"Ee Kader? Ne çalışıyorsun?"
Çekilişi açıklamak için bilgisayardan bir site kullanıyordu. O çıkarken de benimle konuşuyordu. Birazdan açıklanırdı zaten. Umarım bana çıkmazdı.
"Matematik."
"Bölümün ne?"
"Eşit ağırlık. Aslında dil öğrencisiyim ama dil bölümü açılmadı."
"Anladım. Ne olacaksın?"
"Tercüman olabilir. Ya da kitap çevirenlerden. Artık ne deniyorsa bilmiyorum."
Güldü. Güldüm. Ve benim kalbim yine hızlandı. Uzak kalınca unutulmuyormuş. Gömülen hisler elbet bir gün ortaya çıkıyormuş.
Kapı birden açılınca arkamı döndüm. Annem. Umarım telefonu görmedi. "Ne yapıyorsun Kader?"
"Ders çalışıyorum anne."
"Biriyle mi konuşuyorsun?" dedi şüpheyle.
"Arkadaşımla."
"Bu arkadaş erkek mi? Kızlarla konuşurken eşarbını örtmezsin sen."
"Ya anne ne alaka?"
Annem asla kanmazdı. Umarım yanlış bir şey çıkmazdı ağzından. Ama annemin söylediğiyle duamın ne kadar da çabuk kabul olduğunu anladım. "Yine mi bu çocuğun videosunu izliyorsun sen!? Bırak artık şu çocuğu! Ne buluyorsun, tutturmuşsun bir aşk mıdır nedir gidiyor."
"Anne! Ders çalışıyorum. İzin verirsen tabi."
"Sus." diyerek kapıdan çıktı. Buyur bir de burdan yak.
"Kader? Tebrik ederim, çekilişi kazandın." dedi iğneleyici tonda. Harika!
"Bana anlatmak istediğin bir şey var mı?"
Var var, olmaz olur mu? Ama o yürek ben de yok.