De vertrekken van de hoofdmonitoren zijn schaars verlicht door de verschillende kaarsen verspreid in de ruimte. Buiten is het donker en zelfs de maan lijkt zich niet te willen laten zien vannacht.
Op de sofa in de hoek zit ik, met een boek in me hand die al minimaal een halfuur op dezelfde pagina opengeslagen is. Ik staar naar het knisperende haardvuur.
Terug komen naar Zweinstein na de kerstvakantie was geen pretje. Het mag dan wel oorlog zijn, twee weken lang thuis doorbrengen met familie is het beste wat je kan hebben in deze tijden. Daarbij helpt het ook niet dat de Kragges op oorlogspad zijn.
Het geweld werd meteen al opgevoerd en overal werden straffen uitgedeeld, vaak voor de kleinste dingen. Ook ik ontkwam er helaas niet aan. Zodra ik de grote hal binnen liep, vergezeld door mijn vrienden, werd ik omringd door de Kragges, beide met uitgestoken toverstokken.
Trots en met angstaanjagende grijnzen vertelden ze me dat ze weten dat ik iets met de verdwijning van Theo te maken heeft en dat ze me ervoor gaan straffen. Toen ik ze simpel meedeelde dat ze geen bewijs hebben, kreeg ik een vloek op me afgestuurd als antwoord. Ik blokkeerde hem en ben daarna naar de Griffoendor tafel gelopen, waar mijn vrienden me enthousiast ontvingen. Ginny, die tegenover me was gaan zitten, en ik hadden elkaar aangekeken, wetende dat we nu snel actie moeten ondernemen.
De portret deur van onze vertrekken slaat plotseling open en vanaf mijn plek kijk ik achterdochtig naar de twee bezoekers. Een glimlach verschijnt echter direct op mijn gezicht als ik Ginny en Marcel met uitgestoken toverstokken naar binnen zie klimmen.
'Slaapt Malfidus al?' fluistert Ginny als begroeting. Ik knik.
Ik leg mijn boek opzij en sta op van de sofa. 'De kerstvakantie heeft hem niet goed gedaan. Hij is bijna direct naar bed gegaan, maar we moeten voorzichtig zijn. Hij heeft veel nachtmerries waardoor hij soms 's nachts loopt te spoken,' zeg ik zachtjes.
Ik gebaar dat de twee Griffoendors me moeten volgen en open de deur naar mijn slaapkamer.
'Ik ga de anderen overbrengen. Wacht hier op ons, zodat Draco je niet ziet.'
'Doe geen domme dingen, Kat,' zegt Marcel met een waarschuwende blik, waarna zij de deur sluiten en ik weer alleen achter blijf in de woonkamer. Ik laat mijn blik nog een keer glijden naar de slaapkamerdeur van Draco, waar het gelukkig nog stil is.
Dan draai ik een rondje om mijn as en verschijnsel naar de veranda van villa Mergel.
Daar had ik verwacht dat mijn vrienden die ik naar Zweinstein ga brengen beneden zouden wachten, niet dat ook de rest van de familie er zou zijn.
'Kate!' klinkt er hard als ik de hal van de villa in loop en het zusje van Terry springt in mijn armen. 'Ik ben zo blij dat alles oké is!'
Ik frons even verward terwijl ik haar een knuffel geef. Vanuit de woonkamer komen Theo, Loena en Terry lopen, direct gevolgd door een grote groep aan volwassenen.
'Waarom zijn jullie allemaal wakker? En waarom zou ik niet oké zijn?' vraag ik verbaasd aan ze.
Theo en Terry geven me ook een knuffel, terwijl ik mijn blik gefocust hou op Sirius, die grimast. Naast hem staat mijn vader met eenzelfde norse blik.
'We hebben een waarschuwing gekregen vanuit Jeweetwel's cirkels dat er plannen zijn om je aan te vallen en te ontvoeren vanaf Zweinstein,' legt Sirius uit. 'We waren bezorgd omdat we, logischer wijze, niks nog van je gehoord hadden.'
'Zo makkelijk ben ik niet klein te krijgen,' zeg ik met een knipoog, waarna ik weer serieus word. 'Narcissa heeft het doorgespeeld zeker?'
'Klopt, en Noah heeft het bevestigd,' antwoordt mijn vader.
'Hoe weet Noah... weet je wat ik wil het niet eens weten,' mompel ik hoofdschuddend.
Mijn ogen ontmoeten die van Theo, waar ik de spanning van wat er gaat komen in zijn ogen kan zien. We doen nu misschien wel luchtig, maar de boodschap van Sirius heeft ook mij even van mijn voetstuk gebracht en voor mij vrienden voor me is het al helemaal een spannende nacht.
'Het is tijd om te gaan,' zeg ik zachtjes. Theo en Terry knikken beide even. Ik kijk kort even naar mijn vader. 'We hebben het later nog over die waarschuwing.'
'Pak jullie koffers, jongens,' zegt Clothilde vriendelijk, die al die tijd stilletjes tegen de muur had gestaan. De vier studenten knikken en rennen weer naar de woonkamer, waardoor ze ons heel even alleen achterlaten.
Sirius kijkt me aan met een doordringende blik in zijn ogen en hij trekt zijn mond pas open als mijn vrienden buiten gehoorsafstand zijn. 'Wees voorzichtig Katelynn,' zijn stem is zacht. 'We willen jou niet ook verliezen.'
Ik verstijf kort terwijl er meerdere herinneringen door mijn gedachten flitsen die ik diep had weggestopt. Onvrijwillig zie ik mijn moeder weer dood voor me neervallen en hoor ik Bellatrix kakelende lach op de achtergrond.
Dan stelt het beeld weer scherp en weet ik de muren in mijn geest weer op te bouwen zoals ik het hele jaar al doe. Ik buig mijn hoofd even naar Sirius en schenk hem een glimlach, het enige wat men van mij te zien krijgt.
'Komt goed, Siri.'
Mijn ogen ontmoeten kort die van mijn vader, die al die tijd niks heeft gezegd. Ik staar naar de man, die ik de laatste tijd steeds moeilijker kan peilen. Hij trekt zich terug, verhardt steeds meer. Van de vrolijke en liefhebbende vader die ik vier jaar geleden voor het eerst ontmoette is weinig over.
Onze staarwedstrijd wordt onderbroken door stemmen en het geschraap van koffers over de stenen vloer van de hal. Ik verbreek het oogcontact met mijn vader en zet weer een grijns op mijn gezicht.
'Iedereen er klaar voor?'
Theo, Terry, Lara en Loena knikken tegelijk, al hebben hun gezichten allemaal een andere uitdrukking. Terry en vooral Lara zien er angstig en nerveus uit. Loena is bijna het tegenovergestelde. Ze heeft een ontspannen uitdrukking op haar gezicht, wetende dat we ergere dingen hebben meegemaakt dan dit. Theo houdt een neutrale blik, maar ik zie lichte spanning, en bovenal vastberadenheid, in zijn ogen. Dit is zijn manier van rebellie, tegen de Kragges en tegen zijn vader.
Ik steek mijn armen uit naar Theo en Loena, die ze met hun vrije handen beetpakken, in de andere hun hutkoffer. Het plan is dat ik eerst hun tweeën naar mijn vertrekken verschijnsel aangezien zij de meest ervaren SVP leden zijn. Daarna kom ik direct terug voor Terry en zijn zusje.
'Daar gaan we,' zeg ik nog snel, waarna ik de twee meteen weg verdwijnsel. We landen met slechts een zachte plof in onze vertrekken, die tot mijn opluchting nog steeds leeg zijn. Dat betekent dat Draco of ligt te slapen, of door de gangen dwaalt. Beide opties kan ik mee leven.
Mijn vrienden laten me los en ik loop direct naar de deur van mijn slaapkamer, waar ik drie keer op klop. 'We zijn er.'
Van binnenuit wordt het slot opengedraaid en nieuwsgierig steken Ginny en Marcel hun hoofd door de deuropening. Bij het zien van Theo en Loena lichten hun gezichten op.
'Ik ben zo terug,' zeg ik grijnzend, terwijl Marcel een iets te luide 'Loena' roept en haar om de hals valt.
Ik verschijnsel terug naar de villa, waar Clothilde Lara een omhelzing geeft. De dertienjarige houdt haar rug recht ondanks alle angst die ze uitstaat.
'Is de kust veilig?' vraagt Terry direct.
'Kan bijna niet veiliger. Er wacht een extra tweemans comité ons op,' zeg ik met een knipoog. Direct lichten Terry's ogen op, heel goed wetende wie die twee mensen zullen zijn.
Hij legt een hand op zijn zusjes schouder. 'Kom Lara.'
'Bedankt voor alles!' zegt Lara met een lichte buiging naar Sirius en Clothilde. Daarna herhalen ook zij en Terry dezelfde handeling als Theo en Loena, en leggen hun handen op mijn arm. Met een laatste blik op Sirius verdwijnsel ik ook deze twee mensen uit villa Mergel.
Als we landen in mijn vertrekken, zijn de twee Griffoendors, een Ravenklauw, en een Zwadderaar geanimeerd met elkaar in gesprek. Verrassend kijk ik toe, vooral aangezien ze redelijk wat geluid maken met z'n allen. De hutkoffers zijn in de hoek van de kamer gezet, waar Terry en Lara die van hun nu bij zetten.
'Is Draco er niet dat jullie zoveel lawaai maken?' vraag ik aan Ginny met een snelle blik op de slaapkamerdeur aan de andere kant van de ruimte.
'Hij heeft zijn kamer verlaten toen jij in villa Mergel was,' legt de ginger uit. 'We hoorden hem vanuit de slaapkamer.
'Hm,' ik kijk even bedenkelijk naar de groep leerlingen, die me nu allemaal aankijken. 'Ons geluk kennende zullen we hem tegenkomen, maar daar verzinnen we tegen die tijd wel wat op. De koffers volgen later. Laten we gaan. Onthoud goed dat we de geheime route op de zesde verdieping nemen en allemaal elkaars hand moeten vasthouden om zo lang mogelijk onzichtbaar te blijven.'
'Luid en duidelijk kapitein,' zegt Terry met een knipoog. Het lijkt bijna op een routine missie van de SVP die we maar vaak genoeg hebben gedaan. Samen sluipen we eerst de hoofdmonitoren vertrekken uit en vormen daar een treintje.
Ik loop voorop en hou Lara's hand stevig vast. De anderen kunnen zich goed verdedigen mochten we iemand tegenkomen, maar Lara moet ik nog echt beschermen en dus is het het beste als ik haar het langste onzichtbaar kan houden. Daarachter volgt Terry, die vlakbij zijn zusje wil blijven. Daarna is Loena, meer als buffer, met daarachter Theo. Ginny en Marcel sluiten de rij af.
We moeten twee verdiepingen omhoog om bij de kamer aan te komen, wat een aardige afstand is in een kasteel zo groot als deze. Op onze tenen sluipen we door de verlaten gangen. Het enige geluid is het zachte geschuifel van onze voetstappen en geritsel uit de portretten om ons heen. Het is al te laat voor klassenoudsten om ons tegen te komen en ik hoop dat ook de Kragges al in hun bed liggen.
'Katelynn!' sist Ginny naar me als we op de trap naar de zesde verdieping lopen. Ik draai me vragend om. Ze houdt de sluipwegwijzer omhoog die ze in haar vrije hand vast hield.
'Draco, Korzel en Kwast lopen op de zevende verdieping! Ze lijken rondjes te lopen. Verder is de kust veilig.'
Ik frons even. Draco in zijn eentje was niet moeilijk geweest, maar met Korzel en Kwast erbij wordt het nog een probleem. Gelukkig voor ons zit er recht tegenover de Kamer een geheime gang verstopt achter het tapijt.
'We wachten achter het tapijt van vrouwe Laetitia en dan zal ik ze weg leiden van de Kamer. Volg ons op de Sluipwegwijzer en ga de Kamer in als de kust veilig is,' sis ik snel naar achteren toe. De rest knikt, terwijl we ondertussen het begin van de geheime gang induiken en ons zo naar de laatste verdieping van het kasteel begeven.
Bij het uiteinde van de route blijven we staan en houdt iedereen zich stil. Als we teveel geluid maken kunnen de jongens ons horen.
'Waar zijn ze?' fluister ik naar Ginny.
Ze wijst op drie vlekjes op de kaart. 'Aan de andere kant van de verdieping momenteel. Maar zodra ze geluid horen zullen ze hierheen komen.'
'Ik zal proberen ze naar de zesde verdieping te leiden. Stuur me een bericht met de munten zodra jullie binnen zijn, oké?'
'Komt goed, Kate,' fluistert Theo. 'Maar hoe ga je ze precies afleiden?'
Ik grijns breed, wat net aan te zien is in de lumos van onze toverstokken.
'Ik ga ze niet afleiden, dat gaat de Wolf doen. Het was toch al lang stil, vinden jullie niet?'
In de donkere gang zie ik drie paar ogen groot worden van schok als het besef langzaam bij ze binnenkomt. Zelfs Theo heeft al die tijd niet geweten wie er schuil ging achter het persona van Zweinstein's grootste pranker.
Ik geef ze geen tijd om vragen te stellen en salueer ze met een knipoog. 'Hou de kaart goed in de gaten!'
En daarna glip ik onder het tapijt door, op zoek naar de drie Zwadderaars.
......................................................
Ik ben al twee weken bezig met dit hoofdstuk, maar mijn schema is zo ongelofelijk druk dat het veel langer heeft geduurd dan bedoeld. Bij deze dan toch!