Salim
Nu dat zij er niet meer is, wil ik naar huis. Maar zo te zien is Youssef druk bezig met Yasmina. Ik stuur hem een berichtje 'Youss, ik ga naar huis ik neem de tram wel.'
Ze deed koeltjes tegen mij nadat we gedansten hadden. Heb ik iets verkeerds gezegd of gedaan? Eigenlijk waar maak ik me druk om. Ik kan al de meiden krijgen.
Voor de tramhalte, rol ik een joint. Ik rook een zuan voor me hoofd. De kalmte herneemt zich terug. Morgen school, kanker.
Ik en Youssef zijn veranderd want we werden geschorst van de vorige.
We kennen daar niemand. No stress, kalma.
Gaat lukken.
Stoned, stap ik de tram op. De tram is leeg. Ik doe mijn ogen dicht. Maar iemand verbreekt de rust en tikt op mijn schouder. "We zijn aan de laatste halte, afstappen."
Huh, is de rit zo snel gegaan? Alles vliegt voorbij. Ik stap de tram uit. Ik moet grinniken. Hahahahahahah. Ik zie alles wazig. Ik bots tegen een paal. "Excuseer meneer ik had u niet gezien."
Ik blijf grinniken. Wat is het leven zo grappig.
Hé wat doe ik, zo kan ik niet naar huis gaan.
Ik ga naar het park. Ik zal daar wel even wachten.
Ik ga liggen op een bankje. Hahahah, ik moet terug grinniken. Een meisje passeert. "Kom hier zinaaaaa" roep ik. Ik denk dat ze ook stoned is want ze gaat in op mijn verzoek. Nog geen 2 minuten later zitten we zoenen. Hahahha, het lachen stopt maar niet.
Het meisje met rode ogen, probeert meer. Ho Ho neen zo niet.
Ik duw haar van me af. Eigenlijk what the fuck doe ik? Met een meisje die ik niet ken, op een bankje zitten zoenen. Dit is niks voor mij.
Ik stap naar huis. Ik open de deur en ik ga naar mijn kamer. Mijn vrolijkheid verandert in woede en spijt. Waarom moet ik weeral stoned geraken?
In woede sla ik mijn vuist tegen de vlakke muur.
Nog eens, en nog eens. Tot de voorheen witte muur, helemaal rood is. Spetters op de vloer van mijn eigen bloed. Ik voel de pijnscheut in mijn vuist.
Mijn hand staat dik.
Stompelend ga ik naar de badkamer. Ik bekijk mezelf in de spiegel.
Wallen onder mijn ogen. Damn, ik zie er ouder uit. Ik spoel mijn bebloede hand onder het koude water. Ik denk dat mijn hand is gebroken.
De rode kleur verandert in blauw. Ik verzorg mijn geschaafde knokkels en wikkel er een verband rond. Putain, mijn kamer ziet er precies uit als een moordscène. Op de plaats waar ik mijn vuist sloeg tegen de muur, zit er een gat.
Hoe ga ik dit fiksen voor morgen ochtend?
Ik bedek het gat in de muur met een poster en was alle bloedvlekken eraf. Mijn hoofd doet zoveel pijn. Ik neem een pijnstiller. Ik zie alles wazig. Ik struikel over mijn rugzak. Ik ga op mijn bed liggen.
Ya Allah neem alsjeblieft mijn ziel.
Ik kan dit niet meer.
De volgende dag
De wekker gaat af. Het is zo vroeg, ik ben dit echt niet meer gewend. Ineens krijg ik een flashback van gisteren. Spijt en woede nemen mijn gevoelens over. Tfoe, ik walg van mezelf. Mohim, ik stap naar de badkamer. Dan doe ik een goede outfit aan en neem mijn rugzak mee. Youssef staat me al op te wachten, ik heb zelfs niet eens tijd om te ontbijten.
Buiten steek ik een sigaret op. "Hé stop dat." zegt Youssef terwijl hij mijn sigaret weg gooit.
"Broer, laat me gewoon eentje paffen is niks ergs" lach ik. Youssef kijkt me met een bezorgde blik aan. "Je rookt alleen als je gestrest bent bro"
"Wat, dat ben ik niet" antwoord ik. Youssef bekijkt mijn knokkels. "Salim, je weet als er iets is kan je het me vertellen hé" zegt Youssef serieus.
"Jaja, me3liesh kunnen we nu naar school gaan?"
Ik verander het onderwerp. Youssef heeft het door dat ik er niet over wil praten.
"Safi we gaan rwina maken tochh" zegt Youssef al lachend. "Tuurlijkk" En hij geeft me een broederlijke omhelzing. Youssef hij is 10 vrienden in 1.
Je kunt met serieuze shit bij hem terecht maar hij staat ook klaar om gek te doen en je te vermaken.
Hij is me numero uno.
We nemen de bus naar school. We halen eerst nog snel iets bij de bakker. Daarna eten we vluchtig ons ontbijt en stappen we de schoolpoort binnen.
Jongeren staan in groepjes over het schoolplein.
De bel gaat. Oof, we zijn juist optijd. We hebben nu een klassenuur. Kapot chill.
Ik en Youssef stappen de klas in. We nemen een plaats achteraan in de klas. Merendeel van de klas is Marrokaan. Whode, dat word een rwina jaar.
Onze klastitularis stapt het lokaal binnen, hij stelt zich voor. Daarna overloopt hij de aanwezigheden. Ik zie dat er een bank vooraan leeg is.
Moet er iemand nog komen dan?
Plots zie ik haastig een meisje de klas binnenkomen.
"Sorry meneer dat ik te laat ben." hoor ik haar zeggen. Ze draait zich om. Mijn hart staat stil.
Ik zie Soraya. Ze heeft me niet gezien.
Snel neemt ze plaats, op de eerste rij.
"Bro, is dat jouw pekie?" zegt Youssef lachend
"Tse mij haar leven" antwoord ik.
Ik zie haar naar me kijken tijdens het uur. Daarna glimlacht ze. Wat is ze zo schattig. Ho, nee zo niet. Toch kan ik mijn glimlach naar haar niet onderdrukken. Ze doet iets met mij. Nog nooit heb ik zoiets gevoeld voor een meisje. Wat dat gevoel is weet ik niet.
Het uur is om. Nu heb ik Frans zonder Youssef, omdat ik op een hoger niveau zit. Samen met een jongen van mijn klas, Rayan, stappen we naar onze les. Blijkbaar is hij echt slim. Ik zal hem nog vaak nodig hebben.
Terwijl dat we de klas binnenstappen, zie ik Soraya al zitten. Ze heeft dus ook Frans op hetzelfde niveau. Shit, er is nog maar 1 plaats over. NAAST haar. Voor wat maak ik zoveel tnawies, ze is gewoon een meisje. Ik ga naast haar zitten.
Ik ruik haar lekkere parfum. "Salim, hoeveel keer ga ik je wel blijven zien?" zegt ze al lachend tegen me. Ik kan niet anders dan antwoorden.
"Whaha ja, wollah ik begin te denken dat dit niet meer toeval is." "Ahja over die avond, ik wou je echt niet skippen ofzo, me broer was er om me op te halen" legt ze uit. "Me3liesh, ik neem je het niet kwalijk ofzoo" stel ik haar gerust.
Eigenlijk was ik wel boos maar voor wat zelf weet ik niet.
Terwijl het uur voorbij gaat, leer ik haar beter kennen. "Hé Salim ik weet echt een goeie film dat je moet kijken" zegt Soraya. "Welke?" "Scarface, echt goeie" "Ben je serieus Wollah die film is zwaar cho" zeg ik verbaasd. Scarface is letterlijk mijn favoriete film. "Inderdaad echt ghataar"
"Eerlijk, ik ken geen 1 meisje die maffia films kijkt." "Dan ben ik de eerste" glimlacht ze.
Putain, zulke shit is zwaar wifeymaterial.
De bel gaat af. Eindelijk de eerste pauze.
Ik en Soraya nemen onze spullen. We zien Youssef en Yasmina al hand in hand in de gang.
Ze zijn aan het wachten op ons.
"Dingen worden serieus zo te zien" lacht Soraya. "Inderdaad, ik heb Youssef nog nooit zo real gezien met een meisje." antwoord ik. Er valt een stilte.
Maar een aangename stilte. Ze kijkt me aan.
Als ik haar nu maar kon kussen, putain.
Hé wacht eens even, ben ik verliefd? Een type zoals mij kan dat niet. Ik ga haar alleen maar pijn doen. Youssef verbreekt de aangename stilte:
"Ewa brotha hoe was Frans?" "Tranquill" antwoord ik. "Ik zie dat je jouw wifey al hebt gevonden" ga ik verder. "Nja man we hebben samen Frans."
Yasmina geeft Youssef een kus op de wang.
Ik ga naar buiten om een sigaret op te steken.
Mijn hand staat nog steeds blauw. Misschien moet ik het toch maar eens laten checken bij de dokter.
Terwijl ik een trek neem van mijn sigaret komt er een jongen naast me staan. "Gerro?" bied ik hem aan. "Strijder" antwoord hij. Ik geef hem ook de brique om de sigaret aan te steken.
"Mijn naam is Yassine en jij?" "Mijne Salim."
We roken in stilte onze sigaretten op. Chille gast die Yassine. Terwijl de bel gaat nemen we afscheid.
Nu heb ik wiskunde, weeral zonder Youssef.
Hij moet echt op een hoger niveau geraken.
Ik stap het lokaal binnen en neem plaats achteraan. Naast me komt Soraya zitten. "Hé waar was je?" vraagt ze. "Buiten" Ik ben te moe om een deftig antwoord te geven. Ik leg mijn hoofd op mijn bank. Fucking wiskunde.
Plots voel ik zachte handen aan mijn hand komen. "Alles oké Salim?" vraagt Soraya. "Neen is niks, ik ben gewoon gevallen." "Zeker? ik ga toch maar je hand verzorgen"
Ik zie haar een flesje nemen uit haar rugzak.
Ze doet de vloeistof op een watje en dept het op mijn wondes. Het piekt. Daarna wikkelt ze een nieuw verband rond mijn hand. "Bedankt" zeg ik tegen haar terwijl ik haar in de ogen kijk.
"Geen dank, ik heb altijd wel iets liggen in mijn rugzak" bloost ze. Er vind weer een aangename stilte plaats, ik denk dat dat bij ons vaker het geval gaat zijn. Ik heb geen bezwaar.
De lessen gaan verder. Ik en Youssef maken de klas veel leuker. We zijn echt 2 clowns. Dan is de laatse les is voorbij. Eindelijk. We lopen naar buiten. "Salim, kun je alleen thuis geraken, ik ga weg met Yasmina" zegt Youssef. "No problemo, enjoy amigo" lach ik.
Ik blijf over met Soraya. "Salim, je moet weten vandaag was echt leuk" zegt ze.
"Wollahh, jij begrijpt het." glimlach ik.
"Mijn broer komt me ophalen, tot morgen."
Soraya geeft me een kus op mijn wang en stapt weg. Voel ik dat nu goed, een kus op mijn wang.
Ik moet me inhouden om haar gewoon niet achterna te gaan en vast te nemen. Is dit gewoon vriendschappelijk of meer?
Ik krijg mijn glimlach niet meer van mijn gezicht.
-
Je moet weten dat wiet Salims gevoelens heel hard kunnen versterken. Hij krijgt daarbij ook moodswings. Het is niet om een onrealistisch beeld te scheppen over het gebruik van drugs.
Hier in dit hoofdstuk zie je ook dat de crush die ze hebben op elkaar, wederzijds is. Maar of dat ze dat van elkaar weten is nog een raadsel.
Als je van maffia films houd, kijk zeker Scarface. Is ook letterlijk 1 van mijn favoriete films. 💀
Stemm❤️