ချစ်မြဲ ချစ်ဆဲ

အပိုင်း ၄၃

(unicode)

လူကြီးပြန်အလာကိုစောင့်လျက် အိပ်ပျော်သွား ၏။ နားထဲတိုးဝင်လာသော ရေကျသံတချို့ကြောင့် မျက်လုံးတို့ဖွင့်လိုက်လျှင် လူကြီးမှာ ပြန်ရောက်လာပြီး ရေချိုးနေပုံပင်။ ရေချိုးခန်းတံခါး လည်း ဖွင့်ဟထားပုံရ၏။ ထို့ကြောင့်လည်း ရေသံတိုးတိုးတို့ကိုကြားပြီး နိုးလာခဲ့ပေသည်။

ဒေါင်းမာန်ကိုယ်ဗလာကျင်းဖြင့် ထွက်လာခဲ့လိုက်ချိန် ကလေးငယ်သည်ကုတင်ထက်၌ မျက်လုံးနှစ်ဖက်ကို လက်ညိုးလေးတို့ကွေးလျက် ပွတ်သပ်နေဟန်ကို ချစ်စဖွယ်တွေ့လိုက်ရ၏။

" လူ လူကြီး "

ရုတ်တရက်မျက်လုံးရှေ့ပေါ်လာသော ကိုယ်ခန္ဓာဗလာကျင်းကြောင့် စကားပင် ထစ်မိသွားသည်။

" ဂလု "

အသံထွက်သည်အထိ တံတွေးမျိုချလိုက်မိ၏။ ရေစက်လက်နှင့်လူကြီးမှာ အထက်အောက်အစအဆုံး ဗလာကျင်း။

" ကိုယ်ကိုခွင့်လွတ် ကလေးငယ် "

" ဘာကို အွပ် အင် "

ပခုံးနှစ်ဖက်ကို လက်ဖဝါးကျယ်နှစ်ဖက်ဖြင့် အပြည့်အဝဆွဲယူပြီး ရင်ခွင်ထဲပွေ့ပိုက်လျက် နမ်းရှိုက်လာသည်။ စွယ်သော်လင်းမှာ မွေ့ယာအစွန်းတွင်ဒူးထောက်လျက် ကုတင်ဘေးရပ်နေသူ၏ရင်ခွင်ထဲ အဖက်ခံထားလျက်နှင့် ခေါင်းလေးမော့ကာ အနမ်းခံနေရပေသည်။ နှုတ်ခမ်းတစ်ခုလုံးကို ပါးစပ်ထဲဝင်မတတ် စုပ်ယူနေသူကြောင့် ပြန်တုံ့ ပြန်နမ်းရန်ကြိုးစားလိုက်သော်လည်း နှုတ်ခမ်းအစုံမှာ လှုပ်ရှားခွင့်ပင် မရခဲ့။

ကလေးငယ်၏လက်တစ်ပွေ့စာ ကိုယ်လုံးသေးလေးကို ရင်ခွင်ထဲအပ်ထားလျက် နမ်းရှိုက်မှုပြုပြီး ထိုမှ လယ်တိုင်လေးထက် မျက်နှာအပ်မိပြန် သည်။ ကလေးငယ်အား ချစ်ချင်စိတ်တို့သည်
တားဆီးမရအောင် နှိုးထလာခဲ့ပြီး။ လည်တိုင်လေးထက် အရာထင်ကျန်လောက်သည့်အထိ သွားဖြင့် ဖိခြစ်ယူနေမိသည်။ ဆွဲကိုက်နေမိ၏။

" အင့် လူကြီး အင့် အင်း အင် "

ကလေးငယ်နှုတ်မှ ထွက်ပေါ်လာအသံသေးသေးလေးမှာ ဒေါင်းမာန်စိတ်တို့ကို ပိုမိုတွန်းအားပေးလာသယောင်။

" အင့် "

မွေ့ယာထက်သို့ နောက်ပြန်တွန်းချခံလိုက်ရ၍ စွယ်သော်လင်းနှုတ်မှ အသံလေးပင်ထွက်လာ၏။ အပေါ်မှအုပ်မိုးလာသော လူကြီး၏မျက်နှာခန့်
ခန့်ကိုကြည့်လိုက်ချိန် တပ်မက်စိတ်တို့နှင့်​ပြည့်နက်နေကြောင်း တွေ့လိုက်၏။

" လူ လူကြီး "

" ရှူး "

နှုတ်ခမ်းကို လက်မ၊ လက်ညိုးနှင့်လက်ခလယ်တို့ကို သုံးလျက်ပိတ်လိုက်သည်။ အိစက်စက်နှုတ် ခမ်းလေး၏အထိတွေ့သည် လက်ဖျားလေးမှ ဒေါင်းမာန်ရင်ဘတ်အတွင်းသို့ လျှပ်စီးကူးလာ ၏။

" ကိုယ်ကိုခွင့်လွှတ် "

ပြောစကားနှင့်ထပ်တူကျစွာ အင်္ကျီရင်ဘတ်ကိုအားဖြင့် ဆွဲဖြဲလိုက်လျှင် အေးစက်စက်လေတချို့သည် ရင်ဘတ်ဝန်းကျင်သို့ ထိတွေ့ပြေးကပ်လာ ၏။

" အေးတယ် လူကြီး "

" ခဏနေနွေးသွားမယ် "

ပြတ်သားသောအပြောကြောင့် စွယ်သော်လင်းခြေချောင်းတို့ကိုကျုံ့လျက် ခြေမထိပ်လေးနှစ်ခုကို ပူးကပ်ထားလိုက်မိသည်။ ပူးကပ်ထားသောခြေနှစ်ချောင်းကြားသို့ လူကြီးသည် နေရာဝင်ယူလာပြီး ပါးနှစ်ဖက်ကိုအုပ်ကိုင်၍ နမ်းရှိုက်မှုကို တစ်ဖန်အစပြု ပြန်သည်။ မျက်နှာအနှံ့ကို တရှုံ့ရှုံ့အဆက်မပြတ်နမ်းရှိုက်နေသူကြောင့် မျက်နှာကို
ဆွဲယူအုပ်ကိုင်ထားသော လူကြီး၏လက်ကောက် ဝတ်ကိုသာ ကိုင်ထားလိုက်ရသည်။

မျက်နှာလေးရဲနေသော ကလေးငယ်အပြုမူတို့ကြောင့် ဖွားဖက်တော်မှာ ထကြွလာလေပြီး။ ထို့ကြောင့် ကလေးငယ်၏ကိုယ်လုံးလေးကို လက်တစ်ဖက်​ဖြင့်ဆွဲမှောက်လိုက်ပြီး အသိပေးစကားဆိုလိုက်သည်။

" စလိုက်ရအောင် "

အောက်ပိုင်း၏အဝတ်လစ်ဟာသွားမှုနှင့်အတူ လက်တစ်ချောင်းသည် တင်းကြပ်နေသော အနောက်တံခါးဆီသို့ တိုးဝင်လာသည်။ ထိုမှ ဆက်၍ တဖြည်းဖြည်းဖြင့် အစပြုလာ၏။

" အား ! ! ! "

" တိတ်တိတ်နေလိုက် ရှူး "

ကျောပြင်ထက်ကပ်လျက်ရှိနေသော လူကြီးသည် ဖြည်းဖြည်းချင်းလှုပ်ရှားမှုကို ပြု၏။ တိုး ဝင်လိုက်တိုင်း နာကျင်မှုမှာ အတိုင်းဆမရှိ။ ပါး စပ်ထက် လာရောက်အုပ်ပိတ်ထားသော လူကြီးလက်ဖဝါးကြီးသည်လည်း မျက်နှာ၏တစ်ဝက်မက အုပ်နေပေ၏။ နာကျင်မှုတို့ကိုအန်တု၍ အရွယ်ရောက်မှုကို လူကြီးအား  သိမြင်စေချင်မိသည်။

ကလေးငယ်အသံကို ဒေါင်းမာန် မကြားမိအောင်ကြိုးစားနေ၏။ ကလေးငယ်၏အသံလေးမှာ စိတ်ကြွမှုကို ပိုတိုးလာစေ၍ သတိထားနေရ၏။ ကလေးငယ်၏ပထမဆုံးအကြိမ်ကို နာကျင်မှုသက်သက်ဖြင့် မပြီးမြောက်သွားစေချင်။ နှီးနှော
ဆက်ဆံမှုသည် နာကျင်မှုကိုဖြစ်စေမည်မှာ မလွဲသော်လည်း သာယာမှုကိုလည်း အပြည့်အဝရစေချင်မိ၏။

လက်တစ်ပွေ့စာသာသာ ကလေးငယ်ကိုယ်လုံးလေးကိုတိုးဖက်လျက် အောက်ပိုင်းကို လှုပ်ရှား
မပြတ်စေခဲ့။ ချိုင်းအောက်မှ လျိုဖက်လာသော လူကြီးလက်တို့ကို သော်လင်းလက်ကလေးတို့
ဖြင့် ပြန်ဖက်ထားဖြစ်သည်။

" ချစ်တယ် ကလေးငယ်၊ ကိုယ်ကို လက်ထပ်ပါ "

" ဒီအချိန်ကြီးမှာ ဘယ်လို့လုပ်ပြီး လက်ထက်ခွင့်လာတောင်းနေ အ့ "

ဆောင့်ချလိုက်သောအရှိန်ကြောင့် အသံမှာပြတ်တောက်တောက် ထွက်သွားရသည်။

" ချစ်လား ကလေးငယ်၊ ကိုယ်ကတော့ ကလေးငယ်ကို အရမ်းချစ်တယ်  "

အပြောတင်မကလက်တွေ့ပါ ချစ်ကြောင်းဖော်ပြနေသူကို မျက်နှာလေးငဲ့၍ ပြန်ကြည့်လိုက်လျက်

" အင်း အင်း "

ခေါင်းလေးညိတ်လျက်ဖြင့် အဖြေပေးလိုက်၏။

" ကိုယ်ကိုလက်ထက်မယ်မလား ကလေးငယ် အား ! "

(zawgyi)

လူႀကီးျပန္အလာကိုေစာင့္လ်က္ အိပ္ေပ်ာ္သြား ၏။ နားထဲတိုးဝင္လာေသာ ေရက်သံတခ်ိဳ႕ေၾကာင့္ မ်က္လုံးတို႔ဖြင့္လိုက္လွ်င္ လူႀကီးမွာ ျပန္ေရာက္လာၿပီး ေရခ်ိဳးေနပုံပင္။ ေရခ်ိဳးခန္းတံခါး လည္း ဖြင့္ဟထားပုံရ၏။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း ေရသံတိုးတိုးတို႔ကိုၾကားၿပီး ႏိုးလာခဲ့ေပသည္။

ေဒါင္းမာန္ကိုယ္ဗလာက်င္းျဖင့္ ထြက္လာခဲ့လိုက္ခ်ိန္ ကေလးငယ္သည္ကုတင္ထက္၌ မ်က္လုံးႏွစ္ဖက္ကို လက္ညိဳးေလးတို႔ေကြးလ်က္ ပြတ္သပ္ေနဟန္ကို ခ်စ္စဖြယ္ေတြ႕လိုက္ရ၏။

" လူ လူႀကီး "

႐ုတ္တရက္မ်က္လုံးေရွ႕ေပၚလာေသာ ကိုယ္ခႏၶာဗလာက်င္းေၾကာင့္ စကားပင္ ထစ္မိသြားသည္။

" ဂလု "

အသံထြက္သည္အထိ တံေတြးမ်ိဳခ်လိုက္မိ၏။ ေရစက္လက္ႏွင့္လူႀကီးမွာ အထက္ေအာက္အစအဆုံး ဗလာက်င္း။

" ကိုယ္ကိုခြင့္လြတ္ ကေလးငယ္ "

" ဘာကို အြပ္ အင္ "

ပခုံးႏွစ္ဖက္ကို လက္ဖဝါးက်ယ္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ အျပည့္အဝဆြဲယူၿပီး ရင္ခြင္ထဲေပြ႕ပိုက္လ်က္ နမ္းရႈိက္လာသည္။ စြယ္ေသာ္လင္းမွာ ေမြ႕ယာအစြန္းတြင္ဒူးေထာက္လ်က္ ကုတင္ေဘးရပ္ေနသူ၏ရင္ခြင္ထဲ အဖက္ခံထားလ်က္ႏွင့္ ေခါင္းေလးေမာ့ကာ အနမ္းခံေနရေပသည္။ ႏႈတ္ခမ္းတစ္ခုလုံးကို ပါးစပ္ထဲဝင္မတတ္ စုပ္ယူေနသူေၾကာင့္ ျပန္တုံ႔ ျပန္နမ္းရန္ႀကိဳးစားလိုက္ေသာ္လည္း ႏႈတ္ခမ္းအစုံမွာ လႈပ္ရွားခြင့္ပင္ မရခဲ့။

ကေလးငယ္၏လက္တစ္ေပြ႕စာ ကိုယ္လုံးေသးေလးကို ရင္ခြင္ထဲအပ္ထားလ်က္ နမ္းရႈိက္မႈျပဳၿပီး ထိုမွ လယ္တိုင္ေလးထက္ မ်က္ႏွာအပ္မိျပန္ သည္။ ကေလးငယ္အား ခ်စ္ခ်င္စိတ္တို႔သည္
တားဆီးမရေအာင္ ႏႈိးထလာခဲ့ၿပီး။ လည္တိုင္ေလးထက္ အရာထင္က်န္ေလာက္သည့္အထိ သြားျဖင့္ ဖိျခစ္ယူေနမိသည္။ ဆြဲကိုက္ေနမိ၏။

" အင့္ လူႀကီး အင့္ အင္း အင္ "

ကေလးငယ္ႏႈတ္မွ ထြက္ေပၚလာအသံေသးေသးေလးမွာ ေဒါင္းမာန္စိတ္တို႔ကို ပိုမိုတြန္းအားေပးလာသေယာင္။

" အင့္ "

ေမြ႕ယာထက္သို႔ ေနာက္ျပန္တြန္းခ်ခံလိုက္ရ၍ စြယ္ေသာ္လင္းႏႈတ္မွ အသံေလးပင္ထြက္လာ၏။ အေပၚမွအုပ္မိုးလာေသာ လူႀကီး၏မ်က္ႏွာခန္႔
ခန္႔ကိုၾကည့္လိုက္ခ်ိန္ တပ္မက္စိတ္တို႔ႏွင့္​ျပည့္နက္ေနေၾကာင္း ေတြ႕လိုက္၏။

" လူ လူႀကီး "

" ရွဴး "

ႏႈတ္ခမ္းကို လက္မ၊ လက္ညိဳးႏွင့္လက္ခလယ္တို႔ကို သုံးလ်က္ပိတ္လိုက္သည္။ အိစက္စက္ႏႈတ္ ခမ္းေလး၏အထိေတြ႕သည္ လက္ဖ်ားေလးမွ ေဒါင္းမာန္ရင္ဘတ္အတြင္းသို႔ လွ်ပ္စီးကူးလာ ၏။

" ကိုယ္ကိုခြင့္လႊတ္ "

ေျပာစကားႏွင့္ထပ္တူက်စြာ အက်ႌရင္ဘတ္ကိုအားျဖင့္ ဆြဲၿဖဲလိုက္လွ်င္ ေအးစက္စက္ေလတခ်ိဳ႕သည္ ရင္ဘတ္ဝန္းက်င္သို႔ ထိေတြ႕ေျပးကပ္လာ ၏။

" ေအးတယ္ လူႀကီး "

" ခဏေနေႏြးသြားမယ္ "

ျပတ္သားေသာအေျပာေၾကာင့္ စြယ္ေသာ္လင္းေျခေခ်ာင္းတို႔ကိုက်ဳံ႔လ်က္ ေျခမထိပ္ေလးႏွစ္ခုကို ပူးကပ္ထားလိုက္မိသည္။ ပူးကပ္ထားေသာေျခႏွစ္ေခ်ာင္းၾကားသို႔ လူႀကီးသည္ ေနရာဝင္ယူလာၿပီး ပါးႏွစ္ဖက္ကိုအုပ္ကိုင္၍ နမ္းရႈိက္မႈကို တစ္ဖန္အစျပဳ ျပန္သည္။ မ်က္ႏွာအႏွံ႔ကို တရႈံ႕ရႈံ႕အဆက္မျပတ္နမ္းရႈိက္ေနသူေၾကာင့္ မ်က္ႏွာကို
ဆြဲယူအုပ္ကိုင္ထားေသာ လူႀကီး၏လက္ေကာက္ ဝတ္ကိုသာ ကိုင္ထားလိုက္ရသည္။

မ်က္ႏွာေလးရဲေနေသာ ကေလးငယ္အျပဳမူတို႔ေၾကာင့္ ဖြားဖက္ေတာ္မွာ ထႂကြလာေလၿပီး။ ထို႔ေၾကာင့္ ကေလးငယ္၏ကိုယ္လုံးေလးကို လက္တစ္ဖက္​ျဖင့္ဆြဲေမွာက္လိုက္ၿပီး အသိေပးစကားဆိုလိုက္သည္။

" စလိုက္ရေအာင္ "

ေအာက္ပိုင္း၏အဝတ္လစ္ဟာသြားမႈႏွင့္အတူ လက္တစ္ေခ်ာင္းသည္ တင္းၾကပ္ေနေသာ အေနာက္တံခါးဆီသို႔ တိုးဝင္လာသည္။ ထိုမွ ဆက္၍ တျဖည္းျဖည္းျဖင့္ အစျပဳလာ၏။

" အား ! ! ! "

" တိတ္တိတ္ေနလိုက္ ရွဴး "

ေက်ာျပင္ထက္ကပ္လ်က္ရွိေနေသာ လူႀကီးသည္ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းလႈပ္ရွားမႈကို ျပဳ၏။ တိုး ဝင္လိုက္တိုင္း နာက်င္မႈမွာ အတိုင္းဆမရွိ။ ပါး စပ္ထက္ လာေရာက္အုပ္ပိတ္ထားေသာ လူႀကီးလက္ဖဝါးႀကီးသည္လည္း မ်က္ႏွာ၏တစ္ဝက္မက အုပ္ေနေပ၏။ နာက်င္မႈတို႔ကိုအန္တု၍ အ႐ြယ္ေရာက္မႈကို လူႀကီးအား  သိျမင္ေစခ်င္မိသည္။

ကေလးငယ္အသံကို ေဒါင္းမာန္ မၾကားမိေအာင္ႀကိဳးစားေန၏။ ကေလးငယ္၏အသံေလးမွာ စိတ္ႂကြမႈကို ပိုတိုးလာေစ၍ သတိထားေနရ၏။ ကေလးငယ္၏ပထမဆုံးအႀကိမ္ကို နာက်င္မႈသက္သက္ျဖင့္ မၿပီးေျမာက္သြားေစခ်င္။ ႏွီးေႏွာ
ဆက္ဆံမႈသည္ နာက်င္မႈကိုျဖစ္ေစမည္မွာ မလြဲေသာ္လည္း သာယာမႈကိုလည္း အျပည့္အဝရေစခ်င္မိ၏။

လက္တစ္ေပြ႕စာသာသာ ကေလးငယ္ကိုယ္လုံးေလးကိုတိုးဖက္လ်က္ ေအာက္ပိုင္းကို လႈပ္ရွား
မျပတ္ေစခဲ့။ ခ်ိဳင္းေအာက္မွ လ်ိဳဖက္လာေသာ လူႀကီးလက္တို႔ကို ေသာ္လင္းလက္ကေလးတို႔
ျဖင့္ ျပန္ဖက္ထားျဖစ္သည္။

" ခ်စ္တယ္ ကေလးငယ္၊ ကိုယ္ကို လက္ထပ္ပါ "

" ဒီအခ်ိန္ႀကီးမွာ ဘယ္လို႔လုပ္ၿပီး လက္ထက္ခြင့္လာေတာင္းေန အ့ "

ေဆာင့္ခ်လိုက္ေသာအရွိန္ေၾကာင့္ အသံမွာျပတ္ေတာက္ေတာက္ ထြက္သြားရသည္။

" ခ်စ္လား ကေလးငယ္၊ ကိုယ္ကေတာ့ ကေလးငယ္ကို အရမ္းခ်စ္တယ္  "

အေျပာတင္မကလက္ေတြ႕ပါ ခ်စ္ေၾကာင္းေဖာ္ျပေနသူကို မ်က္ႏွာေလးငဲ့၍ ျပန္ၾကည့္လိုက္လ်က္

" အင္း အင္း "

ေခါင္းေလးညိတ္လ်က္ျဖင့္ အေျဖေပးလိုက္၏။

" ကိုယ္ကိုလက္ထက္မယ္မလား ကေလးငယ္ အား ! "