Μετά από καιρό έγινε μια άσκηση στο βουνό στον Παΐκο κατ' ομοίωση του Αντάρτικου πολέμου, ώστε να μάθουν τα στρατεύματα σε κακουχίες και δυσκολίες. Όταν το τάγμα έφτασε στο Παΐκο, χωριστήκανε πάλι σε λόχους, οι λόχοι σε διμοιρίες και οι διμοιρίες σε ομάδες. Η ομάδα στην οποία ήταν ο Λάγιος θαυματούργησε και πάλι.
Ο Λάγιος έστησε την σκηνή τους μαζί με τον Λάκη, έναν καλό και έμπιστό συνάδελφό του. Την έβαλε σταθερά και νοικοκυρεμένα, όπως πάντα.
Το σύστημα του Ανταρτοπόλεμου ήτανε να επιδιώκουμε να κλέβουμε ο ένας λόχος τον άλλο, οι διμοιρίες η μια την άλλη και η ομάδες το ίδιο. Αν ερχόταν από αντίπαλη ομάδα και κλέβανε κανένα όπλο, έπεφτε φιλάκι σε όλη την ομάδα. Κλέβανε όπλα, ψωμί, παπούτσια, ρούχα και ότι άλλο μπορούσε ο καθένας.
Για μια στιγμή κάνανε έφοδο στην διμοιρία του Λάγιου, μα την σταμάτησε ο σκοπιάς. Αφού έγινε κανονικά η αναγνώριση είπε ο δόκιμος τον σκοπό πως θα πάει να κάνει πλάκα στη σκηνή του Λάγιου.
Η βραδιά ήταν ολοκάθαρη. Το φεγγάρι έλαμπε σα να ήταν μέρα. Τον Λάγιο και τον Λάκη δεν έλεγε να τους πάρει ο ύπνος και καθόταν χαζεύοντας την φωτιά που είχε χαμηλώσει αισθητά. Ξάφνου, είδαν κάτω από την ποδιά της σκηνής να κάθεται όρθιος ένας άνθρωπος. Φαινότανε μόνο τα παπούτσια του. Ο Λάγιος σκούντηξε τον Λάκη, ο οποίος ήταν επίσης ξύπνιος, Ο τελευταίος ψιθύρισε:
-Βλέπω δυο πόδια...
-Άκου, θα μπιδήξω εγώ απότομα και ακολούθα και εσύ.- είπε ο Λάγιος αποφασιστικά.
Με μια κίνηση, όπως βγήκε σκυφτός από τη σκηνή, έβαλε το κεφάλι του κάτω και ανάμεσα από τα πόδια του δόκιμου, τον σήκωσε όσο μπορούσε πιο ψηλά και τον αμόλησε στην κατηφόρα.
Ο δόκιμος τα έχασε. Έφερε δυο τούμπες, και έπειτα σταμάτησε σε ένα κλαδί. Αφού συνήλθε, τους είπε γελώντας:
-Ρε θηρίο, θα με σκοτώσεις!
Σκάζοντας στα γέλια, ο Λάκης απάντησε:
-Κύριε, για να έχει επιτυχία η άσκηση, πρέπει να έχουμε και κανένα θύμα.