"Miss wag mong hawak---"
"I'm a doctor." sabi ko sa mga taong nakapalibot doon. "Please move farther, we need air."
They are surrounded by people, Sandoval's men and Kuya Falcon's team are there alert. The police force also came.
Mamá is lying on the ground, weak and groaning in pain. A meter away from her is Cairo Ford, blooded and unconscious. Meron din dalawang tauhan ng mga Sandoval ang duguan sa unahan, nakaupo at merong isang nakahiga. They're just few blocks away from the mansion kaya mabilis namin silang napuntahan.
May nakita akong mga naka-uniporme na pang-nurse ang lumapit sa kanila. Ako naman ay diretsong lumapit kay Mamá.
"Ma..." My body is trembling, my knees are wobbling as I held Mamá Beth's hands. "Ma, we're here...we're here. Hold on, Ma, hold on."
Hindi ko na napigilan ang pag-uunahan ng mga luha ko. Kinuha ko ang panyong nasa bulsa ko at nilagay doon sa tagiliran niya para pigilang ang pagdurugo.
Kasama ko ang mga lalaking Sandoval, si Caleb, Hunter, Thunderat Kuya Gustavo. Naiwan si Gaston at si Papá sa bahay kasama si Cleo at asawa ni Kuya Gustavo pero susunod din sila mamaya sa ospital.
"The ambulance is on the way, Ma'am." Imporma sa akin nung isang tauhan na nakita kong kausap ni Cleopatra kahapon. Tumango lang ako sa kanya.
"Move away people!" parang kulog ang boses na sigaw ni Thunder. Habang hinahawi ang mga taong nakikiusyuso.
Si Caleb naman ay mabilis na lumapit kay Cairo. " Bal!Ford! Open your eyes. Please open your eyes, Ford!" I can hear the panic in his voice.
"What the hell happened, Silas?" I heard Hunter talking to the man who approached me earlier. He is mad. Hindi ko na pinakinggan ang usapan nila, dahil binaling ko ang tingin kay Mamá.
"M-ma, si Orion to, are you okay? Please hold on, help is on the way." Si Kuya Gustavo na lumuhod sa tabi ni Mamá. Nanghihinang tumango si Mamá.
I want to cry but I have to stop myself from crying. I need to be strong. Mamá Beth needs my help. "Don't close your eyes, Ma, si Camilla to. Andito kami mga anak mo. Parating na ang ambulansya dadalhin ka namin sa ospital."
Her beautiful pair of brown eyes are filled with unshed tears. Malungkot ang mga mata nitong nakatingin sa akin. May dugo sa tagiliran niya, ang nanginginig niyang mga kamay ay nakahawak doon.
"I'm...I-I'm numb, nak. I can't feel anything..." she said weakly, almost in a whisper at may tumulong luha sa gilid ng mga mata niya. Parang may pumiga sa puso ko ng sunod-sunod ng nag-unahan ang mga luha niya.
"Help is on the way, Ma. Wag kang bumitaw, please" Hinawakan ko ang kamay niya.
Pagtingin ko kay Kuya Gustavo, nakita ko ang pag-igting ng mga panga at ang mariing pagkuyom ng mga kamao niya.
"I...I-I want to make it, son. I d-don't want to leave your Papá yet but...I-I feel..I-I f-feel this is my end." umiling si Kuya. Nakita ko ang pamumula ng mga mata niya at ang pagpipigil sa sariling wag maiyak.
"Si G-Gideon...a-alagaan niyo si Gideon, i-ipangako niyo sa aking aalagaan niyo ang Papá." hindi ko na napigilan ang panlalabo ng aking mga mata dahil sa mga luha. "Magmahalan kayong magkapatid,alagaan niyo ang isa't-isa...Wag kayong mag-away-away."
"Ma, don't...please d-don't s-say that. You'll gonna make it. Stay still." nakita ko ang pagkurap ni Kuya ng ilang beses para pigilan ang mga luha niya.
"You are strong, Ma. You will live long, okay? You'll gonna watch our children go. Aalagaan mo pa ang anak ni Gaston diba? Sabi mo, aalagaan mo pa ang anak nila ni Camilla, babawi ka pa sa kanila. Kaya lumaban ka, Ma. Lalaban ka Mamá diba? Diba?" maliit na ngumiti ang ginang sa kanya.
"I will check on Cairo, Ma. Please hold on." Humalik si Kuya Gustavo sa ulo ni Mamá saka ito tumayo at lumipat kay Cairo. Maya-maya ay kinausap niya ang mga tauhan at nagbilin sa mga kapatid.
" I wan to come with you, Kuya. I already talked to Dela Madrid. I know the place." I heard Caleb said. Umiling si Kuya sa kanya pero mukhang desidido na ang isa. " Please Kuya, for my twin, ngayon lang pagbigyan mo ako."
"Orion." mahinang tawag ni Mama kay Kuya Gustavo. Muling lumuhod si Kuya sa tabi ni Mamá. "Take care of your father and your siblings."
"Yes, Mamá I will but please don't say that. Nothing bad will happen to you. May pupuntahan lang kami saglit ni Caleb Ma, susunod kami sayo sa ospital. " sabi ni Kuya sa kanya. Muli itong humalik kay Mamá, pagkatapos nagmamadali na itong umalis.
"C-Camilla, nak, yung bilin ko sayo..."
Oh God...We need Your help. Please send your angels for Mamá and Cairo.
Saan na ba ang ambulansya bakit ang tagal? Nilibot ko ang paningin ko sa paligid, nakita ko yung lalaking nagsabing papunta ang ambulansya pero may kausap ito sa kabilang linya.
"On the way, Boo. I'm sorry." I heard him speak.
"Ma, please, wag kang magsalita ng ganyan. Magbo-bonding pa tayo diba? Magsa-shopping pa tayo. Sasamahan mo pa ako sa New York. Hihintayin mo pa ang mga bituin namin ni Gaston?Kaya please wag kang magsalita ng ganyan."
"Hindi ko alam kung malalagpasan ko ba ito" umiling ako, sunod-sunod na nag-uuanahan ang mga luha sa aking pisngi. Sinubukan niya pa akong abutin pero mabilis kong nahawakan ang kamay niya para ipirmi ito. "W-wag kang u-umiyak, makakasama sayo at sa..." Tumango ako sa kanya. I need to calm down. Hindi ako pwedeng panghinaan ng loob. Kailangan ako ni Mamá.
"Saan ang masakit, Ma? Tumama ba ang ulo mo?" Mabilis kong pinalis ang mga luha sa aking pisngi. Kailangan ko siyang abalahin para hindi niya maisipan ang sakit na nararamdaman niya.
"I don't know, nak, but h-here." turo niya sa tagiliran niya. Kita ko ang sakit na dumaan sa mukha niya pagkasabi nun.
"Okay, Ma, calm down. I will check on you, huh?" Tiningnan ko kung gaano kalalim ang sugat sa tagiliran niya. May tama ito ng bala.
Tiningnan ko ang ulo niya kung may sugat ba? Wala akong nakita maliban sa dugo sa gilid ng noo niya pero delikado pa rin. Pwedeng may mamuong dugo sa ulo ni Mamá kung malakas ang impact ng pagkakabunggo sa kanila. Nakita ko ring nalapnos ang kanang siko niya at dumudugo na rin.
"S-Si Cairo, s-saan?" Hinanap ng mga mata niya si Cairo. Nasa unahan siya. Hindi ko alam kung may malay na ba ito pero may nakita akong babaeng naka-uniporme ng pang-nurse ang naka-attend sa kanya doon.
"Sir, don't close your eyes." Narinig kong sabi nung babae kay Cairo. "I'm a nurse, please stay awake." I heard him groaned in pain.
"He's okay Ma...he will be fine. Help is on the way. Please hold on. " sabi ko ng marinig ko ang mahinang daing ni Cairo pero ang totoo hindi ko rin alam dahil nakikita kong pumipikit na rin ang mata ni Ford.
Lumapit si Hunter at Thunder kay Mama, kita ko ang pag-alala sa mga mata ng kambal. Wala silang sinabi pero halatang nagpipigil lang ang dalawa.
"Please be strong, Mom." Hunter said.
"We love you, Ma, we always do." Thunder added.
Nakita ko ang pagpisil ni Mamá Beth sa kamay nilang dalawa. "I love you sons. Please know that I love you both as my own. Hindi man kayo nanggaling sa akin pero mahal ko kaya gaya ng pagmamahal ko sa mga kapatid niyo." her tears started falling again. Maingat itong pinunasan ni Hunter saka humalik silang dalawa sa ulo nito.
"Ambulance is near, Mom." tumango lang si Mamá sa kanila bagi sila tumayo at lumipat kay Cairo.
Ang sabi ni Kuya Rene galing daw sina Mamá Beth at Cairo sa simbahan. May dinaanan si Mama na bakery para bumili ng pasalubong sa mga apo niya, kaya bumaba ito ng sasakyan. Papatawid sila ni Cairo ng may bumangga sa kanila. Si Cairo ang mas napuruhan dahil hinarang niya ang sarili kay Mama.
Nagkaputukan pa pero mabilis na nahuli ng mga tauhan ni Kuya ang grupo nina Jayson. Wala na ang mga ito nung dumating kami.
"Si G-Gideon at G-Gaston..."
"Nasa bahay sila Ma." mabilis kong putol sa kanya. I put pressure on the wound to stop the bleeding. Hindi ko sila pwedeng galawin. "Susunod sila sa ospital, Ma. Wag kang pumikit, please wag kang pumikit. " nanghihina siyang tumango sa akin. Nakita kong namimigat na ang talukap niya. "Ma, please Ma, don't sleep on me. Andito na ang ambulance."
Naririnig ko na ang sirena na ambulansya pero pumipikit na ang mga mata ni Mamá.
"P-please take care of Gideon and G-Gaston, nak..." But I shook my head, cutting her. Walang masamang mangyayari sa kanya. "Please tell them, I love them so much..."
"Ma, don't say that...please don't say that."
She coughed and I saw blood. Then her eyes is closing.
"Ma, please don't sleep on me." My voice broke. She continue coughing with blood.
Oh God, please save Mamá Beth.
"Please bilisan niyo!" Tawag ko sa mga nurse. "Ma! Mamá, please open your eyes, Ma."
Hindi ko na alam kong naririnig niya pa ba ako dahil tuluyan ng pumikit ang mga mata niya. Lumuwag na rin ang pagkakahawak niya sa kamay ko.
May dumating na mga ambulansya. Magkasabay na sinakay si Cairo at si Mama. Ang nurse na um-attend kay Cairo ang pinakiusapan kong sumama sa kanya sa kabilang ambulance at ako naman ang umalalay kay Mamá sa isa pa.
Umiiyak ako sa loob ng ambulansya. Wala nang malay si Mamá pero may kinabit ng oxygen sa kanya. Kahit anong tawag ko hindi niya na binubuksan ang mga mata niya. Tinawagan ko na si Mom, sinabi ko ang kondisyon ni Mamá. Ang sabi niya sa akin nakahanda na lahat sa ospital, nag-aabang na rin sila sa labas.
"Doc Yen, please huminahon po kayo." pagpapakalma ng sekretarya ko sa akin.
I can't stop myself from crying. I couldn't come inside the operating room. Hindi ako pinapasok ni Mommy. Siya at ang mga kasamahan naming doktor ang nag asikaso kay Mamá at Cairo. Feeling ko tuloy ngayon wala akong silbi. Kailangan ni Mamá at Ford ng tulong ko pero wala man lang akong magawa.
Ako ang dahilan kung bakit nasa loob silang dalawa kaya dapat na andun ako para tumulong pero heto ako sa labas walang silbi. I'm a doctor, I should be inside helping them. Isa pa, ako naman talaga ang pakay ng demonyong yun. Bakit niya pa dinamay si Mamá at si Cairo? Wala silang kasalanan sa kanya.
Lalo pa akong naiyak ng dumating si Hunter at Thunder kasunod si Papá at Gaston kasama si Cleopatra na umiiyak.
"Cam, si Cairo at Mamá?" salubong ni Cleo sa akin. "Silas told me what happened..." he said the last sentenced that only me and her can hear.
"Sa loob na sila, inaasikaso na ni Mommy at mga doctor." Hinanap ng mga mata ko si Caleb at Kuya pero di ko sila nakita. "Si Kuya at si Caleb?" mahina kong tanong kay Cleo pero umiling siya sa akin. Masama ang kutob ko kung saan ang dalawa lalo't narinig kong binanggit ni Caleb ang pangalan ni Kuya kanina.
"B-baby?" basag ang boses ni Gaston, hinahanap niya ako.
"Gaston." salubong ko sa kanya, agad akong yumakap.
"S-Star..." gumanti siya ng yakap sa akin. " Oh God. Are you okay, Baby? What happened to Mamá and Cairo? Are they okay?" I can feel the worry in his voice. He's a bit shaking. "They are fine right?
I look at Cleo she shook her head warning me not to tell Gaston. I nodded, understanding her request.
"They are inside the operating room now. Mom and the doctors are inside taking care of them. They will be fine. Don't worry. " I said trying to calm myself.
I need to show them that I am strong. Hindi sila pwedeng panghinaan ng loob lalo at may operasyon pa sila bukas. We have to be strong. We needed to draw strength from each other. Hindi ko pwedeng ipakita sa kanilang nanghihina ako, lalo na kay Papá at kay Gaston.
"What happened, Star? Please tell me? Is Mamá okay? How about Ford? Where are they?" he probably sensed that I am not telling him the truth.
Pinaupo ko muna siya. Marahan kong hinaplos ang likod niya. Hindi pwedeng pati siya ay magpanic.
"Don't worry about them, okay? Thee doctors are doing their best. Malakas si Mamá at Cairo, malalampasan nila lahat ng 'to."
"A-Are you sure?" Tumango ako kahit hindi niya naman ako nakikita.
"Yes." I'm sure na malalampasan nila 'to, sa tulong ng Panginoon. May awa ang Panginoon, hindi niya pababayaan si Mama Beth at Cairo.
"Dito ka muna ha, puntahan ko lang si Papá."
Siniguro ko munang kumalma si Gaston bago ko siya iniwan para lumapit kay Papá. Kailangan ko ding e-check ang kondisyon ni Papá. Hindi rin siya pwedeng ma-stress lalo't bukas na ang operation niya sa puso.
"Pa..." sabi ko ng makalapit sa kanya. Naninikip ang dibdib ko habang nakatingin sa kanyang kulay asul na mga mata. Kumikislap ito hindi dahil sa tuwa kundi sa mga luhang namumuo dito. Nakita ko pa ang bahagyang panginginig ng kanyang mga labi.
"Si A-Abeth?" two words coming from him and his voice broke. I saw him blink many times to stop his tears from falling but it became more. "A-yos...Ayos lang ba ang Mamá niyo, Nak?"
Hinawakan ko ang magkabilang kamay niya at pinaharap siya sa akin. Nakikita kong nagsimula ng mag-unahan ang mga luha niya. Niiyak ako pero kailangan kong tatagan ang aking sarili.
"Nasa loob na sila, Pa."sagot ko sa kanya. Yun lang ang maisasagot ko dahil hindi ko rin alam kung anong nangyayari at hanggang ngayon nasa loob pa rin sina Mommy.
" K-kamusta ang asawa ko? K-kamusta ang Mamá niyo? Umiiyak ba siya kanina? Anong nangyari sa kanya, nasaktan ba siya? Si Cairo? Ang anak ko? Anong nangyari sa isang kambal?" sunod-sunod na mga tanong niya. He is trying to suppress his tears but his tears started streaming down his cheeks.
"Papá, don't stress yourself okay? Everything will be alright." marahan kong pinisil ang kamay niya pero narinig ko ang mahinang hikbi na kumawala mula sa kanya.
Lumapit si Cleopatra sa amin, marahan niyang hinaplos ang likod ni Papá para pakalmahin ito pero kahit siya ay umiiyak na rin.
"K-kailangan ko si B-beth..." lumakas ang mga hikbi niya. "K-kailangan ko ang asawa ko. Hindi ako p-pwedeng iwan ni Beth. Nangako siya sa akin kanina na babalik siya. Bumili lang sila ng tinapay ni Cairo, pero bakit nangyari 'to?"
I know...I know Papa. Hindi ko na napigilan ang pagtakas ng luha ko. I feel guilty dahil nadamay sila dahil sa akin.
"Hindi ko kayang mawala sa akin si Elizabeth. Nakikiusap ako, iligtas niyo ang asawa ko." Tumango ako sa kanya, kahit na nag-uunahan ang mga luha sa aking pisngi. Inabot ko ang mukhha niya at maingat kong pinunasan ang kanyang mga luhang ayaw paawat sa pag-uunahan.
"They will be okay, Papá. Mom is inside, the best doctors are inside attending to their needs. Malakas si Mama at Cairo, Papa, kaya wag kang mag-aalala."
"Hindi sila pwedeng mawala, nak, ako na lang...A-ako nalang."
"Shhh..Papa calm down. Walang masamang mangyayari kay Mamá at Cairo." Pagpapakalma namin ni Cleo sa kanya pero umiiling lang ito sa amin. He is so emotional that we couldn't stop him from crying.
"S-si Abeth, iligtas niyo si Abeth. Parang awa niyo, iligtas niyo ang asawa ko. Kailangan ko ang asawa ko." hanggang sa tuluyan na nga itong umiyak. "C-Camilla nak, iligtas mo si Mama Beth, kailangan ko si Mama Beth niyo, kailangan ko siya. Parang awa mo na."
Hindi matigil sa pag-iyak si Papa. Kahit anong pagpapakalma namin sa kanya umiiyak pa rin ito. It's the first time that I see him breakdown like this. Hanggang sa nagdesisyon na akong ipasok siya sa emergency roon dahil nahirapan siyang huminga.
I called the doctor assigned on him to check his situation. Nahihirapang huminga si Papa dahil sa sobrang emosyon niya. May kinabit na din na oxygen sa kanya. Pinatawag na rin ang mga anak niya para ipaalam ang kalagayan ni Papá.
Hindi makontak si Kuya Gustavo at Caleb kay si Gaston, Hunter, Thunder at Cleo na ang nagdesisyon. Dahil sa nangyari kinailangan ng emergency operation para kay Papá.
"We need to do the operation before it's too late, Doc Yen." deklara ng doktor niya.
"Do it, Doc. Please do everything to save our father." Si Gaston na ang nagsabi at tumayong panganay dahil wala si Kuya Gustavo.
Sobrang bilis ng mga pangyayari. Kailangan isagawa ng mga doktor na naka-assign kay Papa ang operation ni Papá sa puso bago pa mahuli ang lahat.
Hindi na sila nagpang-abot ni Mamá Beth. Nasa loob na itong ng operating room ng lumabas sina Mommy at ang mga doktor na nag-asikaso kay Mamá at Cairo. Natagalan dahil biglang naging critical ang condition ni Mama dahil sa tamang natamo niya.
Natagalan din ang pagtanggal ng bala sa katawan ni Cairo. Tapos na ang operation pero inoobserbahan pa silang dalawa ngayon. Hindi pa pwedeng maging kampante.
Kailangan pang e-CT scan silang dalawa para masigurong walang namuong dugo sa ulo nila. Sa kanilang dalawa si Cairo ang mas napuruhan. Malaki ang damage sa kaliwang paa ni Cairo sa lakas ng pagkakabangga sa kanya ng sasakyan na kailangan niyang mag-undergo ng operation at therapy pagkatapos.
Dumating si Kuya Gustavo at Caleb kinagabihan. Walang imik ang dalawa nung magtanong si Cleopatra kung saan sila nanggaling. Pero nakita ko ang kamao nilang dalawa na may mga sugat.
Tinawagan ko din si Kuya Falcon para tanungin kung nasaan na ang demoyo ang sabi niya sa akin siya na daw ang bahala. This time sisiguraduhin niya na daw na hindi ito makakatakas.
"Cam, Kuya, kumain muna kayo." si Cleo na kagagaling lang sa labas kasama si Hunter para bumili ng pagkain.
Andito kami ngayon ni Gaston sa clinic ko. Pinagpahinga ko siya dahil kailangan niya rin maging handa para sa operation niya bukas. Hindi pa namin nakakausap si Mamá at Cairo, dahil natutulog pa sila.
Sina Kuya Gustavo, Caleb at Thunder ay nasa labas, naghihintay matapos ang operation ni Papa.Pinauwi ko na rin muna si Mom para makapagpahinga siya para sa operation ni Gaston bukas. Uuwi din kami pagkatapos kumain ni Gaston para makapagpahinga na din siya.
"Thanks Cleo but I'm full. Si Camilla ang pakainin niyo." aniya sa mababng boses.
Tinanguan ko si Cleo sabay senyas na ako ng ang bahala. Alam kong madami lang iniisip si Gaston kaya feeling niya busog siya. Pero alam kung kanina pa din ito walang maayos na kain.
Iniwan ng dalawa ang pagkain para sa amin at nagpaalam na lalabas para pumunta sa mga kapatid nila. Kinuha ko ang pagkain at binuksan bago ako lumapit sa kanya.
"You have to eat." sabi ko ng kami nalang dalawa ang naiwan. Umiling pa ito sa akin pero bago pa siya makaprotesta iniharap ko na sa bibig niya ang kutsarang may pagkain. "Open your mouth, ah."
"Baby, I'm full---" di ko na siya pinagsalita, sinubo ang pagkain sa bibig niya. Kumunot ang noo niya at nagsalubong pa ang mga kilay. Para itong si Pollux kapag wala sa mood ang bata, napaka sungit ng mukha. Pero hindi pwedeng hindi siya kumain.
"Chew it. Stop frowning." Maldita kong utos sa kanya. Mukha namang natakot ito sa akin dahil nawala ang pagkakunot ng kilay niya. "We'll go home after this, you need to rest for tomorrow."
Wala akong narinig na protesta mula sa kanya. Kunwari pa busog pero ang panay naman ang tanggap sa pagkaing sinusubo ko sa kanya. Dapat lang or else...
"You eat too, Star."
"I am." sagot ko sa kanya.
"Same spoon?"Malamang?! Alam niyang maarte ako sa laway. Pero mag-iinarte pa ba ako? Ngayon pa ba? As if naman di pa kami naglaplapan.
Nakikain ako sa pagkain niya. Salitan ang pagsubo ko. Isang kutsara lang gamit namin. Wala ng arte-arte pa. Malapit ng maubos ang pagkain ng biglang naramdaman kong na parang may humalukas sa tiyan ko. Parang bigla na lang akong naduwal.
"What happened?" he asked.
Mariin kong tinikom ang bibig ko. Tinakpan ko pa ng aking kamay.
"Baby, what's wrong? Why are you not talking?"
Pero hindi ko na kaya pa. Lalabas na talaga yung mga kinain ko. Nagmamadali kong nilapag ang pagkain na hawak ko at walang sabi-sabing tumakbo ako papasok ng banyo. Pagdating ko doon, tuluyan kong sinuka lahat ng mga pumasok sa aking bibig.
Shit! It can't be.
Didn't I tell myself to take the emergency pills after that? Nainom ko ba?
"Nanay? What's wrong po?" tawag niya sa akin mula sa labas ng pintuan. Hindi ako makasagot dahil di ko alam kung anong sasabihin ko.
"Nanay? Are you okay? Can I come inside?"
I still didn't answer him. It's not confirmed though pero naramdaman ko lang ang ganito nung buntis ako sa kambal.
I look at myself in the mirror and asked. "What will you do now, Yllena? "
"Star? Open the door please?"
I counted mentally. Shit! I'm delayed.
Am I pregnant?
______________________________
10-11-2022