Chapter 18
Run Away
I love him at iyong pag amin niya halos ang saya ng puso ko. Noong lumayo siya sa'kin. Hinayaan ko ang sarili ko na mahulog sa kaniya never ko siyang kinalimutan siya pa din walang Iba. Hinihintay ko na umamin ulit siya at handa na akong umamin sa kanya.
I would have admitted but, he stopped me because he knew my answer. I don't like him that's what he has in mind but now I want to tell him that I love him. But maybe this isn't the right time to tell him I love him.
"Kahit man wala akong pakialam sa lalaki maghihintay ka?" Malambing na tanong ko.
Sa oras na ito hindi na blanko ang aking mukha. Pinakita ko sa kanya na masaya ako sa sinabi niya. Hindi ko na kailangang magtago ng emosyon sa harap niya.
"Hihintayin kita."
"Paano kung hindi ako mahulog sa'yo? Hindi kita kayang mahalin? Maghihintay ka pa din ba?"
Sinabi ko lang ito dahil gusto kong malaman ko na hihintayin niya ako.
"Hihintayin kita, hindi ako susuko mamahalin mo din ako hindi ngayon pero sa tamang panahon. Ikaw lang ang natatanging diwata na minahal ko. Hindi ako susuko dahil alam ko sa sarili ko na magiging akin ka din." Seryosong aniya.
Napangiti ako.
"May sasabihin ako, Pres. I have a powerbank." Nawala ang ngisi ko sa sinabi niya.
Pinaghahampas ko siya gamit ang dalawa kong kamay, "What?! Bakit hindi mo sinabi sa'kin? Aiden, mommy will get mad at me."
"I'm sorry, gusto lang kita masulo at sabihin sa'yo nararamdaman ko."
Lumabas ako sa lamesa dahil tumila na ang ulan, ilang minuto kaming nandito sa lamesa at ilang hours na din.
"Give me your powerbank." Nilahad ko ang aking kamay sa kanya.
Napakamot na lamang siya sa batok at kinuha ang powerbank sa kaniyang bag, hindi ko man lang iyon nakita dahil nakatitig ako sa box na may lamang kwintas kanina.
Kinuha ko ang aking phone sa bulsa. Mabilis ko itong chinarge sa powerbank.
"Kinakabahan ka ba?" He asked.
"What? I'm not." Iling na ani ko.
Hindi na siya nagsalit. Nang mag 1% na ang aking phone binuksan ko ito. Halos mapamura ako ng puro tadtad ng message ang pinsan ko lalo na ang aking best friend.
Matagal pala kaming nasa rooftop. Mag s-seven o'clock na.
Nagring ang aking phone kaya mabilis ko itong sinagot.
"Yim, where are you? Hinahanap ka ni, Tita. Iniwan ka na namin because Felix said sa kanya ka daw sasabay, gusto ka niyang masulo pero bakit ang tagal niyo? Hindi naman kayo ganiyan dati. Mga nasa six nandito kana. Tita is already mad and may bisita dito sa inyo."
"Nalock kami."
"What?! Do you have a key right? Paanong nalock?"
"Nasa locker room ko ang susi ng rooftop, I need help." Sambit ko sa kanya.
"Okay fine, pupunta na ako diyan. Hindi ko alam kung anong mangyayari ngayong gabi pero dapat kang humanda. Tita will get mad." Nag aalalang aniya.
Napakagat ako ng labi at mabilis iyong pinatay. Nagkatitigan kami ni Aiden.
"Your mom is strict to you? Kaya ba todo porsige ka sa pag aaral paano naman Ikaw? nagiging sunod-sunuran kana sa kaniya, paano kaligayan mo? Kaya ba tumigil ka sa pagdesign ng mga damit dahil sa mommy mo?" He asked seriously.
"I don't need your concern," Malamig na ani ko.
"Ganiyan ka e, hahayaan mo na lamang ba gawin ni, Tita ang gusto niya para sa'yo pero iyong gusto mo hindi mo magawa?"
"I respect her, okay? I love mommy, at ayaw kong ma-dissapoint siya."
Hindi na siya umimik ng makita niyang tumulo ang luha ko, I just want to be independent. I need freedom pero hindi ko magawa.
Ang hina ko pagdating kay Mommy.
Ayos lang sa'kin na hindi gawin ang gusto ko para sa sarili ko pero ma-dissapoint si Mommy hindi ko kaya ayos lang na magpursige ako sa pag aaral.
I know na para sa'kin naman ito.
"Yim." Mabilis niyang hinigit ang aking bewang at niyakap niya ako.
Humagulgol ako ng iyak dahil sa pagyakap niya. "Shh."
Tumingala ako sa kanya, how I wish masabi ko nararamdaman ko sa kanya. I love him, he kissed my forehead pumikit ako sa paghalik niya sa aking noo.
Niyakap ko siya ng mahigpit.
Napabitaw lamang kami sa isa't isa ng mabilis na nagbukas ang pinto at inuluwa ang kambal kasama niya ang aking best friend na nakabusangot na.
Lumapit si Zoey sa kaibigan at binatukan siya, "Gusto mong masulo pero ang tagal? Anong ginawa mo sa pinsan ko? Bakit siya nag iiyak?"
Ngayon lang nakita ni Aiden na nag iiyak ako sa harap niya.
"Wala akong ginagawang masama Ma. Zoey Athena."
"Yimnia, let's go." Duke said at hinila niya ako.
Nagpahila naman ako sa kaniya.
Pagdating ko sa bahay. Sumalubong sa'kin ang mukha ni Mommy masama ang tingin niya sa'kin.
"You're late, magbihis ka at may bisita tayo. You will meet your fiance nasa sala sila." Galit na ani Mommy.
Fiance? Napatigil sa paglalakad ang dalawang magkapatid. Halos hindi sila makapaniwala sa sinabi ni, Mommy.
Hindi nila alam ito?
"Mom, ang b-"
"No, Yimnia sa ayaw at sa gusto mo magpapakasal ka sa kasusiyo ng kompanya."
Tumulo ang luha ko sa sinabi ni Mommy hindi ko siya inimikan at mabilis siyang nilampasan hindi ko man lang tiningnan ang fiance ko. Ayos lang sa iba siya magdesisyon para sa'kin pero itong pagpapakasal? Hindi ko ata kayang tanggapin lalo na't ang lalaking ipapakasal sa'kin ay hindi ko mahal.
Pagpasok ko sa loob, ibinaba ni Zoey ang kaniyang phone mukhang may katawagan.
"I don't like this, ayaw ko magpakasal."
"Yim."
"Leave me now, Zoey! Kailangan ko makapag isip-isip." Sigaw ko sa kanya. Tumango siya at umalis na.
Tumulo lalo luha ko. Nakakapagod pala. Nakakapagod maging sunod-sunuran Aiden is right.
Sarili ko naman ang sundin ko.
"Hija." si Manang.
Mabilis ko itong binuksan, sinarado niya muna ang pinto at niyakap ako. "Shh, huwag ka ng umiyak, mangyayari talaga ito. Hinintay kana ng ina mo sa labas."
"Nakakapagod manang, ayaw ko magpakasal. Ang bata ko pa at ang lalaking iyon ay hindi ko mahal. Hayaan naman nila akong mamili kung sino ang gusto kong pakasalanan. I don't like this, hindi pa ako handa. Tsaka hindi iyong lalake ang gusto kong pakasalanan. Ang bata ko pa para dito. Ayaw ko ipilit sarili ko sa lalakeng hindi ko gusto dahil ako mismo masasaktan. Kasi alam ko sa sarili ko na kapag nagtagal kami nung fiance ko masasaktan siya. Lalo na ako."
"Si Aiden ba? Si Aiden ba ang mahal mo? Bakit hindi mo ipaglaban? Kung pagod kana unahin muna sarili mo, hija."
"Aiden is right."
"Bukas aalis na ako, hija." Paalaam sa'kin ni Manang.
Mas lalong bumuhos ang luha ko. Si Manang nandito siya sa tuwing wala sila Mommy.
Pero aalis din pala siya iiwan niya na din ako. "Manang why? Bakit mo ako iiwan?"
"Matanda na ako alaga ko. Hindi na kaya ni Manang pero kung gusto mong tumakas para mapigilan ang kasunduan heto ang address ng probinsya na'min. Welcome ka doon nangyayari na ang mga nasa hula. Kailangan mong maging handa sa mangyayari,"
Niyakap ko ng mahigpit si, Manang. "Haharapin ko po fiance ko." Matapang na sabi ko.
Ginulo ni, Manang ang aking buhok. "Matapang kang bata anak, kilala kita. Magbihis kana at basang-basa ka. Naghihintay na sa baba ang mommy mo."
Tumango ako, hinalikan ako sa noo ni, Manang bago siya umalis.
Mabilis akong nagbihis, inayos ko ang aking sarili.
"Inhale, Exhale! Yimnia Vicky Grearta, fighting!" Nakangiting ani ko sa salamin.
Tumingin ako sa bintana dahil may bumato, halos manlaki mata ko ng makita ang lalaking mahal ko. Nakasandal siya sa pintuan ng kaniyang kotse at winagayway ang kamay. Hindi ko na lang siya pinansin.
Kinuha ko ang aking sumbrero. Buo na desisyon ko.
Bumaba ako, "Here's my daughter, Yimnia Vicky Grearta meet Mr. and Mrs. Lopez," pakilala ni Mommy.
Napatingin ako sa fiance ko. Lumapit siya sa'kin at binigyan ako ng bulaklak.
"Ang ganda ng anak mo Mr. And Mrs. Grearta." Bati ni Mrs. Lopez.
Tinanggap ko ang Flowers sa lalaki. Unang humalik sa'kin ang magulang ng lalaki.
Nagkatitigan kami ni Daddy nanatiling tahimik siya habang si Mommy nakangiti.
"My future wife, I'm Remo Aldrid Lopez your future husband." He said at hinalikan ang aking kamay,
Niyakap niya ako. "If you need freedom, I will help you I don't like this fix marriage." Bulong niya sa'kin.
Ngumiti ako sa kanya. Napipilitan lang siya.
"Sweet," Mommy said.
Binigay ni Mommy sa'kin ang singsing. "Isuot mo, don't disappoint me, Yimnia!"
Lumunok ako hindi ko ito sinuot at binigay mula sa kamay ni, Mommy. "I don't like this fix marriage."
"What?! Yimnia sa a-"
I cut mommy's off. "Puro na lang desisyon mo ang sinusunod ko mommy paano naman ako? Ni-minsan ba natanong mo kung anong gusto ko? Minsan ba natanong mo kung gusto ko ba itong pagpapakasal. I don't like this. It's okay to me na maging sunod-sunuran sa inyo. Iyong tipong hindi gagala, puro pag aaral ang uunahin. Ayaw kong pakasalanan ang lalaking hindi ko mahal mommy. Hayaan niyo naman akong gawin ang gusto ko. Puro na lang Ikaw, ikaw ang sinusunod ko paano naman ako? Sarili kong pangarap hindi ko magawa, I like someone else. I love someone else kaya please I don't like this fucking fix marriage!" Sigaw ko.
Tumahimik ang lahat sa sinabi ko, narinig ko na lang ay ang malakas na pagsampal ni, Mommy sa'kin. Halos manginig si Mommy tumulo ang luha niya habang ako tumutulo na din ang aking luha.
Hinawakan ni, Daddy si Mommy wala itong imik dahil alam niyang mag aaway lamang sila. "How I wish hindi na lang ganito buhay ko. Nakakapagod maging sunod-sunuran."
Iyon ang huling sinabi ko sa kanila at patakbong lumabas ng mansyon kita ko sa mukha ng dalawang pinsan ko ang pag aalala. Hindi nila ako pinigilan. Binuksan ko ang gate buti na lang walang guard.
Tatakas ang dahil iyon ang desisyon ko, masakit man sa loob ko na iwan sila pero, kailangan gawin hindi sa lahat ng bagay si Mommy ang masusunod.
I run away para lamang tumigil ang fix marriage na iyan at engagement.