Truth
The girl cried in my brother's arms while my brother is just staring blankly.
"S-Sandro...." ang nanghihinang boses niya.
Who is this girl? she looks so young... So much younger than us.
Inalalayan ako ni Freyr at medyo napa atrs kami pareho.
Bumaling sa amin si kuya, "Can you leave us for a moment?" he asked.
Ang mga mata niya ay may bahid ng dilim, he looks mad. Ngunit ng bumaling siya sa babaeng nakayakap sa kanya ay nawala iyon at napalitan ng lambot, dahan-dahan din niyang ginantihan ng yakap ang babae gamit ang isa niyang braso.
"Alright..." saad ko at binalingan si Freyr, agad siyang tumango sa akin at ginaya ako palabas ng kwarto ni kuya.
Nang makalabas kami ay kapwa kami walang imik. Tahimik siyang naka sunnod sa akin.
He followed me quietly while I make my way to the chapel. Tahimik akong naupo doon at tumabi naman sa akin si Freyr.
Lumuhod ako para magdasal. For years I've been longing and praying for justice. I've been praying for my brothers soul. But then, God gave me another chance to be with my brother again. God gave us a chance to be with him again... With the help of Freyr.
Nagalit ako sa kanya dahil anak siya ng kalaguyo ni Daddy... I left him without hearing his explanation, I hurted him... Because I'm trying to justify that I am hurt too... That I thought leaving him and hurting him would ease the pain in my heart.
But I am wrong... Mas nadagdagan ang sakit nung sinaktan ko siya... Mas nahirapan akong makalimot nung iniwan ko siya.
Because I love him... I love him so much... At noong nalaman ko ang totoo ay parang winasak ako. Hindi ko matanggap na siya pa. Na kahit ang kasanalang hindi naman niya ginawa ay sinisi ko sa kanya.
At sa nagdaang taon patuloy ko siyang minahal. May poot at galit noong una... Of course I was betrayed... But Kahit may sakit mas nananaig ang pagmamahal ko sa kanya.
I push myself to work, I left the country to forget him. Ngunit araw-araw lamang siyang pinapaalala sa akin.
Ang hirap piliting kalimutan ng taong ayaw kalimutan ng puso mo.
Matapos magdasal ay dahan-dahan akong umupo, Freyr is just quietly sitting beside me.
"You already know that it's my brother right?" Tanong ko sa kanya.
He doesn't seem to be shocked nang makita niya ang kapatid ko kanina... I think he already knows that my brother is alive.
"Yeah..." Mahinang saad niya, he looks like he was hesitant to answer my question.
Probably because he thinks that I will get mad at him again.
"But... I only lied because your brother has an amnesia... At sa tingin ko, baka mabigla siya kapag nakita ka niya..." He said softly, para bang nag iingat at takot na may masabi siyang hindi ko magustuhan.
I looked at him, he looks so mature now... He looks more confident unlike the innocent Freyr of the past. Matiim siyang nakatingin sa akin, ang paraan niya ng pagtingin sa akin ay maingat... Na para bang isa akong babasaging bagay.
I bit my tongue, I miss him so much... Pinigilan ko ang aking sarili na sabihin iyon.
I wanna hug him so bad... I want to tell him that I am sorry, that I didn't mean those words. That I didn't stop loving him.
"Thank you..." saad ko sa maliit na boses.
Umawang ang kanyang labi at para bang hindi makapaniwala sa lumabas sa aking bibig.
I smiled at him... Genuinely... "Thank you for finding my brother," I said.
Pumikit pikit siya, He clenched his jaw and averted his gaze, "I want you to be with your brother again... I want you to be happy," he said using his low baritone voice.
Napangiti ako... He always hoped for my happiness.
"Freyr..." Tawag ko sa kanyang pangalan.
Agad naman siyang lumingon sa akin, ang mga mata niya ay mapupungay na nakatingin.
"I want to..." Hindi ko matuloy tuloy ang sasabihin ko... Parang naputol ang aking dila.
It's time for our closure I guess... Panahon na para marinig namin ang side ng bawat isa.
I want to be free...
Masaya na naman si Freyr... I mean they say that he's already married, successful na siya.. he's finally the head of the Del Prado's.
He became one of the best engineer in Asia. And he's known for being a business magnate.
I'm proud of him that he's able to accomplish those things..
Baka kapag napag usapan na... Sumaya na ako... He found the love of his life... At baka makahanap na din ako ng taong mamahalin ko.
Dahan-dahan kong inilabas ang anklet na binili ko sa bata kanina. Kulay puti iyon at naa-adjust para magkasya. Inabot ko iyon sa kanya at dali dali naman niyang kinuha.
"I want-"
"Freyr?"
Hindi ko natuloy ang aking sasabihin nang biglang may tumawag sa kanya. Napalingon kami sa malambing na boses ng babae na tuwag sa kanya.
Ang kanyang buhok ay maikli, umabot lamang iyon sa ibabaw ng kanyang balikat, matangkad din siya at maganda ang hubok ng katawan. She has an hour glass body, and her chest is well defined, nakasuot siya ng fitted dress kaya hubog na hubog ang kanyang katawan.
She looks so much mature now but I am sure that I know her..
"Chiena..." Tawag ni Freyr sa kanya.
Dali dali siyang lumapit kay Freyr para sa salubungin ito. Kitang kita ko kung paano naging malambot ang kanyang mata, she look so relieved nang makita si Freyr.
Halos mapa atras ako ng bigla niyang yakapin si Freyr, ang kanyang mukha ay nakasubsob sa Dibdib nito.
Nag iwas ako ng tingin, I felt a pang of pain in my chest. That's probably his wife.
Dumako ang aking tingin sa pinto ng chapel, Reuel and Arlo are both standing there. Dali dali ko silang nilapitan at nilagpasan ang dalawang nagyayakapan sa harap ko.
I smiled at them kapwa ko niyakap ang dalawa. Masaya oara sa ibabalita.
"My brother, he's alive!" Masayang balita ko dito.
Napasinghap si Reuel at natigilan, tila ba hindi maproseso ng kanyang utak ang aking binalita.
Agad akong kumalas sa yakap sa kanila, they looked shocked. Ngunit nababakas ang ngiti sa kanilang labi.
"Damn! Masamang damo talaga," iling ni Reuel.
Ang isang 'to talaga, kung ano-ano lumalabas sa bibig.
"I guess... I'll have to represent him in the court," saad naman ni Arlo, bagamat laging seryoso ay may bakas ng galak sa kanyang labi.
"Where is he? Shall we go and see him?" Tanong ni Reuel, nagmamadaling makita si Kuya.
I sighed... I don't know if it's a good idea... Pero natatakot ako na baka mabigla si kuya at mawalan na naman ng malay.
We should take it slowly... I want my brother to adjust first. Gusto kong unti-untiin sa kanya ang lahat.
"He has an amnesia..." Saad ko, natigilan sila sa aking sinabi.
"What?" Hindi makapiwalang saad bi Arlo.
I sighed... I guess I have to explain it to them, not missing a single detail.
Nilingon namin si Freyr at si Chichay nang makalapit sila sa amin. Nanlaki ang kanyang mata ng makita ako.
Maybe she looks shock to see me here, after so many years of us, not seeing each other.
"Kayla..." Hindi makapaniwalang saad nito.
"Chichay... It's good to see you again... After so many years," saad ko at pinasadahan siya ng tingin.
Umalis ang nanay ni chichay bilang kasambahay sa amin dahil binalikan ito ng asawa nito... Ng tatay ni Chichay na tiga ibang bansa, at iyon ang huling balita ko sa kanya.
I smiled sweetly at her, remembering those years na akala ko itinuring niya akong kaibigan.
"You know each other?" Freyr asked.
Tumingin ako sa kanya, medyo nagtagal ang tingin ko dahil sinusubukan kong basahin ang emosyon niya.
"Yeah... Of course... After all, she's been my friend, a very good childhood friend," I said emphasizing the 'very' part.
I remember how she torment me when I was young. I was foolish to think that she treated me as her friend, when in the first place, siniraan niya ako sa mga ka-school mate namin.
She made me suffer, and that traumatized me. Luckily I was able to overcome those traumas.
"Y-Yes..." Nag aalangan na saad ni Chichay.
"We'll go ahead, I have something to tell them," saad ko kay Freyr.
"What is it?" Tanong naman niya.
I pursed my lips. Hindi ba siya nakakaramdam? He has to explain to his wife now, baka kung ano pang isipin nito dahil magkasama kami.
"It's a private matter," tipid na saad ko at binalingan si Chichay.
She looks confused, pabalik balik ang kanyang tingin sa amin ni Freyr. Ngunit hindi nakatakas sa aking paningin ang pagtaas ng kanyang kilay.
Nagtama ang paningin namin at agad nawala ang taray sa kanyang mukha, tinaasan ko siya ng kilay, I smiled sweetly at her. Nagpaalam na ako at hindi na nilingon pang muli ang dalawa.
"Is that his girlfriend?" Tanong ni Reuel sa akin.
"Probably his wife," ismid ko.
"Ah... Kaya pala alalang alala nung nalaman sa amin na nagpunta dito sa isla si Engineer Del Prado," kibit balikat nito.
I bit the side of my cheeks. Damn! Naalala ko ang ginawa namin kagabi. Nilandi ko siya! Knowing na may asawa siya! I shouldn't have kissed him! Kahit pa lasing ako, it's not an excuse!
Mariin akong napapikit. I have to stop everything right now... Galit ako sa kabit dahil sa naranasan ni Mommy... Pero ginawa ko din.
Para akong binuhusan ng malamig na tubig. Huminga ako ng malalim, ang mga luha at nagbabadya na sa aking mga mata.
Yes, Chichay was never been a good friend to me. But she doesn't deserve to be cheated at.
Am I a home wrecker? No! I don't want to be like that!
I really have to talk to Freyr.
Dinala ko ang dalawa sa Garden ng hospital. I explained everything to them.
Mariing napapikit si Reuel habang nakatukod ang dalawang siko sa kanyang dalawang binti.
I heard his low curses. Samantalang si Arlo naman ay mariing nakatitig sa kung ano man, ang kanyang noo ay nakakunot at mababakas ang galit dito.
"I'll let them rot in jail," madilim na saad niya.
"If I am that evil, I will not hesitate to point a bullet through their heads," gigil na saad ni Reuel. Ang kanyang mga ugat ay naglabasan at tila ba puputok sa galit.
I sighed. They really care for my brother.
"So... I want to take it slow," saad ko.
"Hayaan niyo munang makapag adjust siya, ayokong mabigla si Kuya... The scars on his body... I-I cant imagine his trauma..." Nanghihinang saad ko.
Lumapit sa akin si Arlo at hinawakan ang aking balikat, nag angat ako ng tingin sa kanya.
"We will do that... We will not force him to remember... It will take time but we will wait," he said while looking at me softly.
Napangiti ako sa sinabi niya, ito na ata ang pinaka mahabang sinabi niya sa boong magkakilala namin.
"Thank you... Masuwerte si kuya na naging kaibigan niya kayo."
I love their friendship, I can't imagine them going through dangers just to help me find justice for my brother. Hindi birong tao ang kinakalaban namin, but they are willing to risk their lives just to find the truth.
I'm glad that my brother found a friend like them.
After that I decided na balikan si Kuya, while Reuel and Arlo are now with Freyr. Nadaanan ko pa si Chiena ngunit tipid ko lamang siyang tinignan.
Kitang kita ko ang mapanuring tingin niya sa akin. I didn't mind her.
Nang makapasok ako sa kwarto ay wala na ang babaeng nagpunta kanina. Si Kuya na lamang ang nandoon ay nakaupo, tila ba malalim ang kanyang iniisip.
"Kuya..." Pagtawak ko sa atensyon niya.
Agad naman siyang lumingon sa akin, ngumiti siya ng makita ako at umayos ng upo.
"Kumusta ang pakiramdam mo?" Tanong ko sa kanya.
Inabot ko ang kanyang kamay at hinawakan iyon, his rough hands brushed through mine.. ang kanyang kamay ay tila ba batak na batak sa trabaho.
"Maayos na..." Ngiti niya.
Ganoon pa din ang kanyang pag ngiti, siyang siya talaga. Nagbago man ang kanyang itsura sa paglipas ng panahon, ang ilang katangian niya ay nanatili at hindi umalis.
"I'm glad that you're here now," naluluhang saad ko.
Thinking about those years we wasted... Thinking about his life... How much he suffered living with his borrowed identify.
He sighed, "I want to remember... Sa nakalipas na taon ay nabuhay ako sa kasinungalingan, siguro... Panahon naman na para balikan ko ang dati kong buhay."
Ngumiti ako kay kuya, assuring him that I will be with him... Na ako naman ang tutulong sa kanya, he helped me so much when we were young and it's my time to help him this time.
"Don't worry kuya... I'll help you."