3 years timeskip..
It's been three years since that day Arken left Reihan :)
Reihan's
Sweat is all over my body as I jog in circles around our village park. It's already nearing 7 am and I'm almost finished with my jogging when someone tapped on my shoulder and started running together with me.
Sinulyapan ko siya at napairap na lang ako sa mga ngiti niya sa labi.
"Here to piss me off?" Hingal kong tanong kay Gaston. Kahit ilang taon na ang lumipas ay lagi pa rin talagang nakakaasar ang mga ngisi ni Gaston. Lalo na ngayon na nasa iisang village kami at magkapitbahay, lagi ko iyong nakikita.
"So grumpy early in the morning," Mahinang tawa niya. Tumigil na ako sa pagtakbo at umupo sa isang bench na nadaanan namin. Kinuha ko ang dala kong bottled water at ininom iyon. Ganon din ang ginawa ni Gaston habang hindi pa rin matigil sa kakasalita. Napaka daldal.
"Anyway, what's the plan later? Mag ce-celebrate ka ba?" Sinulyapan ko siya nang tanungin niya iyon. Celebrate? Pinagtaasan ko siya ng kilay at hindi naman siya makapaniwalang tumingin saakin.
"What? Don't tell me you forgot?!" Hysterical na sigaw niya sa mismong mukha ko. Napapikit ako sa lakas ng bunganga niya. Napatingin pa saamin ang ibang mga tao na nandito rin sa park.
"What is it? Is something happening?" Tanong ko kahit hindi naman ako interesado. Para lang hindi siya masabihang baliw dito dahil walang kumakausap sakanya.
"Bro, something happening? It's your birthday!" Ako naman ang nagulat sa sinabi niya. Nilingon ko siya at napapatagilid ang ulong inalala ang araw ngayon. It's Sunday and it's fourth of April. I clicked my tongue. It's really is my birthday. Hindi ko pa kasi chine-check ang selpon ko kaya't hindi ko naalala ang birthday ko. Malamang ay maraming greetings messages doon galing sa mga tropa at mga ka-work ko.
"I got busy with work, I forgot." Tumayo ako habang pinupunasan ang sariling pawis ng maliit na twalyang dala ko. "I'll think of something to celebrate my birthday tonight, you can join." Sabi ko sakanya at naglakad palayo roon. Sumunod naman agad siya saakin.
"Should we go to a club? Matagal na akong hindi nakaka-club 'e, na-busy din ako sa school! Can you believe it? I'm graduating next week!" Hyper niyang sabi habang sumasabay saakin maglakad. I'm walking home at halos magkaharap lang ang bahay namin kaya malamang ay pauwi na din ang loko. Nginiwian ko siya sa sinabi niya. He's lying, I saw him partying inside his house with his friends last week. Busy with school- my ass.
"Congrats in advance, gotta go, let's go to Hamdel's club later tonight." Maikli kong sagot at tinapik siya sa balikat para magpaalam dahil nasa harap na ako ng bahay ko. May dinadaldal pa siyang iba pero hindi ko na siya pinansin dahil nakita kong may tao sa labas ng pinto ng bahay ko. Nilapitan ko siya at pinagkunotan ng noo. Ang aga niya naman mambulabog?
"Hamdel, what are you doing here?" Tanong ko habang binubuksan ko na ang pinto ng bahay. Hindi naman agad siya sumagot dahil patingin-tingin siya kay Gaston na paalis na at naglalakad na din papunta sa sariling bahay nito.
"Happy Birthday, kuya Han. I brought something to eat, let's go have breakfast together?" Magiliw na ngiti niya saakin nang sa wakas ay makapasok na kami sa bahay. Sinulyapan ko naman siya at ang dala niyang mga plastic bag. Napailing ako. He always does this. Kapag birthday ko ay lagi siyang pumupunta dito para sabayan akong mag agahan. Maybe because he pity me 'coz I don't have anyone to have breakfast with. I always have my breakfast, lunch and dinner, alone.
"What did you brought?" Tanong ko. Dumeretso kami sa kusina at agad niya namang pinatong ang mga dala niya sa mesa ko. Yung isang plastic ay kita kong apples ang laman kaya kinuha ko iyon at agad na hinugasan para ipasok sa ref. I forgot to buy groceries and my refrigerator look so empty. Nakita iyon ni Hamdel at agad siyang nagkomento.
"I brought wonton noodles, some side dishes too. Kuya, you don't have anything in your ref, do you want me to buy you groceries?" Alok niya. Sinulyapan ko naman siya at binigyan ng natatawang tingin.
"I can buy my own groceries, no, thank you." I said in a matter of fact. Sigurado din akong sa susunod na araw lang ay darating dito si mama at marami nanaman iyong dalang groceries. That is why I don't do it so often because apparently, there's a lot of people who cares about me and always have to give me something. I'm not complaining but I am always appalled of how they treat me, it's like they see me as someone who needs to be taken care of like a fucking toddler. Hindi na lang ako nagrereklamo dahil hindi naman sila tumitigil.
"Okay, but if you need anything, I'm always one call away." Sabi pa ni Hamdel. Tumango na lang ako at sinenyasan siyang ayusin ang kakainin namin. Sumunod naman siya kaya lumabas muna ako ng kusina para pumunta sa kwarto ko para maligo at magbihis.
Nang matapos akong makapagbihis ay agad akong bumaba sa kusina. Nakita kong ayos na ang kakainin namin kaya umupo na ako sa harap ni Hamdel na ngiting-ngiti saakin.
"Eat, ano nginingiti-ngiti mo jan?" Taas-kilay ko sakanya. Umiling naman siya habang nakangiti pa rin.
"Nothing, it's just good to see you looking healthy." Natigil ako sa pagnguya at tiningnan siya ng seryoso. Alam ko na ang susunod niyang sasabihin. "Are you still sad about Arken, kuya?" Walang preno niyang tanong. I sighed. He mentioned him again. Palagi niya itong ginagawa. He's always reminding me about that person. It's like he doesn't want me to forget about his friend who left me three years ago.
"Eat your food, Hamdel. I don't have all day, I have work." Iyon lang ang sagot ko. Napanguso naman ang loko bago sinunod ang sinabi ko. Hindi na sana ako magsasalita pero may naalala ako.
"We're going at your place, later tonight." Tukoy ko sa club niya. Lumiwanag naman ang mukha niya at lumaki ulit ang ngiti.
"Good! I'll expect you and your friends, then." Natutuwa niyang sabi. Tumango ako. Hindi mabilis ang naging breakfast namin dahil daldal siya nang daldal. Halos lahat ng tanong niya ay about sa mga ginagawa ko lately at sa mga nangyayari sa buhay ko. I don't understand why he's so interested with my business but I have a clue. Nang matapos kami ay agad siyang nagpaalam dahil susunduin niya pa daw ang kambal niya sa airport. Balita ko ay uuwi na ang lokong Harper galing ibang bansa.
As for me, pumasok ako sa office ko dito sa bahay at kinuha ko ang selpon kong kanina ko pa hinahanap. I opened it and saw bunch of greetings message from my friends and family. May mga unknown numbers din pero wala ako ni isang nireplyan sakanila. Pumunta ako sa email ko at binasa ang message na naroon galing sa kliyente ko. I started working with my project at nakalimutan ko agad ang oras.
Nang tumingala ako sa orasan ay saktong ala una na ng tanghali. I was about to get ready to go out to have lunch outside when my doorbell rang. Natigil ako sa pag-aayos ng gamit ko bago ako naglakad palabas ng office ko at binuksan ang pinto ng bahay. Binuksan ko iyon pero wala akong nakitang tao sa labas but I saw a little lavender box in front of my door.
Kunot-noo kong kinuha ang leather box na iyon at may note na nakasulat na para iyon saakin. It says happy birthday too.
Binuksan ko iyon at isang piercing ang nakita ko. It's a crystal heart nipple shield barbell. It's silver and it looks simple but I know the crystal is real. Must be expensive.
Sinara ko ang pinto at umupo sa sala para tingnan ang piercing. Who could have given me this? Well, there's already a lot of people who knows I have a nipple piercing. Must be from one of them.
Pumasok ulit ako sa kwarto ko at humarap ako sa malaking salamin sa isang sulok. Hinubad ko ang damit ko at tinanggal ko ang nipple piercing na suot ko. Galing iyon kay Hamdel at maliit na barbell piercing lang iyon. I took it off and replaced it with the nipple piercing I just received. I sanitized it first before putting it on.
I looked at it on the mirror and it looks good on me. Tipid akong napangiti nang maalala ko kung sino ang taong nag udyok saaking magpabutas ng nipple.
"If you are here, will you love this?" Mahina kong tanong sa hangin. I'm sure he will, he likes it so much before.
Napailing ako at winaksi ang sariling iniisip.
---
"It is not that deep, Gaston. Get over it." Naaasar kong singhal kay Gaston. Kanina pa kasi siya nagagalit dahil sinabihan daw siya ng isang professor niya na hindi nito nagustohan ang layout na ginawa niya samantalang sinunod niya lang naman daw ang instructions na sinabi nito sakanya.
"It is deep! He told me to do this angle, do this hue, do this shit and that- I did everything he said and after that he told me I didn't do good so I should do it all over again?!" Hysterical niyang sabi habang nagmamaneho. Papunta kami sa club ni Hamdel at ngayon niya talaga piniling maglabas ng hinanakit sa isang Prof. niya. I rolled my eyes. Hindi na dapat ako sumabay sakanya.
"I have experienced worst than that, Gas. It's part of my work, no need to be so sensitive about it, at least your professor is honest." Iling ko sakanya. Napasinghal naman ang loko at nagsalita pa rin.
"I want to drop his shit, but this is my last project before I finally graduate, can you help me with this one?" Halos tumirik na ang mata ko sa sobrang pagkairap dahil sa sinabi niya. He's dumping his works on me again.
"Will you pay me? You know people are paying me for doing this." Tanong ko na lang dahil kailangan ko din naman ng pera. I want to have my own firm kaya nag-iipon ako para doon.
"I'll pay you, name your price." Napatango na lang ako sa sinabi niya. He's a real rich bastard, all right. I have a lot of work on my hand right now but I have to deal with him first because he's been a good friend to me since my 4th year college and until now. Our love-and-hate friendship had come a long way.
Nang makarating kami sa club ni Hamdel ay si Harper agad ang naabutan ko sa bukana. He's talking to someone on the phone but when he saw me he ended it. Lumapit siya saamin at nakipagbatian siya kay Gaston. My friends are also Hamdel and Harper's friend.
"Hi, Rei. Happy Birthday, you're twenty-three now, right?" Tinapik niya ako at tumango naman ako sakanya.
"Thanks and yeah, I'm now twenty-three." Sagot ko. Hindi muna kami pumasok sa loob ng club dahil paniguradong maingay na sa loob. I'm also waiting for my friends to arrive.
"Good to see you again, Rei." Sabi pa ni Harper. I nod at him. Huli ko siyang nakita ay noong mag g-graduate na ako. Last year. Umalis siya sa hindi ko alam na dahilan.
"Likewise." Sagot ko at silang dalawa na ni Gaston ang nag-usap. Sakto naman na tumawag si Kline na malapit na daw sila ng mga tropa. Ilang minuto lang din ang hinintay namin bago sila kompletong dumating.
Rio and Jio are present, ganon din si Kline at ang mag jowang si Eli at Liam. They all greeted me a happy birthday before we walked inside the club.
Marami ang tao pero may nireserve na open VIP room para saamin si Hamdel kaya hindi naging mahirap ang paghahanap namin ng pwesto.
Nagulat pa ako dahil bukod sa maraming alak ay marami ding pagkain ang nasa malaking mesa namin. Ang akala ko ay iinom lang kami. Mas lalo pa akong napailing nang isa-isa silang nag abot ng regalo saakin. Gusto ko sanang itanong kung sino sakanila ang nagregalo saakin ng nipple piercing na dumating kanina pero baka wala sakanila ang nagbigay non kaya hindi na lang ako nagtanong. I have been receiving gifts like that for the past three years now, I don't know where it's from but I do have an assumption.
"Tanda na natin! Sa susunod na taon twenty-four na kami ni Jio!" Sigaw ni Rio. Sumang-ayon naman ang mga loko bago kami nagsimulang mag inuman at mag kwentuhan. Kwentuhan about sa work, about sa happenings sa buhay ng bawat isa. Nang saakin na sila nagtatanong ay parang ginigisa nila ako.
"Ikaw, Rei? Wala bang nagpaparamdam sayo? No girlfriend or boyfriend?" Tanong ni Liam. Sinulyapan ko naman siya bago ko tinungga ang baso ng alak na hawak ko. Umiling ako sakanya.
"I even almost forgot that today is my birthday, I don't have time for such thing right now." Sagot ko.
"Pero may nagpaparamdam naman? Ayaw mo lang dahil sa work?" Tanong ni Jio. Nag-isip ako kung may nagpaparamdam ba saakin pero parang wala naman. Umiling ulit ako.
"Wala nga 'e." Ngiwi ko. Hindi ko rin naman gusto makipag date. Bigla naman akong siniko ni Gaston.
"Anong wala? Ano na lang ako?" Pabiro niyang sabi. Inirapan ko siya at binatukan naman siya ni Kline.
"Loko, hanggang ngayon may gusto ka pa rin kay Reihan? Move on din, boi! Hindi ka nga niya type!" Sigaw ni Kline. Tumawa naman sila at pareho lang kami napailing ni Gaston. Alam ko namang nagbibiro lang si Gas, alam niya ding hindi ko gusto na landiin niya ako. We're friends and there's nothing more than that.
"Baka naman may hinihintay pa rin?" Si Elizer na nakapag patihimik saaming lahat. Ilang segundo bago ko siya mahinang tinawanan. Wala talagang preno ang mga bibig nito pagdating sa topic na ganito.
"Piss off, Eli. Wala akong hinihintay, right now, all I care about is work and money." Depensa ko sa sinabi niya. Napatango-tango naman sila na parang sumasang-ayon na lang sa sinasabi ko. I shook my head to them. Ayaw talaga nilang mag move on.
Ilang oras pa kami nag inuman at nag kwentuhan. Si Harper, Kline, Liam at Gaston ang pinaka maingay. Si Hamdel naman ay pabalik-balik lang sa table namin dahil may inaasikaso siya na hindi ko alam kung ano.
Nang makita kong medyo lasing na ang mga loko ay tinakasan ko sila para pumunta sa parking lot para manigarilyo.
Habang naninigarilyo sa tabi ng parking lot ay napaisip ako.
Totoo pala na kada dagdag ng edad mo ay hindi ka na matutuwa at wala ka ng excitement na mararamdaman sa pagdating ng birthday mo. Parang normal day na lang.
Natawa ako sa sariling iniisip. Well, wala naman talagang exciting sa buhay ko ngayon. Puro lang ako trabaho, kain at tulog. Lumalabas din naman ako minsan katulad ng pag c-club pero iinom lang naman ako pagkatapos ay uuwi na. Nothing eventful is happening to me but that's okay. I think I'm okay with just this.
Habang naninigarilyo ako ay biglang may tumawag sa selpon ko. Tiningnan ko iyon at nakita kong si mama ang tumatawag. Sinagot ko iyon agad. Halos isang taon din kami hindi naging maayos ni mama dahil sa issue about kay Arken noon, pero wala naman akong ibang pamilya at mama ko pa rin siya kaya I decided to just forget about it and just move on.
"Hello, ma?" Sagot ko sa tawag.
"Happy Birthday, Reihan, anak. Pumunta ka dito sa bahay bukas, ia-abot ko sayo ang regalo ko at ipagluluto kita." Rinig kong sabi ni mama. Humithit naman muna ako sa sigarilyong hawak ko bago nagsalita.
"Okay, I'll be there before I go to work." Maikli kong sagot. May pinag-usapan pa kaming iba bago niya ibinaba ang tawag. Naubos na rin ang sigarilyo ko kaya kumuha ulit ako ng isa at sinindihan iyon para kalmahin ang sarili ko. Umeepekto na kasi ang alak na ininom ko kanina. I feel dizzy. Tiningnan ko ang oras sa selpon ko at mag a-alas dose na. Patapos na ang birthday ko.
Napabuga ako sa malamig na hangin at napatingala sa malaki at maliwanag na buwan sa langit. Ilang minuto pa akong nakatingala roon bago ko naramdamang may tao sa likod ko. Hindi agad ako lumingon dahil baka sinundan lang ako ni Hamdel o ni Gaston, hanggang sa nagsalita ang nasa likod ko.
"Am I late?" Hindi ako nakagalaw nang agad kong makilala ang boses ng lalaking nakatayo na ngayon sa likod ko. I didn't move, I suddenly couldn't.
"Happy Birthday, love."
End of chapter 33