'Heb je het gehoord?'
Ik kijk op van mijn boek als Benno Zabini plaats neemt in de fauteuil naast me. We zitten verstopt achterin de bibliotheek, waar bijna geen andere studenten komen. Ik was bezig met onderzoek naar de Zwarte Kunsten voordat mijn vriend kwam. Direct gooi ik een muffliato om ons heen.
'De Kragges hebben een nieuw slachtoffer?' vraag ik nonchalant. Hij moet toch echt wat duidelijker zijn wil ik raden waar hij het over heeft.
'Vast wel, maar dat was niet wat ik bedoelde,' zegt Benno grijnzend. Aan zijn relaxte houding te zien is het niks negatiefs, wat me enigszins geruststelt.
'Gooi het eruit, Zabini,' mompel ik. 'Anders ga ik denken dat ze Harry Potter hebben gevangen en aan zijn tenen hebben opgehangen in de Grote Hal.'
'Wat, nee- gadverdamme Mergel.' Ik geef Benno een puntige blik. Niks is te vreemd tegenwoordig. De Italiaan zucht. 'Het klinkt nu heel stom wat ik ga zeggen, maar de Wolf heeft eindelijk weer van zich laten horen.'
Een giechel ontsnapt uit me. 'Al die geheimzinnigheid voor dat? Maar ik heb het gezien ja, de gang ziet er... kleurrijk uit.'
Benno schudt grijnzend zijn hoofd. 'Misschien ben jij er niet meer onder de indruk van, stomme Griffoendor, maar ik wel! Die Wolf heeft een hele gang op de vijfde verdieping in alle kleuren van de regenboog gekleurd! Het lijkt wel alsof er een bom ontploft is.'
Ik leg mijn boek op de tafel naast ons en draai me nu volledig naar de Zwadderaar toe. 'Hoe reageerden de Kragges? En zijn Draco en de ezels nog steeds alle kleuren van de regenboog?'
'De Kragges hebben natuurlijk het hele kasteel ondersteboven gezet. Ze hebben nog steeds geen idee wie de Wolf is en willen dat heel Zwadderich ze helpt met hun zoektocht. Niemand die het doet uiteraard. Alleen Korzel, Kwast en Draco gingen gisternacht op pad, en zijn dus per toeval de Wolf tegen- wacht eens.' Zijn blik schiet naar mij en zijn ogen vernauwen zich tot spleetjes.
'Ik heb je nooit verteld dat Draco ook geraakt is door de verf en het nieuws is nog niet verspreid naar de andere afdelingen.' Zijn ogen zoeken mijn gezicht, waarop simpelweg een wetende grijns te zien is. Het klopt dat de Zwadderaars het voorval angstvallig stil hebben gehouden en de drie jongens hebben zich nog niet laten zien vandaan.
Het blijft secondenlang stil waarin ik afwacht tot het kwartje gaat vallen en Benno mij nog steeds achterdochtig aankijkt. Dan worden zijn ogen ineens ronde schoteltjes en valt zijn mond letterlijk open, een zeldzaam iets voor een Zabini.
'Je gaat me toch niet vertellen dat je dit al die jaren geheim hebt gehouden, Mergel,' gromt hij.
'Ik weet niet waar je het over hebt,' zeg ik met een knipoog.
Blaise buigt geanimeerd voorover en zijn ogen boren zich in de mijne. 'Ben. Jij. De. Wolf?'
Ik buig terug en fluister in zijn oor, 'Een meester onthult nooit zijn geheimen.'
Blaise kreunt en begraaft zijn gezicht ongelovig in zijn handen. 'Hoe heb ik dit nooit doorgehad,' mompelt hij. 'Het is allemaal zo logisch - fack - zelfs je Patronus is een Wolf!'
Ik barst in lachen uit terwijl Blaise al zijn herinneringen in twijfel trekt.
'Dus je bent echt de Wolf?'
Ik trek even mijn wenkbrauw naar de jongen op, die me nog steeds achterdochtig aankijkt. Hoe duidelijk moet ik het voor hem maken? 'Schreeuw het nog harder en de hele school weet het, inclusief de Kragges.'
Blaise rolt met zijn ogen. 'Niet zo dramatisch Mergel. We zitten hier in het meest verlaten deel van de bibliotheek.'
'Ze waren er anders wel heilig van overtuigd dat ik iets te maken heb met Theo's verdwijning,' zeg ik terwijl ik mijn boek er weer bij pak.
'Je hebt ook iets te maken met zijn verdwijning.'
Ik knipoog naar Benno, die hoofdschuddend verder onderuit zakt in de fauteuil. 'Hoe gaat het met ze? Zijn ze veilig op locatie?'
'Ze zijn zo veilig als ze kunnen zijn,' antwoord ik met een geruststellende glimlach. 'Je weet waar je ze moet vinden. Ik vind het vooral fijn dat Theo er niet alleen zit. En ik denk dat er sowieso snel meer mensen zich bij hun zullen voegen.'
'Wat is het plan met Drac-'
'Dat is genoeg Benno!'
Geschrokken kijkt mijn vriend op bij de felle reactie. Ik kijk hem scherp aan. Het liefst zet ik mijn vrienden niet op hun plek, maar als leider van de SVP is het soms mijn rol.
Benno knikt langzaam met gefronste wenkbrauwen. Hij wil overduidelijk meer vragen en meer weten over zijn vriend en Ginny en Loena en de anderen, maar ik heb de SVP duidelijk gemaakt dat ze extreem op hun hoede moeten zijn met dit soort dingen bespreken in het openbaar. Ook Benno kan het zich niet veroorloven, zeker omdat het niet bekend is dat hij bij ons hoort. Gelukkig lijkt hij nu te beseffen dat we dit een andere keer moeten bespreken.
Er klinkt geluid van verderop in de bibliotheek, het teken dat de meeste studenten opstaan om naar het diner te gaan. Ook wij staan op, alsof we niks anders hebben gedaan dan even gezellig bijkletsen.
'Benno,' fluister ik. Zijn blik schiet mijn kant op. 'Ik wacht je om 8 uur op bij de fontein voor de kassen. Dan bespreken we het verder.'
Hij knikt en loopt dan met stevige passen de bibliotheek uit. Ik wacht nog heel even en loop er dan achteraan, om niet te veel achterdocht te wekken. In het voorbijgaan knik ik naar een aantal leden van de SVP. Vanavond pas ik ook de munt weer aan, om een nieuwe bijeenkomst in te plannen.
Nadat ik mevrouw Rommella nog even snel heb toegeknikt, loop ik op hoge snelheid de gang weer in. Ik mag dan vele bondgenoten hebben in de SVP, ook ik zie de blikken die sommige andere leerlingen mij geven. Ze vertrouwen me niet. Ze vinden me een gevaar voor de school. Ze zijn bang voor de Kragges. Ik heb hun ouders een pak slaag gegeven. Er zijn vele redenen voor studenten om mij te haten, en ik mag maar van geluk spreken dat het er niet heel veel zijn.
Mijn gedachten dwalen naar de woorden die Sirius mij gisteravond heeft toegesproken. Er zijn redenen voor anderen om zich zorgen te maken over mij. Iemand, hoogstwaarschijnlijk Voldemort, zit nu echt achter me aan. Ik vraag me af wanneer ik voor het eerst zal gaan merken dat er nu een prijs op mijn hoofd staat.
Ik ben zo in gedachten verzonken dat ik frontaal op iemand bots. Er klinkt een 'hmpf' van zijn kant en ik struikel geschrokken weer naar achter, maar kan me nog net overeind houden.
'Is dat een manier om je vriend te begroeten, Kat?'
Een grote glimlach verschijnt er op mijn gezicht als ik besef dat het Draco is tegen wie ik aan ben gebotst. Het had een stuk erger gekund. Ik ga op mijn tenen staan en geen hem een vlugge kus op zijn mond.
'Hey knapperd van me. Ik zie dat je haar weer blond is.'
Ik barst in lachen uit als Draco geërgerd gromt en even met zijn ogen rolt. Het klopt dat zijn haar weer bijna zo goed als normaal eruit ziet. Iemand die het zou weten zou nog enkele tinten rood en blauw er doorheen kunnen zien.
'Die idioten dachten dat ze de Wolf wel 'even' te pakken zouden krijgen,' moppert hij, terwijl we samen onze weg naar de Grote Zaal vervolgen. Hij pakt een pluk van zijn haar vast. 'Dit was het resultaat.'
'Volgens mij moet je gewoon niet meer nachtelijk op pad gaan,' zeg ik hoofdschuddend tegen hem. Hij haalt even zijn schouders op en slaat dan een arm om me heen.
'Ze wisten dat jij door het kasteel zou spoken die nacht, vraag me niet hoe. Ik kon ze niet zomaar achter je aan laten gaan.'
'Ook al waardeer ik het enorm dat je mijn prins op het witte paard wil zijn,' zeg ik giechelend. 'Ik red mezelf prima tegen die twee ezels.'
Draco glimlacht even, wat verrassend genoeg de rimpels en groeven in zijn gezicht alleen nog maar meer uitlijnt. Zelfs de glamour spreuk op zijn gezicht weet die niet te verbergen. Hij ziet er slecht uit en ik weet dat de tijd begint te dringen.
Dan verdwijnt zijn glimlach en zoeken zijn ogen plotseling de mijne. 'Is hij veilig?'
'Wie?' vraag ik, oprecht verward.
Draco kijkt even nerveus om zich heen, maar om ons heen lopen alleen maar jonge leerlingen die ons niet direct kennen. 'Theo. Ik weet dat je gister met hem was. Is hij veilig?'
Lang kijk ik mijn vriend aan, zoekende naar enige dreiging in zijn ogen. Ik weet dat hij het allerbeste wil voor Theo, maar ik weet ook dat hij zich op dit moment in een enorm gevaarlijke omgeving bevindt. Uiteindelijk beëindig ik de stilte.
'Hij is veilig,' zeg ik zacht.
Mijn toon vertelt Draco dat hij niet verder moet vragen en, ook al zie ik de teleurstelling duidelijk in zijn ogen, hij doet het dan ook niet. In de Grote Zaal laat hij me bijna direct los en beweegt zich naar de tafel van Zwadderich.
Even blijf ik staan en volg hem met mijn ogen. Hij mag nu dan misschien gefrustreerd zijn omdat er informatie voor hem wordt achtergehouden, ik weet dat dat voor nu het beste is wat ik kan doen.
Mocht ik ze niet allebei kunnen redden, is er tenminste eentje die ik veilig hou.
......................................................
Hello hello! Dit is een beetje een soort tussenhoofdstuk waar we ons weer bevinden tussen de vertrouwde muren van Zweinstein. Hope you like it :)
Ik wil jullie alvast even waarschuwen dat de volgende hoofdstukken lang kunnen duren. Ik ga deze week tijdelijk verhuizen naar Zweden voor mijn studie! Ik zal mijn best doen om het daar bij te houden, maar ik weet niet hoe het allemaal gaat lopen. Ik zal jullie op de hoogte houden!
X Vienna