinizi de düşünmelisiniz. Jinekoloğunuzun verdiği çizelgeye uyacağınızı umut ediyorum. Konumunuz gereği ne kadar zor olsa da." diyerek Luhan'a durumu anlattı.
Luhan doktoru sonuna kadar dinledi ve yapılması gerekenleri aklına altını kırmızı kalemle çizerek not etti.
Doktorun bilmediği şey Luhan'ın hayatı boyunca kendi için bir şey yapmamış olması ve sadece hasta amcasıyla ilgileniş olmasıydı. Ama doktor haklıydı şimdiye kadar bu dünyada amcası ve kendisinden başka kimsesi yoktu ve şimdi dünyasına kendisinden bir parça katılacaktı. *Her ne kadar Sehundan da bir parça olsa da* diye de aklından geçirdi.
"Majesteleri dediklerimi unutmayın şu anda en önemli konu bebeğin ve sizin sağlık durumu. Kendinizi fazla zorlamayın. Tekrar geçmiş olsun." diyerek Luhan'ı selamladıktan sonra odadan ayrıldı.
Luhan doktor çıktıktan sonra yavaş yavaş yataktan kalkıp banyoya gitti. Kendine gelmesi gerekiyordu. Birazdan eski kraliçe ve Tao burada olurlardı. Akşam yapılması gerekenleri konuştuktan sonra yanından ayrılmışlardı.
Banyodan biraz zaman geçirip odaya döndükten sonra eski kraliçenin onun için getirdiği kıyafetleri giyip onları beklemeye başladı.
Kısa bir süre sonra kapının çalınmasıyla Luhan oraya dikkat kesildi. Eski kraliçe gülen yüzüyle ve yanındaki Tao ile birlikte odaya giriş yapmışlardı.
Kendi ailesinden kimsenin burada olmaması yüzünden Luhan ile o ilgilenmek istemiş Luhan da buna karşı çıkmamıştı.
"Luhan hazır mısın eve dönmeye?" diye sordu eski kraliçe.
Tabi ki de hazır değildi. Sehun ile karşılaşacak olma düşüncesi onun gerilmesine neden oluyordu. Ama eski kraliçeyi kırmamak için zoraki gülümseyerek "Hazırım" dedi.
Luhan ayağa kalkıp odaya son kez bakıp diğerlerine "Çıkabiliriz" dedi.
Eski kraliçe Luhan'ın zorlanmasını istemediği için koluna girerek ona destek oldu. Tam o sırada doktor tekrar gelerek Luhan'ı ve yanındakileri hastahaneden uğurladı.
Hastahaneye getirilirken yaşanan gizliliği hatırlamadığı için şimdi biraz paniklemişti. Çünkü bir suçlu gibi hastahaneden çıkarılıyordu. *Asıl suçlu Sehun ben suçsuzum buna ne gerek var* diye aklından geçirdi hafif gülümseyerek. Ama sebebini düşününce Kraliçe olduğunu fark etmesi ve yapılması gerekenin bu olduğunu anlaması geç olmadı.
Hastahanenin arka tarafında bekleyen arabayı görünce şaşırdı. Normal bir araçtı. Şimdiye kadar bindikleri sarayın kapısında bekleyen araçlar son model araçlardı.
Sesini çıkarmadan arabaya binip eski kraliçenin yanına yavaşça bindi.
Trafik Luhan'ın duygularını anlamış gibi sıkışık ve çok zor ilerliyordu. Saraya dönmek içinden gelmiyordu. Saray demek Sehun demekti. Onu hem görmek istemiyor hem de görmek istiyordu. Ama bebeğini evine götürmeliydi Sehun'a ve diğer her şeye rağmen.
***
Luhan sarayın ana giriş kapısından geniş saray avlusuna yaklaşırken kalbi çok hızlı atmaya başlamıştı. Ana binaya geldiklerinde Kris, Jongin, eski kral ve diğer saray halkının hepsi dışarıda onları bekliyorlardı. Gözleri burada olmayan kişiyi aradığında içinin acıdığını hissetti.
Kafasını kaldırıp gökyüzüne bakmak istediğinde penceredeki kıpırtı dikkatini çekmişti. Hareketli perdenin eşliğinde bir çift gözün içeriye çekildiğini gördü.
Gözlerin sahibi Sehundu bundan emindi. Çünkü o haricindeki herken şu anda buradaydı. Bir süre pencereye baktıktan sonra kendine geldi ve diğerlerini kafasıyla selamladı.
Sehun'u seviyordu bundan artık emin olmuştu. Hastahanede geçirdiği iki gece boyunca o aklından çıkmamıştı. Ama sevgi bazen yeterli olmuyordu. Tekrar eli karnına gitti, bebeğine dokundu. Kendisini ve Sehun'u değil bebeğini düşünmeliydi.
"Kraliçem sizi tekrar iyi gördüğüme sevindim." dedi Jongin Luhan'ı selamlayarak.
Aynı şekilde Kris de Luhan'ı selamladı ve "Çok iyi görünüyorsunuz majesteleri" dedi.
Luhan Jongin ve Kris'e gülümseyerek "Teşekkür ederim" dedi.
Kris'e baktığında yaşadığı korkunç olay geldi aklına ve tekrardan bugün hiç olmadığı kadar hareketli olan pencereye baktı. Aynı çift göz tekrardan içeri çekildi.
Sehun ile ilgili bir çıkmazdaydı. Onu çok kolay affedebileceğini düşünmüyordu en azından şimdilik.
***
Luhan odasına çıktıktan sonra en son bu odadan Kris'in kucağında yarı baygınken nasıl ayrıldığını düşündü. Kendi yerde yatarken Sehun'un donmuş bir şekilde ona bakan yüzü geldi aklına. Aynı anı tekrar yaşıyor, yaşananlar film şeridi gibi gözünün önünden geçiyordu. Yatağına yatarak gözlerini tavana dikti ve ardından sımsıkı kapattı. Artık o anı düşünmek istemiyordu.
İlerleyen saatlerde pek rahatsız edilmedi. Herkes çok anlayışlıydı. Hizmetçiler bile ses çıkarmadan işlerini yapıyorlardı.
Arada bir eski kraliçe Luhan'ı kontrol etmek için geliyordu bir şeye ihtiyacı olup olmadığını soruyordu.
Herkesle görüşmüş ve konuşmuştu. Ama içten içe gelmesini beklediği kişiden daha ses çıkmamıştı.
Luhan en azından bir özür bekliyor bir yandan da Sehun böyle bir şeyi yapabilecek biri olup olmadığından emin olamıyordu.
Artık kimsenin gelmeyeceğini düşündüğü için banyoya gidip küveti suyla doldurmaya başladı. Kıyafetlerini çıkarıp vücudunu incelemeye başladı.
Yan tarafındaki morluk koyu renkten yeşile dönmüş iyileşmeye çalışıyordu. Karnı ise hala düzdü ve ne zaman belirginleşeceğini az cok tahmin edebiliyordu..
Düşünceleriyle birlikte herhangi bir problem yaşama riskine karşı banyo kapısını kilitlemeyip arasını açık bıraktı. Ardından elini karnına koydu ve dikkatli bir şekilde küvete girdi. Gözlerini kapayıp derin düşüncelere daldı.
--
Sehun daha fazla odasında kalacak durumda değildi. Luhan'ı görmek istiyordu. Pencereden bakarken göz göze gelmişlerdi elleri bebeğini okşarken ve bu Sehun'un içini acıtmıştı. Onu şu anda uyumuş olduğunu düşünerek odasından ayrıldı ve Luhan'ın odasının yolunu tuttu.
Luhan'ın kapısının önüne geldiğinde heyecanlanmıştı. O günden beri ilk kez bu odaya geliyordu.
Kapının kulpunu tutup yavaş bir şekilde aşağı indirerek kapıyı açtı. Uyuduğunu düşündüğü Luhan'ı uyandırmak istemiyordu.
İçeri girdiğinde yerde kanlar içinde yatan Luhan'ın görüntüsü o gün gibi belirmişti aklında. Kafasını sallayıp görüntüyü yok etmeye çalıştı kendince. Her zaman hafızasında olacağını bilerek.
Yatağa bakıp Luhan'ı görmeye çalıştı ama göremedi. Gözleriyle odayı taramaya başladı. Yanan ışık dikkatini çekti.
Işığa doğru ilerledikçe iyice heyecanlanmış ve bu derince yutkunmasına neden olmuştu. Banyonun hafif aralık kapısına yaklaşıp içeriye bakmakla bakmamak arasında kalmıştı.
Bakmaya karar verip kafasını içeriye uzatınca küvetin içinde gözleri kapalı bir şekilde eli karnında sessizce duran Luhan ile karşılaşmıştı. Çıplak olmasına dikkat etmemeye çalışıyordu. Asıl dikkat ettiği ise Luhan'ın hareketsiz oluşuydu.
Panikledi ve korkudan elleri titremeye başladı. Hızlı bir şekilde küvete yaklaşıp Luhan'ın omuzlarından tuttu sarsmaya başladı. Yine ona bir şey olmasından korkmuştu.
Tam o anda Luhan gözlerini açtı ve yakınında Sehun'u görmenin şaşkınlığıyla "Dokunma bana" diye bağırdı ve ardından çıplak olduğu aklına geldiği için kızararak "Sehun hemen çık buradan" diyerek Sehun'un ellerini ittirdi.
Sehun toparlanarak kendine geldi. Hızlı bir şekilde banyodan ayrıldı kapıyı da arkasından kapattı. o da utanmıştı Luhan'ın. herhali aklına kazınmış olduğu halde.
Banyonun kapısına yaslanarak şimdiye kadar ona karşı olan davranışlarını düşündü bu aralar bunun çok sık olamaya başladığının da farkındaydı. Luhan ondan korkuyordu ve korkmakta da haklıydı. Bir kere bile iyi davranmamış her fırsatta onu incitmişti.
Kapıyı tekrar açıp onu korkutmadan ve içeriye bakmamaya çalışarak kafasını kapıya dayayıp "Özür dilerim Luhan. Seni..seni korkutmak istememiştim. Gerçekten gerçekten özür dilerim" diyerek kapıyı tekrar kapatıp odadan ayrıldı. Sonlara doğru derin bir iç çekmişti. Kasti bir şey olmadığını Luhan'a anlatmak istiyordu. Ama bu imkansızdı.
---
Luhan banyoda şaşkınlığı tavan yapmış bir şekilde biraz önce yaşadığı olaya anlam vermeye çalışıyordu.
Sehun buradaydı ve çok utanmıştı. Az önce omuzlarını sıkıca tutan Sehun'un gözlerindeki korkuyu görmüştü.
Onun kapının arkasında özür dileyen yüzünü gözlerinin önüne getirmeye çalıştı ama başaramadı. Bu yaptığını çok saçma bulup onun hakkında şu anda düşünmemeye karar verdi.
Küvetten dikkatli bir şekilde çıkıp duş bölümüne geçip saçını yıkamaya başladı. Ne kadar uğraşırsa uğraşsın Sehun'un sesi kulağından gitmiyordu. Onun ağzından çıkan kelimeler ağır ağır tane tane kulağında ve beyninde geziniyordu.
Hızlıca yıkanıp bornozunu askıdan alıp üzerine geçirdi. Banyodan çıktıktan sonra direk yatağına gitti.
Ayakları üzerinde duramayacak gibi hissediyordu. Sehun'un sesi yüzündendi. Kendine biraz olsun gelip Sehun'un sesinin aklındaki etkisini yitirmeye başladığına emin olduktan sonra kalkıp giyinme odasına gitti. Üstünü hızlıca giyinip tekrar yatağına döndü. Uyumak ona iyi gelecekti.
Bu iki günde çok şey yaşanmıştı ve şimdiki yaşanan aklına tekrar geldiğinde elini karnına koyup "Bebeğim sence bir gün babanı anlayabilecekmiyiz. Ya sen doğduktan sonrada böyle olursa. Onun değişmesini ve bana iyi davranmasını istiyorum. Kral olması sevgisiz olması anlamına gelmiyor değil mi?" diye sesli düşündü.
Derin uykuya dalarken odanın kapısının önünde, sessizce onu dinleyen Sehundan habersizdi.
--
Luhan sabah erken saatte uyanmasına rağmen saatin çok erken olduğunu düşünerek inat etmiş gözlerini aydınlık sabaha açmamıştı.
"Daha fazla gözlerini açmanı bekleyemem Lulu. Çabuk aç şu gözlerini. Uyumadığını biliyorum." dedi odadaki ses.
Luhan sesi tanıyordu ama şu anda burada olma ihtimali en düşük kişiydi. Sehun'un sesi o kadar çok yankılanmıştıki kafasında bunuda onlardan biri olarak düşündü. Kafada yankılanan ses hiç iyi değildi.
"Lulu daha ne kadar bekleyeceğim." dedi ses tekrardan.
Gözlerini açmasıyla şaşırması bir oldu. Hayal gördüğünü düşünerek gözlerini ovaladı ve tekrardan sesin sahibine bakıp "Kyungsoo!!" dedi.
"Sonunda yani. Göz kapaklarının birbirine yapışmış olduğunu düşünmeye başlamıştım." dedi Kyungsoo gizlice gülümseyerek.
Luhan arkadaşını burada yani odasında gördüğüne inanamadığı için kolunu hızlıca sıkıp hayal görüp görmediğini anlamaya çalıştı. Kolu acıdığında ise duygularına hakim olamayarak yataktan hızlı bir şekilde kalkıp gözyaşları içinde Kyungsoo'nun boynuna atladı. Neredeyse Kyungsoo'nun düşmesine neden olacaktı.
"Tamam Lulu ağla ama sadece kısa bir süre için. Artık ben yanındayım bunu sakın unutma." dedi Kyungsoo arkadaşının sırttını sakince sıvazlayarak.