Uni
ရွှေဘုန်း အလုပ်က အပြန် ခေတ် ကြိုက်တတ်တဲ့ ဆိုင်က ချောကလက် ကိတ် ဝင် ဝယ် ခဲ့သည်။ ဆိုင်ထဲက အထွက် မှာ ရွှေဘုန်း မထင်မှတ်စွာခေတ်နဲ့ အဖြူကောင်တစ်ကောင် ဒေါင့်စားပွဲလေးတစ်ခုမှာ။
"ကျစ် ဘာလည်းကွာ "
မောင် ကမေးကျောတွေ တောင့်တင်းထားပြီး ကိတ်ထည့်ထားတဲ့ အိတ်ကို ကျစ်ကျစ် ပါအောင်ကိုင်ကာ
ကားဆီသို့ ။ခေတ် မောင့်ကိုမြင်တော့
"ကောင်း ခဏလေး "
မောင့်ကားရှိရာသို့အပြေးအလွှား
"မောင့်!!! ဘာဖြစ်တာလဲ "
"ခင်ဗျားတို့ကို အနှောက်အယှက် ဖြစ်မှာဆိုးလို့ "
"ဟာာ မောင်ကလည်း ခေတ် က "
"ရော့ "
မောင်က ကိတ်ထုတ်ကို ခေတ်လက်ထဲ ထည့်ကာ ကား မောင်းထွက်သွားသည်။
မောင်ကတော့ ဒုက္ခပဲ သူထင်ချင်ရာ ထင်ပြီး သူလုပ်ချင်ရာ လုပ်သွားတာ ။ ကားမောင်းသွားတာလည်း မြန်လိုက်တာ။
ခေတ်ကို လည်းရှင်းပြခွင့်ပေးအုန်းမှပေါ့ ။ စိတ်ညစ်လိုက်တာ မောင်ဒီလို စိတ်ဆိုးတာ တစ်ခါမှမမြင်ဖူးဘူး။
"ကောင်း sorry "
"ရတယ် သယ်ရင်း "
"ဘယ်သူလဲ"
"ငါပြောပြတဲ့တစ်ယောက် "
"ဪမင်းရဲ့ ချစ်သူလား concon ပါကွာ "
"အလန်းစားနော် တော်တော်ချောတယ်"
ကောင်းကိုတော့ မောင်စိတ်ဆိုးသွားတဲ့အကြောင်းမပြောဖြစ်ပါ။ ကောင်းစေသူ က ခေတ် ဂျပန်မှာခင်ခဲ့တဲ့သူငယ်ချင်း ။ သူကမြန်မာပြည်ခဏ အလည်ပြန်လာတာ ။ ခေတ်ဆီ လာလည်လို့ လိုက်ဧည့်ခံလိုက်တာ ။ မောင့်ကို ကြို ဖုန်းဆက်မထားမိတာ ဒုက္ခ ပေးတာပဲ ။ မောင်က သူ့ ကို မပြောဘဲလုပ်ရင် အရမ်းဒေါသ ထွက်တာ။ သူ့ဆီခွင့်မတောင်းသလို ဖြစ်သွားတာလေ။ ခေတ်ကလည်း မောင်နဲ့တွေ့မယ် မထင်မိတာကို။
📩မောင်!! ခေတ်ကိုရှင်းပြခွင့်ပေး
မောင်က ခေတ် message တွေကို reply တခုမှမပြန်။
'ဟာာ မောင် စိတ်ဆိုးပြန်ပြီကွာ '
ရွှေဘုန်းက ခေတ်ကို ချစ်သလို အရမ်းလည်းသဝန်တို သည်။ ခေတ်ကြောင့်စိတ်ဆိုးပြီဆို ခေတ်က အရင်ပြန်လျော့မှ သူက စိတ်ဆိုးပြေတာ ။ ခေတ် ကတစ်ခွန်းလောက် ပြန်ချော့ လိုက်ရင် မောင်က အလိုလို စိတ်ဆိုးပြေပြီးသားဆိုတာ သိတယ်။ မောင်ကတော့ ခေတ်ကို စိတ်ဆိုးအောင်ဘယ်တော့မှမလုပ် ။ သူ့ဘဝရဲ့အရာရာဟာ ခေတ်ပဲလေ ။
မောင့်ကြောင့်ခေတ် ခဏ လေးစိတ်ဆိုးမိပါက ချက်ခြင်း လိုက်ချော့တာ ။
~~~~~~~~~~~
၂ရက်လောက်ကြာ စိတ်ကောက်နေတဲ့ မောင့်ဆီသို့ချော့ရန်ရောက်လာခဲ့သည် ။ မောင့်ကုမ္ပဏီကို တစ်ယောက်ထဲ မလာဘူးပေမယ့် ဒီနေ့တော့ သူကို ချော့ဖို့ ရောက်လာခဲ့ရသည်။ ကားပါကင်မှာ ကားထားပြီး lift နဲ့ အပေါ်တက်ခဲ့၏။
မောင်အရင်တခါ ခေါ် သွားဖူးတော့ သူ့အခန်းရှေ့ ရောက်လာခဲ့၏။
မောင့်အခန်းရှေ့ကောင်တာမှ မိန်းမချောလေးများက
"အကို ဘယ်သူနဲ့တွေ့ချင်လို့ပါလဲ"
"ကိုရွှေဘုန်းတန်ခိုးနဲ့ပါ "
"ဟုတ် အကို boss နဲ့ ကြို တင်ချိန်းထားမှ တွေ့လို့ရမှာ "
"ဪ ဟုတ်လား
ဒါဆို အကို ပြန်လိုက်ပါအုန်းမယ်နော် "
ခေတ်လည်း ပြန်ရန်အထွက်မှာ ရွှေဘုန်း driver နဲ့ တွေ့လိုက်သည် ။
"အကို ခေတ်
သခင်လေးဆီလာတာလား "
"ဟုတ်တယ် ကိုစည်သူ "
"ထိုင်စောင့် လိုက်ပါအုန်း ခဏနေ boss meeting ပြီးတော့မှာပါ "
"လာ အကို ခေတ် "
ကိုစည်သူခေါ်လာတော့ ရွှေဘုန်း အခန်းရှေ့က ဧည့်ကြို ကောင်မလေးများက မျက်လုံးပြူး စွာ ခေတ်ကို ဝိုင်းကြည့်နေကြသည်။
ကိုစည်သူကတော့ ဧည့်ကြိုကောင်မလေးတွေကို boss ရဲ့ Vvip လို့သာ အသိပေးလိုက်၏။ ဧည့်သည် မှတ်တမ်းမှာတော့ ကို စည်သူ ပြောတဲ့ နာမည် ကိုမှတ်ထားလိုက်၏။
ခေတ်လည်း ရွှေဘုန်း နားခန်းထဲတွင် စောင့်နေရင်း ဘေးက ခုတင်ပေါ်တွင်ဝင်လှဲလိုက်သည်။
ရွှေဘုန်း meeting ပြီးတော့ ကိုသူရက ဒီနေ့ dinnerမရှိတော့ကြောင်း၊ boss ရုံးဆင်းလို့ ရပြီဖြစ်ကြောင်း ပြော၏။
"မင်္ဂလာပါ boss
ဧည့်သည်ရောက်နေပါတယ် "
"ကိုယ် ဒီနေ့ ချိန်းထားတာ မရှိဘူး၊
မချိန်းထားဘဲဘယ် ဧည့်သည်နဲ့မှမတွေ့နိုင်ဘူး "
"ကိုစည်သူကို ကျနော်ပြန်မယ်လို့ ပြောပေးပါ ကိုသူရ"
" ဟုတ်ကဲ့ boss "
ပြတ်သားလွန်းတဲ့ သူတို့ boss က တည်ငြိမ်စွာ ပြောလာ၏။ ဧည့်သည်ကိုတွေ့ရမှာဆိုးတာ
ကြောင့် အခန်းထဲတောင်မဝင်တော့ဘဲပြန်မယ်ဆိုသည် ။ ဝန်ထမ်းကောင်မလေးများက သူတို့Boss ကို ပျာပျာသလဲကြောက်လန့်ကာ ရှင်းပြကြ၏။
"ဟုတ်ကဲ့ပါ boss ဧည့်သည်က
ကိုစည်သူ လာထားပေးတာပါ
သမီးတို့က ငြင်းပါသေးတယ်
ဧည့်သည်က အကို တခေတ်ဆန်းသစ်ပါတဲ့"
"ဟင်!!!!"
ရွှေဘုန်းနှလုံးသားတစ်စုံပေါက်ကွဲထွက်သွားခဲ့ပြီ။ ဒီနေ့ အလုပ်အစောပြီးလို့ ခေတ်ဆီသွားအချောခံမလို့ စိတ်လောနေတာ။ စိတ်ဆိုးထားလို့ အချော့ခံချင်တာလည်း ပါတာပေါ့ ။ ရွှေဘုန်း တစ်ယောက် ကိုသူရ ကိုတောင် စကားမပြောနိုင်အောင် မပြေးရုံတမယ် သူ့အခန်းဆီသို့ဝင်သွားသည်။ အခန်းထဲရောက်တော့ ခေတ်ကိုမတွေ့။ ဆက်ရှာလိုက်တော့ ရွှေဘုန်း နားခန်း ခုတင်ပေါ်မှာ အိပ်နေတဲ့ မောင့်ခေတ်လေး ။
ခေတ်လေး မျက်နှာပေါ်ကျနေတဲ့ဆံပင်တွေကိုဖယ်လိုက်ပြီး ။
"ရွှတ်" ပါးနှစ်ဖက်ကို နမ်းလိုက်၏။
လှုပ်လာကာ နိုးလာပြီဖြစ်တဲ့ ခေတ်လေးက
"အင်..ဟင် ...မောင့် "
"ပြွတ် ခေတ်လေးနိုးလာပြီလား "
"နိုးပြီပေါ့ အတင်းနမ်းနေတဲ့ စိတ်ဆိုးနေတဲ့ ပေါက်စလေးကြောင့် "
'........"
"မောင် စိတ်ဆိုးနေသေးလား "
"အင်း "
"ဟောာ
မောင်ကလည်း ခေတ် က အလုပ်အပျက်ခံပြီး လာချော့တာကို
မပြေသေးဘူးဆိုလည်း ပြီးရော "
"..........."
"ဖယ်တော့ ခေတ်ပြန်တော့မယ် "
"ဘယ်သူက ပြန်လွှတ်မှာမို့လဲ "
ပြောရင်းက ခေတ် အိပ်နေတဲ့ပေါ် အုပ်မိုးကာ အငန်းမရ နမ်းတော့သည်။ နှုတ်ခမ်းတစ်ခုလုံးလည်း အားပါပါ စုပ်ယူနေတော့သည်။ လက်တွေကလည်းအငြိမ်မနေပါ ။ ခေတ် ကျောတွေကို ပွတ်သပ်နေတော့သည်။ ကျောတင်မက ရင်ဘက်ပေါ်ရှိ ချယ်ရီ ပွင့်ဖက်နဲ့ ချယ်ရီသီးလေးတွေပေါ်တွင်လည်း ပြေးလွှားကာ။
" အာ့ ..."
မောင့်အတင်းဖိချေလိုက်တာကြောင့် ပါးစပ်ပင် ညီးသံထွက်ပေါ်လာ၏။ ပါးစပ်ဟသွားတာကို အခွင့်ကောင်းယူကာ မောင့်လျှာက ခေတ် ပါးစပ်ထဲ အော်တိုဝင်ရောက်လာ၏။ ခေတ်လျှာလေးကို သူ့လျှာဖြင့် အတင်း ရစ်ပတ်ကာ ဆုပ်ယူနေတော့သည်။
"အ ..အင့် ....ဟင်းးးး"
"ဒုန်းး ...ဒုန်းးး"
မောင့်ရင်ဘတ်ကိုအတင်းထု ကာ ။ မထုလို့မရတော့ ခေတ် အသက်ရှူ ခက်လာပြီလေ။ အားကောင်းလိုက်တဲ့မောင်က ခေတ် အသက်ရှူဖို့ လျှာကို ထုတ်ပေးလိုက်ပေမယ့် ရင်ဘတ်ပေါ်ရှိ ချယ်ရီသီးတွေကို ငုံထွေးနေပြန်တော့
ခေတ် ကျောပင်ကျော့တက်လာ၏။ ပါးစပ်ကလည်း အသံမျိုးစုံ ထွက်ကာ ။ မောင်ကလည်း အချော့မပေး ခေတ် ဗိုက်သားဖြူဖြူကို အတင်း ပွတ်နေပြန်ပြီ။ ပြီးတော့ ချက်ထဲ လက်နှိုက်ကာ ကလိနေပြန်သည်။ မောင့်ရဲ့ အပြုအမူတွေကို မငြင်းနိုင်အောင် ခေတ် သာယာနေမိသည်။
" အ ...အင့်...မောင့် နာတယ်"
ချယ်ရီသီးတွေကို ဖိကိုက်နေတဲ့မောင့်ကြောင့် ခေတ် နာတယ် ပြောလိုက်၏။ နာတယ် လို့ပြောနေတာတောင် မောင်က ဆက်လက်ငုံခဲနေပြန်သည်။
"အ...မောင့် "
"ဒုန်းဒုန်း "မောင့်ရင်ဘတ်ကို ထုကာ
"နာတယ်လေ မောင် "
"အာာာ sorry ခေတ်လေး ကျွတ်ကျွတ်"
အနီရောင်များ ထင်အောင် ကိုက်ထားသော ချယ်ရီသီး နှစ်ဖက်ကို ကြည့်ကာ မောင်က စိတ်မကောင်းစွာ ဆိုလာသည်။
"ခေတ်လေး အရမ်း နာ သွားလား
လာ မောင်ကို ပြန်ကိုက်"
နာနေပမယ့် မောင့်ရဲ့ သူ့ကိုယ်သူ အပြစ်တင်နေတာကြောင့်
"နာတာပေါ့ မောင်က လဲ"
ခေတ်ကို ရင်ခွင်ထဲထည့်ဖက်ထားရင်း
"မောင်ကော အဆင်ပြေရဲ့လား "
"ခေတ်လေးကော အဆင်ပြေလား "
ခေတ်က ရှက်လွန်းလို့ မျက်နှာ နီရဲနေပြီး မောင့်နားကို တိုးကာ
"ခေတ်က အဆင်ပြေသွားပြီ"
"ဒါဆို မောင် toilet ခဏ သွားလိုက်အုန်းမယ် "
"အင်း "
ခေတ် အင်္ကျီတွေ ဆံပင်တွေကို သပ်ရပ်အောင် ပြန်ပြင်ရင်း ကိုယ့်ကို ကို ရှက်လာသည်။ မောင်ပေးတဲ့ သာယာမှုက ဒီတခါ ခေတ် ဆုံခမ်းတိုင်အောင် ပြီးသွားခဲ့သည်။ မောင်က သာ မပြီးသေးတဲ့သူကိစ္စကို အိပ်သာထဲမှာ ဆက်ဖြေရှင်းနေသည်။ မောင့်ကို သနားလာသည် ။ ခေတ်လည်း မောင့်ကို ကူညီချင်ပါသည်သို့သော် အဲ့ကိစ္စတွေကို ခေတ်မကျွမ်းကျင်ပါ။
မောင် အိပ်သာထဲကထွက်လာတော့ ခေတ်ကို နောက်မှ သိုင်းဖက်လာသည်။
"မောင် အဆင်ပြေသွားပြီလား"
" ဟုတ် အဆင်မပြေရင် ခေတ်က ဘာလုပ်ပေး မှာ လဲ "
"မောင် ပြောလေ ခေတ် ဘာလုပ်ပေးရမလဲ"
"ပြွတ်.... စတာပါ မောင့်ခေတ်လေးရယ်
မောင်က ခေတ်ရှိရင် အဆင်ပြေတာထက်ပိုတယ်
လာ ညစာ အပြင်မှာစားမယ် "
"ခဏလေး မောင် ဒီကို လာအုန်း"
ခေတ် ရွှေဘုန်း ဆံပင်တွေကို သပ်ရပ်စွာဖြီးပေးရင်း
"အခု စိတ်ဆိုးပြေပြီလား "
"ဟုတ် !! မောင်က ခေတ်ကို စိတ်မဆိုးပါဘူး
မောင့်ကို မပြောလို့ စိတ်မကောင်းဖြစ်သွားတာ"
"အင်းပါ နောက်ဆိုဘာကိစ္စဖြစ်ဖြစ် အမြဲပြောမယ်နော် "
~~~~~~~~~~~~
မောင့် မမ မိသားစု ကို လေဆိပ်မှာ လိုက်ပို့ပြီး ပြန်လာတော့ မောင့်မျက်နှာ မကောင်း ။ ခေတ် လက်ကို ကားပေါ် တက်ကတည်းက ဆုပ်ကိုင်ထားရင်း ကားမောင်းလာတာ ။ တခါ တခါ လက်ဖမိုးကို နမ်းလိုက်ပြန်သည်။ မောင် ဝမ်းနည်းနေတာ သိသာ၏။ ခေတ် မောင်ဘက်ကို လှည့်ကာ ထိုင်လိုက်ပြီး ။
"မောင်!! ခေတ် ဗိုက်ဆာလို့ "
"ဟုတ် dinner ကို အပြင်မှာစားမယ်လေ ၊ခေတ် ဘာစားချင်လဲ "
"အပြင်စာတွေမစားချင်ဘူး
အိမ်ရောက်မှ ကြီးသူ လက်ရာ စားမယ်"
"ဟင်"
"အင်း ခေတ် မောင် တို့အိမ်လိုက်အိပ်မယ် ဒီည"
"ဟုတ် "
မာမီလည်း မမတို့မိသားစု ပြန်သွားတော့ ဟာတာတာဖြစ်နေခဲ့မှာ ခေတ် သိတယ် ။ မောင်ကတော့ ဘာကြောင့်မှန်းမသိ စိတ်မကောင်း ဖြစ်နေတာတော့ခေတ်သိချင်တယ်။ မောင် ဆုပ်ကိုင်ထားတဲ့ လက်ကို ခေတ်ကျန်တဲ့ လက်တဖက်ဖြင့်ပွတ်ပေးလိုက်သည်။ ခြံထဲကားရောက်တော့ ခေတ်တို့ကို မာမီက ကြိုနေ၏။
"သားခေတ် ဒီမှာ လာအိပ်တာလား"
" ဟုတ်မာမီ မမတို့ပြန်သွားတော့မာမီ ပျင်းနေမှာဆိုးလို့ "
"ကျေးဇူးပါ သားခေတ်လေး မာမီလည်း သမီးတို့မိသားစု ပြန်သွားကတည်းက ဟာတာတာ ဖြစ်ကျန်ခဲ့တာ "
"ဟုတ် မာမီ ခေတ်မကြာမကြာ လာ လည်ပါ့မယ် "
"ခေတ် လေး ဗိုက်ဆာလို့ဆို "
"ရေချိုးပြီးမှစားမယ်လေ "
"ဟုတ် "
"သားခေတ် အကြိုက် ဟင်းတွေ ချက်ထားတယ်နော် "
"ဟုတ်ကြီးသူ "
မာမီတို့နဲ့မိသားစု ထမင်းဝိုင်း စားသည်အထိ မောင်မျက်နှာမကောင်း ။ ဘာဆိုတာတော့ညမှမေးကြည့်ရမည်။ ခေတ်ပန်းကန်ထဲထည့်ပေးထားတဲ့ဟင်းတွေကအများကြီး မောင်ကတော့ ဒယ်ဒီတို့မာမီတို့ကို အားနာစရာ ။ ခေတ်ကို ခလေးတယောက်လို ဆက်ဆံနေပြန်သည်။
"ခေတ် အဲ့ဒါက အစပ်တွေ မစားနဲ့ "
ငါးပိချက် ပန်းကန်ကို လှမ်းနေသော ခေတ် လက်ကို ဆွဲထားသည်။ မောင်ရဲ့ ဂရုစိုက်မှု အံမခန်း ခေတ် မေမေတောင် ခေတ် ကိုအဲ့လောက် ဂရုမစိုက်နိုင်။
ခေတ်မတဲ့တာ၊ ခေတ်မကြိုက်တာတွေအားလုံး မောင်က အော်တို သိတာ ။
တခါတလေ ခေတ်သတိလက်လွှတ် စားလိုက်မိရင်တောင် အော်သေးတာ။ ဒီလိုဆိုရင်တော့ မောင်စိတ်မကောင်းဖြစ်နေတာ ခေတ်ကြောင့်မဟုတ်လောက်ဘူး။ မောင့်မျက်နှာက ဧည့်ခန်းထဲမှာ အချိုပွဲစားနေတဲ့အထိ မကြည်လင်သေး ။
"စားရတာ အဆင်ပြေလား သားခေတ်လေး "
"ပြေပါတယ်မာမီ "
"သားခေတ် စားချင်တာ ကြီးသူကို ပြောလိုက် "
"တစ်ယောက်ထဲ ချက်စားမနေနဲ့ ပင်ပန်းတယ် "
"အခု သင်္ကြန်နီးပြီ ဆိုတော့ ခေတ် လေး အလုပ်ရှုပ်နေမှာပေါ့ "
"ဟုတ်မာမီအလုပ်တော်တော်ရှုပ်နေတာ "
"မာမီရယ် ဒယ်ဒီရယ် သားရွှေဘုန်း.ရယ်အတွက် သင်္ကြန် မဏ္ဍပ်ဖွင့်ပွဲဝတ်ဖို့ မြန်မာဝတ်စုံလေး လုပ်ပေးပါအုန်း "
"ဟုတ် မာမီ အရောင်ကရော "
"သားခေတ် စိတ်ကြိုက်လုပ်ပေး "
"ဟုတ် မာမီ "
ဒယ်ဒီကတော့ TV ကလာတဲ့သတင်းကို အကြည့်မပျက် ။ ခေတ်ကို တချက်တချက်လှမ်းရယ်ပြပြီး ။
"သားခေတ်ရေ
သားမာမီ အတွက် သာလှလှလေး လုပ်ပေးလိုက်
ဒယ်ဒီတို့က လှပြီးသားဆိုတော့မလိုဘူး
ခစ်ခစ် "
တခါမှ ရီစရာမပြောဘူးတဲ့ ဒယ်ဒီက ပြောတော့ ခေတ်ရယ်နေရသည်။
မောင်ကတော့ အခုအထိ ဘာမှမပြောသေး။ သင်္ကြန် အကြောင်းတစ်ခွန်းတောင် ခေတ်ကိုမတိုင်ပင်ထားဘူး။
ညအိပ်ယာဝင်တော့ ခေတ်က ဘုရားခန်းဝင်ကာ ဘုရားရှိခိုးတော့ မောင်က ဘုရားခန်းထဲလိုက်လာကာ mac book တလုံးဖြင့် အလုပ် ရှုပ်နေတော့သည်။ တကယ်တော့ ခေတ်ကို လိုက်စောင့်ပေးတာ ပါ။ သူက ခေတ် ဘုရားရှိခိုးရင် လိုက်စောင့်ပေးနေကြ။ ဘုရားရှိခိုးပြီးတော့ အိပ်ခန်းထဲဝင်ကာ အိပ်စက်ခြင်းသို့ ။ ထုံးစံအတိုင်း မောင့်လက်မောင်းကို ခေါင်းအုံးကာ မောင် ဘက်
လှည့် အိပ်လိုက်သည်။
"မောင် ဒီနေ့ ဘာဖြစ်နေတာလဲ ခေတ်ကို စိတ်ဆိုးနေတာလား "
"ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး ခေတ်လေးကလဲ"
"မောင့်မျက်နှာမကြည်လို့"
"တကယ် ဘာမှမဖြစ်ဘူး "
"လေလံကိစ္စ ထဲစိတ်ရောက်နေလို့ "
"ဒါဆို ခေတ် တိုင်ပင်စရာရှိလို့
မောင်အကြံပေးအုန်း"
"ဟုတ် ပြောလေ "
"သင်္ကြန်ပြီးရင် မေမေတို့ကိုသွားကန်တော့ရင်းမောင်နဲ့အကြောင်းပြောပြလိုက်တော့မယ်
မောင် ဘယ်လိုသဘောရလဲ"
မောင်မျက်နှာက မှိုရတဲ့မျက်နှာလို ပြုံးပျော်သွားကာ အခုမှပဲကြည်ကြည်လင်လင် သူတကယ်ပျော်သွားတာနေမှာ သွားလေးတွေ ပေါ်အောင်ရီနေတာ
မောင်က ခလေးတယောက်လို ချစ်စရာကောင်းလှ၏။
"တကယ်လား မောင့်ခေတ်လေး ပျော်လိုက်တာကွာ ၊ မောင်က ခေတ်ကိုပြောချင်နေတာ ကြာလှပြီ ၊ခေတ်ကိုအပူမကပ်ချင်လို့"
"ခေတ်လေးရယ် ချစ်လိုက်တာကွာ "
ခေတ်ကို တင်းကျပ်စွာ ဖတ်ထားပြန်သည်။ ပြီးတော့ သူတို့ လုပ်ငန်းစု က သင်္ကြန်ကိုနှစ်တိုင်းကြီးကျယ် ခမ်းနားစွာ ကျင်းပကြတဲ့အကြောင်းပြောပြလေ ၏။ ခေတ်လည်း မောင်ပြောသမျှကို နားထောင်ရင်း အိပ်ပျော်သွားတော့သည်။
~~~~~~~~~~
"ဒေါက်ဒေါက် "
'ဟင် ဒီအချိန်ကြီး ဘယ်သူကြီးလဲ"
ခေတ် တံခါးဘေးမှ tv screen ကို
ကြည့်လိုက်တော့ ။
"မောင် ပါလား "
Passward သိတာကို ဝင်နေကျအတိုင်းမဝင် ဘဲ။ ခေတ် တံခါးကို ဖွင့်လိုက်တော့ မောင်က ရုပ်ပျက်ဆင်းပျက် မူးနေလိုက်များ သြချယူရသည် ။
"မောင် လာ"
ခေတ်မောင့်ကိုတွဲကာ အခန်းထဲ ခေါ်ခဲ့ ရသည် ။ ရေပတ်တိုက် ၊ ညအိပ်ဝတ်စုံလဲပြီး ၊ air con လေးလျော့ကာ စောင်ခြုံ ပေး လိုက်ပြီး ခေတ် ဆွဲလက်စ design ကို ဆက်ဆွဲနေလိုက်သည်။
ခဏအကြာတွင်အလုပ်လုပ်နေသော ခေတ်ခါးကို နောက်မှ သိုင်းဖက်ကာ
ခေတ် ပုခုံးပေါ် မေးလေးတင်ပြီး ။
"မောင် ဒီလိုလေး ခဏနေမယ်နော် "
"အင်းပါ "
ခါးမှာ ဖက်ထားတဲ့ မောင့်လက်ကလေးတွေပေါ် ကိုင်ထားပြီး ။
"မောင့် သဘောပါ "
မောင် ဘာဖြစ်လာတာလည်း မေးစရာမလို အလုပ်မှာ တခုခု ဖြစ်လာတယ် ဆိုတာခေတ်သိတယ်။ မောင်က တခုခု အဆင်မပြေရင် ခေတ်ကို အရမ်း ချွဲတတ်သည်။ ကလေးလိုပဲ။
" မောင် "
"ဗျာ "
"ဘာဖြစ်လာတာလည်း ခေတ်ကိုပြော မောင်တစ်ခုခု ဖြစ်လာတယ်မို့လား "
"ဟုတ်
ပြောလိုက်ရင် ခေတ် စိတ်ညစ်မှာဆိုးလို့"
"မောင်ကခေတ်ကိုမပြောပြလို့ ဘယ်သူ့ကိုပြောမှာလဲ ခေတ်တို့က တစိမ်းလား"
" ရွှတ်" ခေတ် ပါးလေးကို နမ်းလိုက်ပြီး
"မောင် အလုပ်မှာ အဆင်မပြေခဲ့ဘူး
လေလံပွဲသွားတာ ရှုံးသွားတယ် "
"အော် မောင်ရယ် အလုပ်ပါဆို နိုင်တဲ့အခါ ရှိသလို ရှုံးတဲ့အခါလည်းရှိမှာပေါ့ မောင် ခံနိုင်ရည် ရှိရမယ်လေ"
"ပြွတ်စ်"
မောင့် နှုတ်ခမ်းကိုအားပေးအနမ်းလေးပေးလိုက်ပြီး ။
"မောင် အမြဲမှတ်ထားပေးနော် ဘယ်အရာမဆို အနိုင်အရှုံးရှိနေပေမယ့် ခေတ် အချစ်တွေကတော့ မောင့်ကို အမြဲအနိုင်ပေးမှာပါ "
အချစ်များစွာဖြင့် 🌻
6.4.2022(Wed)
...............................
Zawgyi
ေ႐ႊဘုန္း အလုပ္က အျပန္ ေခတ္ ႀကိဳက္တတ္တဲ့ ဆိုင္က ေခ်ာကလက္ ကိတ္ ဝင္ ဝယ္ ခဲ့သည္။ ဆိုင္ထဲက အထြက္ မွာ ေ႐ႊဘုန္း မထင္မွတ္စြာေခတ္နဲ႕ အျဖဴေကာင္တစ္ေကာင္ ေဒါင့္စားပြဲေလးတစ္ခုမွာ။
"က်စ္ ဘာလည္းကြာ "
ေမာင္ ကေမးေက်ာေတြ ေတာင့္တင္းထားၿပီး ကိတ္ထည့္ထားတဲ့ အိတ္ကို က်စ္က်စ္ ပါေအာင္ကိုင္ကာ
ကားဆီသို႔ ။ေခတ္ ေမာင့္ကိုျမင္ေတာ့
"ေကာင္း ခဏေလး "
ေမာင့္ကားရွိရာသို႔အေျပးအလႊား
"ေမာင့္!!! ဘာျဖစ္တာလဲ "
"ခင္ဗ်ားတို႔ကို အေႏွာက္အယွက္ ျဖစ္မွာဆိုးလို႔ "
"ဟာာ ေမာင္ကလည္း ေခတ္ က "
"ေရာ့ "
ေမာင္က ကိတ္ထုတ္ကို ေခတ္လက္ထဲ ထည့္ကာ ကား ေမာင္းထြက္သြားသည္။
ေမာင္ကေတာ့ ဒုကၡပဲ သူထင္ခ်င္ရာ ထင္ၿပီး သူလုပ္ခ်င္ရာ လုပ္သြားတာ ။ ကားေမာင္းသြားတာလည္း ျမန္လိုက္တာ။
ေခတ္ကို လည္းရွင္းျပခြင့္ေပးအုန္းမွေပါ့ ။ စိတ္ညစ္လိုက္တာ ေမာင္ဒီလို စိတ္ဆိုးတာ တခါမွမျမင္ဖူးဘူး။
"ေကာင္း sorry "
"ရတယ္ သယ္ရင္း "
"ဘယ္သူလဲ"
"ငါေျပာျပတဲ့တစ္ေယာက္ "
"ဪမင္းရဲ႕ ခ်စ္သူလား concon ပါကြာ "
"အလန္းစားေနာ္ ေတာ္ေတာ္ေခ်ာတယ္"
ေကာင္းကိုေတာ့ ေမာင္စိတ္ဆိုးသြားတဲ့အေၾကာင္းမေျပာျဖစ္ပါ။ ေကာင္းေစသူ က ေခတ္ ဂ်ပန္မွာခင္ခဲ့တဲ့သူငယ္ခ်င္း ။ သူကျမန္မာျပည္ခဏ အလည္ျပန္လာတာ ။ ေခတ္ဆီ လာလည္လို႔ လိုက္ဧည့္ခံလိုက္တာ ။ ေမာင့္ကို ႀကိဳ ဖုန္းဆက္မထားမိတာ ဒုကၡ ေပးတာ ။ ေမာင္က သူ႕ ကို မေျပာဘဲလုပ္ရင္ အရမ္းေဒါသ ထြက္တာ။ သူ႕ဆီခြင့္မေတာင္းသလို ျဖစ္သြားတာေလ။ ေခတ္ကလည္း ေမာင္နဲ႕ေတြ႕မယ္ မထင္မိတာကို။
📩ေမာင္!! ေခတ္ကိုရွင္းျပခြင့္ေပး
ေမာင္က ေခတ္ message ေတြကို reply တခုမွမျပန္။
'ဟာာ ေမာင္ စိတ္ဆိုးျပန္ၿပီကြာ '
ေ႐ႊဘုန္းက ေခတ္ကို ခ်စ္သလို အရမ္းလည္းသဝန္တို သည္။ ေခတ္ေၾကာင့္စိတ္ဆိုးၿပီဆို ေခတ္က အရင္ျပန္ေလ်ာ့မွ သူက စိတ္ဆိုးေျပတာ ။ ေခတ္ ကတစ္ခြန္းေလာက္ ျပန္ေခ်ာ့ လိုက္ရင္ ေမာင္က အလိုလို စိတ္ဆိုးေျပၿပီးသားဆိုတာ သိတယ္။ ေမာင္ကေတာ့ ေခတ္ကို စိတ္ဆိုးေအာင္ဘယ္ေတာ့မွမလုပ္ ။ သူ႕ဘဝရဲ႕အရာရာဟာ ေခတ္ပဲေလ ။
ေမာင့္ေၾကာင့္ေခတ္ ခဏ ေလးစိတ္ဆိုးမိပါက ခ်က္ျခင္း လိုက္ေခ်ာ့တာ ။
~~~~~~~~~~~
၂ရက္ေလာက္ၾကာ စိတ္ေကာက္ေနတဲ့ ေမာင့္ဆီသို႔ ။ ေမာင့္ကုမၸဏီကို မလာဘူးေပမယ့္ ဒီေန႕ေတာ့ သူကို ေခ်ာ့ဖို႔ ေရာက္လာခဲ့ရသည္။ ကားပါကင္မွာ ကားထားၿပီး lift နဲ႕ အေပၚတက္ခဲ့၏။
ေမာင္အရင္တခါ ေခၚ သြားဖူးေတာ့ သူ႕အခန္းေရွ႕ ေရာက္လာခဲ့၏။
ေမာင့္အခန္းေရွ႕ေကာင္တာမွ မိန္းမေခ်ာေလးမ်ားက
"အကို ဘယ္သူနဲ႕ေတြ႕ခ်င္လို႔ပါလဲ"
"ကိုေ႐ႊဘုန္းတန္ခိုးနဲ႕ပါ "
"ဟုတ္ အကို boss နဲ႕ ႀကိဳ တင္ခ်ိန္းထားမွ ေတြ႕လို႔ရမွာ "
"ဪ ဟုတ္လား
ဒါဆို အကို ျပန္လိုက္ပါအုန္းမယ္ေနာ္ "
ေခတ္လည္း ျပန္ရန္အထြက္မွာ ေ႐ႊဘုန္း driver နဲ႕ ေတြ႕လိုက္သည္ ။
"အကို ေခတ္
သခင္ေလးဆီလာတာလား "
"ဟုတ္တယ္ ကိုစည္သူ "
"ထိုင္ေစာင့္ လိုက္ပါအုန္း ခဏေန boss meeting ၿပီးေတာ့မွာပါ "
"လာ အကို ေခတ္ "
ကိုစည္သူေခၚလာေတာ့ ေ႐ႊဘုန္း အခန္းေရွ႕က ဧည့္ႀကိဳ ေကာင္မေလးမ်ားက မ်က္လုံးျပဴး စြာ ေခတ္ကို ဝိုင္းၾကည့္ေနၾကသည္။
ကိုစည္သူကေတာ့ ဧည့္ႀကိဳေကာင္မေလးေတြကို boss ရဲ႕ Vvip လို႔သာ အသိေပးလိုက္၏။ ဧည့္သည္ မွတ္တမ္းမွာေတာ့ ကို စည္သူ ေျပာတဲ့ နာမည္ ကိုမွတ္ထားလိုက္၏။
ေခတ္လည္း ေ႐ႊဘုန္း နားခန္းထဲတြင္ ေစာင့္ေနရင္း ေဘးက ခုတင္ေပၚတြင္ဝင္လွဲလိုက္သည္။
ေ႐ႊဘုန္း meeting ၿပီးေတာ့ ကိုသူရက ဒီေန႕ dinnerမရွိေတာ့ေၾကာင္း၊ boss ႐ုံးဆင္းလို႔ ရၿပီျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာရင္း ။
"မဂၤလာပါ boss
ဧည့္သည္ေရာက္ေနပါတယ္ "
"ကိုယ္ ဒီေန႕ ခ်ိန္းထားတာ မရွိဘူး၊
မခ်ိန္းထားဘဲဘယ္ ဧည့္သည္နဲ႕မွမေတြ႕နိုင္ဘူး "
"ကိုစည္သူကို က်ေနာ္ျပန္မယ္ ေျပာေပးပါ ကိုသူရ"
" ဟုတ္ကဲ့ boss "
ျပတ္သားလြန္းတဲ့ သူတို႔ boss က တည္ၿငိမ္စြာ ေျပာရင္း ဧည့္သည္ကိုေတြ႕ရမွာဆိုးတာေၾကာင့္ အခန္းထဲေတာင္မဝင္ေတာ့ဘဲျပန္မယ္ဆိုေတာ့ ။ ဝန္ထမ္းေကာင္မေလးမ်ား ပ်ာပ်ာသလဲေၾကာက္လန့္ကာ ။
"ဟုတ္ကဲ့ပါ boss ဧည့္သည္က
ကိုစည္သူ လာထားေပးတာပါ
သမီးတို႔က ျငင္းပါေသးတယ္
ဧည့္သည္က အကို တက္ေခတ္ဆန္းသစ္ပါတဲ့"
"ဟင္!!!!"
ေ႐ႊဘုန္းႏွလုံးသားတစ္စုံေပါက္ကြဲထြက္သြားခဲ့ၿပီ။ ဒီေန႕ အလုပ္အေစာၿပီးလို႔ ေခတ္ဆီသြားအေခ်ာခံမလို႔ စိတ္ေလာေနတာ။ စိတ္ဆိုးထားလို႔ အေခ်ာ့ခံခ်င္တာလည္း ပါတာေပါ့ ။ ေ႐ႊဘုန္း တေယာက္ ကိုသူရ ကိုေတာင္ စကားမေျပာနိုင္ေအာင္ မေျပး႐ုံတမယ္ သူ႕အခန္းဆီသို႔။ အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ ေခတ္ကိုမေတြ႕။ ဆက္ရွာေတာ့ ေ႐ႊဘုန္း နားခန္း ခုတင္ေပၚမွာ အိပ္ေနတဲ့ ေမာင့္ေခတ္ေလး ။
ေခတ္ေလး မ်က္ႏွာေပၚက်ေနတဲ့ဆံပင္ေတြကိုဖယ္လိုက္ၿပီး ။
"႐ြတ္" ပါးႏွစ္ဖက္ကို နမ္းလိုက္၏။
လႈပ္လာကာ နိုးလာၿပီျဖစ္တဲ့ ေခတ္ေလးက
"အင္..ဟင္ ...ေမာင့္ "
"ႁပြတ္ ေခတ္ေလးနိုးလာၿပီလား "
"နိုးၿပီေပါ့ အတင္းနမ္းေနတဲ့ စိတ္ဆိုးေနတဲ့ ေပါက္စေလးေၾကာင့္ "
'........"
"ေမာင္ စိတ္ဆိုးေနေသးလား "
"အင္း "
"ေဟာာ
ေမာင္ကလည္း ေခတ္ က အလုပ္အပ်က္ခံၿပီး လာေခ်ာ့တာကို
မေျပေသးဘူးဆိုလည္း ၿပီးေရာ "
"..........."
"ဖယ္ေတာ့ ေခတ္ျပန္ေတာ့မယ္ "
"ဘယ္သူက ျပန္လြတ္မွာမို႔လဲ "
ေျပာရင္းက ေခတ္ အိပ္ေနတဲ့ေပၚ အုပ္မိုးကာ အငန္းမရ နမ္းေတာ့သည္။ ႏႈတ္ခမ္းတစ္ခုလုံးလည္း အားပါပါ စုပ္ယူေနေတာ့သည္။ လက္ေတြကလည္းအၿငိမ္မေနပါ ။ ေခတ္ ေက်ာေတြကို ပြတ္သပ္ေနေတာ့သည္။ ေက်ာတင္မက ရင္ဘက္ေပၚရွိ ခ်ယ္ရီ ပြင့္ဖက္နဲ႕ ခ်ယ္ရီသီးေလးေတြေပၚတြင္လည္း ေျပးလႊားကာ။
" အာ့ ..."
ေမာင့္အတင္းဖိေခ်လိဳက္တာေၾကာင့္ ပါးစပ္ပင္ ညီးသံထြက္ေပၚလာ၏။ ပါးစပ္ဟသြားတာကို အခြင့္ေကာင္းယူကာ ေမာင့္လွ်ာက ေခတ္ ပါးစပ္ထဲ ေအာ္တိုဝင္ေရာက္လာ၏။ ေခတ္လွ်ာေလးကို သူ႕လွ်ာျဖင့္ အတင္း ရစ္ပတ္ကာ ဆုပ္ယူေနေတာ့သည္။
"အ ..အင့္ ....ဟင္းးးး"
"ဒုန္းး ...ဒုန္းးး"
ေမာင့္ရင္ဘတ္ကိုအတင္းထု ကာ ။ မထုလို႔မရေတာ့ ေခတ္ အသက္ရႉ ခက္လာၿပီေလ။ အားေကာင္းလိုက္တဲ့ေမာင္က ေခတ္ အသက္ရႉဖို႔ လွ်ာကို ထုတ္ေပးလိုက္ေပမယ့္ ရင္ဘတ္ေပၚရွိ ခ်ယ္ရီသီးေတြကို ငုံေထြးေနျပန္ေတာ့
ေခတ္ ေက်ာပင္ေက်ာ့တက္လာ၏။ ပါးစပ္ကလည္း အသံမ်ိဳးစုံ ထြက္ကာ ။ ေမာင္ကလည္း အေခ်ာ့မေပး ေခတ္ ဗိုက္သားျဖဴျဖဴကို အတင္း ပြတ္ေနျပန္ၿပီ။ ၿပီးေတာ့ ခ်က္ထဲ လက္ႏွိုက္ကာ ကလိေနျပန္သည္။ ေမာင့္ရဲ႕ အျပဳအမူေတြကို မျငင္းနိုင္ေအာင္ ေခတ္ သာယာေနမိသည္။
" အ ...အင့္...ေမာင့္ နာတယ္"
ခ်ယ္ရီသီးေတြကို ဖိကိုက္ေနတဲ့ေမာင့္ေၾကာင့္ ေခတ္ နာတယ္ ေျပာလိုက္၏။ နာတယ္ လို႔ေျပာေနတာေတာင္ ေမာင္က ဆက္လက္ငုံခဲေနျပန္ၿပီ ။
"အ...ေမာင့္ "
"ဒုန္းဒုန္း "ေမာင့္ရင္ဘတ္ကို ထုကာ
"နာတယ္ေလ ေမာင္ "
"အာာာ sorry ေခတ္ေလး ကြၽတ္ကြၽတ္"
အနီေရာင္မ်ား ထင္ေအာင္ ကိုက္ထားေသာ ခ်ယ္ရီသီး ႏွစ္ဖက္ကို ၾကည့္ကာ ေမာင္က စိတ္မေကာင္းစြာ ဆိုလာသည္။
"ေခတ္ေလး အရမ္း နာ သြားလား
လာ ေမာင္ကို ျပန္ကိုက္"
နာေနပမယ့္ ေမာင့္ရဲ႕ သူ႕ကိုယ္သူ အျပစ္တင္ေနတာေၾကာင့္
"နာတာေပါ့ ေမာင္က လဲ"
ေခတ္ကို ရင္ခြင္ထဲထည့္ဖက္ထားရင္း
"ေမာင္ေကာ အဆင္ေျပရဲ႕လား "
"ေခတ္ေလးေကာ အဆင္ေျပလား "
ေခတ္က ရွက္လြန္းလို႔ မ်က္ႏွာ နီရဲေနၿပီး ေမာင့္နားကို တိုးကာ
"ေခတ္က အဆင္ေျပသြားၿပီ"
"ဒါဆို ေမာင္ toilet ခဏ သြားလိုက္အုန္းမယ္ "
"အင္း "
ေခတ္ အကၤ်ီေတြ ဆံပင္ေတြကို သပ္ရပ္ေအာင္ ျပန္ျပင္ရင္း ကိုယ့္ကို ကို ရွက္လာသည္။ ေမာင္ေပးတဲ့ သာယာမႈက ဒီတခါ ေခတ္ ဆုံခမ္းတိုင္ေအာင္ ၿပီးသြားခဲ့သည္။ ေမာင္က သာ မၿပီးေသးတဲ့သူကိစၥကို အိပ္သာထဲမွာ ဆက္ေျဖရွင္းေနသည္။ ေမာင့္ကို သနားလာသည္ ။ ေခတ္လည္း ေမာင့္ကို ကူညီခ်င္ပါသည္သို႔ေသာ္ အဲ့ကိစၥေတြကို ေခတ္မကြၽမ္းက်င္ပါ။
ေမာင္ အိပ္သာထဲကထြက္လာေတာ့ ေခတ္ကို ေနာက္မွ သိုင္းဖက္လာသည္။
"ေမာင္ အဆင္ေျပသြားၿပီလား"
" ဟုတ္ အဆင္မေျပရင္ ေခတ္က ဘာလုပ္ေပး မွာ လဲ "
"ေမာင္ ေျပာေလ ေခတ္ ဘာလုပ္ေပးရမလဲ"
"ႁပြတ္ စတာပါ ေမာင့္ေခတ္ေလးရယ္
ေမာင္က ေခတ္ရွိရင္ အဆင္ေျပတာထက္ပိုတယ္
လာ ညစာ အျပင္မွာစားမယ္ "
"ခဏေလး ေမာင္ ဒီကို လာအုန္း"
ေခတ္ ေ႐ႊဘုန္း ဆံပင္ေတြကို သပ္ရပ္စြာၿဖီးေပးရင္း
"အခု စိတ္ဆိုးေျပၿပီလား "
"ဟုတ္ !! ေမာင္က ေခတ္ကို စိတ္မဆိုးပါဘူး
ေမာင့္ကို မေျပာလို႔ စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားတာ"
"အင္းပါ ေနာက္ဆိုဘာကိစၥျဖစ္ျဖစ္ အၿမဲေျပာမယ္ေနာ္ "
~~~~~~~~~~~~
ေမာင့္ မမ မိသားစု ကို ေလဆိပ္မွာ လိုက္ပို႔ၿပီး ျပန္လာေတာ့ ေမာင့္မ်က္ႏွာ မေကာင္း ။ ေခတ္ လက္ကို ကားေပၚ တက္ကတည္းက ဆုပ္ကိုင္ထားရင္း ကားေမာင္းလာတာ ။ တခါ တခါ လက္ဖမိုးကို နမ္းလိုက္ျပန္သည္။ ေမာင္ ဝမ္းနည္းေနတာ သိသာ၏။ ေခတ္ ေမာင္ဘက္ကို လွည့္ကာ ထိုင္လိုက္ၿပီး ။
"ေမာင္!! ေခတ္ ဗိုက္ဆာလို႔ "
"ဟုတ္ dinner ကို အျပင္မွာစားမယ္ေလ ၊ေခတ္ ဘာစားခ်င္လဲ "
"အျပင္စာေတြမစားခ်င္ဘူး
အိမ္ေရာက္မွ ႀကီးသူ လက္ရာ စားမယ္"
"ဟင္"
"အင္း ေခတ္ ေမာင္ တို႔အိမ္လိုက္အိပ္မယ္ ဒီည"
"ဟုတ္ "
မာမီလည္း မမတို႔မိသားစု ျပန္သြားေတာ့ ဟာတာတာျဖစ္ေနခဲ့မွာ ေခတ္ သိတယ္ ။ ေမာင္ကေတာ့ ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ေနတာေတာ့ေခတ္သိတယ္။ ေမာင္ ဆုပ္ကိုင္ထားတဲ့ လက္ကို ေခတ္က်န္တဲ့ လက္တဖက္ျဖင့္ပြတ္ေပးလိုက္သည္။ ၿခံထဲကားေရာက္ေတာ့ ေခတ္တို႔ကို မာမီက ႀကိဳေန၏။
"သားေခတ္ ဒီမွာ လာအိပ္တာလား"
" ဟုတ္မာမီ မမတို႔ျပန္သြားေတာ့မာမီ ပ်င္းေနမွာဆိုးလို႔ "
"ေက်းဇူးပါ သားေခတ္ေလး မာမီလည္း သမီးတို႔မိသားစု ျပန္သြားကတည္းက ဟာတာတာ ျဖစ္က်န္ခဲ့တာ "
"ဟုတ္ မာမီ ေခတ္မၾကာမၾကာ လာ လည္ပါ့မယ္ "
"ေခတ္ ေလး ဗိုက္ဆာလို႔ဆို "
"ေရခ်ိဳးၿပီးမွစားမယ္ေလ "
"ဟုတ္ "
"သားေခတ္ အႀကိဳက္ ဟင္းေတြ ခ်က္ထားတယ္ေနာ္ "
"ဟုတ္ႀကီးသူ "
မာမီတို႔နဲ႕မိသားစု ထမင္းဝိုင္း စားသည္အထိ ေမာင္မ်က္ႏွာမေကာင္း ။ ဘာဆိုတာေတာ့ညမွေမးၾကည့္ရမည္။ ေခတ္ပန္းကန္ထဲထည့္ေပးထားတဲ့ဟင္းေတြကအမ်ားႀကီး ေမာင္ကေတာ့ ဒယ္ဒီတို႔မာမီတို႔ကို အားနာစရာ ။ ေခတ္ကို ခေလးတေယာက္လို ဆက္ဆံေနျပန္သည္။
"ေခတ္ အဲ့ဒါက အစပ္ေတြ မစားနဲ႕ "
ငါးပိခ်က္ ပန္းကန္ကို လွမ္းေနေသာ ေခတ္ လက္ကို ဆြဲထားသည္။ ေမာင္ရဲ႕ ဂ႐ုစိုက္မႈ အံမခန္း ေခတ္ ေမေမေတာင္ ေခတ္ ကိုအဲ့ေလာက္ ဂ႐ုမစိုက္နိုင္။
ေခတ္မတဲ့တာ၊ ေခတ္မႀကိဳက္တာေတြအားလုံး ေမာင္က ေအာ္တို သိတာ ။
တခါတေလ ေခတ္သတိလက္လႊတ္ စားလိုက္မိရင္ေတာင္ ေအာ္ေသးတာ။ ဒီလိုဆိုရင္ေတာ့ ေမာင္စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနတာ ေခတ္ေၾကာင့္မဟုတ္ေလာက္ဘူး။ ေမာင့္မ်က္ႏွာက ဧည့္ခန္းထဲမွာ အခ်ိဳပြဲစားေနတဲ့အထိ မၾကည္လင္ေသး ။
"စားရတာ အဆင္ေျပလား သားေခတ္ေလး "
"ေျပပါတယ္မာမီ "
"သားေခတ္ စားခ်င္တာ ႀကီးသူကို ေျပာလိုက္ "
"တေယာက္ထဲ ခ်က္စားမေနနဲ႕ ပင္ပန္းတယ္ "
"အခု သၾကၤန္နီးၿပီ ဆိုေတာ့ ေခတ္ ေလး အလုပ္ရႈပ္ေနမွာေပါ့ "
"ဟုတ္မာမီအလုပ္ေတာ္ေတာ္ရႈပ္ေနတာ "
"မာမီရယ္ ဒယ္ဒီရယ္ သားေ႐ႊဘုန္း.ရယ္အတြက္ သၾကၤန္ မ႑ပ္ဖြင့္ပြဲဝတ္ဖို႔ ျမန္မာဝတ္စုံေလး လုပ္ေပးပါအုန္း "
"ဟုတ္ မာမီ အေရာင္ကေရာ "
"သားေခတ္ စိတ္ႀကိဳက္လုပ္ေပး "
"ဟုတ္ မာမီ "
ဒယ္ဒီကေတာ့ TV ကလာတဲ့သတင္းကို အၾကည့္မပ်က္ ။ ေခတ္ကို တခ်က္တခ်က္လွမ္းရီျပၿပီး ။
"သားေခတ္ေရ
သားမာမီ အတြက္ သာလွလွေလး လုပ္ေပးလိုက္ "
"ဒယ္ဒီတို႔က လွၿပီးသားဆိုေတာ့မလိုဘူး
ခစ္ခစ္ "
တခါမွ ရီစရာမေျပာဘူးတဲ့ ဒယ္ဒီက ေျပာေတာ့ ေခတ္ရီေနရသည္။
ေမာင္ကေတာ့ အခုအထိ ဘာမွမေျပာေသး။ သၾကၤန္ အေၾကာင္းတခြန္းေတာင္ ေခတ္ကိုမတိုင္ပင္ထားဘူး။
ညအိပ္ယာဝင္ေတာ့ ေခတ္က ဘုရားခန္းဝင္ကာ ဘုရားရွိခိုးေတာ့ ေမာင္က ဘုရားခန္းထဲလိုက္လာကာ mac book တလုံးျဖင့္ အလုပ္ ရႈပ္ေနေတာ့သည္။ တကယ္ေတာ့ ေခတ္ကို လိုက္ေစာင့္ေပးတာ ပါ။ သူက ေခတ္ ဘုရားရွိခိုးရင္ လိုက္ေစာင့္ေပးေနၾက။ ဘုရားရွိခိုးၿပီးေတာ့ အိပ္ခန္းထဲဝင္ကာ အိပ္စက္ျခင္းသို႔ ။ ထုံးစံအတိုင္း ေမာင့္လက္ေမာင္းကို ေခါင္းအုန္းကာ ေမာင္ ဘက္ လွည့္ အိပ္လိုက္သည္။
"ေမာင္ ဒီေန႕ ဘာျဖစ္ေနတာလဲ ေခတ္ကို စိတ္ဆိုးေနတာလား "
"ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး ေခတ္ေလးကလဲ"
"ေမာင့္မ်က္ႏွာမၾကည္လို႔"
"တကယ္ ဘာမွမျဖစ္ဘူး "
"ေလလံကိစၥ ထဲစိတ္ေရာက္ေနလို႔ "
"ဒါဆို ေခတ္ တိုင္ပင္စရာရွိလို႔
ေမာင္အႀကံေပးအုန္း"
"ဟုတ္ ေျပာေလ "
"သၾကၤန္ၿပီးရင္ ေမေမတို႔ကိုသြားကန္ေတာ့ရင္းေမာင္နဲ႕အေၾကာင္းေျပာျပလိုက္ေတာ့မယ္
ေမာင္ ဘယ္လိုသေဘာရလဲ"
ေမာင္မ်က္ႏွာက မွိုရတဲ့မ်က္ႏွာလို ၿပဳံးေပ်ာ္သြားကာ အခုမွပဲၾကည္ၾကည္လင္လင္ သူတကယ္ေပ်ာ္သြားတာေနမွာ သြားေလးေတြ ေပၚေအာင္ရီေနတာ
ေမာင္က ခေလးတေယာက္လို ခ်စ္စရာေကာင္းလွ၏။
"တကယ္လား ေမာင့္ေခတ္ေလး ေပ်ာ္လိုက္တာကြာ ၊ ေမာင္က ေခတ္ကိုေျပာခ်င္ေနတာ ၾကာလွၿပီ ၊ေခတ္ကိုအပူမကပ္ခ်င္လို႔"
"ေခတ္ေလးရယ္ ခ်စ္လိုက္တာကြာ "
ေခတ္ကို တင္းက်ပ္စြာ ဖတ္ထားျပန္သည္။ ၿပီးေတာ့ သူတို႔ လုပ္ငန္းစု က သၾကၤန္ကိုႏွစ္တိုင္းႀကီးက်ယ္ ခမ္းနားစြာ က်င္းပၾကတဲ့အေၾကာင္းေျပာျပေလ ၏။ ေခတ္လည္း ေမာင္ေျပာသမွ်ကို နားေထာင္ရင္း အိပ္ေပ်ာ္သြးေတာ့သည္။
~~~~~~~~~~
"ေဒါက္ေဒါက္ "
'ဟင္ ဒီအခ်ိန္ႀကီး ဘယ္သူႀကီးလဲ"
ေခတ္ တံခါးေဘးမွ tv screen ကို
ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ။
"ေမာင္ပါလား "
Passward သိတာကို ဝင္ေနက်အတိုင္းမဝင္ ဘဲ။ ေခတ္ တံခါးကို ဖြင့္လိုက္ေတာ့ ေမာင္က ႐ုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ မူးေနလိုက္မ်ား ၾသခ်ယဴရတယ္ ။
"ေမာင္ လာ"
ေခတ္ေမာင့္ကိုတြဲကာ အခန္းထဲ ေခၚခဲ့ ရသည္ ။ ေရပတ္တိုက္ ၊ ညအိပ္ဝတ္စုံလဲၿပီး ၊ air con ေလးေလ်ာ့ကာ ေစာင္ၿခဳံ ေပး လိုက္ၿပီး ေခတ္ ဆြဲလက္စ design ကို ဆက္ဆြဲေနလိုက္သည္။
ခဏအၾကာတြင္အလုပ္လုပ္ေနေသာ ေခတ္ခါးကို ေနာက္မွ သိုင္းဖက္ကာ
ေခတ္ ပုခုံးေပၚ ေမးေလးတင္ၿပီး ။
"ေမာင္ ဒီလိုေလး ခဏေနမယ္ေနာ္ "
"အင္းပါ "
ခါးမွာ ဖက္ထားတဲ့ ေမာင့္လက္ကေလးေတြေပၚ ကိုင္ထားၿပီး ။
"ေမာင့္ သေဘာပါ "
ေမာင္ ဘာျဖစ္လာတာလည္း ေမးစရာမလို အလုပ္မွာ တခုခု ျဖစ္လာတယ္ ဆိုတာေခတ္သိတယ္။ ေမာင္က တခုခု အဆင္မေျပရင္ ေခတ္ကို အရမ္း ခြၽဲတတ္သည္။ ကေလးလိုပဲ။
" ေမာင္ "
"ဗ်ာ "
"ဘာျဖစ္လာတာလည္း ေခတ္ကိုေျပာ ေမာင္တခုခု ျဖစ္လာတယ္မို႔လား "
"ဟုတ္
ေျပာလိုက္ရင္ ေခတ္ စိတ္ညစ္မွာဆိုးလို႔"
"ေမာင္ကေခတ္ကိုမေျပာျပလို႔ ဘယ္သူ႕ကိုေျပာမွာလဲ ေခတ္တို႔က တစိမ္းလား"
" ႐ႊတ္" ေခတ္ ပါးေလးကို နမ္းလိုက္ၿပီး
"ေမာင္ အလုပ္မွာ အဆင္မေျပခဲ့ဘူး
ေလလံပြဲသြားတာ ရႈံးသြားတယ္ "
"ေအာ္ ေမာင္ရယ္ အလုပ္ပါဆို နိုင္တဲ့အခါ ရွိသလို ရႈံးတဲ့အခါလည္းရွိမွာေပါ့ ေမာင္ ခံနိုင္ရည္ ရွိရမယ္ေလ"
"ႁပြတ္စ္"
ေမာင့္ ႏႈတ္ခမ္းကိုအားေပးအနမ္းေလးေပးလိုက္ၿပီး ။
"ေမာင္ အၿမဲမွတ္ထားေပးေနာ္ ဘယ္အရာမဆို အနိုင္အရႈံးရွိေနေပမယ့္ ေခတ္ အခ်စ္ေတြကေတာ့ ေမာင့္ကို အၿမဲအနိုင္ေပးမွာပါ "
အခ်စ္မ်ားစြာျဖင့္ 🌻
6.4.2022(Wed)