5 months later..
NAJA'S POINT OF VIEW
Tahimik na daan, nahuhulog na mga dahon ng puno, lumilipad na mga ibon at ang sinag ng araw ay mas nagbigay excitement sa akin ngayon. Papunta ako ngayon sa bahay ni Zarden dala-dala itong asul na kahon. Today is his birthday, 17th birthday!
Ang totoo niyan, mamayang 6 p.m pa niya ako kukunin sa bahay pero 'yon na nga gumawa kami ng gimik magkakaibigan.
Nakikipagsabwatan din kami sa parents niya.
Actually ganito kasi 'yon, kaya inagahan namin ang pagpunta sa kanila ay dahil tulog si Zarden kapag hapon, kaya ang taas ng height eh! Or mataas lang talaga siya T^T
Pupunta kami sa kwarto niya at lalagyan namin ng laruan na mga daga sa tabi niya at paggising niya magsisigaw siya sa takot, maglalagay kami roon ng camera para may video kami ng mukha niya kung paano matakot, tapos pagbaba niya sisigaw kami ng 'Happy Birthday!'
Oh diba surprise!
3 p.m narito na kami sa bahay nila.
Natatawa pa kami nang nagsidatingan na sila.
"Agahan ba natin paglagay ng mga daga sa kwarto niya?" Archer ask.
"Ahm pwede rin." Gael agree.
"Oo nga 'no.. kasi baka magising siya ng maaga."
"So, let's go?" Flynn said, thrilled.
Nauna silang maglakad habang ako ay napahinto nang mamataan ko ang usok na galing sa labas at amoy na nakakalaway kaya sinundan ko ito. Kinuha ko ang polaroid sa mesa nila.
Mas lumapad ang ngiti ko nang makita ang mama at papa niyang naggigrilling for barbeques.
Ang totoo niyan ako ang nagsabi sa kanilang gawin iyon sa anak nila. Ang kapal ng mukha ko no'n pero para naman ito kay Zarden.
I captured some pictures of them both without them knowing.
I know that his parents aren't together, but let's just assume they are. I stared at the picture, I'm gonna put this photos on his wall, secretly.
I immediately ran, feeling thrilled.
It's 5:30 in the afternoon, and it's already dark outside.
We giggled silently when we act like we are busy arranging some food on this long luxurious glass table.
"Nandito na ako! Asan si Zarden?" Avabella shrieked. Nagdadrama lang.
We covered our mouths, trying not to laugh.
Maya-maya lang ay isang malakas na mura at sigaw ang narinig namin sa kwarto niya kaya hindi na namin napigilan ang tumawa.
Gago talaga HAHAHAHAHHAHAHA! 'yong pati magulang mo nakisama sa kabaliwan ng mga kaibigan HAHAHAHHA.
Ang lutong ng mura niya, parang ganito oh.
"AAHHHHHHH PUT*NGINA GAG*!!"
Umipit pa talaga yung boses niya nang kaunti!
I bit my lower lip when I saw him walking down the stairs with a messy hair and serious face.
"Happy birthday!" We shouted.
Nagtawanan ulit kami nang nakasimangot siya pero maya-maya ay napalitan ng pamumula sa tenga at ngumiti.
Oh.. it's cute.
We sang a happy birthday song to him. Each of us gave him a gift, napakamot pa siya sa batok dahil sa rami.
Sabay kaming kumain sa isang mesa, kasama rin namin ang mga maids nila at mga butlers.
Sinundan ko lang si Zarden nang tingin hanggang sa tumapat ang tingin niya sa barbeque.
He furrowed his brows and looked at his parents. Nagtatawanan ang parents niya at sina Archer kaya binalik niya nalang ang tingin sa barbeque at kumuha.
I smile and continue eating.
I hope this is one of your best day, Zarden.
Dito kami overnight, okay na okay na talaga ng parents niya. Gusto nga rito na kami tumira, sa tagal ng panahong pagsasama namin ay kilalang-kilala na kami ng parents niya.
Nasa kwarto kami ni Zarden ngayon, magm-movie marathon! Inayos muna namin ang mga gamit at higaan, para komportable.
"Kukunin ko na 'yong popcorns!" Sigaw ko bago lumabas ng kwarto.
Papasok na sana ako sa kusina pero napahinto ako nang marinig ang usapan ni Zarden at magulang niya.
"Mom, Bakit hindi niyo sinama si Chloe? Dad, sina Jeph at Jez?" Zarden asked to his parents. Those names he mentioned are the kids of his parents, his half siblings.
"Ah, maaga sila natutulog anak, tsaka naiintindihan naman nila lalo na si Jeph.. tsaka sabi nga nila happy birthday sa'yo." His father replied.
"Tell them thank you. I'm gonna visit them again soon. How about Chloe, mom?"
"She's with Ryle, don't worry.." Ryle is his new husband.
"Oh I see.." Zarden mumbled.
"But hey, we are here, actually..gusto talaga naming masolo ang anak namin, gusto naming tayo lang muna at mga kaibigan mo, Zarden."
"Yes, son. 'Yon talaga 'yung plinano namin, tsaka yung barbecue masarap ba?"
"Oh hell yes! Nagulat nga ako kung paano niyo nalaman 'yong favorite food ko."
"Nagulat nga kami kung paano mo naging favorite ang barbeque."
The three of them laughed.
Paano kung nandito sina mama at papa? Ganiyan din ba kami kasweet? Hindi ko nga sila nahawakan o nayakap. Si lola rin, magkasama na talaga silang tatlo.
"Thank you mom, dad."
"No.. thank you, son. Thank you for accepting us again in your life, even though we have our own family. So.. thank you for accepting us again. I really love you, anak."
"This is one of my dream, na kahit ganito ang sitwasyon namin ng mama mo naintindihan mo kami. I want more time like this. Sana madaming events pa.." nagtawanan ulit sila.
"Alam niyo mom, dad. Galit na galit ako sa inyo noon, and I'm sorry for that. Pero alam niyo ba na ayoko kayong mawala. Yes I hate both of you that time.. yet I don't want to lose you both."
Silence..
"Oh that was shame." He mumbled.
They laugh again at each other.
"Ngayon naiintindihan ko na kung bakit wala kayo lagi sa tabi ko, okay lang sa akin. Basta wag niyo akong iwan ha.. I can't. I just.. I can't lose you both. I don't want to lose one of my loveones."
I bit my lower lip. A tears started to loom around my eyes but I immediately wiped it.
Umatras ako ng kaunti at naglakad na parang galing ako sa kwarto.
"Hi po! Kukunin ko po sana 'yung popcorn," ani ko.
Nakita kong hinawi nilang tatlo ang luha at nagsipagngiti.
"Sure.."
"Ako na magdadala sa taas." Kinuha ni Zarden ang dalawang malalaking bowl at saka tumingin sa akin na nakangiti at nagsimula nang maglakad palabas, susunod sana ako nang tinawag ako ng mama niya.
"Naja, can I talk to you for a minute?" Ani mama ni Zarden sa maanghel na boses.
Wala na ang papa niya, nagpaalam na sasagutin ang tawag, lumabas ito sa exit ng kusina.
Kinakabahan pa rin ako kapag kaharap at kausap ang mama niya.
Ikaw kaya kausapin ng isa sa famous model??
"Ano po 'yon?"
She stared at me and smile.
"Thank you for being a bestfriend to my son."
My lips parted and something in my heart melt.
Oh, I'm too soft to her words.
"I hope magtagal pa ang pagkakaibigan niyo sa anak ko. Especially to you.. thank you for accepting his past. You are the best girl I've met, I swear.."
Best girl I've met..
Those words keep echoing inside my mind.
"Because your son deserved it, tita."
"Oo nga po pala, sino pong nagluto no'ng menudo?"
She chuckled softly before answering.
"Her aunt, my sister. Hindi raw siya makapunta kaya pinagluto nalang niya ng menudo." Ahh si Ms. Vivian-- I mean Vivian!
Kumusta na kaya siya?
"Ah sorry, baka magmomovie marathon na kayo, just tell us if kulang ang popcorn ha.." I nodded and thanked her before I skedaddled the kitchen.
Pagdating ko ay ako nalang pala ang hinintay. Agad akong tumalon sa tabi ni Avabella at niyakap-yakap siya, wala lang nanggigigil ako sa kaniya.
Horror iyong pinanood namin kaya nasiglaan kami dahil sa mga jumpscares, natatawa rin kami sa sigaw ni Avabella na "jusko marimar!" HAHAHAHAH
Pagkatapos ay drama ang sunod naming pinanood.
Namula pa ang pisngi ko nang humiga sa paanan si Gael kay Avabella, at nagtawanan pa ang dalawa.
Hmm.. ano ba talagang meron sa dalawang ito? Ang sakit nila sa mata.
Kumurap ako nang may mag-abot sa akin ng bowl.
Kinuha ko ito at ako ang naghawak habang siya ay kuha lang nang kuha.
Okay.. give chance, birthday niya kasi.
Sinandal niya ang kaniyang ulo sa balikay ko. Hindi ako gumalaw at hinay-hinay na tiningnan kung natutulog siya pero mulat itong nakatingin sa tv.
I was about to avert when he stared at me back.
Something like a magnet, I can't stop staring at him, even him. Wala sa isa sa amin ang gumawa ng galaw. We just stared at each other.
Kumurap ako ng dalawang beses at inabutan siya ng popcorn kung gusto niya pa.
Ikinagulat ko ng kinuha niya ang isang braso ko at pinalupot sa leeg niya.
Nakasandal ang ulo niya sa balikat ko habang ang kamay ko naman ay nakapalupot sa leeg niya.
Tinaas ko nang kaunti ang kamay ko papunta sa buhok niya at hinawakan ang malambot niyang buhok.
"Happy birthday.." I mumbled.
"Thank you." He replied, mumbling.
Parang once in a blue moon mo lang talaga maririnig ang 'thank you' ni Zarden. Kaya ang saya ko ngayon hindi dahil kung anong ginawa ko, kung hindi napasaya ko siya sa birthday niya.
Niyuko ko ng kaunti ang ulo ko para makita siya.
He is closing his eyes and.. a smile plastered on his lips that makes me soft.
I hope that smile will last.
--
3 weeks later..
NAJA'S POINT OF VIEW
Naglalakad ako sa hallway ng college building, may inutos kasi adviser namin.
I was about to take the second stair when someone called my name. I turned my head to him.
"Bakit ka nandito, William?"
Ngumiti siya at tinuro ang isang room.
"Ate ko, may pinahatid kasi kaya binigay ko sa kaniya, aalis na sana ako kaso nakita kita. Kumusta?"
Ang linis na ng mukha niya hindi gaya noon na may sugat sa kilay at sa bibig. 'Yung buhok niya rin maayos na. Pumogi ah!
"Heto okay lang naman.. ikaw ba?" Tanong ko.
"Same as you but a little bit stress.."
"Ah, sabay na tayong bumaba?" Alok ko.
Tumango-tango siya at magkasabay na kaming bumaba.
Habang tahimik lang kaming naglalakad ay napapansin ko ang madalas na pagtingin sa akin ni William.
Hindi ako matatahan kung anong meron, huminto ako't nilingon siya. Naguluhan pa siya no'ng una pero maya-maya ay naintindihan ang paghinto ko.
"May problema ba?" I ask worriedly. May gusto siyang sabihin pero hindi niya masabi.
Hinawakan niya ang batok niya't yumuko ng kaunti.
"Hey.."
He let out a sigh and looked at me.
"Actually, plano kong harapin si Zarden tungkol sa ginawa ko noon."
Kaya pala..
"William, okay na sa kaniya iyon, tsaka matagal na ang panahon na 'yon, 'wag kanang mag-alala."
"Kahit na.. saying sorry is already my thing right now, kaya gusto kong magsorry. What I did was wrong."
Tumango-tango ako sa paliwanag niya.
"Come with me, sasabihin mo sa kaniya ngayon."
A wide smile plastered on my face while walking together with this two pogi.
Wala si Avabella, Flynn at Gael. May pupuntahan daw sila, hindi na ako nagtanong kung saan I think it's too private.
Hinawakan ko ang isang braso ni Archer at ang isa naman ay kay Zarden.
"Iangat niyo 'ko!" Utos ko.
"One..two...three!"
Tawa ako nang tawa sa ginawa nila. Parang gaan na gaan lang din sa kanila. Para akong may kapangyarihan na lumutang, nakakaamaze...
Nasa parking lot na kami ng Brawny. Napataas kilay ako nang sabay na binuksan ni Archer at Zarden ang kani-kanilang kotse sa harap ko.
Nagtinginan sila habang ako ay pabalik-balik ang tingin nina Archer at Zarden.
So.. sinong maghahatid sa'kin?
"Ah, siya nalang maghatid sayo---" umawang ang bibig ko dahil sabay nila iyong sinabi.
"Sige ikaw nalang---" napangiwi ako nang sabay ulit silang nagsalita.
"Sige ganito nalang.. maglalakad nalang ako. Okay ba?" I smile, trying to melt the awkwardness from the three of us.
Nagtinginan ulit sila.
"Ikaw nalang bro--" napakamot ako sa ulo ko kahit walang makati nang sabay ulit silang magsalita.
"No, ikaw na bro.."
"Hindi, ikaw na."
Napameywang ako't matamlay silang tiningnan.
"Ayaw niyo naman pala. Sabi ko nga maglalakad ako, sige bye!" Hindi ko na inalam ang reaksyon nila dahil umalis na ako.
Gusto nila akong ihatid tapos maya-maya ayaw na akong ihatid. Hmmf!
Tatawid na sana ako sa kabilang daan nang may kumalabit sa braso ko at sinabayan akong maglakad.
--
ZARDEN'S POINT OF VIEW
"Zarden?"
I looked at her.
"Yes?"
She stopped from walking and looked behind us.
"Si Archer?" She ask.
My lips parted for a second and answered her question.
"He told me, may pupuntahan siya, ako na maghahatid sa'yo." She looked again behind us and nodded.
I averted a look and let out a sigh.
Damn..
"Ahhh, sige halikana." Alok niya.
I just nodded and walk again, hands in my pocket now.
"How about your car?" I looked at her when she ask me about my car.
"I left it there. Wala namang magsusubok na kunin iyon."
"May sasakyan ka tapos naglakad ka lang kasama ako.." she mumbled.
"Exactly." Tinuon ko ang tingin sa daan, and I can see by my peripheral vision that she's looking at me, worried.
Is she worried about my car?
"I intentionally left my car there because I prefer walking with you, and also I can totally sure that you're safe."
This time she averted.
Dahil sa katahimikan naghumming nalang ako.
I let out a sigh when Archer's word kept running in my mind.
~
Sinara ko nalang ang pinto ng sasakyan and was about to go inside nang sumandal siya sa isang pintuan ng sasakyan ko.
"Go."
My brows furrowed.
"Ikaw na maghatid ni Naja, secure her that she's safe hanggang tumungtong siya sa apartment niya."
I gulped the lamp in my throat.
He smiled and walk towards me. He patted my shoulder.
"She needs you, more than me."
"I can see it in her eyes, bro, I can see it to you too."
"Archer, what do you mean?"
He let out a sigh.
"You like her, right?" Those words penetrate to my chest that causes it to beat rapidly.
I didn't answer.
"Ayokong pilitin ang bagay na hindi para sa akin, Zarden."
"I don't want to cross the line between both of your feelings. So I'm just gonna hide it and act like nothing. One day I know it will fade."
"You better go now, don't worry about your car, I got it."
~
While we were silently walking, a big truck with lots of bamboo chairs inside --not so far from us-- accidentally stopped that causes some of the bamboo chairs fall on the road and the driver didn't notice it.
"Wait here---" I cut my own words and eyes widened in shock when Naja ran towards the truck.
I didn't even saw it!
Oh shit!
"Naja!" I immediately ran too.
Tumakbo palapit si Naja sa may pinto ng truck at kumatok roon gamit ang palad niya. Bumukas ang bintana ng sasakyan.
"Manong, iyong ibang upuan eh nalaglag dahil sa paghinto mo." Naglakad nalang ako palapit sa kaniya.
"Ay ganoon ba, hija? Sige hija ihihinto ko muna." Nasa tapat na ako ngayon ng bintana. The driver stopped the engine.
"Tulungan ko na po kayong kunin ang mga nahulog, eh marami rami iyon." Naja suggest.
"Napakalaking tulong iyon!"
Naja looked at me and do the thumbs up.
I didn't reply, instead I help getting the chairs back to the truck.
Napameywang si Naja nang matapos.
"Napakaraming salamat hija tsaka hijo, laking tulong iyon! Sige mauna na ako ha!"
"Sige po ingat po kayo sa biyahe!" Pahabol ni Naja.
She let out a sigh and looked at me.
"Buti nalang wala masyadong nasira na upuan.." aniya.
I just stared at her.
"Hm? Bakit?"
Napangiti ako at namangha.
"Can you do it again?"
Kumunot ang noo niya.
"Huh?"
"The way you speak."
Napatango-tango siya't tumawa, even me.
"Sa probinsya ako pinanganak at sa probinsya rin ako lumaki, tsaka habang nasa probinsya ako nagpapractice ako kung paano magsalita ang mga taga-siyudad."
I nodded, amazed.
"Can you tell me some facts about your province?" I ask.
I thought she will answer me but she just laugh.
"What?" I ask, unclue.
"Eh kasi mukha kang reporter!" She said in a mocked way.
Napakamot ako sa batok.
"Pero syempre ikekwento ko sayo 'no!""
--
NAJA'S POINT OF VIEW
Naparami ang usapan namin hanggang sa mapansin ko ang silver ring na nasa kamay niya.
"Sino nagbigay niyan?" I ask.
He looked at his ring also.
"I buy this for myself."
Tumango tango ako't naglakad uli.
"It's not just a ring for me."
Napatingin ako sa kaniya habang naglalakad.
"Bakit? Anong meron d'yan?"
He looked at me.
"As long as I'm wearing this ring. I am inlove with a girl, I've been dreaming."
Sinapak ko ng mahina ang braso niya.
"Ikaw ha.. pumapag-ibig ka na talaga!" I chuckled.
Binilisan ko ang paglalakad kaya sinigawan niya ako nang makalayo na ako ng kaunti sa kaniya.
"Blee!" Mas binilisan ko ang paglalakad.
I smile and let out a sigh.
So, he is now inlove.
--
ARCHER'S POINT OF VIEW
Here I am sitting inside my car watching both of them laughing from a far.
I stoop my head and smile.
"Hindi ako nagsisi sa desisyon ko." I whispered to myself.
I let out a heavy sigh when they turned to a corner, hindi na sila nahagilap ng mata ko.
~
"That's good to hear.." Naja answered.
Ang ganda ng baba, wala nang sagot kung bakit paboritong lugar ito ni Naja.
I looked at her. My heart beats rapidly when I stared at her.
"The view is enchanting isn't it?" I asked
Tumango-tango siya habang nakangiti.
I put my right hand on her head and patted it.
"Do you experience being inlove?" I asked.
She looked at me.
"I think all of us experience that," she answered.
"Ah, yeah.." I agreed
"Why? Ikaw may nagugustuhan ka na ba?" She ask me
"Yeah.. so much."
I stared at her.
"Naks naman.." she chuckled softly that makes me soft.
Her smile affects me, her laugh, her emotions.. it affects me.
"Should I tell her?"
"Magpakilala ka muna.."
"What if she already know me."
"Tell her.. wala namang masamang magsabi ng nararamdaman sa isang tao diba?"
"What if she will reject me?"
Napakamot siya sa batok.
"'Di mo pa nga nasasabi nag-ooverthink kana."
I chuckled and stoop my head, I looked at her again.
Should I do it?
I gulped before I hold her hands.
"Naja.."
That time, I was about to tell her. But, she cut me off.
She hugged me.. she patted my back.
"I'm happy to be your friend Archer, I hope you too.."
~
Her words penetrated to me.
That time I understand. That she will just treat me as a friend, just a friend.