Laura en Tom stappen de auto uit. Wanneer Tom Alec ziet, loopt hij tot mijn verbazing niet naar hem toe. Hij blijft bij Laura staan. Ik zie dat ze wat fluistert in zijn oor. Ze doen afstandelijk van iedereen, eigenlijk ook al de rit hier naartoe. Ik besluit me er nu niet mee te bemoeien en loop naar Ella toe. Ze staat er ook wat gespannen bij.
"Ella, alles oké ?" vraag ik.
"Ja hoor prima, ben alleen een beetje zenuwachtig. Dat is alles."
ik zie dat er wat mis is. Ella kan niet goed omgaan met spanning. De sfeer die hier hangt is alles behalve fijn. Ik merk op dat Liv ook al weg is. Ze staat bij Kyra, de trut van alle 5de jaars. Ze is vol van zichzelf en kan alleen maar andere uitlachen. Maar wat doet Liv bij haar?
"Ella weet jij waarom Liv bij Kyra staat?" vraag ik aan haar.
"Oké ik moet dit toch even kwijt Noof, toen ik Liv vanmorgen heb opgehaald is er een discussie ontstaan tussen ons. Ze gaat er van uit dat jij Alec leuk vindt, zij kan dat niet verdragen omdat ze zelf nog gevoelens voor hem heeft. Ze zei dat ze er alles om zou doen om zijn aandacht te trekken deze reis. Ik zei tegen haar dat ze zich niet zo kinderachtig moest gedragen en dat het nu eenmaal haar ex is en niet haar vriend. Dat vloog in het verkeerde keelgat bij haar. En sindsdien doet ze afstandelijk en kort af tegen mij."
Het is nog maar ochtend maar er is al zoveel drama. Liv kan ik eigenlijk geen vriendin meer noemen. Ik ga haar dan ook proberen te ontlopen. Ik heb geen zin meer in dat achterbaks gedoe. Als ze Alec wilt, dan grijpt ze haar kans maar. Dit moet een fijne reis worden, en dat gaat ook gebeuren.
"Elle, trek het je niet aan. Ik ben je dankbaar om voor me op te komen. Het is allemaal geen probleem. En Liv, zij mag de pot op!" ik geef haar een knuffel en we lopen naar de incheckbalie.
Na het inchecken en alle controles moeten we bij onze mentor mevr. Clerks onze Kamergenoot aangeven. Zij geeft deze reis de leiding samen met Mr. Clerks. Ze zijn toevallig broer en zus. We staan allemaal bij de gate. Alec komt langs me staan. Hij draagt een jogging met een wit shirt. Het shirt dat ik laatst nog aan had. Ik ruik zijn cologne.Ik twijfel of ik hem zou aanspreken over wat ik hem daarstraks hoorde zeggen.
Hij kijkt me aan en kijkt dan weer snel weg. Dit doet hij meerdere keren. Ik kan het niet meer voor mezelf houden en ik probeer op zo een neutraal mogelijke manier hem aan te spreken, we staan hier tenslotte toch nog even aangezien wij 1 van de laatst aangepaste groepjes zijn.
"Alec, als je het niet ziet zitten om met mij op een kamer te slapen kan je het ook gewoon tegen mij zeggen en hoef ik het niet te horen terwijl je het achter mijn rug om zegt tegen Mase. Ik heb jullie wel gehoord."
Zijn woorden dwalen nog steeds door mijn hoofd, 'ja maar met haar is het anders'. Vind hij mij zo vervelend? Wat een mongool. Ik kijk hem aan en wacht op een antwoord. Na een diepe geïrriteerde zucht antwoordt hij. Hij lacht zelfs.
" Schatje heb je mij afgeluisterd? Maak je niet zo druk, wat je waarschijnlijk gehoord hebt, heb je verkeerd begrepen. Het is in iedergeval niet negatief bedoeld. Ik ga nog steeds met jou op de kamer slapen, omdat je dat blijkbaar zo belangrijk vindt."
Ik word woedend van hem. Ik heb hem vandaag pas 2 uur gezien en ik ben nu al klaar met hem.
" Noem me nog 1 keer schatje en ik... "
Hij onderbreekt me.
" en wat?? "