Kuya fixed everything for us. Only me and the kids are going dahil nakiusap ako kay kuya na kami lang muna ng mga bata para iwas gulo. I know Kuya very well, may makita lang itong hindi kaaya-aya sa paningin niya iinit agad ang ulo nito. Baka doon pa sa Davao matuloy ang away nila ni Caleb, hindi lang si Caleb baka pati mga kapatid ni Caleb makisali din.
Higit sa lahat iniisip ko rin ang maari niyang gawin kay Gaston. Alam kong matagal ng nagtitimpi si Kuya. Siguro kung walang nangyari kay Gaston baka matagal niya na itong hin-hunting.
Noong una ayaw ni Kuya pumayag, nagmamatigas talaga siya. Pati sina Dad, Mom at Ate Betty ay nakisali na rin sa pagkumbinse sa kanyang payagan kami dahil naghahanap na rin ang mga bata pero ayaw niya pa rin. Kung hindi pa siya kinausap ng asawa niya hindi pa ito makikinig sa amin. Mabuti nalang talaga at sumama ang asawa niya kahit malaki na ang tiyan nito ng pumunta si Hawk at Kuya sa bahay.
Saglit niya lang kinausap si Kuya Grady, kalaunan pumayag din pero sa maraming kondisyon. He made sure that everything will go according to his terms. He is really very strict pagdating sa akin at sa mga bata. I heard him talked to Caleb that day and they discussed how are we going to go there safely. He had security men assigned to us. Para kaming sasabak sa gyera sa sobrang higpit ni Kuya.
Iilan lang ang mga tauhan niyang nakikita ko pero alam kung marami siyang pinabantay sa amin. Si Kuya Rene at yung isa pang kasama niya ang makakasama namin ng mga bata pero narinig ko ang usapan nilang may mga tauhan na rin nag-aantay sa amin sa Davao at pati sa loob ng hacienda ng mga Sandoval. At walang magagawa ang mga Sandoval dahil kung hindi sila papayag, hindi kami matutuloy ng mga bata sa Davao.
May pinadalang chopper mula sa hacienda para sumundo sa amin pero hindi kami pinasakay ni Kuya sa chopper nila. We will fly to Davao using our own bird, si Falcon, ang tawag ni Kuya sa private chopper ng pamilya. Ito ang pinagamit ni Kuya para daw masiguro niya ang kaligtasan namin. Magiging standby by din ang chopper namin doon dahil ito din ang gagamitin namin pauwi.
Davao is just nearly 2 hours away from Manila. Pero pakiramdam ko yun ang pinaka mahabang oras sa buong buhay ko. Hindi ako mapalagay na ewan. Magkahalong emosyon ang aking nararamdaman.
Ang maingay at madaldal na si Castor ay tahimik mula pa pagsakay nito sa chopper. Samantalang si Pollux ay kalmado lang. Magkahawak kamay silang dalawa mula pa kanina.
Castor is wearing a white polo shirt paired with black pants and white sneakers. He's is wearing a black Ray-ban aviator and his wavy brown hair is tied into a messy man-bun.
Pollux on the other hand is wearing a black polo shirt tucked inside his white pants. He's wearing a pair of black sneakers. His black straight hair is neatly brushed up. He is also wearing a black aviator Ray-ban just like his twin brother.
Both of them are so quiet but Pollux is more relaxed. Hindi ko alam kung ano ang iniisip nilang dalawa. Gusto ko silang kausapin pero pati ako hindi ko rin alam paano magsisimula. Marami akong gustong itanong sa kanila pero pinili kong tumahimik na lang din.
Gaya ng napag-usapan, si Caleb at Cleo ang susundo sa amin. Sila ang magdadala sa amin sa bahay na pinatayo ni Gaston noon. Malapit lang sa hacienda nila ang lupaing nabili ni Gaston. Sinadya niya yun noon para daw mas madaling madalaw ng mga magulang niya ang mga apo nila at para na rin hindi kami mahirapan kapag gusto namang pumunta sa hacienda.
Sana...
Biglang pumait yung panlasa ko at bago pa kung ano-anong pumasok sa utak ko agad kong winaksi ang mga alaalang yun. Hindi ito ang oras para doon.
"Castor! Pollux! Camilla!" malayo palang sumisigaw ni si Cleo.
Nasa patag na bahagi kami ng hacienda. Kakating lang namin. Mula sa kinatatayuan ko kita ko ang mga nakahilerang itim na sasakyan at isang sasakyan doon ang pamilyar sa akin, ang Hummer na itim.
"Omg! You're here! You are really here! Finally you're Home! My handsome and gorgeous pamangkin, you're home babies, you're home! Welcome Home, Castor and Pollux!"
Halos hindi magkamayaw si Cleopatra Cooper pagkakita niya sa amin. Nagmamadali pa itong tumakbo para salubungin ang kambal at diritso yakap sa mga ito ng mahigpit.
"I'm so happy, babies! We are so happy that finally you are home!" Napansin ko ang pamumula ng mga mata ni ang nagbabadyang mga luha dito. "Thanks God! He heard our prayers. Thank you babies for coming."
Binalingan ko ng tingin ang lalaking nakatayo sa likod ni Cleo. Seryoso ang mukha ni Caleb ngayon. Ilang araw ko lang siyang hindi nakita pero ang laki ng pinagbago ng anyo niya. He looks a little bit tan na bumagay naman sa kanya. Alanganin itong ngumiti sa akin. Nang gumanti ako ng ngiti sa kanya saka pa ito naglahad ng dalawang kamay sa akin na parang batang naglalambing. Napalabi ako.
"Can I get a hug from my bestfriend?" alanganin nitong sabi sa akin. My lips trembled, suddenly the tears started pooling in my eyes. Then, without a warning I walked towards him closing our distance. I cried hugging my annoying bestfriend, Caleb Lexus Sandoval.
"I'm sorry." he mumbled and I continue crying. Hinyaan niya lang muna akong umiyak. Dinig ko ang malakas niyang buntong hininga habang nakayakap sa akin.
"I miss you masungit na Bituin." he whispered habang nakayakap sa akin dahilan para lalo akong maiyak." Ako lang to wag masyadong yumakap at baka mabugbog ako ng mga utol ko." aniya at biglang umatras ang mga luha ko. lLalo pa nung nagsalita ito gamit ang ilonggo.
"Ako lang ni Cam, si Caleb Lexus, ang pinaka yummy kag pinaka-hot sa amon nga mag-utod nga Sandoval." Hindi ko man masyadong naiintindhan natatawa pa rin ako, alam ko kasing nagyayabang na naman ang kumag na to. "Ay abaw tama na nga halog Cam, basin ma goodbye head na gid ko sini."
[A/T: Ako lang to Cam, si Caleb Lexus anfg pinaka-yummy at pinaka-hot sa aming magkakapatid na Sandoval."/ "Enough of this hugging Cam or else my head will be chopped off."]
"Hmp! Patawa ka." sabi ko sabay mahinang tampal sa braso niya. Narinig ko ang mahina niyang tawa. "I miss you Lexus pangit."
Masama man ang loob ko sa mga nangyari pero hindi ko kayang tiisin si Lexus. He tried calling me after that incident in my clinic. Nang hindi ko sinagot ang tawag niya nagpadala ito ng mensahe sa akin telling me how sorry he was. May tampo ako sa kanya pero hindi ko naman siya matitiis.
"I'm sorry for hiding the truth, Cam. I really don't know what to do. Both of you are important to me. I'm really sorr--"
"It's okay, Lexus, it's okay... I understand. You don't need to apologize." " I said cutting him. I can feel his sincerity when he said that. It's about time na din para makilala ng mga bata ang tatay nila.
Naramdaman ko ang mahinang tapik niya sa likod ko. Pagkatapos kong kumalma saka ako lumayo sa kanya.
"Welcome home, Cam. We've been waiting for this day to come." he smiled genuinely. I can even see the happiness in his eyes. "Nasa bahay sina Daddy at Mommy. Nandun din si Cairo Ford, si Kuya Gustavo at ang asawa niya. Dumating din pala si Thunder at Hunter kagabi. Napaaga ang uwi nila. They are all excited to see you and the twin stars."
I can feel his excitement as well pero hindi ko alam kung anong isasagot ko kaya ngiti lang ang tugon ko sa kanya.
"Welcome home, Prettiest star!" Bati sa akin ni Cleo sabay yakap sa akin ng mahigpit. Hindi na ako nagulat sa endearment niya sa akin dahil noon paman ganun na ang tawag nila ng mga kakambal niya sa akin. ang kaibahan nga lang kay Caleb at tinagalog niya lang. Ewan ko kung saan nilang tatlo nakuha yun.
"We are all praying for this to come and finally it's happening. Our Dad is so excited to see you and the twins, Cam. Biglang lumakas nung sinabi ni Kuya Caleb na ngayon kayo darating ng mga bata."
Napangiti ako sa sinabi ni Cleo. That's nice. I'm hoping na sana gumaling si Senyor Gideon kung anuman ang sakit niya. Naalala ko ang kabaitan ni Senyor Gideon sa akin noon. Naalala ko ang kasiyahan sa mukha niya sa tuwing nag-uusap kami. Kapag tinatawagan ko siya para e-remind sa gamot niya. Yung mga bonding moments namin kapag nagluluto ako ng meryenda o di kaya kapag pumupuslit ako ng tilapya na uulamin nilang tatlo ni Gaston at Kuya Gustavo.
Wala akong maipintas kay senyor Gideon sa kabaitang pinakita niya sa akin. He's really kind and nice to me. He really treated me like his own daughter. I could still remember kung paano niya ako pasekretong binibigyan ng pera pandagdag meryenda ko daw sa school noon kahit di naman kailangan.
He's a very cool father-in-law...I mean ex-father in law.
Nalipat ang tinigin ko sa kambal na ngayon ay nakayakap na sa tito Caleb nila. Castor and Pollux are close to Caleb because he is so good with the kids, he spoils them with books and toys. Kapag dumadalaw siya sa mansion siya ang nakikipaglaro ng basketball at nakiki-swimming with the boys. Lumaki ang mga bata na palaging present si Caleb sa buhay nila.
"I'm sorry, Tito Lexus. I've been a bad boy last time." I heard Pollux apologizing to him. I didn't expect that Pollux will do that. But I talked to him last time and explained that what he did to Tito Lexus is bad and he should not talk that way.
I don't want them to grow up feeling entitled. Iba pa rin yung mga batang lumaki na may respeto sa kapwa lalo na sa mga nakakatanda.
"It's okay, Champ. I understand you." Caleb answered, guguluhin niya sana ang buhok ni Pollux pero natigil ang kamay niya sa ere ng makitang nakaayos ang pagkasuklay nito.
"You're not mad at me po, Tito Lexus?" Caleb shook his head and pulled Pollux for a hug.
"I will never get mad you, champ. You and Castor are my favorite stars." he said lovingly hugging both of them. Pagkatapos hawak kamay silang tatlo na naglakad sa unahan namin. I saw the happiness in my twins faces when Caleb held their hands. Ang kaninang kaba na nakikita ko sa mga mukha nila ngayon ay napalitan ng na ngiti.
Napangiti ako habang nakatingin sa kanilang magkahawak kamay but at the same time may kakaiba akong lungkot na naramdaman sa puso ko. Suddenly, Gaston's face flashed in my mind. Like he was the one holding the twins hands and that they are smiling at him.
Caleb is the one driving for us. Cleo and the twins are seating at the back while I'm the one seated in front inside the familiar black Hummer. It's been how many years but the feeling is still the same. If and only if I'm not mistaken, this is the same car that Gaston used to drive before.
I wanted to ask Caleb who's the owner of the car but I kept it to myself. Baka isipin niya pa na pati ang sasakyan na kuya niya naalala ko pa. Napansin ko pa naman ang makahulugang tingin na pinukol niya sa akin nung pinagbuksan niya ako ng pintuan kanina.
"We will meet our Lolo, Lola and other tito's today po, Tita Cooper?"
Castor asked almost in a whisper but still I heard it. Walang nagsasalita sa amin kaya kahit gaano man kaliit ang boses ni Castor narinig ko pa rin ang tanong niya kay Cleo.
"Yes, Castor, they are all waiting for both of you." Cleo answered.
"Really?" I can feel the excitement in his voice. "Where are they now? How's my Lolo and Lola? How about my Tito? How are many are them?" sunod-sunod niyang tanong.
Narinig ko ang mahinang tawa ni Caleb pero diritso lang ang tingin nito sa harapan.
"Lolo is excited, Lola cooked food for you. Your Tito's...Hmmm. I don't know what they are doing now. But not only them Castor, your cousins are there too. Two girls, almost the same age as you. Two more boys younger by one year, one little girl age two and one baby boy."
"Oh..." komento ko pero di ko alam na lumabs pala sa aking bibig.
Sumulyap sa akin si Caleb siguro narinig niya ang sinabi ko. Wala itong sinabi pero nakita ko ang pinipigilan niyang ngiti. Gusto ko sanang itanong sa kanya kung kaninong mga anak pero naunahan ako ng hiya.
"Oh my! I'm excited to meet them, Tita Cooper." Hindi na naitago ni Castor ang excitement niya, unlike Pollux na tahimik lang na nakikinig sa kanila. "They are so many, I want to play with them. I'm really so excited!" ulit niya pa.
"You're excited to meet them?" dinig ko ang katuwaan sa boses ni Cleo.
"Yes po!" sakto namang paglingon ko kay Castor. Pagkakita niyang nakatingin ako sa kanya agad niyang tinikom ang kanyang bibig at biglang nagbago ang ekspresyon ng mukha niya.
Kunumot ang noo ko. "Why? What happened, Star?"
"Hmmm. Nothing Nanay. I'm not excited pala." biglang bawi niya. Nakita ko ang pigil na ngiti ni Pollux at ang pagkibit balikat nito sa kambal niya.
"Not excited huh?" mahinang komento ni Pollux kaya masungit siyang tiningnan ni Castor bago nito nilipat ang tingin sa akin.
"I'm not excited, Nanay."
Oh probably Castor's thinking that I'll get mad kapag nalaman kong excited siyang makilala ang mga kamag-anak niya.
"It's okay Star. I'm not mad. I'm excited to see your cousins too." sabi ko para mawala ang pagkailang niya. It's true, I'm excited to see the kids, kung kaninong anak ang mga ito. Ang dami na palang bata ngayon sa bahay ng mga Sandoval. Hindi na nagsalita si Castor pero masaya itong ngumiti sa akin.
Binalik ko ang tingin sa harapan, it's been years but the place is still looks familiar to me. May mga nagbago man pero ganun pa rin yung feeling ko nung unang tapak ng mga paa ko dito sa lugar nila.
This is the place I once considered my home. Dito sa hacienda ng mga Sandoval nahanap ko ang kapayapaan na matagal kong pinangarap noon. Dito sa lugar nila maraming magagandang nangyari sa akin. Dito ako nakahanap ng pamilya, mga kaibigan at...
"We're here..."
Hindi ko namalayan na malayo na pala ang naabot ng isipan ko. Ni hindi ko napansin na nakahinto na pala ang sasakyan sa harap ng malaking bahay.
It took me a while to finally realize that after almost seven years, I will be seeing him again today. Nauna ng bumaba ang mga bata at si Cooper, pati si Caleb ay nakababa na rin pala. Parang ngayon lang nag-sink sa utak ko na pagkatapos ng mahabang panahon ngayon lang ulit kami magkikita. Naramdaman ko ang malakas na tibok ng aking puso.
Hindi ko maiaalis ang tingin ko sa malaking bahay na dati ay pangarap lang namin ni Gaston. Pero heto ngayon nakatayo na, gaya na kung anong mga gusto ko noon.
It's a three story modern glasshouse painted in black and white. This is the exact design we both dreamed to build years ago.
"Let's go inside." I heard Caleb said but I remained quiet. Dama ko ang titig nila sa akin. Dahan-dahan kong hinakbang ang mga paa ko papasok ng bahay at sa bawat hakbang ko ay palakas ng palakas ang kalabog ng puso ko sa loob ng aking dibdib.
Si Caleb ang nagbukas ng pintuan. Kung maganda ito sa panlabas lalo akong namangha sa ganda ng pagkakadesinyo sa loob. Ito yun, gantong-ganito ang bahay na pinangarap ko noon. Hindi ko aakalain na lahat ng gusto kong desinyo ay tinupad niya. Even the furnitures, the painting, the wall color, the smallest detail inside his house, lahat sinunod sa gusto kong mangyari noon.
"This our Tatay's house? Where is he?"
Napatingin ako sa mga bata. Mabilis namang nakuha ni Caleb ang gusto kong sabihin. Binaba niya ang katawan niya at pinantay ang tingin sa mga anak ko.
"Stars, we'll go to the playroom first. Your Tatay is upstairs. Nanay will see him first then you two will follow, okay?" The twins are hesitant at first be they still nodded. "Cleo, take Camilla to Kuya's room."
Tahimik kaming dalawa ni Cleo sa loob ng elevator. I didn't ask where is his room I already had it in my mind. It was confirmed when Cleo pushed the the number three button. He's staying in the third floor, I know because that's where he wanted us to stay.
The elavator dinged, we reached his floor. Naunang lumabas si Cleopatra sa akin. Tahimik akong nakasunod sa kanya. I can feel my knees woobling but I have to manage it or else baka bigla nalang akong bumagsak dito sa sahig.
"Kuya's inside, Cam."
Nakalimutan ko palang itanong sa kanila kung alam ba ni Gaston na pupunta kami ngayon ng mga bata. Huli na para magtanong ako dahil kumatok na si Cleo sa pintuan.
Humugot ako ng malalim na paghinga at pilit nilalabanan ang panginginig ng tuhod ko. Walang sumagot mula sa loob kaya muling kumatok si Cleo. We waited in silence then we heard his voice giving us his permission.
"Come in."
My heart stopped beating for a second when I heard that familiar baritone voice from the inside. I was holding my breath when Cleo reached the door knob and slowly opened it.
Cleo didn't say anything but he motioned me to go inside. I took a step and walk silently inside. I was waiting for Cleo to come with me but to my surprise she closed the door behind me, leaving me and his brother inside the room.
I panicked and wanted to get out but it's too late. He spoke up again. I shifted my gaze towards him. There I saw the familiar man in his black Armani suit. He is facing the glass wall, looking at somewhere with the cane on his right hand.
"Cooper, is that you? What time is it now? Is the weather good?" he asked still facing the wall but when he didn't hear any response, slowly, he turned around and face me.
Nanigas ako pagharap niya sa akin. Inaasahan kong ang kulay asul niyang mga mata ang bubungad sa akin pero hindi iyong ang nakita ko. Bigla, naramdaman ko ang paninikip ng aking dibdib at ang unti-unting panlalabo ng aking paningin.
Gaston is standing in front of me but he can't see me. He can't see who the woman standing in front of him. He's wearing a dark sunglasses in the middle of the night.
" Cleo, can you bring me to the roof deck I want to see my star. I want to see my wife and my kids, they are waiting for me now." he said in gentle sad tone. I covered my mouth to stop my sob.
No...it can't be. Then my tears started streaming down my cheeks continuously.
"There's no rain tonight, Cooper, right? I want to see my wife. I want to date her and the kids. How's my look? Gwapo pa rin ba si Kuya? Sa palagay mo magugustuhan ni Camilla tong suot ko?" mahina pa itong tumawa, pero kahit sa pagtawa niya dama ko ang kalungkutan niya doon.
I covered my mouth with my both hands. I was already sobbing and crying hard but I don't want him to hear it. Ayokong marinig niyang umiiyak ako.
Oh God...
What happened to this man? What happened to you Gaston Pierre?
"Cooper, why are you not talking?" Humakbang ito palapit sa akin. "Don't you like my suit. Diba ikaw ang pumili nito kanina? Sabi mo bagay ito sa akin. C'mon, bring me to the roof deck. My wife is waiting. Baka mainip na sila ng mga bata hindi ko na naman sila makikita ngayong gabi. The weather is good, right?"
Napahawak ako sa aking dibdib pilit pinipigilan ang sakit na nararamdaman ko doon habang nakatingin sa kanya.
He seems excited and happy talking about his wife and his kids but I know behind those smiles, can feel the pain, the sorrow, the longingness and the regrets.
He took a deep breath and sighed. "Cooper, please bring me up." he said in a low voice, almost a whisper.
I walked towards him without talking. Then I stop when I'm near him.
"I want to see the stars tonight, Cleo." he whispered sadly.
Then, I reached for his hands and held it tight. He flinched and stilled.
Slowly, his body started shaking. I heard little sobs coming from him and I started crying to. Our sobs and painful cries filled the room.
Then, suddenly, without a warning. He pulled me closer to him.
"I want to see my wife, I want to see my Star, I want to see my Camilla." he whispered crying, pained.
"Oh God. I want to see the stars tonight."
_____________________________
09-23-2022