Malia POV:
You're grounded Malia Victoria Araneta
"Shit" tahimik kong giit sa sarili ko and called mommy again to explain.
It simply rang but went unanswered. I even attempted to contact mama Imee and pops, but no one answered. Perhaps they are still sleeping.
"Hala na!" dagdag ko pa at bumangon na lang para makapag paligo na at para pagka gising ni Jessan mamaya ay aalis na lang kami.
I went to their cr and took a bath despite the fact that the water was freezing.
Ilang saglit din ay tapos na ako at nakabihis na. Nang makalabas ako ay nakita ako ng inay nito na kakagising lang and urged me to sip coffee.
"Teka hija, gigisingin ko lang si Jessan at para makauwi ka mamaya pagkatapos ng agahan sa inyo" daig nito at akmang aakyat na sana siya pabalik sa itaas ay sinalubong ito ni Jessan na kagigising lang.
"Magandang umaga po inay" sambit ni Jessan sabay mano.
"O gising kana pala anak, ayusin mo na ang iyong sarili at maghahanda lang ako ng almusal natin nang pagkatapos niyong kumain ay maihahatid mo na si Lia"
"Sige po inay, nasaan ng apo pala si itay?" tanong ni Jessan.
"Maagang nagising, kasi siya ang naatasan na magpakain ng mga hayop sa hacienda ni Don Ignacio sa ngayon"
"Ah ganoon naman po pala, sige po. Maliligo na lang po muna ako, morning Lia" giit nito sa akin.
"Morning" sabay kong nginitian.
Tutulungan ko pa sanang magluto ang nanay ni Jessan ngunit ako'y pinigilan nito at sinabihan na kung gusto kong magpahangin ay lumabas lang ako ng bahay nila at maganda raw ang bungad ng araw dito sa kanila.
"Sige na nga lang po, doon lang po ako sa labas. Matagal na rin naman po akong hindi nakapanood ng sunrise" sagot ko naman at tumungo na sa labas ng bahay nila.
Tita is correct, it is rather lovely here with them, particularly in the morning. With the clean breeze and a really wonderful view.
Nagtagal din ako ng ilang minuto dito and took some pictures.
"Natawagan mo na ba sila Lia" sambit ni Jessan sa gilid ko.
"Ikaw pala, I tried calling them awhile ago but it seems they're sleeping pa"
"May text bang iniwan sila sayo?" dagdag nito.
"Yes, kanina napagising nga ako nang mga call and messages nila ang nag popped up"
"Ano sabi?" tanong nito at ayaw ko naman na pati si Jessan ay madamay kung sakaling papagalitan ako ni mommy mamaya sa ginawa ko kaya iniba ko na lang ang sagot ko.
"Uhm wala naman, hindi naman sila galit. Basta ay maaga na lang ako makakuwi mamaya" sagot ko.
"Sigurado ka ba jan?"
"Yeah, I'm sure. Ang importante ay makauwi ako ngayon araw"
Suddenly tita called us to have breakfast.
"Tara na, pagkatapos natin mag-almusal ay iuuwi na kita" giit ni Jessan at kami ay pumasok na.
Nagdasal lang kami bago kumain at timing naman na dumating na ang tatay ni Jessan at gising na ang nakababatang kapatid nito.
"Nako, halina na kayo at sabay-sabay na tayong kumain" banggit ni tita.
"Magandang umaga ate Lia" sabi ni Remielle at nang tatay nito.
"Good morning rin po, kain na po" pag-anyaya ko sa kanila.
While we were eating, they asked about my night's sleep.
"Ang himbing nga po eh, dagdag pa na ang tahimik pala at ang ganda dito sa lugar ninyo"
"Salamat naman at nagustuhan mo dito kahit isang gabi ka lang narito, yun nga lang ang hirap ng pamumuhay namin rito" sagot ng tatay nito.
"Pero kahit anong hirap po ay, masaya naman po kayong magpapamilya at nagtutulungan" sagot ko.
"Yun nga din lang ang naging inspirasyon ko para magsipag sa pagiging tauhan sa hacienda at pagsasaka sa bukid. Ang hirap kasi ng walang pinag-aralan hija. Kaya ma swerte ka na hindi narurumihan ang iyong mga palad" daig ng tatay ni Jessan.
"Kayo nga po ang maswerte, tahimik ang pamumuhay at simple lang. Kami kasi andaming mga haka-haka na minsan ay pwedeng malagay sa peligro ang buhay namin" sagot ko.
"Meron talagang mga taong mga bulag na hindi alam kung anong totoong nangyari noon. Lalo na ang mga kabataan na akala mo ay nabuhay noon, ang laki nga nang pasasalamat namin sa pamilya niyo hija, kasi kung hindi dahil sa kanila ay hindi namin alam kung nasaan kami sa ngayon at kung may nakakain pa ba kami" agad naman akong napangiti sa sinabi ng nanay ni Jessan at nagpatuloy na sa pagkain.
Nang matapos na kami ay kaagad nang nagpaalam si Jessan sa kanyang mga magulang na ihahatid ako at ganoon rin ako.
"Salamat po talaga sa pagpapatuloy sa akin dito, tito at tita. Babalik rin po ako dito sa inyo sa susunod"
"Nako walang anuman hija, tandaan mo. Palaging bukas ang bahay na ito para sayo, sabihan mo lang si Jessan" giit ni tita.
"Salamat po mauna na po kami. Bye Remielle" pamamaalam ko at kaagad naman nila akong kinawayan.
"Pagkatapos kong ihatid si Lia nay ay idadaan ko na lang tong mga binili ni aling Alice sa bahay nila" sabi ni Jessan.
"O siya sige mag-ingat kayo sa biyahe"
"Sige po" sambit ko at nagpatuloy na kami ni Jessan sa sakayan.
Habang nasa biyahe pa lang kami ay I couldn't help but be concerned about what mommy would tell me afterwards.
"O teh, parang ang lalim naman ng iniisip mo. Ayos ka lang ba, o kinakabahan?" pabiglang tanong ni Jessan sa akin.
"I'm okay lang Jes" sagot ko naman and I checked my phone again to inform mommy that I'm on my way home, but she remains unresponsive, even when I text her.
Isang oras din ang binyahe namin hanggang sa nakarating na kami ng sakayan ng tricycle papuntang subdivision namin.
I would have invited Jessan in when we reached the front of the house pero hindi na daw at pupunta pa siya sa kabilang bayan at may iabot lang sa kanyang tita.
"You sure? Mommy won't be mad at you Jes" banggit ko sa kanya.
"Nako, hindi sa ganoon Lia. Mukhang hinahanap na kasi ni aling Alice ang mga pinabilin niya kay nanay. Text na nang text kung nasaan na daw ako"
"O sige na lang, next time you'll be the one who will sleepover naman here ha" sambit ko.
"Talaga ba, sige. Tawagan mo lang rin ako kapag kailangan mo nang kausap o may problema ka. Palagi naman ako nasa bayan tumutulong kay inay sa mga paninda niya, kaya palaging may signal doon"
"Sure, take care. Thank you again" I said.
"Nako ikaw ang mag-ingat.Sige na mauna na ako" pamamaalam nito at sumakay na ulit ng tricycle.
When I entered, I was immediately greeted by manong guard.
"Good morning po ma'am saan po kayo nanggaling?" pag-alalang tanong nito.
"Good morning rin po manong, hindi ko na po kasi naabutan kahapon sila mommy at daddy sa bayan na pinuntahan nila. Akmang uuwi naman na sana ako ay wala nang biyahe ang mga sasakyan at doon na lang ako natulog sa kaibigan ko"
"Ganoon po ba, sige po" sagot nito at ako'y pumasok na ng loob ng bahay.
I opened the door slowly, fearful that mommy could be in the living room.
However, I am mistaken as there does not appear to be anyone here. When manang noticed me and rushed over to me.
"Nako ma'am bakit ngayon lang po kayo, ayos lang po ba kayo?" pag-alalang giit nito.
"Nako manang huwag niyo po akong alalahanin, I'm completely okay"
"Mukhang magkasalungat po kasi sa mommy niyo" banggit nito.
"Nga pala manang, wala po ba sila?"
"Wala po, pumasok po ng opisina. Pero alam niyo po, kagabi ay buong magdamag kang tinawagan nila ma'am at sir. Halos hindi na nakatulog si mommy mo sa sobrang pag-alala sayo" giit nito.
"Ano po! Hindi niyo po ba sinabi kung nasaan ako manang?"
"Sinabi ko po, pero gabi na kasi silang nakauwi rito at nagtaka kung bakit wala ka. Sinabihan ko naman sila ni sir na tinext mo sila pero huli na nang mabasa nila ito" sagot nit manang.
"Ganon po ba? Ano pong sinabi ni mommy?"
"Nako naghahalong nerbyos at galit ang nararamdaman kagabi ng mommy mo, kahit anong gawing pagpapakalma ni sir ay ikaw pa rin ang hanap"
"Tsaka, mukhang tinawagan niya pa po sila ma'am Imee at sir Bongbong. Nagbabasakali na nandoon ka sa kanila" dagdag pa nito and I felt even more apprehensive.
"Ganoon po ba, hayaan niyo na lang po and when they arrive later, I'll simply explain." sagot ko naman.
"Sige po ma'am eh nakapag almusal na po ba kayo?"
"Opo, doon lang po muna ako sa room ko" sabi ko at nagtungo na sa itaas.
I still tried to call mom and dad even kuya to tell them na nasa bahay na ako. Pero wala pa ring mga sagot kaya iniwanan ko na lang ng message ulit.
I've spent the entire day at home, waiting for mommy and daddy to return for reasons I'll explain. Hanggang sa nakapag dinner na ako at wala pa rin sila. I simply watched a movie until I fell asleep. However, I was thirsty and considered coming downstairs to sip some water before retiring to bed.
When I get out to my room, the kitchen is already dark. Perhaps they're already home, as practically all of the lights below are turned out.
Nang naka baba na ako and get the pitcher of water sa ref ay bigla akong nagulat when I notice a silhouette on the piano banda.
I rubbed my eyes immediately, baka namamalikmata lang ako at dali-dali babalik sa room ko ng may biglang nagsalita.
"What are your plans? Do you believe I misremembered what I said?"
And it was mom.
A/N: RUN