Dela Fuente Series 1
••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
Prologue
I've never thought in my life that I'll be leaving my beloved hometown. But then , I have no choice. As what they say. Destiny will be your guideline. As much as I want to stay here in Manila my faith has been written already.
I sighed as I watch our house for the last time. I'll gonna miss this place.
"Honey hurry up" I heard my mother's voice. I nodded. "Yeah , coming Mom"I said.
Pumasok ako sa kotse namin at umupo sa backseat habang tanaw parin ang malaki at puti naming bahay. Iniisip ko kung makikita ko pa itong muli. Pero sa tingin ko ay hindi na.
Sabi kasi ni Daddy ay pinagbili na niya ang bahay namin para makabayad sa utang niya sa isang malaking kompanya. Ayaw ko mang tanggapin na mula ngayon ay ibang buhay na mararanasan ko pero wala akong ibang pagpipilian.
Kahit kailan kasi ay hindi ko pinangarap na umalis sa siyudad at mamuhay sa isang probinsya.
I'm not a spoiled brat as you think. I just don't want to be in province. I don't know why. But I just don't like it.
Sanay kasi ako na puro gusali ang nakikita. Ayaw ko ng walang internet , kasi pihadong walang wifi sa probinsya ni Dad. Sa isiping iyon ay nakikita ko na sa utak ko kung gaano ka boring ang lugar na iyon.
I sighed. As what I've said earlier. Even though I don't like the idea of leaving in Manila. I don't have a choice. Nalugi kasi ang kompanya ni Dad. Sa madaling salita ay na bankrupt iyon. Nagkaroon siya ng malaking utang sa isa pang kompanya para sana maisalba ang pinag hirapan niyang negosyo pero wala rin.
Nauwi parin sa wala at ang ending ay nagkaroon siya ng napakalaking utang na umabot sa puntong kailangan niyang ipagbili ang naiwan naming ari-arian. Gaya ng bahay at lupa. Ang coffee shop ni Mommy at aming maliit na farm. Lahat ng yon ay nawala sa amin ng parang bula.
Kaya hindi ko rin masisisi sina Mommy ng magdesisyon silang umalis kami at pumunta sa probinsya kung saan nandon ang lolo at lola ko. Pati ang iba naming kamag anak sa side ni Dad.
Tahimik lamang ako habang nasa biyahe. Iniisip ko ang magiging buhay namin sa probinsya. Magiging maayos kaya? Mabait kaya ang mga tao ron?
Naputol ako sa pag iisip ng mag ring ang cellphone ko. Kinuha ko ang sling bag ko upang kunin ang tumutunog na telepono. Ganon nalang ang ngiti ko ng makita ang pangalan ng lalaking isa sa dahilan kung bakit ayaw kong umalis sa Manila.
"Hey love"bati niya sa kabilang linya. Base sa boses nito ay mukang kagagaling niya lang sa tulog.
"Hi"
"Nakarating na ba kayo?"tanong niya. Tumingin ako sa labas ng bintana. Buti nalang at napaka bait ng boyfriend ko at understanding. Akala ko kasi ay maghihiwalay kami dahil magiging malayo na ako sa kaniya. Pero nagpapasalamat ako dahil napaka matured niya.
"Hindi pa. Nasa biyahe pa kami"sagot ko. "Im gonna miss you"nalukot ang muka ko sa sinabi niya.
"I'm gonna miss you too"saad ko.
"Pero pwede namang bumisita ako hindi ba?"napangiti ako sa sinabi niya.
"Oo naman. Kahit kailan pwede kang bumisita. Basta ba magdadala ka ng pasalubong"biro ko. Narinig ko siyang tumawa sa kabilang linya. Napangiti rin tuloy ako.
"What do you want hmm?"
"I want pizza and burger"sabi ko. Baka kasi walang ganoon sa probinsya nina Daddy. I'm thinking about an old province. Yung walang semento ang daan. Yung parang napabayaan na ng gobyerno. Napabuntong hininga ako.
Alam kong masyado kong hinuhusgahan ang probinsya ni Daddy pero wala akong magawa. Ganon ang nakikita ko sa tv , higit sa lahat ganoon ang prediction ko ng isang probinsya.
I heard him laughed. "Okay. Your wish is my command"he said. I rolled my eyes.
"Baliw"
"Sayo" nakagat ko ang pang ibabang labi ko dahil sa sinabi niya. Ang hilig talagang mambola ng gago.
"Okay okay Mr. Sergon. I'll hang up"
"Yeah Mrs. Sergon"
"Mrs. Sergon your face. Sige na. Ibababa ko na. You still have work"I said with my sweet smile plastered on my heart shape face.
When the call ended, my face heated as my mother grinned at me. Alam kong kanina pa siya nakikinig sa usapan namin ni Kiro.
Napa poker face tuloy ako. Halatang halata na mas kinikilig pa siya kesa sakin. "I really like that boy"she commented. Well hindi ko siya masisisi. Mabait naman talaga at sweet si Kiro. Isa pa , tatlong taon nadin kami. Legal kami sa pamilya ng isat isa. Kulang nalang ay kasal.
But talking about marriage? I say no. I'm not yet ready. Hindi ko pa nakikita ang sarili ko na ikinakasal. Oo at mahal ko si Kiro pero wala pa talaga sa isip ko ang ganoong bagay. Kaya naman minsan ay natatakot ako sa ideyang posibleng mag propose siya sa akin.
Baka kapag nangyari iyon ay baka matuliro ang isip ko. Ayokong mawala siya sa piling ko.
Ilang oras ang naging biyahe namin bago tumigil ang sasakyan ni Dad. Nagpapasalamat ako na hindi niya binenta itong sasakyan namin.
"We're here"deklara niya.
Tumingin ako sa labas ng sasakyan. Unang bumungad sa akin ang kulay luntiang paligid. As what I've been expected. Puro palayan ang paligid, ang mali lang sa inisip ko ay ang hindi sementadong daan.
Nakahinto ang sasakyan ni Dad sa tapat ng isang gate na kulay puti. Medyo may kalawang na iyon marahil sa katandaan. Sa loob nito ay isang dos andanas na bahay na bato. Malaki iyon pero mukang luma na dahil sa nabubura nitong pintura.
Ang itaas na bahagi ng bahay ay kahoy. May terrace ito sa baba at may veranda sa taas. Mukang hindi na masama. Meron din kasi itong mga bulaklak sa paligid. Bermuda ang daanan na may sementong bato. Hindi rin ganon kalawak ang bakuran at napapalibutan ng bakal na harang.
Bumaba ako ng sasakyan at agad bumungad sa muka ko ang sariwang hangin na hindi ko kailanman nalanghap sa manila. Inilibot ko ang tingin sa paligid. Ngayon ko lang napansin na maraming bahay sa tabi ng kalsada. Para iyong sa isang maliit na baranggay. At lahat ng tao ay kuryusong nakatingin sa amin.
I sighed. Ayaw ko sa lahat iyong pinagtitinginan ako.
"Nakarating kayo!"may lumapit sa aming dalawang matanda. Sa likod nito ay mga taong nakangiti sa amin.
"Mama"tumingin ako kay Dad at Mom ng yakapin nila ang mga tao sa harapan namin. Tahimik lang akong nakamasid sa kanila.
"Ito na ba si Siah? Aba eh napakalaki at napakaganda naman ng apo ko"anang matandang babae at niyakap ako. Nakagat ko ang labi ko. So, she is my grandmother. I looked at the people who's smiling at us. They're probably my relatives.
"Good day po"pormal na bati ko sa kanila. Iginaya nila kami papasok sa bahay.
"Hi!"bati ng isang babaeng balingkinitan sa akin. Nakangiti ito ng abot hanggang tenga. "Uhmm hi?"nahihiya kong bati.
"Ako nga pala si Ika"pakilala niya. Kumunot ang noo ko. Ika? Why is her name sounds creepy?
"Ow Ika?"
"Oo. Pinsan mo ko!"masigla niyang saad. Napatango naman ako. Dumiretso kaming lahat sa sala ng bahay na labas masok ang hangin. Kung bakit ba kasi sobrang laki ng mga bintana nila.
"Ika. Bakit hindi mo muna ipasyal si Siah?"ani lola. Napatigil tuloy ako sa akmang pag upo sa kahoy na sofa. Hindi ko alam kung sofa ba iyon. Wala kasing foam.
Mabilis namang tumango si Ika. I looked at my parents asking for permission. Sa totoo lang ay gusto kong makita ang kwarto ko at magpahinga muna sa ngayon.
"Sige na Siah. Sigurado akong magugustuhan mo rito"sang ayon ni Dad. Walang gana akong napatango at sumunod sa masiglang si Ika.
"San mo gustong unang mamasyal? Gusto mo ba sa talon? O sa ilog?"nakangiti niyang tanong. Naglalakad kami ngayon sa tabi ng kalsada kung saan maraming nakatanin na palay.
"Talon? You mean falls?"paninigurado ko.
Agaran naman siyang tumango. Napakurba ng bilog ang mga labi ko. I can't believe this province has a falls. Bigla tuloy akong na excite. Mukang hindi naman magiging boring ang lugar na ito.
"I want to see it"I said. Ika nodded and lead the way to the falls. Dumaan kami sa isang masukal na gubat na naging dahilan kung bakit ilang beses akong nadapa.
Ilang sandali pa ay nakarinig na ako ng lagaslas ng tubig. May falls talaga. Matapos ang pag suot sa masukal na gubat ay naging hagdang semento ang nilalakaran namin ngayon. Pababa iyon at halos ngumanga ako sa paghanga ng makita ang napakalinis na tubig na umaagos sa mataas na bahagi ng pader.
"Wow"manghang ani ko. Nang makababa kami ng hagdan ay lumapit ako sa may tubig. The water is cold that made me want to swim and feel the coldness of it.
I face Ika with a smile on my face. "I want to swim"I said. She nodded. "Ikaw ang bahala muka namang walang tao—ay palaka ka Siah! Anong ginagawa mo!?"windang na tanong niya sa akin ng makita akong naghuhubad ng damit.
I smirked at her. "I'm gonna swim and Ika I'm not a frog"ani ko at walang sabi sabing lumundag sa tubig. Napakaligkig pa nga ako sa lamig na bumalot sa buo kong katawan.
"Ay patay na daga!"sigaw niya. Umahon ako sa tubig upang tingnan ang muka niyang parang nakakita ng multo.
"What's with the face?"kuryuso kong tanong. Umiling lang siya sa akin at napalunok. Kumunot tuloy ang noo ko. Patuloy ako sa paglangoy hanggang sa natigil ako ng bumunggo ako sa isang matigas na bagay.
Ang sakit!
Inis akong umahon sa tubig upang tingnan ang walang hiyang bato na iyon. Pero iba ang nakita ko.
A dark color of ocean is the first thing that I saw. Then next is a perfect jaw line , broad shoulders , toned arms , and eight fucking abs.
Wait wait wait! Did I say abs!?
My eyes widen at the realization. Mabilis akong lumayo sa lalaking kakulay ng dagat ang mga mata. Nakatingin lang sa akin ang seryoso nitong muka. Lumingon ako kay Ika na nakangiwi sa akin.
"Hehe s-senior. Nandito po pala kayo"aniya. My forehead creased and face the man again. Senior? As in senior citizen?
Pumaling ang ulo ko at pinagmasdan ang gwapo niyang muka. May senior citizen bang ganito ka gwapo?
"Siah lika na"yaya sa akin ni Ika. Tumango naman ako. Umahon ako sa tubig at kinuha ang damit ko. Muli kong tiningnan ang lalaking may asul na mga mata na ngayon ay lumalangoy na.
"Who is he?"taka kong tanong sa babaeng katabi ko.
"Panganay na anak ni gov"sagot niya. Napatango naman ako habang hindi inaalis ang paningin sa lalaki.
"May lahi ba siya?"taka kong tanong. Asul kasi ang mga mata niya. Siguradong may lahi iyon. Ika nodded. "Oo, lahi ni Jack"hagikgik niya.
I turn to her with my confused face. "Jack? Who's Jack?"
Ngumiti naman siya sa akin bago may kinuha sa bulsa ng short na suot niya. Mula duon ay inilabas niya ang isang cellphone. Ow cellphone? Hmm , mukang may pag asang magkaroon ng wifi dito. May cellphone siya eh.
May kinulikot siya sa telepono niya bago iyon iniharap sa akin. Malawak ang ngiti niya na abot na hanggang langit.
I looked at her phone. My forehead creased when I saw a picture of a handsome man with a pair of blue eyes. Goodness.
"Pupusta ako ng isang milyon kahit wala akong pera na kilala mo ang lalaking to"ngisi niya.
I rolled my eyes. Of course I know this man. Wala yatang hindi nakakakilala sa lalaking pinapakita niya sa akin.
I sighed. "Leonardo DiCaprio"
•••••••••••••••••••
(Cover is not mine , credit to the owner)
This story is not edited. Sorry for the wrong grammar and typo's. Please bear with me and vote for every chapters. Thank you!
Warning:
This story is contained of matured contents. Please read at your own risk.
This is work of fiction. Unless otherwise indicated , all the names , characters , business , places , events , and incidents in this book are either the product of the authors imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to actual persons , living or dead , or events is purely coincidental.
Pligiarism is a crime punishable by law.
Enjoy reading!!