A Flower That Sleeps Like The World
Part 6
Yizhan Fanfic
ရိပေါ်အသေအချာပြန်တွေးကြည့်တော့ တစ်ညလုံးကိုယ်ခံရသည့်ဒုက္ခကမသေး....ခြင်ကိုက်ဒဏ်ရာကော...အအေးမိသည့်ဒဏ်ကောပေါင်းကာလူတောင်ဖျားချင်ချင်ဖြစ်ရသည်....
အားလုံးကိုတွက်ဆချင့်ချိန်ကာသူ့မှာပါလာသောဆွဲကြိုးနှင့်ဟန်းချိန်းကိုရောင်းပစ်လိုက်သည်......
တစ်ယောက်အိပ်ခြင်ထောင်နှစ်လုံး စောင်နှစ်ထည်နှင့်ဖျာနှစ်ချပ်ကိုသူဝယ်သည်...အိမ်နံဘေးသံဇကာမှလေဒဏ်မိုးဒဏ်ကာကွယ်ဖို့အတွက်တော့တာလပတ်အကာတစ်ချပ်ဝယ်သည်....
အထုတ်အပိုးပလတ်စတစ်အိတ်တွေ တစ်ပွေ့တစ်ပိုက်နှင့်သူအိမ်ပြန်ခဲ့တော့အိမ်ထဲမှထွက်ကြိုသူကရှောင်းကျန့်....
သူ့ကိုကြည့်ရင်းကအဝတ်နှစ်စုံသုံးစုံလောက်တော့ဝယ်ပေးရဦးမည်ဟုစိတ်ကတွေးမိသည်.....
"ကို...အဲဝမ် ပေးလေ...ကိုယ်ကူသယ်ပေးမယ်...."
မလိုဘူးဟုငြင်းပစ်ဖို့ပြင်ပြီးမှတစ်ဖက်အိမ်ခန်းတံခါးကရပ်ကြည့်နေသော ချင်ရုံ ဆိုသူကြောင့်သူ့လက်ထဲကအထုတ်တစ်ချို့ကိုပေးလိုက်ရသည်.....
"ဘာတွေဝယ်လာတာလဲညီလေးရ..."
မသိချင်ယောင်ဆောင်နေကာမှစပ်စပ်စုစုလှမ်းမေးနေတာကိုသူမကောင်းတတ်၍...
"အိမ်အတွက်လိုအပ်တာလေးတွေပါ..."
"အင်းးး....မနေ့ညကမိုးတွေရွာတာအိပ်လို့မှရရဲ့လား..."
"အင်း...ဒီလိုဘဲငုတ်တုပ်ပေါ့ဗျာ...."
"အဟဲ...ငါ့ညီတို့ကအခုမှချစ်စ ခင်စထင်တယ်...ကိုယ်တော့မိုးရေထဲမှာမနေနိုင်လို့အပေါ်ကိုလစ်ပြေးရတယ်...ဟား....ဟား..."
ဘယ်လိုလူစားလဲမသိပါ...စကားပြောတာရဲသလို အကြည့်ကလည်းရဲသည်....ရှောင်းကျန့်မျက်နှာလေးရဲသွားသလို...ဝမ်ရိပေါ်လည်းအနေခက်ခက်ဖြစ်သွားရသည်....
"ဒီမှာမိုးတွင်းဆိုငါ့ညီတို့အခန်းကမိုးပက်ခံရမှာ ပလတ်စတစ်ဝယ်ကာမလား...အစ်ကိုဝယ်ပေးမယ်...တစ်ထောင်နှစ်ထောင်လောက်ဘဲကျမှာပါ..."
ဒီလူဘယ်လိုလူလည်းမသိ...အမြဲတမ်းငွေစကားဘဲပြောကာရပေါက်တစ်ခုတည်းကိုဘဲအစဥ်ဖန်တီးနေတတ်သူထင်၏...နားကြားပြင်းကပ်လာတာမို့....
"မလိုတော့ဘူး...ကျွန်တော့်ဘာသာဝယ်လာတယ်အခုဘဲကပ်မလို့..."
"အစ်ကိုလုပ်တတ်တဲ့အလုပ်သမားခေါ်ပေးရမလားငါ့ညီ...."
"ရတယ်...ကျွန်တော်လုပ်တတ်တယ်..ဘာခက်တာမှတ်လို့...."
စကားအမြန်ဖြတ်ပြီးအိမ်ထဲခပ်သုတ်သုတ်ဝင်ခဲ့သည်...ရှောင်းကျန့်လည်းသူ့အနားမှာကပ်ပါလာသည်....
"ကဲ...မင်းလက်ထဲကအထုတ်တွေချပြီးအိမ်ကိုတာလပတ်ကာဖို့ဝိုင်းကူပါဦး..."
"ဟုတ်...ဟုတ်ကဲ့.."
လိုအပ်သည့် သံကောရိုက်တူပါဝယ်လာတာမို့ဘာမှအခက်အခဲမရှိပါ....
ယိုင်တိုင်တိုင် တိုင်ကိုတွယ်ဖက်တက်ကာ တာလပတ်စကိုသူသံရိုက်တော့ ရှောင်းကျန့်အောက်ကနေ စိုးရိမ်စွာဖြင့်သတိပေးမိသည်...
"ဝမ်...သတိထားဦးနော်ပြုတ်ကျဦးမယ်..."
ခက်ခက်ခဲခဲနှင့်ပင်အဆင်ပြေအောင်ကာရံပြီးစီးသွားတော့သူ(ရိပေါ်)
လည်းချွေးတွေတဒီးဒီးကျနေပြီ....ရေချိုးပြီးစရှောင်းကျန့်သည်လည်းချွေးစို့နေပြီ....
"မင်းရေချိုးဦးမှာလား..."
"ဟို...အခုဘဲချိုးပြီးပြီ...မချိုးတော့ပါဘူး..."
"ဒါဆိုကိုယ်ရေချိုးလိုက်ဦးမယ်ခဏစောင့်...ပြီးရင်အပြင်ထွက်ပြီးမနက်စာစားကြတာပေါ့...."
"ဟုတ်..ဟိုလေရေကဝယ်ရတာတဲ့...တစ်စည်ကို ယွမ်၆၀တဲ့...စည်အဟောင်းရှိလို့ကိုယ်ထည့်ခိုင်းထားတာညနေကျပေးရမှာအဲ့ဒါ..."
ရိပေါ်မျက်ခုံးပင့်သွားရ၏...ရေကဝယ်သုံးရတယ်ဆိုပါလား...သူ့အတွက်အထူးအဆန်းချည်းဖြစ်နေသည်....
"လာတောင်းရင်ပေးလိုက်ပေါ့...ကိုယ့်အိတ်ထဲမှာရှိတယ်..."
"ဟုတ်...."
ရေချိုးဖို့ထွက်လာပြီးမှဆပ်ပြာမရှိတာသတိရသည်..မတတ်နိုင်...ဒီမနက်တော့အဆင်ပြေသလိုဘဲပေါ့...
ရေစည်ထဲမှာတွေ့ရသောအနားပဲ့ ကွဲထွက်နေသည့်ကော်ခွက်ကလည်းမသတီစရာကောင်းနေသည်...
မျက်စိမှိတ်ကာရေကိုခပ်ချိုးလိုက်ရသည်....
ရှောင်းကျန့်က သူ့အတွက်ရေလဲဖို့ ပုဆိုးတစ်ထည်နှင့်တဘက်ကြီးကိုကိုင်လျက်စောင့်နေသည်.....
ဘာဘဲဖြစ်ဖြစ် သူ့(ရှောင်းကျန့်)အတွက်လိုအပ်သမျှလေးတော့ဝယ်ပေးရမည်....
သူ့ဘက်ကအလိုက်တသိတာဝန်ကျေပေးသလိုကိုယ့်ဘက်ကလည်းသိတတ်မှုလေးတော့ရှိမှဖြစ်မည်....
ပတ်ဝန်းကျင်မှာသူနဲ့ကိုယ်နဲ့ကို လက်ထပ်ထားသည်ဟုသိထားကြသည့်အတွက်ထိုအတိုင်းသာဆက်သိထားမှဖြစ်မည်...မဟုတ်ရင်ရှည်လာမည့်ပြဿနာတွေကအများကြီး....
>>>>>>>
>>>>>>>
နှစ်ဦးသုံးဖို့ ဆပ်ပြာ၊သွားတိုက်ဆေးကအစ လိုအပ်သမျှ ဗာဟီရ အသုံးအဆောင်လေးတွေဝယ်ရတာလည်းမနည်း...
ရှောင်းကျန့်အတွက် အဝတ်အစားသုံးစုံဝယ်ပေးဖြစ်သည်..... မနက်စာအတွက်ထမင်းဆိုင်ကြီးမှာဝယ်စားဖြစ်သည်.....
ထမင်းတစ်နပ်အတွက် ဒီမနက်ရှင်းလိုက်ရတာနှစ်ထောင်ကျော်ကုန်သည်...
ရွှေထည်ရောင်းရသောငွေကလည်းလက်ထဲမှာပါးပါးဘဲကျန်တော့သည်...နောက်ရက်နောက်ရက်တွေအတွက် တွေးရင်းဝမ်ရိပေါ် ရင်ထဲမှာနည်းနည်းတော့လေးပင်သွားရသည်.....
နောက်ထပ်ရင်ဆိုင်ရမယ့်အခြေအနေတွေ
နေ့ရက်တွေကို ဘယ်လိုဖြတ်သန်းရမလဲ...လက်ထဲမှာကျန်သောငွေလေးနဲ့တော့လုံးဝမဖြစ်နိုင်တာ သိပ်ကိုသေချာနေသည်.....
စိတ်ဒုက္ခရောက်အောင်လုပ်တာကရှောင်းကျန့်ကို...တကယ်တမ်းစိတ်ဒုက္ခရောက်နေရတာက သူကိုယ်တိုင်ဖြစ်ပါလားဟုတွေးမိရင်း ခြေလှမ်းတို့ကိုခပ်သွက်သွက်လှမ်းလိုက်တော့......
ဟာ!!!
ရှူးဖိနပ်ကငှက်ပျောခွံတစ်ခုကိုနင်းမိပြီးခြေချော်ကာ သူဗိုင်းခနဲ ဟန်ချက်ပျက် ဖင်ထိုင်လဲကျတော့သည်....
"ဝမ်...ဝမ်..."
စိုးရိမ်တကြီးခေါ်သံနှင့်အတူရှောင်းကျန့်ကသူ့အနားချက်ချင်းရောက်လာသည်.....
ဝမ်ရိပေါ် မျက်နှာကြီးနီမြန်းလျက် ချက်ချင်းပြန်ထသည်.....ဘယ်လိုတွေတောင်အရှက်ကွဲရတာလဲ.....
"ရတယ်ဘာမှမဖြစ်ဘူး...."
အနားရောက်လာတဲ့ရှောင်းကျန့်ကိုပြန်ဖြေလိုက်ပြီး....ရှက်တာကော စိတ်တိုတာကောရောကာသူပတ်ဝန်းကျင်ကို ဝေ့ဝဲကြည့်မိသည်....တော်ပါသေးရဲ့...ဘယ်သူမှမမြင်...ထူထူပူပူနှင့်ပင်အိမ်ထဲကို ရှေ့ကလှမ်းဝင်တော့ ရှောင်းကျန့်ကလိုက်လာရှာသည်....
အိမ်ထဲရောက်တော့ဘောင်းဘီနှင့်အကျ်ီကိုချွတ်လဲပစ်လိုက်သည်....
ကွပ်ပျစ်ပေါ်ထိုင်ချလိုက်တော့သိမ့်ခနဲဖြစ်သွားတာမို့....
"ဟာ...ဒီကွပ်ပျစ်ကလည်းစုတ်ပြတ်နေတာဘဲ...."
သူစိတ်တိုနေတာကိုသိသောရှောင်းကျန့်ကဘာမှမပြောဘဲနောက်ဘက်အခန်းထဲဝင်သွားကာပါလာသောအထုပ်တွေကိုသိမ်းဆည်းနေလိုက်သည်...
မခိုင်မခန့်ကွပ်ပျစ်လေးကိုနည်းနည်းပြုပြင်ပြီးထပ်ချဲ့လိုက်ရင်တော့အိပ်ဖို့အတွက်အဆင်ပြေသွားမည်ဟုရိပေါ်တွေးမိသည်....
သို့နှင့်...သူ့ကိုအိမ်ရှာပေးသော ဦးချမ်းဆိုသူအားခေါ်ကာ သစ်ဆိုင်ရှိရာသို့လိုက်ပို့ခိုင်းရသည်....
သစ်ချောင်းနှင့်ပျဥ်တစ်ချပ်ဝယ်ပြီးပြန်လာကာအိမ်ရောက်တော့ကွပ်ပျစ်ကိုကျယ်ဝန်းအောင်ပြုပြင်ရသည်....
သူ့ဘာသူပစ္စည်းတွေဝယ်ကာပြုပြင်နေတဲ့သူကြောင့်ရှောင်းကျန့်အံ့သြစွာမေးမိသည်....
"ဝမ်ကဒါတွေကိုလုပ်တတ်တယ်...."
"မလုပ်တတ်လို့မဖြစ်ဘူး...ညတိုင်းငုတ်တုပ်မအိပ်နိုင်ဘူး...ဟော့ဒီ့ကွပ်ပျစ်မှာမင်းတစ်ခြမ်းကိုယ်တစ်ခြမ်းအိပ်မယ်....မနက်ကဝယ်လာတဲ့တစ်ယောက်အိပ်ခြင်ထောင်နှစ်လုံးရှိတယ် တစ်ယောက်တစ်လုံးပေါ့...."
ပြောပြီးရေချိုးဖို့ထွက်လာခဲ့သည်....ရွှံ့ဗွက်တွေနှင့်ပေကျံသွားသောအကျ်ီနှင့်ဘောင်းဘီကိုရှောင်းကျန့်ကလျှော်ပြီးလှန်းထားသည်ကိုတွေ့ရသည်....
ရေမိုးချိုးပြီးသည်နှင့်အိမ်မှာလည်းမနေချင်တာကြောင့်ဦးချမ်း ရှိရာလန်ချားဂိတ်သို့ပြန်ထွက်လာခဲ့မိသည်.....
လမ်းထိပ်လက်ဖက်ရည်ဆိုင်လေးမှာထိုင်စကားပြောဖြစ်သည်....
"နေပါဦး...ညီလေးရမင်းကယောက်ျားခိုးလာတာလား..."
"ဟုတ်ကဲ့..."
"ကြည့်ရတာမင်းတို့နှစ်ယောက်လုံးပငယ်ငယ်နုနုချောချောလေးတွေပါ...ဘာလဲနှစ်ဖက်မိဘတွေကသဘောမတူလို့ဒီရပ်ကွက်မှာလာရှောင်နေတာလား..."
"ဆိုပါတော့ဗျာ မိဘတွေမသိအောင်လာနေတာပါ..."
"အင်း...မင်းတို့လူငယ်တွေခံစားချက်ကိုတော့မပြောတတ်ဘူး...ဘယ်လောက်ဘဲတရားဝင်တယ်ဆိုဆို...တစ်ချို့မိဘတွေ
ကတော့ယောက်ျားလေးနှစ်ယောက်ရဲ့ချစ်ခြင်းကိုအလွယ်တကူတော့နားမလည်ပေးနိုင်ကြဘူးကွ...ဒါပေမယ့်ကွာ...မိဘဆိုတာသားသမီးကိုမစွန့်နိုင်ပါဘူး...တောင်းစုတိပလုံးစုတ်ကိုဘဲစွန့်နိုင်တယ်တဲ့...စိတ်ပြေတော့လည်းပြန်ခေါ်မှာပါ...မင်းကိုကောမင်းကောင်လေးကိုပါငါကသနားနေတာကွ..မင်းတို့အဆင့်အတန်းတွေနဲ့ဒီရပ်ကွက်ပုံစံနဲ့ကလုံးဝမအပ်စပ်ဘူး...."
"ကျွန်တော်တို့ပုံစံတွေကသိသာနေလို့လား..."
"သိပ်သိသာတာပေါ့ကွ...မင်းကောမင်းကောင်လေးပါ နုနုဖတ်ဖတ်လေးတွေ ဒီရပ်ကွက်ထဲမှာမနေစေချင်ဘူး.."
"ဘာဖြစ်လို့လဲဗျ..."
"မထိုက်တန်လို့ပေါ့ကွာ..ပြီးတော့မင်းတို့အခုနေနေတဲ့ဘေးအခန်းက ချင်ရုံဆိုတဲ့ကောင်ကြောင့်လည်းပါတယ်..."
"ဗျာ..အဲ့ဒိ့လူကဘာဖြစ်လို့လဲဗျ..."
"ဒီကောင်ကအကျင့်မကောင်းဘူးကွ...မိဘအပေါ်လည်းကောင်းတဲ့ကောင်မဟုတ်ဘူး မိသားစုမောင်နှမတွေထဲ အကြီးဆုံး ဒုက္ခအပေးဆုံးမို့မိဘတွေကဒီကောင်အိမ်ထောင်ကျတော့အိမ်အောက်ခန်းမှာဘဲနေခိုင်းတာ....မိန်းမခမျာလည်းဒီကောင့်ဒဏ်ခံရတာပါဘဲ..သူ့မိန်းမဘက်ကအသိုင်းအဝိုင်းက အဆင်ပြေပြေပါဘဲ...ဒီလိုကောင်မျိုးနဲ့ဘယ်သဘောတူမလဲ...ကောင်မလေးပါလာသမျှထိုင်စားတယ် နှိပ်စက်ဒုက္ခပေးတယ်
စားစရာမရှိတော့မိန်းကလေးခမျာ ရပ်ကွက်ထဲလှည့်အဝတ်လျှော်ရတယ်...ဒီကောင်ကကျော့ကျော့လေးနေပြီးဘာအလုပ်မှမလုပ်ဘူး...ကောင်မလေးအိပ်ရာထဲလဲပြီးဆေးရုံရောက်တဲ့အထိပစ်ထားတာလေ...မိဘတွေသိတော့ကောင်မလေးကိုအိမ်ပြန်ခေါ်တယ်...နောက်ဆုံးတော့လည်းသူ့ဒဏ်ကိုမခံနိုင်တော့ပုံပါဘဲ ကောင်မလေးကအပြီးကွာရှင်းဖို့လုပ်တယ်....ဒါပေမယ့်အဲ့ဒီ့ ချင်ရုံဆိုတဲ့ကောင်ကဘယ်လောက်ဆိုးလဲဆိုရင်လျော်ကြေးရမှကွာရှင်းပေးမယ်တဲ့လေ...မိန်းကလေးမိဘတွေဘက်ကလည်း ယတိပြတ်ချင်တော့ နှစ်ဖက်ညှိနှိုင်းပေးလိုက်ရတယ်ကွ...."
ထိုချင်ရုံဆိုသောလူအကြောင်းကိုကြားရတာတစ်ခုမှကောင်းကွက်မရှိ....
"ပြီးတော့လည်းဒီကောင်ကမိန်းမယောက်ျားမခွဲနှာဘူးက ကျသေးတယ်ကွ..မင်းကောင်လေးကနုနုဖတ်ဖတ်လေးမို့ငါကသတိပေးတာ...ဒီကောင့်ကိုသတိထားအရောမဝင်လေနဲ့...."
စတွေ့ကတည်းက ချင်ရုံဆိုသောလူကို သူ့စိတ်ကကြည့်မရတာမို့ သိပ်ရင်းရင်းနှီးနှီးမနေခဲ့ပါ....
ဦးချမ်း၏စကားကြောင့်တစ်ယောက်ထဲကျန်ခဲ့သည့်ရှောင်းကျန့်ကိုသတိရမိသည်...ယောက်ျားလေးသာဆိုတယ် သူ့လိုယောက်ျားတစ်ယောက်မှာရှိသင့်တဲ့ကြွက်သားတွေဘာတွေလည်းမတွေ့ရ...နုဖတ်နေပြီးရုပ်ရည်ကလည်းမိန်းကလေးအရှုံးပေးရလောက်တယ်....
နုံနုံအအနဲ့ဒုက္ခရောက်နေရင်အခက်...ဒါကြောင့်သူပြန်ဖို့ပြင်ဆင်ရတော့သည်....
"ပြန်တော့မလို့လား...အေးငါလည်းခရီးသည်လာတုန်းလန်ချားလေးဘာလေးထွက်ရဦးမယ်...နောက်မှတွေ့သေးတာပေါ့ကွာ...."
ဦးချမ်းကိုနှုတ်ဆက်ကာပြန်ခဲ့တော့သည်....
▶▶▶▶▶▶▶▶▶▶▶▶▶▶▶
May
6.7.2022
Thanks For votes,rl,following, comments
အခုခေတ်တော့မဟုတ်ပေမယ့်တစ်ချို့ရှေးခေတ်တရုတ်ကားတွေမှာပါတာလေဆိုက်ကားလိုပုံစံမျိုးဒါပေမယ့်သူတို့ကြထိုင်တဲ့နေရာမှာအမိုးလေးတွေတပ်ထားတာလေ
အဲ့တာကိုဘယ်လိုခေါ်ကြလဲဆိုတာတကယ်မသိလို့ကြားဖူးနားဝရှိတဲ့ လန်ချားဆိုတဲ့စကားလုံးကိုထည့်ရေးမိတာပါ တကယ်လို့မှားနေတယ်ဆိုရင်ပြောပေးပါဦးနော်😅
A Flower That Sleeps Like The World
Part 6
Yizhan Fanfic
ရိပေါ်အသေအချာပြန်တွေးကြည့်တော့ တစ်ညလုံးကိုယ်ခံရသည့်ဒုက္ခကမသေး....ခြင်ကိုက်ဒဏ်ရာကော...အအေးမိသည့်ဒဏ်ကောပေါင်းကာလူတောင်ဖျားချင်ချင်ဖြစ်ရသည်....
အားလုံးကိုတွက်ဆချင့်ချိန်ကာသူ့မှာပါလာသောဆွဲကြိုးနှင့်ဟန်းချိန်းကိုရောင်းပစ်လိုက်သည်......
တစ်ယောက်အိပ်ခြင်ထောင်နှစ်လုံး စောင်နှစ်ထည်နှင့်ဖျာနှစ်ချပ်ကိုသူဝယ်သည်...အိမ်နံဘေးသံဇကာမှလေဒဏ်မိုးဒဏ်ကာကွယ်ဖို့အတွက်တော့တာလပတ်အကာတစ်ချပ်ဝယ်သည်....
အထုတ်အပိုးပလတ်စတစ်အိတ်တွေ တစ်ပွေ့တစ်ပိုက်နှင့်သူအိမ်ပြန်ခဲ့တော့အိမ်ထဲမှထွက်ကြိုသူကရှောင်းကျန့်....
သူ့ကိုကြည့်ရင်းကအဝတ်နှစ်စုံသုံးစုံလောက်တော့ဝယ်ပေးရဦးမည်ဟုစိတ်ကတွေးမိသည်.....
"ကို...အဲဝမ် ပေးလေ...ကိုယ်ကူသယ်ပေးမယ်...."
မလိုဘူးဟုငြင်းပစ်ဖို့ပြင်ပြီးမှတစ်ဖက်အိမ်ခန်းတံခါးကရပ်ကြည့်နေသော ချုံရင် ဆိုသူကြောင့်သူ့လက်ထဲကအထုတ်တစ်ချို့ကိုပေးလိုက်ရသည်.....
"ဘာတွေဝယ်လာတာလဲညီလေးရ..."
မသိချင်ယောင်ဆောင်နေကာမှစပ်စပ်စုစုလှမ်းမေးနေတာကိုသူမကောင်းတတ်၍...
"အိမ်အတွက်လိုအပ်တာလေးတွေပါ..."
"အင်းးး....မနေ့ညကမိုးတွေရွာတာအိပ်လို့မှရရဲ့လား..."
"အင်း...ဒီလိုဘဲငုတ်တုပ်ပေါ့ဗျာ...."
"အဟဲ...ငါ့ညီတို့ကအခုမှချစ်စ ခင်စထင်တယ်...ကိုယ်တော့မိုးရေထဲမှာမနေနိုင်လို့အပေါ်ကိုလစ်ပြေးရတယ်...ဟား....ဟား..."
ဘယ်လိုလူစားလဲမသိပါ...စကားပြောတာရဲသလို အကြည့်ကလည်းရဲသည်....ရှောင်းကျန့်မျက်နှာလေးရဲသွားသလို...ဝမ်ရိပေါ်လည်းအနေခက်ခက်ဖြစ်သွားရသည်....
"ဒီမှာမိုးတွင်းဆိုငါ့ညီတို့အခန်းကမိုးပက်ခံရမှာ ပလတ်စတစ်ဝယ်ကာမလား...အစ်ကိုဝယ်ပေးမယ်...တစ်ထောင်နှစ်ထောင်လောက်ဘဲကျမှာပါ..."
ဒီလူဘယ်လိုလူလည်းမသိ...အမြဲတမ်းငွေစကားဘဲပြောကာရပေါက်တစ်ခုတည်းကိုဘဲအစဥ်ဖန်တီးနေတတ်သူထင်၏...နားကြားပြင်းကပ်လာတာမို့....
"မလိုတော့ဘူး...ကျွန်တော့်ဘာသာဝယ်လာတယ်အခုဘဲကပ်မလို့..."
"အစ်ကိုလုပ်တတ်တဲ့အလုပ်သမားခေါ်ပေးရမလားငါ့ညီ...."
"ရတယ်...ကျွန်တော်လုပ်တတ်တယ်..ဘာခက်တာမှတ်လို့...."
စကားအမြန်ဖြတ်ပြီးအိမ်ထဲခပ်သုတ်သုတ်ဝင်ခဲ့သည်...ရှောင်းကျန့်လည်းသူ့အနားမှာကပ်ပါလာသည်....
"ကဲ...မင်းလက်ထဲကအထုတ်တွေချပြီးအိမ်ကိုတာလပတ်ကာဖို့ဝိုင်းကူပါဦး..."
"ဟုတ်...ဟုတ်ကဲ့.."
လိုအပ်သည့် သံကောရိုက်တူပါဝယ်လာတာမို့ဘာမှအခက်အခဲမရှိပါ....
ယိုင်တိုင်တိုင် တိုင်ကိုတွယ်ဖက်တက်ကာ တာလပတ်စကိုသူသံရိုက်တော့ ရှောင်းကျန့်အောက်ကနေ စိုးရိမ်စွာဖြင့်သတိပေးမိသည်...
"ဝမ်...သတိထားဦးနော်ပြုတ်ကျဦးမယ်..."
ခက်ခက်ခဲခဲနှင့်ပင်အဆင်ပြေအောင်ကာရံပြီးစီးသွားတော့သူ(ရိပေါ်)
လည်းချွေးတွေတဒီးဒီးကျနေပြီ....ရေချိုးပြီးစရှောင်းကျန့်သည်လည်းချွေးစို့နေပြီ....
"မင်းရေချိုးဦးမှာလား..."
"ဟို...အခုဘဲချိုးပြီးပြီ...မချိုးတော့ပါဘူး..."
"ဒါဆိုကိုယ်ရေချိုးလိုက်ဦးမယ်ခဏစောင့်...ပြီးရင်အပြင်ထွက်ပြီးမနက်စာစားကြတာပေါ့...."
"ဟုတ်..ဟိုလေရေကဝယ်ရတာတဲ့...တစ်စည်ကို ယွမ်၆၀တဲ့...စည်အဟောင်းရှိလို့ကိုယ်ထည့်ခိုင်းထားတာညနေကျပေးရမှာအဲ့ဒါ..."
ရိပေါ်မျက်ခုံးပင့်သွားရ၏...ရေကဝယ်သုံးရတယ်ဆိုပါလား...သူ့အတွက်အထူးအဆန်းချည်းဖြစ်နေသည်....
"လာတောင်းရင်ပေးလိုက်ပေါ့...ကိုယ့်အိတ်ထဲမှာရှိတယ်..."
"ဟုတ်...."
ရေချိုးဖို့ထွက်လာပြီးမှဆပ်ပြာမရှိတာသတိရသည်..မတတ်နိုင်...ဒီမနက်တော့အဆင်ပြေသလိုဘဲပေါ့...
ရေစည်ထဲမှာတွေ့ရသောအနားပဲ့ ကွဲထွက်နေသည့်ကော်ခွက်ကလည်းမသတီစရာကောင်းနေသည်...
မျက်စိမှိတ်ကာရေကိုခပ်ချိုးလိုက်ရသည်....
ရှောင်းကျန့်က သူ့အတွက်ရေလဲဖို့ ပုဆိုးတစ်ထည်နှင့်တဘက်ကြီးကိုကိုင်လျက်စောင့်နေသည်.....
ဘာဘဲဖြစ်ဖြစ် သူ့(ရှောင်းကျန့်)အတွက်လိုအပ်သမျှလေးတော့ဝယ်ပေးရမည်....
သူ့ဘက်ကအလိုက်တသိတာဝန်ကျေပေးသလိုကိုယ့်ဘက်ကလည်းသိတတ်မှုလေးတော့ရှိမှဖြစ်မည်....
ပတ်ဝန်းကျင်မှာသူနဲ့ကိုယ်နဲ့ကို လက်ထပ်ထားသည်ဟုသိထားကြသည့်အတွက်ထိုအတိုင်းသာဆက်သိထားမှဖြစ်မည်...မဟုတ်ရင်ရှည်လာမည့်ပြဿနာတွေကအများကြီး....
>>>>>>>
>>>>>>>
နှစ်ဦးသုံးဖို့ ဆပ်ပြာ၊သွားတိုက်ဆေးကအစ လိုအပ်သမျှ ဗာဟီရ အသုံးအဆောင်လေးတွေဝယ်ရတာလည်းမနည်း...
ရှောင်းကျန့်အတွက် အဝတ်အစားသုံးစုံဝယ်ပေးဖြစ်သည်..... မနက်စာအတွက်ထမင်းဆိုင်ကြီးမှာဝယ်စားဖြစ်သည်.....
ထမင်းတစ်နပ်အတွက် ဒီမနက်ရှင်းလိုက်ရတာနှစ်ထောင်ကျော်ကုန်သည်...
ရွှေထည်ရောင်းရသောငွေကလည်းလက်ထဲမှာပါးပါးဘဲကျန်တော့သည်...နောက်ရက်နောက်ရက်တွေအတွက် တွေးရင်းဝမ်ရိပေါ် ရင်ထဲမှာနည်းနည်းတော့လေးပင်သွားရသည်.....
နောက်ထပ်ရင်ဆိုင်ရမယ့်အခြေအနေတွေ
နေ့ရက်တွေကို ဘယ်လိုဖြတ်သန်းရမလဲ...လက်ထဲမှာကျန်သောငွေလေးနဲ့တော့လုံးဝမဖြစ်နိုင်တာ သိပ်ကိုသေချာနေသည်.....
စိတ်ဒုက္ခရောက်အောင်လုပ်တာကရှောင်းကျန့်ကို...တကယ်တမ်းစိတ်ဒုက္ခရောက်နေရတာက သူကိုယ်တိုင်ဖြစ်ပါလားဟုတွေးမိရင်း ခြေလှမ်းတို့ကိုခပ်သွက်သွက်လှမ်းလိုက်တော့......
ဟာ!!!
ရှူးဖိနပ်ကငှက်ပျောခွံတစ်ခုကိုနင်းမိပြီးခြေချော်ကာ သူဗိုင်းခနဲ ဟန်ချက်ပျက် ဖင်ထိုင်လဲကျတော့သည်....
"ဝမ်...ဝမ်..."
စိုးရိမ်တကြီးခေါ်သံနှင့်အတူရှောင်းကျန့်ကသူ့အနားချက်ချင်းရောက်လာသည်.....
ဝမ်ရိပေါ် မျက်နှာကြီးနီမြန်းလျက် ချက်ချင်းပြန်ထသည်.....ဘယ်လိုတွေတောင်အရှက်ကွဲရတာလဲ.....
"ရတယ်ဘာမှမဖြစ်ဘူး...."
အနားရောက်လာတဲ့ရှောင်းကျန့်ကိုပြန်ဖြေလိုက်ပြီး....ရှက်တာကော စိတ်တိုတာကောရောကာသူပတ်ဝန်းကျင်ကို ဝေ့ဝဲကြည့်မိသည်....တော်ပါသေးရဲ့...ဘယ်သူမှမမြင်...ထူထူပူပူနှင့်ပင်အိမ်ထဲကို ရှေ့ကလှမ်းဝင်တော့ ရှောင်းကျန့်ကလိုက်လာရှာသည်....
အိမ်ထဲရောက်တော့ဘောင်းဘီနှင့်အကျ်ီကိုချွတ်လဲပစ်လိုက်သည်....
ကွပ်ပျစ်ပေါ်ထိုင်ချလိုက်တော့သိမ့်ခနဲဖြစ်သွားတာမို့....
"ဟာ...ဒီကွပ်ပျစ်ကလည်းစုတ်ပြတ်နေတာဘဲ...."
သူစိတ်တိုနေတာကိုသိသောရှောင်းကျန့်ကဘာမှမပြောဘဲနောက်ဘက်အခန်းထဲဝင်သွားကာပါလာသောအထုပ်တွေကိုသိမ်းဆည်းနေလိုက်သည်...
မခိုင်မခန့်ကွပ်ပျစ်လေးကိုနည်းနည်းပြုပြင်ပြီးထပ်ချဲ့လိုက်ရင်တော့အိပ်ဖို့အတွက်အဆင်ပြေသွားမည်ဟုရိပေါ်တွေးမိသည်....
သို့နှင့်...သူ့ကိုအိမ်ရှာပေးသော ဦးချမ်းဆိုသူအားခေါ်ကာ သစ်ဆိုင်ရှိရာသို့လိုက်ပို့ခိုင်းရသည်....
သစ်ချောင်းနှင့်ပျဥ်တစ်ချပ်ဝယ်ပြီးပြန်လာကာအိမ်ရောက်တော့ကွပ်ပျစ်ကိုကျယ်ဝန်းအောင်ပြုပြင်ရသည်....
သူ့ဘာသူပစ္စည်းတွေဝယ်ကာပြုပြင်နေတဲ့သူကြောင့်ရှောင်းကျန့်အံ့သြစွာမေးမိသည်....
"ဝမ်ကဒါတွေကိုလုပ်တတ်တယ်...."
"မလုပ်တတ်လို့မဖြစ်ဘူး...ညတိုင်းငုတ်တုပ်မအိပ်နိုင်ဘူး...ဟော့ဒီ့ကွပ်ပျစ်မှာမင်းတစ်ခြမ်းကိုယ်တစ်ခြမ်းအိပ်မယ်....မနက်ကဝယ်လာတဲ့တစ်ယောက်အိပ်ခြင်ထောင်နှစ်လုံးရှိတယ် တစ်ယောက်တစ်လုံးပေါ့...."
ပြောပြီးရေချိုးဖို့ထွက်လာခဲ့သည်....ရွှံ့ဗွက်တွေနှင့်ပေကျံသွားသောအကျ်ီနှင့်ဘောင်းဘီကိုရှောင်းကျန့်ကလျှော်ပြီးလှန်းထားသည်ကိုတွေ့ရသည်....
ရေမိုးချိုးပြီးသည်နှင့်အိမ်မှာလည်းမနေချင်တာကြောင့်ဦးချမ်း ရှိရာလန်ချားဂိတ်သို့ပြန်ထွက်လာခဲ့မိသည်.....
လမ်းထိပ်လက်ဖက်ရည်ဆိုင်လေးမှာထိုင်စကားပြောဖြစ်သည်....
"နေပါဦး...ညီလေးရမင်းကယောက်ျားခိုးလာတာလား..."
"ဟုတ်ကဲ့..."
"ကြည့်ရတာမင်းတို့နှစ်ယောက်လုံးပငယ်ငယ်နုနုချောချောလေးတွေပါ...ဘာလဲနှစ်ဖက်မိဘတွေကသဘောမတူလို့ဒီရပ်ကွက်မှာလာရှောင်နေတာလား..."
"ဆိုပါတော့ဗျာ မိဘတွေမသိအောင်လာနေတာပါ..."
"အင်း...မင်းတို့လူငယ်တွေခံစားချက်ကိုတော့မပြောတတ်ဘူး...ဘယ်လောက်ဘဲတရားဝင်တယ်ဆိုဆို...တစ်ချို့မိဘတွေ
ကတော့ယောက်ျားလေးနှစ်ယောက်ရဲ့ချစ်ခြင်းကိုအလွယ်တကူတော့နားမလည်ပေးနိုင်ကြဘူးကွ...ဒါပေမယ့်ကွာ...မိဘဆိုတာသားသမီးကိုမစွန့်နိုင်ပါဘူး...တောင်းစုတိပလုံးစုတ်ကိုဘဲစွန့်နိုင်တယ်တဲ့...စိတ်ပြေတော့လည်းပြန်ခေါ်မှာပါ...မင်းကိုကောမင်းကောင်လေးကိုပါငါကသနားနေတာကွ..မင်းတို့အဆင့်အတန်းတွေနဲ့ဒီရပ်ကွက်ပုံစံနဲ့ကလုံးဝမအပ်စပ်ဘူး...."
"ကျွန်တော်တို့ပုံစံတွေကသိသာနေလို့လား..."
"သိပ်သိသာတာပေါ့ကွ...မင်းကောမင်းကောင်လေးပါ နုနုဖတ်ဖတ်လေးတွေ ဒီရပ်ကွက်ထဲမှာမနေစေချင်ဘူး.."
"ဘာဖြစ်လို့လဲဗျ..."
"မထိုက်တန်လို့ပေါ့ကွာ..ပြီးတော့မင်းတို့အခုနေနေတဲ့ဘေးအခန်းက ချင်ရုံဆိုတဲ့ကောင်ကြောင့်လည်းပါတယ်..."
"ဗျာ..အဲ့ဒိ့လူကဘာဖြစ်လို့လဲဗျ..."
"ဒီကောင်ကအကျင့်မကောင်းဘူးကွ...မိဘအပေါ်လည်းကောင်းတဲ့ကောင်မဟုတ်ဘူး မိသားစုမောင်နှမတွေထဲ အကြီးဆုံး ဒုက္ခအပေးဆုံးမို့မိဘတွေကဒီကောင်အိမ်ထောင်ကျတော့အိမ်အောက်ခန်းမှာဘဲနေခိုင်းတာ....မိန်းမခမျာလည်းဒီကောင့်ဒဏ်ခံရတာပါဘဲ..သူ့မိန်းမဘက်ကအသိုင်းအဝိုင်းက အဆင်ပြေပြေပါဘဲ...ဒီလိုကောင်မျိုးနဲ့ဘယ်သဘောတူမလဲ...ကောင်မလေးပါလာသမျှထိုင်စားတယ် နှိပ်စက်ဒုက္ခပေးတယ်
စားစရာမရှိတော့မိန်းကလေးခမျာ ရပ်ကွက်ထဲလှည့်အဝတ်လျှော်ရတယ်...ဒီကောင်ကကျော့ကျော့လေးနေပြီးဘာအလုပ်မှမလုပ်ဘူး...ကောင်မလေးအိပ်ရာထဲလဲပြီးဆေးရုံရောက်တဲ့အထိပစ်ထားတာလေ...မိဘတွေသိတော့ကောင်မလေးကိုအိမ်ပြန်ခေါ်တယ်...နောက်ဆုံးတော့လည်းသူ့ဒဏ်ကိုမခံနိုင်တော့ပုံပါဘဲ ကောင်မလေးကအပြီးကွာရှင်းဖို့လုပ်တယ်....ဒါပေမယ့်အဲ့ဒီ့ ချင်ရုံဆိုတဲ့ကောင်ကဘယ်လောက်ဆိုးလဲဆိုရင်လျော်ကြေးရမှကွာရှင်းပေးမယ်တဲ့လေ...မိန်းကလေးမိဘတွေဘက်ကလည်း ယတိပြတ်ချင်တော့ နှစ်ဖက်ညှိနှိုင်းပေးလိုက်ရတယ်ကွ...."
ထိုချုံနင်ဆိုသောလူအကြောင်းကိုကြားရတာတစ်ခုမှကောင်းကွက်မရှိ....
"ပြီးတော့လည်းဒီကောင်ကမိန်းမယောက်ျားမခွဲနှာဘူးက ကျသေးတယ်ကွ..မင်းကောင်လေးကနုနုဖတ်ဖတ်လေးမို့ငါကသတိပေးတာ...ဒီကောင့်ကိုသတိထားအရောမဝင်လေနဲ့...."
စတွေ့ကတည်းက ချင်ရုံဆိုသောလူကို သူ့စိတ်ကကြည့်မရတာမို့ သိပ်ရင်းရင်းနှီးနှီးမနေခဲ့ပါ....
ဦးချမ်း၏စကားကြောင့်တစ်ယောက်ထဲကျန်ခဲ့သည့်ရှောင်းကျန့်ကိုသတိရမိသည်...ယောက်ျားလေးသာဆိုတယ် သူ့လိုယောက်ျားတစ်ယောက်မှာရှိသင့်တဲ့ကြွက်သားတွေဘာတွေလည်းမတွေ့ရ...နုဖတ်နေပြီးရုပ်ရည်ကလည်းမိန်းကလေးအရှုံးပေးရလောက်တယ်....
နုံနုံအအနဲ့ဒုက္ခရောက်နေရင်အခက်...ဒါကြောင့်သူပြန်ဖို့ပြင်ဆင်ရတော့သည်....
"ပြန်တော့မလို့လား...အေးငါလည်းခရီးသည်လာတုန်းလန်ချားလေးဘာလေးထွက်ရဦးမယ်...နောက်မှတွေ့သေးတာပေါ့ကွာ...."
ဦးချမ်းကိုနှုတ်ဆက်ကာပြန်ခဲ့တော့သည်....
▶▶▶▶▶▶▶▶▶▶▶▶▶▶▶
May
6.7.2022
Thanks For votes,rl,following, comments
အခုခေတ်တော့မဟုတ်ပေမယ့်တစ်ချို့ရှေးခေတ်တရုတ်ကားတွေမှာပါတာလေဆိုက်ကားလိုပုံစံမျိုးဒါပေမယ့်သူတို့ကြထိုင်တဲ့နေရာမှာအမိုးလေးတွေတပ်ထားတာလေ
အဲ့တာကိုဘယ်လိုခေါ်ကြလဲဆိုတာတကယ်မသိလို့ကြားဖူးနားဝရှိတဲ့ လန်ချားဆိုတဲ့စကားလုံးကိုထည့်ရေးမိတာပါ တကယ်လို့မှားနေတယ်ဆိုရင်ပြောပေးပါဦးနော်😅
Zawgyi
A Flower That Sleeps Like The World
Part 6
Yizhan Fanfic
ရိေပၚအေသအခ်ာျပန္ေတြးၾကည့္ေတာ့ တစ္ညလုံးကိုယ္ခံရသည့္ဒုကၡကမေသး....ျခင္ကိုက္ဒဏ္ရာေကာ...အေအးမိသည့္ဒဏ္ေကာေပါင္းကာလူေတာင္ဖ်ားခ်င္ခ်င္ျဖစ္ရသည္....
အားလုံးကိုတြက္ဆခ်င့္ခ်ိန္ကာသူ႕မွာပါလာေသာဆြဲႀကိဳးႏွင့္ဟန္းခ်ိန္းကိုေရာင္းပစ္လိုက္သည္......
တစ္ေယာက္အိပ္ျခင္ေထာင္ႏွစ္လုံး ေစာင္ႏွစ္ထည္ႏွင့္ဖ်ာႏွစ္ခ်ပ္ကိုသူဝယ္သည္...အိမ္နံေဘးသံဇကာမွေလဒဏ္မိုးဒဏ္ကာကြယ္ဖို႔အတြက္ေတာ့တာလပတ္အကာတစ္ခ်ပ္ဝယ္သည္....
အထုတ္အပိုးပလတ္စတစ္အိတ္ေတြ တစ္ေပြ႕တစ္ပိုက္ႏွင့္သူအိမ္ျပန္ခဲ့ေတာ့အိမ္ထဲမွထြက္ႀကိဳသူကေရွာင္းက်န့္....
သူ႕ကိုၾကည့္ရင္းကအဝတ္ႏွစ္စုံသုံးစုံေလာက္ေတာ့ဝယ္ေပးရဦးမည္ဟုစိတ္ကေတြးမိသည္.....
ကို...အဲဝမ္ ေပးေလ...ကိုယ္ကူသယ္ေပးမယ္....
မလိုဘူးဟုျငင္းပစ္ဖို႔ျပင္ၿပီးမွတစ္ဖက္အိမ္ခန္းတံခါးကရပ္ၾကည့္ေနေသာ ခ်ဳံရင္ ဆိုသူေၾကာင့္သူ႕လက္ထဲကအထုတ္တစ္ခ်ိဳ႕ကိုေပးလိုက္ရသည္.....
ဘာေတြဝယ္လာတာလဲညီေလးရ...
မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနကာမွစပ္စပ္စုစုလွမ္းေမးေနတာကိုသူမေကာင္းတတ္၍...
အိမ္အတြက္လိုအပ္တာေလးေတြပါ...
အင္းးး....မေန႕ညကမိုးေတြ႐ြာတာအိပ္လို႔မွရရဲ႕လား...
အင္း...ဒီလိုဘဲငုတ္တုပ္ေပါ့ဗ်ာ....
အဟဲ...ငါ့ညီတို႔ကအခုမွခ်စ္စ ခင္စထင္တယ္...ကိုယ္ေတာ့မိုးေရထဲမွာမေနနိုင္လို႔အေပၚကိုလစ္ေျပးရတယ္...ဟား....ဟား...
ဘယ္လိုလူစားလဲမသိပါ...စကားေျပာတာရဲသလို အၾကည့္ကလည္းရဲသည္....ေရွာင္းက်န့္မ်က္ႏွာေလးရဲသြားသလို...ဝမ္ရိေပၚလည္းအေနခက္ခက္ျဖစ္သြားရသည္....
ဒီမွာမိုးတြင္းဆိုငါ့ညီတို႔အခန္းကမိုးပက္ခံရမွာ ပလတ္စတစ္ဝယ္ကာမလား...အစ္ကိုဝယ္ေပးမယ္...တစ္ေထာင္ႏွစ္ေထာင္ေလာက္ဘဲက်မွာပါ...
ဒီလူဘယ္လိုလူလည္းမသိ...အၿမဲတမ္းေငြစကားဘဲေျပာကာရေပါက္တစ္ခုတည္းကိုဘဲအစဥ္ဖန္တီးေနတတ္သူထင္၏...နားၾကားျပင္းကပ္လာတာမို႔....
မလိုေတာ့ဘူး...ကြၽန္ေတာ့္ဘာသာဝယ္လာတယ္အခုဘဲကပ္မလို႔...
အစ္ကိုလုပ္တတ္တဲ့အလုပ္သမားေခၚေပးရမလားငါ့ညီ....
ရတယ္...ကြၽန္ေတာ္လုပ္တတ္တယ္..ဘာခက္တာမွတ္လို႔....
စကားအျမန္ျဖတ္ၿပီးအိမ္ထဲခပ္သုတ္သုတ္ဝင္ခဲ့သည္...ေရွာင္းက်န့္လည္းသူ႕အနားမွာကပ္ပါလာသည္....
ကဲ...မင္းလက္ထဲကအထုတ္ေတြခ်ၿပီးအိမ္ကိုတာလပတ္ကာဖို႔ဝိုင္းကူပါဦး...
ဟုတ္...ဟုတ္ကဲ့..
လိုအပ္သည့္ သံေကာရိုက္တူပါဝယ္လာတာမို႔ဘာမွအခက္အခဲမရွိပါ....
ယိုင္တိုင္တိုင္ တိုင္ကိုတြယ္ဖက္တက္ကာ တာလပတ္စကိုသူသံရိုက္ေတာ့ ေရွာင္းက်န့္ေအာက္ကေန စိုးရိမ္စြာျဖင့္သတိေပးမိသည္...
ဝမ္...သတိထားဦးေနာ္ျပဳတ္က်ဦးမယ္...
ခက္ခက္ခဲခဲႏွင့္ပင္အဆင္ေျပေအာင္ကာရံၿပီးစီးသြားေတာ့သူ(ရိေပၚ)
လည္းေခြၽးေတြတဒီးဒီးက်ေနၿပီ....ေရခ်ိဳးၿပီးစေရွာင္းက်န့္သည္လည္းေခြၽးစို႔ေနၿပီ....
မင္းေရခ်ိဳးဦးမွာလား...
ဟို...အခုဘဲခ်ိဳးၿပီးၿပီ...မခ်ိဳးေတာ့ပါဘူး...
ဒါဆိုကိုယ္ေရခ်ိဳးလိုက္ဦးမယ္ခဏေစာင့္...ၿပီးရင္အျပင္ထြက္ၿပီးမနက္စာစားၾကတာေပါ့....
ဟုတ္..ဟိုေလေရကဝယ္ရတာတဲ့...တစ္စည္ကို ယြမ္၆၀တဲ့...စည္အေဟာင္းရွိလို႔ကိုယ္ထည့္ခိုင္းထားတာညေနက်ေပးရမွာအဲ့ဒါ...
ရိေပၚမ်က္ခုံးပင့္သြားရ၏...ေရကဝယ္သုံးရတယ္ဆိုပါလား...သူ႕အတြက္အထူးအဆန္းခ်ည္းျဖစ္ေနသည္....
လာေတာင္းရင္ေပးလိုက္ေပါ့...ကိုယ့္အိတ္ထဲမွာရွိတယ္...
ဟုတ္....
ေရခ်ိဳးဖို႔ထြက္လာၿပီးမွဆပ္ျပာမရွိတာသတိရသည္..မတတ္နိုင္...ဒီမနက္ေတာ့အဆင္ေျပသလိုဘဲေပါ့...
ေရစည္ထဲမွာေတြ႕ရေသာအနားပဲ့ ကြဲထြက္ေနသည့္ေကာ္ခြက္ကလည္းမသတီစရာေကာင္းေနသည္...
မ်က္စိမွိတ္ကာေရကိုခပ္ခ်ိဳးလိုက္ရသည္....
ေရွာင္းက်န့္က သူ႕အတြက္ေရလဲဖို႔ ပုဆိုးတစ္ထည္ႏွင့္တဘက္ႀကီးကိုကိုင္လ်က္ေစာင့္ေနသည္.....
ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ သူ႕(ေရွာင္းက်န့္)အတြက္လိုအပ္သမွ်ေလးေတာ့ဝယ္ေပးရမည္....
သူ႕ဘက္ကအလိုက္တသိတာဝန္ေက်ေပးသလိုကိုယ့္ဘက္ကလည္းသိတတ္မႈေလးေတာ့ရွိမွျဖစ္မည္....
ပတ္ဝန္းက်င္မွာသူနဲ႕ကိုယ္နဲ႕ကို လက္ထပ္ထားသည္ဟုသိထားၾကသည့္အတြက္ထိုအတိုင္းသာဆက္သိထားမွျဖစ္မည္...မဟုတ္ရင္ရွည္လာမည့္ျပႆနာေတြကအမ်ားႀကီး....
>>>>>>>
>>>>>>>
ႏွစ္ဦးသုံးဖို႔ ဆပ္ျပာ၊သြားတိုက္ေဆးကအစ လိုအပ္သမွ် ဗာဟီရ အသုံးအေဆာင္ေလးေတြဝယ္ရတာလည္းမနည္း...
ေရွာင္းက်န့္အတြက္ အဝတ္အစားသုံးစုံဝယ္ေပးျဖစ္သည္..... မနက္စာအတြက္ထမင္းဆိုင္ႀကီးမွာဝယ္စားျဖစ္သည္.....
ထမင္းတစ္နပ္အတြက္ ဒီမနက္ရွင္းလိုက္ရတာႏွစ္ေထာင္ေက်ာ္ကုန္သည္...
ေ႐ႊထည္ေရာင္းရေသာေငြကလည္းလက္ထဲမွာပါးပါးဘဲက်န္ေတာ့သည္...ေနာက္ရက္ေနာက္ရက္ေတြအတြက္ ေတြးရင္းဝမ္ရိေပၚ ရင္ထဲမွာနည္းနည္းေတာ့ေလးပင္သြားရသည္.....
ေနာက္ထပ္ရင္ဆိုင္ရမယ့္အေျခအေနေတြ
ေန႕ရက္ေတြကို ဘယ္လိုျဖတ္သန္းရမလဲ...လက္ထဲမွာက်န္ေသာေငြေလးနဲ႕ေတာ့လုံးဝမျဖစ္နိုင္တာ သိပ္ကိုေသခ်ာေနသည္.....
စိတ္ဒုကၡေရာက္ေအာင္လုပ္တာကေရွာင္းက်န့္ကို...တကယ္တမ္းစိတ္ဒုကၡေရာက္ေနရတာက သူကိုယ္တိုင္ျဖစ္ပါလားဟုေတြးမိရင္း ေျခလွမ္းတို႔ကိုခပ္သြက္သြက္လွမ္းလိုက္ေတာ့......
ဟာ!!!
ရႉးဖိနပ္ကငွက္ေပ်ာခြံတစ္ခုကိုနင္းမိၿပီးေျခေခ်ာ္ကာ သူဗိုင္းခနဲ ဟန္ခ်က္ပ်က္ ဖင္ထိုင္လဲက်ေတာ့သည္....
ဝမ္...ဝမ္...
စိုးရိမ္တႀကီးေခၚသံႏွင့္အတူေရွာင္းက်န့္ကသူ႕အနားခ်က္ခ်င္းေရာက္လာသည္.....
ဝမ္ရိေပၚ မ်က္ႏွာႀကီးနီျမန္းလ်က္ ခ်က္ခ်င္းျပန္ထသည္.....ဘယ္လိုေတြေတာင္အရွက္ကြဲရတာလဲ.....
ရတယ္ဘာမွမျဖစ္ဘူး....
အနားေရာက္လာတဲ့ေရွာင္းက်န႔္ကိုျပန္ေျဖလိုက္ၿပီး....ရွက္တာေကာ စိတ္တိုတာေကာေရာကာသူပတ္ဝန္းက်င္ကို ေဝ့ဝဲၾကည့္မိသည္....ေတာ္ပါေသးရဲ႕...ဘယ္သူမွမျမင္...ထူထူပူပူႏွင့္ပင္အိမ္ထဲကို ေရွ႕ကလွမ္းဝင္ေတာ့ ေရွာင္းက်န့္ကလိုက္လာရွာသည္....
အိမ်ထဲရောက်တော့ဘောင်းဘီနှင့်အကျ်ီကိုချွတ်လဲပစ်လိုက်သည်....
ကြပ္ပ်စ္ေပၚထိုင္ခ်လိဳက္ေတာ့သိမ့္ခနဲျဖစ္သြားတာမို႔....
ဟာ...ဒီကြပ္ပ်စ္ကလည္းစုတ္ျပတ္ေနတာဘဲ....
သူစိတ္တိုေနတာကိုသိေသာေရွာင္းက်န့္ကဘာမွမေျပာဘဲေနာက္ဘက္အခန္းထဲဝင္သြားကာပါလာေသာအထုပ္ေတြကိုသိမ္းဆည္းေနလိုက္သည္...
မခိုင္မခန့္ကြပ္ပ်စ္ေလးကိုနည္းနည္းျပဳျပင္ၿပီးထပ္ခ်ဲ့လိုက္ရင္ေတာ့အိပ္ဖို႔အတြက္အဆင္ေျပသြားမည္ဟုရိေပၚေတြးမိသည္....
သို႔ႏွင့္...သူ႕ကိုအိမ္ရွာေပးေသာ ဦးခ်မ္းဆိုသူအားေခၚကာ သစ္ဆိုင္ရွိရာသို႔လိုက္ပို႔ခိုင္းရသည္....
သစ္ေခ်ာင္းႏွင့္ပ်ဥ္တစ္ခ်ပ္ဝယ္ၿပီးျပန္လာကာအိမ္ေရာက္ေတာ့ကြပ္ပ်စ္ကိုက်ယ္ဝန္းေအာင္ျပဳျပင္ရသည္....
သူ႕ဘာသူပစၥည္းေတြဝယ္ကာျပဳျပင္ေနတဲ့သူေၾကာင့္ေရွာင္းက်န့္အံ့ၾသစြာေမးမိသည္....
ဝမ္ကဒါေတြကိုလုပ္တတ္တယ္....
မလုပ္တတ္လို႔မျဖစ္ဘူး...ညတိုင္းငုတ္တုပ္မအိပ္နိုင္ဘူး...ေဟာ့ဒီ့ကြပ္ပ်စ္မွာမင္းတစ္ျခမ္းကိုယ္တစ္ျခမ္းအိပ္မယ္....မနက္ကဝယ္လာတဲ့တစ္ေယာက္အိပ္ျခင္ေထာင္ႏွစ္လုံးရွိတယ္ တစ္ေယာက္တစ္လုံးေပါ့....
ေျပာၿပီးေရခ်ိဳးဖို႔ထြက္လာခဲ့သည္....ရွှံ့ဗွက်တွေနှင့်ပေကျံသွားသောအကျ်ီနှင့်ဘောင်းဘီကိုရှောင်းကျန့်ကလျှော်ပြီးလှန်းထားသည်ကိုတွေ့ရသည်....
ေရမိုးခ်ိဳးၿပီးသည္ႏွင့္အိမ္မွာလည္းမေနခ်င္တာေၾကာင့္ဦးခ်မ္း ရွိရာလန္ခ်ားဂိတ္သို႔ျပန္ထြက္လာခဲ့မိသည္.....
လမ္းထိပ္လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေလးမွာထိုင္စကားေျပာျဖစ္သည္....
ေနပါဦး...ညီေလးရမင္းကေယာက္်ားခိုးလာတာလား...
ဟုတ္ကဲ့...
ၾကည့္ရတာမင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္လုံးပငယ္ငယ္ႏုႏုေခ်ာေခ်ာေလးေတြပါ...ဘာလဲႏွစ္ဖက္မိဘေတြကသေဘာမတူလို႔ဒီရပ္ကြက္မွာလာေရွာင္ေနတာလား...
ဆိုပါေတာ့ဗ်ာ မိဘေတြမသိေအာင္လာေနတာပါ...
အင္း...မင္းတို႔လူငယ္ေတြခံစားခ်က္ကိုေတာ့မေျပာတတ္ဘူး...ဘယ္ေလာက္ဘဲတရားဝင္တယ္ဆိုဆို...တစ္ခ်ိဳ႕မိဘေတြ
ကေတာ့ေယာက္်ားေလးႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ခ်စ္ျခင္းကိုအလြယ္တကူေတာ့နားမလည္ေပးနိုင္ၾကဘူးကြ...ဒါေပမယ့္ကြာ...မိဘဆိုတာသားသမီးကိုမစြန့္နိုင္ပါဘူး...ေတာင္းစုတိပလုံးစုတ္ကိုဘဲစြန့္နိုင္တယ္တဲ့...စိတ္ေျပေတာ့လည္းျပန္ေခၚမွာပါ...မင္းကိုေကာမင္းေကာင္ေလးကိုပါငါကသနားေနတာကြ..မင္းတို႔အဆင့္အတန္းေတြနဲ႕ဒီရပ္ကြက္ပုံစံနဲ႕ကလုံးဝမအပ္စပ္ဘူး....
ကြၽန္ေတာ္တို႔ပုံစံေတြကသိသာေနလို႔လား...
သိပ္သိသာတာေပါ့ကြ...မင္းေကာမင္းေကာင္ေလးပါ ႏုႏုဖတ္ဖတ္ေလးေတြ ဒီရပ္ကြက္ထဲမွာမေနေစခ်င္ဘူး..
ဘာျဖစ္လို႔လဲဗ်...
မထိုက္တန္လို႔ေပါ့ကြာ..ၿပီးေတာ့မင္းတို႔အခုေနေနတဲ့ေဘးအခန္းက ခ်င္႐ုံဆိုတဲ့ေကာင္ေၾကာင့္လည္းပါတယ္...
ဗ်ာ..အဲ့ဒိ့လူကဘာျဖစ္လို႔လဲဗ်...
ဒီေကာင္ကအက်င့္မေကာင္းဘူးကြ...မိဘအေပၚလည္းေကာင္းတဲ့ေကာင္မဟုတ္ဘူး မိသားစုေမာင္ႏွမေတြထဲ အႀကီးဆုံး ဒုကၡအေပးဆုံးမို႔မိဘေတြကဒီေကာင္အိမ္ေထာင္က်ေတာ့အိမ္ေအာက္ခန္းမွာဘဲေနခိုင္းတာ....မိန္းမခမ်ာလည္းဒီေကာင့္ဒဏ္ခံရတာပါဘဲ..သူ႕မိန္းမဘက္ကအသိုင္းအဝိုင္းက အဆင္ေျပေျပပါဘဲ...ဒီလိုေကာင္မ်ိဳးနဲ႕ဘယ္သေဘာတူမလဲ...ေကာင္မေလးပါလာသမွ်ထိုင္စားတယ္ ႏွိပ္စက္ဒုကၡေပးတယ္
စားစရာမရွိေတာ့မိန္းကေလးခမ်ာ ရပ္ကြက္ထဲလွည့္အဝတ္ေလွ်ာ္ရတယ္...ဒီေကာင္ကေက်ာ့ေက်ာ့ေလးေနၿပီးဘာအလုပ္မွမလုပ္ဘူး...ေကာင္မေလးအိပ္ရာထဲလဲၿပီးေဆး႐ုံေရာက္တဲ့အထိပစ္ထားတာေလ...မိဘေတြသိေတာ့ေကာင္မေလးကိုအိမ္ျပန္ေခၚတယ္...ေနာက္ဆုံးေတာ့လည္းသူ႕ဒဏ္ကိုမခံနိုင္ေတာ့ပုံပါဘဲ ေကာင္မေလးကအၿပီးကြာရွင္းဖို႔လုပ္တယ္....ဒါေပမယ့္အဲ့ဒီ့ ခ်င္႐ုံဆိုတဲ့ေကာင္ကဘယ္ေလာက္ဆိုးလဲဆိုရင္ေလ်ာ္ေၾကးရမွကြာရွင္းေပးမယ္တဲ့ေလ...မိန္းကေလးမိဘေတြဘက္ကလည္း ယတိျပတ္ခ်င္ေတာ့ ႏွစ္ဖက္ညွိႏွိုင္းေပးလိုက္ရတယ္ကြ....
ထိုခ်ဳံနင္ဆိုေသာလူအေၾကာင္းကိုၾကားရတာတစ္ခုမွေကာင္းကြက္မရွိ....
ၿပီးေတာ့လည္းဒီေကာင္ကမိန္းမေယာက္်ားမခြဲႏွာဘူးက က်ေသးတယ္ကြ..မင္းေကာင္ေလးကႏုႏုဖတ္ဖတ္ေလးမို႔ငါကသတိေပးတာ...ဒီေကာင့္ကိုသတိထားအေရာမဝင္ေလနဲ႕....
စေတြ႕ကတည္းက ခ်င္႐ုံဆိုေသာလူကို သူ႕စိတ္ကၾကည့္မရတာမို႔ သိပ္ရင္းရင္းႏွီးႏွီးမေနခဲ့ပါ....
ဦးခ်မ္း၏စကားေၾကာင့္တစ္ေယာက္ထဲက်န္ခဲ့သည့္ေရွာင္းက်န့္ကိုသတိရမိသည္...ေယာက္်ားေလးသာဆိုတယ္ သူ႕လိုေယာက္်ားတစ္ေယာက္မွာရွိသင့္တဲ့ႂကြက္သားေတြဘာေတြလည္းမေတြ႕ရ...ႏုဖတ္ေနၿပီး႐ုပ္ရည္ကလည္းမိန္းကေလးအရႈံးေပးရေလာက္တယ္....
ႏုံႏုံအအနဲ႕ဒုကၡေရာက္ေနရင္အခက္...ဒါေၾကာင့္သူျပန္ဖို႔ျပင္ဆင္ရေတာ့သည္....
ျပန္ေတာ့မလို႔လား...ေအးငါလည္းခရီးသည္လာတုန္းလန္ခ်ားေလးဘာေလးထြက္ရဦးမယ္...ေနာက္မွေတြ႕ေသးတာေပါ့ကြာ....
ဦးခ်မ္းကိုႏႈတ္ဆက္ကာျပန္ခဲ့ေတာ့သည္....
▶▶▶▶▶▶▶▶▶▶▶▶▶▶▶▶▶
May
6.7.2022
Thanks For votes,rl,following, comments
အခုေခတ္ေတာ့မဟုတ္ေပမယ့္တစ္ခ်ိဳ႕ေရွးေခတ္တ႐ုတ္ကားေတြမွာပါတာေလဆိုက္ကားလိုပုံစံမ်ိဳးဒါေပမယ့္သူတို႔ၾကထိုင္တဲ့ေနရာမွာအမိုးေလးေတြတပ္ထားတာေလ
အဲ့တာကိုဘယ္လိုေခၚၾကလဲဆိုတာတကယ္မသိလို႔ၾကားဖူးနားဝရွိတဲ့ လန္ခ်ားဆိုတဲ့စကားလုံးကိုထည့္ေရးမိတာပါ တကယ္လို႔မွားေနတယ္ဆိုရင္ေျပာေပးပါဦးေနာ္😅