Malia POV:
*knock* *knock*
Nagulat ako ng may biglang kumatok sa room ni mommy kung saan ako natulog kagabi. When I awoke, she was no longer beside me perhaps she left early for work. I've also been reflecting closely on what mom said last night. I tried calling dad pero hindi ito sumasagot at baka may tampuhan pa rin sila ni mommy kaya hinayaan ko na lang. Same to mama Imee.
When I opened the door, it was manang pala.
"Magandang umaga po manang ano po yun?" tanong ko sa kanya.
"Magandang umaga din po ma'am, mag agahan na po kayo. Bilin din po ng mommy niyo ay huwag po muna kayong lalabas"
Tinanguan ko lang ito at sinabihan na susunod na lang ako sa baba.
While I was eating, I wasn't completely oblivious to what mommy had told me last night. Simula nang bata ako ay ngayon lang ako nito pinagmalupitan.
"Ma'am ayos lang po ba talaga kayo? Pasensya na po kung akala niyo ay nangingialam ako pero bakit po kayo may pasa sa balikat niyo po?"
My gaze immediately shifted to my arms. It has a bruise at mukhang kay mommy nanggaling ito dahil may bahid pa ng daliri niya.
"W-wala po ito manang, ayos lang po ako. Kasalanan ko din naman po kung bakit nagalit si mommy kagabi" sambit ko at tinapos na lang ang pagkain ko.
"Nako ma'am mukhang ang liit lang ng kinain niyo po. Nababahala na po kasi ako ma'am simula pa noong isang linggo kayong putla at ang hina niyo po"
"Manang pwede ko po ba kayong mayakap?" bigla kong giit.
"S-sige po ma'am"
I held manang as tightly as I could for I had not felt this way since I was diagnosed with leukemia kila mom and dad, at hindi ko pa rin nasasabi sa kanila because I'm at a loss for how and where to begin, as they both keeps on avoiding me. Pati si manang ay hindi rin alam.
"Mukhang isang yakap ng na mimiss niyo po ang mga magulang niyo ma'am ah. Yung anak ko nga din po, magka edad lang kayo ganitong-ganito din siyang maglambing at yumakap sa akin" manang said as I break the hugged.
"P-pasensya na po manang kung napatagal" I said.
"Nako ma'am huwag po kayong ganyan, ang swerte ng apo nila ma'am at sir Greggy sa inyo kasi nakapa intindihin at mabuti niyong anak"
"Siguro po sa inyo ganon ang paningin niyo pero sila mukhang iba nga po"
"Kung may problema po kayo ma'am handa po akong pakinggan kayo at hinding-hindi ko po kayo lalaitin sa nararamdaman niyo"
"Salamat po manang, ang mga anak niyo po ang pinaka ma swerte sa inyo. Kasi may isang mabait at mapag intindi silang nanay"
"Yun nga po ma'am eh yung iba ma swerte pero yung iba hindi kasi naiinggit sila dahil wala silang tatay at ako na lang ang bumubuhay sa amin"
"That's why hanga po ako sa inyo, kahit ano pa pong maging paningin sa inyo ng mga anak niyo ay sana huwag pong mag iba yung tingin niyo sa kanila dahil sa huli kailangan na kailangan nila po pa rin kayo"
"Nako ma'am napa-iyak naman po ako sa sinabi ninyo. Salamat po ma'am ha, napaka busilak ng inyong puso, kaya ang sarap niyo pong kausap eh. Naiintindihan niyo ang isang tao at hindi basta-basta nanghuhusga"
"Nako wala po yun manang, hanga nga po talaga ako sa inyo dahil nagawa niyong maging haligi at ilaw ng tahanan"
Nginitian lang ako ni manang at may sasabihin pa sana ako ng biglang sumulpot si manong guard.
"Ma'am good morning po, meron pong mga tao sa gate at kayo po ang pinaghahanap. Ayaw ko sanang papasukin kanina kasi mukhang hindi niyo naman kilala at iba ang nararamdaman ko sa kanila"
"Yun ho ba? Baka naman po kakilala ko puntahan ko na lang po" sagot ko at akmang pupunta na sa gate ay pinigilan ako ni manang.
"Ma'am sigurado po kayo? Ako na lang po kaya, hindi naman sa baka may mangyayari sa inyo ng masama pero para na rin sa ikakaligtas iyo"
"Okay lang po manang, naka sunod naman po si manong guard sa likod ko" tinanguan lang ako ni manang at kami ni manong ay pumunta na ng gate.
When I opened the gate,I was surprised to see Jessan, Oliver and Keirt dressed in white.
"Oh! Uhm what you guys are doing here?"
"Kilala niyo sila ma'am?" manong guard suddenly asked me.
"Opo mga kaibigan ko po sila"
"Ay akala ko po kasi libing yung pupuntahan nilang tatlo kasi puro mga nakaputi. Pasensya na po kayo ma'am kung iba ang hinala ko sa kanila kanina"
"Ayos lang po, pero pwede niyo po muna kaming maiwan?" sambit ko kay manong na kaagad namang umalis ito.
"So guys, what are you doing here? Ang aga pa ah-"
"Birthday ni Jessan, Lia" Keirt cutted me.
"Oh! Happy birthday Jessan! Tuloy kayo" pag-aaya ko sa kanila pumasok ng loob ng bahay but Jessan unexpectedly hugged me.
"Pasensya kana sa mga sinabi ko sayo noong isang gabi Lia, ayaw naman kasi naming mawala ka ng maaga. May pakialam kami sayo dahil kaibigan ka namin lalo na ako at ikaw lang ang natatanging tao na totoo at bukal ang loob sa mga nakapaligid sayo. Ang hirap kayang maghanap ng isang katulad mo. Isang tao na pakialamera sa mga bagay pero in good ways ha! Nag jojoke ng corny pero sa huli pa namin na gegets, kaibigan na nagiisip muna ng sasabihin hindi katulad ko na chismosa. At higit sa lahat ikaw yung tipong kaibigan na hindi kayang manakit ng kapwa, sorry talaga kung nasabihan kita ng tanga ha! Huwag mong isipin yun kahit minsan ay may pagka loading ka pero hindi ka tanga ha!" then she held me once more, and I couldn't help but smile when manang appeared or was already here.
"Tara samahan mo kaming mag celebrate, timing naka puti ka din"
Suddenly my gaze focused on manang na naalala ko ang binilin ni mommy sa kanya kanina.
"Ah eh I'm so sorry Jessan for hindi ako makapu-"
"Sasama siya sa inyo hija" biglang banggit ni manang na kinagulat ko naman.
"Hindi po ba't sabi ni mommy-"
"Sige na Lia sumunod ka na sa kanila. Ako nang bahala dito, ang babait ng mga kaibigan mo at hindi ka naman nila pababayaan. Huwag ka na ding bumihis ang ganda na yang damit mo at naka puti ka rin katulad nila. Magandang kaarawan nga pala sayo hija ha" she said and told Jessan.
"Salamat po manang, hindi po ba siya papayagn ni tita Irene umalis? Ayos lang po at-"
"Sige na hija umalis na kayo mag-ingat at enjoy kayo ha" manang cutted Jessan at tumungo na lang kami.
When we exited the gate and approached Oliver's car, I was holding Jessan's arms who was unexpectedly touched and noticed my bruise.
"Oh teh anong nangyare at may pasa ka?" tanong nito sa akin na bigla namang napaharap sila Oliver at Keirt sa amin.
"Nako wala yan, yung pintuan kasi kagabi pagdating kong bahay sa sobrang pagmamadali ko naipit"
"Hindi ka tanga ha! hindi ka lang nag ingat" sambit nito na napatawa ang dalawang kasama namin.
"Oh bakit naman kayo natatawa? Pag-uuntugin ko kayo mamaya eh" sabi naman ni Jessan at kami'y pumasok na ng sasakyan.
While on the trip, I asked as to where we would be celebrating Jessan's birthday.
"Sa sementeryo Lia" Keirt responded that I was taken aback.
"Ha? Why doon?"
"Ngayon din kasi ang kaarawan nila nanay at tatay Lia noong una ay ito na talaga ang ginagawa ko. Kada kaarawan ko ay sa sementeryo na talaga ako nag ccelebrate ng birthday ko. Kahit ako lang mag-isa minsan ay pakiramdam ko hindi ako nag iisa kasi alam kong nasa tabi ko lang at binabantayan ako nila nanay at tatay kahit hindi ko sila nakikita" daig naman ni Jessan na kinatuwa ko naman.
Oliver was quiet the entire trip, until we arrived at the cemetery where Jessan's mother and father were buried.
My friends promptly set up a picnic mat and food upon our arrival.
When we're already settled ay kinantahan na namin si Jessan.
"Happy Birthday to You
Happy Birthday to You
Happy Birthday Dear Jessan
Happy Birthday to You"
"Make a wish first" I replied and hoped she would close her eyes, but she fixed her gaze on her parents' two graves and blew out the candle.
"Pasesnsya na kayo kung dito ko naisipan maghanda ha, pero pwede naman kayong pumunta sa bahay sa susunod na isang araw kasi isasabay na lang ng mga nag ampon sa akin ang kaarawan ni mama na tinuturing kong nanay sa ngayon"
"Nako no worries , ang saya kaya ng ganito. You no longer need a big party all you need is to be around genuine people who makes you happy" I said.
While we're already eating, Jessan asked me if mom and dad knows already.
"Not yet Jess" I answered with a bitter smile.
"Si senator Imee naman alam niya ba?"
"Yes she's the only one who knows, but we haven't talked since last night for mom told her to avoid me at the moment. I thought mom would be caring or be more focused on me but I was mistaken, sinabihan nga niya si mama Imee to avoid me but she's the one who's keeps on avoiding me"
"Siya ba ang may gawa niyan sayo? Huwag kang magsinungaling" Jessan's reddering on my bruise.
"H-hindi, as I was said earlier naipit lang kagabi. And don't worry hindi naman gagawin ni mommy yun saken"
"Eh ano nang plano mo sa ngayon? Hihintayin na lang ang manok ni San Pedro? Kung ayaw mo magsabi kami na lang na mga kaibigan mo ang magsasabi"
"No! I mean, I'll tell them mamayang gabi I don't think they're in good terms na ni daddy"
"Sige, pero kung wala pa rin. Hindi na kami magsasayang ng panahon na kami na lang ang magsabi para masimulan ka na ma chemo Malia. Hinding birong sakit yang dinadala mo"
I just nodded in response at nagpatuloy lang kami sa pagkwekwentuhan habang kumakain at pagkatapos nun ay naisipang maglaro ng habulan.
"Para naman tayong bata para mag ganito, baka mamaya ay magising nang wala sa oras ang mga nakalibig dito dahil ginawa nating playground tong sementeryo" Keirt respond.
"Wag kang kj uy, tsaka sino naman nagsabi na ang patay pwede pang mabuhay. Kahit nga si Einstein hindi kayang ma explain yun" sambit ni Jessan.
"Ito naman hinid mabiro, tara na nga maglaro na tayo ikaw taya Jessan" sabay takbo naming tatlo I didn't expect Oliver will join also.
Ilang minuto ang nakalipas ay si Jessan pa din ang taya.
"Ano ba naman to ang daya ninyo, kanina pa ako ang taya eh" she said.
"Ang sabihin mo hindi mo lang kami talaga kaya at bagal mong tumakbo-"
"Taya-" nagulat ako nang bigla akong naabut ni Jessan, Oliver was by my side and I attempted to catch him but he sped away.
Hanggang sa hindi ko inaasahan na may bato pala at madudulas na sana ako nang may biglang sumalo sa akin.
"Hey! You okay Malia!" it was Oliver.
"Yiee!! Knight and shining armour!" the two joked naman at magkalapit at pagka mulat ko ng mata ko ay magkalapit na pala ang mukha namin ni Oliver na kaya I immediately stood up straight.
"Oh my gosh! Muntik na talaga yun, thank you Oliver" I said at parang siya pa yung kinabahan sa akin.
"It's nothing ayos ka lang ba talaga? Yung paa mo masakit ba?" tanong nito ulit and I lost my thought sa pagiging concerned nito sa akin.
"Lia, I'm asking you a question may masakit ba sa paa mo?"
"W-wala naman, I'm really okay"
"You sure?"
"Yes really I'm fine thanks for saving me again"
"Ehem!" pareho kaming nagulat at napatingin na kanina pa pala kami tinitingnan ng dalawa.
"Oh uhm sorry so ako na yung taya diba?"sambit ko and want to continue what we're playing nang biglang nagsalita si Oliver.
"No we don't have to play na, mukhang may libing sa kabila at baka ma istorbo pa natin sila"
"Oo nga naman, pumunta na lang kaya tayo dun teh?" Jessan and Keirt stated, and I immediately recognized the location they were speaking about.
"Yeah we can go there naman" Oliver note at nagligpit na naman kami.
Pagkatapos namin ay pinauna muna kami ni Jessan na mukhang magpapaalam na kila nanay at tatay nito pero nag paiwan lang muna ako.
"Hintayin lang kita Jess" I stated with a nod that the two had already entered the car.
It was only a matter of time before Jessan and I heading to Oliver's car.
Habang naglalakad kami I suddenly saw dad. Meron ba kaming relatives na nakalibing dito, wala naman ah. Then he's with a girl, sino yung pinuntahan nila rito?
"Teh diba si daddy mo yun? Sinong kasama niyan?" Jessan suddenly spoke.
"Yes it's dad nga eh, however I have no idea who is with him. Pwede kanang mauna Jess may gagawin lang ako"
"Huy ano ka ba, samahan na kita tsaka anong gagawin mo?"
Hindi ko na ito sinagot kundi kinuha ko ang phone ko at tinawagan si daddy to test his honesty.
I though he'll still ignore my call pero sinagot niya ito.
"Hey honey Malia, so sorry for I didn't answer your calls last night-"
"Where are you dad?" pagpuputol ko dito.
"You okay honey? mukhang-"
"I'm asking kung nasaan ka po"
"I-I'm at the cemetery anak why?"
"Look in front of you?"
"What why-" nang bigla akong nahagip nang paningin nito at binabaan na nang telepono at tumungo sa akin.
"Oh hi honey, what are you doing here sa sementaryo? Sinong kasama mo-"
"You dad what are you doing here?" I asked at biglang humarap sa amin ang kasamang babae nito na kakasindi lang sa isang puntod.
"Who's this beautiful lady Greggy?" sambit nito.
"Oh! This is my daughter Malia, the one I told you" dad said pinagsasabi pala ako nito sa kasama niya na iba ang pakiramdam ko.
"Really! Hi Malia honey, hindi nga nagkakamali ang daddy mo you're ethereal nga talaga"
She's expecting me to answer but I just stared at her. Until daddy spoke.
"So anak anong ginagawa niyo ni Jessan dito? Did you have a classmate or colleague na dito nakalibing?"
"No, it's Jessan's birthday. Dito nakalibing ang nanay at tatay niya, birthday rin nila sa ngayon kaya dito niya napiling mag birthday. What about you dad? Hindi ba dapat nasa office ka with mom?"
"Happy birthday Jessan!" daddy greet Jessan first then continued to answer my question.
"Sinamahan ko lang ang tita Eva mo it's her father's birthday din kasi sa ngayon"
"Well happy birthday to your dad po" I said coldly.
"Thanks honey, I hope he's happy up there sa langit. By the way I'm your tita Eva. Eva De Guzman" so she's the one that daddy thought mommy was jealous of.
She extended a handshake, and I stared at it for a few seconds, unsure whether I would accept hanggang sa siniko ako ni Jessan
"Malia, daughter of Greggy and Irene" I said at nakipag shakehands.
"Who's with you pa anak? Sabay na kayo sa amin ng tita Eva mo" dad said.
"Meron pa po kaming kasama dad, we need to go na pala for may pupuntahan pa kami. And I think you and your mom should reconcile now. Perhaps someone will steal you, as we have no idea who is around. Ang bait ng pakikitungo sa una pero may dala-dalang kutsilyo pala sa likod. And I have something to tell you mamaya along with mommy sa bahay. Simply be cautious about whom you trust dad, as we have no idea whether or not some of them are venomous. Mauna na po kami and it's a pleasure to meet you Eva." I said and walked over. Dad had more to say, but me and Jessan just continued walking to Oliver's car.
"Teh tawag ka pa ng tatay-"
"Just please continue on walking na lang Jess" I said and couldn't help but overthink.
A/N: Hello there everyone! So many of you have asked for the last update before I went on a break, so here it is.