Behind the Engineer's Glasses (Completed)

Wakas

Lumaki akong nakatago sa mata ng publiko.

I was a secret child. Dati ay akala ko normal lang ang buhay ko dahil iyon ang nakasanayan ko. I grew up not talking much about my family because I was not allowed.

"Listen Freyr, I'll leave you with Lola okay?" My Mom said while kneeling in front of me.

She looks sophisticated but her voice is so soft. It is almost like a lullaby. I can listen to her talk and I would fall asleep.

"Why mommy? I-I don't want! I'm scared!" Umiiyak na saad ko at pilit na niyayakap ang aking ina na nagpapa alam nang aalis, kahit pa palagi naman niya itong ginagawa.

I was six that time. Hindi man ako lumaking kasama siya, madalas naman ang pagbisita niya sa akin. At kapag bumibisita siya, she would play with me.

Lumaki akong walang kinikilalang ama, pero kahit pa wala akong amang kinikilala ay busog naman ako sa pagmamahal ng mga taong nasa paligid ko.

Si Lola Esme ang nagpalaki sa akin. Sa maliit ngunit maayos na bahay niya ako pinalaki. Siya ang dating mayordoma sa bahay nila Mommy. Umalis siya sa mansyon para alagaan ako sa probinsya nila.

Si Lola Esme ang nagturo sa akin ng lahat ng bagay. I learned life from her dahil bata pa lang ako ay siya na ang nakasama ko.

"Freyr... If you keep on crying the bad guys will get you," pananakot pa nito sa akin.

I cried kahit pa alam kong wala naman akong magagawa, kahit pa alam kong iiwanan pa din niya ako kahit na magma-kaawa akong huwag niya akong iwan.

Ganoon lagi ang nangyayari, hanggang sa masanay ako at hindi na naghabol pa sa takot na baka mas hindi ako balikan ni Mommy kapag nagpasaway ako.

Habang lumalaki ako ay dumadalang ang pag dalaw ni Mommy sa akin. I waited for her, for days, the day's become months.

Lagi kong naririnig si Lola Esme kapag kausap niya si Mommy, na kaya hindi ito makadalaw ay dahil sa tatay nito... My grandfather. That's when I found out that my grandfather hated my existence.

"Selene! Paano naman ang anak mo? Ilang beses ko bang sasabihin sa iyo na hayaan mo na iyang ama mo!" Rinig kong saad ni Lola, hindi niya napansin na dumating na ako dahil may kausap siya sa telepono.

"You don't understand Lola Esme," pain was evident in my Mom's voice on the other line.

"At ano?! Sa lalaking iyon ka pa humingi ng tulong?! Alam mo namang may mga anak na iyon Selene! May asawa na! Hanggang ngayon ba ay gusto ka pa niya?! Kaylan ba matatapos ang kahibangan niya sa'yo?" What does it mean?

I was so confused kaya mas lumapit ako para mas marinig ang usapan nila.

"He promised me that he would help... At isa pa nagka-usap na kami na tutulungan niya lang akong makatakas kay Papa para makasama na namin si Fausto," tugon ni Mommy.

Fausto... That was the first time that I heard his name.

Habang lumalaki, I strive hard to be the rank one in school. Sa sobrang tutok ko sa pag-aaral ay hindi ako nagkaroon ng kaibigan dahil imbis inuubos ko ang oras ko sa pagsusunog ng kilay.

Ginawa ko ang lahat ng makakaya ko para maging pinaka-magaling sa klase kasi sa ganoong paraan ay napapansin ako ni Mommy.

I was also afraid to make friends, because I'm afraid that they will also eventually leave me behind.

Minsan ay hindi ko maiwasang hindi mainggit sa mga kaklase ko kapag nakikita kong masaya silang nakikipag usap sa mga kaibigan nila. I also want that... I want to have lunch with someone at school, I want to study with someone so that I can share my knowledge to them.