Zawgyi
အပိုင္း (၈၈၈) – အစ္ကိဟြာရံႈအားထပ္ေတြ႕ဆံုျခင္း
ရွီမာယူယူ အိမ္ျပန္သည္ႏွင့္ အိမ္ထဲတြင္ အမည္မသိအမ်ိဳးသားတစ္ ေယာက္ထိုင္ေနသည္ကို ေတြ႕လိုက္သည္။ ေရွာင္ခ်ီသည္ ေဘးတြင္ ပ်င္းရိစြာ ျဖင့္ အိပ္ေနသည္။
"ပံုစံအသစ္ကမဆိုးဘူးပဲ" သူမ ေလွ်ာက္သြားကာ လက္ဆန္႔ထုတ္ျပီး သူ႔မ်က္ႏွာကို ပြတ္လုိက္သည္ "လူသားမ်က္ႏွာဖံုးမဟုတ္ဘူးလား"
ဝူလင္းယူသည္ သူမ သူ႔ကိုစေနာက္သည့္ပံုစံကို သေဘာက်ကာ "လူသားမ်က္ႏွာဖံုးက မွတ္မိဖို႔အရမ္းလြယ္တယ္"
"ဒါဆို မ်က္ႏွာကိုေျပာင္းလုိက္တာလား ဘယ္လိုလုပ္တာလဲ" ရွီမာယူယူသည္ သူ႔ကိုလႊတ္ျပီး ေဘးတြင္ဝင္ထိုင္လုိက္သည္။
"လြယ္ပါတယ္" ဝူလင္ယူသည္ သူ႔လက္ေခ်ာင္းမွ လက္စြပ္ကိုညႊန္ျပ ေလသည္။
"ထင္ေယာင္ထင္မွားလက္စြပ္လား"
"ဟုတ္တယ္" ဝူလင္းယူသည္ သူမ လက္ကိုဆြဲကာ "မင္းလက္စြပ္က မင္းရဲ႕ လိင္နဲ႔ေရာင္ဝါကိုေျပာင္းေပးမယ္၊ ဒါေပမဲ့ ငါ့လက္စြပ္က ငါ့အျပင္ပန္း ပံုစံနဲ႔ ေရာင္ဝါကိုေျပာင္းေပးတယ္"
ရွီမာယူယူသည္ သူ႔လက္ကို ဖယ္လိုက္ကာ "ဒီလိုပံုစံကေကာင္းတာပဲ ကိစၥေတြပိုအဆင္ေျပတာေပါ့"
"ဒါဆိုလည္း သြားရေအာင္"
"ယူယူ ၁ႏွစ္က အမ်ားဆံုးအကန္႔အသတ္ပဲလို႔ အဘိုးမိုေျပာလုိက္ တယ္၊ လုပ္ရမယ့္ဟာေတြျပီးတာနဲ႔ ျမန္ျမန္ျပန္ရမယ္" ေရွာင္ခ်ီ ေျပာေလ သည္။
"အခ်ိန္၁ႏွစ္က ဟုတ္တယ္ ဒါေပမဲ့ ေပါင္းစပ္တာက ျပႆနာေတာ့ မျဖစ္သင့္ပါဘူး" ရွီမာယူယူ ေျပာလုိက္သည္ "အခ်ိန္မဆြဲေတာ့ဘူး သြားၾက မယ္"
ဝူလင္းယူသည္ ေလဟာျပင္ဝင္ေပါက္ဖြင့္ကာ ရွီမာယူယူႏွင့္ ေရွာင္ခ်ီတို႔ ကိုဦးေဆာင္သြားေလသည္။
ရက္အနည္းငယ္ၾကာေသာအခါ သူတုိ႔သံုးေယာက္အဖြဲ႕သည္ ေျမာက္ပိုင္း၆ခုေျမာက္နယ္ေျမ၊ ျမိဳ႕အနီးရွီ ေသြးဂူသို႔ ေရာက္ေလသည္။ သူတုိ႔ ေရာက္ေသာအခါ မိုရွားေျပာေသာဆိုင္သို႔ တိုက္ရိုက္သြားလုိက္သည္။
"မဂၤလာပါ ဘာလိုအပ္ပါသလဲခင္ဗ်ာ" စာေရးသည္ ဝင္လာေသာ လူ မ်ားကိုေတြ႕သည္ႏွင့္ ေရွ႕တိုးလာကာ သူတုိ႔ကိုႏႈတ္ဆက္ေလသည္ "ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဒီမွာ နတ္ဆိုးေလာကရဲ႕ ကိရိယာေတြအမ်ားၾကီးရွိပါတယ္၊ အဲဒါေတြကို ေကာင္းေကာင္းသံုးႏိုင္ရင္ လူၾကီးမင္းတို႔ရဲ႕ တုိက္ပြဲစြမ္းရည္က ေသခ်ာေပါက္တိုးတက္လာမွာပါ၊ တကယ့္ အရည္အေသြးေကာင္းတဲ့ လက္နက္ကိရိယာေတြပါ"
ရီွမာယူယူသည္ ဆိုင္ထဲမွ လက္နက္ကိရိယာမ်ားကိုၾကည့္လုိက္သည္။ အမွန္တကယ္ပင္ နတ္ဆိုးေလာက၏ ကိရိယာမ်ားျဖစ္ကာ လူသားေလာက မွ လက္နက္တခ်ိဳ႕လည္းရွိသည္။
ေသြးဂူအနီးအနားရွိျမိဳ႕တခ်ိဳ႕ရွိ ဆိုင္မ်ားတြင္ အမွန္တကယ္ပင္ နတ္ဆိုး ေလာက၏ ကိရိယာမ်ားကိုေရာင္းေလသည္။ ထိုလက္နက္ကိရိယာမ်ားသည္ ေသြးဂူမွ ယူထားျခင္းျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ထိုဆိုင္မွာ ထိုကဲ့သုိ႔မဟုတ္ေပ။
ထိုဆိုင္သည္ မြမ္းမံျခယ္သထားျခင္းမရွိေပ။ စီးပြားေရးမွာဆိုးလွသျဖင့္ ဆိုင္တြင္ ဝယ္ယူသူ ၃ေယာက္သာရွိသည္။
ရွီမာယူယူသည္ ထြင္းထုထားေသာ နတ္ဆိုးညႊတ္ကြင္းကို ထုတ္ ျပီးေျပာလုိက္သည္ "ကၽြန္ေတာ္ ခင္ဗ်ားတို႔အၾကီးအကဲကိုေတြ႕ခ်င္တယ္"
ထိုပန္းကိုျမင္ေသာအခါ စာေရး၏အၾကည့္သည္ သတိကပ္သြားေလ သည္။
"မင္းဘယ္သူလဲ ငါတို႔ ဆိုင္တာဝန္ခံကိုဘာလုိ႔ေတြ႕ခ်င္တာလဲ"
"မဟုတ္ဘူး ခင္ဗ်ားတို႔ ဆိုင္တာဝန္ခံကိုေျပာတာမဟုတ္ဘူး ကၽြန္ေတာ္ က တာဝန္ယူထားတဲ့သူကိုေတြ႕ခ်င္တာ" ရီွမာယူယူသည္ လက္ထဲမွ ပန္းႏွင့္ ေဆာ့ေနေလသည္ "ကၽြန္ေတာ္က ပန္းကိုထုတ္လိုက္မွေတာ့ ခင္ဗ်ားတုိ႔ေစာင့္ ေနတဲ့သူဆိုတာ ေသခ်ာေနျပီေလ"
သူမေျပာလုိက္သည္ႏွင့္ စာေရးအား ပန္းကိုပစ္ေပးကာ ေျပာလုိက္ သည္ "ကၽြန္ေတာ့္ကို အဲဒီကိုေခၚသြားျပီး သူတုိ႔ကိုထြက္လာခုိင္းလုိက္ပါ"
စာေရးသည္ ပန္းကိုယူျပီး ေျပာေလသည္ "ဒီမွာေစာင့္ေနပါ"
ေျပာျပီးေနာက္တြင္ သူလွည့္ထြက္ကာ အေနာက္ျခံဝန္းဆီသို႔ ဦးတည္ သြားေလသည္။
သူတုိ႔သံုးေယာက္သည္ ဆိုင္အားလွည့္ပတ္ၾကည့္ရာ နတ္ဆိုးေလာကမွ လက္နက္ကိရိယာအားလံုးကို ၾကည့္မျပီးခင္တြင္ သူတို႔ေရွ႕သို႔ ေလထန္လာ ေလသည္။
"ငါ အဲဒီပန္းကိုျမင္လုိက္ေတာ့ မင္းလာမယ္ဆိုတာ ငါသိတယ္"
"ဟြာရံႈလား ဘယ္လိုျဖစ္ျပီး မင္းျဖစ္ေနတာလဲ" သူတုိ႔ေစာင့္ေနေသာ တာဝန္ခံသည္ သူျဖစ္လိမ့္မည္ဟု ရီွမာယူယူ မထင္ထားမိေပ။ သူက ဘယ္လို ျဖစ္ျပီး လူသားေလာကကိုလာတာလဲ။
"ဟုတ္တယ္ ဟုတ္တယ္ ငါပဲ တကယ္ပဲမထင္ထားဘူးလား" ဟြာရံႈ သည္ သူတို႔အား ရယ္ျပေလသည္။
သူသည္ ေသြးဂူအေစာင့္ျဖစ္ခဲ့စဥ္က ပံုစံႏွင့္ အတူတူပင္။ လူသားပံုစံ အတုိင္းးပင္။
"တကယ္ကိုထင္မထားဘူးပဲ" ရီွမာယူယူ ေခါင္းညိမ့္ေလသည္ "တာဝန္ က်တဲ့သူက ရင့္က်က္ျပီး တည္ျငိမ္တဲ့သူျဖစ္မယ္လို႔ ထင္ထားတာ...."
"ဒီမွာ ဒီမွာ ဒီမွာ ငါ့ကိုအဲလိုမ်ိဳးေတာ့ မေဆာ္နဲ႔ေလ" ဟြာရံႈ ျပန္ေျပာေလ သည္။ သူက ရင့္က်က္ျပီးတည္ျငိမ္တဲ့သူမဟုတ္ဘူးလုိ႔ သူမ ေျပာလိုက္တာ မလား၊ ဟုတ္တယ္မလား။
"ကၽြန္ေတာ္က ဒီအတုိ္င္းပဲေျပာလုိက္တာပါ၊ တျခားလူသားေတြသာ ဒီ ေနရာအေၾကာင္းသိသြားရင္ တကယ္ပဲျပႆနာျဖစ္လာႏုိင္တယ္ အနည္းဆံုး ေတာ့ ဒီေနရာကကိစၥေတြကို လုပ္ႏိုင္မယ့္သူရွာတာေကာင္းမယ္ မင္းကေတာ့ ျဖစ္ႏုိင္သေလာက္ ဒီေနရာကေန ေဝးေဝးထြက္သြားသင့္တယ္" သူမ ေျပာ သည့္စကားကို လက္ခံႏုိင္ရန္ သူမသည္ ေခါင္းညိမ့္ျပီး ေလးနက္စြာေျပာေလ သည္။
"ငါလည္း ရင့္က်က္ျပီး တည္ျငိမ္ပါတယ္၊ ျပီးေတာ့ ငါကိစၥေတြ ကိုင္ တြယ္ႏုိင္ပါတယ္၊ ဟုတ္ျပီလား အဲတုန္းက ငါက မင္းတုိ႔လူေတြၾကားမွာ ႏွစ္ ေပါင္းမ်ားစြာ ပုန္းေနခဲ့တာေလ" ဟြာရံႈသည္ မသဲမကြဲေျပာေလသည္။
"ကိုယ္ရံေတာ္တစ္ေယာက္ျဖစ္ရတာနဲ႔ ဒီဆိုင္ရဲ႕ တာဝန္ခံတစ္ေယာက္ ျဖစ္ရတာ အတူတူပဲမဟုတ္ဘူးလား" ရွီမာယူယူ ေျပာလုိက္သည္။
"ငါတို႔က အခ်ိန္ေတြကို အတူကုန္ဆံုးခဲ့တာပဲ၊ ငါ့ကိုေတြ႕တုိင္း ဒီလိုမ်ိဳး နာက်င္ေအာင္လုပ္မွျဖစ္မွာလား"
"ကၽြန္ေတာ္က တြက္ကတ္ေျပာတဲ့ေနရာမွာ ေတာ္တယ္ေလ၊ ငါ့ကို ျပန္ေပးဆြဲဖို႔ ဘယ္သူေျပာတာလဲ"
"ငါ...."
"သခင္ေလးရွီမာေျပာတာမွန္တယ္၊ ဘယ္ေတာ့မွ နည္းနည္းၾကီးလာ မွာလဲ" ဟြာက်င္းသည္ အေနာက္မွထြက္လာကာ ရွီမာယူယူအား ၾကည့္ လိုက္သည္။ သူသည္ ဦးညႊတ္ကာႏႈတ္ဆက္ေလသည္ "ကၽြန္ေတာ္တို႔ဒီမွာ ေစာင့္ေနတာၾကာပါျပီ"
ရွီမာယူယူ ေခါင္းညိမ့္လုိက္သည္ "လံုျခံဳတဲ့ေနရာကိုသြားျပီး စကား ေျပာရေအာင္"
"ေနာက္ကလိုက္ခဲ့ပါ"
ဟြာက်င္းႏွင့္ ဟြာရံႈတို႔သည္ သူတုိ႔သံုးေယာက္ကို ျခံအေနာက္သို႔ ေခၚ သြားေလသည္။ ရီွမာယူယူ အတားအဆီးလုပ္ျပီးသည္ႏွင့္ မိုရွားသည္ နတ္ဆိုးညႊတ္လက္ပတ္ထဲမွ ထြက္လာသည္။
"ဘုရင္ၾကီးကိုႏႈတ္ဆက္ပါတယ္"
ဟြာရံႈႏွင့္ ဟြာက်င္းတုိ႔သည္ ဒူးေထာက္ေလသည္။
"ထပါ" မိုရွားသည္ လက္ကိုေဝ့ရမ္းလုိက္သည္။ သူ၏ ဘုရင္ေရာင္ဝါ သည္ ရွင္းလင္းစြာျမင္ေနရသည္။
ေရွာင္ခ်ီသည္ မိုရွားကိုျမင္ေသာအခါ မ်က္လံုးျပဴးသြားေလသည္။
"ယူယူ ယူယူ ဒီအခ်ိန္ေတြမွာ နတ္ဆိုးဘုရင္က ယူယူ႔ေဘးမွာရွိေနတာ လား၊ ေရွာင္ခ်ီ ဘယ္လိုျဖစ္ျပီးမသိရတာလဲ၊ မိုက္လုိက္တာ" သူမသည္ ယူယူ ၏လက္ေမာင္းကိုဆုပ္ကိုင္ျပီးေနာက္ မိုရွားအား တက္ၾကြစြာေအာ္ေလသည္။
"ဘာလုိ႔ဘာလုပ္မယ္ဆိုတာ မသိဘူးလား"
"ယူယူက ဝိဥာဥ္ေတြကိုေပါင္းစပ္ဖို႔ကူညီမယ္ဆိုတာပဲသိတာ၊ အဲဒါ နတ္ဆိုးဘုရင္ျဖစ္လိမ့္မယ္လုိ႔ မထင္ထားဘူး"
မိုရွားသည္ ေရွာင္ခ်ီ႕အားၾကည့္လိုက္ရာ ခ်က္ခ်င္းပင္ျငိမ္က်သြားေလ သည္။
"ဒီေန႔ဘုရင္ၾကီးကဘာအမိန္႔ေပးပါမလဲ" ဟြာက်င္းေမးေလသည္။
"ျပီးခဲ့တဲ့တစ္ေခါက္က မင္းတုိ႔ကိုျပင္ခိုင္းထားတဲ့ကိစၥေတြ ဘယ္လိုေန လဲ" မိုရွားေမးေလသည္။
"ျပီးခါနီးပါျပီ၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဒီတစ္ေခါက္လာေတာ့ ပစၥည္းတခ်ိဳ႕သယ္ခဲ့ တယ္ တခ်ိဳ႕ကမေန႔ကေရာက္တယ္၊ ဒါေပမဲ့ ပစၥည္းတခ်ိဳ႕ကိုေျခရာခံတုန္းပဲရွိ ေသးတယ္" ဟြာက်င္းျပန္ေျဖေလသည္။
"အဲပစၥည္းေတြၾကည့္ရေအာင္"
ဟြာက်င္းသည္ သူတုိ႔ျပင္ထားသည္ ပစၥည္းမ်ားထုတ္ျပရာ မိုရွားသည္ တစ္ခုခ်င္းစီ စစ္ေဆးေလသည္။
သူ၏ အလ်င္သည္ သူတို႔ထင္ထားသည္ထက္ ျမန္ဆန္သည္။ သူသည္ အမွန္တကယ္ပင္ သိုင္းတခ်ိဳ႕ကို တတ္ထားသည့္ပံုပင္။
"ကၽြန္ေတာ္တို႔ က်န္တဲ့ပစၥည္းေတြအတြက္ ရေအာင္ယူဖို႔ အေကာင္းဆံုး ၾကိဳးစားပါမယ္ အၾကံေတြလည္းေတြးထားပါျပီ၊ ၁ႏွစ္ ၂ႏွစ္အတြင္းေတာ့..."
"မလိုေတာ့ဘူး" မိုရွား စကားျဖတ္ေျပာလုိက္သည္ "အဲေနရာကို ေျပာ လုိက္၊ ငါ အဲဒီကိုဝင္ျပီး ငါ့ဝိဥာဥ္ကိုေပါင္းစပ္မယ္"
"ဒါေပမဲ့ အဲပစၥည္းေတြကို ရွာလို႔မျပည့္စံုေသးဘူး၊ အခုေပါင္းစပ္မယ္ ဆိုရင္ စြန္႔စားလြန္းရာမက်ဘူးလား" ဟြာရံႈးေမးေလသည္။
မိုရွား ဘာမွျပန္မေျဖေပ။ သို႔ေသာ္ ရွီမာယူယူသည္ သူ႔ကို စိုးရိမ္တၾကီး ၾကည့္ေနသည္ကို ျမင္ေသာအခါ ေျပာေလသည္ "အဲပစၥည္းေတြက ေနာက္က် ငါ့ဝိဥာဥ္ကိုသန္မာေစမွာ၊ အစတုန္းကေတာ့ ငါ့ဝိဥာဥ္က အားနည္း ေနလို႔ အဲဒါေတြကိုရွာခိုင္းတာ၊ အဇူရာရဲ႕ဝိဥာဥ္နဲ႔ေပါင္းစပ္ျပီးေတာ့ ငါ့ဝိဥာဥ္က အဲတုန္းကနဲ႔ နည္းနည္းမတူေတာ့ဘူး၊ အဲဒါေၾကာင့္ အဲပစၥည္းေတြမလိုေတာ့ ဘူး"
"ဒါဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔မ်ိဳးႏြယ္ေခါင္းေဆာင္ကို အသိေပးလိုက္ပါမယ္" ဟြာက်င္းသည္ စိတ္လႈပ္ရွားစြာေျပာေလသည္။ မိုရွားေခါင္းညိမ့္သည္ကို ျမင္ ေသာအခါ သူလွည့္ျပီးထြက္သြားေလသည္။
"ေရွာင္ခ်ီတို႔ အခုနတ္ဆိုးေလာကကိုသြားမွာလား" ေရွာင္ခ်ီသည္ ယူယူ ကိုေမးေလသည္။
သူမသည္ နတ္ဆုိးေလာကကို အရင္ကမေရာက္ဖူးေပ။ သြားၾကည့္တာ လည္းမဆိုးဘူးပဲ။
ရီွမာယူယူလည္း မသိေပ။ ထုိ႔ေၾကာင့္ သူမသည္ မိုရွားအား ေမးခြန္း ထုတ္သလိုၾကည့္ေလသည္။
"မသြားဘူး ငါတုိ႔ လူသားေလာကမွာပဲ ေပါင္းစပ္မယ္၊ ခႏၶာကိုယ္က လူသားျဖစ္ေနတယ္ အဲဒါေၾကာင့္ ဒီမွာပဲ ေပါင္းစပ္တာ ပိုလံုျခံဳတယ္" မိုရွား ေျပာေလသည္ "ျပီးေတာ့ ေပါင္းစပ္တာက ဒီကလူေတြကို ဆြဲေဆာင္ႏုိင္မွာလဲ မဟုတ္ဘူး"
မသြားရဘူးလား... ေရွာင္ခ်ီသည္ ေပ်ာ္ရႊင္မႈမ်ားေပ်ာက္သြားသလိုပင္။
ရွီမာယူယူကေတာ့ မိုရွားေျပာသည္ကို သတိထားမိေလသည္။
အဲလူေတြလား...
Unicode
အပိုင်း (၈၈၈) – အစ်ကိဟွာရှုံအားထပ်တွေ့ဆုံခြင်း
ရှီမာယူယူ အိမ်ပြန်သည်နှင့် အိမ်ထဲတွင် အမည်မသိအမျိုးသားတစ် ယောက်ထိုင်နေသည်ကို တွေ့လိုက်သည်။ ရှောင်ချီသည် ဘေးတွင် ပျင်းရိစွာ ဖြင့် အိပ်နေသည်။
"ပုံစံအသစ်ကမဆိုးဘူးပဲ" သူမ လျှောက်သွားကာ လက်ဆန့်ထုတ်ပြီး သူ့မျက်နှာကို ပွတ်လိုက်သည် "လူသားမျက်နှာဖုံးမဟုတ်ဘူးလား"
ဝူလင်းယူသည် သူမ သူ့ကိုစနောက်သည့်ပုံစံကို သဘောကျကာ "လူသားမျက်နှာဖုံးက မှတ်မိဖို့အရမ်းလွယ်တယ်"
"ဒါဆို မျက်နှာကိုပြောင်းလိုက်တာလား ဘယ်လိုလုပ်တာလဲ" ရှီမာယူယူသည် သူ့ကိုလွှတ်ပြီး ဘေးတွင်ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။
"လွယ်ပါတယ်" ဝူလင်ယူသည် သူ့လက်ချောင်းမှ လက်စွပ်ကိုညွှန်ပြ လေသည်။
"ထင်ယောင်ထင်မှားလက်စွပ်လား"
"ဟုတ်တယ်" ဝူလင်းယူသည် သူမ လက်ကိုဆွဲကာ "မင်းလက်စွပ်က မင်းရဲ့ လိင်နဲ့ရောင်ဝါကိုပြောင်းပေးမယ်၊ ဒါပေမဲ့ ငါ့လက်စွပ်က ငါ့အပြင်ပန်း ပုံစံနဲ့ ရောင်ဝါကိုပြောင်းပေးတယ်"
ရှီမာယူယူသည် သူ့လက်ကို ဖယ်လိုက်ကာ "ဒီလိုပုံစံကကောင်းတာပဲ ကိစ္စတွေပိုအဆင်ပြေတာပေါ့"
"ဒါဆိုလည်း သွားရအောင်"
"ယူယူ ၁နှစ်က အများဆုံးအကန့်အသတ်ပဲလို့ အဘိုးမိုပြောလိုက် တယ်၊ လုပ်ရမယ့်ဟာတွေပြီးတာနဲ့ မြန်မြန်ပြန်ရမယ်" ရှောင်ချီ ပြောလေ သည်။
"အချိန်၁နှစ်က ဟုတ်တယ် ဒါပေမဲ့ ပေါင်းစပ်တာက ပြဿနာတော့ မဖြစ်သင့်ပါဘူး" ရှီမာယူယူ ပြောလိုက်သည် "အချိန်မဆွဲတော့ဘူး သွားကြ မယ်"
ဝူလင်းယူသည် လေဟာပြင်ဝင်ပေါက်ဖွင့်ကာ ရှီမာယူယူနှင့် ရှောင်ချီတို့ ကိုဦးဆောင်သွားလေသည်။
ရက်အနည်းငယ်ကြာသောအခါ သူတို့သုံးယောက်အဖွဲ့သည် မြောက်ပိုင်း၆ခုမြောက်နယ်မြေ၊ မြို့အနီးရှီ သွေးဂူသို့ ရောက်လေသည်။ သူတို့ ရောက်သောအခါ မိုရှားပြောသောဆိုင်သို့ တိုက်ရိုက်သွားလိုက်သည်။
"မင်္ဂလာပါ ဘာလိုအပ်ပါသလဲခင်ဗျာ" စာရေးသည် ဝင်လာသော လူ များကိုတွေ့သည်နှင့် ရှေ့တိုးလာကာ သူတို့ကိုနှုတ်ဆက်လေသည် "ကျွန်တော်တို့ ဒီမှာ နတ်ဆိုးလောကရဲ့ ကိရိယာတွေအများကြီးရှိပါတယ်၊ အဲဒါတွေကို ကောင်းကောင်းသုံးနိုင်ရင် လူကြီးမင်းတို့ရဲ့ တိုက်ပွဲစွမ်းရည်က သေချာပေါက်တိုးတက်လာမှာပါ၊ တကယ့် အရည်အသွေးကောင်းတဲ့ လက်နက်ကိရိယာတွေပါ"
ရှီမာယူယူသည် ဆိုင်ထဲမှ လက်နက်ကိရိယာများကိုကြည့်လိုက်သည်။ အမှန်တကယ်ပင် နတ်ဆိုးလောက၏ ကိရိယာများဖြစ်ကာ လူသားလောက မှ လက်နက်တချို့လည်းရှိသည်။
သွေးဂူအနီးအနားရှိမြို့တချို့ရှိ ဆိုင်များတွင် အမှန်တကယ်ပင် နတ်ဆိုး လောက၏ ကိရိယာများကိုရောင်းလေသည်။ ထိုလက်နက်ကိရိယာများသည် သွေးဂူမှ ယူထားခြင်းဖြစ်သည်။ သို့သော် ထိုဆိုင်မှာ ထိုကဲ့သို့မဟုတ်ပေ။
ထိုဆိုင်သည် မွမ်းမံခြယ်သထားခြင်းမရှိပေ။ စီးပွားရေးမှာဆိုးလှသဖြင့် ဆိုင်တွင် ဝယ်ယူသူ ၃ယောက်သာရှိသည်။
ရှီမာယူယူသည် ထွင်းထုထားသော နတ်ဆိုးညွှတ်ကွင်းကို ထုတ် ပြီးပြောလိုက်သည် "ကျွန်တော် ခင်ဗျားတို့အကြီးအကဲကိုတွေ့ချင်တယ်"
ထိုပန်းကိုမြင်သောအခါ စာရေး၏အကြည့်သည် သတိကပ်သွားလေ သည်။
"မင်းဘယ်သူလဲ ငါတို့ ဆိုင်တာဝန်ခံကိုဘာလို့တွေ့ချင်တာလဲ"
"မဟုတ်ဘူး ခင်ဗျားတို့ ဆိုင်တာဝန်ခံကိုပြောတာမဟုတ်ဘူး ကျွန်တော် က တာဝန်ယူထားတဲ့သူကိုတွေ့ချင်တာ" ရှီမာယူယူသည် လက်ထဲမှ ပန်းနှင့် ဆော့နေလေသည် "ကျွန်တော်က ပန်းကိုထုတ်လိုက်မှတော့ ခင်ဗျားတို့စောင့် နေတဲ့သူဆိုတာ သေချာနေပြီလေ"
သူမပြောလိုက်သည်နှင့် စာရေးအား ပန်းကိုပစ်ပေးကာ ပြောလိုက် သည် "ကျွန်တော့်ကို အဲဒီကိုခေါ်သွားပြီး သူတို့ကိုထွက်လာခိုင်းလိုက်ပါ"
စာရေးသည် ပန်းကိုယူပြီး ပြောလေသည် "ဒီမှာစောင့်နေပါ"
ပြောပြီးနောက်တွင် သူလှည့်ထွက်ကာ အနောက်ခြံဝန်းဆီသို့ ဦးတည် သွားလေသည်။
သူတို့သုံးယောက်သည် ဆိုင်အားလှည့်ပတ်ကြည့်ရာ နတ်ဆိုးလောကမှ လက်နက်ကိရိယာအားလုံးကို ကြည့်မပြီးခင်တွင် သူတို့ရှေ့သို့ လေထန်လာ လေသည်။
"ငါ အဲဒီပန်းကိုမြင်လိုက်တော့ မင်းလာမယ်ဆိုတာ ငါသိတယ်"
"ဟွာရှုံလား ဘယ်လိုဖြစ်ပြီး မင်းဖြစ်နေတာလဲ" သူတို့စောင့်နေသော တာဝန်ခံသည် သူဖြစ်လိမ့်မည်ဟု ရှီမာယူယူ မထင်ထားမိပေ။ သူက ဘယ်လို ဖြစ်ပြီး လူသားလောကကိုလာတာလဲ။
"ဟုတ်တယ် ဟုတ်တယ် ငါပဲ တကယ်ပဲမထင်ထားဘူးလား" ဟွာရှုံ သည် သူတို့အား ရယ်ပြလေသည်။
သူသည် သွေးဂူအစောင့်ဖြစ်ခဲ့စဉ်က ပုံစံနှင့် အတူတူပင်။ လူသားပုံစံ အတိုင်းးပင်။
"တကယ်ကိုထင်မထားဘူးပဲ" ရှီမာယူယူ ခေါင်းညိမ့်လေသည် "တာဝန် ကျတဲ့သူက ရင့်ကျက်ပြီး တည်ငြိမ်တဲ့သူဖြစ်မယ်လို့ ထင်ထားတာ...."
"ဒီမှာ ဒီမှာ ဒီမှာ ငါ့ကိုအဲလိုမျိုးတော့ မဆော်နဲ့လေ" ဟွာရှုံ ပြန်ပြောလေ သည်။ သူက ရင့်ကျက်ပြီးတည်ငြိမ်တဲ့သူမဟုတ်ဘူးလို့ သူမ ပြောလိုက်တာ မလား၊ ဟုတ်တယ်မလား။
"ကျွန်တော်က ဒီအတိုင်းပဲပြောလိုက်တာပါ၊ တခြားလူသားတွေသာ ဒီ နေရာအကြောင်းသိသွားရင် တကယ်ပဲပြဿနာဖြစ်လာနိုင်တယ် အနည်းဆုံး တော့ ဒီနေရာကကိစ္စတွေကို လုပ်နိုင်မယ့်သူရှာတာကောင်းမယ် မင်းကတော့ ဖြစ်နိုင်သလောက် ဒီနေရာကနေ ဝေးဝေးထွက်သွားသင့်တယ်" သူမ ပြော သည့်စကားကို လက်ခံနိုင်ရန် သူမသည် ခေါင်းညိမ့်ပြီး လေးနက်စွာပြောလေ သည်။
"ငါလည်း ရင့်ကျက်ပြီး တည်ငြိမ်ပါတယ်၊ ပြီးတော့ ငါကိစ္စတွေ ကိုင် တွယ်နိုင်ပါတယ်၊ ဟုတ်ပြီလား အဲတုန်းက ငါက မင်းတို့လူတွေကြားမှာ နှစ် ပေါင်းများစွာ ပုန်းနေခဲ့တာလေ" ဟွာရှုံသည် မသဲမကွဲပြောလေသည်။
"ကိုယ်ရံတော်တစ်ယောက်ဖြစ်ရတာနဲ့ ဒီဆိုင်ရဲ့ တာဝန်ခံတစ်ယောက် ဖြစ်ရတာ အတူတူပဲမဟုတ်ဘူးလား" ရှီမာယူယူ ပြောလိုက်သည်။
"ငါတို့က အချိန်တွေကို အတူကုန်ဆုံးခဲ့တာပဲ၊ ငါ့ကိုတွေ့တိုင်း ဒီလိုမျိုး နာကျင်အောင်လုပ်မှဖြစ်မှာလား"
"ကျွန်တော်က တွက်ကတ်ပြောတဲ့နေရာမှာ တော်တယ်လေ၊ ငါ့ကို ပြန်ပေးဆွဲဖို့ ဘယ်သူပြောတာလဲ"
"ငါ...."
"သခင်လေးရှီမာပြောတာမှန်တယ်၊ ဘယ်တော့မှ နည်းနည်းကြီးလာ မှာလဲ" ဟွာကျင်းသည် အနောက်မှထွက်လာကာ ရှီမာယူယူအား ကြည့် လိုက်သည်။ သူသည် ဦးညွှတ်ကာနှုတ်ဆက်လေသည် "ကျွန်တော်တို့ဒီမှာ စောင့်နေတာကြာပါပြီ"
ရှီမာယူယူ ခေါင်းညိမ့်လိုက်သည် "လုံခြုံတဲ့နေရာကိုသွားပြီး စကား ပြောရအောင်"
"နောက်ကလိုက်ခဲ့ပါ"
ဟွာကျင်းနှင့် ဟွာရှုံတို့သည် သူတို့သုံးယောက်ကို ခြံအနောက်သို့ ခေါ် သွားလေသည်။ ရှီမာယူယူ အတားအဆီးလုပ်ပြီးသည်နှင့် မိုရှားသည် နတ်ဆိုးညွှတ်လက်ပတ်ထဲမှ ထွက်လာသည်။
"ဘုရင်ကြီးကိုနှုတ်ဆက်ပါတယ်"
ဟွာရှုံနှင့် ဟွာကျင်းတို့သည် ဒူးထောက်လေသည်။
"ထပါ" မိုရှားသည် လက်ကိုဝေ့ရမ်းလိုက်သည်။ သူ၏ ဘုရင်ရောင်ဝါ သည် ရှင်းလင်းစွာမြင်နေရသည်။
ရှောင်ချီသည် မိုရှားကိုမြင်သောအခါ မျက်လုံးပြူးသွားလေသည်။
"ယူယူ ယူယူ ဒီအချိန်တွေမှာ နတ်ဆိုးဘုရင်က ယူယူ့ဘေးမှာရှိနေတာ လား၊ ရှောင်ချီ ဘယ်လိုဖြစ်ပြီးမသိရတာလဲ၊ မိုက်လိုက်တာ" သူမသည် ယူယူ ၏လက်မောင်းကိုဆုပ်ကိုင်ပြီးနောက် မိုရှားအား တက်ကြွစွာအော်လေသည်။
"ဘာလို့ဘာလုပ်မယ်ဆိုတာ မသိဘူးလား"
"ယူယူက ဝိဉာဉ်တွေကိုပေါင်းစပ်ဖို့ကူညီမယ်ဆိုတာပဲသိတာ၊ အဲဒါ နတ်ဆိုးဘုရင်ဖြစ်လိမ့်မယ်လို့ မထင်ထားဘူး"
မိုရှားသည် ရှောင်ချီ့အားကြည့်လိုက်ရာ ချက်ချင်းပင်ငြိမ်ကျသွားလေ သည်။
"ဒီနေ့ဘုရင်ကြီးကဘာအမိန့်ပေးပါမလဲ" ဟွာကျင်းမေးလေသည်။
"ပြီးခဲ့တဲ့တစ်ခေါက်က မင်းတို့ကိုပြင်ခိုင်းထားတဲ့ကိစ္စတွေ ဘယ်လိုနေ လဲ" မိုရှားမေးလေသည်။
"ပြီးခါနီးပါပြီ၊ ကျွန်တော်တို့ ဒီတစ်ခေါက်လာတော့ ပစ္စည်းတချို့သယ်ခဲ့ တယ် တချို့ကမနေ့ကရောက်တယ်၊ ဒါပေမဲ့ ပစ္စည်းတချို့ကိုခြေရာခံတုန်းပဲရှိ သေးတယ်" ဟွာကျင်းပြန်ဖြေလေသည်။
"အဲပစ္စည်းတွေကြည့်ရအောင်"
ဟွာကျင်းသည် သူတို့ပြင်ထားသည် ပစ္စည်းများထုတ်ပြရာ မိုရှားသည် တစ်ခုချင်းစီ စစ်ဆေးလေသည်။
သူ၏ အလျင်သည် သူတို့ထင်ထားသည်ထက် မြန်ဆန်သည်။ သူသည် အမှန်တကယ်ပင် သိုင်းတချို့ကို တတ်ထားသည့်ပုံပင်။
"ကျွန်တော်တို့ ကျန်တဲ့ပစ္စည်းတွေအတွက် ရအောင်ယူဖို့ အကောင်းဆုံး ကြိုးစားပါမယ် အကြံတွေလည်းတွေးထားပါပြီ၊ ၁နှစ် ၂နှစ်အတွင်းတော့..."
"မလိုတော့ဘူး" မိုရှား စကားဖြတ်ပြောလိုက်သည် "အဲနေရာကို ပြော လိုက်၊ ငါ အဲဒီကိုဝင်ပြီး ငါ့ဝိဉာဉ်ကိုပေါင်းစပ်မယ်"
"ဒါပေမဲ့ အဲပစ္စည်းတွေကို ရှာလို့မပြည့်စုံသေးဘူး၊ အခုပေါင်းစပ်မယ် ဆိုရင် စွန့်စားလွန်းရာမကျဘူးလား" ဟွာရှုံးမေးလေသည်။
မိုရှား ဘာမှပြန်မဖြေပေ။ သို့သော် ရှီမာယူယူသည် သူ့ကို စိုးရိမ်တကြီး ကြည့်နေသည်ကို မြင်သောအခါ ပြောလေသည် "အဲပစ္စည်းတွေက နောက်ကျ ငါ့ဝိဉာဉ်ကိုသန်မာစေမှာ၊ အစတုန်းကတော့ ငါ့ဝိဉာဉ်က အားနည်း နေလို့ အဲဒါတွေကိုရှာခိုင်းတာ၊ အဇူရာရဲ့ဝိဉာဉ်နဲ့ပေါင်းစပ်ပြီးတော့ ငါ့ဝိဉာဉ်က အဲတုန်းကနဲ့ နည်းနည်းမတူတော့ဘူး၊ အဲဒါကြောင့် အဲပစ္စည်းတွေမလိုတော့ ဘူး"
"ဒါဆိုရင် ကျွန်တော်တို့မျိုးနွယ်ခေါင်းဆောင်ကို အသိပေးလိုက်ပါမယ်" ဟွာကျင်းသည် စိတ်လှုပ်ရှားစွာပြောလေသည်။ မိုရှားခေါင်းညိမ့်သည်ကို မြင် သောအခါ သူလှည့်ပြီးထွက်သွားလေသည်။
"ရှောင်ချီတို့ အခုနတ်ဆိုးလောကကိုသွားမှာလား" ရှောင်ချီသည် ယူယူ ကိုမေးလေသည်။
သူမသည် နတ်ဆိုးလောကကို အရင်ကမရောက်ဖူးပေ။ သွားကြည့်တာ လည်းမဆိုးဘူးပဲ။
ရှီမာယူယူလည်း မသိပေ။ ထို့ကြောင့် သူမသည် မိုရှားအား မေးခွန်း ထုတ်သလိုကြည့်လေသည်။
"မသွားဘူး ငါတို့ လူသားလောကမှာပဲ ပေါင်းစပ်မယ်၊ ခန္ဓာကိုယ်က လူသားဖြစ်နေတယ် အဲဒါကြောင့် ဒီမှာပဲ ပေါင်းစပ်တာ ပိုလုံခြုံတယ်" မိုရှား ပြောလေသည် "ပြီးတော့ ပေါင်းစပ်တာက ဒီကလူတွေကို ဆွဲဆောင်နိုင်မှာလဲ မဟုတ်ဘူး"
မသွားရဘူးလား... ရှောင်ချီသည် ပျော်ရွှင်မှုများပျောက်သွားသလိုပင်။
ရှီမာယူယူကတော့ မိုရှားပြောသည်ကို သတိထားမိလေသည်။
အဲလူတွေလား...