Sonunda eve dönmüştük. Hastanede en son ona sarılmıştım. Sarıldıktan sonra bir süre konuşmuş sonra ise ilaçlara yenik düşüp uyumuştum. Sabah ise doktor gelip son testleri yapmış ve taburcu etmişti. Salonda bulunan koltuğa kendimi bıraktım. Ulaşta yanıma geldi ve oturdu.
"O kız...kimdi?"dedim.
Bu soru dün de aklımdaydı ama dün bilerek sormanıştım. İlk önce şaşırdı sonra ise kaşları çatıldı. Gözlerine bakıyordum tam gözlerinin içine bakıyordum.
" Geçnişte kalan birisi... Sonra anlatırım zaten yoruldun uyu biraz. "dedi.
Beni geçiştirmeye mi çalışıyordu? Bu kızın kim olduğunu ögrenecektim.
" Beni geçiştiriyorsun. "dedim bıkmış bir sesle.
" Hayır, gereksiz biri olduğundan anlatmaya gerek duymuyorum sadece. "dedi.
" Bırak da buna ben karar vereyim Ulaş. "dedim.
Ağzını açmış bişey söykeyecekken telefon çaldı. Elini ceketin iç cebinde bulunan telefonuna uzattı ve ordan çıkarıp ekrana baktı. Her kim arıyorsa yüzü bir anda gerilmişti.
" Söyle. "dedi.
Bu adam yontulmamış odundu gerçekten. Karşıda ki her ne dediyse yüzü biraz daha gerilmişti ve yanaklarında ki çökmelerden dişlerini sıktığı belli oluyordu.
" Tamam bekleyin. Ben geliyorum 15 dakikaya otdayım. "dedi ve telefonu kapattı.
Elini yanağıma koydu. Az önceki halinden eser yoktu. Sevgi dolu gözleri ile bakıyor her an düşüp kırılacak bir şey gibi nazik davranıyordu.
" Söz veriyorum tüm sorularını akşam cevaplayacağım. Şuan işim var bitanem. "dedi.
İşleri bir türlü bitmek bilmez gibi bide tam konuya girecekken bir yerlerden çıkması sinir bozucuydy. El mecbur buna da tamam diyecektik.
" Akşam cevaplayacaksın demi? "dedim.
Emin olmak istiyordum.
" Söz veriyorum akşam cevaplayacağım. "dedi.
Dudaklarını alnımda hissettiğimde gözlerimi kapattım . Ona bişey olmasından korkuyordum. Dudakları benden uzaklaşınca gözlerimi açtım. Yan tarafında duran telefonu eline alıp dış kapıya hızla yürüdü. Ne olmuştu da bu kadar sinirlenmişti acaba? Yine kim, niye kızdırmıştı onu?
Bunları boşverip mutfağa adımladım. Karnım acıkmıştı. Saat daha 14.07'di. Şimdilik kendime biraz çorba yapacaktım. Hem canım istemişti hem de iyi gelirdi. Çorba için gerekli malzemeleri tezgaha koyduğum sırada içeriye bir kadın girdi. 30 yaşlarında bir kadındı.
"Aman efendim durun. Siz ne istiyorsanız söyleyin ben yaparım." dedi.
"Yok ablacım. Ben yaparım. Hem ben yaparım beraber içeriz olmaz mı?" dedim.
Tek başıma yemek yemeyi hiç sevmezdim. Buna mecbur bırakılmış olsamda alışamamıştım.
"Olmaz efendim. Ben yapıp size getiririm. Hem bu benim işim." dedi.
"Adınız neydi acaba?" dedim.
"Esma efendim." dedi.
"Esma abla bana efendim yerine ismimle hitap edebilrisin." dedim.
"Olur mu öyle şey efendim?" dedi.
"Benden büyüksün ablam sen istediğin şekilde seslen ama efendim olsun hanım olsun yok yani tamam mı?" dedim.
"Peki yavrum." dedi.
Çorbayı yaparken Esma abla da benimle beraberdi.
"Esma abla sana bişey soracaktım sorabilir miyim?" dedim.
"Tabi ki kzım." dedi.
"Selma teyze vardı onun nerde olduğunu biliyor musun?" dedim.
"Selmanın bir akrabası rahatsız memlekete gitti kızım. Saolsun Ulaş beyde istediği kadar kalabileceğini söyledi." dedi.
"Anladım teşekkürler Esma abla." dedim.
Esma ablayla beraber çorbayı yapmış ve içmiştik. Sonrasında onun işi olduğundan tek kalmıştım. Salonda koltuğa oturup televizyonu açtım. Film izlemek istiyordym. Komedi filmlerine bakmış birini açmıştım.
Film çok güzeldi. Gülmekten resmen karnım ağrımıştı. O kadar şeyin arasında gülmek iyi gelmişti. Açılan kapıyla o tarafa döndüm. Ulaş gelmişti ama gözlerinde ki siniri burdan bile fark ediyordum. Koltuktan kalkıp yanına gittim. Gözleri gözlerimi bulduğunda biraz da olsa sakinleşmişti sanki. Yanına gidip elini tuttum.
"Birşey mi oldu?" dedim.
Boşta kalan elini yanagıma koydu.
"Hayır güzelim. Hiç birşey olmadı." dedi fakat gözleri onu ele veriyordu.
Belliydi birşey olmuştu ama söylemekten kaçınıyordu. Söylemediğine göre bir bildiği vardır heralde.
"Aç mısın?" dedim.
Kafasını iki yana salladı.
"Aç değilim geç yedim bugün." dedi.
Sonra tekrar konuşmaya başladı.
"Sen yemek yedin mi?" dedi.
Başımı aşağı yukarı salladım.
"Yedim. Geldiğine göre artık konuşsak mı? Söz vermiştin." dedim.
"Tamam güzelim sen geç otur ben üstümü değiştirip geleyim." dedi.
Onu başımla onayladığımda hızlı adımlarla merdivenlere yöneldi. Koktuga geçip oturdum. İzlediğim film yarım kalsa da soracağım sorular daha önemliydi. Bu yüzden televizyonu da kapattım. Bir süre öyle oturup onu beklemiştim. Yanımda hissettiğim hareketlilik ile oraya döndüm. Sonunda gelmişti.
Beni yavaşça kendine doğru çekti. Başımı onun omzuna koydum. Arkama koyduğu eliyle saçlarımı oynuyordu.
"Sor bakalım." dedi.
"İlk önce şu kızı anlatmanı istiyorum." dedim.
Bedeni yine gerildi.
"Güzelim o ko-" derken sözünü kestim.
"Sana göre önemli veya değil . Bana göre önemli. Söz vermiştin." dedim.
"Tamam. O kızın dedikleri doğru yani bir kısmı. 4 yıl önce nişanlanmıştık. Aile zoruyla. Onun babası ve benim babam ortaktı bu yüzden ortaklığı güçlendirmek için bizi kullandılar. Ben her ne kadar hayır desem de babam yine istedigini yapmıştı. Kız dünden meraklıydı zaten. Birkaç kere onların evine ymeek yemeye gittiğimizde görmüştük birbirimizi. Kız kabul etmiş direk zaten. Mecbur oldu nişan. "dedi ve sustu.
" Peki ne oldu da bozuldu? "dedim.
" Sadece 2 ay nişanlı kalmıştık. Ben bu 2 ay içinde kızdan kaçabildiğimce kaçıyordum. Ne oldu bilmiyorum ama babam ve onun babası anlaşamamaya başladı. Babam bir gün eve sinirli geldi. Yanıma gelip nişan yüzüğünü aldı ve cebine koydu. Bundan sonra o kız yok dedi. Bir yandan mutluydum çünkü kurrulmuştum ama bir yandan babamın nefreti beni korkutuyordu. O gün evden çıktı ve bidaha gelmedi. "dedi.
Sesi gitgide kısılmıstı. Saçlarımla oynayan elini yan tarafımda yumruk haline getirmişti.
"İstersen anlatma. Bilmiyordum özür dilerim. "dedim.
" Özür dileme bilemezdin. O gün orda kavga etmişler. Babam oraya yüzüğü atmış ve arkasını döndüğü anda o şerefsiz babama ateş etmiş. Babam orda öldü zaten. Ben de annemde yıkılmıştık resmen. Babamın ölümünden sonra kinlenmiştim. Yeraltında ki lider ben olmustum. O şerefsizi de ben öldürdüm. Annem babama dayanamamıştı ve intihar etmişti. Annemi katbettikten sonra kimsem kalmadı. 4 kişi var şuan ama. "dedi.
" Kim? "dedim.
" Sen, Yağız , Selim ve Selin. Selin kız kardeşim gibidir. Yağız çocukluk arkadaşım zaten. Selimi de selinle tanıdım. Öyle yani hayatımda kimse kalmadı ailemden. "dedi.
Üzülmüştüm. Sormakla iyi mi ettim kötü mü ettim anlamamıştım. O kız ne utanmazdı da hala karşısına çıkıyordu ki Ulaşın.
" Şimdi sen söyle o zaman seni biliyorum ama bilmediklerimde var eminim sen anlat güzelim. "dedi.
Ben nasıl anlatacaktım ki o kadar olayı? Babamın bana yaptıklarını... O bana anlatmıştı ben de ona anlatmalıydım. Derin bir nefes alıp konusmaya başladım.
Bölüm sonu~
Biraz uzun bir süre oldu farkındayım üzgünüm 🙏
Elimden geldiğince yazmaya çalışıyorum.
Bölüm sizce nasıldı?
Ulaşın yaşadıkları hakkında ne düşünüyorsunuz?
O kız hakkında ne düşünüyorsunuz?