Ik loop naar de vervoersvoorzieningen. Ik zie er auto's, brommers, bussen en gelukkig ook taxi's. De taxi's staan achter elkaar in een rij, wachtend op toeristen. Ik loop naar een taxi toe en gelukkig kent de taxichaffeur het resort! Gelukkig maar. De taxichaffeur is een jongen die hoogstens 4 jaar ouder is dan mij, hij heeft bruin haar en een goud bruine kleur door de zon. Hij heeft een schattige lach. Oké Nova hier heb je geen tijd voor, denk ik in mezelf. Het is ondertussen al bijna middag en ik sterf van de honger. Ik heb geen tijd gehad om een broodje te eten aangezien ik al mijn tijd in de wc heb gespendeerd zwetend en uitgedroogd.
Het zweet loopt langs mijn rug. Ik vraag of de airco aan kan in mijn beste engels. "Hey, could you please uhm turn the airco on?"
"Ja natuurlijk kan dat." zegt hij.
Ik schrik ervan. Ik wist helemaal niet dat hij nederlandstalig is. Hij kijkt lachend naar achteren. Hij hoorde vast dat ik schrok.
"Je zal het vast niet verwachten dat ik nederlandstalig ben, het zit zo, mijn moeder is nederlands en mijn vader italiaans. En als zomerbaantje ben ik sinds kort taxichaffeur aangezien ik net mijn rijbewijs heb gehaald, ik was wel de eerste van mijn vriendengroep als 18 jarige. Oh ja ik heet trouwens Lorenz. Nu ben jij aan de beurt,..."
Die Lorenz heeft geen moeite met zijn levensverhalen te vertellen, zeker niet. Nu kan ik gaan beginnen.
"Ik ben Nova, ik word deze week 17, ik ben hier op schoolreis, mijn school is weggegaan zonder mij. Nu zit ik in een snikhete taxi onderweg naar het resort en val bijna neer van de honger."
Hij lacht me vierkant uit, hij draait gelukkig eindelijk de airco aan en kijkt naar achteren. Hij kijkt me recht in mijn ogen aan. Nu pas zie ik wat voor een mooie hazel ogen hij heeft. Hij is nog steeds aan het lachen.
Ik wordt er lichtelijk geïrriteerd door.
" Sorry hoor maar achter gelaten door je school ?" hij proest het uit.
Tot hij ziet dat we er bijna zijn. Zijn lach verdwijnt.
"Hier is het, je schoolreis kan beginnen. En wanneer ben je jarig?"
"vrijdag"
"Oké goed, tot dan. Nog een fijne reis."
Hij stopt en haalt mijn koffers uit de kofferbak. Als ik uitstap en hij de koffers recht voor mijn neus heeft klaargezet, vertrekt hij weer meteen.
Wat bedoelt hij met 'tot dan' . Hij heeft niet eens mijn nummer. Hij heeft zich vast vergist. Ik kijk verbaasd voor me uit. We zitten in een enorm groot resort met een gigantisch hotel. Maar dat verken ik later nog wel. Ik wil nu eerst inchecken en uitrusten.
Ik loop achter een kleine vrouw van de receptie, ze brengt me naar de rest. Ik ben net ingecheckt maar moet verplicht bij een briefing aanwezig zijn. De kleine vrouw stopt en zegt wat in het Italiaans. Ik versta haar niet maar denk haar wel te begrijpen. Hier is waarschijnlijk de briefing. Ik trek een grote deur open. Achter de deur bevind zich een grote zaal met rood tapijt. De zaal zit vol met 5de en 6de jaars. Ik zie in een hoekje Laura en Ella zitten. Ik loop zo snel mogelijk naar hun toe. Ik zie Mr. Clerks met een opgeluchte blik naar me kijken.
Laura kijkt me blij aan.
"Hey! Daar ben je eindelijk! We hebben je nog proberen te bellen, maar je nam niet op. Mevr. Clerks is nog niet begonnen met haar preek over de reis, maar dat kan er elk moment van komen. Ga snel hier zitten, we hebben een zitplaats voor je over gelaten."
Ergens had ik gehoopt dat mevr. Clerks al klaar was met de briefing maar ik leg me er bij neer. Gelukkig heeft ze niet eens opgemerkt dat ik weg was. Ik ga langs Laura zitten, en de briefing begint.