Selaaam!
İyi okumalar^^
.
.
.
.
"Selamke!"
Gecenin kör karanlığında yatağıma zıplanmasıyla uyanmıştım. Uyumadan önce abimle çok sürükleyici bir film izlemiştik. Onun keyfiyle yatmışken Aras'ın uyandırmasına söverek yatakta doğruldum.
"Lan Aras! Deniz geldiğinden beri vazgeçmiştin gecenin bir yarısı yarrak gibi başıma dikilmelerinden! N'oluyor yine?"
Aras her zamanki çirkefliğinde değildi. Normalde kendini haklı çıkarmak için kızmış gibi yapar ya da alayla konuşurdu.
"Konuşmamız lazım Ankaşkım."
Sakinleşmiştim. Aklıma direkt Denizle bir sorun olabileceği gelmişti. Koluna dokundum.
"Neyin var senin? Ciddili gibisin."
Aras kafasını incelediği halıdan kaldırıp yüzüme baktı.
"Ciddiliyim çünkü."
İçimde bir burukluk oluşurken gözlerine baktım onu anlamak istercesine.
"Sahile inelim mi?"
Hızla kafasını sallayıp yutkundu.
"Olur."
Yataktan kalkıp kapıya yönelecekken Aras beni durdurdu.
"Üzerine bi' şeyler alsana ameka!"
Afyonum haliyle patlamamıştı. Dolaba ilerleyip üzerime bir hırka geçirdim. Zaten eşofman vardı üstümde, değiştirmeye gerek yoktu.
"Sonra Çağın abi oysun ikimizi hasta oldun diye."
Canım abim.
"Hayır yani senin hasta olmanda ne gibi bir payım olabilir?"
Abime fark etmiyordu ki. Ben hasta olunca mevsimlere kadar sinirleniyordu. Evden çıkarken Aras hâlâ konuşuyordu. Abime evden çıktığıma dair mesaj attım.
"Susacak mısın artık?"
Aras şok edecek bir şey söylemişim gibi kafasını kaldırdı.
"Ne?"
"Sohlanma diyorum!"
"O ne demek kız?"
"Dün abimle film izledik. Oradan duydum. Söylenme demekmiş."
Sahile geldiğimizde banklardan birine oturduk.
"Bu bilgi hafızama kazındı ya şimdi?"
Tek kaşım kalkık Aras'a baktım. Yine ne çıkarımlar yapmıştı acaba?
"Eee?"
Ellerini tüh dermiş gibi birbirine çarptı.
"Kim bilir hangi gerekli bilgi silindi!"
Aras'ın kafasında bilgi olduğunu sanmıyordum.
"Kesin çok gerekli bilgilerdir Aras."
Aras öyle mi der gibi kaşlarını kaldırdı.
"Evet. Mesela annesi onu istemeyince ağlayan fil yavrusu vardı."
Lan kıyamam!
"İçim acıdı ameka."
İşaret parmağını kaldırıp gözlerini kocaman açtığında meraklanmıştım.
"Ha bir de kabız bir fil vardı. Bakıcısı ona çok ilaç verince aşırı sıçmış. Bakıcısı bokunun altında kalıp ölmüştü."
Keşke meraklanmasaydım. Ayrıca, bu mümkün müydü ameka?"
"Bu biraz uydurma gibi geldi be."
"Bilmiyorum."
"Bence sana daha fazla bilgi yükleyelim de bunlar silinsin beyninden."
"Yuvarlanan panda videosu var bir de."
Pandalar benim her zaman olduğum ruh haliydi resmen. Aras banka kolunu atıp ilginç bir bilgi veriyormuş edasıyla konuştu.
"Pandalar bana çok avanak geliyor he."
Ay bana da. Neyse konumuz bu değildi.
"Bunları konuşmak için gecenin bir saati kalkıp sahile inmemiz iyi oldu aşkım. Yoksa biri duyardı falan mazaallah."
Aras'ın yine aklına gelmiş olmalı ki suratı düştü. Elleriyle oynarken kafasını yüzüme çevirdim.
"N'oldu balım sana?"
Aras gözlerini kaçırıp denize sabitledi.
"Büyüdük kuzen."
"Çocuğum olacak lan."
Bana da bazen bu çok tuhaf geliyordu.
"Evet?"
"Artık ben çocuk olmayacağım. O, olacak ve ben ondan sorumluyum."
Yüzünü buruşturdu. Bunları çocuk heyecanıyla geç fark etmiş olmalıydı.
"Sorumluluğum sadece kendime değil artık."
"Ya da seni korumaya."
Derin bir nefes alıp sesini alçalttı.
"Deniz var, çocuğumuz var."
Gülümseyip omzuna dokundum. Büyüyordu. Yeni, yeni de olsa oluyordu işte ve hissettikleri çok normaldi. Denizle paylaşmazdı bunları, çünkü aynı şeyi yaşıyorlardı. Deniz'i korkutmak istememişti belki de.
"Aras her insan aynı şekilde ebeveynlik yapmaz ki. Babamları görmüyor musun? Ne kadar olgunlar sence?"
Saçma kavgaları aklımıza gelince ikimiz de güldük. Aras derin bir iç çekip gülümsemesini sildi.
"Üzülüyorum. Bir daha hata yapma ya da öylesine eğlenme gibi haklarım elimden alınmış gibi hissediyorum."
Aras'ın gözünden düşen yaşla içim acımıştı. Sevdiklerimin üzülmesi kabus gibiydi ama bunun geçici olduğunu biliyordum. Ona hiçbir olumsuzluğun değmesine izin vermezdim.
"Aras?"
Aras yumuşak sesime şaşırarak bana baktı. Gülümsedim.
"Tabii ki de hatalar yapacaksın. Tecrübe kazanacaksın, eğleneceksin. Deniz buna ayak uydurabilecek birisi. Ayrıca hata yaptığında yanında olabilecek, düzeltebilecek bir sürü insan var. Hata yapmadan önce seni yönlendirecek de çok kişi var."
Aras kafasıyla onaylarken bir yandan da alayla gülmüştü.
"Bizimkiler mi?"
Aynı şekilde güldüğümde omuz silktim.
"Tamam amcam, Selim D ve babamı geç. Çocuk gibiler ama Agâh babam var, Boran Demirsoy var, abilerim var ki babamlar istediklerinde ciddi olabiliyorlar, bizim gibi değiller ya."
Elini sıkıca tuttum. Her zaman yanında olacaktım.
"Ben varım Aras. Ne yaparsan yap ben yanındayım."
Aras dolu gözlerle bana bakıp sıkıca sarıldığında gözlerimi kapattım. İçimizde en çocuk olan oydu. Duygularını bile çocukça yaşıyordu.
"Kardeşim."
Kulağıma söylediği kelimeyle gülümsedim. Bir süre daha öyle kaldık. Ayrıldığımızda muzipçe güldü.
"Senden bir şey istesem?"
Galiba Aras'ın muzipliklerinden bir süre şikayet etmeyecektim.
"Dökül bakayım."
Meydan okur gibi tek kaşını kaldırdı. Aklından bir hinlik geçtiğini anlayacak kadar tanıyordum onu. Baya da tecrübem vardı, şükür.
"Son bir yaramazlığa var mısın?"
Gözlerimi kısıp ona baktım. Aklından neler geçiyordu acaba?
"Ne gibi?"
"Armeran?"
Gözlerimi büyütüp geri çekildim. Armeran bize yasaktı.
"Amanın anı!"
Ellerini dua eder gibi birleştirip gözlerime baktı.
"Ya lütfen!"
Köpek ciğerim asla dayanmıyordu ki!
"Mavi sıvı yok ama?"
Aras hevesle başını salladı.
"Tamam, söz!"
Peki biz bunu evdekilere nasıl açıklayacaktık? Abime sadece sahile ineceğimizi söylemiştim.
"Peki, Armeran'a abilerim de gelirse?"
Aras kaşlarını çattı. Çirkeflik geliyordu.
"Salak mısın kuzen sen?"
"Ne diyeceğiz onlara peki? Biz Armeran gecesi yapacağız, hadi eyvallah mı?"
Aras hiç düşünmeden onayladı.
"Mantıklı."
Gözlerimi abartılı şekilde devirip kafasın vurdum. Belki beyni yerine gelirdi.
"Salak."
"Bu gece dışarıdayız işte. Yapar sabah erkenden eve döneriz."
Mantıklı.
"İyi, tamam."
Aras sevinçle sarıldı. Mutlu halini özlemiştim resmen. Sadece beş dakikadır dertliydi ama içinde bununla hep savaşmıştı belli ki.
"Canım kardeşim!"
"Mert'i ara hadi."
Aras hemen telefonunu çıkarıp kulağına götürdü. Kapandığında tekrar aradı. Kaşlarını çatıp telefonu cebine attı.
"Açmıyor puşt."
E normal, insanlar bu saatte uyuyordu.
"Kendi kaybeder Aran gecesi yapacağız!"
"Hadi bakalım."
"Kuzen ben hep zillere basıp kaçmak istemişimdir!"
E yok artık.
"Küçükken hiç yapmadım deme?"
"Yapmadım."
Hayatta inanmazdım. Onu baştan aşağı süzdüm.
"Bu ibnelikle?"
Aras omuz silkip denize baktı.
"Ben küçükken böyle değildim ameka."
İnandık şu an.
"Yav yalan söyleme bari. Sünnet olmayayım diye yerine başka çocuk koymuşsun!"
Yasemin yengeme bunu ne emeklerle anlattırmıştım. Sırıtıp yüzünü kendime çevirdim.
"Nereden baksan aynı ibnelik."
Aras sinirle kafasını elimden kurtardı.
"Korkmuştum! Ayrıca bana sordular mı Aras çükünü kesebilir miyiz diye?"
Sanmam.
"Sormamışlardır."
"Ben kabul ettim mi alın çüküm size helal olsun pilava katıp yersiniz dedim mi?"
Sanmam.
"Dememişsindir."
"Haklıyım."
"Haklısın."
Ciddi ciddi hak veriyordum. Aras aklına bir şey gelmiş gibi gözlerini büyüttü.
"Lan!"
"N'oldu?"
Sinsice güldüğünde meraklanmıştım.
"Sana bir sır vereyim mi?"
Kafamla onayladım ama pişman olacağıma o kadar emindim ki.
"Ver bakayım."
Yavaşça yaklaşıp sağına soluna baktı. Sanki bizi duyacak birileri vardı ameka.
"Alper var ya..."
Ay duymak istemiyorum!
"Hayır Aras! Sakın verme o sırrı! Yut aşkım!"
Aras kabullenip arkasına yaslandı.
"Tamam, tamam."
Derin bir rahatlamayla omzuna yaslandım. Kardeş huzuru çok başkaydı.
"Oh be."
"Sünnet olmamış!"
Eşekler siksin ağzını Aras! Hızla omzundan kalktım.
"Ya Allah kahretsin ya! Bu bilgi hafızamdan asla silinmeyecek şimdi!"
Aras alayla gülüp yanağımdan makas aldı.
"Benim de silinmiyor, ortak acılarımız olsun istedim aşkım."
"Aferin ameka salağı."
Yüzümü buruşturup arkama küskünce yaslandığımda Aras kolumu tutup beni kaldırdı.
"Hadi ya! Konuyu kaynatma! Zillere basıp kaçacağız!"
Onu kafamla onaylayıp yürümeye başladım. Bir yandan da Aras'a güven olmaz diye pazarlık yapıyordum.
"Tamam ama sadece üç ev tamam mı?"
"Tamam, tamam."
Şimdi bütün şehrin zillerine basmak isteyecekti.
Bir anda bir evin önünde durduğunda ben de durup ona baktım.
"N'oldu lan?"
Huzurla gülümsediğinde kaşlarım merakla çatılmıştı.
"Düşünsene çocuklarımız da bizim gibi yaramazlıklar yapıyor, onları azarlıyoruz falan."
Lan Aras'ın birincisi! Mükemmel!
"Ben de azarlayayım mı hala olarak? Kulağa çok eğlenceli geliyor."
Aras ne diyor bu ameka bakışları atıyordu.
"Lan çocuklardan biri senin!"
Gözlerimi büyütüp koluna vurdum.
"Tövbe de çabuk!"
Aras kolunu ovuyordu.
"Tövbe."
"Aferin." deyip koluna girdim. İlerlerken Aras konuştu.
"Kızım sen neden bu kadar istemiyorsun çocuk işini?"
"İstesem de olmaz Aras."
"Sebep?"
Doktorun dedikleri aklıma geldiğinde omuz silktim.
"Yumurtalıklarım bozuk aşko."
Aras bir anda durup elini yanağıma koydu.
"Vay ameka, özür dilerim Ankaşkım."
"Çok taktığım bir şey değil ki Aras."
Aras kafasıyla onaylayarak elini çekti. Merakla gözlerime baktı.
"Evran'ın haberi var mı?"
"Söylemiştim ama anlamamış sanırım ve ben bunu yeni fark ediyorum."
Evran çocuk ve evlilik konusunu açtığında gözlerinin içine bakarak söylemiştim bunu. Bastıra bastıra hem de.
"Nasıl yani?"
"Sadece olmaz değil olamaz da demiştim."
Bu meselede kavga ettiğimizde bu yüzden de kırılmıştım ona.
"Anladığını sandım, bir daha bu konuyu açmayınca da sorgulamadım haliyle. Sonradan fark ettim çocuk meselesini tekrar açınca."
"Söylemeyi düşünüyor musun?"
"Söyleyeceğim, bilmeye hakkı var."
Çok üzülecekti. Hiç umudu kalmayacaktı belki de. Şimdi bunları düşünmek istemediğimi fark edip Aras'ın koluna girdim tekrar.
"Neyse, hadi."
Bir evin önüne geldiğimizde durduk. Aras bir zile bir de bana baktı.
"Nasıl yapılıyor?"
Eyle dümdük.
"Evin ziline basıp kaçacağız işte ameka! Ne kadar zor olabilir?"
Aras yerinde kıpırdandı.
"Ay heyecandan çişim geldi!"
"Of Aras!"
"Tamam, tamam."
Aras zile uzunca bastığında elinden tutup çekiştirdim ama asla kıpırdamıyordu.
"Kaç, kaç, kaç!"
Aras hâlâ duruyordu. Kitlenmiş gibiydi.
"Lan ne duruyorsun!"
Kendine gelmiş gibi sıçradı. N'oluyor! Allah'ım bu kadar zor bir şey değil bu ama ya!
"Kaçmayı unutmuşum Ankaşkım."
Evin penceresi açıldığında gözlerimi büyüttüm. Elini tekrar çekiştirdiğimde Aras tam hareketlenecekken kafasına ayakkabı yemesi bir olmuştu. Gülmemek için dudaklarımı birbirine bastırdım. Kadın öfkeyle bağırdı.
"Allah'ın cezaları!"
"Ah kafam!"
Aras kadına bakıp orta parmak çekti.
"Allah'ın cezası sensin asıl! En sevdiğim kafamdı!"
Ben kahkaha atarken kadının ona nah çekmesiyle daha da çok gülmüştüm. Elimi karnıma koyup sakinleşmeye çalışıyordum. Resmen beyaz saçlı nine Aras'a nah çekmişti. Eski serserilerden kim kaldı be.
"Pu! Terbiyesiz!"
Kadın iyice camdan sarkarken Aras elini sallayarak konuştu.
"Düşecen, düşecen!"
Gülmemi zorlukla durdurup Aras'ı çekiştirdim.
"Gel Aras."
"Acıyor mu çok?"
"Çok eğlenceliydi. Hadi son iki!"
Kafamı hevesle sallarken parmağıyla bir yeri gösterdi.
"Bak şurada çok mutlu bir ev var. Kimsenin o kadar mutlu olmaya hakkı yok. Pembe ev mi olur ameka!"
O kadar haklıydı ki.
"Bu sefer ben basacağım ama."
Tam basacakken Aras sinsice sırıtıp zile bastı.
"Yoo."
Zile basmıştı ama asla elini çekmiyordu.
"Lan dur!"
Hâlâ durmazken kolunu zorlukla çektim.
"Durmayı unutmuşum ameka!"
Ona sövecekken iki tane izbandut gibi adamın evden çıkmasıyla gözlerim şaşkınlıkla büyüdü.
"Siktir!"
Aras da onlara baktığında elimi tuttu.
"Koş lan koş!"
Allah ne verdiyse yardırıyorduk ve adamlar asla durmuyordu.
"Taksi falan durdur Aras!"
Aras koşarken taksi durdurmaya çalışıyordu ama asla fayda etmiyordu.
"Lan durmuyorlar ki!"
Ara sokağa beni çekiştirdi.
"Girelim şuraya!"
Neden böyle bir şey yapmıştık ki? En azından diğer cadde işlekti!
"Niye ameka!"
Durmak zorunda kaldığımızda ellerimizi dizlerimize koyduk. Nefes nefese kalmıştık. Ciğerimi kusmama çok az kalmıştı.
"Çıkmaz sokak lan!"
Allah Allah! Tam ona bağıracakken karşımıza arkamızdaki adamların geçmesiyle susmuştum.
"Eşhedüenla-
Aras önüme geçip beni iyice arkaya itelemişti.
"Arkama geç Anka."
Allah'ım sen bizi kurtar. Tam telefonumu çaktırmadan almaya çalışırken adamlardan biri konuştu.
"Siz n'apıyorsunuz aşkolar?"
Aşko mu lar?
"Neden koşuyorsunuz? İçeri davet edecektik."
Arasla yan yana durduğumuzda rahatlamış gibiydik.
"Ya biz şey..."
Aras ne diyeceğini bilemezken düşünüyordum. Zile basıp kaçmamıza mantıklı ne sebebimiz olabilirdi?
"Benim bir aylık ömrüm kaldı da içimde hiçbir şey kalmasın istedim. O yüzden zillere basıp kaçıyorduk. Rahatsız ettik özür dileriz."
Aferin Feza!
Aras bana takdirle bakarken sırıttım. Adamlardan biri dudaklarını büzdü.
"Ay kuşum! Kıyamam sana."
Başımı maalesef der gibi ağır ağır sallarken bir anda koluma girdi.
"Gel bak sana hayatının gecesini yaşatacağım."
Diğeri de Aras'ın koluna girmişti.
"Ben de sana."
Arasla göz göze geldiğimizde ağlamasına çok az kalmış gibiydi.
"Götüm..."
E yok artık.
"Saçmalama Aras."
Hızla kolundan çıkıp adama baktım.
"Ya özür dileriz. Bizim çok önemli bi' işimiz vardı unuttuk."
Bir yandan da Aras'ı çekiyordum. Aras şaşkınca bana ayak uyduruyordu.
"Son günlerim falan işte anlarsınız ya."
Adamlar bakakalırken arkamızı dönüp hızlı hızlı yürümeye başlamıştık. Zorla kendimizi kaldırıma attığımızda Aras alayla bana döndü.
"O neydi lan öyle?"
Elimi hâlâ hızla atan kalbime koydum.
"Ne bileyim ameka! Valla dayak yiyeceğiz sandım."
Aras eğlenen bir ifadeyle saçlarımı karıştırdı.
"Hadi ben alışkınım abimlerden de sen baya korktun! Şehadet getiriyordun lan!"
Eline vurup saçlarımı düzeltirken söyleniyordum. İmana gelmekten başka seçeneğim mi vardı!
"N'apsaydım? Al orama vurma burama vur mu deseydim?"
Aras yanağımdan makas alıp artist artist güldü.
"Ben izin vermezdim aşko rahat ol."
Tam ona bir şey söyleyecekken önümüzde bir araba durmuştu. Filmlerdeki siyah camlı arabalardan, hani insan kaçırdıkları.
"Bizimle geliyorsunuz!"
Arasla birbirimize baktığımızda bu sefer aynı anda imana gelmiştik.
"Bismillahirrahmanirrahim!"
"Zorluk çıkartmadan binin şu arabaya."
"İyi de neden?"
Şahsen çok mantıklı bir soruydu.
"Hakikaten neden abi?"
"Öff!"
.
.
.
Gözlerimi zar zor açtım. Bir sandalyede bağlıydık. Ne ara buraya gelmiştik hiçbir fikrim yoktu.
En son arabaya bindirilmiştik sonra da sprey sıkılmıştı. Bayılmış olmalıydık. O iki adam bize bakıyordu öylece. Yeni uyanmış olan Aras'a eğilip fısıldadım.
"Salak olana iltifat etsek bizi bırakır gibi."
Aras gergin gibiydi.
"Nerden biliyon?"
"Hiç sevilmemiş, ufacık iltifatta bize iyilik yapmak isteyecek."
"Nerden anladın lan?"
Çıkarım, gözlem.
Aramızda konuştuğumuzu sonunda fark edip bize döndüler. Aras ne yapacağını şaşırıp kekeleyerek konuştu.
"S-sen hiç kel değilsin!"
Şaşkınlıkla ona döndüm.
"Lan bu iltifat mı!"
"Değil mi?"
Adamlar kızgınlıkla bize bakarken gözlerimi kapattım. Nasıl kurtulacağız?
"Ne diyon lan sen!"
Aras seslice yutkundu.
"İltifat değilmiş Ankaşkım."
Ha şunu bileydin.
Aras kulağıma eğildi. Asla görmüyorlar şu an.
"Sıra sende."
Ne diyecektim ki?
Gözlerimi uzun süre açık tutup yaşarmasını sağladım. Adama baktım.
"Ben hamileyim."
Aras hayretle bana döndü.
"Oha Denizden rol çalmak için de hamile kalmazsın!"
Salak!
Adamlar inanmış gibiydi. Birbirlerine bakıyorlardı.
"Kes Aras."
Ama Aras durur mu? Asla.
"Ben sizin şey hayatınız yok sanıyordum ha şaka maka."
Kızgınlıkla ona baktım.
"Lan sussana!"
Aras adamlara baktı.
"Bak kardeş karım doğurdu nolur bırakın bizi."
Adamlar daha da üzülürken birazcık umudum vardı buradan kurtulmak için. Aras'a katıldım.
"Yazık bebesini merak ediyor."
Aras ağlamaklı sesini değiştirmiş, dümdüz bir ses tonuyla konuşmuştu.
"Yo Denizi merak ediyorum!"
Allah'ım Aras'ı almak için neyi bekliyorsun?
Adamlardan biri hiddetle bağırdı
"Lan o senin çocuğun!"
Aras alayla gülüp omuz silkti.
"Tanımam etmem bi muhabbetimiz yok."
Bu ne rahatlık!
"Aras!"
"Öf tamam!"
"Bakın bizi bırakın size ne isterseniz veririz."
Adamlar ciddili düşünüyorken Aras kaşlarını çatıp sorgular gibi baktı.
"Evet bu işin sigortası var mı hem?"
Adamlar aynı anda "Yok." dediklerinde doğru yolda olduğumuzu anlamıştım.
İkisinin de üzerinde gözlerimi gezdirdim.
"Para veririz size, yeni bir hayata başlarsınız."
Adamlar kafalarını sallarken gülümsedim. Bizi çözmüşlerdi. Aras adamın yanına gidip omzuna iki defa vurdu.
"Sağ ol abi!"
Lan sanki kurtardılar! Onlar kaçırdı zaten ameka!
Aras cebinden çek defterini çıkardı. Adamlardan biri kalem getirdiğinde bir şeyler yazıp verdi.
"Eve sağ salim geçtiğimizde çek karşılıklı olacak."
Hızla oradan çıktığımızda koşarak ana yola çıktık. O anda önümüzde tanıdık arabalar durduğunda hava yeni aydınlanıyordu. Arasla birbirimize baktık. Abimler gelmişti.
"Sıçtık..."
Aras koluma yapıştı.
"Lan kalbim çok hızlı atıyor! Bir şeyler söyle kafamı meşgul et!"
Ciddili merak ettiğim şeyi sordum.
"O çek defteri neden o kadar inceydi?"
Aras sakinleşip yakasını artist artist düzeltti.
"Önüme gelene dağıtıyorum aşkım, havalı oluyor."
Mal deyneği.
.
.
.
.
Sizi seviyorum!
Arasla Anka'nın maceralarını bir miktar özlemiştim. Şimdi de abi azarı yazmaya gideceğim! En bi sevdiğim!