"Mmm."
Gözlerimi denizde gezdirirken Levent pasta yiyordu. Tabi ki pastayı ben yapmıştım! Çıkardığı sese bakılırsa da oldukça sevmişti. Adamım, seviyorum seni.
"Çok güzel olmuş. Ellerine sağlık sevgilim."
Sevgilim... Ne de güzel söyledin sen öyle.
"Afiyet olsun." dediğimde gülümsedi. Denize bakarken derin bir nefes aldığını işittim. Hemen sonrasında elimde bir sıcaklık...
Elimi anında çekip dizimin üstüne koydum. Bana baktığına hatta ve hatta kaşlarını çatıp baktığına emindim. Herkes isterdi sevdiğinin elini tutmayı. Ama yapamazdık. Helal değildik.
"Noldu? Neden elini tutmama izin vermiyorsun?" diye sordu. Sinirli gibiydi.
"Yeterince taviz veriyoruz zaten. Dokunmana izin veremem."
"Bir kere elini tutmak istedim!"
"Bize emredilenleri yapmak iste onun yerine!"
Yerimden sinirle kalktım. Çantamı da hızla alıp yürümeye başladım. Buraya gelmek için zor izin almıştım. Onun içindi. Haram istemiyordum. Kimi yaşıtlarım helale harama bakmaksızın sevgili yapıyordu. Ben yapamazdım. Seviyordum.
Birden yerimde durdum. Ben onu helal şekilde sevmek istiyordum. Yapabiliyor muydum?
Ya da o? O beni ne kadar seviyordu?