(unicode)
စွယ်သော်လင်းအခန်းတံခါးဆီ မကြာမကြာလှမ်းကြည့်နေမိသည်။ လူကြီးသည် အခန်းထဲဝင်လာမအိပ်သေး။ သမီးလေးမှာ ကျန်းမာရေးချူချာလှ၍ အတော်ကို ဂရုစိုက်နေရပေသည်။ သမီးလေးကိုမွေးဖွားပြီး ပြသာနာလေးအချို့ပေါ်ခဲ့သည်။ လူကြီးနှင့် အခြားသူတစ်ယောက်၏မွေ့ယာထက်မှ ဓာတ်ပုံတို့သည် သော်လင်းအား သွေးဆူစေခဲ့သည်။
စိတ်ဆိုး၍ ပြောဆိုသောင်းကျန်းခဲ့သော်လည်း ပြန်ချော့လိုက်လျှင် အဆင်ပြန်ပြေနိုင်မည်ကို လူကြီးတစ်ယောက် တုံးအစွာဖြင့် လာမချော့ခဲ့။ သို့သော် သမီးလေးနှင့် ကျန်ကိစ္စအဝဝတို့ကိုမူ အခြားသူမခိုင်းဘဲ မညီးမညူးဆောင်ရွက်ပေးတတ်သေး၏။ ချော့သူမရှိဘဲ ဘယ်လို့လုပ်၍ စိတ်ကောက်ပြေရမလဲဟု သော်လင်းတွေးမိလေ တိုင်း ထိုလူအိုကြီးအား ဒေါသထွက်မိပြန်သည်။
" အခုလည်း အခန်းထဲ လာမအိပ်သေးဘဲ ဘာလုပ်နေပြန်တာလဲ။ ဟူး...သွားရှာရအုန်းမယ် "
အိပ်ပျော်နေသောသမီးလေးကို အသာပွေ့ပိုက်လျက် ဘေးရှိ ကုတင်အပိုလေးထက်သို့ နေရာပြောင်းလိုက်သည်။ မျက်ဆန်ပြာပြာလေးနှင့် သမီးလေးမှာ ပါးတွဲတွဲအိအိလေးနှင့် ချစ်စရာကောင်းသည်ထက်ကို ပို၏။ လူကြီးနှင့်လည်း အနည်းငယ် ပိုတူလာပေသည်။ ပါးအိအိလေးကို အသာနမ်းရှိုက်လိုက်ပြီး လူကြီးအား အရှာထွက်ရန် အခန်းအပြင်ဘက်ထွက်လာလိုက်သည်။
ဆိုဖာထက် အိပ်နေသူကိုကြည့်လျက် စိတ်ထဲမတင်မကျဖြစ်ရပြန်သည်။ ဆိုဖာအနားကပ်သွားလိုက်ပြီး ကြမ်းပြင်၌ထိုင်ချလျက် အိပ်နေသူ၏
မျက်နှာအစိတ်အပိုင်းတို့ကို သေချာကြည့်ဖြစ် ၏။ နှုတ်ခမ်းမွေးငုတ်တိထွက်နေသော နှုတ်ခမ်း၊ ညဘက်ကလေးနို့ဗူးထတိုက်ပေးရ၍ အိပ်ရေး ပျက်လျက် ညိုနေသော မျက်လုံးအိမ်၊ အလုပ်မသွားဖြစ်၍ မဖြီးသိမ်းထားသော ဆံပင်ပွပွတို့ဖြင့်လည်း ထိုလူအိုကြီးသည် ခန့်ညားနေဆဲပင်။
" လူကြီး "
နားရွက်နား နှုတ်ခမ်းတေ့လျက် လေတိုးသံဖြင့်တိုးတိုးခေါ်လိုက်ပြီး ထိုမှ အိပ်မောကျနေသော လူကြီးနှုတ်ခမ်းထက်သို့ နှုတ်ခမ်းလေးကိုအသာဖိကပ်လိုက်သည်။ စူးရှရှအထိတွေနှင့်အတူ ရင်တဒိတ်ဒိတ်ခုန်မြန်လာပေသည်။ ကိုယ့်ယောက်ျားအား ပြန်ခိုးနမ်းမိသည်မှာ ရယ်စရာကောင်း၏။ ပျော်စရာလည်း ကောင်း၏။
" အွတ် လူကြီး ! "
တုံ့ပြန်အနမ်းနှင်အတူ မျက်နှာလေးအားထိန်းကိုင်လာသော လက်ဖဝါးနှစ်ဖက်ကြောင့် အနည်းငယ်လန့်သွားသော်လည်း အနမ်းရှည်ကို ဆက်လက်ပုံဖော်ဖြစ်ပေသည်။ ဝင်ခွင့်တောင်းလာသော လျှာ ဖျားလေးအား နှုတ်ခမ်းလေးအသာဟလျက်
ခွင့်ပြုလိုက်သည်နှင့် အလျင်အမြန်လှုပ်ရှားတိုး ဝင်လာလေ၏။ အောက်နှုတ်ခမ်းကိုဆွဲစုပ်ခံလိုက်ရလေတိုင်း နှုတ်ခမ်းမွေးငုတ်တိုလေးများ၏အ ထိတွေ့ကြောင့် စူးရှရှလေး ခံစားရပေသည်။
" အွတ် လူ အွတ် အွန်း "
စကားပြောခွင့်လေးတောင် ခဏမပေး။ ထိုမှခံတွင်းအနှံ့ ခြေဆန်လာသော လျှာဖျားလေးကြောင့် အသက်ကိုပင် မနည်းလုရှူနေရပေပြီး။ အနမ်းရှည်တို့ကြောင့် သော်လင်းမှာ ရင်ဘတ်လေး နိမ့်ချည်မြင့်ချည်ဖြင့် ရှိနေ၏။ ပါးစောင်း
ဘေးဘက်ကို ကိုက်ခဲလာလေပြန်ချိန်၌သာ အသက်ဝဝရှူရတော့သည်။
" အာ အား လူ ကြီး "
ပါးစောင်းရိုးအောက်ဘက်ဆင်းလာပြီး လည်တိုင်ကျော့ကျော့ကို သွားဖြင့် ဖွဖွကိုက်ခြစ်နေမိသည်။ ကလေးငယ်၏ကိုယ်၌ ကလေးလိမ်းပေါင်ဒါအနံ့ကို ရသည်။ ဖွဖွခြစ်လျက် အရာကျန်အောင်နမ်းရှိုက်နေရာမှ အားမရစွာ ကိုက်ခဲမိပြန်သည်။
" လူ လူ ကြီး အား အာ အင်..."
ကြမ်းခင်းထက်ထိုက်လျက်ဖြင့် အားမရတော့၍ လူကြီးအိပ်နေသော ဆိုဖာထက်သို့ အနမ်းကိုမ ပြတ်စေဘဲ တတ်ရန်ပြင်လိုက်သည်။ ဆိုဖာထက်ကြွတတ်လာသော ကလေးငယ်ခါးလေးကို ဆွဲယူလိုက်လျှင် ဒေါင်းမာန်ကိုယ်ထက်၌ ကလေးငယ် ၏ကိုယ်လုံးလေးမှာ ထပ်ရက်ကျလာသည်။
အနည်းငယ်အသားပိုပြည့်လာသော ကလေးငယ်၏ခါးလေးသို့ လက်လှမ်းလိုက်သည်။ ပို၍ နူးညံ့သော အထိတွေ့တို့ကိုခံစားနိုင်ရန် အင်္ကျီအတွင်းသို့ လက်လျိုဝင်လိုက်သည်။ ခါးထက်မှပွတ်သပ်နေသော လူကြီးသည် နှုတ်ခမ်းသားတို့ကိုလည်း အလွတ်မပေး။
" ပလွတ် အွပ် "
နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကိုကျော်၍ ငွေမျှင်ရောင် အ မျှင်တန်းတစ်ချို့မှာ လှပစွာ စီးလျှံကျလာလေ ၏။
" လူကြီး ဟာ... "
စွယ်သော်လင်းမှာ ကုန်းပေါ်ရောက်နေသော ငါးတစ်ယောက်ပမာ အသက်ကိုပြင်းစွာရှူရှိုက်နေရသည်။ နှုတ်ခမ်းအား ခဏလွတ်ပေး၍ အသက်ရှူနေချိန်တွင် မျက်လုံးတို့ ထပ်မံဝိုင်းစက်သွားရပြန် သည်။
လက်ဖဝါးကြီးတစ်ခုသည် ညဝတ်ဘောင်းဘီအတွင်းသို့ ကျူးကျော်ဝင်လာလေပြီး။ အတွင်းခံမဝတ်ထား၍ အနှောက်ယှက်ကင်းကင်းဖြင့် ထိတွေ့ခွင့်ရသော အသားစိုင်အိအိတို့ကို ညှစ်ကိုင်လျက်ထိုမှ နေရာတစ်ချို့ဆီ ဒေါင်းမာန်၏လက် တို့ ထပ်မံကျူးကျော်လာလျှင်
" အား...လူကြီး... အခန်းထဲပြန်ရအောင် "
" ဟင့်အင်း "
" ဘာလို့လဲ။ ဒီမှာက "
" ရှူး...အခန်းထဲမှာ သမီးရှိနေတယ်လေ "
" သမီးအိပ်နေ အွပ် အင်း..."
ဆာလောင်နေသော သားကောင်ကဲ့သို့ အငမ်းမရစားသုံးလာသူကို ပြန်လည်ဖက်လိုက်ပြီး ချစ်ခရီးသို့ ဦးတည်လိုက်သည်။ နူးညံ့သော လျှာဖျား၏ အတွေ့၊ အိစက်စက်နှုတ်ခမ်းတို့၏အရသာ၊ စူးရှရှခံစားမှုတို့ဖြင့် သာယာဖွယ်သံစဥ်တို့ကို ထုတ်
လွှင့်မိလျက် ဆိုဖာထက်ရှိ လူသားနှစ်ဦးတို့သည် မမောပန်းနိုင်စွာဖြင့် ခရီးရှည်ကို ဆက်လက်နှင်နေလေနေတော့၏။
(zawgyi)
စြယ္ေသာ္လင္းအခန္းတံခါးဆီ မၾကာမၾကာလွမ္းၾကည့္ေနမိသည္။ လူႀကီးသည္ အခန္းထဲဝင္လာမအိပ္ေသး။ သမီးေလးမွာ က်န္းမာေရးခ်ဴခ်ာလွ၍ အေတာ္ကို ဂ႐ုစိုက္ေနရေပသည္။ သမီးေလးကိုေမြးဖြားၿပီး ျပသာနာေလးအခ်ိဳ႕ေပၚခဲ့သည္။ လူႀကီးႏွင့္ အျခားသူတစ္ေယာက္၏ေမြ႕ယာထက္မွ ဓာတ္ပုံတို႔သည္ ေသာ္လင္းအား ေသြးဆူေစခဲ့သည္။
စိတ္ဆိုး၍ ေျပာဆိုေသာင္းက်န္းခဲ့ေသာ္လည္း ျပန္ေခ်ာ့လိုက္လွ်င္ အဆင္ျပန္ေျပႏိုင္မည္ကို လူႀကီးတစ္ေယာက္ တုံးအစြာျဖင့္ လာမေခ်ာ့ခဲ့။ သို႔ေသာ္ သမီးေလးႏွင့္ က်န္ကိစၥအဝဝတို႔ကိုမူ အျခားသူမခိုင္းဘဲ မညီးမညဴးေဆာင္႐ြက္ေပးတတ္ေသး၏။ ေခ်ာ့သူမရွိဘဲ ဘယ္လို႔လုပ္၍ စိတ္ေကာက္ေျပရမလဲဟု ေသာ္လင္းေတြးမိေလ တိုင္း ထိုလူအိုႀကီးအား ေဒါသထြက္မိျပန္သည္။
" အခုလည္း အခန္းထဲ လာမအိပ္ေသးဘဲ ဘာလုပ္ေနျပန္တာလဲ။ ဟူး...သြားရွာရအုန္းမယ္ "
အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာသမီးေလးကို အသာေပြ႕ပိုက္လ်က္ ေဘးရွိ ကုတင္အပိုေလးထက္သို႔ ေနရာေျပာင္းလိုက္သည္။ မ်က္ဆန္ျပာျပာေလးႏွင့္ သမီးေလးမွာ ပါးတြဲတြဲအိအိေလးႏွင့္ ခ်စ္စရာေကာင္းသည္ထက္ကို ပို၏။ လူႀကီးႏွင့္လည္း အနည္းငယ္ ပိုတူလာေပသည္။ ပါးအိအိေလးကို အသာနမ္းရႈိက္လိုက္ၿပီး လူႀကီးအား အရွာထြက္ရန္ အခန္းအျပင္ဘက္ထြက္လာလိုက္သည္။
ဆိုဖာထက္ အိပ္ေနသူကိုၾကည့္လ်က္ စိတ္ထဲမတင္မက်ျဖစ္ရျပန္သည္။ ဆိုဖာအနားကပ္သြားလိုက္ၿပီး ၾကမ္းျပင္၌ထိုင္ခ်လ်က္ အိပ္ေနသူ၏
မ်က္ႏွာအစိတ္အပိုင္းတို႔ကို ေသခ်ာၾကည့္ျဖစ္ ၏။ ႏႈတ္ခမ္းေမြးငုတ္တိထြက္ေနေသာ ႏႈတ္ခမ္း၊ ညဘက္ကေလးႏို႔ဗူးထတိုက္ေပးရ၍ အိပ္ေရး ပ်က္လ်က္ ညိဳေနေသာ မ်က္လုံးအိမ္၊ အလုပ္မသြားျဖစ္၍ မၿဖီးသိမ္းထားေသာ ဆံပင္ပြပြတို႔ျဖင့္လည္း ထိုလူအိုႀကီးသည္ ခန္႔ညားေနဆဲပင္။
" လူႀကီး "
နား႐ြက္နား ႏႈတ္ခမ္းေတ့လ်က္ ေလတိုးသံျဖင့္တိုးတိုးေခၚလိုက္ၿပီး ထိုမွ အိပ္ေမာက်ေနေသာ လူႀကီးႏႈတ္ခမ္းထက္သို႔ ႏႈတ္ခမ္းေလးကိုအသာဖိကပ္လိုက္သည္။ စူးရွရွအထိေတြႏွင့္အတူ ရင္တဒိတ္ဒိတ္ခုန္ျမန္လာေပသည္။ ကိုယ့္ေယာက္်ားအား ျပန္ခိုးနမ္းမိသည္မွာ ရယ္စရာေကာင္း၏။ ေပ်ာ္စရာလည္း ေကာင္း၏။
" အြတ္ လူႀကီး ! "
တုံ႔ျပန္အနမ္းႏွင္အတူ မ်က္ႏွာေလးအားထိန္းကိုင္လာေသာ လက္ဖဝါးႏွစ္ဖက္ေၾကာင့္ အနည္းငယ္လန္႔သြားေသာ္လည္း အနမ္းရွည္ကို ဆက္လက္ပုံေဖာ္ျဖစ္ေပသည္။ ဝင္ခြင့္ေတာင္းလာေသာ လွ်ာ ဖ်ားေလးအား ႏႈတ္ခမ္းေလးအသာဟလ်က္
ခြင့္ျပဳလိုက္သည္ႏွင့္ အလ်င္အျမန္လႈပ္ရွားတိုး ဝင္လာေလ၏။ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကိုဆြဲစုပ္ခံလိုက္ရေလတိုင္း ႏႈတ္ခမ္းေမြးငုတ္တိုေလးမ်ား၏အ ထိေတြ႕ေၾကာင့္ စူးရွရွေလး ခံစားရေပသည္။
" အြတ္ လူ အြတ္ အြန္း "
စကားေျပာခြင့္ေလးေတာင္ ခဏမေပး။ ထိုမွခံတြင္းအႏွံ႔ ေျခဆန္လာေသာ လွ်ာဖ်ားေလးေၾကာင့္ အသက္ကိုပင္ မနည္းလုရွဴေနရေပၿပီး။ အနမ္းရွည္တို႔ေၾကာင့္ ေသာ္လင္းမွာ ရင္ဘတ္ေလး နိမ့္ခ်ည္ျမင့္ခ်ည္ျဖင့္ ရွိေန၏။ ပါးေစာင္း
ေဘးဘက္ကို ကိုက္ခဲလာေလျပန္ခ်ိန္၌သာ အသက္ဝဝရွဴရေတာ့သည္။
" အာ အား လူ ႀကီး "
ပါးေစာင္း႐ိုးေအာက္ဘက္ဆင္းလာၿပီး လည္တိုင္ေက်ာ့ေက်ာ့ကို သြားျဖင့္ ဖြဖြကိုက္ျခစ္ေနမိသည္။ ကေလးငယ္၏ကိုယ္၌ ကေလးလိမ္းေပါင္ဒါအနံ႔ကို ရသည္။ ဖြဖြျခစ္လ်က္ အရာက်န္ေအာင္နမ္းရႈိက္ေနရာမွ အားမရစြာ ကိုက္ခဲမိျပန္သည္။
" လူ လူ ႀကီး အား အာ အင္..."
ၾကမ္းခင္းထက္ထိုက္လ်က္ျဖင့္ အားမရေတာ့၍ လူႀကီးအိပ္ေနေသာ ဆိုဖာထက္သို႔ အနမ္းကိုမ ျပတ္ေစဘဲ တတ္ရန္ျပင္လိုက္သည္။ ဆိုဖာထက္ႂကြတတ္လာေသာ ကေလးငယ္ခါးေလးကို ဆြဲယူလိုက္လွ်င္ ေဒါင္းမာန္ကိုယ္ထက္၌ ကေလးငယ္ ၏ကိုယ္လုံးေလးမွာ ထပ္ရက္က်လာသည္။
အနည္းငယ္အသားပိုျပည့္လာေသာ ကေလးငယ္၏ခါးေလးသို႔ လက္လွမ္းလိုက္သည္။ ပို၍ ႏူးညံ့ေသာ အထိေတြ႕တို႔ကိုခံစားႏိုင္ရန္ အက်ႌအတြင္းသို႔ လက္လ်ိဳဝင္လိုက္သည္။ ခါးထက္မွပြတ္သပ္ေနေသာ လူႀကီးသည္ ႏႈတ္ခမ္းသားတို႔ကိုလည္း အလြတ္မေပး။
" ပလြတ္ အြပ္ "
ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးကိုေက်ာ္၍ ေငြမွ်င္ေရာင္ အ မွ်င္တန္းတစ္ခ်ိဳ႕မွာ လွပစြာ စီးလွ်ံက်လာေလ ၏။
" လူႀကီး ဟာ... "
စြယ္ေသာ္လင္းမွာ ကုန္းေပၚေရာက္ေနေသာ ငါးတစ္ေယာက္ပမာ အသက္ကိုျပင္းစြာရွဴရႈိက္ေနရသည္။ ႏႈတ္ခမ္းအား ခဏလြတ္ေပး၍ အသက္ရွဴေနခ်ိန္တြင္ မ်က္လုံးတို႔ ထပ္မံဝိုင္းစက္သြားရျပန္ သည္။
လက္ဖဝါးႀကီးတစ္ခုသည္ ညဝတ္ေဘာင္းဘီအတြင္းသို႔ က်ဴးေက်ာ္ဝင္လာေလၿပီး။ အတြင္းခံမဝတ္ထား၍ အေႏွာက္ယွက္ကင္းကင္းျဖင့္ ထိေတြ႕ခြင့္ရေသာ အသားစိုင္အိအိတို႔ကို ညႇစ္ကိုင္လ်က္ထိုမွ ေနရာတစ္ခ်ိဳ႕ဆီ ေဒါင္းမာန္၏လက္ တို႔ ထပ္မံက်ဴးေက်ာ္လာလွ်င္
" အား...လူႀကီး... အခန္းထဲျပန္ရေအာင္ "
" ဟင့္အင္း "
" ဘာလို႔လဲ။ ဒီမွာက "
" ရွဴး...အခန္းထဲမွာ သမီးရွိေနတယ္ေလ "
" သမီးအိပ္ေန အြပ္ အင္း..."
ဆာေလာင္ေနေသာ သားေကာင္ကဲ့သို႔ အငမ္းမရစားသုံးလာသူကို ျပန္လည္ဖက္လိုက္ၿပီး ခ်စ္ခရီးသို႔ ဦးတည္လိုက္သည္။ ႏူးညံ့ေသာ လွ်ာဖ်ား၏ အေတြ႕၊ အိစက္စက္ႏႈတ္ခမ္းတို႔၏အရသာ၊ စူးရွရွခံစားမႈတို႔ျဖင့္ သာယာဖြယ္သံစဥ္တို႔ကို ထုတ္
လႊင့္မိလ်က္ ဆိုဖာထက္ရွိ လူသားႏွစ္ဦးတို႔သည္ မေမာပန္းႏိုင္စြာျဖင့္ ခရီးရွည္ကို ဆက္လက္ႏွင္ေနေလေနေတာ့၏။