İyi okumalar🤍
Öykü'den
Kızları bırakmış gidiyorduk. Nereye gideceğimizi bilmiyordum ama şuan yanaklarımın kızardığına eminim. İkimiz de konuşmuyorduk öylece yola bakıyorduk.
Etrafa baktığımda bir lunaparka geldiğimizi fark ettim. Bu saatte açık mıdır ki burası?
"Akşam oldu açık değildir ki burası. " İlk konuşan ben olmuştum.
"Açık merak etme sen, in şimdi." Kemeri çıkarıp indim. Selim de yavaşça yanıma gelip elimi tuttu.
Lunapark girişine ilerlerken genç bir çocuğun kapının orda beklediğini gördüm.
"Abi, valla zar zor hallettim. En fazla 1-2 saat durabilirsiniz. " Selim çocuğun omzuna dokunup konuştu.
"Merak etme, seni zor durumda bırakmam koçum. " çocuk kapıyı açıp bizi içeriye davet etti.
"Neye binmek istersin?"
"Buna gerek yoktu, çocuk zor durumda kalacak." dedim.
Selim bir şey demeden benim belimden tutup ilerledi.
Sanırım balerin aletine bindirecekti beni. Bundan bir şey olmaz. Yani inşallah.
"Binmek ister misin buna?" dedi.
"En fazla ne olabilir ki, binelim." dediğinde zafer kazanmış gibi yüzünden gülümseme oluştu.
Çocuk gitmemişti, yanımızda dolaşıyordu. Ama rahatsız olmuyordum.
İkimiz de oturduğumuz da çocuk çalıştırdığında ufak bir çığlık attım.
"Bu kadar korkulacak ne var?" Bana bakarak sırıtıyordu.
"Bu kadar hızlı olacağını düşünmemiştim."
"Elimi tutarsan bir şey olmaz." çapkınlık başında.
"Tutmazsam ne olur?" dedim.
"Kalpten gidersin."
"Bak sen." onla konuştukça o an ki korku gitmişti. Eğlenceliydi.
"Ne zaman duracak bu midem bulandı lan?" Selim'den gelmişti bu soru.
"Niye öyle diyorsun gayet de güzel."
"Güzel güzel de, midem bulandı." Bilmem mi? Şuracıkta kusabilirim.
Makine yavaşlamaya başlayınca ikimiz de rahat nefes verdik.
Birkaç tur daha döndükten sonra inmek için ayağa kalkacağim sırada başım döndü. Yapacağınız aletin içine edeyim!
"Lan kerim, bu nasıl oyuncak amına koyayım, güzel güzel dediğin bu muydu?" Çocuk hafif bir şekilde güldü.
"Abi senin mide de sorun varsa ben ne yapayım?"
"Başka bir şeye götür lan bizi kusacağım şimdi üstüne."
"O zaman şimdilik çarpışan arabalara binin abi." Mantıklıydı. Hem midemiz bulanmazdı! Boş mide ile mi binmek iyiydi yoksa dolu mide ile mi bilmiyorum ama şuan ikimiz de çok kötüydük. İlk baştan böyleysek diğerlerini düşünemiyorum.
"İyi olur." Selim çocuğa çok kötü bakıyordu. Çocuğun ne suçu var? Allah sana bir akıl vermiş senin mideni bulandıracağını biliyorsun niye bile bile ona bindiriyorsun ki?
Kesinlikle benimle konuşmak için getirmişti beni buraya.
Arka taraftan Selim bana çarpınca sarsıldım.
"Yavaş olsana Selim!"
"Tabii arabaya söylerim biraz yavaş olsun. " Eli ile birden arabaya vurmaya başladı. "Yengenin canını acıtmışsın, azıcık yavaş ol koçum." dediğinde güldüm. Çocuk da köşede sesli bir şekilde güldü.
"Gülme lan!"
"Pardon abi, seni böyle bilmiyordum."
"Hanımcı falan olduğumu mu düşünüyorsun?"
"Yok, estağfurullah." Çocuk gülmemek için zor duruyordu.
"Hanımcı değil misin Selim?" dedim. Hâlâ arabaları sürmeye devam ediyorduk.
"Değilim, yani sanırım." Kaşımın bir tanesini havaya kaldırdım.
"Bitti abi." Şimdi neye binecektik acaba?
"Güzelim, herkes gibi romantiklik olsun diye dönme dolaba bindirmeyeceğim seni gondol nasıl sence?" çok romantik değil mi?
"Konuşmak istediğin şeyi orda mı konuşacağız?"
"Dönme dolap istiyorsan ona binelim." Benim için hepsi olurdu.
"Fark etmez binelim buna, birlikte kusarız olmazsa." Güldü.
"Abi hızlı olun saat geldi." Belki burda çalışan olduğu için korkuyordu çocuk.
Gondol'a ilk o binip elini bana uzattı. Elini tutup oturdum. Önümüzdeki demiri tutar tutmaz sallanmaya başladı.
"Biraz bekle lan salak, hazır mıyız değil miyiz insan bir sorar?" Selim kulağımın dibinde bağırıyordu.
"Ne diyon abi, anlamıyorum." Bizim duymamız için bağırıyordu çocuk.
"Allah belanı versin diyorum." Çocuk bunu duymuş olacak ki sırıttı.
"Hadi ne konuşacaksın benle?"
"Hiç bir şey konuşmacaktım. Sadece buraya getirmek istedim seni." Kafamı salladım.
"Öykü."
"Efendim."
"Biz neyiz şimdi?" Kahkaha atmamak için dudaklarımı birbirine bastırdım.
Genellikle bunu kızlar sorması gerekmiyor muydu?
"Ne olmamızı istersin?" dedim göz kırparak. Bana uzun uzun baktı sonra omuz silkti. "Her şey."
"Her şeyden kastın ne?"
"Eş, dost, akraba, kanka, sevgili, görümce, baldız, kayınço falan başka ne diyim?"
"Tamam sus!" dedim. İnsan biraz romantik olur. Ben odun birine nasıl aşık oldum.
"Neyiz şimdi biz?" tekrar başa sardık.
"Sevgili."
"Şükür yarabbim!" Ellerini gökyüzüne açarak şükretti.
"Ne zamandır aşıksın bana?"
Böyle sorulur mu Öykü?
"Demir ile Kumru tanıştıktan sonra işte sizi sık sık görmeye başlayınca." Anladım der gibi kafamı salladım.
"Sen?"
"Aynı şekilde."
Gondol yavaşlamaya başladı. Bu kadardı sanırsam.
Yavaşça demiri yukarıya kaldırıp ayağa kalktım. Selim ile konuştuğum için o anki korku, mide bulantısı gitmişti.
"Saol kerim."
"Ne demek abi, mutluluklar size."dedi bana bakarak. Çocuğa hafif bir şekilde teşekkür eder gibi gülümsedim.
Elimden tuttu. "Teşekkürler." Demekle yetindim. Sanırım biraz Kumru'dan ders almam gerekiyordu. Tecrübeli o.
"Lan kerim! Ayaklarım yerden kesilmiş gibi oluyor şuan neden?" Kahkaha attım.
"Abi gondol hani havaya kalkıyor ya birde en uca oturdunuz ondandır."
"Ne güzel bir şeymiş uçacak gibi hissediyorum şuan kendimi." kafası iyi değildi.
"Yengeyi unutma bari abi uçarken." Çocuk bildiğin Selim ile dalga geçiyordu.
Kapıdan dışarıya çıkınca karşımdaki ışıklı balonlara baktım. Tek tek dizilmiş hepsinin üstünde harfler vardı. Tek tek okuduğum sırada "seni seviyorum" yazısını görünce çok değişik olmuştum. İlk kez böyle oluyordum.
Balonun içindeki ışıklar o kadar güzel gözüküyordu ki etrafa güzel bir ortama çevirmişti.
"Sevdin mi?"
Az önce söylediğim şeyi geri alıyorum az da olsa romantikmiş.
"Çok güzel, teşekkür ederim. " Onun yanına gidip sıkıca sarıldım. Şaşırmıştı. Birkaç saniye karşılık vermeyip sonra sarıldı.
"Gel toplayalım balonları. Eve götür." Ondan ayrılıp balonların yanına gittim. Arabaya nasıl koyacaktık bunları?
Ben baştan o ise sondan toplamaya başlayıp ortada buluştuk.
"Birkaç tanesini bagaja koymamız lazım." Elimdekileri ona verdim. Düzenli bir şekilde hepsini arabaya koyup benim için kapıyı açtı.
Çok mu romantik yoksa bana mı öyle geliyordu?
Arabayı çalıştırınca Kerim'e eli ile teşekkür edip arabayı sürdü.
"Güzel bir gündü." Dedim.
Yok bir de kötü olsun!
Selim bir eli direksiyonu tutarken diğer eli ile elini tuttu. Karnıma ağrılar girmeye başladı.
Radyo araba çalıştırırken açılmıştı ama şarkılar çok saçma geliyordu bana. Boşta kalan elim ile başka kanalı açtım.
İkiye on kala- bütün İstanbul biliyo
En sevdiğim şarkıyı açma zaferi ile mutlu olmuştum.
Şarkıya hafif mırıltılar ile eşlik ettim.
"Öyle de güzeldi gözleri." Benim gözlerimin içine bakarak söyledi.
Gözlerimin güzel olduğunu farkındayım.
Sıcaklık bastı bana. Hafifçe camı açtım. Ellerim ile hava vermeye çalıştım. Selim hafif bir şekilde güldü.
"Ah bi'de gülünce kafam peynire dönüyo' " bu sefer şarkıya ben eşlik ettim.
"Peynire mi dönüyor kafan?" Ortamın içine ediyor.
"Güldüğün de oluyor."
Bu nasıl cevap Öykü?
"Yani hep gülmem mi gerekiyor?"
"Selim!" Direksiyondaki elini ağzına götürerek gizli fermuar çekti.
Etrafa baktığımda bizim evin yakınlarında olduğunu fark ettim.
Uzaktan bizim evi görünce, kızlarla kaldığım yere baktım. Işık hâlâ açıktı. Bekliyorlardı beni.
Araba apartmanın önünde durunca kemeri çıkardım.
"İyi geceler, Öykü."
"İyi geceler, Selim."
Arabadan ikimiz de aynı anda indik. Selim bagajdaki balonları verdi ilk diğerlerini vermedi. Elimi bunlar bile zor sığıyordu. Arabayı kitleyip apartmana girdi.
"Bunları taşıyamazdın. Eve bırakıp gideceğim."
"Saol."
Çantamdan anahtarı çıkarıp kapıyı açtım. asansörü çağırdım. İnşallah balonlar ile sığardık.
İlk ben binip kata bastım. Daha sonra o bindi.
Kata gelince asansör kapağı otomatik olarak açıldı. İlk Selim çıktı. Zile o bastı ve bekledik. Selim'in arkasındaydım. Selim önünü zor görüyordu. Balonların hepsi gözünün önündeydi.
"Kim o?"
"Azrail."
"Ne diyorsunuz?"
Gülmemek için zor duruyordum. Gece gece apartmanda sesim yankılanacaktı.
"Açsana kızım, Selim ben Selim!"
"Selim mi?"
Almina'nın aklı nerdeydi acaba?
Kapı açılınca Selim ile ikimiz de "şükür." dedik. Ayakkabısını çıkarıp eve girdi.
Almina afallamış gözler ile bir ona bir bana bakıyordu.
"Odan nerde Öykü?" Odama mi girecekti?
Toplu muydu odam?
Düşündüm, toplamış mıydım?
Hatırlamıyordum.
"Öykü!"
"Sağ taraf." Yavaşça kapıyı açınca ayaklarımın ucuna kalkıp odama baktım.
Toplamışım, rahat bir nefes verdim.
Yatağımın üstüne koydu balonları bende yanına gidip koydum. Almina kapı ucundan bize bakıyordu.
"Güzelmiş odan." Gözlerini odama gezdirdi.
Kitaplığıma doğru gidip içinden bir kitap aldı.
Bu şehir güzelse senin yüzünden.
Kitabı hızlı bir şekilde sayfalarını çevirince kitabın kokusunu içine çekti.
"Beni benden öğren herkese aynı değilim." dediğinde öylece kaldım. Kitaptan bir alıntı söylemişti. Söyler söylemez odadan çıktı. Arkasından gittim.
O sırada Kumru da odasından çıkmış ama Saçı başı dağınık şekilde. Uyumuştu demek ki.
"Tekrardan iyi geceler Selim." Asansöre bineceği sırada "iyi geceler." Diyip gitti.
"Lan az önce ne oldu?" Almina bile şaşırmıştı.
"Ne oldu?" Uykulu sesi ile konuştu Kumru.
"Sabah anlatırım şimdi yorgunum." dedim. İkisi de anlayışla karşılayıp rahat bıraktılar beni.
Selimsahin: güzel gözlüm💙
Yorumlar kapatıldı.
Fotoğraf temsilidir.
Bu kitaba bölüm atmak cidden istemiyorum. O kadar uğraşıyorum. Çok basit gelebilir size yazdığım şeyler ama yine de zamanımı alıyor bir önceki bölüme bakarsanız çok az okunma 2 vote var.
Hak ettiğim 2 mi?
Önceki zamanları özledim.
Sizden istediğim cidden küçük şeyler.
Tiktok hesabım: geceyeaityazar1