NAJA'S POINT OF VIEW
Imbes magsalita at makisali sa usapan nila ay natikom ang bibig ko't nakatayo lang.
"Tapos ngayon si Naja na naman ang bibiktimahin mo, for what? Para umakyat ka sa pwesto mo at ikaw ang mapunta sa Section A? Don't you dare do that, Gael." Nanunuyo ang lalamunan ko at walang masabi.
"Be careful Naja. Mauna na ako, at saka hindi muna ako makakasabay sa'yo pag uwi, sorry."
"Avabella---" but it's too late, nakalayo agad siya.
Naiwan ako at si Gael na nakatayo. Imbes na sumabay sa mood ay ngumiti ako.
"Umupo ka na Gael---"
"Sorry dahil nasali ka pa sa hindi pagkakaintindihan namin ni Avabella, a-and also I promise na hinding-hindi na kita lalapitan pa kung natatakot kang gayahin kita kay Avabella noon. I'm sorry, Naja."
Ano??? At pati rin siya nag walk out.
--
I'm frustrated of what just happened.
Aray!
Agad kong hinimas-himas ang maliit na ilong ko, nabangga lang naman ako sa pader --- hindi pader, libro?
"Sleepwalking?" Pamilyar na naman ang boses, bakit ba lagi kong nababangga ang taong 'to?!
Ginawa lang naman niyang shield ang makapal na librong hawak niya. Grabe!
"Hindi 'no!" umiba ako ng direksyon pero biglang ---ting!
May naisip ako! Bumalik ako sa daan ko at kanina na chill kung maglakad itong si Zarden ay ngayo'y kinaladkad ko na.
"What the--- what the hell are you--- hey!" Hindi ko siya pinakinggan at hawak hawak pa rin ang braso niya habang kinakaladkad
--
ZARDEN'S POINT OF VIEW
What's wrong with this girl! Bigla bigla nalang akong kinaladkad ng walang pahintulot!
Agrh!
What's actually wrong with this girl! Ang assumera niya na sinunsundan ko siya and now look! Damn!
Huminto kami sa--- sa library?
Actually dito sana ako papunta and now here I am.
Tiningnan ko siya ng masama habang siya ay hinihingal at hawak-hawak ang dalawang tuhod.
Huh, nahiya naman ang kinaladkad.
"Tara pasok," aniya at hinihingal pa rin.
Why would I-- damn! Kinaladkad niya ulit ako papasok sa library! Inalayan niya pa talaga akong umupo!
Bakit ba ang lakas niyang makahila sa akin at hindi ko man lang napigilan. Sa pagkapit ng kamay niya sa kamay ko ang higpit. Meron na ring mga babaeng humahawak sa kamay ko pero agad ko rin naman itong nababawi dahil walang kalakas-lakas ang paghawak nila.
Feckless in another word.
But this girl.. damn! Anak ba siya ng champion sa weightlifting?
Sumandal ako sa upuan at seryoso siyang tinitigan habang siya ay nakangiti at hindi man lang nakokonsesnya sa pagkaladkad sa akin.
Her face.. irksome.
"Tulungan mo'ko," I crossed my arms when she said that.
If for her I am an 'easy to get' kind of handsome guy then she's wrong.
"Help yourself." Sagot ko.
"Ahh so hindi mo ako tutulungan?"
"Kahit hindi mo sabihin, I won't."
"Ahh so ganun pala ha.."
"What? Anong gagawin mo sa'kin."
Nilapag niya ang dalawang kamay niya sa mesa at tinaliman ako ng tingin, akala niya siya lang marunong nun, I did that to her too.
Halos ilang minuto kaming nagbigayan ng matalim na tingin, but she gave up.
--
Inis na inis na ako, kanina pa siya halukat nang halukat ng bag niya. Hindi naman kalakihan at parang bilyon na gamit ang nasa loob at hindi mahanap-hanap ang hinahanap niya.
Huminto siya at tumingin sa akin ng nakakaloka.
Baliw ba ang babaeng 'to?
Tumama ang tagiliran ko sa mesa dahilan para mapangiwi ako sa sakit.
Hinila lang naman niya ang kamay ko na kanina'y kinaladkad niya!
"Ay sorry! Ikaw kasi!" She mumbled.
What! Anong ako?!
Ugh! Damn! Naiinis na talaga ako sa babaeng 'to! I hate her! Pasalamat siya hindi ako pumapatol sa..
What the.. hell..is this?
May nilagay siyang maginaw na bagay sa namumula na kamay --- kool fever?
What?
Really?
"Pasensya na ha.. actually nakakagaling ito sa redness ng balat at pangangati, hihi." Tinakpan ko nalang ang mukha ko gamit ang isa kong kamay.
"It's for fever." Kinakalma ko pa rin ang sarili ko kahit inis na inis--natatawa ako.
Sinabi niya sa akin ang pakay niya, tinanong ko siya nang tinanong pero hindi niya alam na hindi ako deal sa gusto niya.
Pinapagod ko lang siya.
It's already late in the afternoon but still we're here.
Hinintay ko lang siyang tumigil hanggang sa mapagod kakaupo roon at umuwi nalang siya. Hawak hawak ko ngayon ang librong hiniram ko sa library pero imbes magfocus ay nanatili lang ako sa isang salita at biglang nagblangko ang utak ko, damn!
"Easy lang naman ang gagawin mo. Sabihan mo lang si Gael na papuntahin siya sa stockroom ng highchool building---" binagsak ko lang naman sa mesa ang libro dahilan para mapatingin sa amin ang ibang nasa library but I don't care. Ginalit niya ako.
"I'm studying. Can you stop and go out? This place is not for talking, it's for studying." Pinakalma ko lang ang boses ko pero sa totoo punong-puno na ako sa inis nitong babae.
Kinamot niya ang batok niya at ngumiti --- ngumiti?!
What I expect is she will cry infront of me and walk out but damn! All she did was to smile at me?? Anong klaseng babae ba 'tong kaharap ko!
"Alam ko kaya na study area ang library."
I shooked my head.. she's getting into my nerves. Damn.
Tinitigan ko siya. Itong babae na ba ang katapat sa akin? Sa loob ng napakaraming taon ay wala pang babaeng hindi umiyak sa lahat ng pasakit na sinasabi ko sa kanila. Hindi ako nananakit ng babae by doing romantic to them, I did that to those nuisance, like this girl infront of me.
Tama, katapat ko na 'tong babaeng 'to pero hindi ako magpapatalo.
"Are you really from Section A?" Then I smirk. Gusto ko siyang painisin hanggang sa lumabas siya ng library.
Kumunot ang noo ko ng nagwave siya sa akin at nilapit ang kamay niya sa mukha ko --- what the hell is she doing!
Agad kong nilayo ang mukha ko.
"Hindi ka naman pala bulag eh!" tinuro niya ang pocket niya sa may bandang kaliwa ng uniform niya "Look oh, color blue, hindi mo pa ba alam? Kapag blue ay Section A, tsaka iyang sa'yo color green edi.. section E!"
Oh. Im. Pissed. Off.
"Kailan mo ba ako titigilan?" Awtomatiko kong sabi.
"Kapag nag yes ka na sa gusto ko.."
I let out a sharp sigh.
Okay. Pagbibigyan ko siya.
Just this one!
I'm gonna down my guard right now.
Just. This. One.
"Sabihin nating isa akong klaseng tao na kailangan may kondisyon." I crossed my arms.
"Okay, ano 'yon?" Aniya at parang excited pa.
As I can see at her, physically.. she's poor. May awa rin akong tao so hindi ko na medyo pahirapan ang kondisyon.
"Ililibre mo ako for two days---" hindi ko pa natapos ang sasabihin ay sumulpot ito.
"Two days? Ang hina mo naman.. gawin mo nalang three days. So ano deal?" Galaw siya nang galaw na parang hinihintay ang sagot ko.
Tinitigan ko siya.. ang mukhang iyan.. bakit ko pa kasi nakilala? Asar!
I nodded.
"Yes!" Napalaki ang mata ko nang sumigaw siya dahilan para mapalingon at nagreklamo ang ibang nasa loob.
Damn! Pinapahiya ako ng babaeng 'to!
--
NAJA'S POINT OF VIEW
Napag isipan kong dito nalang sagutan ang assignment, sayang ang oras.
Kinuha ko ang notebook ko't sinimulan nang sagutan ang assignment.
May kung anong babag at hindi ako makafocus sa pagsasagot, tinaas ko ang tingin na kanina'y nakayuko.
Kaya pala! Sikretong nakatingin si Zarden sa pagsasagot ko.
Niyuko ko ulit ang aking ulo pero ngayon ay nakamasid ako kung titingin siya uli.
Isa... dalawa.. "Huli ka!" agad siyang umiwas ng tingin kahit nakita ko na siyang nakatingin sa notebook ko.
Hahaha ang cu-- parang baliw!
Sinira ko ang notebook at sinandal ang likod.
Naisip ko agad ang dahilan ng pagtingin- tingin niya sa notebook ko.
"Pre calculus, magpapaturo ka?"
--
ZARDEN'S POINT OF VIEW
"So kapag nasagot mo na ito.. pwede mo ng mahanap ang remainder. Gets?" I was shocked silently.
Look, I can't even understand that f calculus even though our adviser taught us that for two weeks and still I can't understand.' Cause I hate math and I wont take time to learn math.
Yea she's literally smart. Kaya nga section A.
"Sige bibigyan kita ng example.." a phone buzz that caught our attention.
She stood up and put her books inside her bag. I don't know what I am doing but I did that too.
"Pasensya na Zar mauna na ako." She started to walk out of the library.
Me too.
It's already seven in the evening, and I can only see college students that still has a class right now.
I didn't notice we are already outside the university.
"Sige mauna na ako, bukas ulit!" She waved at me and started to walk, and here I am staring at her.
--
NAJA'S POINT OF VIEW
Dapat wala pang 8 p.m nasa bahay na ako. Kaya medyo kinabahan ako at lumakas ang tibok ng puso. Maglalakad nalang ako at dadaliin ko nalang ang paglalakad kesa magtaxi dahil baka pagdating ko sa may highway ay traffic ang dadatnan ko.
Kapagod na maglakad, pero kapag tumigil ako..mahirap na.
Nasa Palwa Street na ako at ang tahimik ng paligid, meron ding sabi-sabi na haunted ang daan na ito. Pero halos mag-iisang linggo na akong dumadaan, wala namang kung ano. Maganda nga rito eh kasi tahimik.
Tsaka talking about Palwa Street, wala kang makikita ritong palwa.
Pinangalan pa wala namang palwa, ay ewan ko!
Halos humiwalay ang kaluluwa ko nang may biglang bumusina sa likod.
Gago men!
Nakakasilaw masyado ang ilaw ng sasakyan niya kaya napapikit ako, nagsimula nalang ulit akong maglakad.
Habang naglalakad ako ay nasa likuran ko pa rin ang sasakyan.
Oh shit!
Wag mong sabihing!
Help!
Biglang lumakas ang tibok ng puso ko.
Sabi ko na eh! Sana nagpaturo nalang talaga ako ng karate!
Baka rapist ang lalakeng 'to! Oh baka kidnapper! Tapos ibebenta niya ang laman loob ko! O gagawin niya akong bayarang babae!
T*ngin* ayoko!
Huminga ako ng malalim..
Hindi dapat ako matakot.. kapag nakita nilang natakot ako ay hindi sila magdadalawang isip na kidnapin ako.
Kaya ko 'to!
Mabuti may malaking bato akong nakita at agad na pinulot ito.
Inakmahan ko ang sasakyan at hinay hinay na lumapit.
"Kapag hindi mo pa iooff ang ilaw na'yan ay hindi ako magdadalawang isip na ibato 'tong bato!"
"Isa! Dalawa!---"
"Hey! Hey! Stop!" Pamilyar na boses ang lumabas ng sasakyan, hindi ko maaninag ang mukha niya dahil nga sa ilaw.
"Hey it's me! Zarden."
Nagpabalik-balik ang pangalan niya sa utak ko at doon lang ako nakaramdam ng relief.
Hinawakan ko ang dibdib kong napakalakas ng tibok ng puso.
Ngayo'y nakaoff na ang ilaw at--- at I saw him chortling.
Wow! Nagawa pang tumawa!
"Ano ba trip mo?" I arched my brows.
His face went serious again like nothing happened. Muntik na nga akong mahimatay sa lakas ng tibok ng puso ko kanina!
"Wala naman. Get in."
Walang pag-aalinlangan ay binuksan ko ang pinto at pumasok. Sinuot ko na rin ang seatbelt, you know.. safety first, hindi pa naman ako member ng philhealth-- joke lang.
"Saan?"
"Carlos street, katabi no'ng may mini mart." Sagot ko.
--
"Are they your parents?" Tiningnan ko si Zarden na nakatingin sa daan.
Tiningnan ko ang phone ko, naka on pala kaya nakita niya ang lockscreen ko.
Yes they are..
"Ah oo.."
"Kasama mo sila ngayon?" While focusing his sight at the street. I can see his sideview looks right now, serious eyes, matangos ang ilong and his adams apple that move ones when he gulped.
Kumurap ako at sinagot nalang ang tanong niyang hanggang ngayon tagos pa rin sa puso ang sakit.
"Sana nga.." I smile.
He glimpsed at me.
"Nasa ibang bansa?"
Umiling ako.
"Nandoon sila.." sabay turo ko sa kalawakan.
"O-Oh I'm sorry, it's not my intention to ask those questions. I'm very sorry."
Nginitian ko siya.
"Okay lang.."
Katahimikan na ang nangyari.
Dali-dali akong bumaba ng sasakyan niya at tatakbo sana sa loob pero napakawalang respeto ko naman kung ganoon.
"Salamat Zar! Laking tulong iyong paghatid mo sa akin! Mag-iingat ka, bye!"
Hindi siya sumagot at tumango lang.
"Goodnight!" Pahabol ko.
Agad niyang pinaharurot ang sasakyan.
Hindi pa siya masyadong nakakalayo ay agad akong kumaripas ng takbo.
--
ZARDEN'S POINT OF VIEW
Hindi naman kalayuan ang bahay namin sa bahay ni Naja.
Pag uwi ko at pagpasok ng bahay ay gaya ng palagi kong dinadatnan ay ang mga maids na naglilinis.
Aakyat na sana ako ng hagdan nang magsalita si Manang Cely.
"Ah sir, nasa kusina po ang pagkain kung gusto niyong kumain.."
"Busog ako."
"Sige po sir.."
"Ah wait." That causes her to stop and faced me again.
"Yes, sir?"
"Pakidala nalang sa kwarto ko after ten minutes. I'll take a bath first."
"Ah sige po, sir.." yumuko pa ito bago umalis sa harap ko.
Again? I always told them not to bow infront of me.
But ended up bowing infront of me.
Pabagsak kong nilagay ang bag ko sa sahig at padabog na hiniga ang sarili sa malambot na kama.
Kumunot ang noo ko nang makitang may nakapaslit na kulay yellow paper sa screen ng computer ko na nasa study table.
Tumayo akong muli.
'Dont forget to take your vitamins before you sleep anak! Iloveyou!'
Walang pag aalinlangan ko itong pinunit at tinapon.
Bumuntong hininga ako at pumasok na sa CR, I stepped at this cold yet comfortable white tiles.
Bakit gabi-gabi nalang ganito ang nararamdaman ko?
Hindi ko pala akalain na nakaupo ako sa maginaw na pader.
Kailan paba ako magdudusa?
Ioonn ko sana ang shower nang kumuha sa atensyon ko ang.. kool fever na nasa kamay ko.
END OF FLASHBACK
Nagreready na ng mga pagkain si Manang Cely sa tray dahil pagkatapos ng ten minutes ihahatid na niya ito kay Zarden.
"Put it down manang. I'll eat that right now." Pinatong ni Manang Cely sa mesa nang marinig ang boses ng batang si Zarden.
"Ah akala ko ba ten minutes pa, sir?"
"I didnt take a bath. Salamat pala rito."
Ngumiti si Manang Cely.
Matanda na si Manang Cely pero ang alagaan at pagsilbihan si Zarden ay hindi naman siya nahihirapan. Minsa'y pilyo si Zarden minsan di'y masunurin. Naiintindihan na ni Manang Cely si Zarden. Sa loob ng maraming taon niyang paninilbihan ay naiintindihan niya kung bakit ganoon si Zarden.
"Sige sir.. kain lang po kayo.."