I WOKE UP IN THE HOSPITAL, AGAIN.
AGAD AKONG BUMANGON sa pagkakahiga ko sa kama ng ospital. I can only see Alex, Jea and Zoe there. Asan sina mama at papa? "Jane, don't push yourself. You need to rest." Saad ni Jea. Rest nanaman? Eh alam naman nya na naka-isang araw na ako na pahinga nung nasa ospital ako. Bakit ba ganito ako lagi? Bakit lagi akong nap-pass out? Ano bang nangyari earlier?
Sakto namang pumasok si mama at papa pagkatanong ko sa sarili ko kung anong nangyari kanina.
Shit, ano ba talagang nangyari?
Alam ko nasa dinner kami nun tapos...
Hinabol ko si Jea?
"Ma---"
"Jane anak..." She rushed towards me tapos niyakap ako while crying. "Bakit ma? Pa? Ano ba nangyari?" I'm still confused. Hindi ko alam kung nanong nangyari before ako mag pass out.
"You don't remember anak?" Tanong ni papa. I shook my head.
"Well earlier, you're catching your breath pagkatapos mong habulin si Janellasa kotse nya. Napaupo ka sa kalsada and thank god na nasalo ka ulit ni Zoe. napahawak ka sa dibdib mo and you had difficulty of speaking earlier, then... You passed out again." Kwento ni papa sa'kin habang si mama niyayakap pa rin ako habang umiiyak pa rin sya.
I now remember it all.
"So... Why am i here? Pwede naman siguro akong magpahinga nalang sa bahay, right?" Napatahimik sila for a moment. "So?" Pagsasalita ko ulit na tanong sakanila.
Dad breathe in and breathe out bago sya magsalita.
"You have a heart failure, Jane." Parang tumigil ang mundo ko sa narinig ko.
Nakita ko rin si Alex, Jea at Zoe na napatingin sa parents ko.
Apat kami na gulat na gulat.
"Don't joke around dad." I chuckled awkwardly, deep inside kinakabahan na ako.
Pero there's still a chance na prank lang lahat 'to diba? Palabiro naman si papa eh.
"Pa?" I waited for his respond pero wala akong nakuha.
Mukhang totoo nga.
I cried.
"I'm sorry tita, tito. I'm sorry Jane. I'm sorry to all of you." Jea also cried tapos she kneeled.
"You don't deserve forgiveness, Janella. Get out!" Galit na sabi ni Zoe sa pinsan nya.
Ngayon ko lang naramdaman 'yung galit ni Zoe towards Janella.
Actually, ngayon ko lang syang nakita ng ganito.
"Zoe..." Tawag ko sakanya, para sana suwayin sya. Wala naman kasi dapat masisi dito.
It's no one's fault. It just happened.
"Get out!"
"Zoe!" Sagot ko kay Zoe para ipagtanggol si Jea. Napatingin nalang sa'kin si Zoe bago sya umalis ng kwarto ko dito sa ospital na umiiyak.
I don't know if i did the right thing, but i want to defend Jea. Wala syang kasalanan sa na-discover na sakit ko.
Na-guilty agad ako sa ginawa at sinabi ko kay Zoe. She's just concern about me, tapos ginanon ko pa.
Ginanon ba naman.
Pero all i did was to say her name lang naman, pero i shouted.
Takot na takot ako sa mga susunod pa na pwedeng mangyari sa'kin.
"Baka naman nagkamali lang 'yung doctor sa pag-test sa'kin? What if magpa-second test ako. Just to be sure." Saad ko sakanila, nagbabakasakali na mali sila at tama ako.
"Jane..."
"Please, ma, pa. Just to be sure." Thankfully, they both agreed. Umalis muna silang dalawa to talk to the doctor, tapos sumunod si Alex sakanila.
Naiwan kami ni Jea ngayon dito sa kwarto.
Nanlalamig rin ang kamay nya nang hawakan nya ako.
"Jane, i'm so so---"
"Wala kang kasalanan." Saad ko sakanya habang nakangiti. "Besides, kaya nga tayo magt-take ng another test, just to prove na mas malakas pa ako sa masamang damo diba?" Biro ko pa sakanya. "Right." She smiled while tears are running down through her cheeks. "Stop crying, i'm fine!" Ako ang nakahiga ngayon sa hospital bed, pero sya ang chine-cheer up ko.
After waiting for so many minutes, na feeling ko hours pa nga, ma and pa and also Alex and Zoe came in to the room again.
Kinausap siguro ni Alex si Zoe sa labas.
I need to apologize to her rin later.
"The doctor agreed anak." Mom said. Pinipilit nilang ngumiti for me.
Kitang-kita ko sa facial expression nila na napipilitan lang sila, but that's okay.
"They'll prepare the other room for 1 hour, so we need to wait muna here." Says mom again.
Honestly, kinakabahan ako sa kung anong posibleng resulta nitong second test na 'to.
Pero para na rin sure na heart failure nga, gagawin namin 'to. We don't want to risk everything kung namali lang sila ng test sa'kin.
Umalis muna silang apat ulit para tignan 'yung sa may examination room sa kabila.
Di raw sila kasi mapakali.
Baka mamaya may ganito ganyan raw na ginagawa dun.
Para rin daw safe ako mamaya habang ine-examine.
"Your manager called. I hope you don't mind that i answered it for you." Tinaasan ko lang sya ng kilay. Silent din na patanong ko sakanya.
"Shooting next week." Saad nya. Nahulaan nya kaagad kung bakit ko tinaas ang kilay ko sakanya.
"Next week? Diba aalis ka?" Tumango sya sabay nagsalita ulit. "Yeah, but i decided to re-schedule it by tomorrow, then i'll come back here the next day." I don't know why, but it's such a relief for me.
Is she assuring me that she'll come back? For... Me?
"The question is, can you film next week?" I nodded agad-agad. I can't waste an opportunity.
"Are you s---"
"Oo nga, kulit mo." Sambit ko sakanya tapos inirapan ko ulit sya. "You're not even sure---"
"Makakaalis ako dito bukas."
"Can you let me finish?" Nakakunot na ang kilay nya sa'kin habang sinasabi nya ito.
Natawa nalang ako sa reaction nya. "Sorry naman."
Maya-maya pa, narinig namin pareho na bumukas ang pintuan, kaya napatingin kami sa direksyon ng pintuan at pareho naming nakita sina mama at papa.
"The doctors are waiting. Let's go, Jane?" Maingat naman nilang pinasok 'yung wheelchair tapos inalalayan ako ni Jea na tumayo sa hospital bed at maingat rin nya akong inilagay sa wheelchair para umupo.
Feeling ko tuloy may pilay na ako or something dahil almost ayaw na nila akong paglakarin eh.
"Bakit kailangan pa nitong wheelchair? I can walk naman." Sambit ko habang tinutulak na nila ang wheelchair palabas ng kwarto.
"Mas mabuti na 'yung nag-iingat Ja-neh." Sabagay, baka mamaya ma-out of balance ako or something dahil hindi pa naman ako ganon kalakas ngayon.
I feel weak pa nga eh.
After an hour, confirmed. I have a heart failure.
I tried to smile for them, for my family and friends, to cheer them up kahit may na-discover kaming ganitong condition ko, pero...
I can't hide how sad and disappointed i am to myself.
I got a teary look in my eyes. "It's fine guys! I'm not dying!" Maybe this condition of mine is good.
Dahil, parang nagiging soft na ulit sa'kin si Jea.
Nagiging mas close na ulit kami.
Naf-feel ko na, kanina pa.
Baka blessing in disguise?
"When can i go home, doc?" I asked while smiling with a teary look in my eyes. Pinupunasan ko na agad bago pa bumaba ang luha ko sa cheeks ko.
"I think you can go home in the morning, we need to monitor you first before letting you go home. Pero ngayon pa lang iha, i'm telling you na kailangan pumunta ka sa weekly or monthly check-up mo, okay?" I nodded, para matapos na rin.
Kung ako lang rin, ayokong magpa-check up eh. Pagod lang 'yan.
Mamamatay rin naman, bakit pa ako magc-check up kung pwede ko namang i-enjoy sarili ko habang malakas pa ako?
Right?
Tsaka, malayo sa bituka.
Bumalik kami sa room ko, habang tinutulak ni papa ang wheelchair, sobrang ingay ng silence namin.
Ingay lang ng ospital ang naririnig kong ingay.
Wala rin siguro silang alam kung paano magsisimula ng masayang kwentuhan, 'yung good vibes lang.
Kaya nang makarating kami sa kwarto ko, mabuti't nauna si Alex para buksan ang pintuan.
Sinipa ko sya ng mahina tapos sinenyasan ko sya.
Medyo napalakas siguro ang sipa ko sakanya dahil nag silent ouch sya HAHAHA.
"Laro tayo!" Paunang sabi ni Alex habang ang awkward ng mukha nya tignan dahil pinipilit nyang ngumiti.
Dahil siguro sa sipa ko pa rin.
Oa naman nito.
"Alex stop, Jane is---"
"Sound's fun!" Pinutol ko na ang pagsasalita ni Zoe. "True, sound's fun. Don't be a kj, Zoe." Jolly na dagdag ni Jea.
Inirapan lang sya ni Zoe tapos nag smile sa'kin si Zoe.
Aso't pusa talaga 'tong mag-pinsan na 'to eh.
"What game?" Tanong ni Zoe. "Truth or dare!" Ampangit naman ng laro na naisip ni Alex. Baka kung ano pang mangyari eh.
"Nuh-uh, pass." Oh, sya nagsabi na wag kj si Zoe pero sya ang legit na kj.
"Who's the kj now huh?" Pang-asar na tanong ni Zoe sakanya. "What's wrong? Takot ka bang malaman nila kung ano man tinatago mo?" Straight-forward na tanong ni Zoe sakanya.
Nainis naman ang mukha ni Jea pero hindi sya maka-rebat dahil tinitignan kami nila mama at papa.
"Lalabas na muna kami mga anak, we'll make a call sa company." Saad ni mama. Sabi ko sakanila na take their time, dahil maglalaro naman kami dito.
Pampalipas oras ganon.
Pagkalabas ng parents ko, dun na kami nag-umpisang maglaro nila Jea, Zoe at Alex.
"Who wants to go first?" Masayang tanong ni Alex.
"Me!" Sabay na sabi ng mag-pinsan, na agad namang nagsamaan ng tingin.
I bet napansin rin 'yun ni Alex kaya... "Para walang gulo, si Jane muna." Kupal, bakit hindi nalang sya ang mauna? Sya naman ang may pasimuno nitong laro.
Well, ako naman talaga nagbigay sakanya ng idea nito pero this is not what i had in mind.
Gusto ko sana kwentuhan lang.
"Jane, truth or dare?" Masayang tanong ni Alex. Kinakabahan ako sa magiging dare nya kaya... "Truth." Shit! Wrong decision!
Bakit truth pala? Baka mamaya magtanong 'to about sa past ko.
Lord, kayo na po bahala sa'kin.
"Tapang ah!" Nilakihan ko sya ng mata tapos tumawa lang sya kasunod ng pagsambit nya nito.
"What do you feel right now?" Hmmm okay, not a bad question. Very good.
Kung magtatanong kasi sya sa'kin ng about sa past ko, baka kung ano kasi magawa ko sakanya.
Aware din si Jea na alam ni Alex dahil nga pinagselosan nya ito noon.
Kaya alam kong mababatukan rin ni Jea si Alex kung nagkataon.
"I feel wonderful. Kumpleto tayo and masaya." I said.
"Boring naman ng sagot mo Jane! Okay, next is Janella, our worldwide artist!" Jea smiled slightly tapos naghintay syang tanungin sya ni Alex.
"Truth or---"
"Truth." Mabilis nyang sagot.
Napatingin sakanya si Alex then he chuckled awkwardly.
"Hindi naman obvious na excited ka Ms. Janella, 'noh?" He chuckled again but this time, hindi na awkwardly.
Pang-asar na po, opo.
"Okay, so ito. What's the worst decision you have ever made?" Tanong ni Alex habang nakatingin sya sa cellphone nya, probably dun sya nagtitingin ng mga magagandang questions for the truth option.
"The worst decision i have ever made is, i proposed to someone who isn't ready." Lumaki ang mata ni Alex habang nags-scroll sya sa cellphone nya. Probably humahanap ng next question or dare.
My heart skipped a beat.
Feeling ko ngayon aatakihin na ako sa puso.
Kalma Jane, kalma. May sakit ka pa naman sa puso.
"What?! Really?! I didn't even know that you had a relationship before!" Gulat na sambit ni Zoe sakanya.
Jea chuckled and smiled slightly habang umiiling.
"You don't know anything." Sagot nya kay Zoe.
Tama, marami pa syang hindi nalalaman tungkol kay Jea.
Ewan ko, ni hindi ko nga alam na may pinsan pala sya eh.
"But... Are you serious?" Tanong ulit ni Zoe kay Jea. "I swear to god Zoe, if this comes out i'll kill you." Pagbabanta ni Jea kay Zoe.
Hindi ko alam kung tatawa ba ako o dadamdamin ko 'yung sagot ni Jea sa truth question nya eh.
Anong worst decision dun? Akala ko ba i am the best thing that ever happened to her?
Sabagay, it's been five years. People really change.
"Bago pa magkainitan, Zoe! Truth or Dare?" Pagsingit ni Alex sa dalawa. Mabuti na rin 'yun, para hindi nila ako mapansin na tahimik.
"Truth!" Confident na sagot ni Zoe kay Alex. "Ano ba 'yan walang thrill, puro kayo truth. Anyways, who's your first love?" Zoe chuckled before answering Alex's question.
"This is a weird way to confess." She said. "It's Jane." Hala gago, kelan pa kami nagkaroon ng relasyon?
Napalunok nalang ako ng sarili kong laway sa gulat sakanya.
"I mean, i wouldn't say na she's my first love kasi hindi naman naging kami." Nakita kong kumalma ang look sa mukha ni Jea. Kumunot nanaman kasi ang kilay nya sa sinabi ni Zoe.
"She's my crush. Alam mo 'yan, Janella." Tumango si Janella habang nag b-breathe out sya, pero she frowned her eyebrows nanaman at pati na rin ang noo nya.
"For a very long time, crush ko si Jane. Before ko pa sya ma-meet. Starting pa lang sya sa industry crush ko na sya. That's why siguro na-inspire akong mag director." She then laugh at her own self afterwards.
She may be find herself silly for confessing ngayon, sa ganitong situation.
"Wow, big revelation 'yun Zoe ah!" Alex laughed. "Anyways, next round natin is puro dare lang kayo ha?"
"Teka teka, tatanungin muna kita ng truth para makapag-laro ka rin." Ngumiti naman si Alex na abot hanggang tenga. Girl, lahat tayo dapat makakapag-laro.
"Sige, ano ba 'yan?" Tanong nya. "Teka lang girl, excited ka? Nag-iisip pa oh--" Jea cutted my words off. "Who's your first ex?" Ura-uradang tanong ni Jea kay Alex.
"Uhmmm si ano... Basta si ano!!!" Maarteng sagot ni accla. Nagpapa-bebe pa eh. "Sagutin mo na lang! Kilala naman namin kung sino beh!" Pilit ko pa sakanya. Nagpapapilit lang naman 'yan kaya ganyan eh.
"Basta hindi ko na papangalanan! Kilala mo na 'yun Jane! Next na next! Wag nyo na nga ako isali sa laro nyo, ako na nga host eh!" Sus, ang sabihin mo lang miss mo pa rin ex mo.
After kasi nun hindi na rin nag boyfriend si Alex.
Na-trauma siguro sa idea ng love.
Natakot mag-risk ulit.
"So next is dare!" Magsisimula pa lang sana kami sa dare nang biglang pumasok si mama at papa dito sa kwarto.
Sayang, id-dare ko pa naman si Alex na dilaan siko ko.
Akala ko isasarado na nila ang pintuan pero may pumasok pa...
Si manager.
"Manager!" Bungad ko na sabi sakanya sa gulat. "No need to stand up Jane. How are you?" Oo nga pala, matic na 'yun na sinabi ni Jea about sa condition ko sa manager ko.
"I'm fine naman po." Sagot ko sakanya habaang nakangiti slightly. "Do you want to cancel the shoot next week para makapag-pahinga ka muna for a long time?"
"Ay definitely no, manager. Tuloy po tayo dun!" Energetic kong sagot sakanya. Para na rin ma-convince na kaya ko nga talaga at hindi ako magpapatalo sa new discovered na sakit ko.
Hindi ko naman 'to ikakamatay eh.
Hindi pa.
Malakas pa ako oh.
Why does everyone treats me na parang bukas mad-deads na ako?
"But Jane---"
"Ma, kaya ko." Alam ko namang susubukan lang akong pigilan ni mama na mag shoot eh. Tsaka isa pa, next week pa naman 'yun kaya makakapag-pahinga pa ako ng mahaba.
Sabagay, meron pang mga presscon dyan.
Pero i think hindi pa naman namin ip-public ang start ng shoot for next week? And kailangan rin nilang mag book for presscon bago mangyari 'yun.
Ang oa ng mga tao dito sa paligid ko ngayon ha.
"We're just worried about you, Jane." Sambit ni papa. "Pero pa, hindi pa naman ako mamamatay diba? Kaya ko pa naman, malakas pa ako. Ano bang kinakatakot nyo?" This time, naaasar na talaga ako sakanila.
"Jane, your parents are just worried about you!" Sabat na sabi ni Jea. "I know that, pero sana intindihin nyo rin ako na this is my dream and this is my own decision. Kaya kong alagaan ang sarili ko, at alam ko ang limitations ko." Moments of silence had field the room.
"Ikaw pa rin ba mag d-director sa film?" Tumango si Zoe. "Na-out na ba 'yung commercial?" Tanong ko ulit kay Zoe. "Bukas pa raw malalabas in public 'yung commercial. Saktong done editing na kaninang tanghali. One of the reason rin kung bakit late ako ng konti." Late pa ba sya nun? Wala pang 6pm nandun na sya sa bahay kagabi.
"We're thinking of casting you rin, Zoe." Tinaasan ni Zoe ng kilay si manager. "Huh? Sinong we? Bakit hindi muna ako ini-inform bago nagdedesisyon?" Oops, ngayon ko lang ata ulit makikitang magalit si Zoe ah.
"Iniisip pa lang naman namin Direk Zoe. Producers ang nag-isip nyan." Mabilis naman na defend ni Manager sa sarili nya.
"Kahit na, sana sinabihan nyo man lang ako sa ongoing meeting nyo. Director ako diba?" Tampo lang 'yan, need lang ng onting suyo 'yan, Manager.
"Oh tama na, baka magkapikunan." Awat ko sakanila. "Chill lang tayo okay? Zoe." I looked at her in her eyes tapos nakita ko naman na medyo kumalma na sya.
"What's the movie about?" Nice question Jea. I was about to ask them that, pero naunahan ako.
"It's about two people na nagkita ulit after their 10-year-break-up." At tumigil ang mundo...
Nag-add lang sila ng another 5 years.
"So anong magiging role sana dito ni Zoe?" Tanong ko na may halong kaba sa boses ko.
I saw Alex's stare saming dalawa ni Jea na napaghahalataan na ni Zoe. "Why are you looking at them like that, Alex?" We all ignored Zoe's question at tinignan lang rin nila si Alex.
"Magiging new girlfriend sana ni Jane si Zoe---"
"Why didn't you tell me right away?! Let's do it!" Excited na sabat ni Zoe sa pagsasalita ni manager.
"No. Kung ganon lang rin gagawin nyo, hindi na lang ako papayag sa film." Agad namang nawala ang ngiti ni Zoe sa mukha nya.
"Ms. Janella---"
"I said what i said, Jane's manager." Malamig nyang tugon dito.
Pinag-tagalog nyo kasi eh, ayan tuloy.
Tsaka isa pa, kanina pa badtrip 'yan kay Zoe. Pangit rin ng timing mo manager eh.
Kawawang manager, laging nasasabatan sa sinasabi.
---
UMAGA NA AT AKO ang naunang magising dito sa kwarto. Hinatid ni mama at papa palabas kanina si manager pauwi, hindi ko na alam kung anong oras silang dalawa nakabalik dito. Ayaw ko naman silang gisingin lahat dahil alam ko na pagod sila kababantay sa'kin kagabi at buong magdamag.
As much as gusto ko na umalis dito sa ospital na 'to, ayaw ko naman sila gambalain dahil sa anlalim nga ng tulog nila ngayon.
Si Jea nakasandal ang ulo sa may right side ko, kung saan malapit ang pintuan, habang si Zoe naman nasa left side ko.
Palagi silang magkabilaan pagdating sa'kin kaya ending, lagi akong nasa gitna nila.
Gumalaw ako ng konti dahil nangalay ako bigla sa pwesto ko, tapos nagalaw ko si Jea.
Umunat sya silently tapos madali naman syang nagtanong sa'kin. "What's wrong?"
"Nothing, nag-unat lang rin ako. I'm sorry i wake you up." Nakatingin ako sakanya while she's running her hand trough her hair habang nakapikit sya.
"Go back to sleep." Sambit ko sakanya. "Do you want me to wake them up? So that we can go home." Tanong nya sa'kin in her morning voice.
Ang sweet talaga ng boses nya pag bagong gising sya.
"Wag na muna siguro, mamaya nalang. Hayaan natin silang magising on their selves. Pagod rin sila i bet." Tumango-tango sya. "Ikaw, you should go back on sleeping."
She refused again. "I can't leave you like this. You might run away."
"Ako? Run away? When did i ever did that?" Wait lang, i'm kinda nervous sa isasagot nya ah. What if isagot nya ay...
"Hong Kong, Disneyland. 7pm, 5 years ago." Ah so personalan ba gusto mo?
"I didn't ran away, you ran away." She opened her mouth like an O. "Now you're putting the blame on me?!" Sakto at nagising si mama dahil sumigaw na si Jea.
Nagising rin ang iba dahil sa sigaw nya. "Oh, nag-aaway ba kayo?" Malambing na tanong ni mama sa sleepy voice nya.
"No tita, we're just playing." Pagsisinungaling na sambit ni Jea kay mama. Wala na rin naman syang magagawa, she woke everyone up.
"Ang aga mo nagising anak, are you hungry?" I shook my head. "No ma, maaga rin kasi akong nakatulog last night." Tsaka ang haba rin kasi ng pagka-passed out ko nung gabi. Near madaling araw na ako nagising. Tapos 'yung examination pa sakin is ala una na ng umaga 'yun.
"Go back to sleep ma." Utos ko sa sarili kong ina. "Hindi na akmi makakatulog, i'll check us out nalang para maka-uwi na rin tayo at makapag pahinga muna si Alex ng ilang araw bago bumalik ng US." Oo nga pala, babalik na nga rin pala si Alex.
Nawala sa isip ko na hindi nga pala sya stay-in dito sa Pilipinas.
Bakit kasi umeksena pa ako kagabi? Nanonood sana kami ng movie nina Alex ngayon sa bahay, or di kaya maayos sana tulog namin.
Pero at some point, thankful na rin ako na nangyari sa'kin 'yun, dahil mas mapapabilis ko ang pagbalik ni Jea dito sa Pilipinas.
Three days nalang syang mawawala sa tabi at paningin ko.
Feeling ko kasi, pag pinakawalan at pinaalis ko sya ng ganon katagal, hindi na sya babalik ulit.
Mawawalan na kami ng chance sa isa't-isa na mag-usap kung ano nga ba talaga 'yung meron samin.
Kung anong nangyari saming dalawa that night.
Kung bakit sya umalis ng hindi nagpapaalam sa'kin.
I need to open this conversation up with her, someday.
I think i just need some time, at lakas na rin ng loob para magsabi sakanya nito.
Tsaka what if sya ang unang mag open up ng ganong topic katulad nung kanina? Diba mas better kasi sagot ko nalang ang p-problemahin ko nun?
Kaya syempre, kailangan ko rin maging ready anytime dahil kilala ko si Jea, laging nangw-warshock 'yang babaeng 'yan.
Maya-maya pa, lumabas si mama at papa para tawagin ang doctor at para na rin makaalis na kami.
Hindi naman na pumasok si doc dito sa loob and i think, kinausap nya nalang si mama at papa.
Minonitor naman nila akong lahat dito kagabi.
Hanggang sa pagtulog ko kagabi, i can see them looking at me.
Grabe rin ang pagbabantay nila sa'kin, 24/7 talaga at maaasahan.
Kaya kahit wala si mama at papa kagabi dahil hinatid nila si manager sa bahay nya, alam nila at kampante sila na safe ako at in good hands ako. Lalo na't andito si Jea and Alex.
I don't think they trust Zoe that fully dahil sa ugali nya rin kagabi. Nasungitan nya si manager at si Jea.
Also, kakakilala palang nila sakanya and i think that's okay naman. Everything takes time.
Mabait rin naman kasi si Zoe, wag lang gagalitin. Ganito rin naman si Jea nung una. Magpinsan nga talaga silang dalawa.
Maya-maya pa bumalik na si mama at papa dito sa loob, with a receipt on their hands, so i decided to ask them.
"Ano 'yan ma?" Tanong ko kay mama na currently, hawak-hawak 'yung resibo. Nakatingin rin syempre si papa dun sa resibo na 'yun.
"Prescription anak, need mo raw 'to i-take everyday." Sagot ni mama sa'kin.
At ito na nga po tayo sa meds era ko.
Dagdag pasan lang at bigat sa balikat ko 'to eh.
"So ano ma, makakalabas na po ba ako?" Tumango naman si mama slowly while smiling softly at me, habang ako halos tumalon na ako sa tuwa.
Excited na kasi ako umuwi at magawa lahat ng gusto ko. Unlike dito na nakabantay sila sa'kin 24/7.
Edi 'yung katawan ko, cr, bed, cr, bed lang. Hindi ako makagalaw freely.
"Bago tayo umuwi kumain na muna ta---" hindi ko na pinagpatuloy si Alex magsalita.
Pasensya, alam kong gutom ka pero sa bahay na tayo kumain. Ilang minuto lang naman ang layo nito dun eh.
Magtiis ka na muna beh.
"Ma sa bahay nalang po tayo kumain, miss ko na luto mo eh." Bola ko pa kay mama para pumayag. "Talaga?" Tanong ni mama, so i nodded.
Oh diba, sabi sainyo eh.
"Oh sige! Magluluto ako ng paborito mo Ja-neh. Tara na?" Tignan mo, mas excited pa si mama sa'kin unlike kanina.
Lately kasi hindi na sya nakakapag-luto dahil nga busy sya sa work. Buti na lang rin may nangyari sa'kin na ganito. Dapat nga busy sya for one whole week eh, katulad ng in-annouce nya nung isang gabi ata 'yun.
Katulad nga ng sabi ko kagabi, baka nga talaga blessing in disguise 'to, it'll get my family and friends more closer to me, or to each other.
Pagkauwi namin, nagmadali agad si mama para dumiretso sa kusina at para na rin makapag-luto na sya.
But si Zoe...
Kinuha nya lang 'yung car nya dito, kaya sinundan ko sya. "Where are you going?" Tanong ko sakanya habang papasok na sya sa kotse nya. "I have a meeting at 10:30am, kailangan ko na umuwi to change clothes na rin."
"Sure ka? Join us for breakfast nalang. Madali lang naman 'yun."
"Hindi na Jane, i'm fine. Just text or call me kung may something na mangyari or if you want me to come over again ha? See you next week." Paalam nya sa'kin sabay hug nya sa'kin with smooch pa.
"Okay, ingat ka ha?" She nodded tapos pumasok na sya sa kotse nya.
Sakto naman na lumabas si ate Karen kaya inutusan ko sya na isarado 'yung gate, and she did.
Pumasok na rin ako sa bahay kasama si Jea. Hinihintay rin kasi ako ni Jea sa may pintuan na pumasok, while si Alex at papa, nauna na sa loob kasabay ni mama pumasok kanina.
Sinundan ko si Jea sa may kwarto nya kasi dun sya agad dumiretso.
Ambilis nya nga maglakad eh.
May hindi pa pala ako natatanong sakanya, dahil siguro nahihiya ako kagabi itanong dahil andun sina mama, papa, Alex at Zoe or nalimutan ko lang talaga.
"Yes?" Tanong nya nang mapansin nya ako na nasa pintuan.
"I want to ask you something." Straight-forward kong sabi.
Ayaw rin kasi ni Jea ng paligoy-ligoy.
Baka mainis lang sa'kin kung chichikahin ko sya ng kung ano-ano, bago ko sabihin sakanya kung ano talaga 'yung pinunta ko dito ngayon sakanya.
"Continue." Matipid nyang sagot sa'kin.
"Why did you ran away last night?"
---