Unicoad
မနက်ခင်းရောက်တော့ uniသွားဖို့တောင် တင်ပါးကမလှုပ်နိုင်တော့တဲ့အထိဦးနဲ့အတူညကကြမ်းထားမိသွားသဖြင့်ယနေ့တော့တစ်ရက်နားလိုက်ရသည်
အောက်ထပ်သို့မဆင်းနုိင်သည်ကြောင့် work out ကလဲရပ်ထားရသည်
ယနေ့တွင်ဦးကလဲလေလံပွဲသွားစရာရှိတာကြောင့် အိမ်တွင်မိမိနှင့် အိမ်ဖော်တွေသာရှိပေသည်
.
.
.
.
"ဟုတ်ပါပြီ နံပါတ်၁၂က သိန်း၅၀၀၀ပေးထားပါတယ်သိန်း၅၀၀၀ထပ်ပိုပေးမယ့်လူရှိလေးလားဗျ"
ထို့နောက် နှုိင်းဝဏသည် နံပါတ်ပြားကိုထောင်လိုက်ပြီး
"သိန်း7000"
"ဟုတ်ကဲ့ပါ နံပါတ်၁၅ကသိန်း၇၀၀၀ပါတဲ့ သိန်း7000ထပ် ပိုပေးမယ်သူရှိသေးလား...1....2...."
ထို့နောက် ဆံပင်အပြာနှင့်လူငယ်လေးဟာ နံပါတ်ပြားကိုထောင်လိုက်ပြီး
"သိန်း10000 "
ထိုကောင်လေးကြောင့်မလို့ တစ်ပွဲလုံးကလူကြီးမင်းများ သည် စျေးထပ်ပြီး မြင့်ပေးပြီးဝယ်ရုံမရှိတော့.. နှုိင်းအနေ နဲ့လဲ အဲ့ထပ် ပိုပေးဖို့ဆန္ဒမရှိတော့တာကြောင့် ထိုဆံပင်အပြာနှင့်ကောင်လေးခေါ်တဲ့စျေးမှာထင်အဆုံးသတ်ခဲ့ ကြသည် တူ၃ချက်ထုပြီးနောက်
"ဆောက်လုပ်နယ်မြေ မြေကွက်ကို သူဋ္ဌေးလေး Kristin က ပိုင်ဆိုင်သွားပါပြီခင်ဗျာ"
ထို့နောက် ပွဲထဲရှိ နှုိင်းဝဏရဲ့ဘေးမှဝေယံဆီ့ကစကား
"Boss မြေကွက်က Kristin တို့နဲ့မှမဆိုင်ဘာကြောင့်ဒီလောက်အများကြီးပေးယူပါလိမ့်"
"မင်းမသိတာလား ဝေယံ Kristin ဆိုတဲ့ကောင်က ငါနဲ့ပတ်သတ်သမျှကို သူနဲ့မသက်ဆိုင်လဲ သူယူနေအုံးမှာပဲ"
"ဒါဆိုboss ဆောက်လုပ်ရေစနယ်မြေအတွက် Kristin နဲ့ ပြန်ညှိနှိုင်းကြမလား"
"ဒါပေါ့ ဒါပေမယ့် သူ့အကွက်ထဲမဝင်အောင်သတိထားရမယ် "
"ဟုတ်ကဲ့ boss"
ထို့နောက် နှုိင်းဝနနှင့်ဝေယံတို့ ထိုင်ခုန်ကနေ့ထလိုက်ပြီး လေ လံပွဲထဲကထွက်သွားမယ်အလုပ်မှာ
နှုိင်းရဲ့ ဘောင်းဘီအိပ်ကပ်ထဲကလက်ကို ဆံပင်အပြာရောင်နှင့် ကောင်လေး Kristin ကလှမ်းကိုင်လျှက်
"ဦးနှိုင်း ကျနော်နဲ့ dinner လိုက်စားပါလား"
နှုိင်းသည် Kristin ကို လှည့်ကြည့်လိုက်ပြီးအနည်းငယ်ပြုံးပြကာ
"ဟုတ်ပြီ"
"အဲ့တာဆို ဖုန်းနံပါတ်လေးပြန်ပေးပါ့လား စားသောက်ဆိုင်ကိုကျနော်ရွေးမယ်"
ထိုနေရာမှာဖုန်းနံပါတ်လဲ ပြီး နှုိင်းနှင့်ဝေယံတို့အတူ လေ လံပွဲထဲကထွက်လာခဲ့ ကြသည်
.
.
အိမ်မှာ ရှိနေတဲ့ ဇနကတော့ ဦးမရှိတုံး သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်နှင့်အတူ PUBG ဆော့ နေသည်မှာ အချိန်အတော်ကြာမြင့်စွာနှင့်ပင် ဘယ်လောက်ပင်ကြာသွားသလဲဆိုရင် နေလည်စာပါ မစားမိသည်အထိပင်
နှုိင်းသည် နေ့လည်ခင်းတစ်ခေါက်အိမ်ပြန်ရောက်လာပြီး ဇနငယ်ရှိရာအခန်းသိူ့မလာခင် မီးဖိုချောင်ရှိဒေါ်မြက အရင်ရောက်လာကာ
"သခင်ကြီး..သခင်လေးအခုထိ နေလည်စာထမင်းမစားရသေးဘူး"
"ညနေခင်း၄နာရီတောင်ထိုးတော့မယ် အခုထိ အောက်ဆင်းမလာသေးတာလား"
"ဟုတ်..ဟုတ်ပါတယ်သခင်ကြီး"
နှုိင်းလေ လံ ပွဲကိစ္စနှင့်စိတ်မကြည်ရတဲ့ထဲ ဇနလေးက ထမင်းမစားထားဘူးမလို့ ဒေါသပင်ဖြစ်လာရတဲ့အထိပင်
အပေါ်ထပ်သို့တတ်ပြီးဇနငယ်ရှိရာအခန်းသို့ ဝင်ခဲ့လိုက်သည်
"ဟျောင့်တွေ..မင်းအမေလင်က..အရှေ့ကသစ်ပင်မှာ...ဟ..ပစ်ဟ..ငါသေတော့မယ်..ပစ်လို့..မအေဘေးလေးတွေ...ဟာသေတော့မယ်..လာကယ်အုံးလို့ ချီးပိုးထိုးတွေရဲ့..ဟ..ငါသေပြီ..xီးဘဲ မအေxိုး
တံခါးကဖွင့်ထားသည်မလို့ တန်းဝင်နိုင်ပြီး အထဲမှ မွှေ့ယာထပ်၌ PUBGဆိုသည် gameကို အသည်းအသန်ဆော့နေပြီး ပါးစပ်မှလဲအဆဲစကားလုံးတွေတန်းဆီကထွက်လာပေသည်
နှုိင်းသည် မျက်မှောက်ကြုံကာ နှင့် နံရံမှီကာ ဇနငယ်က စူးစိုက်စွာကြည့်နေလိုက်သည်
ပြီးနောက်
"ကိုယ်တစ်ယောက်လုံးဝင်လာတာကို ပါးစပ်က ဆဲတာမရပ်ဘူးတောက်လျှောက်ပဲ..နောက်ပြီး ဘယ်အချိန်ထိ gameဆော့နေမှာလဲနေလည်စာ အချိန် လဲကျော်ပြီ အခုထိဘာမှမစားရသေးဘူးမလား"
နှုိင်း စကားသံတွေကြားမှဖုန်းလေးကိုဖင်အောက်ဖွက်ပြီး နှုိင်းအား မျက်နှငယ်လေးနှင့်ကြည့်ကာ ဆူသမျှကိုခေါင်းငုံခံနေပေသည်
"ထ..အခုချက်ချင်း...နေ့လည်စာလားစား"
ဆိုပြီးနှိုင်း အခန်းထဲကနေ့ထွက်သွားပေသည်
ထို့နောက်အခန်းထဲက ဇန သက်ပြင်းအရှည်ကြီးချပြီးနောက် ဖုန်းလေးကိုအခန်းထဲအားသွင်းထားခဲ့ကာ တံခါးအပြင်ထွက်ဖို့ တံခါးကို ဆွဲလိုက်တော့အပြင်မှာနှိုင်းသည် တစ်စုံတစ်ယောက်နဲ့ဖုန်းပြောနေသည်
"Kristin.. ညနေဆောင်းမှ မင်းပြောတဲ့စားသောက်ဆိုင်ကို လာခဲ့မယ် အခုတော့ ဒီလောက်ပါပဲ"
"နေပါအုံးသခင်"
"ကိုယ့်ကိုအဲ့လိုမခေါ်နဲ့တော့ မင်းနဲ့ကိုယ်နဲ့အကန့်က ပြီးသွားပြီ"
ဆိုကာ ဖုန်းကိုပိတ်ချလိုက်ပြီုအောက်ထပ်သို့ နှုိင်းဆင်းသွားလေသည်
*ဦး.ဘယ်သူနဲ့ဖုန်းဆက်နေပါလိမ့်^မင်းနဲ့ကိုယ်နဲ့အကန့်ကပြီးသွားပြီ^ ^ကိုယ့်ကိုအဲ့လိုမခေါ်နဲ့^ တဲ့လား သူက ဘယ်လိုခေါ်လိုက်လို့လဲ..ဦးညနေကျရင်ရော..အပြင်မှာ dinner စားမှာလား..ဦးရယ် ငယ်သိချင်လိုက်တာ*
ဇန အခန်းထဲကနေ့ထွက်လာပြီးအခန်းတံကားပိတ်ကာ အောက်ထပ်သို့ဆင်းလာခဲ့သည်
ဒေါ်မြ ပြင်ပေးတဲ့ထမင်းကိုစားရင်း စားပွဲပေါ်က အရာသာကောင်းတဲ့ဟင်းတွေကိုစားသော်ညှား ရင်ပြည့်နေတာလား နေလို့ပဲမကောင်းတာလားမသိ စားမဝင်ဘူးဖြစ်နေသည်
အောင့်အီးပြီးတစ်ပန်းကန် ကုန်အောင်စားကာ ဆိုဖာပေါ်ထိုင်နေသော ဦးဆီ့လျှောက်လာခဲ့သည် ဦးရဲ့ပေါင်ပေါ်မှာနေရာယူပြီးနောက်
ဦးရဲ့ မျက်နှာကိုကိုင်ကာ
"ဦး..ညနေဘယ်သွားမှာလဲဟင်"
"အလုပ်ကိစ္စ"
ဇန ခေါင်းကိုအနည်းငယ်ငုံသွားပြီး ဝမ်းနည်းတဲ့မျက်နှာရိပ်ကလေးနဲ့
"ငယ်..ခဏက ဦးဖုန်းပြောတာကြားလိုက်တယ်...သူကဘယ်သူလဲဟင်..အရင်က ဦးပြောတဲ့.. ဦးနဲ့ပတ်သတ်ခဲ့ဖူးတဲ့သူလား"
ဖတ်နေသော စာအုပ်ကို ဘေးသို့ ချပြီး ပေါင်ပေါ်ထိုင်နေတဲ့ဇနငယ်ရဲ့မျက်နှာအားကြည့်ကာ
"စိတ်မပူနဲ့ ည ကျစောစောပြန်လာခဲ့မယ်.."
"ဟုတ်နေတာပဲ....ဦး.ကငယ့်အပိုင်နော်..ဘယ်သူ့မှမပေးဘူး..အဲ့တာဦးမှတ်ထား"
ဆိုကာ ဇနငယ် နှုိင်းရဲ့နှုတ်ခမ်းကို နမ်းသွားပြီး အပေါ်ထပ်သို့ပြေးတတ်သွားပေသည်
"ချော်လဲ မယ်ဖြေးဖြေးသွား!!"
နှုိင်း သည် ငယ်လေးအနာတရာဖြစ်မှာဆိုးလို့ လှမ်းအော်လိုက်ရသေးသည်
နှုိင်း kristinနဲ့ ညစာ စားရအုံးမှာမလို့ ထိုကလေးအပြစ်လုပ်ထားသည်ကို ညမှ ပေးတော့မည်ဟု တွေးထားကာ ခဏနေတော့ဝေယံနှက့်အတူ အပြင်သို့တစ်ခေါက်ထွက်သွားပြန်သည် ဦးကားလေးထွက်သွားတာကို အပေါ်ထပ်ဝရံနာကနေ့ ကြည့်နေသူ ဇနကတော့သက်ပြင်းသားချလိုက်နိုင်တော့သည်
"ဦးကိုစိတ်မချဘူး"
Voteပေးနော်😁
.
.
Zawgyi
မနက္ခင္းေရာက္ေတာ့ uniသြားဖို႔ေတာင္ တင္ပါးကမလႈပ္နိုင္ေတာ့တဲ့အထိဦးနဲ႕အတူညကၾကမ္းထားမိသြားသျဖင့္ယေန႕ေတာ့တစ္ရက္နားလိုက္ရသည္
အောက်ထပ်သို့မဆင်းနုိင်သည်ကြောင့် work out ကလဲရပ္ထားရသည္
ယေန႕တြင္ဦးကလဲေလလံပြဲသြားစရာရွိတာေၾကာင့္ အိမ္တြင္မိမိႏွင့္ အိမ္ေဖာ္ေတြသာရွိေပသည္
.
.
.
.
"ဟုတ္ပါၿပီ နံပါတ္၁၂က သိန္း၅၀၀၀ေပးထားပါတယ္သိန္း၅၀၀၀ထပ္ပိုေပးမယ့္လူရွိေလးလားဗ်"
ထို႔ေနာက္ နှုိင်းဝဏသည် နံပါတ္ျပားကိုေထာင္လိုက္ၿပီး
"သိန္း7000"
"ဟုတ္ကဲ့ပါ နံပါတ္၁၅ကသိန္း၇၀၀၀ပါတဲ့ သိန္း7000ထပ္ ပိုေပးမယ္သူရွိေသးလား...1....2...."
ထို႔ေနာက္ ဆံပင္အျပာႏွင့္လူငယ္ေလးဟာ နံပါတ္ျပားကိုေထာင္လိုက္ၿပီး
"သိန္း10000 "
ထိုေကာင္ေလးေၾကာင့္မလို႔ တစ္ပြဲလုံးကလူႀကီးမင္းမ်ား သည္ ေစ်းထပ္ၿပီး ျမင့္ေပးၿပီးဝယ္႐ုံမရွိေတာ့.. နှုိင်းအနေ နဲ႕လဲ အဲ့ထပ္ ပိုေပးဖို႔ဆႏၵမရွိေတာ့တာေၾကာင့္ ထိုဆံပင္အျပာႏွင့္ေကာင္ေလးေခၚတဲ့ေစ်းမွာထင္အဆုံးသတ္ခဲ့ ၾကသည္ တူ၃ခ်က္ထုၿပီးေနာက္
"ေဆာက္လုပ္နယ္ေျမ ေျမကြက္ကို သူ႒ေးေလး Kristin က ပိုင္ဆိုင္သြားပါၿပီခင္ဗ်ာ"
ထို႔ေနာက္ ပြဲထဲရွိ နှုိင်းဝဏရဲ့ဘေးမှဝေယံဆီ့ကစကား
"Boss ေျမကြက္က Kristin တို႔နဲ႕မွမဆိုင္ဘာေၾကာင့္ဒီေလာက္အမ်ားႀကီးေပးယူပါလိမ့္"
"မင္းမသိတာလား ေဝယံ Kristin ဆိုတဲ့ေကာင္က ငါနဲ႕ပတ္သတ္သမွ်ကို သူနဲ႕မသက္ဆိုင္လဲ သူယူေနအုံးမွာပဲ"
"ဒါဆိုboss ေဆာက္လုပ္ေရစနယ္ေျမအတြက္ Kristin နဲ႕ ျပန္ညွိႏွိုင္းၾကမလား"
"ဒါေပါ့ ဒါေပမယ့္ သူ႕အကြက္ထဲမဝင္ေအာင္သတိထားရမယ္ "
"ဟုတ္ကဲ့ boss"
ထို႔ေနာက္ နှုိင်းဝနနှင့်ဝေယံတို့ ထိုင္ခုန္ကေန႕ထလိုက္ၿပီး ေလ လံပြဲထဲကထြက္သြားမယ္အလုပ္မွာ
နှုိင်းရဲ့ ေဘာင္းဘီအိပ္ကပ္ထဲကလက္ကို ဆံပင္အျပာေရာင္ႏွင့္ ေကာင္ေလး Kristin ကလွမ္းကိုင္လွ်က္
"ဦးႏွိုင္း က်ေနာ္နဲ႕ dinner လိုက္စားပါလား"
နှုိင်းသည် Kristin ကို လွည့္ၾကည့္လိုက္ၿပီးအနည္းငယ္ၿပဳံးျပကာ
"ဟုတ္ၿပီ"
"အဲ့တာဆို ဖုန္းနံပါတ္ေလးျပန္ေပးပါ့လား စားေသာက္ဆိုင္ကိုက်ေနာ္ေ႐ြးမယ္"
ထိုေနရာမွာဖုန္းနံပါတ္လဲ ၿပီး နှုိင်းနှင့်ဝေယံတို့အတူ ေလ လံပြဲထဲကထြက္လာခဲ့ ၾကသည္
.
.
အိမ္မွာ ရွိေနတဲ့ ဇနကေတာ့ ဦးမရွိတုံး သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ႏွင့္အတူ PUBG ေဆာ့ ေနသည္မွာ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာျမင့္စြာႏွင့္ပင္ ဘယ္ေလာက္ပင္ၾကာသြားသလဲဆိုရင္ ေနလည္စာပါ မစားမိသည္အထိပင္
နှုိင်းသည် ေန႕လည္ခင္းတစ္ေခါက္အိမ္ျပန္ေရာက္လာၿပီး ဇနငယ္ရွိရာအခန္းသိူ႕မလာခင္ မီးဖိုေခ်ာင္ရွိေဒၚျမက အရင္ေရာက္လာကာ
"သခင္ႀကီး..သခင္ေလးအခုထိ ေနလည္စာထမင္းမစားရေသးဘူး"
"ညေနခင္း၄နာရီေတာင္ထိုးေတာ့မယ္ အခုထိ ေအာက္ဆင္းမလာေသးတာလား"
"ဟုတ္..ဟုတ္ပါတယ္သခင္ႀကီး"
နှုိင်းလေ လံ ပြဲကိစၥႏွင့္စိတ္မၾကည္ရတဲ့ထဲ ဇနေလးက ထမင္းမစားထားဘူးမလို႔ ေဒါသပင္ျဖစ္လာရတဲ့အထိပင္
အေပၚထပ္သို႔တတ္ၿပီးဇနငယ္ရွိရာအခန္းသို႔ ဝင္ခဲ့လိုက္သည္
"ေဟ်ာင့္ေတြ..မင္းအေမလင္က..အေရွ႕ကသစ္ပင္မွာ...ဟ..ပစ္ဟ..ငါေသေတာ့မယ္..ပစ္လို႔..မေအေဘးေလးေတြ...ဟာေသေတာ့မယ္..လာကယ္အုံးလို႔ ခ်ီးပိုးထိုးေတြရဲ႕..ဟ..ငါေသၿပီ..xီးဘဲ မေအxိုး
တံခါးကဖြင့္ထားသည္မလို႔ တန္းဝင္နိုင္ၿပီး အထဲမွ ေမႊ႕ယာထပ္၌ PUBGဆိုသည္ gameကို အသည္းအသန္ေဆာ့ေနၿပီး ပါးစပ္မွလဲအဆဲစကားလုံးေတြတန္းဆီကထြက္လာေပသည္
နှုိင်းသည် မ်က္ေမွာက္ႀကဳံကာ ႏွင့္ နံရံမွီကာ ဇနငယ္က စူးစိုက္စြာၾကည့္ေနလိုက္သည္
ၿပီးေနာက္
"ကိုယ္တစ္ေယာက္လုံးဝင္လာတာကို ပါးစပ္က ဆဲတာမရပ္ဘူးေတာက္ေလွ်ာက္ပဲ..ေနာက္ၿပီး ဘယ္အခ်ိန္ထိ gameေဆာ့ေနမွာလဲေနလည္စာ အခ်ိန္ လဲေက်ာ္ၿပီ အခုထိဘာမွမစားရေသးဘူးမလား"
နှုိင်း စကားသံေတြၾကားမွဖုန္းေလးကိုဖင္ေအာက္ဖြက္ၿပီး နှုိင်းအား မ်က္ႏွငယ္ေလးႏွင့္ၾကည့္ကာ ဆူသမွ်ကိုေခါင္းငုံခံေနေပသည္
"ထ..အခုခ်က္ခ်င္း...ေန႕လည္စာလားစား"
ဆိုၿပီးႏွိုင္း အခန္းထဲကေန႕ထြက္သြားေပသည္
ထို႔ေနာက္အခန္းထဲက ဇန သက္ျပင္းအရွည္ႀကီးခ်ၿပီးေနာက္ ဖုန္းေလးကိုအခန္းထဲအားသြင္းထားခဲ့ကာ တံခါးအျပင္ထြက္ဖို႔ တံခါးကို ဆြဲလိုက္ေတာ့အျပင္မွာႏွိုင္းသည္ တစ္စုံတစ္ေယာက္နဲ႕ဖုန္းေျပာေနသည္
"Kristin.. ညေနေဆာင္းမွ မင္းေျပာတဲ့စားေသာက္ဆိုင္ကို လာခဲ့မယ္ အခုေတာ့ ဒီေလာက္ပါပဲ"
"ေနပါအုံးသခင္"
"ကိုယ့္ကိုအဲ့လိုမေခၚနဲ႕ေတာ့ မင္းနဲ႕ကိုယ္နဲ႕အကန့္က ၿပီးသြားၿပီ"
ဆိုကာ ဖုန္းကိုပိတ္ခ်လိဳက္ၿပီဳေအာက္ထပ္သို႔ နှုိင်းဆင်းသွားလေသည်
*ဦး.ဘယ္သူနဲ႕ဖုန္းဆက္ေနပါလိမ့္^မင္းနဲ႕ကိုယ္နဲ႕အကန့္ကၿပီးသြားၿပီ^ ^ကိုယ့္ကိုအဲ့လိုမေခၚနဲ႕^ တဲ့လား သူက ဘယ္လိုေခၚလိုက္လို႔လဲ..ဦးညေနက်ရင္ေရာ..အျပင္မွာ dinner စားမွာလား..ဦးရယ္ ငယ္သိခ်င္လိုက္တာ*
ဇန အခန္းထဲကေန႕ထြက္လာၿပီးအခန္းတံကားပိတ္ကာ ေအာက္ထပ္သို႔ဆင္းလာခဲ့သည္
ေဒၚျမ ျပင္ေပးတဲ့ထမင္းကိုစားရင္း စားပြဲေပၚက အရာသာေကာင္းတဲ့ဟင္းေတြကိုစားေသာ္ညွား ရင္ျပည့္ေနတာလား ေနလို႔ပဲမေကာင္းတာလားမသိ စားမဝင္ဘူးျဖစ္ေနသည္
ေအာင့္အီးၿပီးတစ္ပန္းကန္ ကုန္ေအာင္စားကာ ဆိုဖာေပၚထိုင္ေနေသာ ဦးဆီ့ေလွ်ာက္လာခဲ့သည္ ဦးရဲ႕ေပါင္ေပၚမွာေနရာယူၿပီးေနာက္
ဦးရဲ႕ မ်က္ႏွာကိုကိုင္ကာ
"ဦး..ညေနဘယ္သြားမွာလဲဟင္"
"အလုပ္ကိစၥ"
ဇန ေခါင္းကိုအနည္းငယ္ငုံသြားၿပီး ဝမ္းနည္းတဲ့မ်က္ႏွာရိပ္ကေလးနဲ႕
"ငယ္..ခဏက ဦးဖုန္းေျပာတာၾကားလိုက္တယ္...သူကဘယ္သူလဲဟင္..အရင္က ဦးေျပာတဲ့.. ဦးနဲ႕ပတ္သတ္ခဲ့ဖူးတဲ့သူလား"
ဖတ္ေနေသာ စာအုပ္ကို ေဘးသို႔ ခ်ၿပီး ေပါင္ေပၚထိုင္ေနတဲ့ဇနငယ္ရဲ႕မ်က္ႏွာအားၾကည့္ကာ
"စိတ္မပူနဲ႕ ည က်ေစာေစာျပန္လာခဲ့မယ္.."
"ဟုတ္ေနတာပဲ....ဦး.ကငယ့္အပိုင္ေနာ္..ဘယ္သူ႕မွမေပးဘူး..အဲ့တာဦးမွတ္ထား"
ဆိုကာ ဇနငယ္ နှုိင်းရဲ့နှုတ်ခမ်းကို နမ္းသြားၿပီး အေပၚထပ္သို႔ေျပးတတ္သြားေပသည္
"ေခ်ာ္လဲ မယ္ေျဖးေျဖးသြား!!"
နှုိင်း သည္ ငယ္ေလးအနာတရာျဖစ္မွာဆိုးလို႔ လွမ္းေအာ္လိုက္ရေသးသည္
နှုိင်း kristinနဲ႕ ညစာ စားရအုံးမွာမလို႔ ထိုကေလးအျပစ္လုပ္ထားသည္ကို ညမွ ေပးေတာ့မည္ဟု ေတြးထားကာ ခဏေနေတာ့ေဝယံႏွက့္အတူ အျပင္သို႔တစ္ေခါက္ထြက္သြားျပန္သည္ ဦးကားေလးထြက္သြားတာကို အေပၚထပ္ဝရံနာကေန႕ ၾကည့္ေနသူ ဇနကေတာ့သက္ျပင္းသားခ်လိဳက္နိုင္ေတာ့သည္
"ဦးကိုစိတ္မခ်ဘဴး"
Voteေပးေနာ္😁
.
.